G rond is een begerenswaardig bezit. Dat blijkt wel uit de prijzen die er voor worden betaald, 't Lijkt er dan nu wel op dat we het plafond hebben bereikt, maar wie zal zeggen voor hoe lang. Iedere boer heeft met grond te maken, maar dat wil niet zeggen dat die betrokkenheid door iedereen op dezelfde manier wordt ervaren. De wijze waarop men met grond te maken heeft, kan nogal verschil len. De grondprijs is te hoog, wordt er geroepen. Ja, dat kan wel waar zijn, maar is dat ook zo voor degene die straks een stukje grond te koop heeft aan te bieden? Er zijn plannen in de maak die tot doel hebben om de grondprijs te laten dalen. Heel agrarisch Nederland is het er zo te horen mee eens dat de grondprijs naar beneden moet. Nu is het echter een diepe ingreep wanneer van overheidswege maatregelen worden genomen om iemands bezit in waarde te doen dalen. Stel je voor dat er morgen een wet wordt aangenomen waardoor alle gronden in Nederland ineens met der tig procent goedkoper worden gemaakt. Daar zou toch met zeer gemengde gevoelens op worden gereageerd. Misschien zou het eens leuk zijn om over dit onderwerp onder de agrariërs een stem ming te houden. Een geheime stemming, dan wel te verstaan. Zoiets zou meteen uitgevoerd kunnen worden tijdens de jaarlijkse meitelling. Wie weet hoe de uitslag zou zijn?Massaal voor prijs verlaging? Of zouden er toch nog heel veel zijn die voor het behoud van waarde van hun grondbezit stemmen? 't Is in feite ook nogal een griezelige goocheltruuk nietwaar. Waar ter wereld heb je het ooit gehoord dat men via een wet het bezit van anderen minder waard maakt? Ja, maar 't is voor het algemeen belang van de landbouw, zegt men dan. Dat zal wel waar zijn, maar het is hiermee al net zo als met de zogenaamde gemiddelde boer, die bestaat namelijk niet, en een algemeen belang gaat er van uit dat alle betrokkenen gelijk over één kam worden geschoren. Een lapje grond is een aardig spaarpotje en voor velen toch ook nog een veilige verzekering achter de hand. In slechte tijden kan daar altijd nog wat eten vandaan worden gehaald. Erf en akker Moet er nog meer fruit in de IJsselmeerpolders komen? Bedrijfsverbetering mogelijk In september 14% meer sla onder glas aangeplant dan vorig jaar. Op Zuid Beveland waren de fruitprijzen het voornaamste on derwerp van gesprek bij de telers. In de derde week van oktober werden alle laagte-rekords gebroken. De gewone Gou- dreinette draaide allemaal door in alle maten. De rode Gou- dreinette was weinig beter. De beste partijen werden er voor ca 30 cent per kilo uitgepikt en de rest was ook voor de interventie. De grote Cox's werd verkocht maar zelfs de 65-70, in feite een prima produkt, werd nauwelijks aangekeken. De stemming daalde dan ook tot ver onder het nulpunt. Menigeen zag het niet meer zitten en overwoog om er maar mee te stoppen. Zelfs eigenaren van goede, moderne boomgaarden waren ten prooi aan een pikzwart pessimisme. Verhalen deden de ronde over boomgaarden in de Noordoost polder die met appels en al werden gerooid en over een boom gaard in de Zak van Zuid Beveland waarvan het fruit voor 4 cent per kg te koop werd aangeboden. De koper moet dan uiteraard zelf plukken. Wat er allemaal waar was van die vertelsels weten we niet, maar wel dat vrijwel iedere fruitteler de toekomst uitermate somber inzag. Dinsdag 23 oktober was er evenwel een kentering. Nadat op de dag tevoren de veiling te Kapelle nog met zeer slechte prijzen voor de dag kwam, was er te Goes een duidelijk herstel waar te nemen. Natuurlijk bleven de prijzen veel te laag, maar als je een tijdlang op water en brood hebt geleefd, ben je al blij met wat margarine op de boterham en een kopje slappe thee. In elk geval waren de prijzen de afgelopen week minder slecht. De Cox's steeg met enkele dubbeltjes per kg. De grote maten kwamen weer vlot boven de gulden en zelfs de maat 65-70 haalde ruim 1 cent per mm. De Rode Goudreinette noteerde tot ruim 40 cent, de Golden