P. J. Zuid - Geluid Wordt de grote stilte verbroken Erf en akker 18 |\E laatste jaren komt de boer steeds meer in het verdomhoekje te zitten. De melkprijs is de laatste jaren niet verhoogd. Daartegenover staan de hoge renten die opgebracht moeten worden voor geleend kapi taal, de verdergaande inflatie en de sterk gestegen prijzen. Steeds meer boerengezinnen en -bedrijven komen in financiële moeilijkheden. Men tracht door steeds meer vee aan te schaffen het inkomen enigszins op hetzelf de peil te houden. Hier vloeit uit voort, dat er weer meer werk gedaan moet worden door de boer. Door in schakeling van vrouw en kinderen wordt dit opgelost. Financieel en sociaal gezien, staat het er met de boerenstand momenteel slecht voor. Van huis uit is de boer geen man die hier tegen protesteert en aktie wil voeren. Hij wil zichzelf redden, desnoods door nog langer te werken, maar hoe lang zal hij het nog vol kunnen houden? Als er op korte termijh geen verbetering komt, zullen velen het loodje leggen. AAN de andere kant zien we de werknemers in de andere sektoren van onze maatschappij. Zij krijgen steeds meer vrije tijd. Hun lonen worden telkens verhoogd; wordt het niet direkt ingewilligd dan zetten zij hun aktie kracht bij door te staken. Elke werknemer heeft de laatste maanden een uitkering van 400,. gekregen. Het aktiekomité heeft berekend dat het de Friese boeren een slordige 7 a 8 miljoen gulden kost. De georganiseerde «bouwvak heeft net de ƒ400,binnen, of nieuwe eisen zijn al weer op tafel gelegd. Een loonsverhoging van 7 en een werktijdverkorting van een kwartier per dag en een vakantieverlenging van één dag. Andere groepen zullen stellig volgen met hun eisen. Het hek is van de loondam en de prijzen zullen wel niet achter blijven. |\AN is er nog een kategorie in onze maatschappij, die helemaal geen fluit uitvoert. Zij vangen van sociale zaken en leven er nog rijk van ook. Ik ken ze uit eigen omgeving en u zult ze stellig in uw omgeving kennen. Gezonde jonge kerels, die niet willen, maar wel kunnen werken. Als ze ons zien werken, wijzen ze naar hun voorhoofd en verklaren ons voor gek. Loopt het tegen de winter en moet er brandstof komen, sociale zaken betaalt wel. Moeten er nieuwe banden op de auto: even naar sociale zaken en de zaak is oké. Moet er nieuwe vloerbedekking in de kamer of moet de huur betaald worden, sociale zaken is er goed voor. Het is goed dat de bijstandswet er is, maar er wordt maar al te vaak misbruik van gemaakt. Deze groep wordt steeds groter en de werkende bevolking kan ze met elkaar onderhouden. Het spreekwoord „Wie niet werkt zal ook niet eten" gaat vandaag de dag niet meer op. We leven momenteel in een tijd waar men op zijn rechten staat, maar dat er ook plichten zijn, wordt maar al te vaak vergeten. AL deze dingen bezien in het licht, waarin de boerenstand zich op dit ogenblik bevindt, word je netelig en kwaad. Er wordt ons als boerenstand onrecht aangedaan. Ons stukje van de nationale welvaartskoek wordt steeds kleiner, daar dient fel tegen geprotesteerd te worden. De druppel, die de emmer doet overlopen is in zicht. Het vakantiebezoek van kamerleden aan het Noorden deze zomer, heeft nog bijna niets opgeleverd. Het zal wel weer zoiets worden van: „de heren dronken een glas, deden een plas en lieten de zaak zoals ze was". De winter staat weer voor de deur. Laten we onze „ploeg" maar een tijdje rusten, en hand in hand achter het aktiekomité gaan staan om onze redelijke eisen kracht bij te zetten! Laten we er met z'n allen een „hete" winter van maken! B.B. (overgenomen uit „De Jongerein") 4-WEEKSE CURSUS: EEN BELEVENIS VOOR JONGEREN DE vloêd van nieuws, die ons elke dag weer bereikt is niet te stuiten. Als we er niet in onder willen gaan, zullen we dat nieuws, al die gegevens die voor HARAMBEE Nog een paar dagen en we gaan naar Njoro in de buurt van Nakuru om met een van onze chauffeurs deel te nemen aan de nationale ploegwedstrijden. Mika, onze favoriet, die winnaar is geworden in de kustprovincie heeft inmiddels heel wat uurtjes be steed om de laatste fijne kneepjes van het vakwerk door te krijgen. Als we zijn proef stukjes bekijken dan hebben we goede moed dat hij een redelijke plaats zal behalen. We gooien het niet op de eerste plaats, want in Njoro komen de beste ploegers van het hele land bij elkaar. De Ford-trekkerdealer steunt onze afvaardiging met alle mogelijke middelen. Daar om kunnen we het ons veroorloven «net de landrover te gaan. Alleen de vraag is nu nog of we er door kunnen komen want de