Erf en akker Na de zomer, de herfst Perebladvlo is moeilijk afdoend te bestrijden Geanimeerde receptie bij afscheid Van Oosten Vorige week konden ook onze Thoolse kollega's door middel van ons organisatieblad vernemen, dat de ook óns bekende voorlichtingsman "van Oosten" er een punt achter gaat zetten. Verschillende keren hebben wij hem op onze studieklub, zijn zegje horen doen, en in onze onderlinge gesprekken zijn wij samen misschien wat wijzer geworden. Nu hij éénmaal zelfheeft bepaald, om met zijn werk te willen stoppen, en het in de privé sfeer nog wat voldoening te vinden als afsluiting van zijn le venswerk, gaan onze gedachten naar wat is gepasseerd. Na de in de vijftiger jaren plaats gehad hebbende Thoolse herverkave ling, is er in ons gebied voor de kleinere grondgebruiker, door de verschillende voorlichtingsinstanties intensief gewerkt, om een juiste koers te bepalen tot blijvende levensvatbaarheid voor ons specifiek Thoolse bedrijfstype. Zomede heeft hier ook van Oosten zijn steentje daartoe helpen aandragen. Als vrucht van zijn gedane voorlichtingswerk, zal hij nu in de herfst van zijn loopbaan, tóch moeten erkennen, het meeste effekt te hebben ervaren, wanneer én theorie, én praktijk bevruchtend samen gaan. Gezamelijk is, en blijft het altijd een zoeken naar de beste bestaansmogelijkheden, in onze gevarieerde bedrijven. Het is te hopen dat ook voor ons gebied het werk dat nu van Oosten beëindigd heeft, op één of andere manier voortgezet kan wor den. Niet dat oude methoden gehandhaafd moeten blijven, want voor iedere generatie is er een eigentijdse aanpak vereist. Hoofdzaak blijft, dat de indertijd gestelde doelstelling, de juiste aandacht heeft van de bevoegde instanties. Het zij v. Oosten gegund, dat hij goede herinneringen mag hebben, aan het ook hier door hem verichte werk. Het tot nu toe zeer fraaie herfst weer, zorgt nog steeds voor een ongehinderde voortgang in het dagelijkse werk. De vroeg witloftrekkers zetten regelmatig hun kuiltje pennen in de grond, waarna in een bijna vastgesteld tijdsverloop geoogst kan worden. Door de soms wat te hoge temperaturen in de trekruimte is de kg-opbrengst misschien nog wat aan de lage kant, maar men gokt graag met in het vooruit zicht van een primeurprijsje. In deze teelt zitten toch echt wel goede mogelijkheden, om de winteruren lonend te kunnen be nutten. Hier komt nog bij, dat men niet van het weer afhankelijk is, wat in de winter een zeer belangrijke rol speelt. De enkele bloembollentelers kunnen voorlopig ook nog vóóruit in het oogsten en klaarmaken van hun produkt, wat ook gedeeltelijk in de schuur kan plaatshebben. Met de winter in het vooruitzicht kunnen de besturen van de verschillende bedrijfsorganisaties ook weer plannen maken inzake voorlichting aan hun leden. Zo heeft ieder jaargetijde zijn eigen behoeften, en het is aan ons allen, dat ieder naar vermogen en opdracht, hieraan zijn deel toebrengt! Op Zuid-Beveland is het topdrukte. Het is bijna niet bij te benen met de pluk en het sorteren. De oogst van de peren viel wat later dan normaal en daardoor is alles op elkaar geschoven. De laat ste Hardy is momenteel nog niet geplukt, hier en daar hangt nog wat Conference en intussen gaat de Beurré Alexandre Lucas vallen, moet de Legipont en Gieser Wildeman er af, wordt het langzamerhand tijd voor de Cornice, moet de Cox's Orange nodig worden geoogst en wacht ook de Goudreinette. De perepluk is niet alleen aan de late kant, maar bovendien is de oogst groot. Voorzover we na kunnen gaan worden de ramingen flink overtroffen. Dat brengt uiteraard meer plukwerk mee, maar ook meer drukte met sorteren. Vooral de Hardy gaf op menig bedrijf een topoogst. Dat is ook op de veilingen te mer ken. Er komt geen einde aan de Hardy-stroom. De Conference gaf eveneens opvallend hoge opbrengsten. Gezien dit alles valt het prijspeil ons niet eens tegen. Natuurlijk