jVxelaria
De Hemelvaartsjapon
Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland
Waarom^zovee, voor haar?j
De EERSTE
Schippers-predikantsplaats
ZEEUWSE KERKBODE
TIENDE JAARGANG No. 21
Berichten en opgaven Predikbeur
ten tot Dinsdagsmorgens te zenden
aan de drukkers Littooij Olthoff,
Spanjaardstraat 47, Middelburg.
Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563.
RedacteurenDs D. J. Couvée, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor.
Medewerker: Ds H. Veldkamp, Veldweg C 260i, Telefoon 884, Hattem.
Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280
VRIJDAG 19 NOVEMBER 1954
Abonnementsprijs: ƒ2,75 per half
jaar (bij vooruitbetaling).
Afzonderlijke nummers 12 cent.
Advertentiën 10 cent per mm.
Is het wel nodig, dat wij zo speciaal
elkaar opwekken tot liefde voor de Kerk
Er zijn toch „gelegenheden" genoeg
Niet alleen, dat de Kerken in straten
en aan pleinen, soms ook in dorpen, haast
tegenover elkaar staan, zodat de keus kan
worden gemaakt. Maar, ook naast het
kerkelijke leven liggen daar de vele en
velerlei geestelijke terreinen, waar men
tot „vertoeven" wordt genodigd.
In sommige plaatsen bestaan straten,
waar men in zig-zag-lijn van het ene gees
telijke gezelschap bij het andere kan be
landen. Keus genoeg. daar niet van.
Enmocht het iemand soms ergens
niet al te best bevallen, waarom zou hij
niet „elders" zoeken?
Ofom wat anders te noemen.
mocht iemand in de ene kring in de ca
tegorie van de „vergeten vrienden" zijn
beland, zou het niet mogelijk zijn, dat
„ergens elders" de voorste gelederen zich
veel vlotter openen?
Een pijnlijke kwestie, wilt u zeggen.
Wie zal schatten, hoevéél invloed juist
zulke dingen hebben? Intussen wordt
daarbij het vraagstuk van de Kerk en de
dienst van God, wel zeer benauwend.
Want, dat is het ten diepste niet de be
doeling, om „haar", dat is de Kerk, met
onze liefde te verkwikken. Dan speelt een
andere liefde een rol, die maar zelden met
de naam genoemd wordt: de zelf-liefde,
en de streling van het eigene.
Zal er van een gezonde ontwikkeling
van het geestelijk leven sprake zijn, dan
moeten wij véél voor „haar" doen. Voor
de gemeente Gods, waar de Heer Zelf ons
een plaats gaf, en noemde met de mach
tige naam van „Kind".
Als wij graag ruim van hart zijn, en
liëfst de gemeente Gods ons zo uitge
breid mogelijk voorstellenvergeten
wij dan, bij onze waardering voor wat
„elders" is, toch vooral niet, wat God ons
gaf. Heel dicht nabij, in eigen kring, on
der de zegen der genademiddelen en de
herderlijke zorg. Daar plaatste God eens
ons leven, óm redenen, Plem bekend. En,
God heeft vanuit dat uitgangspunt, van
uit de rijkdom van het Gereformeerd be
lijden, onze gang in het leven willen rich
ten.
Kuypers journalistiek geheim.
Nóg zie ik hem voor mij.
Het was bij gelegenheid van het veer
tig j arig tandaard-jubileum.
Hij stond op het verhoog van de con
certzaal in het gebouzv voor Kunsten en
Wet ens chappen te Utrecht.
Kuyper was bezig de veelkleurige feli
citaties hem gebracht, te beantwoorden en
vertelde daarbij, pakkend als altijd, iets
uit de geschiedennis van zijn lijfblad.
De grote ruimte was volgestouwd met
mannen en vrouwen. Maar vooral, an
ders dan in 'n kerkgebouw, vooral man
nen, voor wie de Standaard nu al jaren
hét genot van hun avonden was. Wier
eigen jubileum het gold, dat zij hier kwa
men vieren. Wier eigen historie thans
werd verhaald door hem, die in Gods
kracht daarvan de maker was geweest.
Boven op de gaanderijen onder de Ro-
meins-rondé bogen hingen ze over de ba
lustraden èn over elkaar, als trossn drui
ven over de rand van 'n hengselmand,
kop op kop als druiven op elkaar.
