Zierikzeesche
ABONNEMENT:
Woensdag 13 Aug. 1924 zierikzeesche courant.
advertentiën i
Bekendmaking.
HERHALINGSOEFENINGEN.
Kon. bezoek aan Zeeland
Justitieels dwalingen.
Uit Stad en Provlnole.
PrJJ» per 8 maanden f 1,50,
franco per poet 1,80. Voor h6t
buitenland per Jaar f 10,
Afzonderlijke nmnmori 5 cent.
VeriohVnt Maandag;, Woensdag
en Vrijdag.
80»te JAARGANG.
Dir. i. J, DE LOOZE ir. Ultf.
No. 11119.
M. J. KOSTEN.
van 1—B regels 80 ots. van i
regels en daarboven 20 ots. per
regel. Reclames 60 ots. p. regel.
BJJ contract belangrijke korting.
Inzending op den dag van uit
gave vóór 11 ure.
Gevonden voorwerpen:
Een vest; een damesmantel; een rozen
krans; twee kozijnankers; sleutels.
De Commissaris van Politie,
R. P. BRONS.
Postkantoor te Zlarikzee.
Lijst van onbestelbare en geweigerde
brieven en briefkaarten.
I. J. Hack Jumelet, Rruinisse; II. Comm.
van Politie, Gorinehem; III. S. van Dijk,
Zierikzee; IV. Pensioenraad, Haag.
V. C. A. Middelveld, Epsen; VI.
N. Rijnbende, Langegraeht 57, Rotterdam;
VII. Een briefkaart zonder adres; VIII.
A. Huismlans, Achthuizen; IX. Wed. C.
Vos, Rotterdam; X. Fam. Dees, id.; XI.
Farn. Ambachtsheer, id.; XII. Fam. Oranje,
id.; XIII. J. F. Vermunt, Bergen-op-Zoom;
XIV. Kooren, Rotterdam; XV. J. J. v. d.
Wekken, Kerkwerve.
Nota. Aanbevolen wordt om 't adres
van den afzender op de brieven en
briefkaarten te vermelden, opdat deze
by onbestelbaarheid kunnen worden
teruggegeven. Voorts is het gewenscht
alle per post te verzenden stukken
steeds van een volledig adres, straat
naam en huisnummer te voorzien.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
Zïbrikzee brengen ter kennis van de inge
zetenen, dat zjj orereenkomstig art. 32 der
Algtmeene Politie Verordening voor deze
gemeente, de strook Noordelgke zjjkantweg
van den Miereweg, ten westen van den
Dwars Krengeweg hebben aangewezen als
plaats voor het uitslaan van tapijten, zulks
met intrekking van het besluit, waarbjj het
gedeelte zijkantweg in den Kadeweg, ten zuid
westen van de Ronde Weel als zoodanig
werd aangewezen.
Zïbrikzee, 11 Augustus 1924.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. J. F. FOKKER VAN CRATESTETN
VAN RENGERSKERKE, Burgemeester.
F. NAEREBOUT, W.d-Secretaris.
De BURGEMEESTER van Zibbikzee roept
de in het verlofgangersregister dezer ge
meenteingeschreven verlofganger JOHANNES
ADRIAAN SCHOULS, dienstplichtige van de
lichting 1921 en behoorende tot het Regiment
Kust-artillerie, bij dezen op om in 1924 en
wel van 618 October, krachtens art. 31,
eerste lid, in verband met art. 33 der Dienst
plichtwet (Staatsblad 1922, No. 43), voor
herhalingsoefeningen in werkeljjken dienst
te komen te Helder bij fort Erfprins.
Omtrent de wjjze en uur van opkomst
vervoer, enz., wordt verwezen naar de
publicatie aan het aanplakbord.
Zïbrikzee, den 11 Augustus 1924.
De Burgemeester van Zierikzee,
A. J. F. FOKKER VAN CRATESTEYN
VAN RENGERSKERKE.
Aan de bevolking van Zeeland.
