J. A. DE WOLFF
och de heeren weten dat wel.
Maar voor vele halven en ook voor vele onkundigen
nder de liberalen moet het woord «clericalen» den
ienst doen van een «boeman.»
Hunne lauwen worden er door opgeschrikt en den
hal ven wordt er vrees door aangejaagd, en dezen
alzóovoor de liberalen gewonnen.
«De clericalen bedreigen om volksgeluk,zegt de
Middelburgsche courant.
En de door de Middelburgsche en bovengenoemde
kiesvereen. bedoelde clericalen, wij anti-revolutio
nairendat is zoo, willen het Woord Gods en niet
dat der Loge als wachtwoord en richtsnoer hebben.
Naar we hopen, zullen we in het leven en in
het sterven gelooven in het Woord Gods, en niet
in dat der Loge.
Wil, gelijk een ieder weet, de Loge het stempel
door het Woord Gods op onze Natie gedrukt uit-
wisschen en er het hare, haar humanistisch stempel
voor in de plaats doen komen, wil zij ter bereiking
van dat doel de school en mitsdien de jeugd hebben,
wij zullen haar weerstreven en doen wat we kunnen
om dezen heilloozen toeleg te doen mislukken.
Inderdaad het is tijd. ja meer dan tijd, dat we
wakker worden en palstaan; want de liberalen «be
dreigen», vooral sinds zij zich onder de Loge geplaatst
hebben, «ons volksgeluk.»
In hun oog, het is zoo en kan niet anders, be
dreigen wij ons volksgeluk.
Het is juist als in de dagen van Jezus: Ge heele
en halve ongeloovigen oordeelden toen ook, dat Hij
en de zijnen het volksgeluk bedreigden; het was
daarom nut en tot heil des volks, zeiden ze, dat Hij
uit het midden weggedaan en aan de zijnen het zwijgen
opgelegd werd. De Apostelen daarentegen geloofden,
dat zij, die Jezus en de leer van Jezus uit het midden
wilden hebben, het volksgeluk bedreigden.
Wat nu is geblekenwie bedreigden het volks
geluk, «de clericalen» of de ongeloovigen?
Is niet het «volksgeluk» ten eenenmale verloren
gegaan onder de Joden, óm en sinds hunne Christus
verwerping?
En zijn de Heidenen, die Zijn Woord aannamen
en bewaarden, niet in elk opzicht gezegend geworden
Wie het volksgeluk bedreigen; zij, die het Woord
Gods liefhebben en trachten te verbreiden, of zij,
die het tegenstaan en voor het woord der Loge zich
buigen, leert ons de geschiedenis. Het volk, ja een
ieder die wil, kan hier dus over oordeelen.
f Verda ch tmaki ng.
«De liberalen» zijn er weer op uit om de anti
revolutionaire kiesvereeniging bij de conservatieven,
bij de katholieken, ja bij hare eigene leden en mede
standers in een kwaad daglicht te stellen.
Den conservatieven toch heeft de Middelburgsche
courant gezegd, dat het de schuld der anti-revo
lutionairen is, dat Graaf van Lijnden niet is herkozen.
Een ieder nu weet, dat wij hern niet konden stellen,
en wat meer zegt: de avond vóór de stemming heeft
de Middelburgsche, gelijk gezegd is, er zelf op aange
drongen, dat de liberalen hem toch niet kiezen zouden.
Is het nu niet een weinig onbeschaamd, desalniet
temin zich daarna de handen in onschuld te was-
schen, en den afloop op rekening van anderen te
zetten
Waarom dit geschiedde was doorzichtig genoeg.
De conservatieven moesten het op de anti-revolutio
nairen wreken en met «de liberalen» méégaan.
Maar ook de katholieken moest en wilde men
tegen ons in het harnas jagen. Een ongeteekende
advertentie in de Middelburgsche moest daartoe
dienst doen.
Wien toch is het de kosten van eene advertentie
waard, te zeggen, dat onze kiesvereeniging geen
enkele katholiek op haar candidatenlijstje had, indien
men daarmee niet het doel had de katholieken tegen
ons in te nemen.
En 't is waar, én te Goes én in Middelburg hadden
de kiesvereenigingen, althans één roomsch-katholieken
candidaat moeten nemen. Voor de Staten kon dat,
'wijl geen program bond.
Waarom men het in Goes niet gedaan heeft,
■freten wij nietin Middelburg, dat weten we, is er
Hii het stellen van candidaten geen sprake van ge-
Heest en blijkbaar niet aan gedacht. Doch dit
pPt bij ons vast, dat, indien het gedaan was, de
Hekken waren verhangen, en ons eigen volk tegen
ons was opgehitst. Men zou dan van «een verbond
met de roomschen» hebben gesproken,
Bjelke verkiezing toch trachtten «de liberalen» de
roomsch-katholieken ons te onttrekken en, is het
mogelijk, ook al voor zich te winnen.
