Zierikzeesche 0 Nieuwsbode Hélène Cals zingt OLYMPIA Vüsrfesm Influenza ABONNEMENT; Vrijdag 6 Febr. 1931. zierikzeesche courant. yr^»ug",KLJir.£ii ADVERTENTIEN EERSTE BLAD Inzending Ad vertentiën op 27 Februari a s. Schijn en waarheid. FEUILLETON. Da wraak der Verdrevenen UITVOERING HALF MAART. yscKs BUITENLAND. Bij Griep A BINNENLAND. hg. per 8 Minden f 1,60, fruoo per poat 1,80. Yoor hei bnltenlud per jmr 10,—. Afroadarigke nummer. 6 eeni. Verwhjjnt Und., Wud. en V,gd. TeL No. 32. - Poatgiro 18TSTT. Tin 1—8 regel. 80 eb., ru 4 regel, en durboTen 20 etn. per regel. Beelnmee 80 eta. p. regel, Bg eontmet belugrgke korting. Innending op den dig nn nlt- giTe vóór 10 ar*. Dit nummer beitait uit 2 hinden. ■ItarlIJk 10 uur op dco dop Bitpsaf in de Concertzaal In de wereld van verschijnselen is geen absolute waarheid te vinden, wijl daar alles betrekkelijk is. Wij leven in een wereld van schijn en de daar acnter verborgen waarheid zien wij niet. En wij kunnen slechts alleen dat waarne men, wat tot ons in eenige betrekking staat, zoodat wij het altijd zien in ver band met onszelf. Wij spreken in onze menschelijke, dat is dus in onze onvol komen wijsheid, van kracht en stof, van tijd en eeuwigheid, maar al die woorden geven slechts voorstellingen weer, die wij ons maken van iets, dat wij in den grond niet kennen. Daarentegen zijn wij diep bedolven on der zinsbedrog van allerhanden aard. Een enkele maal soms zijn wij in staat om het bedrieglijke, dat door de zinnen tot ons komt, te kunnen vaststellen. Zoo zien we bijvoorbeeld met onze eigen stoffe lijke oogen, hoe de zon zich 's morgens in het lichtende Oosten boven den ho rizon verheft om door het Zuiden heen haar dagbaan te beschrijven en in 't Westen onder te gaan. Nu weten wij, dat wij ons bedriegen en dat er van een op- of ondergang der zon geen sprake is, doch dat het de aarde is, die bij haar dagelijksche omwenteling dat verschijnsel opwekt. Lang heeft die waan geduurd en pas na veel strijd kon de waarheid algemeene erkenning vinden. Dergelijke ervaringen moeten ons voor zichtig maken bij het beoordeelen der dingen, bij alles wat wij gewaar worden, onder wat voor vorm dan ook en in welke omstandigheden. Altijd zal het j vaar groot zijn, dat we ons vergissen kunnen, 't zij het grofstoffelijke dingen moge gelden of ook wel de fijnere en subtielere van den geest. Slechts als we dit erkennen zijn we al een heel eind verder en kunnen we op onze hoede zijn voor de betrekkelijkheid van den schijn. Dat op zichzelf reeds kan veel misverstand en noodeloos bitter lijden in de wereld voorkomen. Want misverstand opgewekt door den schijn richt nog dagelijks onheil aan en maakt het leven voor den enkeling en voor de gansche maatschappij dikwijls tot een hel. Dat doet menschen, die naar waarheid dorsten, zich soms als vreem den gevoelen temidden hunner mede schepselen. Een teer, diep, heimwee ver vult hen soms, dat hun de valsche om geving ontvlieden en de eenzaamheid zoeken doet. Zij voelen zich niet thuis in een wereld, waar droom, illusie, poëzie als belachelijk en onbegrepen worden uit gekreten. Misschien hebben zij reeds een straal opgevangen van het licht der eeuwige waarheid. Misschien zijn zij juist geroepen om te werken met en voor de menschen, om voor hen iets, te zijn of t<3v doen, waardoor ook zij de waarheid liefkrijgen ;en kunnen opstijgen op de vleugelen van een gewekt verlangen. Om hen te ver- Uit het Engelsch van J. S. FLETCHER. - (Nadruk verboden). 