Akkerbouw toch weer met
kluitje in het riet gestuurd?
Akkerbouw heeft veehouderij nodig
Te veel korrelmais verkocht?
Financiële uitkomsten staan voorop
Agrarische sector
in de samenleving
In het 'LAND VAN AXEL' is er in het
voorbije weekend weer dik 20 mm
neerslag gevallen, zeker genoeg om
aardappelen te kunnen rooien zon
der al te veel beschadigingen te ver
oorzaken. En ja, zoals verwacht, als
het weer eenmaal is omgedraaid:
wanneer houdt het op met rege
nen? Hier en daar was het begin vo
rige week al moeilijk om bieten te
rooien. Paniek is nog niet nodig,
maar voor aardappelen dringt de tijd
toch. Het droogt deze tijd van het
jaar minder vlug en de temperatuur
kan 's nachts al behoorlijk omlaag
gaan.
Overigens gaan de werkzaamheden
gewoon door. Er wordt geploegd
voor wintertarwezaailand, de bruine
bonen zijn bijna allemaal gedorsen,
de teunisbloemen staan in de struik.
De oogst van snijmais is op gang
gekomen en dat betekent dat het
stalseizoen weer nadert. Jongvee is
er hier en daar dan ook al op stal ge
zet of wordt bijgevoerd in de weide
Verleden week werden we, of beter:
werden de EG landbouwministers
en hun dames, opgeschrikt door de
monstrerende akkerbouwers, toen
zij in het Friese Beetsterzwaag nog
in diepe rust verkeerden. Of waren
zij toch ingelicht van te voren. Im
mers ook de B.V.D. was op de hoog-
ta In elk geval is de aandacht weer
eens op de akkerbouwproblematiek
gericht. Maar of het helpen zal be
twijfel ik.
Weliswaar is er een gesprek ge
weest met Bukman en MacSharry,
maar is er toch weer geen kluitje ge
bruikt om Dijkstra en zijn medestan
ders in het riet te sturen? Wellicht
zijn de heren Ministers wel wat te
gen de haren ingestreken met deze
aktia Maar wat de heer Mares
presteert door zich alvast maar neer
te leggen bij twee van de drie voor
genomen extra aangescherpte
mestregels, zet ook geen zoden aan
de dijk. Want ook voor ons als Zeeu
wen, waar nog wat uitbreidings
ruimte zit, door het aantrekken van
een tweede tak, b.v. intensieve vee
houderij, heeft verlaging van de
P205 norm van de 125 kg/ha naar
100 kg/ha wel degelijk consequen
ties. En wederom dreigt het zo te
worden, dat waar nog geen mest
overschot is, men toch beperkt gaat
worden in de bedrijfsvoering c.q. uit
breiding om de problemen elders in
den lande te verlichten. In dit ver
band kan ook genoemd worden het
idee van de heer Kodde, onlangs ge
daan, om een extra heffing in te
voeren op krachtvoer t.b.v. de bouw
van mestfabrieken.
Korter bij huis is er wat onrust ont
staan over de terugverkoop door de
provincie van gronden die een 12-tal
jaren geleden zijn aangekocht voor
de aanleg van de verbindingsweg
Terhole-kruispunt St. Anna. Kopen
voor de taxatieprijs is niet voor
iedereen even aantrekkelijk. Is het
wel allemaal vrije grond, of zijn er
toch ergens bepaalde overeen
komsten gesloten? Soms zijn er
contracten overeen gekomen die
door de provincie dienen te worden
nagekomen, mits of wanneer?
Grote vraag is natuurlijk wat ge
beurt er met de grond wanneer deze
niet door de huidige gebruikers aan
gekocht wordt. Buro Beheer Land
bouwgronden wordt genoemd,
maar wat gebeurt er met de aange
vraagde administratieve ruilverkave
ling in het gebied i.v.m. de jongste
miljoenennota. Getracht zal worden
om de datum waarop één en ander
getekend dient te worden wat voor
uit te schuiven, zodat alles nog eens
op een rijtje gezet kan worden, zo
dat niemand van betrokkenen over
haaste beslissingen hoeft te nemen.
