Zierikzeesche 0 Nieuwsbode
Hélène Cals zingt
OLYMPIA
Vüsrfesm Influenza
ABONNEMENT;
Vrijdag 6 Febr. 1931. zierikzeesche courant. yr^»ug",KLJir.£ii
ADVERTENTIEN
EERSTE BLAD
Inzending Ad vertentiën
op 27 Februari a s.
Schijn en waarheid.
FEUILLETON.
Da wraak der Verdrevenen
UITVOERING
HALF MAART.
yscKs
BUITENLAND.
Bij Griep A
BINNENLAND.
hg. per 8 Minden f 1,60,
fruoo per poat 1,80. Yoor hei
bnltenlud per jmr 10,—.
Afroadarigke nummer. 6 eeni.
Verwhjjnt Und., Wud. en V,gd.
TeL No. 32. - Poatgiro 18TSTT.
Tin 1—8 regel. 80 eb., ru 4
regel, en durboTen 20 etn. per
regel. Beelnmee 80 eta. p. regel,
Bg eontmet belugrgke korting.
Innending op den dig nn nlt-
giTe vóór 10 ar*.
Dit nummer beitait uit 2 hinden.
■ItarlIJk 10 uur op dco dop Bitpsaf
in de Concertzaal
In de wereld van verschijnselen is geen
absolute waarheid te vinden, wijl daar
alles betrekkelijk is. Wij leven in een
wereld van schijn en de daar acnter
verborgen waarheid zien wij niet. En
wij kunnen slechts alleen dat waarne
men, wat tot ons in eenige betrekking
staat, zoodat wij het altijd zien in ver
band met onszelf. Wij spreken in onze
menschelijke, dat is dus in onze onvol
komen wijsheid, van kracht en stof, van
tijd en eeuwigheid, maar al die woorden
geven slechts voorstellingen weer, die
wij ons maken van iets, dat wij in den
grond niet kennen.
Daarentegen zijn wij diep bedolven on
der zinsbedrog van allerhanden aard. Een
enkele maal soms zijn wij in staat om
het bedrieglijke, dat door de zinnen tot
ons komt, te kunnen vaststellen. Zoo zien
we bijvoorbeeld met onze eigen stoffe
lijke oogen, hoe de zon zich 's morgens
in het lichtende Oosten boven den ho
rizon verheft om door het Zuiden heen
haar dagbaan te beschrijven en in 't
Westen onder te gaan. Nu weten wij,
dat wij ons bedriegen en dat er van
een op- of ondergang der zon geen
sprake is, doch dat het de aarde is, die
bij haar dagelijksche omwenteling dat
verschijnsel opwekt. Lang heeft die waan
geduurd en pas na veel strijd kon de
waarheid algemeene erkenning vinden.
Dergelijke ervaringen moeten ons voor
zichtig maken bij het beoordeelen der
dingen, bij alles wat wij gewaar worden,
onder wat voor vorm dan ook en in
welke omstandigheden. Altijd zal het j
vaar groot zijn, dat we ons vergissen
kunnen, 't zij het grofstoffelijke dingen
moge gelden of ook wel de fijnere en
subtielere van den geest. Slechts als we
dit erkennen zijn we al een heel eind
verder en kunnen we op onze hoede
zijn voor de betrekkelijkheid van den
schijn. Dat op zichzelf reeds kan veel
misverstand en noodeloos bitter lijden
in de wereld voorkomen.
Want misverstand opgewekt door den
schijn richt nog dagelijks onheil aan en
maakt het leven voor den enkeling en
voor de gansche maatschappij dikwijls
tot een hel. Dat doet menschen, die naar
waarheid dorsten, zich soms als vreem
den gevoelen temidden hunner mede
schepselen. Een teer, diep, heimwee ver
vult hen soms, dat hun de valsche om
geving ontvlieden en de eenzaamheid
zoeken doet. Zij voelen zich niet thuis
in een wereld, waar droom, illusie, poëzie
als belachelijk en onbegrepen worden uit
gekreten. Misschien hebben zij reeds een
straal opgevangen van het licht der
eeuwige waarheid.
