c/nkuhen RISICODEKKING STEMMEN UIT DE PRACTIJK! NATIONALE Zou U het Uw gezin willen aandoen het bij Uw onverhoopt vroegtijdig overlijden op LEVENSVERZEKERING-BANK N.V. WAAR BIJ HET OOK OP GELET MOET WORDEN hoge lasten te laten zitten?Natuurlijk niet!! DEK DIT RISICO DAN ECHTER Nül Sluit een flinke kapitaalverzckcring bij de NATIONALE. (De jaarlijkse premie behoeft voor een kapitaal van 10.000,—, uit te keren op 65-jarige leeftijd of bij eerder overlijden, voor een jonge boer niet veel hoger te zijn dan de helft van de gemiddelde bruto opbrengst van één H.A. gemengd bedrijf). SCHIEKADE 130 - ROTTERDAM - TELEFOON 82706 Vraagt vrijblijvend advies HARD VONNIS. IV. Het Nationale Plan van de tuberculosebestrijding onder het rundvee is nu in werking. Ter financie ring van dit plan moet 50 millioen door de vee houders worden opgebracht en 50 millioen door de Overheid. Het spreekt vanzelf, dat het noodzakelijk is, dat men bij een dergelijke kapitaalsinvestering de grootst mogelijke zekerheid moet hebben, dat dit plan gelukt. Daarom moet dit plan in al zijn ge ledingen nauwkeurig worden nageleefd. Eén van de onderdelen van dit plan is de 10- dagen termijn en zolang als deze termijn geldt, moet er ook de hand aan worden gehouden. Zowel de naam van de gehele Nederlandse boe renstand als die van de dierenartsen is met het wel slagen van dit plan gemoeid. Het Nationale Plan van de tuberculosebestrij ding onder het rundvee is beoordeeld en goedge keurd door alle landbouw-, veeteelt- en zuivel- instanties in Nederland. Het is dus met recht een plan van en vóór de Nederlandse boer. De uitvoering van deze taak is opgedragen aan de Gezondheidsdiensten, en bij de uitvoering van deze taak kan van „Befeh'l ist Befehl" geen sprake zijn. Dit neemt niet weg, dat de eenmaal genomen besluiten moeten worden nageleefd. Dit kan hard zijn. „Zachte dokters maken stinkende wonden". In de tJb.c.-bestrijding is dit ook maar al te vaak bewezen. Collega Van der Maas is één van de uitvoerders van het t.b.c.-bestrijdmgsplan. Hij heeft uit vrije wil op zich genomen in zijn praktijk de t.b.c. te be strijden. Hij heeft daarbij echter tevens op zich genomen „te bevorderen, dat de voorschriften van de t.b.c.-bestrijding zo nauwkeurig mogelijk wor den nageleefd en bij overtreding daarvan of andere tekortkomingen onmiddellijk er reeds uit eigen beweging kennis van te geven aan de Directeur van de Gezondheidsdienst". Wanneer collega Van der Maas het niet met het plan of een onderdeel daarvan eens is, dan kan hij zich tot het Bestuur van de Gezondheidsdienst of tot de Gezondheidscommissie wenden. De meeste dierenartsen volgen de instructies van de Gezondheidsdiensten streng op, vaak niet eens tot hun eigen voordeel. De boeren in hun praktijk zullen echter ondervinden, dat op den duur dit de beste en de voordeligste weg is. Twee en een half jaar lang hébben wij er op gehamerd, dat de 10-dagen termijn van kracht is. Men kan ons toch waarlijk niet van gebrek aan clementie beschuldigen, als wij nu de lijn geheel strak trekken. Nergens in Nederland heeft een verklaring een langere looptijd dan 10 dagen. Ten aanzien van de subsidie uitkering is deze echter overeenkomstig de plaatselijke mogelijkheden soms wat beperkt. Dat collega Van der Maas er in geslaagd is de 10-dagen termijn nog eens onder de aandacht te brengen van de 'betrokkene, geef ik toe. Er was echter wel een positievere weg geweest. G. W. (Discussie gesloten. Red.) Augustus pruimenmaand. Onze vrees, dat het weer mis zou gaan wanneer de Reine Claude d'Oullins of hier in Zeeland ge naamd „Washington" in massa aangevoerd zou worden is helaas bewaarheid geworden. De prijs zakte in elkaar en men kon enkele dagen voor minder