Met een gemiddelde van 15,5% ligt
het suikergehalte van de zandbieten
in WEST BRABANT ZUID aanmer
kelijk hoger dan voorgaande jaren.
De percentages variëren tussen de
13 en 17%. Tijdens de tweede leve-
ringsweek is het suikergehalte door
de regenval met 0,3% teruggelo
pen. Het gehalte aan tarra ligt tus
sen de 10 en 15%.
Op de vochthoudende percelen,
waar geen verzopen plekken in zit
ten en de droogte geen spelbreker is
geweest zal de kilogramopbrengst
meevallen. Opbrengsten van rond
de 70 ton zullen op verschillende
percelen haalbaar zijn. Als er een
extra A en B quotum verdeling
komt, omdat de opbrengsten in het
Noorden tegenvallen zullen suiker
bieten dit jaar zeker het hoogste sal
do opleveren. Het zelf aanvoeren
van bieten naar de fabriek is ook dit
seizoen weer teruggelopen met
10%.
Ondanks een steeds lagere uitbeta-
lingsprijs is het areaal Italiaans raai-
gras eerder toe- dan afgenomen.
Niet de akkerbouwers kiezen nog
Italiaans in hun bouwplan maar de
veehouders. Grote voordeel van de
ze teelt is dat er driemaal gemaaid
kan worden. Eén snede bij het voor-
maaien, één voor gedorst graszaad-
hooi en in september komt er
meestal nog een flinke hoeveelheid
als najaarsgras af. Daarbovenop
komt dan nog de uitbetalingsprijs
van het zaad. Voor bedrijven die zelf
het gras kunnen gebruiken zal Itali
aans dan ook interessant blijven.
Het areaal Engels raaigras wordt
minder omdat veel percelen een ras
zuivere teelt niet meer toelaten.
Wat de veehouderij aangaande de
mestproblematiek uiteindelijk te
wachten staat is afwachten. Inkrim
ping van de veestapel behoort tot
de mogelijkheden. Dit zal dan nog
niet direct willen zeggen dat het in
komen dan lager wordt. Veel eerder
zal de akkerbouw weer de dupe
worden. Evenals met de superhef
fing zal de vraag naar restprodukten
als stro, aardappelen en pulp verder
dalen, met als gevolg een steeds
verder wegzakken van de basisprijs.
In deze is het belangrijk dat de ak
kerbouw, in eigen belang, achter de
veehouderij blijft staan. In de prak
tijk en op vergaderingen hoor je
vaak andere geluiden. Bij wat verder
nadenken hangt op financieel ge
bied alles aan elkaar vast. Als de
veehouderij straks gebonden is aan
een aantal stuks vee per hectare en,
wil men volledig gebruik kunnen
maken van een hoge premie, zelf
veevoer gaat verbouwen, wordt het
voor de verwerkende industrie echt
moeilijk om overschotten weg te
werken.
De uienoogst is voor de meeste
boeren at weer achter de rug.
Over de kwaliteit van de uien
valt weinig te klagen. In het alge
meen komen er mooie, blanke
produkten van het land. Nu maar
afwachten of ook de prijs een
beetje mee wil werken. Op de
foto een uienperceel bij Eindewe-
ge op Zuid-Beveland.
In MIDDEN- en OOST-BRABANT
zijn we nu midden in het oogstsei-
zoen van de mais. Er zit veel verschil
in gebieden wat betreft de rijpheid
en opbrengsten. De mais die ver
droogd is brengt niet veel op wat
betreft de kubieke meters. Gemid
deld zo'n 90 kubieke meter per ha.
De goede mais haalt zo'n 120 ku
bieke meter per ha.
De mais die weinig heeft geleden
van de droogte en de wat later ge
zaaide mais is nog niet rijp genoeg
maar zal qua verwachting niet meer
opbrengst geven in de kubieke me
ters maar meer voedingswaarde be
vatten. Van de vele ha korrelmais en
Corn Cob Mix mais zijn er nu veel
gemaaid als zijnde snijmais. De prij
zen voor goede mais waren zodanig
dat men ze verkocht als snijmais of
wintervoorraad voer. Het is nu op
een dusdanig peil dat men krap
komt te zitten voor volgend jaar.
