Ruwe Handen abonnement: Maandag 9 Maart 1931. zierikzeesche courant. "v* advertenties EERSTE BLAD Inzending Advertentiën Aanbesteding. feuilleton. Hat Huis van dsn Graaf Uit Stad en Provincie. h(a pet 8 •uundum f 1,50, fneoo per peit f 1,80. Voor hei buitenland per jou f 10, Ahoudedgks nnmiusr» 6 eeai. V«r«obgnt Mud., Vul, en Vtjjd. Tel Ho. 82. - Postgiro 13767T. Zierikzeesche 0 Nieuwsbode No. 12128 :.-8U»i!m; H. J. tDST». iu 18 regels 80 ets., rei 1 regels en doorboren 20 ets. per regel. Reclames 80 ete. p. regel. BJ) eontroet belangrjjke kortisg. Insending op den dog ns uit- gore vóór 10 ar*. Olt nummer bestaat uit 2 bladen. La - 1 - - ■Itarlllk lO aar ao Isa 1st V. uitdoof BURGEMEESTER en WETHOUDERS ran Zienkxee zullen, op Woensdag II Maart a a des namiddag, te 2 uur, in het Raadhuis, in het openbaar trachten aan ta besteden a. Hot VERMAKEN van 300 School banken (in partijen) en b. Het SCHILDEREN der vermaakte Schoolbanken. Aan het Bureau van Gemeentewerken zijn omschrijvingen verkrijgbaar en worden iederen werkdag dea voormid dags tusachen 9^ uur ea 11 uur, inlich tingen verstrekt Zierikzee, den 6 Maart 1931. Burgemeester en Wethouders voornoemd, A. TIMMERMAN Cz wad. Burgem. F NAEREBOUT wad Secretaris Wellicht zijn wij allen gelukzoekers. De boosdoener evengoed als de mensch, die naar het goede streeft. En zoolang wij nog zoekenden zijn, hebben wij dat geluk nog niet gevonden. We maken nu een tijdperk in de geschiedenis der menschheid mee, waarin dat doel verder dan ooit verwijderd schijnt, terwijl het verlangen ernaar als een machtig hon gergevoel de gansche aarde in onrust houdt. Op de vraag, welke door alle tijden heen gesteld is, wat geluk toch eigenlijk wel wezen moet, is nog nimmer het juiste antwoord gegeven, dat aan ieder bevrediging zou kunnen schenken. Dat bewijst weer hoe persoonlijk en daar mede hoe betrekkelijk die toestand wel is. Want wat voor den een en mensch geluk beteekent, zou een ander soms onverschillig kunnen laten, terwijl weer een ander het misschien als ongeluk zou aanvoelen. Het geluk voor ieder schepsel is dat, wat voor zijn willen, streven, voelen en denken het hoogste is. Elk wezen heeft een verlangen of ideaal overeenkomstig zijn eigen natuur, 't zij, dat goed of kwaad, hoog of laag is en ieder koestert in zich den drang tot verwezenlijking hiervan. Is het een schijngeluk, dat langs verkeerde paden gezocht wordt, dan zal de bereiking ervan slechts zeer korten tijd bevrediging geven en onvermijdelijk in ongeluk verkeeren. Deze bittere erva ringen zijn dan ook noodig om tot de erkentenis te geraken, dat veel, misschien alles, van hetgeen men „geluk" of „on geluk" noemt, geen spel van 't blinde toeval is, doch dat ieder de gevolgen moet dragen van hetgeen hij zelf ver wekt heeft. Deze wetenschap op zichzelve is nog niet voldoende, maar toch kan zij alvast helpen om de hindernissen op te sporen, welke de verwerkelijking van het ware geluk in den weg staan. Wie dan onzuiverheid, verwarring en willekeur in zijn leven duldt, zal ver driet en lijden niet kunnen ontgaan; wie echter naar klaarheid en orde streeft en in de eerste plaats let op de inner lijke noodwendigheid der dingen, zal veel ongelukkigs zien verdwijnen. Dat wil echter nog niet zeggen, dat deze betere leefwijze alle aanleiding tot 5 Naar het Engelsch. „Je hebt dan al in korten tijd een bijzonder goeden indruk gekregen