Het heeft Hare Majesteit de Koningin
behaagd, mij op te dragen, aan ae De-
volking van Zeeland Haren diepgevoelden
Te allen tijde heeft de Justitie dwalin
gen begaan, en zoolang mensehen met
de rechterlijke taak belast blijven, zullen
wel altijd dwalingen voorkomen. Zij zijn
niet te vermijden, zoolang de weten
schap niet het middel heeft gevonden om
in de ziel van de menschen te lezen!
Maar wel zijn die dwalingen, tengevolge
van nauwgezet onderzoek en het aan.
nemen van elke mogelijkheid, steeds
meer beperkt. Daartoe was men echter
aan het einde der zeventiende eeuw nog
niet en in Frankrijk m'nder nog dan
elders, gekomen. Ongelijkheid van be
handeling, al naarmate stand en rang
van de individuen, overheerschten- Als
wij dan ook de rechtsgedingen zoo
men ze aldus wil betitelen tegen d'An-
glade en Lebrun aanhalen, geschiedt dit
niet, omdat de zaken, waarbij dezen wa
ren betrokken, zoo belangrijk waren en
zoo groote beteekenis hadden of merk
waardige verwarring te aanschouwen ga
ven doch veel meer, ja uitsluitend,
omdatdeze waren van een zoodanigen
eenvoud, dat zelfs het meest oppervlak
kig onderzoek hier een justitiëele dwa
ling had kunnen verhinderen. In een der
bedde gevallen was men al dadelijk te
vreden, althans een dief te hebben, en
zocht men niet verder. In het andere
geval echter spraken de hoogere mach
ten der samenleving, die belanghebben
den waren bij de veroordeeling van een
onschuldige, een woordje mede.
Vergelijk met deze rechtsgedingen
onze tegenwoordige rechtsbedoeling en
zeg dan nog, dat er geen vooruitgang
is. Zeker, ook thans blijven justitiëele
dwalingen mogelijk, maar wanneer zij
worden begaan, is dit slechts na nauw
gezet en uitgebreid onderzoek; is dit
tengevolge van dergelijk verwarrende
omstandigheden, som'wijlen ook tenge
volge Van daden van den beklaagde, niet
rechtstreeks met de aanhangige zaak sa
menhangende, welke daartoe begrijpelijk
aanleiding geven. Dat kan van geen der
dank over te brengen voor de ontvangst,
aan Hare Majesteit, Zijne Koninklijke
Hoogheid den Prins der Nederlanden en
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Ju
liana bij Hoogstaerzelver vierdaagschen
tocht door Zeeland bereid.
De hartelijke en geestdriftige wijze,
waarop oud en jong, arm en rijk, kortom
de geheele bevolking, Hare Majesteit en
Haar gezin is toegekomen, de liefde,
trouw' en toewijding, welke'Hare Majes
teit tegenstraalden uit de aangebrachte
versieringen, uit de gehouden toespraken,
uit de aangeboden bloemen en uit zoo
vele andere bewijzen van genegenheid,
hebben Hare Majesteit diep getroffen.
Niet het minst is Hare Majesteit onder
den indruk gekomen van de grootsche
betooging te Middelbiug, waarbij dui
zenden Zeeuwen op zoo ondubbelzinnige
wijze hebben uiting gegeven aan hunne
aanhankelijkheid en trouw jegens het
Vorstelijk Huis, waarin Hare Majesteit
tot Hare groote vreugde ook Hare be
minde dochter kon doen deelen.
Hare Majesteit heeft mij verzocht, aan
de bevolking van Zeeland mede te dee
len, dat Zij in den grond des harten
hoogst erkentelijk is voor alle bewijzen
van liefde en trouw, welke Zij nu op
nieuw mocht ontvangen en welke Zeeland
en Oranje zoo mogelijk nog hechter heb
ben aaneéngesnoerd.
Het is de innige wenscb van Hare
Majesteit de Koningin, dat, met den on-
misbaren zegen van den Almachtige, Zee
land moge bloeien en gedijen.
De Commissaris der Koningin
in Zeeland
QUARLES VAN UFFORD.
Hare Majesteit heeft Hare gevoelens
nader vertolkt in een heden door mij
ontvangen telegram van den volgenden
inhoud
Utrecht, 9 Augustus 1924.
