<"*Door ele /rouw
MODESHOW
Nieer dan vijfhonderd
Zeeuwse Plattelandsvrouwen kwamen
in Vlissingen bijeen
VAN HET PLATTELAND
ONDER REDACTIE VAN MEVROUW L. N. HUIJSMAN—GRIEP
ZEEUWS LANDBOUWBLAD
71 DVERTENTIES in de Zeeuwse dagbladen moesten geplaatst worden om de Zeeuwse leden van
de Ned. Bond van Plattelandsvrouwen er op te wijzen dat er op 23 april geen kaarten voor
de algemene voorjaarsvergadering aan de zaal verkrijgbaar waren. De hele concertzaal van „Brit-
tannia" te Vlissingen was dagen tevoren reeds uitverkocht. Leden, die dus op het laatste nippertje
besloten hadden ter vergadering te gaan, moesten teleurgesteld worden en dat was jammer. Im
mers allen, die tot de bevoorrechten hebben behoord, waren het er over eens, dat de afdeling Zee
land van onze Bond op een gezellige en geanimeerde vergadering kan terugzien. Ditmaal behoefde
men ook niet de Jxele dag bjj kunstlicht te vergaderen. Terwijl de dames luisterden naar de diverse
agendapunten, zagen zij door de grote ramen van „Brittannia" de blauwe zonovergoten Schelde-
mond, waar schepen af- en aanvoeren.
^TAMENS de als gastvrouw optredende Walcherse
afdelingen sprak mevrouw Vogelaar-Ni euwen-
huyzen, presidente van de afdeling Middelburg,
hartelijke woorden van welkom tot het provinciaal
bestuur, genodigden en leden, waarna zij de leiding
van de vergadering overdroeg aan de provinciale
presidente, mevrouw W. van Veen-van Lochem.
Deze sprak de volgende openingsrede uit:
Vijf jaar geleden
TJET is vijf jaar geleden, dat de provinciale ver-
gadering op Walcheren gehouden werd en het
is voor het provinciaal bestuur heel prettig, dat de
belangstelling zo groot is. Het blijkt steeds weer,
dat het een goede instelling is, de voorjaarsvergade
ring telkens in een andere plaats en zo mogelijk
in een ander deel van onze provincie te houden.
Hierdoor bezoeken veel meer leden de provinciale
vergaderingen en heeft dan déze en dan diè groep
een korte reis.
Toch kan ik niet nalaten op het betrekkelijke
hiervan te wijzen, daar wij, uit West-Zeeuwsch-
Vlaanderen b.v., even vroeg vertrokken zijn als
voor de vergadering in Goes. Zonder twijfel was
voor velen van u de keuze van dit nog vrij nieuwe
gebouw, mede door zijn ligging aan de boulevard,
zeer aantrekkelijk.
Wij waren eerst van plan het balkon niet te ge
bruiken, maar de aanvragen voor kaarten stroom-
dden binnen en om zo min mogelijk leden teleur te
stellen, kwamen we op dit besluit terug.
Bij het begin van deze vergadering wil ik u
iets vertellen, waarvan u achteraf zult zeggen: „Ja,
dezelfde ervaringen hebben talloze gezinnen in
Nederland opgedaan. Mijn dochter, zuster of vrien
din is hetzelfde overkomen. Het is eigenlijk een
tijdsverschijnsel."
Ongeveer tien jaar geleden bleek het noodzake
lijk ons algemeen secretariaat van Groningen naar
Den Haag te verplaatsen. Het was natuurlijk heel
moeilijk een geschikte woning te vinden en helaas
is wat dat betreft de toestand nog niet veel ver
beterd. Gelukkig bood een bevriende relatie, het
Koninklijk Nederlands Landbouw Comité, ons een
gedeelte van een huis aan, dat zijn eigendom was.
Natuurlijk grepen we dit aanbod met beide handen
aan.
Ons secretariaat is daar heel prettig gehuisvest
geweest, al werd de ruimte in de loop der jaren
door de uitbreiding van ons ledental en het werk,
zeer krap. Ieder, die door omstandigheden in een
noodwoning gewoond heeft, zal dat kunnen begrij
pen. Ongemerkt groeit de inboedel en alles wat
daarbij hoort zó aan, dat er tenslotte geen plekje
meer over is om iets weg te bergen. Wij behielpen
ons echter zo goed en zo kwaad als het ging, want
wij waren veel te blij met dit benedenhuis.
