Bieten per auto, 'n nieuwe ervaring
Het CDA rommelt maar aan!
Agrifikatie geen luchtfietserij meer
Boerenorganisaties let op uw zaak!
Eerste zaaivoren al getrokken
Na een week met goed nazomer weer
gaan de werkzaamheden op
SCHOUWEN-DUIVELAND in
snel tempo voort. Zo rond eind sep
tember is 90% van de aardappels ge
rooid. Uien zijn op een enkel perceel
na ingeschuurd. Het rooiwerk ge
schiedt onder zeer goede omstandig
heden. Met een rooiketting die wat
bekleed is met grond en wanneer de
struktuur van de grond goed is kan
men snel rijden. Bij een aangepaste
snelheid van de rooiketting kan men
optimaal werk leveren, zeker als
men zorgt dat de valhoogte niet te
groot is. Door het hoge onderwater
gewicht is het ook strikt noodzake
lijk dat het rooien onder deze om
standigheden gebeurt.
De bietenoogst gaat gestaag door:
machines leveren goed werk, lage
tarra, veel kilo's, hoog suikergehal
te. Men kan het niet beter wensen, al
zijn de opbrengsten van perceel tot
perceel zeer verschillend.
In de veehouderij gaat alles zijn nor
male gang. De maïsoogst is in volle
gang. De opbrengst is over het alge
meen wat lager. Door het hoge dro
ge stofgehalte (goede korrelzetting)
wordt dat echter redelijk gecompen
seerd. Het goede weer doet de struk
tuur van de grond weinig geweld
aan.
Op politiek gebied is er deze week
heel wat aan de hand. De heer Braks
is eigenlijk zonder reden weg
gestuurd. Het is niet de minister van
Landbouw die beleid maakt. De ge
hele politiek is hierbij betrokken.
Vanuit de landbouw en de visserij is
er al jaren een verkeerd beleid ge
voerd. De politiek heeft jarenlang de
produktie opgevoerd ten koste van
milieu en visbestand. Ondernemers
zijn gedwongen (zowel in visserij als
landbouw) steeds maar meer te pro
duceren. De kostprijs moet steeds la
ger. Het eind van dit alles is dat on
dernemers steeds meer moeten wer
ken, veel meer risiko's moeten ne
men, en ook nog eens met een lager
inkomen genoegen moeten nemen.
Het is voor de politiek gemakkelijk
zaken doen over andermans porte
monnee.
Het CDA rommelt maar raak. Eerst
wilde men een opgebrande boer
staatssekretaris maken. (De vele mil
joenen die de samenleving op moet
hoesten bij de paspoortaffaire wor
den maar weggecijferd). Het lijkt er
op by^het CDA dat hoe meer krui
wagens men heeft hoe hoger men in
de ladder kruipt. Door politieke
druk zijn de zaken wat veranderd en
is de heer Gabor staatssekretaris ge
worden (onbekend in landbouwkrin-
gen) en de héér Bukman minister
van landbouw. Bukman, groot ge
worden door z'n landbouwverleden,
heeft echter de laatste jaren bijzon
der weinig voor de landbouw ge
daan, ondanks dat hij zeer goed
weet hoe slecht de situatie bijvoor
beeld in de akkerbouw is. Niettemin
hebben we als landbouw hoop. Buk
man heeft via z'n vorige funkties
(o.a. ontwikkelingshulp) links en
rechts geld uitgedeeld. Nu maar ho
pen dat hij ook eens aan de akker
bouw denkt. Ik wil echter geen oor
deel vellen. We zullen deze minister
op z'n daden een cijfer geven.
Tot slot dit: sinds enkele weken is de
kabeltelevisie in mijn huis gekomen.
Wat mij hierbij opvalt is dat vele
buitenlandse zenders veel meer met
de landbouw bezig zijn. Regelmatig
komt de landbouw (Duitsland,
Frankrijk, Engeland) zeer positief
op de beeldbuis over. Men heeft in
die landen waardering voor de boer,
z'n werken en zijn problemen. Ook
Vrijdag 5 oktober 1990
de politiek wordt hierin betrokken.
In tegenstelling tot Nederland er
vaart men het als normaal dat men
een voedselpakket voorgeschoteld
krijgt, dat uniek is in de wereld.
Goede kwaliteit, iedere dag vers
(goede afzetkanalen, veiling enz.) en
voor een bijzonder lage prijs. In Ne
derland lijkt het erop dat de konsu-
ment (via de politiek) de Nederland
se boer misbruikt en hem als slaaf
laat werken; met zeer veel lichame
lijke druk, risiko's en een lege porte
monnee.
