'n Bos kruunaogels sniejen eerzi 5 De derde klas betekende sokken breien. Niet zoals tegenwoordig op vijf naalden maar op vier. Dit keer geen katoen maar wol, prikkende sajet waar je moeder, je opoe of je tante ook borst rokken van breide en als je pech had ook nog wollen broeken met pijpjes voor over je onderbroek. Alleen de allerijverigste meisjes kregen twee sokken af, de meesten maar eentje of ze haalden de teen niet eens. In de jaren daarna volgden nog een onbeduidend merklapje, waarvoor je zelf maar heel weinig patroontjes mocht kiezen, een wollen babymutsje, baby sokjes en een kazuifeltje - dat was een truitje dat aan de zijkan ten met een knoopje sloot. Ook voor baby's was het recht- gebreide luiertruitje, naast de sokken het enige wat in het latere leven handig bleek om uit je hoofd te kunnen. Het moet in de zesde klas zijn geweest dat we aan een zakdoek begonnen met hardanger bor- duurwerk. Wie dat af kreeg mocht er nog een frivolitérandje langs klossen, maar bij de meesten was de motivatie inmiddels weg. Schokkend om te zien was een vitrine in museum De Meestoof in Sint-Annaland, waar een schoolklasje uit 1900 was ingericht. Daarin lagen hand werkjes uit die tijd. Zeker de helft was precies volgens de zelfde patronen als die wij in de jaren vijftig en zestig gebruikten. door: Mieke van der Jagt Nee heren, dit artikeltje kunt u overslaan. Of het moet zijn dat u wilt weten wat de meisjes uit uw klas deden, wanneer u met de jongens ging gymnastieken of gewoon lekker buitenspelen voor een uurtje of twee. De meisjes leerden, dikwijls van een gehuwde onderwijzeres, nuttig handwerken. Dat begon vaak in de eerste klas met het vervaardigen van een inktlap. Een luxe inktlap was gemaakt van lapjes zeem met bovenop een gebloemd stofje, alles bijeen gehouden door een flinke knoop. Bij handwerkles kwam er geen zeem aan te pas, maar laagjes flanel, in vorm geknipt met de kartelschaar door de juf. De volgende onderneming betrof een poppenrokje of een poppen- mutsje. Haast iedereen koos voor het mutsje omdat daar een pompon op kwam. Het werd gebreid van roze of blauwe katoen met ijzeren naalden. Omdat je het allemaal nog moest leren - zes naalden recht en zo'n zes centimeter tricotsteek - gingen je handen erg zweten en kreeg je de steken haast niet meer over de naald geschoven. In de tweede klas was de opdracht een babybroek met dezelfde katoen en dezelfde naalden. Het patroon begon met een muizentandje voor de zoom, en afwisselend een paar centi meter tricotsteek, boord en gerstekorrel. Minderen tot het kruis, meerderen voor de achter kant waar dan weer hetzelfde patroontje terugkwam zij het veel netter, want nu had je het onder de knie. column: Rinus Willemsen Hie bin t'r vroeg bie," roept m'n buurman, binst a tie an kom riejen op z'n fiets. Ik knik ken en zeggen tegen 'em: ,,De grond lig zö lekker drööge 'iere in dezen 'oek, 'k gaon morgen 'n bitje peetjes zaoien. Ze kunnen d'r maor in zitten." 't Is waor, je kan eigenlijk nog te vroeg beginnen mee zaoien, maor as 't 'n paor daogen schöön weer is, dan beginnen toch de kriebels te kommen. Zeker: je kan 't weer nie dwiengen. Mao toch ee. En gisteraovond viel 't besluut. Morgen even de grond goed leggen. 