VOOR in?
VROIIW
Communiceren betekent:
begrijpen en begrepen worden
Stamppot met
klaprib speciaal
Wat maakt je leven anders?
onder redaktie van de Reakiiekommissie
Bond van Plattelandsvrouwen voor Zee
land en Brabant
Redaktieadres:
Mevr. P.J. de Roov-Janse
Chezeeweg 18, 4424 ZG Wemeldinge
Daarover ging het op de bijeenkomst voor leden van de provinciale kommissjes in Zeeland.
Om 09.45 uur kwamen de leden bijeen en na koffie en overzicht van de financien, die er indrukwekkend
en ook zorgelijk uitzien, kwam de werkgroep kadervorming met een heel fris en leerzaam uurtje.
Voordat gepraat kon worden over kommunicatie werd eerst een definitie van dat woord gegeven. Een
voudig gezegd: het spreken - babbelen - luisteren - kontakten leggen/onderhandelen. Of is het beter het
begrip te omschrijven als: Het verbale en non-verbale gedrag dat in een bepaalde sociale situatie plaatsvindt?
Een definitie is niet zo belangrijk als we maar goed begrijpen wat we er samen onder verstaan en dal
bleek het geval te zijn. Niemand had er zichtbaar moeite mee en na een goede inleiding die verdeeld werd
tussen de kommissieleden van de "werkgroep kadervorming", ze kwamen allen aan het woord, en dat
was al een prima stap in de richting van goede kommunikatie.
We leerden te zien hoe het "fout" kan gaan en waardoor dan de gevreesde verkeerd-verstaan situatie
ontstaat met alle gevolgen van dien.
ledereen kent wel hel gevoel dat in zo'n situatie alles kan worden opgeblazen tot iets wat het belang van
de bedoeling ver overtreft.
Oefenen
Natuurlijk was het oefenen in over
brengen en ontvangen van een
"boodschap" een van de hoogtepun
ten in het programma. In groepjes
van drie speelden we de "brenger"
(verteller) van de boodschap, de
luisteraar en de "lezer" die samenvat
tend laat horen het verhaal/de bood
schap te hebben begrepen.
Opvallend was dat ieder in de ban van
het gesprek met elkaar kwam en zo
niet meer bewust was van de zaal
maar slechts de twee gesprekspartners
zag en probeerde de rol zo goed mo
gelijk te spelen. Het onderwerp van
gesprek was hier niet belangrijk maar
wel hoe we er mee om konden gaan.
Na afloop kreeg elke groep gelegen
heid te vertellen hoe het was gelopen
en daaruit hoorden we dat er in elke
groep hoofdzakelijk over bondszaken
en dan heel speciaal over de plannen
van de kommissies was gesproken.
Dat was een geweldige kans voor de
kommissieleden om van eikaars werk
op de hoogte te komen en om zelf te
vertellen wat er op het programma
komt. Heel informatief!
We waren:
Niet deskundig, maar we hebben ons
wel verdiept in de mogelijkheden die
er zijn om misverstanden te voorko
men en om heel duidelijk te zijn in het
geven van informatie. Verder als iets
niet duidelijk overkomt daarnaar vra-
Klaprib: beter bekend als
klapstuk, bestaat uit afwisselende
lagen van mager en iets vetter
vlees. Het wordt aan de uiteinden
van de rib (borst) gesneden. Voor
braadvlees is het niet zo geschikt;
men trekt er echter wel een heer
lijke bouillon van. Bovenal wordt
dit stukje vlees echter toch het
meest gebruikt voor het maken
van stoofschotels en stamppotten!
Stamppot
Ja, een bij uitstek typisch Neder
land gerecht. Het komt weliswaar
in de fijne keuken niet voor maar
wel een gerecht met vele voorde
len. Zowel praktisch als financieel.
Hoe kan het ook anders! Boven
dien zijn stamppotten zeer voed
zaam en men heeft er een volledige
maaltijd aan. Verder zijn ze een
voudig van opbouw en laten zich
bijzonder smakelijk opdienen. Bo
vendien passen ze bijzonder in de
wintertijd dus aan de slag!
Ingrediënten voor 4 a 5 personen:
Wi kg, klaprib, 1 kg. spruitjes,
1 Vi kg aardappelen, 200 gram
margarine, 2 uien, 3 laurierblaad
jes, een stukje bladfoelie, 4 a 5
kruidnagels, vers gemalen peper,
nootmuskaat en wat zout.
De bereiding gaat als volgt:
Zet het vlees op in ruim warm wa
ter, zodanig dat het goed on
derstaat en voeg er de bouquet aan
toe (1 grofgesneden ui, laurier,
foelie, kruidnagels en wat zout).