Na afloop van den vierdaagschen tocht
door Zeeland wensch ik nogmaals uiting
te geven aan mijne groote erkentelijkheid
voor de zoo geestdriftvolle ontvangst,
welke Ons in Uw midden is ten deel
gevallen.
Ik ben aiep getroffen door de wijze,
waarop de Zeeuwen mij van hunne trouw
en aanhankelijkheid hebben blijk gegeven.
Wij nemen van deze schoone dagen eene
onvergetelijke herinnering mede.
WILHELMINA.
Uitgegeven 11 Augustus 1924.
De Griffier der Staten,
HARTMAN.
B IWWENLAWD
„Het Vaderland".
Omtrent den verkoop van het dagblad
„Het Vaderland" aan de „N. R. Ct." ver
neemt de „Residentiebode" nader dat het
in de bedoeling ligt om, voorloopig al
thans, de beide Haagsche liberale bladen
als de „Nieuwe Crt." (welk blad reeds
eenigen tijd geleden door de „N. R. Ct."
is opgekocht) en „Het Vaderland" naast
elkander te doen voortbestaan. Wel zal
getracht worden naar een zooveel mo
gelijke technische samensmelting der
beide bladen, zoodat de exploitatiekosten
verminderd kunnen worden. Op die wijze
beide hier aangehaalde gevallen getuigd
worden. Daar was het bijna voor een
ieder duidelijk, dat de aangeklaagden
niet de schuldigen konden zijn, al ware
het alleen maar om den ijver, waarmede
door oogenschijnlijk buiten de zaak staan-
den materiaal ten bate van de Justitie
tegen die z.g. schuldigen werd aange
bracht.
In 1687 en voorgaande jaren werd een
flink huis op de Place Royale te Pa
rijs bewoond door een tweetal familiën,
zeer van elkander verschillend. De graaf
en gravin Montgomery vormden hiet eene,
oud-adellijke gezin; de D'Anglades, man,
vrouw en een klein kind, van wier af
komst niemand 'het rechte wist, vormden
het andere. De verstandhouding intus-
schen liet niet te wenschen over; zoo
goede £>uren. was men, dat in 1687 de
D'Anglades werden uitgenoodigd om de
Montgomery's bij hun jaarlijksch verblijf
naar hun buitengoed te vergezellen.
D'Anglade, die eerst de uitnoodiginghad
aangenomen, sloeg deze op het laatst
wegens persoonlijke omstandigheden af.
De Montgomery's vertrokken op den aan
gewezen dag; nauwelijks twee dagen
later echter keerden zij haastig in den
laten namiddag terug. Zooals graaf Mont
gomery verklaarde, had hij bloed gezien
op een door hem dn een herberg gebruikt
servet en dat beschouwd als het voor
teeken van een ongeluk, dat hem te
wachten stond. D'Anglade was, als naar
gewoonte, dien middag uit, soupeerde
met een zijner talrijke kennissen in de
stad. Des avonds vrij laat kwam hij thuis;
licht ziende bij de Montgomery's, ging
hij er binnen; men praatte en schertste
een weinig, en ging toen uiteen. Maar
den volgenden dag bemerkte Montgo
mery, dat in zijn z.g.n. schatkamer een
ernstige diefstal had plaats gehad; de
brandkast, die vele duizenden Fvres be
vatte, was opengebroken en een bedrag
I door hem op 9.000 livres gescat, was
ontvreemd.
I Hij gaf onmiddellijk kennis van denj
diefstal aan de polit-e-autoriiteiten, die
een streng onderzoek instelden en, op
hoopt men beide bladen nog in stand
te kunnen houden. Verder verneemt het
blad, dat in de hoofdredactie van „Het
Vaderland" een wijziging zal worden ge
bracht. i
(Nadruk verboden).
Welkom liere kleine I
Welkom schattig rijw'elplaatje,
Welgekozen kunstproduct,
Dat de vaderlandsche beurzen
Vol van kunstvervoering plukt,
Laat ik U maar welkom heeten
Op ons vrije grondgebied,
'k Snakte reeds naar Uw verschijnen
En.... .een ander doet het niet
Zeer kunstzinnig sier je 't rijwiel,
Tot zelfs van Colijn en Ruys,
Sierlijk slangt je blanke lijfje
Om de stoere balhoofdbuis.