van Miss Williams", zei Mrs. Tweedie glim lachend. „Ze is mooi; daar gaat niets van af! Maar vertel eens even: heeft je va der al eenige orders gegeven betreffen de het Huis van den Graaf? Ik hoor, dat het zoo bouwvallig wordt, dat één dezer dagen het dak nog wel eens zou kunnen instorten". „Hij weet er alles van, maar of hij er iels aan doen zal, is een andere vraag. Volgens zijn opvatting heeft nie mand het recht, om er zoo dicht bij te komen; dus als zij dit toch doen, dan is het hun eigen schuld, wanneer zij een ongeluk krijgen". „Maar hij moest dan toch een hek laten zetten aan den kant van het huis, naar het dorp toe. Ik zal zien, dat ik er hem Zondag eens over spreek". „Van het Huis gesproken: hoe vreemd deed Grusha daar zooeven hé?" „Ja, wel vreemd. Maar ze is eenmaal een eigenaardig wezen. Sacha zegt, dat zo haar in het dorp toch al voor een heks uilmaken; maar ik weet niet, hoe daaraan komen". ongeluk verre zal kunnen houden. Er kunnen dan toch nog groote moeilijk heden of nooden voor ons zijn wegge legd, waarin we buiten ons toedoen als vanzelf toch nog onvermijdelijk belanden zullen. Voor hem, die dan van binnen uit kan leven, worden de nood en moeilijk heden tot een oefenschool, waar men de echte geluksstaat kan verwerven. In zulk een sterk stroomend leven groeit de levensmoed door eiken weerstand, elke tegenwerking, elke plicht, elke daad en elke overwinning. Zulk een mensch laat zich door geen enkele moeilijkheid meer imponeeren. Hij heeft daarvoor dan reeds te veel beleefd. Hij blijft dus rustig en heeft het rotsvaste vertrouwen, dat alles goed zal komen, ja, dat alles goed is, hoe de afloop ook zij. En dit besef is een deel van hemzelf geworden, daar hij het veroverd heeft op eigen'ervaring. Het geluk is een mysterie, dat ontoe gankelijk is voor het begripsvermogen en zich slechts openbaart aan ons in het leven zelf, in de directe gevolgen van een waarachtig leven. Zoo kan het geluk slechts duurzaam vermeerderen naarmate dit innerlijk leven groeit en sterker wordt. Langen tijd stond de mensch hulpe loos tegenover de macht van wilde na tuurkrachten, totdat hij tot kennis der natuurwetten gekomen, door toepassing hiervan tot zekere hoogte meester werd over de natuur. Hierbij zal het wel blij ven. Nog hoogers staat hem te wachten. Want gelijk de vergankelijke, aardsche mensch de aarde, zoo zal misschien een maal de hemelsche onvergankelijke mensch in hem, den Hemel van 't geluk kunnen beheerschen. B INNEN LAND. LIBERAAL STANDPUNT IN ZAKE DE CRISIS. De algemeene vergadering van de liberale staatspartij „De Vrijheidsbond" is Vrijdagavond te Deventer aangevangen. In zijn openingsrede maakte de voor zitter, de heer mr. D. Fock, eenige alge meene opmerkingen over den politieken toestand in ons land en stond vervol gens stil bij de wereldcrisis, welke zwaar drukt. Ook ons land ondervindt de ge volgen er van in. ruime mate, maar toch mag gelukkig worden geconstateerd, dat wij er hier minder van merken, dan in vele landen om ons heen, hetwelk onge twijfeld een gevolg is van het feit, dat ons economisch leven, dank zij ons hier te lande gehuldigd handelsstelsel, veel minder kunstmatig in stand gehouden bedrijven kent dan elders. Intusschen is het noodzakelijk om le venskrachtige bedrijven, die zwaar ge troffen zijn en dreigen te niet te gaan over deze moeilijke tijden heen te helpen. Hierbij dacht de heer