dan ƒ1,een prima mandje heerlijke prui men kopen. Want het waren niet de groene on rijpe ongenietbare vruchten, die in de goot lagen, maar een prima product waar niets aan mankeerde werden zowat weggegeven. Hier mankeert iets! Zijn er te veel Washingtons? Het schijnt van wel en dan te weten dat het nog helemaal geen topjaar voor dit ras was! Wat moet er dan wel gebeuren als er zo een topjaar eens komt? Het wordt een probleem met onze „Washington". Een goed ras, een flinke groeier, kan veel kg geven; een ieder mag ze graag. Maar daar moet ook wat van binnenkomen anders is de aardigheid er gauw af. Doordat de Washington schijnbaar niet voor indirecte doeleinden in één of andere vorm gevraagd is komt ze op de consumptiemarkt in grote hoeveelheden, die niet anders geplaatst kunnen worden dan voor afbraakprijzen. Tegelij kertijd dumpt ze ook de andere soorten pruimen in de prijs. Zodat het dan over de gehele pruimen- linie misère wordt. Hoe moet dit in de toekomst? Moeten we ze rooien of om-enten met vroege soor ten? Of zijn we dan Ibinnen een paar jaar weer overvoerd met vroege pruimen die we niet kwijt kunnen? Toch wel eens iets om over te denken hoe dit opgelost moet worden, want dit is een probleem dat zich telkenjare herhaalt en in de toekomst nog urgenter zal worden. Ze worden nog steeds aange plant als wijker of in een verlaten hoek waar men alleen denkt pruimen te kunnen kweken. Hoewel het gevaar bestaat al te veel op platge treden paden te komen, kan het toch zijn nut heb ben eens op enkele punten te wijzen, die bij het in kuilen vaak veronachtzaamd worden. Niet alleen de methode van inkuilen is van be lang, ook hoe het gedaan wordt is van bete kenis. Wanneer we maar een voldoende hoeveel heid zuur, melasse of gemoesde bieten toevoegen of Hardelanden zijn we er nog niet. Ook dan be staat nog de kans op mislukken. Waar we, behalve het zo juist genoemde, vooral op moeten letten en waarmede in de praktijk gaar ne de hand wordt gelicht, is het goed aantrappen van de massa, snel werken en direct afdekken met voldoende grond. Wanneer niet voldoende aangetrapt wordt, blijft er te veel zuurstof achter. Het materiaal gaat dan broeien en de kans is zelfs groot, dat de omzettin gen in het voer geheel in een verkeerde richting gaan verlopen. Hard fruit. We stappen van de pruimen af en kijken nog eens rond wat er verder zoal te zien is. Het is weer druk op de veilingen en de hallen zijn goed gevuld met hard fruit. Ook doet het verpakte fruit weer zijn intrede. Meer echter ter opluistering dan wel voor de hogere prijs, wat eigenlijk wel jammer is. Het blijkt ook hier weer, dat het de export is die. het hem doet. Nu daar mogen we niet over kla gen. Als we de oorlogsprijzen uit ons hoofd doen dan mogen we spreken van een redelijke prijs. Als het nu zover eens kon komen dat we ons hard fruit in „eigen hand kunnen houden" d.w.z. dat wij geregeld een zeker kwantum kunnen aanbieden in overeenstemming met de vraag zouden we een heel eind in de goede richting zijn. Ook hier zal samen werking geboden zijn en zal ieder wat van zijn individuële vrijheid moeten prijsgeven. Toch geloof ik. dat het de weg zal zijn; de Washington kan ons ook in dezen iets leren. We •hopen dat er dit jaar ook iets voor totstand zal komen. Dit over het harde fruit, dat thans onze veilingshallen vult. Nu nog iets over het product der kleine lieden „de Braam". Voor de tweede maal boffen de Bra mentelers en is de smaad weggenomen voor dit minderwaardige spul van enkele jaren terug. We kunnen m.i.z. een sterke uitbreiding ver wachten. Denk er om, je zou ze nu moeten hebben. De toekomst is onzeker, dus doet geen gekke din gen. Schatrijk of doodarm zei het boertje en zaaide heel