Een andere wijze van benadering
VRIJDAG 12 DECEMBER 1969
No. 3010
Officieel orgaan van de Maatschappij tot bevordering van Land- en Tiiinhonw en Veeteelt in Zeeland
57c Jaargang
r
In dit nummer o.m..
Verzekeringsplicht op
ouderlijk bedrijf meewer
kende kinderen pagina 3
Uit de praktijk
pagina 5
Belgisch oordeel over
de Franse fruitteelt
pagina 7
Mechanisatienieuws
pagina 9
De geschiedenis van
de bietsuikerindustrie in
Nederland en „Putters-
hoek" pagina 12
Voor de vrouw en
Plattelandsjeugd
pagina 17 en 18
De moderne, welvarende konsument is veeleisend ten aanzien van kwaliteit en variatie. De land- en tuinbouw kan
aan de eisen van de moderne levensmiddelen beslist tegemoet komen. Voorwaarde daartoe is een min oi meer
gespecialiseerde produktie en schaalvergroting bij het aanbod. Onder meer één van de taken van de coöperaties
die de verhouding tot de leden op strakkere wijze zullen moeten organiseren. Deze en vele andere zaken worden
behandeld in „Landbouwactualiteiten in Zeeland 1969", dat ook dit jaar weer verschijnt en waarover meer te lezen
is op pagina 10, 11 en 13 in dit nummer.
Mr. J. F. G. SCHLIN GEM ANN
LIET is duidelijk, dat de nieuwe voorstellen van
de heer Mansholt ten aanzien van de prij
zen voor granen, zuivelprodukten en suiker buiten
gewoon slecht zijn ontvangen door de landbouw-
beroepsorganisaties in de zes landen van de
E.E.G. De nota aan de raad van ministers, waarin
de prijsverlagingen worden voorgesteld, biedt
slechts compensaties voor het inkomen van de
Europese boerenstand op lange termijn. En dit in
komen gaat, wanneer de voorstellen onverhoopt
zouden worden aangenomen, met maar liefst 430
miljoen rekeneenheden of met meer dan 1,5 mil
jard gulden per jaar achteruit.
Voor ons eigen land zijn de cijfers zeker ook niet
te verwaarlozen. De door de melkveehouders te
ontvangen prijs gaat volgens de deskundige be
rekeningen met 0,9 cent per kg omlaag, hetgeen
voor de totale melkplas dus 70 miljoen gulden
bedraagt. In de akkerbouwsector Is de schade wat
moeilijker te overzien, door het niet van te voren
weten van de suikeropbrengst. Maar in de graan
sector zou de inleveringsprijs voor tarwe dalen met
2 dollar per ton, of 0,72 cent per kg. Door het ver
anderen van systeem en het fixerer van de inter
ventieprijs voor alle havens op de haven van Rouen
hoe komt men op het idee? gaat er voor onze
tarwetelende gebieden hoogstwaarschijnlijk nog
eens 3 dollar van de prijs af, zodat dit dan in totaal
1,8 cent per kg zou gaan bedragen.
A LVORENS nu iets te zeggen over de reacties
in de zes landen moet ons eerst van het
hart, dat het gehele stuk van de Europese Com
missie een voor de landbouw hoogst onplezierige
geest uitademt. Het begint met den volke te ver
kondigen dat de situatie voor de produkten boter,
zachte tarwe en suiker zich in het jaar 1969 op
nieuw verslechterd heeft. Het wonderlijke is, dat
de bij de nota gevoegde cijfers dit niet duidelijk
aantonen. Bovendien is net zoals altijd een kwes
tie l.oe men de cijfers groepeert, presenteert en
uitlegt. Dan volgen de voorgestelde maatregelen,
en bij elke daarvan staat ds.i hoeveel dit aan het
landbouwfonds gaat besparen. Er blijkt kennelijk
maar éen doel op paniekerige wijze te worden na
gestreefd, namelijk het terugdringen van de kos
ten!
Wel ^taan dan achteraan een aantal maatregelen
in het sociale en structurele vlak, maar die bieden
slechts direkt wat voor hen die de landbouw gaan
verlaten.
Voor hen die blijven en dus voorlopig van de
prijzen moeten leven en hun bedrijf voeren, wordt
alleen enig uitzicht op lange termijn geboden. Wij
achten deze presentatie en he: gedachtenpatroon,
waaruit dit ene doel voortkomt, geheel onjuist en
voor de landbouw funest. Het verraadt te sterk, dat
men ten laste van alles ook van het welzijn van
de boerenstand, het systeem, dat is opgebouwd
wil redden omwille van het systeem. Of zoals de
voorzitter van C.O.P.A., de heer De Hean het uit
drukte: „Dr. Mansholt is de gevangene van zijn
systeem geworden".
CEN tweede opmerking geldt de cijfers. Nog-
L maals men kan deze groeperen zo men wil
en dus de eigen opvattingen het beste dienende.
Maar een feit is, dat de zachte tarwe-oogst 1969
geheel zal worden afgezet. Wanneer wij deze
oogst stellen op 21,8 miljoen ton en daar 161/2
miljoen voor de eigen consumptie aftrekken, blijft
er h1/2 miljoen ton over. Hiervan gaat 1 miijoen
ton naa- de voedselhulp (Kennedy-Ronde) en 31/2
miljoen ton wordt gedenatureerd tot veevoeder.
Maar er zijn nu al uitvoercortificaten afgegeven voor
bijna 2 miljoen ton. De voorraad, die er was krimpt
dus di: ^cr aanzienlijk in. Men zou kunnen zeg
gen, dat de toestand verbetert. Maar, werpt de
com lissie tegen, export er denaturatie kosten veel
geld.
Daarbij moet opgemerkt worden, dat de dena
turatie veel minder kost dan export. Bovendien Is
in een goed oogstjaar een overschot geen reden
om van systeem te veranderen. Zo ziet men, dat
het -ok anders gepresenteerd, anders aan het pu
bliek kan worden voorgesteld. Zou men dan boven
dien nog mededelen dat de boerenstand met veel
minder mensen deze grote produktie weet op te
brengen, dan zou er een geheel ander beeld ont
staan dan nu. Vooral nu vanuit Brussel is gesug
gereerd, dat een dee! van de landbouwproduktie
overbodig is. (Zie verder pagina 3)