Misschien zijn zij juist geroepen om
te werken met en voor de menschen,
om voor hen iets, te zijn of t<3v doen,
waardoor ook zij de waarheid liefkrijgen
;en kunnen opstijgen op de vleugelen van
een gewekt verlangen. Om hen te ver-
Uit het Engelsch van
J. S. FLETCHER.
- (Nadruk verboden).
32
Ben voegde zich bij Louis John en
fluisterde:
„Uit wat ik gehoord heb, maak ik
op dat dit de plek is waar de kleine
jongen het eerst vermist werd.
Louis John kinkte bevestigend.
Op hetzelfde oogenblik trok de hond
zijn geleider het stuk bosch in.
Ben wendde zich nu tot Oliver:
„U weet waar dit stuk bosch uitkomt,
mijnheer Carsdale", zei hij, „aan den
rand van de vallei, bij de rotsen. Het is
een tamelijk slecht begaanbaar, dicht be
groeid stuk terrein, dus u doet beter
om met mijnheer Rawlinson langs den
boschrand te loopen, dan moet u ons
tenslotte weer ontmoeten, tenminste als
het beest rechtuit blijft gaan. Anders
hoort u ons wel."
Maar de hond week niet van de rech
te lijn af en Oliver en Rawlinson troffen
het dier en zijn geleiders op de
gesproken plaats, toen deze uit het bosci
te voorschijn kwamen. En zonder een
oogenblik aarzeling te toonen, vervolgde
4e bond zijn weg langs den rand van de
tellen ook, dat we niet door een vreese-
lijke beschikking tot een leven van schijn
veroordeeld zijn, waarin zich alles, be-
driegelijk aan ons voordoet.
Want de misleiding komt alleen van
ons, daar wij ons door den schijn laten
bedriegen, deze voor het ware wezen
der dingen houdend. En wij kunnen dit
ware wezen nooit erkennen, zoolang wij
niet zelf in het bezit der waarheid zijn,
zoolang de waarheid niet in ons wordt
tot levende kracht en in ons bewustzijn
is ingetreden. Wie den schijn voor het
wezen houdt is ongelukkig en voor hem
kan het scherm, dat de waarheid ver
bergt, nimmer opgaan. Voor den schijn
wordt echter veel gedaan. Een afgod,
die aanbeden wordt.
Toch is het ganschê Ai een openba
ring van de waarheid en is elke vorm
en elk verschijnsel daarin een uiterlijk
beeld van wat het voorstelt. Onze eigen
valsche voorstelling staat de openbaring
van de waarheid in ons bewustzijn in
den weg.
Maar eerst en voor alles moet dit
ons eigen maaksel van zelfwaan ver
nietigd worden, alvorens ons leven zijn
tocht kan voorzetten naar de waarheid
die niet door menschen gemaakt, doch
zelfbestaand, eeuwig en onvergannelijk is.
WAT WIJ WEL EN WAT WIJ
NIET UIT AMERIKA MOE
TEN HEBBEN
Henry Ford heeft op zijn Europeesche
reis ook Nederland bezocht. De automo
bielkoning had al zooveel over Edammer
kaasjes en Goudsche pijpen gehoord, dat
hij maar besloten had Gm ook in het
kleine land aan de zee eens een kijkje
te nemen. Als een echte koning is Ford
hier ontvangen. Waar hij met zijn ge
volg verscheen, daar liep men te hoop
en de weg, dien hij volgde, werd nauw
keurig in de couranten meegedeeld, even
als de hotels, waar zijne majesteit af
stapte. Alsof men in Nederland nog nooit
van nabij een groot-industrieel had ge
zien, zoo geweldig enthousiast deed men.
Autoriteiten maakten hun opwachting bij
„old Henry"- en deze liet zich dit alles
met eeh glimlach welgevallen. Ford moest
de journalisten gauw vertellen wat hij
wel dacht van Nederland, van 's lands
toekomst, zijn welvaart (die nu ook al
voor malaise heeft plaats gemaakt) en
van nog honderd gewichtige zaken meer.
Al of men, wanneer men een knap
automobielfabrikant is, ook zoo maar de
toekomst kan voorspellen. Ford zei dan
ook wijselijk niets van dat alles. Hij
zeide alleen, dat het vervoer in Holland
hem niet aanstond. Al die waterwegen
moest men maar dichtgooien en er as-
phaltwegen voor in de plaats leggen.