'n Bitje kappen en riiven. Dan kom 't lekker los te liggen en morgen zaoien. De buurman staot 'r even op te kieken en riejt dan weg, de polder in. ,,Vee te vroeg, joengen", 'öör 'k 'em nog zeggen, ,,vee te vroeg." As 'k even laoter vanuut m'n keukentje lekker in 't zonnetje in m'n 'ofje kieken, zit 'r weerlichts al 'n sprêêuwe in die losse grond te pikken. Die zoekt wurms zeker, gaot 't deur m'n 'ööfd. En jao 'öör, dao trekt ie d'r êêne uut van wel 'n cintimeter of tiene. Die geeft 'm 'n paor stekken en vliegt 'r mee nao d'n 'oek van mijn 'uus. Dao zitten a jaoren sprêêuwen te broeien. Somte mets wel drie legsels op 'n jaor. 'k Dochten vroeger wel 's om dao wat an te doen. Wat cement onder de pannen te steken of een paor spiekertjes te slaon op dien onderste latte. In den winter dan ee. Want as dat nist vol joengen zit, dan doe je zukke diengen nie. Mao 't is t'r nööit nie van gekom- men. Kiek, daor is tie weer al terug. Jao, 't eten is bie de deure. Mao joengers toch, 'oe is 't moog- lijk ee. Net m'n 'ielen gelicht. En an 'k zö achter m'n bakje koffie zit en nao dien mulle grond kie ken, moen 'k onwillekeurig te- rugdienken an toen nog een vintje was. ,,Gao je hie 's om mol- sèrde", vroeg m'n moeder dan. ,,En neem dat rööï glimme- neerde immertje mee." Even buuten 't durp stoengen d'r wel wat troenken, waorin van dat verweerde turf zat en dat miengde kik dan mee wat molsèrde. Mols'ööpen genoegt ee, langst de kant van den weg. Nêê, dao zaoten gêên wurm meer in. En mee dat rööi immertje vol nieuwe grond, fietstende kik 'öögvèèrdig naor uus om de kao- merplanten te gaon verpotten. Rinus Willemsen uit Biervliet is een van de streektaalspecialisten in Zeeland. Speciaal voor deze krant klom hij in de pen. En dien ouwen grond? Die kwam altied onder de blauwe kruunao- gelstruuk terechte. De kleur was eigenlijk mêêr pèès dan blauw. En lekker ruuken, dat ie kon. 'k Zien me dao nog zitten onder die bööm, want 't was mêêr 'n bööm dan 'n struuk. Op 'n kêêr most ik dao wat blommen uut sniejen. En je weet, de schöönste blom men staon altied bovenop. Ik om 'n trapje en verzichtig nao boven. 'k Stoeng dao wat te wiebelen mee 'n kaopermesje in m'n êêne en mee 'n klein bosje blommen in m'n anderen 'and. Sloor dat trapje weg. Nêê, 't was nie 'ööge, mao 'k liep toch wel 'n weke nao schole mee krauwen en krassen in m'n gezicht. En 'n kapotte knie, want dat zal je net zien: dien weke mocht ik voo 't êêst in m'n korte broek nao buuten. Trouwens die knie genezende nog slecht ook. 'n Weeke in 't sodaowaoter 's aovus. 'n Panne tje op 'n stoel naost de taofel en ik op êên bêên. Jao, net 'n ööievaor. 't Slot van 't liedjes was dan 'k naotuurlijk toch nao de dokter mocht ee. En die gaf 'n spuite in m'n bille. Aje. Om nog even op die kruunaogels terug te kommen. 'n Naozaot staot nog altied naost m'n 'uus. En nog altied lekker ruuken. En ielk voorjaor sniej 'k dao nog bossen blommen uut. Want draogen dat ie doet, joengen. Nie te geloven. Nêê, 'n trapje gebruuk ik dao nie voo. 'Oewel, over 'n paor jaor misschiens, want 'n mèns begint toch wat te krimpen ee? Of judder nie soms? W teelpws Handwerkles: sokken op vier naalden Vlijtige handen aan zee Prentbriefkaart, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 32483. Vlijtige handen voor de deur Prentbriefkaart: F. den Boer ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 32357.

Krantenbank Zeeland

Zeeuws Weerzien. Feest van herkenning | 2019 | | pagina 5