Aï »ase ïïïeA LELYTERRA 300-20 Van melkvet tot 'echte' boter Van Zeil: melkboer moet rijdende kruidenier worden Boter is met kaas het belangrijkste Nederlandse zuivelprodukt. Het wordt hier al eeuwenlang gemaakt en uitgevoerd naar vele landen. De Boterwaag of Botermarkt, herin neren in een groot aantal plaatsen aan die rijke traditie. Boter wordt gemaakt van het vet of de room in de melk. Deze wordt gekarnd, dat wil zeggen: er wordt lucht ingeslagen, waardoor de vetbolletjes in de melk samen klonteren en boterkorrels vormen. Deze worden gekneed tot het meeste vocht is verwijderd. Voor het fijne boteraroma wordt zuur sel toegevoegd. Het principe van de boterberei- ding is hetzelfde gebleven. Ook al wordt de boter tegenwoordig met moderne apparatuur bereid, het is een natuurprodukt dat zo weinig mogelijk bewerkingen ondergaat. Boterbriefje De belangrijke plaats, die boter al tijd heeft ingenomen wordt weerspiegeld in vele zegswijzen. Er lopen mensen rond met boter op hun hoofd, anderen willen boter bij de vis en er zijn er ook die bo ter aan de galg smeren. Het bekende boterbriefje wordt op het stadhuis verstrekt. Deze be tekenis stamt uit de Eerste Wereld oorlog, toen boter op de bon ging en alleen werd verstrekt aan mensen die konden bewijzen dat ze officieel getrouwd waren. Het was ook de spottende aanduiding voor officiële stukken, zoals be lastingaanslagen die in botergele enveloppen werden verstuurd. Het Nederlands Zuivelburo heeft een nieuwe brochure over boter uitgebracht: Van melkvet tot 'ech te' boter. Aanvragen bij: postbus 30, 2280 AA Rijswijk, tel. 070 - 953395. De aan huis bezorgende melk boeren doen er verstandig aan zo snel mogelijk hun assortiment uit te breiden met onder meer krui denierswaren en een nieuw type bezorgwagen aan te schaffen. Doen zij dit niet, dan lopen ze grote kans het af te leggen tegen de supermarkten. Dat heeft staatssecretaris Van Zeil van Ekonomische Zaken woensdag betoogd op de jaarvergadering van de Gelderse Bond van Melk handelaren. Van Zeil herinnerde aan een oud onderzoek waaruit naar voren was gekomen dat er jaarlijks tweehonderd rijdende mejkboeren (figuurlijk) over de kop gaan en dat er bij ongewij zigd beleid van de handel over ze ven jaar nog 1.900 melkboeren over zullen zijn. In 1978 waren er nog 4.550 bezorgende melkboe ren. Hoewel bij zeventig procent van de Nederlandse huishoudens een melkboer in de straat komt, koopt slechts 45 procent daad werkelijk bij hem. Traktor maakt veel boeren op Vier van de tien boeren boven de 50 jaar lijden aan gehoorverlies als ge volg van het langdurige gebruik van, de traktor. Dat heeft het Landbouw schap ontdekt aan de hand van een onderzoek dat het heeft verricht on der ruim driehonderd agrariërs op de onlangs gehouden Landbouw-RAI. In de leeftijdsgroep boven 50 jaar blijkt 80 procent in meer of mindere mate aan gehoorverlies te lijden. Van de jonge agrariërs, tot 35 jaar, heeft 25 procent last van gehoorverlies. Een den duur doof op de tien in deze groep heeft een er nstig gehoorgebrek. In de kategorie 35 tot 50 jaar hoort 40 procent slecht, volgens het Landbouwschap is het percentage met hoorproblemen onder agrariërs vijf tot tien procent hoger dan onder niet-agrariërs. Het is de on derzoekers opgevallen dat het linke roor van boeren meestal slechter is dan het rechteroor. Dat wordt toege schreven aan de gewoonte om over de rechterschouder achterom te kijken. Het linkeroor krijgt dan "de volle laag" van de traktormotor. Deze keer willen we het hebben over een onderwerp, dat geleide lijk aan ons totale maatschappe lijk funktioneren is gaan beheersen. Wat voor naam wij er aan moeten geven weten we niet precies. Laten we het maar de 'subsidie-ellende' noemen. Een wat grove uitdrukking. Jawel, maar het kind bij de naam noe- M J fi'JA l'JV t'J men komt dikwijls hard over. Je kunt ongeveer geen stap meer doen of er kleeft wel ergens sub sidie aan. Men zegt we! dat als je het goed speelt je van subsidie kunt leven. Wij hebben ons wijs laten maken, dat b.v. een echtpaar, dat uit el kaar gaat omdat beide het niet meer zien zitten (samenwoners zullen daar tegenwoordig ook wel onder vallen) aanspraak maken op subsidie om zich weer apart in te richten. Komen ze later weer bij elkaar dan alweer subsidie voor de zgn. herinrichtingskostén. 't Is maar een voorbeeld. Bedrijven, belangrijk voor de werkgelegen heid, vangen miljoenen subsidie als het fout gaat. Meestal een ge volg van een gebrek aan manage ment, maar toch kunstmatig in l'even trachten te houden. Voor een gezonde ontwikkeling van onze ekonomie is al dat subsidie-gedoe eigenlijk een ramp. Behalve het feit, dat subsidies dik wijls op verkeerde plaatsen te recht komen is er een grenzeloze betutteling ontstaan vanuit het centrale apparaat Den Haag. Overstappend naar de agrarische sekt or: ook daar wemelt het van subsidiemogelijkheden. En nu lijkt het we! leuk als je gaat drai neren, egaliseren, je erf gaat ver harden, het bedrijf vergroot of moderniseert, dat er een slok sub sidie loskomt, maar gaandeweg lijkt me, raken de boeren met han den en voeten gebonden aan dat centrale apparaat in Den Haag. Wat blijft er over van een zelfstan dig ondernemer als hij zijn hand moet ophouden, als je niet meer verbouwen mag wat je wilt? Vanuit Den Haag houden zich duizenden ambtenaren bezig met het maken en uitvoeren van sub sidieverordeningen. Zij bepalen wat er mag. Als we zo doorgaan duurt het maar even of je moet een formulier in zesvoud invullen om een grote boodschap te mogen doen. Wat wij ons wel eens afvragen is waarom de landbou worganisaties niet veel meer tekeer gaan tegen al lerlei vormen van subsidies. Het lijkt er veel meer op, dat ze zich ;€i lm>.Smèttotef neergelegd. Proberen zoveel mo gelijk subsidie in Den Haag of Brussel los te peuteren anders pikt een ander het in? Maar dat is toch geen gezonde ekonomie nastreven? Op die ma nier valt de agrarische sekt or toch geheel in handen van een centraal systeem; een ander soort staatsbe drijf een kolchoze? Ik weet best, dat ik deze materie akelig zwart /wit voorstel. Zo eenvoudig liggen de zaken niet en we wonen in Nederland niet op een eiland. Maar wat wij vorige maal over de oplossing van het mestprobleem schreven, die fabriek had er al kunnen staan. En dan niet af wachten of Den Haag of mogelijk Brussel met subsidies afkomt. Want weet u wat aan subsidies ujf- gegèvèn wordt haalt men toch weer terug via heffingen of verho ging van prijzen, etc. De ellende van subsidies is, dat frisse én ge zonde initiatieven gesmoord worden. Bas Cule Vrijdag 14 maart 1986

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1986 | | pagina 6