32 Ben voegde zich bij Louis John en fluisterde: „Uit wat ik gehoord heb, maak ik op dat dit de plek is waar de kleine jongen het eerst vermist werd. Louis John kinkte bevestigend. Op hetzelfde oogenblik trok de hond zijn geleider het stuk bosch in. Ben wendde zich nu tot Oliver: „U weet waar dit stuk bosch uitkomt, mijnheer Carsdale", zei hij, „aan den rand van de vallei, bij de rotsen. Het is een tamelijk slecht begaanbaar, dicht be groeid stuk terrein, dus u doet beter om met mijnheer Rawlinson langs den boschrand te loopen, dan moet u ons tenslotte weer ontmoeten, tenminste als het beest rechtuit blijft gaan. Anders hoort u ons wel." Maar de hond week niet van de rech te lijn af en Oliver en Rawlinson troffen het dier en zijn geleiders op de gesproken plaats, toen deze uit het bosci te voorschijn kwamen. En zonder een oogenblik aarzeling te toonen, vervolgde 4e bond zijn weg langs den rand van de tellen ook, dat we niet door een vreese- lijke beschikking tot een leven van schijn veroordeeld zijn, waarin zich alles, be- driegelijk aan ons voordoet. Want de misleiding komt alleen van ons, daar wij ons door den schijn laten bedriegen, deze voor het ware wezen der dingen houdend. En wij kunnen dit ware wezen nooit erkennen, zoolang wij niet zelf in het bezit der waarheid zijn, zoolang de waarheid niet in ons wordt tot levende kracht en in ons bewustzijn is ingetreden. Wie den schijn voor het wezen houdt is ongelukkig en voor hem kan het scherm, dat de waarheid ver bergt, nimmer opgaan. Voor den schijn wordt echter veel gedaan. Een afgod, die aanbeden wordt. Toch is het ganschê Ai een openba ring van de waarheid en is elke vorm en elk verschijnsel daarin een uiterlijk beeld van wat het voorstelt. Onze eigen valsche voorstelling staat de openbaring van de waarheid in ons bewustzijn in den weg. Maar eerst en voor alles moet dit ons eigen maaksel van zelfwaan ver nietigd worden, alvorens ons leven zijn tocht kan voorzetten naar de waarheid die niet door menschen gemaakt, doch zelfbestaand, eeuwig en onvergannelijk is. WAT WIJ WEL EN WAT WIJ NIET UIT AMERIKA MOE TEN HEBBEN Henry Ford heeft op zijn Europeesche reis ook Nederland bezocht. De automo bielkoning had al zooveel over Edammer kaasjes en Goudsche pijpen gehoord, dat hij maar besloten had Gm ook in het kleine land aan de zee eens een kijkje te nemen. Als een echte koning is Ford hier ontvangen. Waar hij met zijn ge volg verscheen, daar liep men te hoop en de weg, dien hij volgde, werd nauw keurig in de couranten meegedeeld, even als de hotels, waar zijne majesteit af stapte. Alsof men in Nederland nog nooit van nabij een groot-industrieel had ge zien, zoo geweldig enthousiast deed men. Autoriteiten maakten hun opwachting bij „old Henry"- en deze liet zich dit alles met eeh glimlach welgevallen. Ford moest de journalisten gauw vertellen wat hij wel dacht van Nederland, van 's lands toekomst, zijn welvaart (die nu ook al voor malaise heeft plaats gemaakt) en van nog honderd gewichtige zaken meer. Al of men, wanneer men een knap automobielfabrikant is, ook zoo maar de toekomst kan voorspellen. Ford zei dan ook wijselijk niets van dat alles. Hij zeide alleen, dat het vervoer in Holland hem niet aanstond. Al die waterwegen moest men maar dichtgooien en er as- phaltwegen voor in de plaats leggen. Zoo'n reclamemaker'toch, die „old Hen ry". Want de oude heer dacht natuur lijk terstond aan het groote