Fock in de eerste plaats aan den landbouw. Ongetwijfeld heersc'ht daar door den ongekenden prijs- val een zeer buitengewoon ongunstige toestand. De kwaal te onderkennen is echter gemakkelijker dan haar te ge nezen. Dit neemt niet weg dat toch op de regeering ook de plicht rust om onze in nood verkeerende landbouwers te steunen. Zonneklaar is wel gebleken de groote behoefte aan de spoedige instel ling van een economischen voorlichtings dienst, zooals de commissie-Posthuma ook heeft aanbevolen en waarvoor nu einde lijk door de regeering een toezegging is gedaan. Voorts wreekt zich thans, aldus spr., het gemis aan een ministerie van Landbouw, waarop door onze afge vaardigden in het Parlement zoo her haaldelijk is aangedrongen. Het is onze groote grief tegen deze regeering, dat zij niet heeft ontworpen een vast plan waarnaar zij onze wel levenskrachtige bedrijven, die thans door de crisis ge troffen zijn, tijdelijk steun wil verleenen, doch dat zij slechts telkenmale is ge „U weet toch zeker wel, dat ze zich ophoudt in een kelder van het Huis?: „Dus daar woont ze dan? En het Huis is al ruim een halve eeuw1 in verval". „Toch woont ze er. Vader heeft ge zegd, dat ze haar gang maar moest gaan; dat het hèm niet schelen kon. Wassili is het hem komen vragen". „Wassili had haar een thuis moeten bezorgenHij heeft 't goed. Jack geeft hem een hoog loon". „Ja, hij is een van de beste jachtopzie ners; maar ik geloof niet, dat hij veel liefde voelt voor zijn grootvader en om gekeerd. Eva hield niet op, of ik ging eens met haar kijken, hoe de oude in haar vorige woning zat, en ik moet zeg gen: het was geen vorstelijk verblijf!1 „Dat was heel lief van Eef. Ben je je dus met haar naar Tershy geweest?" „Ja, en we hebben nog veel moeite gehad, om de plaats uit te vinden. Ze zat daar in een soort hol, kan je wel zeggen; althans we waren het er over eens, dat ze in den kelder van het Huis nog veel beter was gelogeerd. Dus heb ben we haar een roebel gegeven om te verhuizen". „O, nu begrijp ik, waarom Grusha dan ook zooveel zegeningen over jullie bei der hoofd uitsprak. Ik meende haar nog te vragen, hoe zij daar zoo toe kwam Maar waarom heb ik daar nooit eens eerder van gehoord?" „Och, het was maar een paar dagen, tE VLISSINGEN HEEFT DE TEWATER LATING PLAATS GE- HAD van het stalen enkel- Bchroef motorvrachtschip „Kota Nopan" van de Maatsch ij „De Schelde" gebouwd voor den Rotter- damschen Lloyd. Mevr. Eyken-Slny tersechtge- noote van den burgemees ter van Ellewoutsdijk ver richtte de tewaterlating. Het schip verlaat de helling komen met wetsontwerpen, die alleen op een bepaalden tak van bedrijf betrek king hebben. Daardoor is het onmogelijk om te kunnen overzien, welke economi sche en financieele gevolgen deze steun verleningen hebben. Ten aanzien van den landbouw, zijn ook verder nog doel treffende maatregelen in dezen tijd te nemen zooals b.v. de afschaffing van den vleeschaccijns, uitgebreider toepas sing van de landbouwuitvoerwet, ver laging van keurloonen en andere kosten aan den uitvoer van vee verbonden en dergelijke. Verder betoogde de heer Fock de wenschelijkheid te komen tot een spoe dige invoering van Staatspensioen, dat thans meer dan ooit is een dringende eisch des tijds. Ten slotte wekte spreker allen, die streven naar samenwerking en naar een zoo groot mogelijke vrijheid voor individu en maatschappij op, de liberalen te