Op een goede, liever gezegd kwade dag, werd
ons de huur opgezegd omdat de eigenaar het pand
zelf betrekken moest. Dat hij ons welgezind was,
bleek uit het feit, dat wij door zijn bemiddeling al
heel gauw een ander onderkomen vonden. Samen
met de C.B.T.B. konden wij een huis huren in de
Sweelinckstraat. Deze benedenverdieping was
groter dan die in het vorige huis, dus was de ver
andering ook een verbetering. Dit was in 1956.
Alles ging goed, tot wij hoorden, dat onze mede
bewoner het hele pand gekocht had. Natuurlijk
wilden we graag weten waar we aan toe waren en
vroegen dus het huurcontract, dat tot 1 januari
1961 loopt, te verlengen.
Helaas was dat niet mogelijk, daar de C.B.T.B.
te zijner tijd de beschikking wil hebben over het
hele huis. Het is gelukkig dat wij dit nu al weten
«n dus de tijd hebben om een oplossing te zoeken.
Er zijn twee mogelijkheden:
le. „Weer proberen een huis of een gedeelte daar
van te huren".
fa „Een huis te kopen".
Gezien de ervaringen en de kosten, die verhuizen
en huren met zich meebrengen, waarbij dan nog
altijd veel wensen onvervuld blijven, heeft onze
accountant desgevraagd ons geadviseerd een pand
te kopen. Hiertoe is dan ook besloten. Nu echter
is het woord aan ons, leden
In ons Bondslied zingen wij altijd:
„Wy vrouwen van het land
Zijn hecht aaneen verbonden.
Wij streven hand aan hand
En maken sterk onze Bonden.
En in het derde couplet:
Kom plattelandse vrouw,
Help mee naar uw vermogen.
Uw ernst, uw wil, uw trouw,
Zal onze kracht verhogen.
'POEN de heer Wiersma, de echtgenoot van één der
oprichtsters van onze Bond deze woorden neer
schreef, zal hij zeker niet aan een eigen huis ge
dacht hebben. Wij stonden toen pas aan het begin,
waren daar nog lang niet aan toe.
Door de groei in de loop der jaren wijzigden
zich de omstandigheden en thans zijn we er beslist
aan toe en kunnen we bovenstaande regels mede
betrekken op een eigen huis, waar ons algemeen
secretariaat gehuisvest kan worden. Dit secreta
riaat is het middelpunt van onze Bond, waar de
draden samen komen en als een netwerk weer naar
onze afdelingen terug gaan.
Laten wij, 51.000 vrouwen, ieder ons steentje bij
dragen om het huis te bouwen.
Na deze openingstoespraak werd de agenda in
vlot tempo afgewerkt.
A de gezellige middagpauze werd een mode
show gebracht door de Emka Public Relations
Shows. Deze shows hebben tot doel meer waar
dering voor de modeprodukten van Nederlands
Fabrikaat aan te kweken. Men begon bij het begin,
nl. de foundationartikelen, dus beha's en korsetten.
Immers, wil de bovenkleding goed zitten, dan moet
het fundament voor die kleding in orde zijn. Ver
der was er aan een grote verscheidenheid van
kledingstukken aandacht besteed. Zo zagen we
mooie regenkleding, die in prijs erg meeviel, doel
matige kleding voor op de scooter. Er werden aar
dige, smaakvolle schorten getoond, waardoor de
vrouw er tijdens haar werk goed verzorgd uitziet.
Eenvoudige en meer geklede jurkjes, vervaardigd
van corduroy en tinneroy, werden algemeen bewon
derd.
Het was voor vele dames een openbaring, dat er
zulke snoezige dessins in tinneroy te verkrijgen
waren. Katoentjes, die de laatste jaren zulk een
grote plaats in onze zomer garderobe hebben inge
nomen, waren vanzelfsprekend ook present. Ze
vielen op door smaakvolle en weinig in het oog
lopende dessins, die wij vooral op het platteland
zo goed kunnen gebruiken. Tenslotte noemen we nog
een collectie kousen en beeldige pyama's.
Al deze zaken werden door de honderden
T\E verslagen waren in een prettige stijl gehou-
den en werden met belangstelling aangehoord.
Uit het jaaroverzicht bleek, dat er heel wat in de
provincie ondernomen was.
In Sluis werd een nieuwe afdeling opgericht,
zodat er nu in Zeeland 23 afdelingen zijn met meer
dan 2300 leden.