Drie pop :s voor jouw prestaties
Werkelijk een prijsje hoor,
Een kunstzinnig mensch zegt eerlijk
„Wel hoe maakt 'men het er voor
Nu je eenmaal bent verschenen
Zijn we zeer aan je gehecht
Metsoldeer en blanke moertjes,
Neen, die liefde is wel echt
Niemand zegt dan ook misdadig,
Vol van liefdeloos sjagrijn,
(LichtTijk bang voor je verdwijnen)
„Jij kunt me gestolen zijn
Jammer dat men zeer baatzuchtig
Aan je reputatie raakt,
Jij wordt voor een simpel kwartje
En goedkooper nagemaakt
Nederlanders zijn geen Belgen,
Holland kent zichzelve niet,
Want de postcheque en de giro
Gaat ginds best en hier failliet
Welbeminde koop'ren schatje,
Redt de gulden, houdt 'em vast,
Gaat aan onze armoe-beurzen
Met den sterken arm te gast
Maar is eens je tija gekomen,
Worat dan geen belastingstrop,
Gun ons weer de rijwielvrijhe'd,
(Hoepel dan maar vlotjes op
Augustus 1924. KROES.
Salarisregeling onderwijzers en
admtnistr. ambtenarij.
Naar de „N. Ct.'" verneemt, zal voor
de onderwijzers de salarisregeling als
volgt zijn: Onderwijzer, die niet de acte
van bekwaamheid bezit, bedoeld in art.
134 Lager Onderwijswet 1920, noch de
acte van bekwaamheid bedoeld in art.
77 der wet van 17 Aug. 1878, aanvangs-
wedde f 1200: Maximumwedde voor ge
huwden (te bereiken in 22 jaar) f 26Ö0,
voor ongehuwden f 2200, te bereiken in
14 jaar. Voor den onderwijzer, die n:et
de acte van bekwaamheid bezit, bedoeld
in art. 134 Lager Onderwijswet, doch in
het bezit is van de acte bedoeld in art.
77 der wet van 17 Aug, 1878, aanvangs-
wedde f 1400. Maximum voor gehuwden
f 3100 (te bereiaen in 22 jaar) en voor
ongehuwden f 2700, te bereiken in 14
jaar. De U. L. O. marge zal bedragen,
mits de betrokkene in het bezit is van
nader vast te stellen acten.
Voor het bezit van bij-aeten zal f 50
per acte worden betaald, tot een maxi-
verzoek Van de D'Anglades zelf, aanvin-i
gen met hun woning te inspecteeren.
Gedurende dit onderzoek trok mevrouw
D'Anglade zich een korten tijd terug;
op den zolder der D'Anglades werd. een
klein aantal geldstukken gevonden, ge
lijk aan die welke de Montgomery's had
den, terwijl, toen men daarna de ver
trekken van het personeel der Montgo
mery's inspecteerde, daar een 7-tal zak
ken, uit de brandkast van Montgomery1
afkomstig, werden aangetroffen. Maar de
graaf had tevoren verklaard, voor zijn
personeel in te staan, hoe hij dit deed,
is te onbegrijpelijker, wanneer men be
denkt, dat een zijner voornaamste be
dienden zonder eenige v-'inlichting door
hem nog slechts anderhalf jaar tevoren
was in dienst genomen. De korte afwezig
heid van mevr. D'Anglade wekte wan
trouwen; kortom, D'Anglades, die geen
oogenblik vermoed hadden, dat men hen
ernstig zou verdenken, vernamen, dat
men hen van den diefstal beschuldigde
en hen ervan verdacht deze zakken in
de kamer van de bedienden te hebben
neergelegd.
Ieder, die een oogenblik logisch na
dacht, zou zich op het standpunt hebben
gesteld, dat de D'Anglades, schuldig zijn-»
de en dit politioneel onderzoek tevoren
kunnende voorzien, wel andere maatrege
len zouden hebben genomen. Een ieder
ook zou, volledigheidshalve, naar 't ver
leden van de bedienden van Montgo
mery een onderzoek hebben ingesteld.