Voor vele varkensmesters/zeugen-
houders komt dit ongelegen. Er zijn
er verscheidene die geïnvesteerd
hebben voor het voeren van CCM.
Door tegenvallende opbrengsten of
duurdere aanschaf van de mais
bespaart men nu juist minder dan
bedoeld.
Ook de prijzen van de varkens vallen
tegen en de toekomst is zeer onze
ker. Er zal nogal fors gesnoeid gaan
worden in de slachtcapaciteit. Door
deze sanering is het straks makkelij
ker voor de slachterijen om de prij
zen in toom te houden. Aan de
andere kant is dan misschien ook de
kostprijs beter in de hand te hou
den. Maar de milieu-investeringen
worden steeds hoger en het aan
passen van de slachterijen aan de
steeds veranderende EG-richtlijnen
is ook duur. Wil men in EG-verband
export mogelijk blijven houden van
alle soorten vlees, dan zal men een
duidelijker en rechtlijniger koers
moeten gaan varen wat betreft de
richtlijnen voor de agrarische sector.
Over richtlijnen gesproken: de Nota
Brabant op Streek ligt ter inzage op
het Provinciehuis. De nota is op vele
punten aangepast, echter helaas
nog minder agrarisch gericht dan de
concept-nota. Vandaar dat het zeker
de moeite loont om eens te gaan kij
ken of je in de toekomst nog wel
mais kunt zaaien.
Na een aarzelend begin (gaan we
wel of niet?) is het aardappels rooi
en nu wel begonnen, ook in het
LAND VAN ALTENA EN BIESBOS.
Ondanks vele en grote verhalen
over milieu, kortingen, bezuinigin
gen en stakingen, gaat het oogsten
van onze produkten gewoon door,
want de financiële uitkomst van on
ze bedrijven staat voorop.
De voorlichting krijgt ook te maken
met aanpassingen. De hele organi
satie van voorlichting, ook vanuit de
standsorganisaties, wordt drastisch
gewijzigd.
In het politieke wereldje hangt het
milieubeleid als een zwaard van Da
mocles boven onze bedrijven. Er zijn
wel uitwassen op dit gebied, maar
dat landschapskaarten en uitrijda-
ta's van het mestbeleid ons worden
opgelegd zonder enige inspraak,
gaat toch wel ver. Ook bij het bin
nenbrandje op het Ministerie van
Landbouw komen dingen voor de
dag 'in eerste instantie', die vele vra
gen oproepen over de werkwijze
De veehouderij heeft weer een kor
ting gekregen op het melkquotum
van ongeveer 2%, maar daar staat
tegenover dat de melkprijs dit jaar
niet verder is gedaald. Met de win-
termelktoeslag maakt men toch
weer een goede prijs. Dure aanko
pen of huren van melkquota kunnen
toch nog winstgevend zijn. De af
zetten van Nuha's en andere soor
ten staan onder zware druk. Alleen
het beste vee wordt nog goed be
taald, maar voor het overige worden
slechte prijzen gemaakt.
Ook de biggen- en slachtvar-
kensprijzen zijn weer dalende Hier
gaan de prijzen nogal dikwijls op en
neer en komt daarbij nog een hoge
heffing op de mest, dan zal dit de
rentabiliteit niet ten goede komen.
Sommige fruittelers hebben een bit
tere pil te slikken nu in de oogsttijd
er bijna geen fruit aan de bomen
hangt. Soms is de opbrengst 10%
van normaal of minder, al naar lig
ging en of beregening is toegepast.
Omdat er goede prijzen op de vei
ling worden gemaakt is door ver
schillende fruittelers deze zomer
een installatie aangebracht. Ook
wordt door deze installatie op de
hoogste percelen beregend om de
bomen en het fruit op te peppen tot
een hogere produktie
De bieten worden ook reeds afge
voerd naar de fabriek. De tarra is
laag en de gemiddelde opbrengsten
zijn ook lager dan voorgaande jaren.
De slogan 'geen slik op de weg' is
een reden voor de bietenbouwers
om daar aandacht aan te schenken.
In de oktobermaand moet veel ge
beuren op de akker. Behalve het
oogsten van de late produkten
wordt er weer gezaaid voor de vol
gende oogst. De handelingen in de
ze sector volgen elkaar in een vast
schema op, ondanks geruchten van
nog meer braak en andere maat
regelen.