brengen de kleinere maten weinig op, maar dat is een gegeven waar we waarschijnlijk helaas mee moeten leren leven. Ook de grote maten worden niet duur betaald, maar tot nu toe is de markt ondanks de grote aanvoer niet ingestort. Bij de appels doet de Cox's het voorlopig aardig met de prijs. De aanvoer is echter nog klein. Pas bij toenemende aanvoer zal blijken of de prijs houdt. Opvallend gevraagd is de Odin. Die appel komt op een zeer gunstig tijdstip, namelijk als de James Grieve op raakt en de Cox's nog niet eetbaar is. De Goudrei nette is nog niet erg gevraagd. Is het nog te vroeg of is het een na-effekt van vorig seizoen? Hoe het ook zij: wat de appels betreft is het nog moeilijk te voorspellen hoe het afzetseizoen zal verlopen. Pas in de ko mende maanden zal het duidelijk worden hoe de kansen liggen. In 't algemeen is oktober een goede maand om te veilen. Ieder een heeft het druk met de pluk en daardoor is er meestal weinig aanbod. Wie kans ziet ondanks de drukte toch appels van goede kwaliteit aan te voeren is daar als regel goed mee. Dat geldt vooral voor fruit van jonge bomen, dat grof is, matig houdbaar, maar tevens mooi gekleurd en vroeg eetbaar. Bij de peren is er vaak tot het laatste toe een verwoede strijd gestreden tegen de perebladvlo. Niet iedereen is als overwinnaar uit die strijd gekomen. Speciaal de Hardy is vaak erg door zwarte aanslag bezoedeld. De vruchten van dit ras hangen tus sen het blad, vaak zit het zwarte blad zelfs tegen de peren geplakt en als er aantasting is valt de schade vooral bij de Hardy daardoor tegen. De Conference heeft iets minder gauw last omdat de peren vrij hangen, op enige afstand dus van het blad. Ook op prima verzorgde bedrijven met moderne spuitappara tuur wordt nog over de perebladvlo geklaagd. Wel een bewijs dat het insekt erg moeilijk afdoende te bestrijden valt. Sommige percelen waren lang bijna "vlooienvrij", maar gingen begin september toch nog er onder. Opmerkelijk is ook dat de aan tasting op het ene perceel veel feller doorzette dan op het an dere. We hebben percelen gezien die b.v. in juni-juli in gelijke mate licht aangetast waren. Het ene perceel was uiteindelijk ondanks wekelijkse bespuitingen zeer langzaam rijden) nog vrij zwaar aangetast, het andere bleef met 2 bespuitingen met dezelfde apparatuur praktisch schoon.' Wel hebben we de indruk dat de bestrijding moeilijker is naar mate er meer perepercelen dicht bij elkaar liggen. Het lijkt wel of ze elkaar doorlopend wederkerig besmetten. Als teler A de zaak schoon heeft is er bij buurman B aantasting waardoor ook A weer besmet wordt. Even later heeft buurman B de vlooien opgeruimd, maar krijgt ze dan weer terug van A, enzovoort. Een meevaller hebben op menig klein fruit-bedrijf de bramen opgeleverd. Soms werd de oogst in mei op hoogstens 25% ge schat, omdat vrijwel alle knoppen dood waren. Maar in be- riendschap tussen de volkeren van deze aarde is een groot goed. Natuurlijk moet daar wel het een en ander voor gedaan worden eer het zover is. Soms ontstaat die vriendschap'spontaan, op een an dere keer wordt hij kunstmatig gekweekt en met geld en goede woorden in stand gehouden. Onlangs ontmoetten we tijdens een zondagse rit in een klein hotelletje ergens in West-Brabant een aantal Tanzanianen. Terwijl we net aan onze eerste jonge klare nipten hoorden we opeens een bekende taal. De jonge mannen spraken Swahili terwijl ze een beetje verveeld naar een T. V.