stemmen. ZIERIKZEE. Dat men zich nog niet zoo heel warm maakt voor de komende politieke gebeurtenissen, e.q. de nade rende provinciale staten- en gemeente raadsverkiezingen, bewees de openbare vergadering, welke de afdeeling Zierik zee van den Vrijheidsbond j.l. Woensdag avond in Hotel „Juliana" had belegd. Daar de Provinciale Boot, welke den spreker voor dezen avond hierheen zou voeren, geruimen tijd op zich liet wach ten, opende de voorzitter, de heer P. Kooyman, ruim een half uur over tijd de bijeenkomst en sprak een woord vaa welkom tot de in matige getale opge komen aanwezigen. Voorts deelde hij mede, dat de uitgenoodigde spreker Mr. G. A. Boon, door onverwachtsche ziekte verhinderd was te komen,- doch dat in diens plaats de heer H. Groenewoud bereid gevonden was de spreekbeurt te vervullen. Tevens nam spr. de gelegen heid te baat hulde te brengen aan het aftredende Statenlid, de heer A. v. d. Weijde, die hij in een korte toespraak dankte voor al hetgeen hij gedurende zijn zittingsperiode voor den welstand van Zeeland in 't algemeen, en voor die van Schouwen—Duiveland in 't bizonder heeft gedaan. Hoezeer de afdeeling het heengaan van den heer v. d. Weijde be- betreurt, hoopt zij toch dat deze nog lang van zijn welverdiende rust zal mo gen genieten. (Applaus) In enkele woor den dankte de heer v. d. Weijde, den voorzitter voor het door hem gesprokene en zeide, dat z'n leeftijd hem genoopt heeft zich uit de Staten terug te trekken, waar hij, met wijlen zijn trouw mede lid, de heer J. W. van Oeveren, en sinds 2 jaren met den heer L. Doeleman, een goede leerschool heeft doorgeloopen. Naar sprekers meening is nu de beurt aan anderen. (Applaus). Het wachten was nu op den spreker, die eenigen tijd later verscheen en na een korte inleiding van den voorzitter zijn rede aanving. Deze rede hield niet in wat velen ongetwijfeld.verwacht had den, n.l. een propaganda voor de Staten verkiezing, doch de heer Groeneveld be paalde zich er bij, aan de hand van enkele punten van het onlangs door het Hoofdbestuur van den V.B. tot het Ned. volk gerichte manifest, het elericale be wind van de laatste 30 jaren benevens de houding der S.D.A.P., onder de loupe te nemen. Spr. achtte de regeeringspe- riode van rechts een zeer leerzame voor iedereen, vooral voor het jongere ge slacht, want, vroeg spreker wat is er terechtgekomen van de schoone beloften, die steeds aan het kiezersvolk werden gedaan, de eischen die in de program ma's waren neergelegd? Door wetgeving werd getracht 't volk te kerstenen, beter dan de liberalen dit in de vorigen eeuw hadden gedaan, maar als er een christe lijke regeeringsdaad aan de orde kwam bleek maar al te duidelijk de scheuring en tegenstelling in het rechtsche kamp. Hoe armoedig steekt het werk der laatste 30 jaren af bij datgene dat de liberaler sinds 1848 hebben verricht: de grondwet van 1848, de organieke wetten, de Prov. wet en de Gemeentewet, zij allen zijn nog schier ongewijzigd van kracht. En wat waren de vruchten van het rechtsche bewind? Jaar in jaar uit werden meer bacillen uitgestrooid om onze volkskracht en nationaliteit te ondermijnen. Als gevolg van de verderfelijke school politiek werden splitsing, verbrokkeling en verwarring steeds grooter, terwijl de lasten onnoemelijk hoog werden opge voerd. Spr. citeerde hierbij het dezer dagen verschenen rapport van de Staats- commissie-Rutgers, en