Breng het aan de kook en laat het
in 1 Zi uur gaar worden. Kook
intussen de schoongemaakte en
goed gewassen spruitjes zo snel
mogelijk af op de gebruikelijke
manier maar laat ze net iets te gaar
worden. Giet ze af (gooi het kook
vocht niet weg) en hou ze enigs
zins warm. Kook nu de geschilde
aardappelen goed gaar in het
kookvocht van de spruitjes, giet ze
af en laat ze goed nadrogen. Doe
er nu de spruitjes, de margarine,
wat versgemalen peper, de noot
muskaat en de ragfijn gesneden ui
bij en en stamp alles goed door el
kaar. Mocht u nu de stamppot
nog iets te stevig vinden, voeg er
dan eventueel nog wat van het
vleesbouillon aan toe maar zorg er
voor dat de stamppot niet te slap
wordt! Serveer vervolgens de
stamppot op een wat ondiepe war
me schaal. Trancheer de klaprib
in dunne plakjes en dresseer ze
dakpansgewijs op de (goede war
me) stamppotGeef tot slot de wit
hete bouillon van de klaprib er
apart bij!
Ook laat het zich bijzonder goed
smaken met wat gewelde boter die
u op de volgende wijze kunt ma
ken: (1/3 vleesbouillon en 2/3
roomboter). Breng de bouillon
van de rib aan de kook en klop er
snel stukje voor stukje de room
boter door, totdat er een gladde en
enigszins luchtige massa ontstaat.
Temper de warmtebron en breng
de gewelde boter op smaak met
wat zout, versgemalen peper,
strooiaroma en wat mosterd.
M.A. van der Vliet
Met deze opdracht, van schrijf jij daar nu wat over, ging ik naar huis
na een vergadering van de perskommissie. Met dat anders bedoelen
ze dan, je bent nu oma en wat w il dat zeggen voor jou. Wat verandert
er in jouw leven.
gen en niet wachten en thuis moppe
ren. Wat dan weer niet wil zeggen dat
als iemand aan het woord is deze
doorlopend in de rede gevallen mag
worden. Het is niet onmogelijk dat
datgene wat de verteller wil zeggen iets
anders is dan wat de toehoorder graag
wil horen of denkt te horen te zullen
krijgen.
Zoals in alle omstandigheden is ook
hier het eerst rustig afwachten een
goede sleutel om tot juiste informa
tie te geraken.
De tweede oefening.
Een interview met de plattelands
vrouw die naast je zat. We moesten
over en weer vragen stellen en probe
ren een duidelijk antwoord te krijgen
op onze vragen. Dit was even boeiend
als de eerste oefening en de verslag
geving na afloop door ieder op haar
beurt was ook zeer verhelderend.
Wat we moesten leren deze dag was
hoe te communiceren en dat zat ver
pakt in een~grote hoeveelheid infor
matie. leder ging terug naar huis met
het gevoel dat het een goed besteed
de ochtend was geweest en de wens
naar een vervolg werd door het pro
vinciaal bestuur gaarne meegenomen.
Vakatures
Onderwerp van gesprek waren tussen
door ook de vakatures bij het bestuur
en de verschillende kommissies. Uit
zien naar geschikte kandidaten is een
opdracht voor allen en niet alleen
voor de besturen.
Is het eigenlijk wel mogelijk te vertel
len wat het is om deel van een groter
geheel uit te maken en daarvoor je in
te zetten.
Meestal is de vraag: hoeveel tijd kost
het me en wat moet ik allemaal doen
de eerste die wordt gesteld. Dat het
heel verrijkend kan zijn en dat het je
zoveel meer geeft dan het aan tijd
vraagt is veel moeilijker uit te leggen.
Toch is het nodig dat er steeds weer
leden worden gevonden die zich wil
len inzetten.
Als ieder op haar tijd en plaats in 'al
le bescheidenheid een poos haar ener
gie en deskundigheid wil inzetten
kunnen we samen nog heel lang ge
nieten van het vele goede wat de Ne
derlandse Bond van
Plattelandsvrouwen ons brengt.
Ook in dit geval is goede kommuni
katie heel belangrijk. Er zijn altijd
twee partijen en het verhaal/de bood
schap wordt ingekleurd door beide
partijen. De een kent de gegevens en
de ander heeft een zeker verwach
tingspatroon. Soms is het moeilijk om
te zien hoe dat tot stand komt of
kwam, er kunnen heel veel faktoren
meespelen die mede door de omge
ving worden ingegeven. Het vooroor
deel is in het geheel niet weg te
cijferen totdat men zich zeer wel be
wust is dat het eigenlijk niet reëel is
om dat mee te laten spelen. Hoe dan
ook wij hadden een heel goede och
tend samen en we wensen ieder die de
stap durft te nemen een goede tijd in
kommissie of bestuur.