Ergens tussen 'n pilaar en de schouder
van één der voorsten zat de verweerde
kop van 'n ringbaard klem.
Zijn lijf, zijn schouders, zijn armen
gingen geheel schuil achter de stenen zuil
en het niet-veel-meer-meegevende lichaam
van zijn buurman.
Telkens daverde de lucht van af- en
aanzwellend handgeklap en dreunde de
grond van het zwaarder pedaalgeluid der
stampende voeten.
De ringbaard daarboven, uitbuigend de
Kunnen wij Iiem daarvoor nog harte
lijk danken?
Wanneer zult u het meest in samen
werking met anderen betekenen Wan
neer u hebt leren waarderen: Gods gave,
waarbij gij zijt opgegroeid.
Wanneer wij van huis uit, hebben ver
staan, tot welk een wonderlijke positie
God ons riep.
Hij stelde ons door Jezus Christus, in
de verhouding tot Hem-zelf, waarin
Adam het niet volhield. De positie van
Zoon van God
Dat moet de diepste vreugde in het
paradijsbestaan zijn geweest. De bomen
en de planten, de bloesem en de vrucht,
de lusthof, de dieren-wereld, het sprak al
een taal dat leeft.
Alles vertelde van God.
EnAdam ging, al luisterende, met
een glimlach op het gezicht. Al die heer
lijkheid was van zijn Vader, Die in de
hemelen is.
Al wat daar bloeide en zong, werd door
zijn Vader gemaaktEn. dan het be
wustzijn te bezittenik ben Zijn zoon
Zijn kind!
Dat betekent immers: op een terrein
staan, waar „rechten" liggen. Hier gold
het, anders dan later de Vader het tot de
morrende zoon sprakKind, al het Mijne
is van u
Zó als de wereld heerlijk voortkwam
uit de hand van God, zó gaf de Heer die
wereld aan Zijn Kind tot een bezit. Een
plaats, om te werken en te genieten, en
tot de glorie van het Koningschap te ko
men.
Die heerlijkheid, door de zonde aan het
ongehoorzame Kind ontnomen, kwam te
rug in Gods genade door Jezus Christus.
In Hem neemt God tot zonen aan, die
vijanden waren geworden. (Ef. 1:5).
Wat dunkt u? Zweeft dat wonder van
die aanneming zo maar in de lucht? Of.
heeft het God behaagd, op overtuigende
wijze in een door Hem bepaalde zveg dit
wonder in ons leven tot openbaring te
brengen
Horen wij nu niet de roepstem, die
van het Sacrament van de Doop uitgaat?
Ik heb gezegdgij zijt MijneDaarom
viel 't Woord als een zaad, een kracht tot
nek langs de blanke kolom, als de gebei
telde kop uit de gevel van 'n oud Hollands
huis, had handen noch voeten tot zijn
beschikking.
Maar wat hij nog vrij had, dat juichte:
zijn oogzijn mond juichten
Zijn geluid ging vanzelf verloren in de
schal dier tweeduizend.
Maar zijn mond opende zich telkens
duidelijk tot één of andere juichkreet. En
langs zijn wang, in zijn kroezelige baard
liep 'n traan die hij niet wegvegen kon,
niet eens voelde, wég als hij was in zijn
enthousiasme voor de held, die hem op
zijn afgelegen dorp door middel van de
Standaard kijk had gegeven op mensen en
dingen, had rondgevoerd door heel de
grote wereld waarin Kuypers genie thuis
was, had opgevoed in de beginselen, maar
vooral bij zijn liefde ook verstand voor
het gedoopte kind had geschonken.
Daar beneden stond hij nu, wiens woor
den hij dagelijks gegeten, wiens vloeiend
woord hij ook nu met open mond in
dronk.
En wéér riep hij en zijn oog schitterde
zijn dankbaarheid uit, terwijl al de an
deren handen en voeten bewogen in lang
durig applaudissement, zoveel echter, zo
veel grootser dan ooit voor de grootste
orkestdirigent
Hoe komt het zo vroeg Kuyper op
eens dat mijn woord bij u ingang
vond
En zichzelf beantwoordend, verklaarde
de sprekerZo dikwerf ik mij voor mijn
Standaard-artikelen zet, zie ik u allen
vóór mij, zoals gij nu hier vóór mij zit.