Het is er dan ook in het 'landje van
AXEL' van gekomen. Het heeft in
de afgelopen maand september lek
ker geregend. Wel niet zo veel als
b.v. in het midden of noorden van
het land, maar toch genoeg om nu
de laatste aardappels probleemloos
te rooien. Wel is er een enorme
blauwgevoeligheid dit jaar, dus
voorzichtigheid bij de werkzaamhe
den blijft geboden.
En dan niet alleen bij het rooien,
maar ook bij de transport- en ver
werkingsbezigheden wanneer het
produkt niet meer onder de hoede
van de producent valt. Want kwali
teit van het produkt is van groot be
lang wil men de import van aard
appelen uit de DDR enigszins in
dammen.
Ook het bietenrooien is op gang ge
komen; voor veel boeren een nieuwe
ervaring: bietentransport per auto.
Tot nog toe zijn er geen grote pro
blemen geweest. Enkele kollega's
hebben een verharde stortplaats ge
creëerd, beton of stelconplaten. Een
investering die toch nogal wat geld
kost en waar men niet direkt het ren
dement van ziet. Indirekt zou dit
zich terug betalen d.m.v. minder tar
ra. Het is altijd moeilijk om dit
De aardappeloogst is op THOLEN
en ST. PHILIPSLAND nog steeds
volop aan de gang. Weliswaar zijn er
al een aantal kollega's klaar, maar
het weer van de afgelopen week was
niet van dien aard dat alles vlot kon
verlopen. In mindere mate gold dat
uiteraard ook voor de bietenoogst.
Een klein aantal boeren heeft zelf de
uien nog op het land liggen. Dit lijkt
ons toch in ieder geval geen goede
zaak, want de kleur heeft flink on
der het natte weer geleden. En zoals
overal, geldt ook hier bij uitstek dat
de kwaliteit en dus ook de kleur ui
termate belangrijk is voor de uitbe-
talingsprijs voor het produkt.
De opbrengsten van aardappelen en
uien vallen toch wel een beetje tegen.
Doorgaans is de sortering best wel
redelijk, maar vooral bij de aardap
pels geldt dat het aantal knollen per
plant aan de lage kant is. Er komen
wel eens jaren voor dat, wanneer
men een schuurdeur open trekt er
aardappels naar buiten vallen. Zo is
het dit jaar in ons gebied zeker niet.
In het bijzonder niet helaas op Sta-
venisse en omstreken, omdat daar de
neerslaghoeveelheid in de zomer
maanden heel erg gering is geweest.
De bietenopbrengsten daarentegen
zijn heel goed en deze opbrengsten
vallen in tegenstelling tot de andere
produkten juist regelmatig heel erg
mee. Het is tenminste maar te hopen
dat de suikerfabrieken goed zullen
snijden, want anders zullen de laat
ste bieten met de korst zeker niet op
gevoerd of verwerk zijn. Bovendien
hopen wij allen op een goede wereld
marktprijs voor suiker, want velen
zullen vrij zwaar in de C-suiker te
recht komen, ondanks het feit dat de
meesten onzer toch niet meer bieten
hebben gezaaid dan ze dachten no-
exakt te berekenen. Kan men zo'n
stortplaats realiseren op het erf, dan
heeft men natuurlijk het gehele jaar
profijt ervan.
Wat de overtocht óver de Wester-
schelde aangaat zijn er de verwachte
wachttijden; 's morgens één a twee
boten aan gene zijde, 's middags één
a twee boten aan deze zijde. En dan
zijn er de nodige technische proble
men met de krakkemikkige veerboot
'Prinses Juliana'. Volgens de laatste
berichten zou deze met ingang van
deze week weer voor geruime tijd uit
de vaart moeten. Van kinderziekten
kan nu geen sprake meer zijn. Het
lijkt nu meer op een chronische aan
doening. In elk geval gaat het met de
vervoersmogelijkheden over de
Westerschelde de laatste paar jaar
snel bergafwaarts. En ook de ver
wachtingen omtrent een vaste oever
verbinding zijn niet zo groot meer.
Integendeel zelfs. Of wordt de zaak
soms nog eens opnieuw opgewarmd
tegen de Statenverkiezingen volgend
voorjaar? Een kwestie van politiek
soms?
Trouwens, over politiek gesproken.
Ook minister Braks weet nu wat po
litiek is. Gevallen over de vis. De.
