Een andere wijze van benadering VRIJDAG 12 DECEMBER 1969 No. 3010 Officieel orgaan van de Maatschappij tot bevordering van Land- en Tiiinhonw en Veeteelt in Zeeland 57c Jaargang r In dit nummer o.m.. Verzekeringsplicht op ouderlijk bedrijf meewer kende kinderen pagina 3 Uit de praktijk pagina 5 Belgisch oordeel over de Franse fruitteelt pagina 7 Mechanisatienieuws pagina 9 De geschiedenis van de bietsuikerindustrie in Nederland en „Putters- hoek" pagina 12 Voor de vrouw en Plattelandsjeugd pagina 17 en 18 De moderne, welvarende konsument is veeleisend ten aanzien van kwaliteit en variatie. De land- en tuinbouw kan aan de eisen van de moderne levensmiddelen beslist tegemoet komen. Voorwaarde daartoe is een min oi meer gespecialiseerde produktie en schaalvergroting bij het aanbod. Onder meer één van de taken van de coöperaties die de verhouding tot de leden op strakkere wijze zullen moeten organiseren. Deze en vele andere zaken worden behandeld in „Landbouwactualiteiten in Zeeland 1969", dat ook dit jaar weer verschijnt en waarover meer te lezen is op pagina 10, 11 en 13 in dit nummer. Mr. J. F. G. SCHLIN GEM ANN LIET is duidelijk, dat de nieuwe voorstellen van de heer Mansholt ten aanzien van de prij zen voor granen, zuivelprodukten en suiker buiten gewoon slecht zijn ontvangen door de landbouw- beroepsorganisaties in de zes landen van de E.E.G. De nota aan de raad van ministers, waarin de prijsverlagingen worden voorgesteld, biedt slechts compensaties voor het inkomen van de Europese boerenstand op lange termijn. En dit in komen gaat, wanneer de voorstellen onverhoopt zouden worden aangenomen, met maar liefst 430 miljoen rekeneenheden of met meer dan 1,5 mil jard gulden per jaar achteruit. Voor ons eigen land zijn de cijfers zeker ook niet te verwaarlozen. De door de melkveehouders te ontvangen prijs gaat volgens de deskundige be rekeningen met 0,9 cent per kg omlaag, hetgeen voor de totale melkplas dus 70 miljoen gulden bedraagt. In de akkerbouwsector Is de schade wat moeilijker te overzien, door het niet van te voren weten van de suikeropbrengst. Maar in de graan sector zou de inleveringsprijs voor tarwe dalen met 2 dollar per ton, of 0,72 cent per kg. Door het ver anderen van systeem en het fixerer van de inter ventieprijs voor alle havens op de haven van Rouen hoe komt men op het idee? gaat er voor onze tarwetelende gebieden hoogstwaarschijnlijk nog eens 3 dollar van de prijs af, zodat dit dan in totaal 1,8 cent per kg zou gaan bedragen. A LVORENS nu iets te zeggen over de reacties in de zes landen moet ons eerst van het hart, dat het gehele stuk van de Europese Com missie een voor de landbouw hoogst onplezierige geest uitademt. Het begint met den volke te ver kondigen dat de situatie voor de produkten boter, zachte tarwe en suiker zich in het jaar 1969 op nieuw verslechterd heeft. Het wonderlijke is, dat de bij de nota gevoegde cijfers dit niet duidelijk aantonen. Bovendien is net zoals altijd een kwes tie l.oe men de cijfers groepeert, presenteert en uitlegt. Dan volgen de voorgestelde maatregelen, en bij elke daarvan staat ds.i hoeveel dit aan het landbouwfonds gaat besparen. Er blijkt kennelijk maar éen doel op paniekerige wijze te worden na gestreefd, namelijk het terugdringen van de kos ten! Wel ^taan dan achteraan een aantal maatregelen in het sociale en structurele vlak, maar die bieden slechts direkt wat voor hen die de landbouw gaan verlaten. Voor hen die blijven en dus voorlopig van de prijzen moeten leven en hun bedrijf voeren, wordt alleen enig uitzicht op lange termijn geboden. Wij achten deze presentatie en he: gedachtenpatroon, waaruit dit ene doel voortkomt, geheel onjuist en voor de landbouw funest. Het verraadt te sterk, dat men ten laste van alles ook van het welzijn van de boerenstand, het systeem, dat is opgebouwd wil redden omwille van het systeem. Of zoals de voorzitter van C.O.P.A., de heer De Hean het uit drukte: „Dr. Mansholt is de gevangene van zijn systeem geworden". CEN tweede opmerking geldt de cijfers. Nog- L maals men kan deze groeperen zo men wil en dus de eigen opvattingen het beste dienende. Maar een feit is, dat de zachte tarwe-oogst 1969 geheel zal worden afgezet. Wanneer wij deze oogst stellen op 21,8 miljoen ton en daar 161/2 miljoen voor de eigen consumptie aftrekken, blijft er h1/2 miljoen ton over. Hiervan gaat 1 miijoen ton naa- de voedselhulp (Kennedy-Ronde) en 31/2 miljoen ton wordt gedenatureerd tot veevoeder. Maar er zijn nu al uitvoercortificaten afgegeven voor bijna 2 miljoen ton. De voorraad, die er was krimpt dus di: ^cr aanzienlijk in. Men zou kunnen zeg gen, dat de toestand verbetert. Maar, werpt de com lissie tegen, export er denaturatie kosten veel geld. Daarbij moet opgemerkt worden, dat de dena turatie veel minder kost dan export. Bovendien Is in een goed oogstjaar een overschot geen reden om van systeem te veranderen. Zo ziet men, dat het -ok anders gepresenteerd, anders aan het pu bliek kan worden voorgesteld. Zou men dan boven dien nog mededelen dat de boerenstand met veel minder mensen deze grote produktie weet op te brengen, dan zou er een geheel ander beeld ont staan dan nu. Vooral nu vanuit Brussel is gesug gereerd, dat een dee! van de landbouwproduktie overbodig is. (Zie verder pagina 3)

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1969 | | pagina 1