-pro gramma zaten te kijken. Het bleken kerels te zijn die hier al maanden waren en in het kader van de ontwikkelingssamenwer king op de hoogte werden gebracht van de vliegtuigtechniek om straks in eigen land Air Tanzania" van de grond te helpen. Air Tanzania vliegt o.m. met Fokker toestellen en 't ligt voor de hand dat men dan hier kennis op komt doen, om die machines te on derhouden. Zo snijdt het mes van twee kanten en is het bedrijfs leven meteen ingeschakeld, om laten we eerlijk zijn, ook een eko- nomisch graantje mee te pikken uit de welgevulde geldmiddelen- bak van ons gewaardeerde ministerie van ontwikkelingshulp. We raakten spoedig in gesprek en de verbazing van die mannen was onbeschrijflijk toen wij hen bij voortduring in hun eigen landstaal toespraken. We moesten er weer wel aan wennen, maar alleen al het feit dat een Nederlander een poging deed om Swahili te spre ken sloeg hen even met stomheid. Toen we hen verhaalden van onze plannen om in de nabije toekomst naar hun land te komen om daar met anderen een groot gemechaniseerd akkerbouwbedrijf te stichten, was het pleit meteen beklonken. We waren direkt in een druk gesprek, waarbij zij ons informeerden over de omstandighe den ter plekke. Met zijn veertienen waren ze nu al bijna zo'n maand of negen in ons land. Ze stonden als het ware op het punt om terug naar Tanzania te gaan en ze waren daar dolgelukkig mee. Komen jullie eerst nog een keertje bij ons langs, zei Corry. Dat verraste hen overigens bijzonder, want in al die maanden was het vriendschappelijk kontakt met de Nederlanders niet denderend geweest. Niet dat je nou van diskriminatie kon spreken zeiden ze, maar toch, vooral in het kleine dorpje waar ze verbleven, was de verschijning van zo 'n grote groep zwarten nog steeds een onder werp van nieuwsgierig bekijks. Overigens vonden ze dat niet zo erg, maar dat ze vooral in de grote steden en met name dn Am sterdam door sommigen werden uitgescholden voor Surinaamse drugrokers had hen diep gegriefd, ofschoon ze na enige uitleg, wel begrip voor de situatie toonden. Komen jullie dan allemaal bij ons eten, zei Corry en we spraken meteen een avond af die tegelijker tijd toevallig ook hun laatste avond in ons land zou zijn. We hadden ons oudste zoontje Jacky gevraagd of hij het gezel schap bij de bushalte op wilde wachten. Intussen assisteerden we paalde gevallen werd het zelfs toch nog een volle opbrengst, omdat de nevenknoppen goede vruchtstengels voortbrachten. De opbrengst verschilt sterk per bedrijf, maar vooral de doorn- loze Evergreen heeft heel wat meer produktie gegeven dan in 't voorjaar werd verwacht. De laatste weken was er nog opvallend veel aanvoer, later dan andere jaren. Door het goede prijspeil komt men dit jaar met een kg-opbrengst die 50-70% van nor maal is toch financieel nog vrij goed uit. Per doosje van 2 ons wordt op de veiling meestal meer dan een gulden betaald, dus dat wordt in de winkel al vlug 1,75 a 2,-Als je dan ziet dat je daar ook een kilo druiven voor kan kopen valt de bramenprijs niet tegen. Wel kun je je afvragen hoe het mogelijk is dat de druiven hier zo goedkoop verkocht kunnen worden, soms voor 1,— per kilo. Voor de teler kan er dan ó.i. geen kwartje overschieten. Als de Rosalie's uit Griekenland straks in E.E.G. verband nog gemakkelijker ingevoerd worden dan nu zijn we bang dat ons eigen fruit er in toenemende mate konkurrenties' van zal ondervinden. Dat zou de zorgen om de afzet nog ver groten. gezicht op deze weg. De buurman die nog wat mollen aan het vangen was in zijn weiland bleef hen als aan de grond genageld met zijn ogen volgen tot ze bij ons de oprijlaan opliepen. Ik sta wel mooi voor paal, protesteerde Jacky, die een leeftijd heeft waarbij alles wat niet gewoon is, abnormaal is! Iedereen gaapt zich een stijve nek van nieuwsgierigheid, 't Lijkt wel een scène uit "Roots". Toen ze binnen allemaal een plaatsje hadden hebben we hen allereerst verwelkomd met een woordje in hun eigen taal, waarin we spraken van vriendschap en samenwerking tussen twee volken. Vervolgens moesten de glazen maar eens vol. 