zijn bedrijf met uien. Hy werd „dood arm". We zijn zodoende al in September aange land en de pluktijd van ons winterfruit nadert snel. Nog één keer spuiten en eindelijk zijn we dan zo ver. We hopen, dat de storm ons geen parten meer zal spelen en dat we ons mooie winterfruit, waar we een gehele zomer aan gewerkt hebben, kunnen oogsten. Verkopen of in de koelhuizen plaatsen? Daarover de volgende maal. Tot de volgende keer. JAAP UIT 'T BOGERDJE. Om een goede kuil te krijgen, ook bij hakselen, is het noodzakelijk dat, behalve de man, die het voeder spreidt, minstens nog twee personen in de silo aanwezig zijn, die voortdurend het voeder vast- trappen, vooral aan de kanten, doch ook in het midden. Het midden houde men steeds 1 tot 1 Vz m. hoger dan de kanten. Dit is nodig om later inrege nen te vermijden, daar het midden steeds het meest zakt. Scheefzakken treedt op, wanneer de silo steeds aan dezelfde zijde gevuld wordt. Men wis- sele dit dus steeds af. Behalve de verliezen, die optreden bij niet vol doende aantrappen, is de kans groot, dat de boven kant van het gronddek beneden de silorand zakt. Het aanbrengen van een afdak boven de silo is dan noodzakelijk. Inregenen moet ten allen tijde wor den voorkomen, daar water dat met grond in aan raking is geweest neutraliserend werkt op de zuren, die het product conserveren. Om laatstgenoemde reden moet ook het indrin gen van grondwater in de silo vermeden worden. Silo's zonder vaste bodem moeten steeds boven de hoogste grondwaterspiegel liggen. Een ander punt, dat onze aandacht verdient, is snel werken. Wanneer over het vullen van een silo te lang gedaan wordt, gaan eveneens door broei verliezen optreden en is weer de mogelijkheid aan wezig, dat de gisting in een verkeerde richting ver loopt. In hoogstens 2 dagen moet een kuil geheel afgewerkt zijn en met grond afgedekt. De dikte van het gronddek moet 70 cm bedragen. Gehakselde kuilen moeten in één dag geheel klaar en met een laag grond ter dikte van 50—70 cm afgedekt zijn. Men wachtte bij de gehakselde kuilen niet met af dekken tot de volgende dag. Dit kan reeds funest zijn. Door het hakselen n.l. worden de plantensap pen direct vrij gemaakt, waardoor de werking van bacteriën veel sneller en heftiger om zich heen grijpt. Tot slot zij er op gewezen, dat het een groot ver schil maakt, welk gewas men inkuilt. Hoe eiwit rijker een gewas is, des te moeilijker gaat het con serveren en moet dus des te meer zuur, melasse of gemoesde bieten toegevoegd worden. Schoon ge wonnen bietenkoppen en -blad kunnen, vooral wan neer ze gehakseld worden, zonder toevoeging goed ingekuild worden. Klavers daarentegen, die zeer eiwitrijk zijn, vragen de grootste hoeveelheid voor geschreven conserveermiddel. De laatste tijd gaan stemmen op om klaver teza men met bietenkoppen en -blad in te kuilen. Wan neer men over een inkuilmachine beschikt, die de producten niet moest, doch alleen hakselt, is hier wel enige risico aan verbonden. Bij hakselen komen minder suikers vrij dan bij moezen. Deze suikers zijn wel voldoende om het bietenblad te conser veren. Wanneer nu echter nog klavers aanwezig zijn, bestaat de kans, dat de hoeveelheid conser veermiddel ontoereikend is. Dit gevaar kunnen we beter niet lopen, te meer daar het altijd moeilijk heden geeft beide producten gelijk aan te voeren, terwijl weinig bezwaren tegen apart inkuilen van deze ruwvoeders bestaan. Vooral die aspecten van het inkuilen zijn hier aangeroerd, waar in de praktijk niet altijd voldoen de aandacht aan besteed wordt. Moge dit artikel er toe bijdragen, dat hierin ver andering komt tot voordeel van de boer. AXEL. R. L. V. D. IwUMM

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1951 | | pagina 7