En wanneer het dan is alsof gij mij
toeknikt, dan weet ik dat mijn woord dui
delijk is. Dan heb ik de juiste uitdruk-
vernieuwing, en de Geest als een dauw.
Opdat het naar voren zou komen, dat
hier van de aanneming tot kinderen door
Jezus Christus mocht gezongen worden.
In het eerste begin der wereld werd de
weg van die heerlijkheid opgebroken. In
Jezus Christus keert dat terug. Ik ben de
weg, zo spreekt de Heiland. De terugweg
naar het verloren paradijs, maar dan
heerlijker, dan Adam het leende.
Tot de bewustwording van dit zoon
schap heeft God in de weg der Kerk aan
ons gearbeid.
Véél daarvan is langs ons heenge
gaan door eigen schuld. Omdat wij
geestelijk zó ver onder de maat bleven,
dat wij nauwelijks naar die voorgestelde
schatten kekenlaat staan, dat wij ons
zelf er in verdiepten
Maar, in de weg der Kerk wordt de
openbaring van dit Kindschap duidelijk.
Houdt nu de bewustwording daarvan
bij ons met deze openbaring gelijke tred
Dat is het feest in Adam's ziel geweest;
ik ben de zoon op dit terrein, de erfge
naam. En, tot deze ontroerende ontdek
king moeten Evangelie en Sacrament ons
brengen. Dan komt het leven „voor haar".
Dan zullen we alles voor de gemeente
Gods doen, omdat wij door haar het won
der Gods mochten ondergaan.
Onze gang naar buiten, naar andere
kringen, zal dan ook zijneen vertellen
van de zegen, welke God zó over ons le
ven bracht. En dat mogen wij gerust zó
doen, dat wij anderen jaloers maken naar
zulk een leven.
Dergelijke bewogenheid voor de Kerk
sluit in het minst niet uit, dat er waar
dering is voor het andere. Paulus' woord
is bekend, dat hij zich zelfs verblijden
kan, als Christus met een bedoeling ge
predikt wordt. Intussen heeft dat de apos
tel er toch niet toe gebracht, om zijn me
thode van arbeid en van gemeente-bouw
er aan te geven. Paulus heeft de overtui
ging gehad, dat het „dienen van God" en
het „liefhebben van de Heer" verband
hield met bepaalde concrete gedragingen.
Deze dingen zullen nooit anders worden,
al zijn ze, dikwijls genoeg, anders gezegd.
Omdat Gods wonderen in de weg der
Kerk ons raken, en wij zó de rijkdom
der ontferming mogen ondergaan, daar
om zullen wij zoveel doen voor haar, die
als Moeder der gelovigen mag worden
voorgesteld.
Het is toch wel een heel fijn iets, als
kinderen nogal van moeder houden. En
naar buiten maakt dat ook een fijne in
king gevonden voor wat in u zelf om
ging. Dan gaat het naar de pers.
Ge hadt eens moeten zien, hoe opeens
de getrouwen Kuyper, elkaar toeknikten.
Maar onze ringbaard daarboven kon
niet eens met het hoofd knikken.
En toch was het, alsof zijn gebeitelde
kop, ondanks de moeilijke positie, éven
bewoogJa, zó was hetKuyper had hem
de woorden uit het hart gehaald
Dat moet ook het geheim zijn geweest
van Vader Geesink, wanneer hij op zijn
Leestafel in de Heraut het boek zelfs van
de meest teleurstellende schrijver net zo
lang om en om keerde, tot hij iets goeds
had gevonden en zelfs de mislukte auteur
de olijke Professor tussen zijn tranen
door toeknikken moest.
Voor 'n krantenman is het niet vol
doende te beschikken over 'n schone stijl
of rijke inhoud.
Een Groen van Prinsterer zelfs is als
Van de 35 dienstjaren, die ik nu zeer
binnenkort mag vól maken, heb ik geen
dagboek bijgehouden.