De tuincursus bleek een schot in de roos te zijn
geweest. Het succes hiervan heeft tot gevolg, dat
er dit jaar niet minder dan vier cursussen gegeven
worden.
De woningadviescommissie kreeg heel wat aan
vragen te verwerken en ook de kledingcommissie
was actief werkzaam.
De Bondsreis door Zeeland werd door mede
werking van verschillende afdelingen een groot
succes, zodat de deelneemsters, die uit vrijwel alle
provincies van ons land kwamen, de beste her
inneringen aan Zeeland en de Zeeuwse Plattelands
vrouwen bewaren.
De samenzang, onder de voortreffelijke leiding
van mej. v. d. Leeden, was als altijd een welkome
afwisseling. Mej. L. C. Blok, lerares huishoudelijke
voorlichting ten plattelande en werkzaam in het
streekverbeteringsgebied in de Zak van Zuid-Beve
land, hield een korte causerie over de verschillende
aspecten van het werk in het streekverbeterings
gebied
Zoals altijd waren er Provinciale bestuursleden
aan de beurt van aftreden. Sommigen waren wél,
anderen niét herkiesbaar.
De aftredende leden werden hartelijk door de
presidente toegesproken en ontvingen een mooie
corsage, vervaardigd van rozen. Ook mevrouw
Huysman-Griep en mej. Dekker, die aftraden als
Hoofdbestuurslid en waarnemend Hoofdbestuurs
lid, werden hartelijk bedankt voor de verrichte
arbeid.
Ook hier waren bloemen de tolk.
Mevrouw Huysman nam in haar dankwoord de
gelegenheid waar om de „Actie voor het eigen
Huis" nog eens hartelijk aan te bevelen. Zij wees er
vooral op, dat de Zeeuwse Plattelandsvrouwen
een ereschuld hebben in te lossen: „Toen u na de
watersnood in moeilijke omstandigheden verkeerde,
heeft de Bond u op allerlei wijze geholpen. Denkt
u maar eens aan de vakantie, die vele plattelands
vrouwen aangeboden kregen of aan de gratis hulp
van een binnenhuisarchitecte. Vergeet ook niet de
vele bewijzen van vriendschap, die duizenden
Bondsleden u schonken, en die tot uiting kwamen
in het zenden van vriendschapspakjes."
Zij sprak echter haar vertrouwen uit in de
Zeeuwse Plattelandsvrouwen en was er vast van
overtuigd, dat zij in haar steun aan de actie „Eigen
Huis" niet bij andere plattelandsvrouwen in ons
land zouden willen achterblijven. De eerste actie
zal zijn: „Een landelijke inzameling. Alle giften
kunnen gestort worden op girorekening no. 372091
ten name van mevrouw L. N. Huysman-Griep,
Hoofdweg 70, Rilland-Bath.
„Vraag uw man of hij een bedrag op genoemde
giro wil storten en u zult ervaren, dat hij dit gaarne
doet, want ook hij zal van mening zijn, dat een
organisatie als de onze over een eigen gebouw moet
kunnen beschikken."
Zeeuwse plattelandsvrouwen zeer belangstellend en
kritisch bekeken en menig kledingstuk oogstte grote
bewondering.
Mevrouw Krispijn, die op eenvoudige, duidelijke
wijze, toelichting gaf op ieder onderdeel van de
show, heeft de belangstelling voor het Nederlands
Fabrikaat zeker verhoogd. De aanwezige dames
hebben kunnen zien en horen, dat onze Nederlandse
industrie zeer goede produkten aan de markt brengt.
Wij beschikken momenteel in Nederland over goede
ontwerpers en er worden prima stoffen gemaakt.
In haar sluitingswoord, waarin ze onder meer
mevrouw Krispijn en haar mannequins hartelijk
dank bracht voor het gebodene, wees ook zij nog
eens op het Nederlands fabrikaat. Zij eindigde met
de volgende regels:
„Koop toch in de vreemde niet
Wat het eigen land U biedt."
Na deze woorden stroomde de grote zaal van
„Brittannia" leeg, maar tientallen dames konden
nog niet scheiden van het unieke uitzicht over het
prachtige, blauwe water. Onder het genot van een
kopje koffie bleven ze nog een tijdje op het terras
toeven. Daarna trok ieder naar haar woonplaats,
met zich meenemende de herinnering aan een
buitengewoon geslaagde dag.