aantal Ford jes, dat hier te lande nog geplaatst zou kunnen worden, als we meer asphalt- wegen hadden! De heer Ford is ook bij Philips op bezoek geweest. Wij vermoeden, dat de Amerikaansche automobielvorst te Eind hoven toch wel even op gekeken zal hebben van zoo'n groote industrie. Zou hij dat wel gedacht hebben van dit kik kerland? En de groote Rotterdamsche scheepswerven? Ook daar heeft Ford zijn hart kunnen ophalen aan moderne tech niek, want dit is zeker: op het gebied van den scheepsbouw presteert Amerika Grijp ia zoodra U gaat niezen: ernstige com plicaties kunnen voorkomen worden dooreen weinig Vicks VapoRub in heet water te smelten en in te ademen, of door keel en borst 'a nachts in te wrijven. xf VapoRub Nu ook kleine pofjes h 85 ct. verkrijgbaar. bitter weinig, in weerwil van de jaren lange protectie. Ford heeft zijn plannen om den eer steen steen tc leggen voor de Fordfa briek te Rotterdam, opgegeven: naar hij beweerde om een grooter bouwplan uit te werken. Heeft hij misschien in de meening verkeerd, dat we in Nederland niet wisten, vit fabriek is? Er wordt den laatster, lijd maar al te graag geschermd met het economisch ver val van Europa, waarmede ook verval in andere opzichten gepaard zou gaan, in tegenstelling met Amerika, waar alles zooveel krachtiger en energieker zou worden aangepakt. Zou dat inderdaad waar zijn? Zouden de beste krachten het oude Europa verlaten hebben om zich in Amerika, het land der toekomst, te vestigen? Stellig heeft Amerika een indrustrieele ontwikkeling doorgemaakt, zooals wij die niet kennen. Doch is dat zoo verwonderlijk voor een land, waar nog bijna alles moet worden opgebouwd, terwijl in Europa elk vruchtbaar hoekje reeds was afgegraasd? Zeker, we kun nen respect hebben voor het product van de Fordfabrieken, doch laten we ons voor overdrijving houden! Terecht heeft Ford belangstelling getoond op de werf van Wilton-Feijenoord. Aan ónzen scheepsbouw kunnen de Amerikanen eenvoudig niet tippen. Deze bedrijfstak is in Amerika één groote pro tectionistische stroppen-affaire geworden. En zal Amerika, nu het voor zijn te snel gegroeide industrie de buitenlandsche markt noodig heeft, beter kunnen con- curreeren dan een goed Nederlandsch bedrijf, zooals b.v. Philips? Het valt te 'betwijfelen. Men begint op het oogenblik in Amerika de kwade gevolgen te on dervinden van een tot het uiterste door gevoerde politiek van bescherming. Ja renlang heeeft men in de Vereenigde Staten deze protectionistische politiek kunnen toepassen, omdat er een groote binnenlandsche markt aanwezig was, die maar steeds meer goederen kon opne men. Dat begint nu echter anders te worden. De Amerikaansche industrie krijgt meer en meer behoefte aan export en nu wreekt zich het kwaad van vroeger jaren. Overal stuit men op hooge tarief- muren, kort geleden nog heeft Canada zich achter extra hooge barricades ver schanst tegen den aanzwellenden goede renstroom uit Amerika. De overige we reld wordt daar mede de dupe van. Ook Nederland. In nog sterkere mate Enge land en Duitschland. Zullen de tarief muren tot in den hemel worden opge trokken? Ziedaar de vraag, waarmede men zich in het oude Europa bezig houdt en in het jonge Amerika 'begint men eveneens den ernst van den toestand te beseffen. Waarom heeft men dan daar, zou men kunnen zeggen, niet den jeugdigen, fris- schen moed om het oudé, vermolmde Europa een voorbeeld te geven? Wist Ford dan op deze vraag met niets an