Tweede Kamer was misleid gewor
den. Evengoed was hij over het ak-
kerbouwbeleid uitgegleden. Immers,
ook zijn toezeggingen omtrent steun
aan de akkerbouw blijkt een mislei
ding te zijn geweest, een wassen neus
waar bijna niemand voor in aanmer
king komt. Ook hier is de Kamer (en
daarmee de boeren) met een kluitje
in het riet gestuurd.
Braks is weg, maar of Bukman beter
gaat scoren is nog de vraag. Hij is
een grote voorstander van liberalise
ring van de wereldhandel; dus aan
passing van de prijzen richting om
laag. Misschien dat de nieuwe minis
ter meer open staat voor overleg of
compromissen. De tijd zal het leren.
Wanhopen is een slechte remedie.
Even terug naar de praktijk op het
bedrijf. Veel land is nu leeg geko
men, teunisbloemen zijn er al wat
gedorsen. Het laatste vlas dat vol
gens de methode van dauwroten nog
op het land lag, is weg of ligt op rol
len en gaat één dezer dagen richting
vlasserij. Hier en daar is al wat ge
ploegd om wintertarwe in te zaaien.
En dat die bij blijvend gunstige
weersomstandigheden weer veel ge
zaaid gaat worden staat vast. Erwten
en brouwgerst geven dusdanige saldi
te zien dat de animo om deze gewas
sen te telen nog verder terug zal lo
pen. De rassen tarwe geschikt als
baktarwe zijn ook weer op hun re
tour. De produktieve rassen als
Heipner en Appollo zullen uitbrei
den. Of dit een goede keus is kunnen
we nu nog niet beoordelen. Eer we
dat zeker weten zijn we wellicht bij
na een jaartje ouder.
Als de suikerbieten gerooid zijn, kan de ploeg achter de trekker om het land
in gereedheid te brengen voor het zaaien. Op de achtergrond het inzaaien van
grasland (foto: APS/Eric Vegter)
dig te hebben voor hun kwotum.
Alom heerst ongenoegen over de
prijs van onze produkten, en dat
geldt dan met name de marktorde
ningsgewassen. De boerenakties van
afgelopen voorjaar blijken weinig te
hebben opgeleverd. Wij voelen ons
duidelijk genomen door onze rege
ring en door de politiek. Moeizaam,
ja zeer moeizaam is er want steun
toegezegd, maar in de praktijk komt
daar nauwelijks iets van terecht.
Wij roepen onze voormannen op om
de regering te wijzen op de gedane
toezeggingen en ze daar ook aan te
houden. Onze standsorganisaties
dienen in grote eendrachtigheid te
streven naar agrarische belangenbe
hartiging en niet in onderling gekis
sebis te vervallen of er nu wel of niet
een storting dien te komen van de
medeverantwoordelijksheffing van
graan op een aparte geblokkeerde
rekening. Alleen als alle standsorga
nisaties daartoe hadden opgeroepen,
en iedereen had meegedaan dan had
den wij tenminste een vuist kunnen
maken. Helaas moeten wij konstate
ren dat aan de boerensolidariteit in
ons lieve vaderland nog veel
mankeert.
Wij zullen daar nu als akkerbou
wers, maar in het verlengde daarvan
als toch Nederlandse agrarische sek-
tor, de wrange vruchten van pluk
ken. Werken aan één eensgezinde
landbouworganisatie lijkt mij een
nuttiger bezigheid dan het schrijven
van en het praten over allerlei be
leidsvisies!
En als dat niet gauw gebeurt dan
loopt men het risiko dat de landbouw
organisaties van nu, zich snel zelf
in een onmogelijke positie zullen
manoeuvreren.
We hadden het in onze vorige bij
drage toch mis, de minister is toch
gestruikeld. Voor de boer in WEST
ZEEUWS-VLAANDEREN zal de
toekomst echter niet ingrijpend ver
anderen. De grote lijnen van de poli
tiek waar de landbouw mee te ma
ken krijgt, worden niet op het Minis
terie uitgezet. De afgelopen week
heeft de aardappeloogst een tijd stil
gelegen als gevolg van regen. Veel is
al gebeurd maar vooral de percelen
op de zwaardere gronden moesten
nog gerooid omdat die redelijk lang
groen gebleven zijn. De opbrengsten
zullen ook zeer ver uiteenlopen.
Dit is ook bij de bieten het geval, ge
haltes lopen ver uiteen. Door de re
gen zijn de bieten de laatste weken
flink gegroeid. De tarracijfers zou
den we best willen overnemen voor
volgende jaren. Hoewel het wel lijkt
dat de computer niet onder de tien
procent kan. Bij de aardappels is het
tarraprobleem ook tegengesteld aan
voorgaande jaren. Het is vrijwel on
mogelijk om wat grond op de band
te houden. De veldgewasprijzen zijn
niet overdreven. Je moet dan wel ki
lo's oogsten, maar er is wat handel.
