PLATTELANDSJEUGD - PRAATS
Jongerenactiviteiten
EEN DOOIE AAP IN EEN VUIL NEST
DE VIERWEEKSENAAR
20
- IN - UIT ALLARDSOOG
1
/)E reactie van de heer H. A. Harderwijk over de landelijke beleidslijn van de Christelijke Plattelandsjongeren
*- was er niet een om zo maar met een glim- of grimlachje af te doen. Toch zit er wel iets komisch in. En dit keer
niet in de staart, maar in het begin. Het blijkt n.l. dat van de zijde van de P.J.G.Z. al jaren naarstig gezocht is
naar aanknopingspunten voor intensievere samenwerking.
En, zo werd opgemerkt, er was een begin!
Frappant is het wel wanneer je bij nadere informatie tot de conclusie moet komen, dat de laatste jaren eerder een
afname dan van een toename van samenwerking sprake is, zoals de C.PJ.-Zeeland meedeelde.
Het volgende verwijt in de reactie van dhr. Harderwijk gaat dieper. Dat raakt ons in het veilig beschutte C-nestje,
waar we ons dan zouden verliezen in het gapen voor de spiegel onder de kreet „aap wat heb je mooie jongen".
Inderdaad moeten we het gevaar erkennen van het zich terugtrekken in het veilige nestje, dat er van kritisch toetsen
niet veel overblijft. Misschien is dat wel de reden dat er in vele organisaties en mensenharten voor de figuur van
Jezus Christus zo weinig plaats is, omdat hij belast is met de hele geschiedenis van veilige nestjes, die soms vuile
nestjes werden. De C.P.J. onderkent dit probleem en wil dat graag voorkomen.
E geschiedenis is er niet alleen voor een terugblik met de opmerking „Och wat hebben we het goed gedaan".
De C.PJ. wil bij de terugblik tevens moed en inspiratie opdoen om als wakkere bevrijde Christenen vanuit de-
evangelische inspiratie de weg naar de toekomst te zoeken. Kritisch de weg naar de toekomst te zoeken en daarbij
uitgaan van de Bijbel als Gods woord.
Zware woorden. Ik weet het. Ik wil het graag nog een keer anders zeggen in de vorm van een beeldspraak uit de
muziekwereld.
De christenen hebben zich nogal eens afgezonderd om in eigen kring hun eigen muziek te spelen. Voor mij is dat
een fout standpunt. Als christenen moet je meespelen in het grote samenlevingsorkest, maar daarin je eigen partij
spelen! In concreto. Geen concentratie van plattelandsjongerenorganisaties of standsorganisaties om vanuit de machts
verhouding met de vuist op tafel te kunnen slaan. Maar als christelijke jeugdorganisatie en als C.B.T.B. gebaseerd
op de evangelische inspiratie werkzaam zijn vanuit de gezagsverhouding m.a.w. dat je vanuit dat standpunt iets te
zeggen en iets te brengen hebt.
Ik geloof niet dat er plaats is voor een evangelische inbreng van een christen in de algemene organisatie (en daar
dus. in tegenstelling met hetgeen de geachte inzender even tevoren stelt, niet meespelen in het grote „samenlevings
orkest" - Red.) uitzondering geldt voor diegene, die sterk in z'n schoenen staat.
J~)E plattelandsjongerengemeenschap en de christelijke plattelandsjongeren zoeken beide hun weg naar de toekomst.
Soms gaanze over dezelfde weg (agrarische stuurgroep, stages, enz.). Maar het uitgangspunt is (nog) ver
schillend.
Dat uitgangspunt stimuleert ons nauwere samenwerking te zoeken met andere christelijke jeugdorganisaties, zonder
daarbij de samenwerking, die tot nu toe bestaat met de plattelandsjongeren, te stoppen.
Daarom schoon schip met dat beschutte, vaak vervuilde nest. De aap, die Harderwijk veronderstelt in levende
lijve voor de spiegel staat, is er niet. Die is dood, want de C.P.J. heeft geen tijd voor aapvergapingen in het be
schutte nest.
Zij wil vanuit haar basis, haar „nest", dat is de evangelische inspiratie kritisch de weg zoeken naar morgen.
Gelukkig maar - en om nu Harderwijks eigen woorden te citeren want anders had de C nooit die bekendheid
gekregen die ze nu heef,". Jan Hame
Jammer genoeg heeft de heer Hanse het artikeltje van
mijn hand slecht begrepen! Het was geenszins bedoeld als
een komisch intermezzo!
Zijn conclusie voortkomende uit een telefonisch over
leg met de C.P.J.-Zeeland weerlegt niets van mijn be
wering, doch roept enkel vragen op over het „waarom van
de geconstateerde afname!"
Hebben ze in Zeeland wellicht het besluit van het Lande
lijk Bestuur der C.P.J. net zo uitgelegd als ondergetekende?
