E igenlijk is veiligheid een zeer moeilijke zaak. Niet op het eerste gezicht. De meeste
mensen zijn het er natuurlijk over eens dat iedereen, zowel werkgever als werknemer en
partikulier, honderd procent vóór veiligheid is. Want geen mens wil teveel risiko lopen of
gewond raken. Daarom doet ook elkeen zijn best om zo veilig mogelijk te werken en te
leven.
Blijven haken
Griezelig
Voorkomen
Trouwring
Later
I s het dan zo vreselijk als een mens een stukje
vinger mist? Nou, beslist U dat zelf maar. Het
valt bijzonder sterk op, want met zijn handen is
een mens de ganse dag in de weer, zichtbaar
voor iedereen. Een mismaakte hand is nooit
een mooi gezicht. Vervolgens kan het verlies
van een vinger of een deel van een vinger er
oorzaak van zijn dat men zijn vroegere arbeid
niet langer kan uitvoeren. Voor heel wat werk
zaamheden heeft men iedere vezel van zijn ge
voelige handen nodig. Maar een verloren topje
komt nooit meer terug.
Veilig monteren van trekkerbanden
Ring dragen...
kan vinger kosten!
Maar in de praktijk van elke dag blijkt dat de zaak heel wat lastiger ligt. Vooral in het
bedrijfsleven bestaan zoveel risiko's, dat het bijna onmogelijk is om niet af en toe aan
gevaar blootgesteld te worden. Men kan nu eenmaal niet de ganse dag in bed blijven liggen
om nooit in gevaar te komen, trouwens dan kan nog altijd het plafond naar beneden
komen. Absolute veiligheid bestaat gewoon niet.
Dat betekent echter niet dat we ons bij gevaren moeten neerleggen en het er in godsnaam
maar op moeten wagen.Menig risiko, dat we in onze onwetendheid "gewoon" noemen, is
best te voorkomen als we een beetje uitkijken of de juiste maatregelen nemen. Tot deze
gevaren behoort ook het dragen van een ring tijdens de arbeid.
r bestaan jammer genoeg geen duidelijke
cijfers van het aantal handen dat wordt be
schadigd doordat een ring tijdens het werk
wordt gegrepen. Men kan wel zelf zien hoeve-
len een vinger of een stuk vinger missen. Vaak
is het blijven haken van een ring daarvan de
oorzaak. Door een bewegend voertuig, een
machine of gereedschap met enig uitstekend
deel wordt de ring gehaakt en meestal ineens
weggerukt. Ook komt het voor dat iemand
door zijn eigen beweging met een ring achter
een stilstaand voorwerp wordt gegrepen, zoals
tijdens het afdalen van een steiger, of het stap
pen van een voertuig, of het klimmen over een
hek en dergelijke.
De gevolgen van dit haken van de ring zijn
dikwijls erg groot. Door de aard van het onge
luk krijgt de vinger in het gunstigste geval een
ruk, die overeenkomt met het eigen lichaams
gewicht. Vaak echter beweegt de werker of de
hand zich juist in tegenovergestelde richting,
waardoor nog heviger aan de vinger wordt ge
trokken. Het is logisch dat die vinger daar niet
tegen kan. Gewoonlijk worden de gevolgen
onderschat.
vL en ongeval met een hakende ring is in de
meeste gevallen bepaald niet prettig om te zien.
Dit haken komt minder voor dan snijden,
branden of knellen, maar de resultaten zijn
veel erger. Als regel kan de ring niet gemakke
lijk van de vinger afglijden en blijft achter een
knokkel steken, zodat er weefsel wordt afge
rukt of zelfs een stuk van de vinger eraf gaat.
Meestal worden vel, vlees aderen en zenuwen
afgestroopt. Het bot ligt bloot. Het laatste vin
gerkootje gaat vaak mee. Het bloed spuit er uit
en niemand durft direkt het losse stukje te
pakken. Ook de behandeling van een bescha
digde vinger tengevolge van het haken van een
ring is verre van makkelijk. De patiënt hoort
direkt naar een ziekenhuis te worden gebracht,
want alleen een dokter kan er iets aan doen.