De teunisbloemen staan in de struik
te drogen, je moet er wel geduld mee
hebben want drogen doet het mo
menteel nauwelijks. Nu het wat ge
regend heeft gaat het ploegen ook
beter. Door de goede struktuur heb
ben de sneden meer weg van een
zaaibed.
De keuzes voor het komende bouw
plan moeten ook weer al worden ge
maakt, helaas zijn er weinig licht
puntjes, zeker niet voor wat grotere
oppervlaktes. Toch kan het vlug ver
anderen. Door de krisis in het
Midden-Oosten is agrifikatie ineens
geen luchtfietserij meer. Als echter
de zaak wat stabiliseert zullen we
weer wel gemakkelijk verder gaan
met reserves gebruiken, omdat het
zo lekker goedkoop is. De Rabo
bank pakt op dit moment flink uit.
Een prachtig nieuw gebouw, een
mooi feest; het zal wel kunnen. De
landbouwpoot wordt steeds kleiner,
ook in het bestuur, dus zal men in de
toekomst wellicht nog zakelijker op
treden. Voor u een extra reden om
als u zaken overweegt ook even uw
licht op te steken bij de konkur-
rentie.
Zo rijdend door onze WESTHOEK
zien we dat het rooien van de aard
appelen ver gebeurd is. De regen van
afgelopen week heeft wel voor wat
vertraging gezorgd. Het werk zelf
gaat ook niet zo snel meer, vooral op
de zwaardere gronden. Alles plakt
wat, en om niet te veel grond de
opslag in te brengen, is het beter,
ook vanwege rooibeschadiging, het
tempo wat te verminderen.
De opbrengsten zijn nogal wisse
lend. Op de zwaardere gronden wor
den toch wel de hoogste opbrengsten
gehaald, al zijn het daar altijd moe
ders mooiste niet: kromme groei-
scheuren maar vooral niet te verge
ten een flink percentage met groene
koppen. De droogte en het scheuren
van de grond is hiervan de oorzaak.
Het bietenrooien is zo te horen goed
op gang gekomen en verloopt vol
gens het opgestelde schema van de
fabriek. Het kan altijd bij eventueel
onwerkbaar weer uit de hand lopen.
Echt voorraad is er nog niet veel.
Maar met wat droog weer gaat het al
weer gauw. Wel de tarra wat in de
gaten houden, 't Kost zo weer flink
wat geld, al is dit niet altijd te rege
len zo men dat graag zou willen. Ho
ge opbrengsten en een voor de vroe
ge bieten redelijk gehalte geven vele
telers al zorgen voor het aanleveren
van C-bieten. Meestal zijn de prijs-
verwachtingen daarvan de oorzaak.
Echter niet te vroeg in paniek; eerst
afleveren en dan verder zien.
De eerste zaaivoren zijn al weer ge
trokken. Oktober is veelal een goede
zaaimaand bij goed zaaibed en goed
weer. Vele bundertjes zullen weer
uitgezaaid worden. In gesprekken
met kollega's is men al druk bezig
met het opzetten van het bouwplan
voor 1991. 't Zal niet gemakkelijk
wezen. De prijzen van de vrije pro
dukten zijn ook niet geweldig. Al
schijnt er voor de goede uien enig
perspektief te zijn op wat latere da
ta. Men is genegen op januari te ho
pen voor een wat redelijkere prijs
dan heden. De aardappelen zijn en
blijven voorlopig rustig met nog
weinig verandering, althans voorlo
pig. In de kleine rassen zit helemaal
de klad.
Redelijkheid en politiek lijken
aardsvijanden. Moeten wij daar als
agrarische (akkerbouw) sektor in de
eerste plaats de dupe van worden?
Alle akties ten spijt van afgelopen
voorjaar zijn velen gegriefd over het
verdere gebeuren daarna. Men zegt
wel eens een kinderhand is gauw ge
vuld. Ik kreeg zelfs deze uitspraak
van iemand buiten de landbouw. Als
men zo over onze sektor denkt is het
geen wonder dat we zo weinig ge
hoor vinden, vooral in de politiek;
nog erger is dat binnen onze eigen
organisaties alles ook niet op één lijn
te krijgen is. Of is dit alleen maar
aan de top in verband met positie
handhaving?
't Zou ergerlijk zijn en veel schade
aan de leden toe brengen. Zij verdie
nen beter.