ders te antwoorden dan met dit af zaagde praatje: het buitenland dwingt ons ertoe om de invoerrechten te ver- hoogen? Men moge van Genève dennen wat men wil, in elk geval is men daar wel zóó ver gevorderd, dat men derge lijke taal niet meer hoort. Het is ge lukkig een overwonnen standpunt van vallei in de richting van de rotsen en het punt waar Rawlinson en zijn gast twee avonden geleden Mirjam Scarp had den ontmoet bij hun bezoek aan Oliver's in aanbouw-zijnd huis. Opeens kreeg Louis John een idée. „Veronderstel eens", opperde hij, „het is niet meer dan een veronderstelling, dat ze naar het nieuwe huis is gegaan...." „Waarom zeg je dat?" viel Oliver hem op geprikkelden toon in de rede. „Wat zou ze daar moeten doen?" „Hij gaat de kant van de rotsen uit", riep Ben opeens, wijzend op den hond. Het was zooais Ben zeide. De hond trok zijn geleider het ruwe pad op dat naar de rotsen voerde, die zich verhieven boven de weidegronden, die vroeger aan de Scarp's hadden toebehoord. Van den top van deze rotsen voerde een ander pad omlaag in de vallei. Bij het begin daarvan gekomen, scheen het dier de kluts kwijt te rakenhet deed niets dan heen en weer draaien en rondloopen om een bepaald punt, alsof de prooi die het op het spoor was eenige malen was gepasseerd langs het stuk grond, waarover zijn groote ruige kop in tril lende aandacht gebogen was. HOOFDSTUK XXIV. De hond trok Ravidge tenslotte in de richting van een rots, die eenigszins af gescheiden stond van de overige rotsen en daar een eind bovenuit stak. Zij rees aan de zijde van het moerland steil omhoog, zóó steil zelfs, dat het onmo gelijk leek om haar te beklimmen. Aan den voet gekomen bleef de hond stil staan en zette zijn voorpooten op het gesteente. Vervolgens keek hij Ravidge met zijn verstandige oogen aan en begon toen zacht te janken. Bij het licht van hun lantaarns keken de mannen beurte lings naar het dier en naar den grauwen rotswand vóór hen. „Wat zou hij toch willen?" zei Ben zacht. „Die rots is vrijwel onbeklimbaar en toch schijnt het spoor hierheen te leiden". „Zou die. oude vrouw misschien toch hier naar 'boven geklommen zijn?" opper de Ravidge. Louis John wendde zich tot Ben. „Probeer er eens op te klimmen, Ben", zei hij. „Jij bent lenig en licht. Hij nam de hond van Ravidge over, gaf dezen een teeken om Ben een handje te helpen en met behulp van zijn zwager slaagde Ben er in houvast te krijgen op een uitspringend stuk steen en zoo naar den top te klimmen. „Ik zie het nut er niet van in", mom pelde hij, terwijl hij zich omhoog werkte. „Wanneer die oude vrouw werkelijk in deze klimpartij geslaagd is, moet de waanzin haar kracht hebben gegeven' Hij had nu een klein plateau bereikt en keek scherp om zich heen. Plotse ling schoot hem een verklaring te bin nen de omstandigheid dat Mirjam Scarp krankzinni- giof niet de rots beklom men had. Vanwaar hij stond had men te meenen, dat anderen ons nog zouden kunnen dwingen om van vrijhandel tot bescherming over te gaan. Schrale huid en gesprongen handen genezen direct en blgven I heerlijk zacht en lenig met J AKKER's KLOOSTERBALSEM bijt niet! 7.Geert goud ioo goed." SAMENZWERING TEGEN MUSSOLINI'? De geruchten, welke te Rome de ronde deden en volgens welke een samenzwe ring zou zijn ontdekt tegen het leven van Mussolini, vinden hun bevestiging in een officieel communiqué, waarin wordt medegedeeld, dat een zekere Michele Schirru is gearresteerd, die in het bezit was gevonden