noemde het werk voor ik de meisjes weer naar school bracht, na de Kerstvacantie, en u was niet goed, toen, weet u nog wel? We hadden niet eens afscheid bij u kunnen nemen". „Dus die arme Grusha woont zoo al leen op het „spookhuis?" Nu begrijp ik ook, dat ze haar op het dorp een „heks" noemen. Enkel heksen zijn niet bang voor spoken, zeggen ze!" Op dit oogenblik kwam er een heele stroom nichtjes binnen, zoodat het ge sprek meer algemeen werd en Grusha voor eenigen tijd vergeten was. HOOFDSTUK III. Mary Williams was naar St.-Peters- burg gegaan met Margot Franke, een van een huisgezin met vijf aardige meis jes, waarvan de oudste met een Huish was getrouwd. Voor de leus was de gezelschapsdame daarheen gestuurd, om boodschappen te doen voor Mrs. Twee die, maar de ware reden was, dat haar werkgeefster haar eens een aangenaam dagje wilde bezorgen, Mrs. Tweedie was bij Amy Huish op bezoek, het aardige vrouwtje, met wie Mary zoo toevallig had kennis gemaakt. Ik kan niet helpen, dat ik mij dan al bijzonder aangetrokken voel tot het jonge ding", sprak Mrs. Tweedie met een zucht. „Maar, zie je, als Fred of Harry of een van de andere jongelui nu liefde voor haar had opgevat, dan had ik dit niet zoo erg gevonden, maar nu het juist Hugh is, voorzie ik eindeloos veel ellendel" „Ja, Mrs. Llewellyn zou het zeker ver schrikkelijk vinden en Mrs. Llewellyn nu, ik zou hem liever niet tegenkomen, als Hugh zich verloofde met een „loon trekkende"! Wilt u wel gelooven, nicht Harriet, dat ik er mij over blijf ver wonderen, hoe zulke ouders, zulke aar dige kinderen hebben!" „O, maar Sabine zou een heel andere vrouw zijn, als ze maar gelukkig ge trouwd was". „Denkt u dat?Sabine, met haar slecht humeur en haar totale onver schilligheid voor de gevoelens van an deren?" „Ja toch! Sabine Llewellyn beloofde in alle daekn een brave vrouw te wor den! Als wij in haar hart konden lezen, dan zouden wij zien, dat het juist het bewustzijn van haar geestelijken achter uitgang is, dat haar min-gunstige hoe danigheden naar voren brengt' ,„Maar nicht Harriet, ik heb altijd ge hoord, dat het een huwelijk uit liefde was". „Van zijn kant, lieve, niet van den hare. Ze heeft mij in haar vertrouwen genomen, toen Andrew haar zijn aan zoek pas had gedaan; ik was toen zelve kort getrouwd, en ik heb haar geraden, hem te Jj spoedig zacht met dezer commissie een onvruchtbaar werk. Als er bezuinigd moet worden zou dit volgens de meerderheid slechts kunnen door de technische bezuiniging, dus door ontslag van onderwijskrachten, met zich medebrengend vergrooting van klassen. Doch nimmer zullen de liberalen hieraan medewerken. Komende tot de S.D.A.P. noemde spr. het verleden dezer partij een aanklacht tegen haar zelve, vooral t.a.v. haar houding ten opzichte van even- tueele mobilisatie en ontwapening. Stem den haar vertegenwoordigers in de oor logsjaren hier niet voor alle oorlogs- credieten en nieuwe lichtingen om toen het gevaar voorbij was weer van hou ding te veranderen en de leuze der ont wapening aan te heffen? In andere lan den denken de arbeidersministers en ver tegenwoordigers niet aan vermindering der weermacht. De arbeidersregeering MacDonald in Engeland ondervindt nu aan den lijve hoe gemakkelijk het is critiek op het beleid van anderen uit te oefenen, doch brengt zijzelve iets beters dan het conservatieve kabinet-Balwin? Samenwerking èn tusschen werkgever