Zoo'n reclamemaker'toch, die „old Hen
ry". Want de oude heer dacht natuur
lijk terstond aan het groote aantal Ford
jes, dat hier te lande nog geplaatst zou
kunnen worden, als we meer asphalt-
wegen hadden!
De heer Ford is ook bij Philips op
bezoek geweest. Wij vermoeden, dat de
Amerikaansche automobielvorst te Eind
hoven toch wel even op gekeken zal
hebben van zoo'n groote industrie. Zou
hij dat wel gedacht hebben van dit kik
kerland? En de groote Rotterdamsche
scheepswerven? Ook daar heeft Ford zijn
hart kunnen ophalen aan moderne tech
niek, want dit is zeker: op het gebied
van den scheepsbouw presteert Amerika
Grijp ia zoodra U gaat niezen: ernstige com
plicaties kunnen voorkomen worden dooreen
weinig Vicks VapoRub in
heet water te smelten en in te
ademen, of door keel en borst
'a nachts in te wrijven.
xf VapoRub
Nu ook kleine pofjes h 85 ct. verkrijgbaar.
bitter weinig, in weerwil van de jaren
lange protectie.
Ford heeft zijn plannen om den eer
steen steen tc leggen voor de Fordfa
briek te Rotterdam, opgegeven: naar hij
beweerde om een grooter bouwplan uit
te werken. Heeft hij misschien in de
meening verkeerd, dat we in Nederland
niet wisten, vit fabriek is?
Er wordt den laatster, lijd maar al te
graag geschermd met het economisch ver
val van Europa, waarmede ook verval
in andere opzichten gepaard zou gaan,
in tegenstelling met Amerika, waar alles
zooveel krachtiger en energieker zou
worden aangepakt. Zou dat inderdaad
waar zijn? Zouden de beste krachten
het oude Europa verlaten hebben om
zich in Amerika, het land der toekomst,
te vestigen? Stellig heeft Amerika een
indrustrieele ontwikkeling doorgemaakt,
zooals wij die niet kennen. Doch is dat
zoo verwonderlijk voor een land, waar
nog bijna alles moet worden opgebouwd,
terwijl in Europa elk vruchtbaar hoekje
reeds was afgegraasd? Zeker, we kun
nen respect hebben voor het product
van de Fordfabrieken, doch laten we ons
voor overdrijving houden! Terecht heeft
Ford belangstelling getoond op de werf
van Wilton-Feijenoord.
Aan ónzen scheepsbouw kunnen de
Amerikanen eenvoudig niet tippen. Deze
bedrijfstak is in Amerika één groote pro
tectionistische stroppen-affaire geworden.
En zal Amerika, nu het voor zijn te snel
gegroeide industrie de buitenlandsche
markt noodig heeft, beter kunnen con-
curreeren dan een goed Nederlandsch
bedrijf, zooals b.v. Philips? Het valt te
'betwijfelen. Men begint op het oogenblik
in Amerika de kwade gevolgen te on
dervinden van een tot het uiterste door
gevoerde politiek van bescherming. Ja
renlang heeeft men in de Vereenigde
Staten deze protectionistische politiek
kunnen toepassen, omdat er een groote
binnenlandsche markt aanwezig was, die
maar steeds meer goederen kon opne
men. Dat begint nu echter anders te
worden. De Amerikaansche industrie krijgt
meer en meer behoefte aan export en
nu wreekt zich het kwaad van vroeger
jaren. Overal stuit men op hooge tarief-
muren, kort geleden nog heeft Canada
zich achter extra hooge barricades ver
schanst tegen den aanzwellenden goede
renstroom uit Amerika. De overige we
reld wordt daar mede de dupe van. Ook
Nederland. In nog sterkere mate Enge
land en Duitschland. Zullen de tarief
muren tot in den hemel worden opge
trokken?
Ziedaar de vraag, waarmede men zich
in het oude Europa bezig houdt en in
het jonge Amerika 'begint men eveneens
den ernst van den toestand te beseffen.