Het is misschien wel interessant om de afdelingen en krin
gen eens naar hun ervaringen omtrent samenwerking met
de C.P.J. te vragen. Mogelijk krijgen we dan een beter
beeld van het „hoe" en „waarom" van de afname.
Van P.J.Z.-zijde proberen we de samenwerking te stimu
leren, omdat we er van overtuigd zijn dat dit een verrijking
is en geen verarming. Juist in een discussie met niet-C-
groeperingen, kun je getuigen van je C-zijn. En dat is geen
kwestie van sterk in je schoenen staan, maar een kwestie
van gekozen hebben. In ons democratisch landje 'mag en
moet een ieder voor zijn keuze uitkomen, zelfs de C.P.J.-er.
Tot slot zou ik willen zeggen, dat de zin: ..Ik geloof niet
dat er plaats is voor een evangelische inbreng van een chris
ten in de algemene organisatie", wat al te gemakkelijk uit
gesproken is! Want om het maar eens populair te zeg
den: ..Ik zou ze niet graag de kost geven!"
H. A. HARDERWIJK.
NI ADAT je je hebt opgegeven voor de cursus,
krijg je programma en een lijst met namen
vanuit Bakkeveen. Je kijkt het programma door en
komt tot de ontdekking, dat er punten op staan
waarvan je in de verste verte niet gehoord hebt.
De lijst met namen zegt je weinig al staan er, tot
je verrassing, ook enkele bekende namen op.
Met gemengde gevoelens ga je naar de trein.
Bepakt en bezakt, de schaatsen bij de hand, want
je gaat tenslotte naar Friesland en dan denk je
(gezien de tijd van het jaar!) logischerwijze aan
schaatsen.
Aangekomen op Allardsoog, kijkt iedereen wat
schichtig om zich heen. Iedereen heeft zijn nette
pak of jurk aangetrokken, want je wist immers niet
hoe of wat! Na de kennismaking verandert dit
echter al gauw. Je praat met iedereen en pak en
jurk komen terug in de vorm van trui en broek.
Dan komen de spreeksters en sprekers. Elke cur
sist moet eens een van deze personen in- of uit
leiden. Sommigen staan de eerste keer flink te
bibberen en te klappertanden, doch ook dit ver
dwijnt. Vaak klonk na het eindsignaal van de „uit-
leider„Wat een spreker is die vent of vrouw!"
Alle enkelingen vormen op een gegeven moment
een groep. Dat is werkelijk fantastisch. Jij zorgt
voor de ander, de ander zorgt voor jou, b.v. jij pit
aardappels voor de groep, terwijl een ander je
slaapkamer opruimt. Je werkt, eet, enz., samen en
aldus ontstaat er een hechte groep, waarin je alles
tegen elkaar durft te zeggen, zonder dat er „mot"
ontstaat. Deze sfeer binnen een groep is niet te
verwoorden, je moet het zelf meegemaakt hebben
Het programma blijkt zeer gevarieerd te zijn. Voor
elk wat wils. Bijzonder pittig, maar dat merk je
niet, omdat het gewoon enorm goed gaat.
TOCH komt er een tijd, dat je weer naar huis
moet. Iedereen vindt het rot om afscheid te
nemen. Je bent aan elkaar gehecht geraakt, zonder
dat je het eigenlijk zelf wist. Voor de een is het
zeer moeilijk, omdat hij/zij de cursus erg emotioneel
beleefd heeft, een andere lijkt het minder moeilijk
te vallen.
Tijdens het laatste ontbijt zitten velen zeer duf te
kijken (dit was normaal) en men belooft elkaar te
schrijven en naar de reünie te komen. De laatste
afwas volgt nog voor een enkeling. Daarna weer je
koffers pakken, pak en de jurk aangetrokken en
het handjesschudden en klapzoenen kan beginnen.
De aftocht geschiedt in groepjes per auto, maar
zelfs ook per fiets. De laatste woorden „het beste
en tot ziens" en je staat wederom met gemengde
gevoelens op het perron. Het zijn nu echter andere
gemengde gevoelens geworden.
Thuis aangekomen, volgen de eerste strubbelingen.
Inderdaad je bent veranderd, maar de mensen thuis
niet. Je stapt deze keer maar eens vroeg in de
mafkoffer. Iedere cursist moet weer wennen, wan
neer hij thuis komt.
Het was een geweldige cursus, maar het is bij
zonder moeilijk om te beschrijven hoe en wat er
met je gebeurd is in deze 4-weekse, daarom kur.nen
we alleen maar zeggen: „Ga de cursus zelf mee
maken en zorg nu al dat je in januari 1971 vrij
bent!"
P.J.Z.-JUWEEL
De vorige week beloofden we U uitvoerig be
kend te maken met de uitslag van de toneelwed
strijd 1970. We voldoen gaarne aan die belofte
door publicatie van de volledige uitslag.
Winnaar de afdeling Hoek/Terneuzen met het
toneelstuk „Het eenzame huis", 73,6 pnt.