en werknemer èn op internationaal gebied kan slechts tot stand komen door ge durig overleg en het zoeken van elkaar, doch het is de S.D.A.P. die de tegen stellingen, geschapen door de rechterpar- tijen, nog steeds aanscherpt. Spreker's oordeel was dat een bloeiend nationaal leven slechts kan leiden tot een bloeiend internationaal leven en dat men moet streven naar klassenvrede en niet naar klassenstrijd. Tenslotte wijdde spr. nog zijn aandacht aan den treurigen toestand, waarin de landbouw in deze tijden ver keert en aan de drukkende lasten, waar onder deze gebukt gaat. Verlichting de zer lasten zij in de eerste plaats geboden om te eindigen met een opwekking tot de aanwezigen om te varen op het li berale kompas en zoo door het principe van vrij initiatief en persoonlijke verant woordelijkheid te komen tot een welva rend en sterk Nederland. Van de ge legenheid tot het stellen van vragen maakten de heeren F. D. van Vessem en M. K. Krepel gebruik. Beide heeren spra ken in vrij krasse bewoordingen hun teleurstelling uit over de houding der liberale Kamerfracties, t.o.v. de steun aan den Landbouw. De heer Groenewoud beantwoordde beide spr. uitvoerig en wees er op dat alle Kamerleden, dus ook de liberale, er vast van overtuigd waren dat de Landbouw gesteund moest worden. Alleen de meeningen over de manier waarop liepen uiteen en de re- geeringsvoorstellen hadden wel degelijk schaduwzijden, die niet uit het oog moch ten worden verloren. De liberalen hebben steeds getoond, aldus spr., de belan gen van het platteland te willen bevor deren, doch het algemeen belang gaat voorop. Na repliek van de heeren van Vessem en Krepel en dupliek van dhr. Groenewoud, zegde de voorzitter den laatstgenoemde dank voor zijn mooie uit eenzetting en sloot daarop met een op wekkend woord de vergadering. Het Maartnummer van Auto-Revue is verschenen. Dit aardige, keurig ver zorgde magazine op automobielgebied, onder leiding van den bekenden schrijver Henri van Wermeskerken, is ook nu weer uitstekend verzorgd, niet alleen wat de uitgave in z'n geheel be treft, maar ook wat de inhoud aangaat. En dan wel zeer speciaal het litteraire gedeelte, als „Het Manneneiland", „Het degenen, die enkel om raad vragen, als hun besluit al vast staat. Ik heb ook dikwijls gedacht, dat Andrew misschien iets beters zou hebben gemaakt van zijn leven, als Sabine zijn liefde maar be antwoord had. Want buiten zijn streven naar positie en weelde zou hij toch ook wel behoefte aan genegenheid hebben gehad". „Zijn ze altijd zoo oneenig geweest als nu? Een rampzalig huishouden vind ik het, op die manier!" „Ik weet niet, wanneer die oneenig- heden begonnen; inaar toen ik uit In- die terugkwam, je weet, dat ik daar vele jaren heb doorgebracht, vond ik ze zóó terug, als ze nu nog zijn: geheel opgaande in zichzelven en doordrongen van eigen macht en aanzien. Ik heb al tijd medelijden met de kinderen, vooral de meisjes, omdat de ouders ze zoo in het geheel niet begrijpen en hun ook niet het eenvoudigste genot gunnen". „Dit ben ik geheel met u eens. Ik zou, ik weet niet wat geven, als ik het iets vroolijker voor hen kon maken; maar we kunnen er geen van allen iets aan veranderen. Nu Hugh thuis is, hebben d* meisjes het al heel wat prettiger en wat zien ze er ook veel beter uit, als ze wat geanimeerd zijn!" (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1931 | | pagina 1