Zeeuwse Vlegel nu bij dertig bakkers te koop Nieuws en Commentaar Vanuit de ZLM gezien In memoriam Wim C. Sinke In memoriam Wim Sinke Strafheffingen TNO oordeelt positief over nieuwe oogst milieuvriendelijke tarwe Vanaf begin oktober verkopen ca. dertig bakkers in Zeeland het milieu vriendelijk geproduceerde brood van de Stichting Zeeuwse Vlegel. Zaterdag 5 oktober heeft de stich ting het brood geïntroduceerd in Zeeuws-Vlaanderen. Tijdens een feestelijke bijeenkomst in de molen te IJzendijke presenteerde een van de telers het eerste brood van dit jaar geteelde 'vlegeltarwe' aan de voorzitter van de Zeeuwse Milieufe deratie mevrouw F.B. Verburg- Scholz. Vanaf juni waren de Zeeuwse Vle gels bij ongeveer tien bakkers te koop. Dit jaar is 25 ha tarwe geteeld voor de Zeeuwse Vlegel, zodat er nu wat meer meel beschikbaar is. Daarom kan het ook op meer plaat sen verkocht worden: zo'n dertig bakkers in heel Zeeland hebben het nu in hun assortiment opgenomen. De hoeveelheid tarwe is te groot om allemaal op de windmolen van Wolphaartsdijk gemalen te worden, ook de windmolen van Zierikzee is daarom ingeschakeld. Er is zoveel belangstelling van telers, bakkers en consumenten dat de stichting de oppervlakte tarwe het komend jaar wil uitbreiden naar 150 ha. De milieuvriendelijke teelt houdt in dat er in de tarwe geen chemische middelen - dus ook geen halmver- korters - worden toegepast. Wel is vlak na het zaaien een chemische onkruidbestrijding toegestaan. Ver der wordt geen kunstmest gebruikt, maar alleen organische mest. Om de lagere opbrengst te compense ren ontvangt de teler een hoger kg- prijs voor zijn tarwe. Op 3 oktober j.l. is in het Ooster- scheldeziekenhuis te Goes op 70-jarige leeftijd overleden, de oud medewerker van de ZLM, Wim Sinke. Zo'n bericht komt voor iemand die sinds 1945 twintig jaar intensief in de ZLM met Wim samenwerkte en ook nadien geregeld contact - van beide zijden gestimuleerd - met hem onderhield, hard aan. Bij zijn af scheid van de Maatschappij heb ik hem gekarakteriseerd als 'gezichts bepalend voor de ZLM'. Nu hij er niet meer is, wil ik daar nog eens op ingaan, want dat heeft hij meer dan verdiend. Jan Dorst heeft Sinke bij de ZLM gehaald. Het Landbouwhuis naast het sigarenmagazijn, waaruit hij stamde, op de Grote Markt te Goes, was voor hem - als kind reeds buur man - geen moeilijk startpunt. Via het opzetten na de oorlog van onze noodzakelijke nieuwe ledenadmi nistratie werd hij de verbindingsman met de leden. Als notularis van de bestuursvergadering wist hij zich onmisbaar te maken. Het secretari aat van de Wolfederatie was bij hem in vertrouwde handen, evenals dat van de Vereniging tot Verbetering van het Rundvee in Zeeland, en met de wolauto heeft hij gedurende de eerste helft van zijn ambtelijke loop baan (tot 1959) de hele provincie doorkruisd. Talenten Maar daar bleef het niet bij, want we zagen zijn organisatorische ta lenten. En dat betekende dat Wim centrale figuur werd bij het organi seren van de eerste jaarlijkse ZLM- tentoonstellingen en rijtoeren, later mede-organisator van de buiten landse ZLM-excursies en niet te ver geten producent van het jaarlijks ZLM-journaal, dat hij ontelbare ma len op winteravonden in de afde lingsvergaderingen tot in de verst gelegen hoeken van ons gewest en later na de fusie ook in Brabant ging vertonen. Het was een vast num mer in de meeste afdelingen: Wim Sinke met zijn journaal, gecombi neerd met andere door hem in over leg uitgezochte geschikte rolprenten. Ook van de tentoonstelling was het voor hem hard, laat en lang werken, maar het schonk hem evenzeer be vrediging dat hij daarmede steeds succes boekte en eer in legde, een nauwgezet financieel beheer inbe grepen. Hoogtepunten noemde hij zelf Aardenburg in 1959 (185 auto's en 70 bussen, namen deel aan de rijtoer), Kamperland in 1961 waar het spel in de duintjes door de AVRO werd uitgezonden en de grootste in 1968 in Wilhelminadorp met het bezoek van Koningin Juliana. Toen ik 3 weken geleden Wim Sinke thuis opzocht zei ik bij het weggaan: tot ziens. Wim, Annie en ik hadden in het zonnetje in zijn prachtige tuin zitten praten. De vakantiefolders van zijn geliefde Griekenland lagen op tafel. Zijn plan om