P. J. Zuid - Geluid
Wordt de grote stilte verbroken
Erf
en
akker
18
|\E laatste jaren komt de boer steeds meer in het verdomhoekje te zitten. De melkprijs is de laatste jaren
niet verhoogd. Daartegenover staan de hoge renten die opgebracht moeten worden voor geleend kapi
taal, de verdergaande inflatie en de sterk gestegen prijzen. Steeds meer boerengezinnen en -bedrijven komen
in financiële moeilijkheden. Men tracht door steeds meer vee aan te schaffen het inkomen enigszins op hetzelf
de peil te houden. Hier vloeit uit voort, dat er weer meer werk gedaan moet worden door de boer. Door in
schakeling van vrouw en kinderen wordt dit opgelost.
Financieel en sociaal gezien, staat het er met de boerenstand momenteel slecht voor. Van huis uit is de boer
geen man die hier tegen protesteert en aktie wil voeren. Hij wil zichzelf redden, desnoods door nog langer
te werken, maar hoe lang zal hij het nog vol kunnen houden? Als er op korte termijh geen verbetering
komt, zullen velen het loodje leggen.
AAN de andere kant zien we de werknemers in de andere sektoren van onze maatschappij. Zij krijgen
steeds meer vrije tijd. Hun lonen worden telkens verhoogd; wordt het niet direkt ingewilligd dan zetten
zij hun aktie kracht bij door te staken. Elke werknemer heeft de laatste maanden een uitkering van 400,.
gekregen. Het aktiekomité heeft berekend dat het de Friese boeren een slordige 7 a 8 miljoen gulden kost.
De georganiseerde «bouwvak heeft net de ƒ400,binnen, of nieuwe eisen zijn al weer op tafel gelegd. Een
loonsverhoging van 7 en een werktijdverkorting van een kwartier per dag en een vakantieverlenging van
één dag. Andere groepen zullen stellig volgen met hun eisen. Het hek is van de loondam en de prijzen zullen
wel niet achter blijven.
|\AN is er nog een kategorie in onze maatschappij, die helemaal geen fluit uitvoert. Zij vangen van sociale
zaken en leven er nog rijk van ook. Ik ken ze uit eigen omgeving en u zult ze stellig in uw omgeving
kennen. Gezonde jonge kerels, die niet willen, maar wel kunnen werken. Als ze ons zien werken, wijzen ze
naar hun voorhoofd en verklaren ons voor gek. Loopt het tegen de winter en moet er brandstof komen,
sociale zaken betaalt wel. Moeten er nieuwe banden op de auto: even naar sociale zaken en de zaak is oké. Moet
er nieuwe vloerbedekking in de kamer of moet de huur betaald worden, sociale zaken is er goed voor. Het is
goed dat de bijstandswet er is, maar er wordt maar al te vaak misbruik van gemaakt. Deze groep wordt steeds
groter en de werkende bevolking kan ze met elkaar onderhouden. Het spreekwoord „Wie niet werkt zal
ook niet eten" gaat vandaag de dag niet meer op. We leven momenteel in een tijd waar men op zijn rechten
staat, maar dat er ook plichten zijn, wordt maar al te vaak vergeten.
AL deze dingen bezien in het licht, waarin de boerenstand zich op dit ogenblik bevindt, word je netelig en
kwaad. Er wordt ons als boerenstand onrecht aangedaan. Ons stukje van de nationale welvaartskoek
wordt steeds kleiner, daar dient fel tegen geprotesteerd te worden. De druppel, die de emmer doet overlopen is
in zicht.
Het vakantiebezoek van kamerleden aan het Noorden deze zomer, heeft nog bijna niets opgeleverd. Het zal
wel weer zoiets worden van: „de heren dronken een glas, deden een plas en lieten de zaak zoals ze was".