Waarom heeft men dan daar, zou men
kunnen zeggen, niet den jeugdigen, fris-
schen moed om het oudé, vermolmde
Europa een voorbeeld te geven? Wist
Ford dan op deze vraag met niets an
ders te antwoorden dan met dit af
zaagde praatje: het buitenland dwingt
ons ertoe om de invoerrechten te ver-
hoogen? Men moge van Genève dennen
wat men wil, in elk geval is men daar
wel zóó ver gevorderd, dat men derge
lijke taal niet meer hoort. Het is ge
lukkig een overwonnen standpunt van
vallei in de richting van de rotsen en
het punt waar Rawlinson en zijn gast
twee avonden geleden Mirjam Scarp had
den ontmoet bij hun bezoek aan Oliver's
in aanbouw-zijnd huis.
Opeens kreeg Louis John een idée.
„Veronderstel eens", opperde hij, „het
is niet meer dan een veronderstelling,
dat ze naar het nieuwe huis is gegaan...."
„Waarom zeg je dat?" viel Oliver hem
op geprikkelden toon in de rede. „Wat
zou ze daar moeten doen?"
„Hij gaat de kant van de rotsen uit",
riep Ben opeens, wijzend op den hond.
Het was zooais Ben zeide. De hond
trok zijn geleider het ruwe pad op dat
naar de rotsen voerde, die zich verhieven
boven de weidegronden, die vroeger aan
de Scarp's hadden toebehoord. Van den
top van deze rotsen voerde een ander
pad omlaag in de vallei. Bij het begin
daarvan gekomen, scheen het dier de
kluts kwijt te rakenhet deed niets
dan heen en weer draaien en rondloopen
om een bepaald punt, alsof de prooi
die het op het spoor was eenige malen
was gepasseerd langs het stuk grond,
waarover zijn groote ruige kop in tril
lende aandacht gebogen was.
HOOFDSTUK XXIV.
De hond trok Ravidge tenslotte in de
richting van een rots, die eenigszins af
gescheiden stond van de overige rotsen
en daar een eind bovenuit stak. Zij rees
aan de zijde van het moerland steil
omhoog, zóó steil zelfs, dat het onmo
gelijk leek om haar te beklimmen. Aan
den voet gekomen bleef de hond stil
staan en zette zijn voorpooten op het
gesteente. Vervolgens keek hij Ravidge
met zijn verstandige oogen aan en begon
toen zacht te janken. Bij het licht van
hun lantaarns keken de mannen beurte
lings naar het dier en naar den grauwen
rotswand vóór hen.
„Wat zou hij toch willen?" zei Ben
zacht. „Die rots is vrijwel onbeklimbaar
en toch schijnt het spoor hierheen te
leiden".
„Zou die. oude vrouw misschien toch
hier naar 'boven geklommen zijn?" opper
de Ravidge.
Louis John wendde zich tot Ben.
„Probeer er eens op te klimmen, Ben",
zei hij. „Jij bent lenig en licht.
Hij nam de hond van Ravidge over,
gaf dezen een teeken om Ben een handje
te helpen en met behulp van zijn zwager
slaagde Ben er in houvast te krijgen op
een uitspringend stuk steen en zoo naar
den top te klimmen.
„Ik zie het nut er niet van in", mom
pelde hij, terwijl hij zich omhoog werkte.
„Wanneer die oude vrouw werkelijk in
deze klimpartij geslaagd is, moet de
waanzin haar kracht hebben gegeven'
Hij had nu een klein plateau bereikt
en keek scherp om zich heen. Plotse
ling schoot hem een verklaring te bin
nen de omstandigheid dat Mirjam Scarp
krankzinni- giof niet de rots beklom
men had. Vanwaar hij stond had men
te meenen, dat anderen ons nog zouden
kunnen dwingen om van vrijhandel tot
bescherming over te gaan.
Schrale huid
en gesprongen handen
genezen direct en blgven I
heerlijk zacht en lenig met J
AKKER's
KLOOSTERBALSEM
bijt niet!
7.Geert goud
ioo goed."
SAMENZWERING TEGEN MUSSOLINI'?
De geruchten, welke te Rome de ronde
deden en volgens welke een samenzwe
ring zou zijn ontdekt tegen het leven
van Mussolini, vinden hun bevestiging in
een officieel communiqué, waarin wordt
medegedeeld, dat een zekere Michele
Schirru is gearresteerd, die in het bezit
was gevonden van twee zeer scherp ont
plofbare bommen, waarmede hij klaar
blijkelijk voornemens was daden van po
litieke terreur te plegen.