Maar nu nog slimmer: nu worden wij en het
kies ver ee n igi ng ook bij onze eigen mee-
Eene hatelijkheid toch aan het adres van «Het Zui
den» en van het Bestuur onzer Kiesvereeniging heeft
eerst dienst moeten doen in de liberale kiesvereeniging
en daarna in de Middelburgsche courant.
Men kan zoo gevoelen, dat de heeren er sehik bij
gehad hebben, zelfs de sociëteit zal er gisteren (Woens
dag) nvond, na het uitkomen der courant een half
uurtje door zijn opgevrolijkt.
«Maar wat is er dan gebeurd
Wel wij, aan wier adres hier geschreven is, heb
ben met «de boeren» een loopje genomen, hebben
niet oprecht, maar valsch gehandeld.
Wij hebben. <s.toen wij bij de heeren het hoofd
hadden gestootende boeren goed genoeg geoordeeld
om candidaat gesteld te wordenWe waren on
oprecht, want toen wij bij de heeren het hoofd had
den gestooten, gingen we zoetsappige woorden over
en voor de boereu schrijven.
Alzoo de liberale kiesvereeniging en de Middel
burgsche courant.
«Wat is nu van dat alles waar
Letterlijk niets.
Want lo weten al onze vrienden dat wij al jaren
«boeren» in de Prov. Staten hebben gewild; en
evenzeer weten zij, dat niet wijmaar de landbou
wers zeiven het tot dusver hadden tegengestaan.
Vandaar dan ook dat de Kiesvereeniging en Het Zuiden
inzonderheid de boeren zei ven hebben opgewekt om
toch voor en op elkander te stemmen.
2o. Is eén derde heer eerst gepolst, nadat de
twee andeie heeren door hun schrijven, buiten aan
merking waren gekomen. Het plan van de bestuurs
leden was, indien dit had gekunnenaan de Kies
vereeniging te raden candidaat te stellenDr. van der
Beke Callenfels, Graaf van Lijnden, den heer De
Bruin van Marie- en Meliskerke, en twee land
bouwers. (Zeer vele vrienden weten, dat dit het
plan was.)
Bij twee landbouwers nu bleven we ook op de
vergadering, waar de candidaten gekozen zijn, doch
raadden Notaris de Wolt nu aan en één onzer
anti-revolutionaire burgemeesters.
3o. Is alles haarfijn, ja met voorlezing der brie
ven, aan de vergadering, die met briefjes stemde en
bijna geheel uit «boeren» bestondmeêgedeeld.
Daarbij nu blijven we, dat «de boeren» over het
algemeen zuiniger zijn dan de heeren, en ook, dat
er altijd kan bezuinigd worden.
Duizenden zijn ook door de Staten voor het onder
wijs uitgegeven, waar wij en onze boeren het met
honderden zouden hebben gedaan.
Maar uw verdachtmaken van ons, o liberalen! bij
de conservatieven, bij Jde roomsch-katholieken en
ten slotte bij ors eigen volk zal u, hopen we, niet
baten.
Y -De biechtvader en zijn biechteling.
De redacteur der Middelburgsche courant nam,
als ware hij de biechtvader, den heer WolfT, als of
deze zijn biechteling ware, in den biechtstoel.
Tegen de gewoonte in zou hij. de biechtvader,
alles publiek eigendom maken. Desbegeerd kan ook
de biechteling hard op biechien.
«Ei zoo. En hoe ging dat, en hoe liep het af?»
Ongehoord liep het af! De biechteling erkende
den biechtvader niet, en wilde dientengevolge niet
biechten.
Wat zal de heer de Wolff doen 9
Het is aan u, kiezers! Want hij heeft niets te
doen, indien gij hem onverhoopt geen meerder
heid bezorgt.
Doet gij dat wel, zooals wij hopen, ziet, eerst
dan is het zijn beurt van spreken.
Wij weten dikwerf eerst recht wat we doen
moeten en doen zullen als God, die alle dingen be
stuurt, ons voor het geval plaatst.
Kiezers! doet gij nu uwe roeping, door als een
eenig man op den zeer achtenswaardigen heer
uwe stem uit te brengen.
Y Schoenmaker houd u bij uw leest.
Het bovenstaande roept in een oudbakken stukje
de N. R. en de Midd. courant den predikanten toe.
Natuurlijk, niet aan de moderne maar aan de
j rechtzinnige predikanten.