daar nog een maal naar toe te gaan had hij net moeten opgeven. Dat er geen hoop meer was op genezing wist hij, maar hij hoopte wel dat hem nog wat tijd gegeven zou zijn. Na mijn bezoek hoorde ik dat zijn conditie snel verslechterde en vanmorgen belde Geuze dat Wim was overleden. Wim Sinke is voor de ZLM altijd een samenbindende figuur geweest. Met beleid en economie hield hij zich liever niet bezig - zijn kracht lag bij de ZLM-vereniging. Hij was de centrale man voor de contacten met de achterban: de leden, de afdelin gen en de kringen, hij kende ze alle maal - met naam en toenaam - en - hij was zeer gezien. Hij had het in zijn vingers om van de ZLM een fa milie te maken en dat gevoel bestaat nog steeds! Dat deed hij o.a. via de ZLM-reizen en de journaals daarover, maar vooral door de ten toonstellingen. Aan de tentoonstel- Akkerbouwer J. Quaak overhandigt de eerste Zeeuwsvlaamse Vlegel aan de voorzitter van de Zeeuwse Milieu Federatie, mevrouw S. Ver burg (foto: Camie! Sche/straete). TNO-onderzoek Óp verzoek van de Zeeuwse Vlegel heeft TNO monsters van verschillèn- de percelen dit jaar geteelde tarwe onderzocht op de geschiktheid er brood van te bakken. Uit het eiwit gehalte en de andere kwaliteits aspecten bleek dat de bakkwaliteit uitstekend is, zo meldt de stichting. Leerden Ko Markusse en de mensen van de SEV hele leden-gezinnen kennen, Wim kwam via de agrari sche reizen met vele ledenechtpa ren in aanraking. Ad Doeleman noemde hem dan ook terecht een belangrijk PR-man van de ZLM. In 1971 kreeg Wim een hartinfarct. Het was moeilijk voor hem gas te rug te nemen, maar het moest wel. Onze laatste samenwerking is ge weest in de begeleidingscommissie bij de voorbereiding van Arie Korte- weg's Kroniek in het begin van de jaren 80. Ook daar wist hij weer voortreffelijk delf- en spitwerk van uit een goed geheugen en kennis van het ZLM-archief te verrichten. Doch 2 jaar geleden trof hem een riskante longoperatie, dan komt je te leven tussen hoop en vrees. Geluk brachten in die tijd twee kleinkinde ren. Zo is het vruchtbare leven van Wim Sinke, die in de oorlog om de Engels radio te horen door de dak goot in het donker naar het Land- bouwhuis placht te klimmen, die padvinder en leider was, technisch filmer, natuurliefhebber, organisator, schakelman en nog zo veel meer, af gelopen. Mogen Annie, zijn vrouw, en de kinderen met mij en zovele oudere ZLM-ers deze herinneringen nog delen. Marien Geuze Wouw, oktober 1991 lingen zal zijn naam onverbrekelijk verbonden blijven. Wim Sinke heb ik leren kennen als een gevoelsmens aan wie teleurstel lingen bepaald niet bespaard zijn ge bleven. Zijn werk deed hij op een wijze die je niet veel meer tegen komt: zeer correct, voorkomend en attent - en met stijl! Nu is hij dood. Mijn tot ziens was een afscheid. Ik ben blij dat ik hem gekend heb en met hem heb samengewerkt. Hij ruste in vrede. Jan Oggel Goes, 4 oktober 1991 Op Prinsjesdag heeft het kabinet aangekondigd de milieuheffing op brandstoffen (C02 heffingaanzienlijk te willen verhogen. Tevens is men voornemens een nieuw stelsel van regulerende energieheffingen in te voeren. De Nederlandse groot-industrie reageert furieus. Eenzij dige afwenteling van milieukosten op de industrie alsmede een ten opzichte van andere landen ver vooruit- en vooroplopende nationale legalisering van hogere milieu-heffingen, zullen immers de concurren tiepositie binnen Europa van de in Nederland gevestigde ondernemin gen aanzienlijk verslechteren. De "captains of industry" dreigen bij doorgang van de Haagse voornemens zelfs hun bedrijven naar het buitenland te verplaatsen. Ons inziens is dat dreigement volledig terecht. In de publiciteitsmedia krijgt deze heffingenkwestie de volle aan dacht. Er wordt per saldo begrip getoond voor het concurrentieverval singsargument en gepleit voor harmonisatie binnen de EG. Ook het parlement geeft dergelijke signalen af. Landbouw Media en politici spreken echter niet, of in heel andere zin, over de kabinetsvoornemens om onder de noemer "sectorheffingen" de land en tuinbouw daarbovenop nog eens extra te gaan belasten. De in de landbouwbegroting aangekondigde gewasbeschermingsmiddelen heffing en mineralenheffing worden klaarblijkelijk