Op den avond van 3 Februari werd
hij in een hotel, in het centrum van
Rome gelegen, gearresteerd. Hij werd
naar het politiebureau gevoerd om gevi
siteerd te worden. Op het oogenblik, dat
men hiermee zou beginnen, haalde Schir
ru plotseling een revolver uit zijn broek
zak, waaruit hij verschillende schoten
loste. De onder-commissaris, een briga
dier en een agent werden gewond.
Vervolgens deed hij een poging tot zelf
moord door de revolver in den mond
at te schieten.
Uit het door de politie ingestelde om
derzoek is gebleken, dat Schirru van ge
boorte Siciliaan is en In Maart van het
vorige jaa*- uit Amerika naar Europn
is vertrokken. Aangezien hij bij de po
litie bekend stond als gevaarlijk anar
chist, werden zijn bewegingen nauwkeu
rig nagegaan, doch hij reisde door ver
schillende Europeesche landen, alvorens
hij poogde Italië binnen te komen. Den
löen Januari is hij te Rome gearriveerd,
waar hij zijn intrek nam in een der beste
hotels aan de Via Venti Settembre. Hoe-
we 1 het de politie wel bekend was, dat
hij zich te Rome bevond, heeft zij Schirru
niet gearresteerd, teneinde te weten of
hij met iemand te Rome in relatie stond.
MUSSOLINI.
Schirru schijnt Italië te zijn binnen
gekomen met behulp van een Amerikaan
sche pas. Op het hoofdbureau van po-
een prachtig vergezicht over het moer
land en de vallei. Zelfs bij het gedempte
licht, van de sterren kon Ben de vage
omtrekken van de heuvels in de verte
onderscheiden: den dam, het reservoir,
in zijn geheele lengte, de lichten in de
stad, het dak en de schoorsteen van
Mirjam Scarp's boerderij en onder zich
in het dal, het dak en den toren van
Oliver's nieuwe huis. Waarschijnlijk, dacht
Ben, had de oude vrouw den moeilijken
tocht hierheen gemaakt, om al deze be
kende plekjes tezamen te kunnen over
zien en den aanblik op haar gekrenkten
geest te laten inwerken.
Maar het kind? Ben hoorde Oliver, die
in hevige spanning verkeerde of hij iets
gevonden had, reeds luidkeels roepen
aan den voet van de rots. Ben liet het
licht van zijn lantaarn rondom hem schij
nen en plotseling bemerkte hij aan
de vallei zijden van de rots waarop
hij stond dertig voet onder hem, een
groot rotsblok, dat te oordeelen naar
dc manier waarop het lag, nog niet zoo
lang geleden naar beneden gevallen was
Op handen en voeten kroop hij behoed
zaam naar den rand van het kleine pla
teau en tuurde in het donkere, spelonk
achtige ruimte onder zich.
Heel in de diepte zag hij iets, dat hem
hevig deed ontstellen. Hij tuurde scher
per en trachtte de duisternis met iet
licht van zijn lantaarn te doorboren. Hij
stond op cn klom de rots weer naar
beneden. Oliver en Rawlinson hadden on
dertusschen het pad gevoléd, dat naar
PREDIKBEURTEN.
Zondag 8 Februari te Zierikzee.
Ned. Herv. Kerk.
Nieuwe Kerk. 10 ure, di. Voorn
Kleine Kerk. 10 ure, di. Barnouw.
'o Avonds zeven ure, da. A. de Voogd van
VUssingen.
Luth. Kerk.
Deen dienst.
Geref. Kerk.
10 en 6 ure, dr. v. Lonkhugxem
dhr. Geref. Kerk.
9.30, ds. Hoogen doorn, 2 Leeidienst »u 8
ure, di Hoogeiidoorn.
üvnngeliiatie JeruSl.
10 en 7 ure, Samenkomst.
Oud-Geref. Gem.