2. Fijnaart met „Vader gaat op stap", 70,4 pnt.
3. Axel met „Het oude gezag", 69,3 pnt.
4. West Zeeuws-Vlaanderen met „Madame de
boerin", 69,1 pnt.
5. Goes met „Polly Perkins", 68,6 pnt.
6: Tholen-St. Philipsland met „In de vergulde
Os", 67,4 pnt.
7. West Zeeuws-Vlaanderen met „3 meisjes ge
vraagd", 66,9 pnt.
8. Bladel met „Het oude gezag", 64,8 pnt.
De beste speelster, mej. R. Vermaas van de af
deling Tholen, kreeg 32 pnt. voor haar vertolking
van Griet in „De vergulde Os".
De beste speler, de heer W. Jansen van de af
deling Hoek, kreeg 33 pnt. voor zijn vertolking
van Bill Brian in „Het eenzame huis".
Rest ons nog de toneeljury te bedanken voor
haar enorme inzet voor het welslagen van de to
neelwedstrijd. Zij hebben al hun krachten en
vrije tijd voor dit doel gereserveerd. Geheel zelf
standig in opdracht van het hoofdbestuur
werkend, hebben zij hun taak tot ieders tevre
denheid volbracht.
De jury, bestaande uit de dames N. van Nieu-
wenhuyzen, J. van Schelven, J. van de Velde en
de heren A. Risseeuw, P. Mol, J. Dieleman, J.
Breel en D. de Bie, zeggen we hiervoor hartelijk
dank
FIJNAART
De afdeling komt op 3 april in hotel „De Graan-
beurs" te Fijnaart bijeen voor een inleiding van
de heer B. van Dueren den Hollander over het
onderwerp „Contractteelt". Een probleem met vele
haken en ogen en jouw aanwezigheid op de bij
eenkomst is niet alleen nuttig, maar ook nodig.
We beginnen om 20.00 uur precies.
VIGNET-ONTWERP
De reakties van de zijde der leden op de vignet-
ontwerpen stromen binnen. Hartelijk dank voor
„jouw stem" bij de vignetkeuze! We hopen in de
jongerenrubriek van de volgende week de uit
slag bekend te maken.
UITWISSELING MET DE V. S.
In het kader van het 4-H Teen Caravan Pro-
gramme bestaat er dit jaar voor een beperkt aantal
plattelandsjongeren wederom de mogelijkheid deel
te nemen aan een uitwisselingprogramma met de
Verenigde Staten van Noord-Amerika.
Het programma vindt plaats in de periode van
20 juni - 15 augustus a.s. De deelnemers worden
ondergebracht bij Amerikaanse gastfamilies. De
deelnemers aan dit programma, zowel jongens als
meisjes, dienen tot de leeftijdsgroep van 18 - 23
jaar te behoren. De totale kosten bedragen ongeveer
f 1.000,—. Voor opgave en inlichtingen dient U zich
voor 10 april a.s. tot het P.J.G.N.-sekretariaat, Pr.
Mauritsplein 23 te Den Haag te wenden.
WIE WIL KENNISMAKEN MET FRANKRIJK?
Welke jongen of meisje in de leeftijd yan 18-25
jaar, lid zijnde van de P.J.Z., en redelijk Frans
sprekend, voelt voor deelname aan een cursus
„Kennismaking met Frankrijk", georganiseerd door
het Franse Ministerie voor Jeugdzaken en Sport.
Dit jaar betreft het SALBRIS, gelegen in de land
streek Loire et Cher, het land van de jacht en de
kastelen (170 km ten zuiden van Parijs). Aan de
cursus nemen deel Franse jongeren en voor 1970
zijn hierbij o.a. een aantal Nederlandse jongeren
uitgenodigd, waaronder één lid van de plattelands
jongerenorganisatie. Een cursus met een gevarieerd
programma, waarin o.a. excursies, interviews, enz.
Men hecht veel waarde aan internationale kontak
ten. Het verblijf is gratis en de reiskosten worden
vergoed vanaf de Franse grens tot de plaats van
verblijf, Salbris. De cursus is van 5-14 september
1970. Opgave en inlichtingen voor 15 april a.s.!
DE eerste bijeenkomst - na Allardsoog - hebben
we ondertussen ook al gehad. Er werd weer
veel gepraat, zodat we weer volop stof tot nadenken
hebben. Natuurlijk kwam Allardsoog ook nog me
nigmaal ter sprake.
De Noorderlingen waren deze keer naar het
zuiden gekomen, omdat ze de Deltawerken wel eens
wilden zien. Dat kon natuurlijk en de tweede dag
van de reünie trokken we in optocht door Zeeland.
Een paar Noorderlingen lieten het afweten, maar
die zien we ongetwijfeld terug op de reünie in
Allardsoog in oktober a.s. Het programma voor deze
reünie is reeds opgesteld.
Nadat we nog enige tijd in het Brabantse land
hadden zitten praten, vertrokken de Noorderlingen
weer naar huis.
De laatste woorden waren: „het beste en tot
ziens".
Lies Mesu en Jozien Crucq.