in de beste sorteringen tot 50 cent. Er zit weer wat bodem in de markt. Conference en Cornice peren waren ook gevraagd. Het herstel is nog erg moeilijk te beoordelen. Bij de Cox's is het waarschijnlijk vooral ook een kwestie van afnemend aanbod. Vorige week zullen wel meer Thoolse kollega's met interesse het verslag hebben gelezen van het onderzoek welke mogelijkheden beschikbaar zoet water kan geven aan onze gewassen. Uiteraard zal men als boer en tuinder, wanneer men van deze dingen kennis neemt, de realiteit moeten betrachten en de mo gelijkheden bestuderen aangaande deze dingen voor het eigen bedrijf. Uit het verleden en uit eigen ervaring weet men wat het betekent wanneer men een gewas op het juiste moment niet tot volle ontplooiing ziet komen door gebrek aan vocht. In hef bijzonder zal dan de vollegrondsgroentetuinder met zijn inten sieve gewassen met veel oogstderving te maken krijgen. Het is niet voor niets dat bijvoorbeeld de beste vroege aardap pelteelt het best beloond wordt op lichte en op drachtige grond. Zelfs dan moet men in sommige jaren nog zeggen "Wat zou een flinke bui regen in juni nog veel geld waard zijn geweest". Hoeveel prima aardappelgrond ligt er in ons Thoolse gebied niet, die met een op tijd uitgevoerde beregening schitterende opbrengsten zouden kunnen geven. Vanzelfsprekend geldt één en ander ook zeker voor andere gewassen die op onze bedrijven worden geteeld. Als wij het rapport goed begrepen hebben zal in de tachtiger jaren ook de Thoolse bevolking voor het feit worden gesteld "Wat doen wij met de beregeningsmogelijkheden?" Voorop zal moeten staan een vroeg beginnende voorlichting over de juiste toepassing op onze verschillende teelten. In ons zoetwaterarme Thoolse gebied hebben wij hier praktisch geen ervaring mee. Voor öet Brabantse zandgebied ligt beregening heel wat eenvoudiger dan op de Zeeuwse klei. Hier zal men altijd de struktuur van de grond in de gaten moeten blijven houden. Toch willen wij aannemen dat beregeningsmogelijk heden voor ons gebied van zéér grote waarde kan worden mits zij op de juiste wijze wordt toegepast. Niet voor niets worden er óók in onze streek flinke percelen grond gekocht door Hollandse tuinders die misschien ook wat gehoord hebben over zoetwa termogelijkheden op Tholen. Als men in sommige vakbladen leest wat men in de warme landen niet allemaal uitgeeft om met bevloeiïng verzekerd te zijn van een goede oogst komen wij in kennis naar mogelijkheden nog véél te kort. De voorsprong die de Brabantse vollegrondstuinder met zijn voorheen arme zand grond op ons heeft, ligt die niet voor een zeker deel aan de daar reeds bestaande beregeningspraktijk? Ons inziens zullen in de naaste toekomst de blijvers onder ons zich van nu aan reeds moeten oriënteren op de mogelijkheden die een en ander biedt voor hun bedrijf. Waarschijnlijk zullen er zijn die zeggen: "Dan moet men meer investeren". Maar heden ten dage kan geen enkele bedrijfsvorm het zonder flinke investeringen doen. Het gaat er meestal maar om dat men vakkennis heeft én ge paste ondernemerszin om een bedrijf in stand te kunnen hou den. In al de verscheidenheid van de vollegrondstuinbouwteel- ten zullen er in de toekomst óók voor de bedrijfsgrootte van 10-15 ha mogelijkheden te scheppen zijn in ons Thoolse klein bedrijf. Om dit te verwezenlijken zal men echter op tijd zijn bakens moeten verzetten wat zeker geldt voor de ons navolgen de generatie. De thuis bewaarde Cox's is grotendeels geruimd en wat in het koelhuis zit laat men er voorlopig in zitten. Bij de peren is dat ook zo. De in de schuren opgeslagen Conference werd rijp en is nu vrijwel op en men voelt er weinig voor om het produkt al uit de koeling te halen. Hoewel degene die het doet er wel eens een goede zet mee zou kunnen doen. Aanvoeren op een moment van schaarste is dikwijls een juiste handelwijze gebleken. Maar hoe het ook zij, de situatie lijkt een heel klein beetje minder ongunstig als een