Niets van dit alles geschiedde. Ondanks
dat men zoowel D'Anglade als zijn vrouw
pijnigde, en hen op de gebruikelijke wijze
een bekentenis trachtte af te persen,
bleven beiden ontkennen en doorstonden
moedig alle pijnen; wat konden zij ook
anders, daar zij niet schuldig waren? De
rechters moesten dan ook in de uit
spraak erkennen, dat van een wettig en
overtuigend bewezen schuld geen sprake
was; het ernstig vermoeden echter, tegen
de D'Anglades bestaande, leidde tot hun
veroordeeling tot levenslangen dwang
arbeid. Zoo werden zij, reeds uitgeput
door de doorgestane ellenden, naar het
mum van f 200. Wat betreft de adïnini-
tratie, is het volgende vastgesteld:
Zij die belast zijn met eenvoudigen, min
of meer werktuigelijken arbeid (rang van
schrijver f 1000—f 1500, met 5 jaarlijk-
sche verhoogingen van f 100. Gediplo
meerde klerken en administratieve amb
tenaren met vak-radicaal, d:e belast zijn
met arbeid, welke verstandelijk oordeel
vereischt en waarvoor gevorderd Wordt
de kennis, wat den ;nhoud betreft van de
regelingen, wetten en beslu'ten enz.,
waarvan de toepassing behoort tot het
betrokken dienstvak, f 1100—f 1800, met
2 tweejaarlijksche verhoogingen van
f 200 en 3 driejaarlijksthe verhoogmgen
fran f 100. Adjunct-commiezen, die belast
zijn met arbe i gelijk aan die van ge-
a.plomeerde klerken en ambtenaren met
vak-raa.caal, en bovendJen bekwaam tot
het voeren Van meer belangrijke corres
pondentie, .tot interpretatie van eenvou
dige Wetssbepaling e. d. f 1500—f 2600,
met 4 tweejaarlijksche verhoogingen van
f 200 en 3 tweejaarlijksche verhoogingen
van f 100. Commiezen, die belast zijn met
moeilijker redactióneelen arbeid en be
kwaam' leiding te geven, f 2400—f 3400
met 3 tweejaarlijksche verhoogingen van
200 en 4 tweejaarlijksche verhoogingeri
van f 100.
Hoofdcommiezen, die belast zijn met
wetgevenden arbeid en bovendien be
kwaam om als hoofd eener onder-afdee-
ling of als plaatsvervangend chef o;p> te
treden f 3400—f 4400, met 3 tweejaarlijk
sche verhoogingen van f 200 en 4 twee
jaarlijksche verhoogingen van f 100. Re
ferendarissen chefs van afdeelingen f 4500
f 5400 met 3 tweejaarlijksche verh'oogin-
g'en van f 300.
Famllleveiinootgchappen
Het wetsontwerp tot bevordering van
de richtige heffing der directe belastin
gen, dat dezer dagen werd ingediend,
heeft in de kringen der belanghebben
den begrijpelijkerwijze groote ongerust
heid gewekt. Van de best ingelichte zijde
deelt men aan de Tel. mede, dat de be
lastingontduiking een dusdanigen omvang,
aanneemt, oat krachtig ingrijpen noodza
kelijk werd. Het wetsontwerp is daarom'
met opzet zóó ruim gesteld, dat men alle
mogelijke handelingen daaronder kan
doen vallen. Niet alleen rechtshandelin
gen, na het in werkingtreden van deze
wet verricht, maar ook die welke voor
dien tijd werden gedaan, zullen bij aan
neming van het ontwerp als niet bestaand
worden beschouwd. Familie-naamlopze-
Vennootschappen, die reeds vele jaren be
staan, zullen dus eveneens onder deze be
paling vallen en door den, fiscus voor de
inkomsten e.a. belastingen als niet be
staand worden aangemerkt, indien zij in
dertijd werden opgericht, met het doel
vermindering van belasting te verkrijgen.
Wel zal men daarnaast op de gewonen]
voet dividend- en tantièmebelasting ook
voor deze vennootschappen blijven hef
fen, zoodat zij dubbel belast zullen zijn.