van twee zeer scherp ont plofbare bommen, waarmede hij klaar blijkelijk voornemens was daden van po litieke terreur te plegen. Op den avond van 3 Februari werd hij in een hotel, in het centrum van Rome gelegen, gearresteerd. Hij werd naar het politiebureau gevoerd om gevi siteerd te worden. Op het oogenblik, dat men hiermee zou beginnen, haalde Schir ru plotseling een revolver uit zijn broek zak, waaruit hij verschillende schoten loste. De onder-commissaris, een briga dier en een agent werden gewond. Vervolgens deed hij een poging tot zelf moord door de revolver in den mond at te schieten. Uit het door de politie ingestelde om derzoek is gebleken, dat Schirru van ge boorte Siciliaan is en In Maart van het vorige jaa*- uit Amerika naar Europn is vertrokken. Aangezien hij bij de po litie bekend stond als gevaarlijk anar chist, werden zijn bewegingen nauwkeu rig nagegaan, doch hij reisde door ver schillende Europeesche landen, alvorens hij poogde Italië binnen te komen. Den löen Januari is hij te Rome gearriveerd, waar hij zijn intrek nam in een der beste hotels aan de Via Venti Settembre. Hoe- we 1 het de politie wel bekend was, dat hij zich te Rome bevond, heeft zij Schirru niet gearresteerd, teneinde te weten of hij met iemand te Rome in relatie stond. MUSSOLINI. Schirru schijnt Italië te zijn binnen gekomen met behulp van een Amerikaan sche pas. Op het hoofdbureau van po- een prachtig vergezicht over het moer land en de vallei. Zelfs bij het gedempte licht, van de sterren kon Ben de vage omtrekken van de heuvels in de verte onderscheiden: den dam, het reservoir, in zijn geheele lengte, de lichten in de stad, het dak en de schoorsteen van Mirjam Scarp's boerderij en onder zich in het dal, het dak en den toren van Oliver's nieuwe huis. Waarschijnlijk, dacht Ben, had de oude vrouw den moeilijken tocht hierheen gemaakt, om al deze be kende plekjes tezamen te kunnen over zien en den aanblik op haar gekrenkten geest te laten inwerken. Maar het kind? Ben hoorde Oliver, die in hevige spanning verkeerde of hij iets gevonden had, reeds luidkeels roepen aan den voet van de rots. Ben liet het licht van zijn lantaarn rondom hem schij nen en plotseling bemerkte hij aan de vallei zijden van de rots waarop hij stond dertig voet onder hem, een groot rotsblok, dat te oordeelen naar dc manier waarop het lag, nog niet zoo lang geleden naar beneden gevallen was Op handen en voeten kroop hij behoed zaam naar den rand van het kleine pla teau en tuurde in het donkere, spelonk achtige ruimte onder zich. Heel in de diepte zag hij iets, dat hem hevig deed ontstellen. Hij tuurde scher per en trachtte de duisternis met iet licht van zijn lantaarn te doorboren. Hij stond op cn klom de rots weer naar beneden. Oliver en Rawlinson hadden on dertusschen het pad gevoléd, dat naar PREDIKBEURTEN. Zondag 8 Februari te Zierikzee. Ned. Herv. Kerk. Nieuwe Kerk. 10 ure, di. Voorn Kleine Kerk. 10 ure, di. Barnouw. 'o Avonds zeven ure, da. A. de Voogd van VUssingen. Luth. Kerk. Deen dienst. Geref. Kerk. 10 en 6 ure, dr. v. Lonkhugxem dhr. Geref. Kerk. 9.30, ds. Hoogen doorn, 2 Leeidienst »u 8 ure, di Hoogeiidoorn. üvnngeliiatie JeruSl. 