week geleden. Dat was ook dringend nodig om de moed er in te houden. Voor optimisme is nog steeds geen reden. Integendeel, ieder zal er van overtuigd zijn dat vooral deappelafzetmoeilijk zal blijven. Maar tussen massale interventie of een prijs van b.v. 50 cent zit nog veel verschil. Slechter dan in het laatste seizoen kan in elk geval niet. Er is nu al vroeg veel in de interventie gegaan en weinig op het hout verkocht. Welke invloed zal dat hebben op het verdere verloop van de afzet? Beginnen we de winter daardoor met een aan merkelijk klemere voorraad dan vorig jaar? In "de Fruitteelt" lezen we een berichtje dat de telers in Italië het laatste seizoen een dubbele prijs voor hun fruit hebben gekre gen. Daarom was er 10.000 ha nieuw geplant. Een schrijnende Er is weinig op 't hout verkocht. Plezierig potverteren Gerard is het met de plannen van minister Van der Stee dan ook helemaal niet eens. Hij kan me wat, die vent, zegt hij verontwaar digd. Ik heb destijds van mijn ouders dit bedrijf over genomen. Daar heb ik nou heel mijn leven hard op gewerkt. Zo bar veel heb ik er niet op verdiend, maar mijn grond is toch al de tijd van mij gebleven. Ik ben vijf en zestig en ik vang nu ook mijn AOW. Daar ben ik blij mee, want dat straffe boeren dat hoeft voor mij nu niet meer. Ik heb veertig hektare goeie klei. Daar komen maar al te graag anderen op af om dat land te huren. Waarom zou ik dat niet doen, 't levert me een lekker duitje op. Tweeduizend gulden per ha dit jaar voor aardappelland. Goed, dan moet ik het zelf wel ploe gen, maar dat zal me een zorg zijn. Dit jaar beur ik door de losse verhuur van mijn grond, zonder er één hand voor uit te steken, vijf tegenstelling met het verloop in ons land en wat de uitbreiding betreft een slecht bericht wegens toenemende konkurrentie. In eigen land wordt over de mogelijkheid voor rentesubsidie voor nieuwe aanplant door de telers zelf, uiteenlopend beoor deeld. De meesten staan er positief tegenover. Vernieuwing is een eerste voorwaarde om de konkurrentiestrijd vol te kunnen houden, is het motief. Anderen wijzen er op dat de jonge, moderne boomgaarden zo'n hoge produktie geven dat de overschotten steeds groter worden. Wij zelf zijn gematigd voor stander van rentesubsidie. Wel gaan we ons steeds meer afvra gen welk belang er mee is gediend om in de IJsselmeerpolders door te gaan met uitgifte van nieuwe bedrijven. Het zijn er die 500.000 tot 1.000.000 kg per bedrijf voortbrengen. Als 40 telers daar aan een bedrijf worden geholpen stijgt de Nederlandse produktie met 25 miljoen kg en worden de afzetmoeilijkheden voor duizenden andere fruittelers vergroot. De fruitoogst is nu ver aan de kant. Het was een zeldzaam gunstig najaar voor de pluk. Weinig regen, geen sterke wind, meestal zelfs geen dauw van betekenis. Het kon bijna niet beter. En dat was dan nog een meevaller voor de benarde fruitteler. Sla De aanplant van sla onder glas had in september 1979 betrekking op 468 ha tegen 411 ha vorig jaar 14%). Dit blijkt uit een mededeling van het CBS. De oogst van onder glas ge teelde sla was in september van dit jaar afkomstig van 19 ha. Vorig jaar werd in de overeenkomstige maand 9 ha geoogst. Op 1 oktober 1979 bedroeg de aanwezige oppervlakte 499 ha; 77 ha of 18% meer dan vorig jaar. Tomaten. In september van dit jaar werd op 550 ha de oogst van tomaten onder glas beëindigd. In vergelijking met vorig jaar betekent dit een toeneming met 29 ha of 6%. Aanplant van tomaten vond niet meer plaats. Op 1 oktober 1979 bedroeg de nog aanwezige oppervlakte 1.134 ha tegen 1.118 ha op 1 oktober 1978 1%). Komkommers. In september 1979 werd nog 20 ha komkommers onder glas aangeplant. Vorig jaar was de aanplant in de over eenkomstige maand van geen betekenis (1 Ha). De teelt van komkommers werd in september van dit jaar beëindigd op 316 ha. Dit is 72 ha of 30% meer dan vorig jaar. De op 1 oktober 1979 aanwezige oppervlakte (507 ha) was 69 ha of 12% kleiner dan