't Waren bijna alle maal bierdrinkers, een paar wilden koffie om te beginnen en twee zweerden bij limonade. In onze bescheiden diskotheek hadden we nog heel wat platen met Tanzaniaanse muziek. Het duurde maar even of sommigen wiegden de maat ongemerkt met hoofd en schouders mee. De warme gekookte maiskolven kwame binnen. Uitroepen van verrassing en plezier klonken boven de muziek uit. Gretig gingen deze lekkernijen van de hand. Besmeerd met wat boter en licht bestrooid met zout hadden de kolven hetzelfde effekt als wanneer men een Nederlander na maanden in de bush opeens komt verrassen met een nieuwe haring bestrooid met fijngesneden uitjes. Net zo lekker als thuis, heerlijk, zoet, het beste wat er is, allemaal uitroepen die er niet om logen. Er heerste een uitermate gezellige ongedwongen sfeer. Het houtvuur in de open haard ver spreidde een aangename gloed en na de vier maiskolven de man was de eerste honger gestild. We konden ons toen wijden aan het gesprek en een goed glas bier. De koffiedrinkers, zwaaiden over naar witte martini, alleen de limonade mannen bleven bij hun geloof. We hadden het er waarlijk druk mee, want hun kelen waren dorstig. Bovendien verkeerden ze in een feeststemming, want morgen gingen ze terug naar hun land en familie. Ons land is goed, zei er een, maar jullie leven in een paradijs, alleen je ziet hier zo weinig mensen lachen, dat is wel jammer! Corry had inmiddels de tafel in gereedheid gebracht. Grote schalen rijst met drie soorten curry en de daarbijbehorende groenten, met tevens, niet te verge ten, een grote schaal gekookte bruine bonen. Ze stikten inmiddels weer van de honger en met hoogopgeladen borden gingen ze terug naar hun plaatsje. Idi uit Zanzibar, vroeg of hij zonder lepel mocht eten. Natuurlijk mocht dat, je voelt je ergens thuis of niet. Hij ging zijn handen wassen en gebruikte vervolgens zijn rechterhand om daarmee heerlijk ongedwongen het eten naar zijn mond te bren gen. Er werd een uitgebreide aanslag gepleegd op het voedsel en de klok draaide verrassend snel naar het afscheid. Intussen hadden we veertien vrienden en hun adressen, in een land waarmee we nog intensief kennis moeten maken. Een mooie oogst, gesproten uit het zaad van de interkontinentale verbroedering. Als er geen nare politici waren, hoe vreedzaam zou dan de aarde zijn! Schrijfkouter 23 Vorige week vrijdag nam Adrie van Oosten af scheid van de Z.L.M. Ter gelegenheid hiervan bood de Z.L.M. de heer van Oosten een af scheidsreceptie aan. Zeer velen maakten van de gelegenheid gebruik om de scheidende Z.L.M. voorlichter en zijn vrouw Janny de hand te drukken. Er heerste tijdens de receptie een ge zellige en ongedwongen sfeer. Het is een onver getelijke dag geworden voor het echtpaar van Oosten en het is te hopen dat Adrie nog heel lang mag genieten van gepaste rust in de ge makkelijke stoel die hem door de Z.L.M. werd aangeboden. Overigens was de ware zetel tij dens de receptie nog niet leverbaar, zodat voor zitter Doeleman een symbolisch rieten stoeltje moest overhandigen, in afwachting van het juiste zitgemak. Op de foto, zomaar een momentopname tijdens de receptie, de gelukkige gezichten van het echtpaar van Oosten, die meer spreken dan dui zend woorden dat zouden kunnen doen... Tanzaniaans-Nederlandse verbroedering! Corry nog even want koken voor zo'n veertien man is weer wat anders dan een diner voor twee. De dag tevoren waren we op rooftocht geweest in het gewas snijmais van onze geliefde oom. Met zorg zochten we een zestigtal ttog niet te harde kolven uit die we vervolgens van het blad ontdeden. Zou je dat koeienvoer nou wel aan die mensen geven, zei oom vol afgrijzen toen hij ons bezig zag. Je moet zo'n bezoek natuurlijk een beetje organiseren en Corry deed de kolven een half uurtje voor aankomst van de Tanzanianen in de kookpannen. Intussen keken we stiekem even door het bos naar de kale landweg waarlangs straks het gezelschap zou komen. We zagen even later de groep verschijnen. Onze zoon voorop en daarachter als een rij zwarte soldaten de gasten. Een ongewoon

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1979 | | pagina 23