eerste korte regens hebben zich aangediend. Gisteren is de vrachtwagen naar Nairobi vertrokken .en we hebben de eerste dertig mijl een trekker mee moeten sturen om hem door de slechte stukken weg te helpen. Maar een landrover met zijn vierwielaandrijving kan er nog altijd met gemak door. De ploegwedstrijd duurt twee dagen. De eerste dag moet er een half gemet stoppelland worden gekeerd, en de tweede dag een grasland. Het zal feest zijn als we weten te winnen. Kayumbi, de schemamanager, heeft beloofd een koe te slachten als we er goed doorkomen. Voor de chauffeur zelf is het ook een aantrekkelijke zaak want de eerste prijs bedraagt bijna duizend gulden, en dat is altijd nog net zoveel als een jaar werken. We zullen een volle ons meer of minder bruikbaar zijn, moeten kanalise ren. Feiten worden ons meegedeeld, meningen worden ons voorgehouden. De onderwerpen waarover het gaat zijn talloos. Willen we met al die gegevens wat uit richten, dan moeten we er „iets aan doen", we moe week onderweg zijn. Heen en terug moeten we bijna achttienhonderd kilometer rijden. Rogers, mijn coun terpart, de man die straks mijn werk over moet ne men, gaat natuurlijk ook mee. Een aardige kerel is dat. Nooit is hem enig werk teveel. In het ploegsei- zoen staat hij hele dagen van 's morgens tot 's avonds in het land onder een doorgaans bloedhete zon. Een vent die het zou verdienen eens een kijkje te nemen over de landsgrenzen. En dan komen we weer terug op een stokoud stokpaardje. Kunnen wij in Holland als plattelandsorganisatie die jongen geen kans geven om eens wat ervaring in Holland op te doen Nog niet. zo lang geleden lazen wij in het land bouwblad dat er deze winter gespreksgroepen worden opgezet aangaande ontwikkelingshulp. Dat er tevens plannen beraamd zullen worden hoe de plattelands organisatie het meest de ontwikkelingszaak zouden kunnen dienen. Nou hier ligt volgens ons een pracht kans. Het zal wat geld kosten en een hoop goede wil. Als jullie als plattelandsjongeren het voor elkaar zouden kunnen krijgen om een dikke drieduizend gulden te verzamelen dan zijn we al een heel eind op de goede weg. Want dat is het geld dat hij nodig heeft om een vliegreis heen en weer te kunnen ma ken van Kenia naar Nederland. De plattelandsjonge- ren kunnen zelf alles in de hand houden. Jullie ko pen zelf de vliegkaartjes. Laten we aannemen dat Rogers een half jaar in Nederland verblijft. Jullie met zijn allen kunnen er zeker voor zorgen dat Ro gers iedere drie maanden op een ander bedrijf komt te werken zodat hij alle aspecten van de landbouw van nabij kan meemaken. Waar hij vooral in geïn teresseerd is, is de mechanisatie. Die is min of meer internationaal. Het is natuurlijk interessant voor hem om te weten hoe suikerbieten worden verbouwd, maar het meeste heeft hij aan landbouwmechanisatie. Rogers krijgt hier straks de verantwoording over twaalf trekkers, twee bulldozers en twee draglines, en verder alles wat er met dit machinepark samen hangt. Rogers spreekt Engels, maar hij is nog nooit uit het Tana River-district geweest. Hij zal wat moe ten worden bijgespijkerd om voorbereid te zijn op de wijze van leven in een Europees gezin. Maar dat zullen wij voor onze rekening nemen. Als het een maal zover is dat jullie zijn reis voor elkaar hebben dan komt Rogers gewoon een maandje bij ons loge ren en kan dan het leven van alle dag meemaken. Hij zal dan niet als een vreemde eend in de bijt te1 recht komen. Verder zullen wij zelf de kosten dragen van het vervoer van Galole naar Nairobi en zijn ver blijf daar in een hotel. Nu is er één ding, het zou erg ten ze verwerken tot een eigen mening, een eigen ervaring. Jammer genoeg werd ons op school nog te weinig bijgebracht, geleerd, geoefend, hoe we dat dan wel zouden moeten of kunnen doen. Gelukkig komen er steeds meer mogelijkheden om dat ook later nog te leren. Gelukkig ook beseffen veel jonge mensen, dat men nooit te oud is om te leren, zoals dat heet. Een bijzondere gelegenheid die zich daarbij voordoet is de vierweekse cursus voor plattelandsjongeren, die in januari 1971 op drie volkshogescholen in ons land wordt georganiseerd. Wij zouden alle jongeren die daartoe de gelegenheid hebben willen aanmoedigen om deze cursus mee te maken. De vierweekse cursus is een algemene cursus voor plattelandsjóngeren. Er wordt gesproken over de vra gen van deze tijd en van morgen. Natuurlijk komt daarbij de ontwikkeling van de land- en tuinbouw aan de orde. Vanzelfsprekend wordt daarbij aandacht besteed aan het landbouwbeleid, de E.E.G., de organi saties en coöperaties, de voedselvoorziening in ons land en in de wereld. Er wordt nagedacht over de vervlechting van stad en platteland, over het belang van recreatie en natuurbescherming. Op welke wijze geven we een zodanig „gezicht" aan het platteland, dat het „leef baar" blijft voor de boer en tuinder zowel als voor de andere bewoners van het platteland? Hoe leggen we contacten tussen die verschillende groepen platte landsbewoners? Daarbij sluit de vraag aan hoe we morgen in onze gezinnen zullen leven. Welke eisen we zullen stellen aan de omgang met elkaar? 