Vrage: zou men dat den schoenmaker toeroepen,
bijaldien door de zonde diep verblinde menschen daar
buiten zijne vrouw wilden afmaken?
Immers neen.
Maar als men nu door de wetten des lands den
Christus Gods, den Christus der Schriften, gelijk
vóór bijna negentien eeuwen, afmaken wil, moeten
geven, althans behooren over te gev en, da*
lijdelijk aanzien?
Het zonder een woord van vermaan en tegei
aanzien, en alzoo over de Natie den vloei
zonde, zooah die over Israel kwam, doen kt
Daarbij komt, dat we uit de geschiedenis vai
slechts ettelijke jaren weten, dat de heer Spr
menschen durft te dwingen om te doen wj
strijd is met hun geweten.
Ingezonden Stukken.
Mijnheer de Redacteur
Vaak moet men tot zonderlinge redenee
zijn toevlucht nemen, wanneer men iets bt
wil wat eigenlijk niet te bewijzen valt. Dit
ik bij het lezen van een stukje over de vei
voor leden van de prov. Staten in dit distri-
komende in het. laatste nummer van het w
Z. V. W. D. Na medegedeeld te hebben -
hoogst aantal stemmen 173 en het minst
de ant. liberale kandidaten uitgebracht,
dragen, terwijl het aantal katholieke tie
200 en dat der ant. revolut. 50 bedraagt,ihij)
weekblad er deze conclusie uit, dat nog bijna pei i
deel der antirev. kiezers den katholieken
niet hebben gestemd. r^e
Men staat wezenlijk verbaasd over zr1
digheid. 1
't Is dan ook niet aangenaam om door De
weersproken te worden waar men pas in
no. den kiezers heeft verzekerd, dat er tr~ -
antirevol. op katholieke kandidaten zouden 6
Hiermede weerspreekt men ook zich 11 1
steeds te roepen over een bondgenootschap 1
kathol, en ant. revol. De tijd dat de kaU'
met de liberalen medegingen is toch nog e t
vele jaren achter den rug. vet
Toen scheen de liberale partij niet zoovégm
samenwerking te hebben en dit ook niet 0^3
te vinden.
Verder tracht het weekblad de kathol,
nas te jagen tegen de ant. revol. Men
natuurlijk met welke bedoeling. Dezelfde
is ook in de 2e Kamer toegepast, bij de 1
ling van het amendement der rechterzijde <jrh E
onderwijs maar zonder gevolg. e
In hetzelfde no. van dit blad wordt der I
ook de tijding medegedeeld dat de Heer v
zijn ontslag als lid van de 2e Kamefcheeft gfai
ook het gerucht als zou de Heer Keudheni^
mandaat voor dit district Middelburg neerleg
tegelijk verteld, dat er niets gekomen is van b:
loften waarmede die heeren bij de verkiezing1^
aanbevolen. ei
Nu weet de Redacteur van dat blad zeer1'"
evenals ieder ander, dat de rechterzijde ncs|
eenmaal de meerderheid half had in de 2e lx
en dat steeds waar het kon door die zijde G-'
zuiniging en inkrimping van uitgaven is aangepï
gen De begrootingsdiscussiën van het vorige di
jaar dragen daarvan dan ook blijk genoeg,
de Heer 't Hooft met zijne medeafgevaardigde
dit district, den Heer Keuchenius ook in ander,
zichten de belangen van hun district niet ver
hebben, is dan ook bij het ontwerp tram-sif—
en de werf te Vlissingen genoegzaam gebleke
vond het weekblad het de moeite niet waaivi
dit aan zijne lezers niet dan zeer sober imp)
deelen, of later hunne verdiensten te verkpve
(verg. de no. 541 en 564.)
Ofschoon men zich dikwijls moet verwonn
over het speculeeren van dit weekblad op de lie
of goedgeloovigheid van zijne lezers, kan
wellicht zijn nut hebben daarop een enkele maal
aandacht te vestigen.
Dat de anti-liberale partij intusschen op h
hoede zij
Bij een advertentie in dat weekblad voorkomei
worden nu reeds aanbevolen bij de a. s. verkiez
voor de 2e Kamer de Heeren Arie Smit te Vlissint
en A. Stevens te Sas van Gent, de laatste volg
de Middelburgsche courant liberaal-katholiek. T
leg dus om de stemmen van katholiek en ant:
volutionair te verdeelen.
T
Mijnheer de Redakteur
Is het dat de M. C. zoo veel belaij
al of niet aannemen van den heerj
tot lid der Staten gekozen werdj
zelfs een oneerlijke kiesmanoe.
de geruchten dat de heérY
benoeming niet zouaana