Jammer
Want nu zijn er tal van interessante
dingen verdwenen achter wat je geen
ijzeren gordijn kunt noemen, maar toch
een gordijn, waar je niet meer doorheen
kunt kijken, en wat je ook niet weg kunt
schuiven. Wel ontdek je zo af en toe in
dat geheugengordijn (dat is het woord!)
een gaatje, zodat je éven een flits op
vangt van wat er gebeurd is, maar het
druk, als ze kunnen zeggen: wat hangen
ze toch aan moeder
Daarentegen, wie altijd wegloopt, mist
thuis wat. Zou hij iets missen in zijn eigen
hart, en met het „als maar" praten over
andere kring, over de leegte van eigen
leven zoeken heen te komen
Wie het eigene heeft leren waarderen,
met hem valt te praten bij anderen. Dan
kunnen we in de „ontmoeting" wat aan
elkaar hebben. En daar zou het kerkelijk
leven in de ruimste zin mee gediend zijn.
Enmocht iemand van gedachte zijn,
dat „het Gereformeerde" daarin „te stijf"
is, dan durven wij zeggendat er nauwe
lijks één kring is, die meer en ruimer
openstaat voor anderen. Informeert u
maar eens in de kring van Jeugd en Evan
gelie, uit welke kerkelijke kring daar het
meeste meedoet. C. St.
De samenwerking der Zeeuwse Kerken
heeft tot gevolg gehad, dat een predikant
voor het werk onder de schippers kon
beroepen worden. Wemeldinge is de
standplaats, terwijl door een gelukkige
combinatie deze kerk ook haar eigen Die
naar des Woords ontving.
Zondag 7 Nov. j.l. was de datum, waar
op de beroepen predikant in het ambt
werd bevestigd.
Het is te begrijpen, dat de gemeente
van Wemeldinge blij en dankbaar tegelijk
was. Voor héél Zeeland was deze intrede
iets bijzonders, omdat wij van Ds C. de
Ruyter mogen spreken als van Zeelands
schippersdominee.
Dat wil niet zeggen, dat in het verleden
niemand naar de schippers omzag. Maar,
het is nu zo, dat er een Deputaatschap is
ingesteld voor deze arbeid, en dat de Ker
ken van Zeeland via deze Deputaten met
belangstelling zullen meeleven met de
geestelijke verzorging der varende ge
meente.
We hopen, dat de combinatie: schip-
perspredikant en pastor van Wemeldinge,
een gelukkige zal zijn. We roepen de jon
ge predikant een welkom toe in de kring
der kerken. Moge God hem gebruiken tot
vruchtbare arbeid onder de gezinnen, die,
bij de walbewoners vergeleken, nogal iets
moeten missen. C. St.
journalist niet geslaagd.
Multatuli heeft er zich over op gewon
den, dat de mensen van zijn stijl spraken,
maar de. inhoud negeerden.
Wat dr Kuyper echter schreef, behoort
tot het schoonste onzer Nederlandse let
teren, maar het is tegelijk „eenvoudig en
duidelijk. Nergens vaagheid. Wie Kuyper
leest, komt te weten waar Kuyper heen
wil. Wat hij zegt, zegt hij scherp belijnd
en verstaanbaar."
En déze kunstenaar onder de dagblad
schrijvers heeft na veertigjarige praktijk
dit als zijn journalistiek geheim onthuld:
dat hij onder het schrijven zijn lezers
vóór zich zag en zich vergewiste of zij
hemsnapten
Snapt u dat D. J. C.
Met grote dank ontvangen ƒ15,van
L. te T. „voor Axels kerkbanken".
Komt U er zelf eens op zitten Ze
„zitten" geweldigD. J. C.
beeld is niet helder meer, en spoedig ver
dwijnt alles weer in de mist. Net als met
de meeste dromen.
Toch zijn het geen dromen geweest
dat moet u niet geloven. Het was werke
lijkheid, afwisselend bar en zonnig, maar
altijd werkelijkheid. Hoe graag zou ik in
dat dagboek dat helaas niet bestaat, nog
eens willen bladeren, nog eens al die do
mineesbelevenissen terugbeleven, weer
eens terugwandelen langs al die paden die
vaak te haastig werden gelopen. Een mens
kan soms wonderlijke gedachten krijgen.
Soms denk iknu moest ik eens in de
bioscoop zitten om heel dat leven van mij
verfilmd te zien. Het zou een film wor-