op 1 oktober 1978. en twintig duizend gulden. Ik zit echt niet omhoog met een gevoel van wroeging hoor, geloof dat maar niet, want degene die het van mij huurt die zal er best een boterham aan over kunnen houden, 't Is mijn grond, en daar doe ik mee wat ik wil. A Is het anders gaat worden, dan zal ik me daar sterk tegen verzetten, wanneer ze het er toch door krijgen, dan vind ik dat een communistische rotstreek, ook al staat Van der Stee dan nog zo op zijn CDA borst te kloppen. Mijn kollega's die zelf geen meter grond bezitten kunnen na tuurlijk mooi kletsen, en net doen alsof ze met de eerlijkste be doelingen alleen maar bezeten zijn van het algemeen boerenbe- lang. Welnee, 't is ook gewoon hun eigen belang. Ik vind dat ik met die veertig ha eigen grond zonder opvolger nu op rozen zit. Mijn kinderen maken het allemaal goed en zijn wijselijk uit de land bouw gestapt. Ze zullen later van die grond ook wel een financieel graantje mee mogen pikken. Maar eerst gaan Gerard en zijn vrouwtje er nu samen eens lekker van genieten, gniffelt hij. Ik ga rustig zo nu en dan een blokje grond verkopen. Ik heb al jaren plannen gehad om een luxe wereldreis te maken. Als ik nou die hektare die tegen dat dorp aanligt straks verkoop dan krijg ik daar zonder twijfel van de dokter die al lang naar een weitje voor zijn ponnies zoekt, zeker meer als 'n halve ton van. Van dat geld en van mijn AOW en van de inkomsten uit het verhuurde land, ga ik dan eindelijk eens doen wat ik zelf wil. Leven als een prins! Ik heb van dat geld geen cent gestolen. Vraag jij me nou of ik het er mee eens ben dat voor een beginnende boer de grond eigenlijk te duur is, dan zeg ik natuurlijk ja. Maar ik heb geen boodschap aan die vent die zo hoognodig moet. Er is overal in de wereld werk te vinden. Mijn neef zit met zo'n geval. Mooi bedrijf, een dikke zestig bunder. Lekkere grond, maar zijn jongste Jantje, móst en zou gaan boeren, alleen Jantje heeft nog drie broers en een zuster. Nachten heeft mijn neef wakker gelegen van de zorgen. Met die broers wil het nog wel lukken, maar die meid van hem is met zo'n gladjanus uit Den Haag getrouwd en die bloedzuiger wil centen zien. Dan moet je dat bedrijf maar verkopen, zegt hij. Als dat gekke joch nou maar geen boer wilde worden dan was er geen probleem, dan kon mijn neef net als ik feestelijk en welverdiend potverteren. Mijn neef zal het bedrijf wel moéten verkopen en dan kan zijn zoon gaan pachten, 't Is hard, maar uiteindelijk toch wel de oplossing, want Jantje kan dan toch zijn hobby uitleven en gaan boeren. Het doet er toch niet toe ofje nou boert op eigen of andermans grond? Mijn neef kan als hij wil dan ook een wereldreis maken en die kinderen kan hij jaarlijks nog een centje toesteken. Dan is iedereen tenminste te vreden. 't Is toch flauwekul dat die grond in de familie moet blijven. Met deze hoge prijzen kun je dat nauwelijks nog staande houden. Wanneer iedereen het doet zoals ik het doe, dan heeft straks geen ene boer nog eigen grond en dan zijn we meteen met een groot probleem minder opgezadeld. Toch sta je ervan versteld, hoeveel kollega 's bij mij in de buurt grond aan hun bedrijf willen toevoegen. Ze zijn bereid er de gekste prijzen voor te geven. Waar ze die centen vandaan halen is mij een raadsel, na die slechte jaren. Sommige kollega's zijn net aasgieren. Ze hopen dat je snel de kraaienmars blaast, zodat ze ongehinderd een gooi kunnen doen naar deze grond. Nee, zoiets geven ze niet toe, maar de manier waarop ze huichelachtig naar je gezondheid vragen, zegt me ge noeg. Mij kunnen ze niet wijsmaken dat er in Nederland één grondbezitter is die wil dat de prijs daalt. Daarom vind ik het geklets over dié maatregelen zo 'n enorm stukje amateurtoneel, dat de tranen me er bijna van over de wangen lopen. Bijna, want voorlopig leef ik heerlijk als miljonair,van mijn eigen grond! Schrijfkouter 19

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1979 | | pagina 19