Men is er van overtuigd, dat de con
sequenties van de aanneming van dit
ontwerp van zoo verre strekking moet
worden geacht, dat men deze op dit
oogenblik niet kan overzien. Desalniette
min meent men, dat de maatregel in het
belang van 's rijks schatkist noodzake
lijk is.
bagno gebracht; D'Anglade hield het er
niet lang uit, en opgenomen in 't 'hospi
taal te Marseille, stierf hij reeds op 4
Maart 1689.
En, gelijk het in dergelijke gevallen
meer gaat, onmiddellijk na zijn doodj
kwam1 er licht in de duisternis. Anonieme!
brieven bereikten de Justitie in vrij groot
aantal en gaven haar aanwijzingen, die
zij,' op straffe van' partijdig te zijn
wat zij niet wilde zijn niet mocht ver
onachtzamen. Zoo werd een onderzoek
ingesteld naar de afkomst van een twee
tal der bedienden^ bij Montgomery in
dienst en dit onderzoek was weinig gun
stig. Toch is het de vraag of het tot een
arrestatie dier bedienden zou zijn geko
men; wat zou men trouwens, na zoo
lang tijdsverloop, hebben kunnen bewij
zen tegen een tweetal personen; volleerd
genoeg in misdaden om elk spoor daar
van te doen verdwijnen? Doch het toeval
wilde, dat zij zich aan een nieuw ver
grijp hadden schuldig gemaakt; vergrijp
van veel minder ernstigen aard, en.
slechts betrekking hebben op een kleine,
onbeteekenend geachte oplichterij. Toen
de politie hen echter eenmaal te pakken
had, strekte zij haar onderzoek verder
uit; de beide mannen werden op de
pijnbank gebracht en een hunner bekende
zijn schuld in het misdrijf, dat aan
D'Anglade en zijne vrouw was toege
schreven. De ander doorstond moedig
de hem opgelegde martelingen, maar be
kende toch, voordat hij werd opgehan
gen. Zoo stond er dus niets in den weg
om het Vonnis Van de D'Anglades te
herzien. Dat geschiedde echter eerst bij
arrest van 17 Juni 1693, waarbij tegelijk
Montgomery Werd veroordeeld om de
hem destijds ten laste van de D'Angla
des gedane uitbetaling te restitueeren.
De openbare meening, die ten gunste
van de onschuldig Veroordeelden krachtig
partij had gekozen tegen de Justitie,
weerhield haar ingenomenheid met dit
vonnis niet. Voor het dochtertje Van de
D'Anglades, in afzondering opgevoed,
werd dan ook eene inzameling gehouden,
die niet minder dan 100.000 livres, voor
ZIERIKZEE. Bij 't lossen van steenen,
uit 'tramwagens is Maandagavond bij 't
verduwen dier wagens, de ruim 60-jarige
werkman J. de G., tusschen de buffers
bekneld geraakt en gewond. Nadat dr.
v. d'. Kwast hem de eerste geneeskundige
'jhulp had verleend, werd de G. naar het
Ziekenhuis te- Noordgouwe overgebracht.
„Panorama" van 13 Augustus j.l. be
vat interessante kieken van het jongste
Kon. bezoek aan onze provincie, dat ieder
nog versoh in 't geheugen ligt. Naast
foto's uit andere deelen der provincie,
bevat dit nummer een 3-tal kiekjes no
pens de ontvangst in Zierikzee.
De banken b|] 't monumentje.
Zoo hebben wij dan ook eens b'anjteih
In het midden van de stad,
Waarop wie weet reeas menig oudje
Al lang-de ho^p gevestigd had.
We kunnen zittend nu genieten
Van boomenpracht en bloemenschoon,
En dankbaar moeten we erkennen
Hoe mooi is 't stadje onzer woon
't Werd daar een alleraardigst hoekje,
Een kiekje uit het droomenland.
Oud en jong kan profiteeren
Ieder naar zijn eigen trant.
's Morgens zijn het kindermeisjes
Met het toevertrouwde kroost,
's Middags wordt er graag door oudjes
Vlak in 't zonnetje verpoosd,
's Avonds, na volbrachte dagtaak,
Komt er ook de handwerksman,
Blij dat hij daar op dat plekje
Ook eens even rusten kan.