Het is niet voldoende de vinger te verbinden in
de hoop dat de zaak vanzelf weer aangroeit.
Een afgerukt kootje groeit nooit meer aan.
Misschien kan een arts de zaak weer aanplan
ten, doch het valt in de praktijk wel tegen. In
eder geval moet dat onder verdoving gebeuren,
vinden de meeste artsen. Soms is huidtrans
plantatie mogelijk om de verwonding weer in
het reine te brengen. In erge gevallen zal de
hele vinger moeten worden afgezet.
Het kan ook voorkomen dat er verderop scha
de is ontstaan als hoger liggende weefsels zijn
beschadigd. Dan doet de onderarm pijn, aan
gezien daar pezen of zenuwen zijn uitgerekt of
losgescheurd. En dat alles door een gewone
ring aan de vinger.
behoort in iedere werkplaats, op elke bouw-
steiger, bij elk bedrijfsvoertuig, bewegende
machine, stuk gereedschap, kortom bij alle ar
beid voorschrift te zijn. Dat je getrouwd bent,
weet men heus wel.
Soms is er het bezwaar dat de ring moeilijk
afgaat. In de loop van de jaren wordt de vinger
dikker en groeit de ring zelfs in het vlees. Juist
dat maakt het gevaar evenwel extra groot: als
zo'n ring wordt gegrepen, kost het altijd een
vinger. Meestal krijgt men thuis met een beetje
zeepwater elke ring los. Als dat beslist niet lukt,
JC/ r wordt wel gezegd dat het veiligheidsbeleid
niet te ver mag gaan. Volwassen mensen weten
zelf wel wat ze doen en kijken heus wel uit.
Helaas is dat niet waar.
Het is onverstandig te denken dat mensen zelf
weten wat goed voor hen is. Dat doen ze beslist
niet! Routine, gewenning aan het gevaar, de
noodzaak om bepaalde prestaties te halen, fa
lend toezicht of een verkeerde organisatie ma
ken het bijna onmogelijk om altijd en overal
veilig te werken. Dat mag dan spijtig zijn, het is
zo en we moeten dat aksepteren. Waar gehakt
wordt, vallen spaanders en overal waar men
werkt, lopen mensen zonder er veel erg in te
hebben, gevaar. Ook de wetgeving en een
streng veiligheidsbeleid garanderen niet dat er
nimmer iets gebeurt.
Er is slechts één middel om te voorkomen dat
men ooit met een ring blijft haken en dat is
tijdens het werk géén ringen dragen. Het zou
een goede gewoonte moeten worden thuis of
tenminste in de werkplaats alle ringen af te
doen. Ook die trouwring, die zo.klein en glad is,
maar die evenveel gevaar oplevert.
"V ele mensen vinden het niet leuk om hun
trouwring af-te doen. Dat brengt allerlei emo
ties los. Die ring afdoen betekent voor meni
geen het opgeven van iets kostbaars. Boven
dien vindt de partner het-vaak niet prettig als
men de trouwring afdoet, want dat kan lijken
op ontrouw, het zich uitgeven voor vrijgezel.
Het komt dan nogal eens voor dat de man of
vrouw van de betrokkene, die de trouwring
thuislaat, zich openlijk of stiekem afvraagt met
wie hij of zij haar of hem bedriegt. Het afdoen
van de trouwring leidt soms tot ferme echte
lijke ruzies. Het is goed daar in het veilig
heidsbeleid duidelijk rekening mee te houden.
Bij het voorschrift ook de trouwring af te doen,
moet men regelmatig lang overtuigen en plei
ten om de bezwaren te overwinnen. Temeer
daar velen hun ware argumenten in dit geval
niet durven uitspreken. Toch is het zeer onver
standig om tijdens het werk een trouwring te
dragen, ook al is die glad, smal en klein. Er
staat immers tegenover dat trouwringen vaak
extra sterk zijn, nauw aansluiten en lastig af
gaan. Als ze eenmaal worden gepakt, gaat de
vinger mee.