70 zien we al, dat allerlei krachten uit de buiten- wereld ons beïnvloeden, waarmee we in 't reine zullen moeten komen. De vierweekse cursus is geen praatcollege. Er wordt natuurlijk gesproken en ge discussieerd, maar er wordt ook gezongen en gedanst, gewerkt en rond gekeken. Er wordt geluisterd naar muziek en voordracht. De vierweekse cursus is een ervaring, die geen enkele plattelands jongere tussen 18 en 25 jaar zou mogen missen. Want de wereld van nu en straks wordt er hem getoond. De cursus wordt gehouden van 430 januari 1970 op een drietal volkshogescholen, n.l. te Bakkeveen (Fr.), Eergen (N.H.) en Eerbeek (Gld.). Ouders zou den wij willen vragen hun opgroeiende kinderen, die voor deze cursus in aanmerking komen de kans te bie den om deze ervaring op te doen. Het betekent een verrijking van hun leven waarvan ze nog jaren ple zier zullen beleven. Misschien dat het dit jaar nog kan. Wie weet hoe volgend jaar de omstandigheden zijn? Men kan zich voor deze cursus aanmelden of meer inlichtingen vragen bij het P.J.Z.-sekretariaat te Goes ofwel aan de Volkshogeschool „Allardsoog" te Bakke- veen (Fr.). Het telefoonnummer daarvan is 05169 241. Opgaven voor deelname moeten aan dit adres bin nen zijn voor 20 december a.s. De curSuskosten be dragen 285,In een aantal gevallen wordt op dit bedrag nog een subsidie van 50 verstrekt, zodat deze kosten geen bezwaar behoeven te zijn. gunstig zijn wanneer het plan op korte termijn ten uitvoer zou kunnen worden gebracht. Zoals de zaken er nu voorstaan loopt ons kontrakt hier in maart vol gend jaar af. Voor die tijd zouden we de zaak rond moeten hebben. Zodat wij Rogers hier behulpzaam kunnen zijn bij de organisatie van zijn reis naar Hol land. Tevens is het dan wellicht aardig voor hem om ook iemand in Nederland te hebben die zijn leef omstandigheden uit en te na kent. We hebben Rogers reeds voorzichtig ingelicht over onze plannen. Hij is een en al enthousiasme. Maar hij kan het zich nief voorstellen dat er mensen kun nen zijn die zomaar zesduizend shilling over hebben om een eenvoudige Afrikaan in de gelegenheid te stellen naar Nederland te komen. We zijn zo vrij op te merken dat dit plan alle mo gelijkheden in zich houdt om te slagen. Als jullie werkelijk wat aan ontwikkelingshulp willen doen, of anders gezegd een vervolg willen geven aan het wereldvoedselcongres dan ligt hier een unieke kans. Het is in zijn geheel te overzien. Er hoeft geen aktie te worden gevoerd voor iets waarvan later misschien de direkte resultaten nauwelijks terug kunnen wor den gevonden als zijnde iets speciaals verricht door de plattelandsjongerenorganisatie van Zeeland en Brabant. Vaak wordt alles op een grote hoop ge gooid maar dan ben je er verder bijna niet meer bij betrokken. Dit Rogersplan kan gevolgd worden van ihet begin tot het einde. Van iedere cent die er in gaat is bekend waarvoor ze werd gebruikt. Als jullie daar je schouders eens onder wilden zetten zou dat een prachtig geschenk zijn voor ons hier in Galole. In Kenya hebben ze heel veel Harambee(samen- werkings)projecten. Het plan-Rogers kan een Harapi- bee-daad worden voor de plattelands jongeren in zui delijk Nederland. Het plan is eenvoudig, er zit niets spectaculairs in, niemand verwekt wilde verwachtin gen. Alles is dóódsimpel, geld verzamelen voor een vijf-en-twintigjarige Pokomojongen die Rogers Ma- kevo heet, geboren is in Gersen aan de Tanarivier. Acht jaar is hij naar school geweest, toen had zijn vader geen schoolgeld meer en ging 'hij een baan zoe ken. Nu is hij mijn counterpart. We werken ander half jaar samen en we zijn dik tevreden over zijn karakter en zijn werk. Volgende keer zullen we een levensbeschrijving geven van Rogers, zodat hij al een beetje voor U kan gaan leven. Nogmaals, mannen en vrouwen Harambee Harambee Harambee. pa modja. (Allee voor uit, met zijn allen één SCHRIJFKOUTER.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1970 | | pagina 18