9.30, 2 en 6 are, Leerkeik.
litie weigerde Schirru eenigerlei verkla
ring af te geven. Op alle hem gestelde
vragen bewaarde hij een streng stilzwij
gen. Het is dan ook nog niet bekend,
wat zijn voornemens waren met de beide
bommen, die in zijn bezit zijn gevon
den. Het verdient in dit verband echter
de aandacht, dat het hotel, wa<ar de ge-
arresteeerde verblijf hield, gelegen is aan
de Via Venti Settembre, waar Mussolini
dagelijks per auto langs komt op weg
van zijn bureau naar zijn woning en
vice versa. Het is dus geenszins onwaar
schijnlijk, dat Schirru een geschikte ge
legenheid afwachtte om de bommen uit
zijn venster naar Mussolini te werpen.
en Influenza, Rheumatieche pijnen, ge
vatte Koude, Hoofdpijn, Kiespijn, Aan-
gezichtspijn en vastzittende Hoest, zullen
Mijnhard!'» Poeder»
U spoedig helpen.
Doos 45 ct. Bij Uw Drogist.
HET ONTWERP PACHTWET
Het koninklijk Nederlandsch Landbouw-
Comité heeft een adres verzonden aan
de Eerste Kamer betreffende het wets
ontwerp regeling pacht en regeling pacht-
commissie. Na een uitvoerige uiteenzet
ting over de op het gebied van de pacht
bestaande misstanden en de wijze, waar
op het wetsontwerp hierin voorziet, komt
het comité resumeerende tot de con
clusie, dat alleen in tijden van opgaan
de conjunctuur de pachter met het con
tinuatie-recht zal zijn gebaat, omdat het
ongemotiveerd opdrijven der pachtprijzen
wordt voorkomen.
Niet alleen wordt betoogd, dat dc
pachter met het gewijzigde ontwerp-rege-
ling pacht niet zal zijn gebaat, daar
naast zegt adressant, dat het voor den
verpachter vele schaduwzijden heeft en
noemt ais belangrijk punt, dat de grond
eigendom minder aantrekkelijk zal wor
den, omdat wettelijk ingrijpen den eige
naar steeds boven het hoofd zal hangen.
Ook dit bezwaar wordt nader toegelicht
en tenslotte verzoekt het comité het ont-
werp-regeling Pacht te willen verwerpen.
STRAFBAARSTELLING VAN
GODSLASTERING.
Op de vraag van het Tweede Kamerlid
den heer Van Wijnbergen betreffende
strafbaarstelling van godslastering heeft
de minister van Justitie geantwoord:
In de Mem. van Antwoord in zake
hoofdstuk IV van de Rijksbegrooting voor
1931 deelde de minister mede, dat, indien
men in de uitingen, zooals die destijds
reeds enkele malen moesten worden ge
signaleerd, niet met een incidenteel ver
schijnsel te doen had, de in de vraag
bedoelde aangelegenheid ook naar zijn
oordeel de aandacht van den wetgever
verdiende. Eenige voorvallen van den
het dal voerde en waren nu aan het einde
ervan gekomen, zoodat zij zich op een
afstand bevonden. Ben gaf Louis John
en Ravidge een wenk om bij hem te
komen.
„Ik geloof, dat de oude vrouw van de
rots is gevallen", fluisterde hij. „Er is
een groot rotsblok omlaag gestort en
dat kan nog niet zoo heel lang geleden
gebeurd zijn. En aan den voet van de
rots aan den anderen kant, ligt iets dat
veel weg heeft van het lichaam van een
vrouw, of tenminste van een hoop klee-
ren. Maar als zij het werkelijk is, wat
zou zij dan in 's hemelsnaam met den
jongen uitgevoerd hebben?"
De drie mannen keken eerst elkander
aan, en staarden toen in de richting van
Oliver.
„Zoudt u uw vader er niet'toe kunnen
bewegen om naar huis toe te gaan?"
vroeg Ravidge aan Louis John. „Dan
zouden wij eens poolshoogte kunnen gaan
nemen aan den anderen kant van de
rots."
„Volg mij met den hond", besliste Louis
John, terwijl hij aanstalten maakte om
naar Oliver en Rawlinson te gaan. „Ben",
vervolgde hij, jij gaat naar den an
deren kant van de rots en onderzoekt
wat daar beneden ligt. Als het niets bij
zonders is, kom dan hier terug. Als hel
de oude vrouw is, geef je een scherp
fluitsignaal".
(Wordt vervolgd).