10 en 7 ure, Samenkomst. Oud-Geref. Gem. 9.30, 2 en 6 are, Leerkeik. litie weigerde Schirru eenigerlei verkla ring af te geven. Op alle hem gestelde vragen bewaarde hij een streng stilzwij gen. Het is dan ook nog niet bekend, wat zijn voornemens waren met de beide bommen, die in zijn bezit zijn gevon den. Het verdient in dit verband echter de aandacht, dat het hotel, wa<ar de ge- arresteeerde verblijf hield, gelegen is aan de Via Venti Settembre, waar Mussolini dagelijks per auto langs komt op weg van zijn bureau naar zijn woning en vice versa. Het is dus geenszins onwaar schijnlijk, dat Schirru een geschikte ge legenheid afwachtte om de bommen uit zijn venster naar Mussolini te werpen. en Influenza, Rheumatieche pijnen, ge vatte Koude, Hoofdpijn, Kiespijn, Aan- gezichtspijn en vastzittende Hoest, zullen Mijnhard!'» Poeder» U spoedig helpen. Doos 45 ct. Bij Uw Drogist. HET ONTWERP PACHTWET Het koninklijk Nederlandsch Landbouw- Comité heeft een adres verzonden aan de Eerste Kamer betreffende het wets ontwerp regeling pacht en regeling pacht- commissie. Na een uitvoerige uiteenzet ting over de op het gebied van de pacht bestaande misstanden en de wijze, waar op het wetsontwerp hierin voorziet, komt het comité resumeerende tot de con clusie, dat alleen in tijden van opgaan de conjunctuur de pachter met het con tinuatie-recht zal zijn gebaat, omdat het ongemotiveerd opdrijven der pachtprijzen wordt voorkomen. Niet alleen wordt betoogd, dat dc pachter met het gewijzigde ontwerp-rege- ling pacht niet zal zijn gebaat, daar naast zegt adressant, dat het voor den verpachter vele schaduwzijden heeft en noemt ais belangrijk punt, dat de grond eigendom minder aantrekkelijk zal wor den, omdat wettelijk ingrijpen den eige naar steeds boven het hoofd zal hangen. Ook dit bezwaar wordt nader toegelicht en tenslotte verzoekt het comité het ont- werp-regeling Pacht te willen verwerpen. STRAFBAARSTELLING VAN GODSLASTERING. Op de vraag van het Tweede Kamerlid den heer Van Wijnbergen betreffende strafbaarstelling van godslastering heeft de minister van Justitie geantwoord: In de Mem. van Antwoord in zake hoofdstuk IV van de Rijksbegrooting voor 1931 deelde de minister mede, dat, indien men in de uitingen, zooals die destijds reeds enkele malen moesten worden ge signaleerd, niet met een incidenteel ver schijnsel te doen had, de in de vraag bedoelde aangelegenheid ook naar zijn oordeel de aandacht van den wetgever verdiende. Eenige voorvallen van den het dal voerde en waren nu aan het einde ervan gekomen, zoodat zij zich op een afstand bevonden. Ben gaf Louis John en Ravidge een wenk om bij hem te komen. „Ik geloof, dat de oude vrouw van de rots is gevallen", fluisterde hij. „Er is een groot rotsblok omlaag gestort en dat kan nog niet zoo heel lang geleden gebeurd zijn. En aan den voet van de rots aan den anderen kant, ligt iets dat veel weg heeft van het lichaam van een vrouw, of tenminste van een hoop klee- ren. Maar als zij het werkelijk is, wat zou zij dan in 's hemelsnaam met den jongen uitgevoerd hebben?" De drie mannen keken eerst elkander aan, en staarden toen in de richting van Oliver. „Zoudt u uw vader er niet'toe kunnen bewegen om naar huis toe te gaan?" vroeg Ravidge aan Louis John. „Dan zouden wij eens poolshoogte kunnen gaan nemen aan den anderen kant van de rots." „Volg mij met den hond", besliste Louis John, terwijl hij aanstalten maakte om naar Oliver en Rawlinson te gaan. „Ben", vervolgde hij, jij gaat naar den an deren kant van de rots en onderzoekt wat daar beneden ligt. Als het niets bij zonders is, kom dan hier terug. Als hel de oude vrouw is, geef je een scherp fluitsignaal". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1931 | | pagina 1