bij voorbaat geac cepteerd. Ongetwijfeld zal het in de publieke opinie (door een jarenlange media-hetze) scheefgetrokken beeld van een "teveel pro ducerende" en "vervuilende" landbouw daaraan debet zijn. Boven dien zijn de ondernemersproblemen van een te verwaarlozen aantal boerenkiezers, die niet hun economische macht a/s wapen in de strijd kunnen gooien, voor het gros van de Nederlandse beroepspolitici to taal oninteressant. Dit meten met twee maten ten opzichte van andere sectoren, deze anti-landbouwhouding, is bijzonder frustrerend. Maar, hoe wrang ook, het is voor ons helaas geen nieuw verschijnsel. We zullen ons er echter wel iedere keer opnieuw met kracht van argumenten inten sief tegen blijven verzetten. Mordicus tegen Voor wat betreft de twee aangekondigde milieu-straf heffingen voor boeren en tuinders leefden we tot nu toe in de veronderstelling, dat we dat verzet pleegden ter ondersteuning van -en parallel met een duidelijk afwijzend standpunt te dien aangaande van onze landelijke organisatietop. Mede op aansporing van de ZLM heeft het Land bouwschap nationale sectorheffingen immer consequent afgewezen. Het argument van verzwakking van de concurrentiepositie in verhou ding tot de andere EG-lidstaten stond daarbij centraal. Met name met betrekking tot zogenaamde "regulerende" heffingen heeft het land bouwbedrijfsleven zich altijd mordicus tegen verklaard. Regulerende heffingen immers zijn bedoeld om middels kunstmatige verhoging van de prijzen van hulp- en grondstoffen een sector te dwingen tot minder gebruik. Het zijn ordinaire kostenverhogingen, waarvan de op brengsten in de algemene middelen van 's Rijks schatkist vloeien. Zowel het één als het ander hoeft niet het geval te zijn a/s het gaat om bestemmingsheffingen. Tenminste, a/s het echte en zuivere bestemmingsheffingen zijn. Denk daarbij aan afzetbevordering e.d. Deze variant kan (en wordt ook al veelvuldigdoor het bedrijfsleven zelf (Landbouwschap en Produktschappen) per sector en per produk- tie ingesteld en uitgevoerd. Zolang we een PBO-structuur hebben in Nederland dient de overheid daartoe dus geen initiatieven te nemen. Volgens de landbouwbegroting dienen de opbrengsten van de ge plande gewasbeschermingsmiddelenheffing en de mineralenheffing nitraatheffing kunstmestheffing grotendeels aangewend te worden voor financiering van het "Ontwikkelings- en Saneringsfonds voor de Landbouw" (braakpremie, mestops/ag, automatisering, be drijfsbeëindiging, vestigingspremie e.d.). De overheid claimt hiermee dat het zou gaan om sectorale bestemmingsheffingen. Het moge dui delijk zijn dat dat onzin is. Beide heffingen zijn bedoeld a/s strafheffin gen, waarvan de opbrengsten de overheidsbijdrage aan het O&S fonds moeten vervangen, ledereen is het er over eens (ook het Land bouwschap!) dat het hier regulerende heffingen betreft. Mares Het is dan ook volstrekt onbegrijpelijk, dat de voorzitter van het Land bouwschap, de heer Mares, kenbaar heeft gemaakt, dat regulerende heffingen (gewasbescherming en nitraat) bespreekbaar en aanvaard baar zouden zijn a/s vaststaat dat gedragsverandering onder boeren en tuinders niet kan worden bereikt langs de weg van vrijwilligheid. Kennelijk volgt hij hier het spoor van het de overheid naar de mond pratende LEI, dat onlangs vaststelde dat zeer hoge regulerende heffingen de landbouwsector inderdaad zullen dwingen tot aan passing. De heer Mares verloochent hiermee zijn achterban en com- miteert zich klaarblijkelijk aan*andere belangen dan de boeren- be/angen. Wat mij betreft dient het heffingen "muis" van de heer Mares in ons landelijk organisatieverband nog een "dikke staart" te krijgen. We blij ven namelijk nadrukkelijk van mening dat, zolang er geen volledige EG-harmonisatie op het gebied van regulerende heffingen bestaat, het Nederlandse boerenbelang (en het nationaal economisch belang) gediend zijn met stimulering van milieuvriendelijk produceren op ba sis van vrijwilligheid en inzicht, en niet met het opleggen van straffen op het normale produceren. De Landbouwschapsvoorzitter zal ook en vooral deze boodschap namens ons moeten verwoorden. van der Maas

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1991 | | pagina 3