'Hoe zie je nu de plaats van de
agrariër en zijn bedrijf in de huidi
ge samenleving?' was de vraag
die Buitenstaander stelde aan
een agrariër en zijn vrouw. Uit
het antwoord bleek duidelijk dat
zij vonden dat ook de agrariër
met zijn bedrijf medeverantwoor
delijk is voor de samenleving.
Wel vonden zij dat de samenle
ving moet beseffen dat een
agrariër met zijn bedrijf brood op
de plank moet brengen voor zijn
gezin en zorg moet dragen voor
de continuïteit van zijn bedrijf en
dat hem dat mogelijk moet wor
den gemaakt door die samenle
ving. Verder bleek uit het
gesprek dat er mogelijkheden
moeten blijven voor particuliere
initiatieven, individueel of in
groepsverban d.
De landbouw mag naar de sa
menleving niet alleen overkomen
a/s een sector die nogal klaagt,
soms terecht maar ook onte
recht, aldus onze gesprekspart
ner. We leven in een tijd dat de
landbouw zich moet richten naar
de wensen van de samenleving.
Diegenen die denken dat de sa
menleving zich zal richten naar
de landbouw slaan op de korte
maar zeker op de langere termijn
de plank mis. Dat laatste wil niet
zeggen dat de agrarische sector
de samenleving niet duidelijk
moet maken waarom en hoe ze
bepaalde dingen doet. Dit over
brengen naar de samenleving zal
niet op een klagende wijze, maar
op een goede professionele ma
nier moeten gebeuren: goed on
derbouwd, goed doordacht,
eerlijk, niet met politieke
slogans.
A/s voorbeeld noemde de eerder
genoemde vrouw dat de agrari
sche sector het gevoel krijgt dat
zij op een aantal terreinen door
de overheid politiek gebruikt
wordt a/s stokpaardje voor poli
tieke doeleinden. Neem nu het
milieu, de natuur, het landschap.
Het is politiek gezien zo gemak
kelijk om de landbouw a/s groot
ste gebruiker van de groene
ruimte het eerst als grootvervui
ler aan te wijzen en dan op een
wijze dat de gehele samenleving
het logisch gaat vinden dat de
agrarische sector sneller en
straffer wordt aangepakt dan
andere sectoren. Er moet door
de landbouw zelf meer naar bui
ten worden gebracht dat in de
agrarische sector hard wordt ge
werkt om de werkelijke proble
men die er zijn op te lossen,
maar dat daar tijd voor nodig is.
De politiek maar nog meer de sa
menleving mag vertrouwen heb
ben in het vermogen en de
intenties van de agrarische sec
tor om de eigen problemen op te
lossen. De taak van de overheid
hierbij is om voorwaarden te
scheppen. Voorwaarden schep
pen is niet alleen regels en wet
ten maken waarbij men zaken
oplegt en afdwingt die vaak in
de praktijk niet uitvoerbaar zijn.
Laat naar de samenleving toe
zien dat de agrarische sector
bestaat uit mondige mensen,
waar zeer veel door particulier
initiatief tot stand is gekomen.
Vertel dat er nog veel jongere
maar ook oudere ondernemers
zijn die de toekomst aandurven
en die zich willen aanpassen
naar rechtvaardige wensen die
uit de samenleving komen, wan
neer dat niet gaat ten koste van
hun bedrijf. Werk er aan mee dat
de samenleving beseft dat er
niemand meer belang heeft bij
schoon water, schone lucht en
schone grond dan de agrariër.
Alleen dan kan hij immers scho
ne produkten voortbrengen. Dat
produceren zal zeker met hogere
kosten gepaard gaan die de in
dustrie wel aan de consument
kan door berekenen terwijl dat
voor de landbouw veel moeilijker
is. De agrarische sector is een
stuk van de samenleving. Dat
zullen allen die in de agrarische
sector werken willen beseffen.
Luister daarom naar de signalen
die van die zijde op je af komen
en breng ook positief nieuws
vanuit de agrarische sector naar
buiten, want ook dat is er heel,
heel vaak.
Buitenstaander