De winter staat weer voor de deur. Laten we onze „ploeg" maar een tijdje rusten, en hand in hand achter
het aktiekomité gaan staan om onze redelijke eisen kracht bij te zetten! Laten we er met z'n allen een
„hete" winter van maken! B.B. (overgenomen uit „De Jongerein")
4-WEEKSE CURSUS:
EEN BELEVENIS VOOR JONGEREN
DE vloêd van nieuws, die ons elke dag weer bereikt
is niet te stuiten. Als we er niet in onder willen
gaan, zullen we dat nieuws, al die gegevens die voor
HARAMBEE
Nog een paar dagen en we gaan naar Njoro in de
buurt van Nakuru om met een van onze chauffeurs
deel te nemen aan de nationale ploegwedstrijden.
Mika, onze favoriet, die winnaar is geworden in de
kustprovincie heeft inmiddels heel wat uurtjes be
steed om de laatste fijne kneepjes van het vakwerk
door te krijgen. Als we zijn proef stukjes bekijken
dan hebben we goede moed dat hij een redelijke
plaats zal behalen. We gooien het niet op de eerste
plaats, want in Njoro komen de beste ploegers van
het hele land bij elkaar. De Ford-trekkerdealer steunt
onze afvaardiging met alle mogelijke middelen. Daar
om kunnen we het ons veroorloven «net de landrover
te gaan. Alleen de vraag is nu nog of we er door
kunnen komen want de eerste korte regens hebben
zich aangediend. Gisteren is de vrachtwagen naar
Nairobi vertrokken .en we hebben de eerste dertig
mijl een trekker mee moeten sturen om hem door de
slechte stukken weg te helpen. Maar een landrover
met zijn vierwielaandrijving kan er nog altijd met
gemak door. De ploegwedstrijd duurt twee dagen.
De eerste dag moet er een half gemet stoppelland
worden gekeerd, en de tweede dag een grasland. Het
zal feest zijn als we weten te winnen. Kayumbi, de
schemamanager, heeft beloofd een koe te slachten
als we er goed doorkomen. Voor de chauffeur zelf is
het ook een aantrekkelijke zaak want de eerste prijs
bedraagt bijna duizend gulden, en dat is altijd nog
net zoveel als een jaar werken. We zullen een volle
ons meer of minder bruikbaar zijn, moeten kanalise
ren.
Feiten worden ons meegedeeld, meningen worden
ons voorgehouden. De onderwerpen waarover het gaat
zijn talloos. Willen we met al die gegevens wat uit
richten, dan moeten we er „iets aan doen", we moe
week onderweg zijn. Heen en terug moeten we bijna
achttienhonderd kilometer rijden. Rogers, mijn coun
terpart, de man die straks mijn werk over moet ne
men, gaat natuurlijk ook mee. Een aardige kerel is
dat. Nooit is hem enig werk teveel. In het ploegsei-
zoen staat hij hele dagen van 's morgens tot 's avonds
in het land onder een doorgaans bloedhete zon. Een
vent die het zou verdienen eens een kijkje te nemen
over de landsgrenzen. En dan komen we weer terug
op een stokoud stokpaardje. Kunnen wij in Holland
als plattelandsorganisatie die jongen geen kans geven
om eens wat ervaring in Holland op te doen
Nog niet. zo lang geleden lazen wij in het land
bouwblad dat er deze winter gespreksgroepen worden
opgezet aangaande ontwikkelingshulp. Dat er tevens
plannen beraamd zullen worden hoe de plattelands
organisatie het meest de ontwikkelingszaak zouden
kunnen dienen. Nou hier ligt volgens ons een pracht
kans. Het zal wat geld kosten en een hoop goede wil.