Als het najaar is geworden,
De avonden meer donker zijn,
Zullen er eens paartjes komen,
Vrijend in de maneschijn.
Het kleine, hel verlichte klokje,
Dat op 't monumentje staat,
Zal zorgen dat geen enk'le vrijster
Te laat weêr naar d'r moeder gaat.
Z. R
KERKWERVE. De laatst gehouden col
lecte voor' de blinden te Wólfhèze heeft
in deze gemeente opgebracht f 46,75.
HAAMSTEDE. Vergadering van den ge
meenteraad, gehouden op Maandag 11
Augustus j.l. Aanwezig alle leden. Na
opening door den voorzitter wordt ge
lezen een missive van den minister van
Onderwijs behelzende, dat de vergoeding
over 1923 door de gemeente Haamstede
te betalen in verband met het bezoeken
van leerlingen uit deze gemeente aan de
R.H.B.S. te Zzee is bepaald op f 904,19.
Dhr. Blom' vindt deze bijdrage een onbil
lijke en onevenredige belasting en vraagt
of daartegen geen actie te voeren is. De
voorzitter zegt, dat dit indertijd reeds
geschied is en belooft deze zaak nog eens
in een vergadering van burgemeesters en
secretarissen ter sprake te brengen. Daar
na komt aan de orde een verzoek van
den gemeenteveldwachter B. M. V. d.
Velde omj vergoeding voor het bezit van
net politieüiploma. B. en W. zijn dit ver
zoek niet ongunstig gezind; wethouder
Gilijamse zegt, dat het inkomen van v.
d. Velde door aanslag in de forensenbe
lasting te Burgh toch reeds verminderd
is en hij eenige vergoeding billijk vindt.
Dhr. Blom meent, dat deze beschouwing
dien tijd een hoog bedrag, opbracht l
Geheel anders, veel eigenaardiger en
karakteristieker is het geval met Lebrun,
dat van ongeveer denzelfden tijd dateert.
Deze Lebrun was bijna dertig jaren als
huisknecht in dienst bij eert zekere mevr.
Mazel, die in i de Rue Macons Sorbonne
te Parijs een ruime woning had. Een zoo
lange diensttijd had Lebrun tot heel wat
meer dan huisknecht gemaakt; hij was
.in zekeren zin de intendant van zijne
meesteres, en in ondergeschikte zaken
haar rechterhand, haar vertrouwde. Hij
was reeds jarenlang gehuwd, maar ten
einde buitenshuis zijne vrijheid onver
kort te bezitten, woonde hij met' zijn
gezin niet ver Van het huis zijner meeste
res, en bracht slechts dan in haar huis
den naoht door, wanneer late avondpar
tijen of andere, hem opgelegde diensten
daartoe leidden. Mevr. Mazel had twee
zonen; de oudste René de Savonnières,
raadsheer, was enkele jaren tevoren met
een spilzieke vrouw getrouwd, tegen wel
ke haar schoonmoeder een „lettre de
cachet" had weten te verkrijgen; zoo nil
en dan ontsnapte de jonge levenslustige
vrouw uit haar Verbanning, maar werd
door het wakend oog van .mevr. Mazal
steeds weer teruggebracht. De tweede
zoon, Savonnières, de Lignières was ver
liefd op een weduwe, wier gedrag de
moeder niet aanstond, zoodat zij tot dus
ver het huwelijk had weten te beletten.
Een huisgenoot van mevr. Mazal was
een zekere Abbé Pdülérd, die in het dra
ma overigens geen rol speelt. Maar als
huisgenoot moest hij beschikken over een
huissleutel en daartoe had Lebrun de
zijne, die hem jarenlang was toever
trouwd, moeten afstaan. Hij had toen
een huissleutel genomen, waarvan mevr.
Mazel het bestaan blijkbaar niet meer
wist, en pp die wijze was hij niet zoo
aan de uren van sluiting van de woning
gebonderr als zonder sleutel bet geval
zou zijn geweest. Maar het bezit van
dezen sleutel, hoe onbeteekenend op zich
zelf, zou zijn verderf worden.
Op een ochtend nu, dat Lebrun het
gewone belstgnaal uit de kamer zijner