P.J. de Rooy-Janse
De fases
We hebben het allemaal. De verschil
lende fases in ons leven. Van kind
naar ouder worden. In ieder stuk van
je leven zit een stuk verdriet en een
stuk geluk. Dat zal bij ieder anders
liggen. Je hebt nu eenmaal mensen die
het geluk naar zich toe trekken en een
andere groep schijnt geschapen te zijn
voor alle verdriet van de wereld. Het
is een levenskunst en levensblijheid
om het geluk te vinden van die ver
schillende fases in je leven. Zö zal de
één meer levensvreugde vinden dan de
ander want dat is de aard van het
beestje en in dit geval de mens. Ook
daar doe je weinig aan want je bent
wie je bent.
Toen dus m'n eigen kinderen werden
geboren dacht je dit is het grootste
wonder dat me kan overkomen zo'n
klein mensje dat een vader en een
moeder heeft, dat van jullie is. Je be
seft daarbij de grote verantwoorde
lijkheid die tegelijk erbij komt. Het
besef dat je deze kinderen ook weer
los moet laten, dat zij op eigen benen
moeten staan. Zo begin je dus met het
grote werk dat opvoeding heet.
Inzicht
Je probeert het naar jouw inzicht zo
goed mogelijk te doen. Gaat steeds
meer van je eigen ouders begrijpen.
Want je bent nog jong en je puber
teit ligt nog niet zo heel lang achter
je. Die tijd dat fk dacht, zo moet het
en zo is het alleen maar goed. Het
gaat allemaal zo snel. Het opgroeien
- van de kleuter- naar de lagere
school. De .middelbare en de eerste
dansles. In die fase komen de eerste
vriendjes om de hoek kijken. Ik kan
het niet laten om ze goed op te nemen
als ze voor de eerste keer binnen ko
men. Want, denk je - wat wil jij? Je
voelt dat ze iets van je af willen ne
men. Dus wil jij graag weten van dat
"spek in de kuip".
Dan trekken ze naar de grote stad om
verder te studeren. Gaan het huis uit.
Ze vliegen uit en staan op eigen be
nen. Maar het ouderlijk nest is daar
en als het goed is komen ze daar graag
terug.
Mijn man en ik waren dan ook heel
blij, dat ze terug kwamen om vanuit
het ouderlijk huis te trouwen en brui
loft te vieren. Het mag dan ouderwets
klinken maar wij hebben ervan geno
ten. Kosten en moeite, het was ons
niet teveel. We zagen dit toch als een
soort afsluiting van ons deel in de op
voeding al waren we het er over eens
dat de kinderen zelf die band moeten
willen aangaan en niet omdat vader
en moeder dit zo graag willen.
En dan komt de dag.
Vreugde, alles er aan!
De dag waarop we hoorden dat we
grootouders werden. Ik had dat al
lang in m'n achterhoofd. Hoe zou dat
zijn. Wat zou je dan voelen. Je
hoorde dan van de één. O, dat is zo
fijn. Van de ander, ik ben nog veel
te jong om Oma te zijn. Ik ben er nog
niet aan toe. Je beseft dan ook, dat
jij hierover niets te zeggen hebt. Dat
het jouw zaak niet is. Die kleinkinde
ren zijn wel van jou, maar het hoe en
wanneer en hoeveel daar heb je niets
mee te maken. We waren er in ieder
geval blij mee. Op de vroege zondag
morgen als schoonzoon belt: Kom je
straks naar je kleinkind kijken Oma,
kun je het niet bevatten. Je zegt te
gen je man: "dag Opa". Ook die
kijkt je niet alles begrijpend aan. Een
paar uur later zie je dat kleine hoop
je mens, waaraan alles beweegt. Dat
er helemaal is: Met handjes en voet
jes, oogjes en een mondje dat kan
huilen - je kijkt en je kijkt - je pro
beert in het gezichtje of je trekken te
rug kunt vinden van jouw kind. Want
het is jouw leven ons leven dat hier
doortrekt. Het voortgaan van de ge
neratie.
Wat veranderd er nu als je grootmoe
der wordt
Ik ben nu weer terug bij de opdracht.
Ik leg dit jaar verschillende funkties
neer. Gewoon omdat ik de tijd heb
volgemaakt die er voor staat.
Ze zeggen dan wel eens wat ga je dan
doen. O, dan word ik misschien wel
Oma. Dat is dan zo En deze week
komt hef halfjaar oude kind logeren.
Ik verheug me er helemaal op. Weer
eten geven, in bad doen, ze moet naar
buiten als het weer een beetje meezit.
Maar ik - ben ik - en ik moet ook nog
dit en dat. Maar dat gaat allemaal met
een beetje passen en meten. Zo denk
ik dat er helemaal niet zoveel veran
derd. Je hebt verschillende moeders
en ook verschillende oma's. En een ie
der heeft het recht omdat te doen zo
als zij denkt dat het goed is.
Sien Overbeeke-Breure
Vrijdag 14 februari 1986
21