Ringen hebben bij het werk geen enkel nut. En
wie eenmaal zo'n afgerukte vinger heeft zien
leegbloeden weet wel beter. Ringen thuislaten
is het wijzer de ring door te laten zagen door
een juwelier en hem voorgoed af te leggen of
wel iets wijder te laten maken. Veel geld kost
dat niet.
Ingenieuze lieden hebben een model ring be
dacht, die gemakkelijk breekt als er hard aan
wordt gerukt: twee keepjes aan de binnenkant
en eventueel nog een zwakke plek. Wanneer er
kracht wordt uitgeoefend op een dergelijke
ring, komt die los van de hand. Toch is ook dit
nodeloos gevaarlijk, want men weet nooit pre
cies hoeveel kracht er nodig is en wat de huid
en het vlees intussen doen. Ook kan diezelfde
vinger of de hand die er aan vastzit, inmiddels
iri een machines zijn bekneld.
Tenslotte vergroot het verlies van een vinger of
vingerdeel het risiko bij voortgaande bezighe
den. Men is minder handig geworden, kan
minder grijpen of vasthouden dan met een ge
zonde hand en brengt zodoende zichzelf en zijn
kollega's meer in gevaar.
Een beschadigde hand onthandt de mens al
tijd.
Aangezien een ring aan de hand voor het werk
echt geen enkel voordeel biedt, is de oplossing
wel erg eenvoudig: geen ringen, dus ook geen
trouwring. Pronk gerust met al uw juwelen tij
dens het week-end of tijdens de vakantie. Maar
laat die spullen verder thuis!
Dit is een uitgave van het Vei
ligheidsinstituut, Amsterdam.
11
Sociale Zaken
De laatste tijd zijn enkele zeer ernstige
ongevallen gebeurd bij het monteren van
banden van landbouwtrekkers. Met het
oog hierop heeft de Arbeidsinspectie van
het ministerie van Sociale Zaken een pu-
blikatieblad samengesteld, getiteld: „Vei
lig monteren van trekkerbanden" (P. no.
148).
Breng de ingesmeerde hiel van de band op
de velg.
onjuiste montage van trekkerbanden, be
staat gevaar dat de hielen van de band niet
goed in het velgbed komen te liggen;
hierdoor kan de hiel van de band bij het op
pompen breken, hetgeen fatale gevolgen
kan hebben.
Gebruik montagevet voor banden (vloei
bare of zachte zeep is ook toegestaan; ge
bruik echter nooit antivries, siliconenvet of
aardolieprodukten
Pomp tijdens montage nooit hoger dan 2,5
bar. Bewaar afstand tijdens het pompen;
band rechtstandig houden en gaan staan in
de rolrichting van het wiel. Pomp in de
buitenlucht of in een grote ruimte
Het publikatieblad (P. no. 148) bestaat uit
een foto-reportage van 22 foto's met on-
Vet de tweede hiel in nadat de binnenband
is gemonteerd.
Breng de tweede hiel op de velg. Trap de
band in het diepste deel van het velgbed,
tegenover de plaats waar met de lepels wordt
gemonteerd en zich het ventiel bevindt.
derschriften. Hij is uitgevoerd als wand
kaart en kan worden opgehangen op plaat
sen waar trekkerbanden worden gemon
teerd.
Het publikatieblad kan schriftelijk worden
aangevraagd bij het directoraat-generaal
van de Arbeid, Postbus 69,
2270 MA Voorburg a 50 cent per exem
plaar.
De veiligheid 55 (1979)
Enkele wenken
Men is in het algemeen wettelijk verplicht
doeltreffende maatregelen te nemen tegen
het gevaar dat mensen worden getroffen
door wegvliegende voorwerpen. Bij een
Leg de ingesmeerde velg plat op de grond
(asymmetrische velgen met de korte kant
naar boven).