Als jullie als plattelandsjongeren het voor elkaar
zouden kunnen krijgen om een dikke drieduizend
gulden te verzamelen dan zijn we al een heel eind
op de goede weg. Want dat is het geld dat hij nodig
heeft om een vliegreis heen en weer te kunnen ma
ken van Kenia naar Nederland. De plattelandsjonge-
ren kunnen zelf alles in de hand houden. Jullie ko
pen zelf de vliegkaartjes. Laten we aannemen dat
Rogers een half jaar in Nederland verblijft. Jullie
met zijn allen kunnen er zeker voor zorgen dat Ro
gers iedere drie maanden op een ander bedrijf komt
te werken zodat hij alle aspecten van de landbouw
van nabij kan meemaken. Waar hij vooral in geïn
teresseerd is, is de mechanisatie. Die is min of meer
internationaal. Het is natuurlijk interessant voor hem
om te weten hoe suikerbieten worden verbouwd,
maar het meeste heeft hij aan landbouwmechanisatie.
Rogers krijgt hier straks de verantwoording over
twaalf trekkers, twee bulldozers en twee draglines,
en verder alles wat er met dit machinepark samen
hangt. Rogers spreekt Engels, maar hij is nog nooit
uit het Tana River-district geweest. Hij zal wat moe
ten worden bijgespijkerd om voorbereid te zijn op
de wijze van leven in een Europees gezin. Maar dat
zullen wij voor onze rekening nemen. Als het een
maal zover is dat jullie zijn reis voor elkaar hebben
dan komt Rogers gewoon een maandje bij ons loge
ren en kan dan het leven van alle dag meemaken.
Hij zal dan niet als een vreemde eend in de bijt te1
recht komen. Verder zullen wij zelf de kosten dragen
van het vervoer van Galole naar Nairobi en zijn ver
blijf daar in een hotel. Nu is er één ding, het zou erg
ten ze verwerken tot een eigen mening, een eigen
ervaring.
Jammer genoeg werd ons op school nog te weinig
bijgebracht, geleerd, geoefend, hoe we dat dan wel
zouden moeten of kunnen doen. Gelukkig komen er
steeds meer mogelijkheden om dat ook later nog te
leren. Gelukkig ook beseffen veel jonge mensen, dat
men nooit te oud is om te leren, zoals dat heet. Een
bijzondere gelegenheid die zich daarbij voordoet is de
vierweekse cursus voor plattelandsjongeren, die in
januari 1971 op drie volkshogescholen in ons land
wordt georganiseerd. Wij zouden alle jongeren die
daartoe de gelegenheid hebben willen aanmoedigen
om deze cursus mee te maken.
De vierweekse cursus is een algemene cursus voor
plattelandsjóngeren. Er wordt gesproken over de vra
gen van deze tijd en van morgen. Natuurlijk komt
daarbij de ontwikkeling van de land- en tuinbouw
aan de orde. Vanzelfsprekend wordt daarbij aandacht
besteed aan het landbouwbeleid, de E.E.G., de organi
saties en coöperaties, de voedselvoorziening in ons
land en in de wereld.
Er wordt nagedacht over de vervlechting van stad
en platteland, over het belang van recreatie en
natuurbescherming. Op welke wijze geven we een
zodanig „gezicht" aan het platteland, dat het „leef
baar" blijft voor de boer en tuinder zowel als voor
de andere bewoners van het platteland? Hoe leggen
we contacten tussen die verschillende groepen platte
landsbewoners?
Daarbij sluit de vraag aan hoe we morgen in onze
gezinnen zullen leven. Welke eisen we zullen stellen
aan de omgang met elkaar?
70 zien we al, dat allerlei krachten uit de buiten-
wereld ons beïnvloeden, waarmee we in 't reine
zullen moeten komen. De vierweekse cursus is geen
praatcollege. Er wordt natuurlijk gesproken en ge
discussieerd, maar er wordt ook gezongen en gedanst,
gewerkt en rond gekeken. Er wordt geluisterd naar
muziek en voordracht. De vierweekse cursus is een
ervaring, die geen enkele plattelands jongere tussen
18 en 25 jaar zou mogen missen. Want de wereld van
nu en straks wordt er hem getoond.
De cursus wordt gehouden van 430 januari 1970
op een drietal volkshogescholen, n.l. te Bakkeveen
(Fr.), Eergen (N.H.) en Eerbeek (Gld.). Ouders zou
den wij willen vragen hun opgroeiende kinderen, die
voor deze cursus in aanmerking komen de kans te bie
den om deze ervaring op te doen. Het betekent een
verrijking van hun leven waarvan ze nog jaren ple
zier zullen beleven. Misschien dat het dit jaar nog kan.
Wie weet hoe volgend jaar de omstandigheden zijn?
Men kan zich voor deze cursus aanmelden of meer
inlichtingen vragen bij het P.J.Z.-sekretariaat te Goes
ofwel aan de Volkshogeschool „Allardsoog" te Bakke-
veen (Fr.). Het telefoonnummer daarvan is 05169
241.
Opgaven voor deelname moeten aan dit adres bin
nen zijn voor 20 december a.s. De curSuskosten be
dragen 285,In een aantal gevallen wordt op dit
bedrag nog een subsidie van 50 verstrekt, zodat
deze kosten geen bezwaar behoeven te zijn.
gunstig zijn wanneer het plan op korte termijn ten
uitvoer zou kunnen worden gebracht. Zoals de zaken
er nu voorstaan loopt ons kontrakt hier in maart vol
gend jaar af. Voor die tijd zouden we de zaak rond
moeten hebben. Zodat wij Rogers hier behulpzaam
kunnen zijn bij de organisatie van zijn reis naar Hol
land. Tevens is het dan wellicht aardig voor hem om
ook iemand in Nederland te hebben die zijn leef
omstandigheden uit en te na kent.
We hebben Rogers reeds voorzichtig ingelicht over
onze plannen. Hij is een en al enthousiasme. Maar
hij kan het zich nief voorstellen dat er mensen kun
nen zijn die zomaar zesduizend shilling over hebben
om een eenvoudige Afrikaan in de gelegenheid te
stellen naar Nederland te komen.
We zijn zo vrij op te merken dat dit plan alle mo
gelijkheden in zich houdt om te slagen. Als jullie
werkelijk wat aan ontwikkelingshulp willen doen,
of anders gezegd een vervolg willen geven aan het
wereldvoedselcongres dan ligt hier een unieke kans.
Het is in zijn geheel te overzien. Er hoeft geen aktie
te worden gevoerd voor iets waarvan later misschien
de direkte resultaten nauwelijks terug kunnen wor
den gevonden als zijnde iets speciaals verricht door
de plattelandsjongerenorganisatie van Zeeland en
Brabant. Vaak wordt alles op een grote hoop ge
gooid maar dan ben je er verder bijna niet meer bij
betrokken. Dit Rogersplan kan gevolgd worden van
ihet begin tot het einde. Van iedere cent die er in
gaat is bekend waarvoor ze werd gebruikt. Als jullie
daar je schouders eens onder wilden zetten zou dat
een prachtig geschenk zijn voor ons hier in Galole.
In Kenya hebben ze heel veel Harambee(samen-
werkings)projecten. Het plan-Rogers kan een Harapi-
bee-daad worden voor de plattelands jongeren in zui
delijk Nederland. Het plan is eenvoudig, er zit niets
spectaculairs in, niemand verwekt wilde verwachtin
gen. Alles is dóódsimpel, geld verzamelen voor een
vijf-en-twintigjarige Pokomojongen die Rogers Ma-
kevo heet, geboren is in Gersen aan de Tanarivier.
Acht jaar is hij naar school geweest, toen had zijn
vader geen schoolgeld meer en ging 'hij een baan zoe
ken. Nu is hij mijn counterpart. We werken ander
half jaar samen en we zijn dik tevreden over zijn
karakter en zijn werk. Volgende keer zullen we een
levensbeschrijving geven van Rogers, zodat hij al
een beetje voor U kan gaan leven.
Nogmaals, mannen en vrouwen Harambee
Harambee Harambee. pa modja. (Allee voor
uit, met zijn allen één
SCHRIJFKOUTER.
