Weekblad voor de Gereformeerde Kerken in Zeeland. Uit het woord 40e Jaargang. Vrijdag 19 Februari 1926. No. 8. RedacteurenDs. P, VAN DIJK te Zaamslag en Ds. A. C. HEIJ te Koudekerke. SCHADUWEN VAN HET KRUIS. Het begin der lijdensweken is weer 'daar. Het 'kruis van Christus komt in het gezicht. Het kruis, dat ons veroordeelt, want het werd opgericht om onze overtre dingen. Het kruis, dat ons behoudt, want daaraan is gehecht het handschrift conzer zonden. Dat ruwe kruis, al is het den Joden een ergernis en den Grieken een dwaas heid, is ons de volle uitsluiering der genade Gods en het overwinningsteeken van de liefde van onzen Heiland. God is rechtvaardig en waarachtig. Daarom kon alleen langs den weg van den vjoekdood van den Zoon Gods verlossing worden teweeggebracht, en in Zijn gUtmde heeft Hij dien weg ge baand. Maar dano'ok: Zoo lief had ons Jezus, dat Hij niet allien om onzentwille den hemel verliet, m.W ook het kruis wilde verdragen en de schande verachten, opdat Hij ons tot L'Od zou brengen. Aangrijpend blijkt vdit uit het woord, dat hierboven is afgeschreven. Hier kondigt Jezus zen* kniislijden aan. Weliswaar had Hij ook' reeds eerder over Zijnen dood gesproke.n U" 21), en ook konden de discipelen ,Wten, dat het komend Paaschfeest JeziTS' dood zou brengen (20 18), maar nu s-prt.-ekt de Heiland onomwonden uit, d.^t het over 2 dagen met Hem naar het kruis zal gaan. Dan is het uur gekomen, door God daartoe bepaald. Want neen, niet menschen hebben het tijdstip te kiezen, dat Jezus sterken zal, alles gaat naar den bepaalden Ra ad en Voorkennis Gods. Als het aan de Joden gelegen had',, zou de Heiland geen drie jaar gepre dikt hebben. Reeds meermalen had men Hem naar het leven gestaan. Maar steeds weer waren de aanslagen mis lukt. Christus' ure was nog niet ge komen. Zijn werk op aarde nog niet voltooid. Maar nu loopt 's Heilands arbeid ten einde. Hij heelt Zijn prediking, voor zoover Mattheus die meedeelt, afge sloten. Den vollen Raad Gods tot onze verlossing heeft Hij bekend gemaakt. Hij heeft gewezen den weg der zalig heid, gewaarschuwd voor het eeuwig verderf, aangewezen de roeping der gemeente in het midden der wereld, en geprofeteerd het eindoordeel. En nu dat geschied is, nu Hij alle woorden geëindigd heeft, nadert Zijn ure om ais Hoogepriester Zichzelf te offeren voor de zonde. „Ik zal mijn vleesch geven", zoo had Hij gesproken, „voor het leven der wereld". En nu zegt Hij het tot Zijn jongeren rechtuitover twee dagen komt de kruisdood. Voorwaar, zoo ergens, dan komt hier wel uit, dat Gods Raad bestaat en dat 'Hij al Zijn welbehagen doet. Niet wat menschen beramen, maar wat God be sloot, dat gebeurt. Scherp stelt Mattheus dat in het licht. Het is niet zonder opziet, dat de Evan gelist vlak naast dat spreken van Jezus plaatst het verhaal van de geheime be raadslagingen, die de Joodsche over heden houden. Deze zijn het er wel over eens, dat Jezus moet sterven, maar zij tasten nog rond in onzekerheid om trent de manier, waarop men dit werk der duisternis zal aanvatten. Een ding .alleen spreken zij af: het moet niet wezen op het feest, opdat er geen op roer kome onder het volk. Voor de Judeeërs waren zij niet bang, die zouden wel op hun hand zijn, maar onder de Galileeërs, die op het feest ook in grooten getale te Jeruzalem waren, dachten zij nog tal van aanhangers van Jezus te vinden. En daarom voor zichtigheidshalve besloten zij nog even te wachten met de uitvoering van het moordplan, totdat die weer vertrokken waren. Maar ze nu tegenover dit weifelen de bewuste aankondiging van den Hei land. Niet wat de Joden willen, maar wat God wil gebeurt. Niets kan Gods hoog besluit ooit keeren. Menschen zeidenniet op het feest. God zeidewel op het feest. Menschen beraamdenin het ver borgen. God wildein het openbaar. En onbewust zullen de vijanden straks, als Judas komt, meewerken, om tegen hun eigen oorspronkelijk plan in, 's Hee- ren Raad uit te voeren. De Zoon des menschen moet over geleverd worden ter kruisiging. Zoo teekent de Heiland welbewust, wat ge schieden gaat. Op dit Paaschfeest zal het ware Paaschlam worden geslacht, dat de zonden der wereld wegneemt. Wat moet datjezus' lijden verzwaard hebben, alles van te voren te weten. Zijn lijden is dubbel lijdeneerst in 't vooruitzicht en daarna in werkelijk heid. Wij voelen het als huiveringwekkende werkelijkheidHij was een man van smarten. En toch, zoo moest het, om schul dige zondaren van den vloek, die op hen lag, te bevrijden. De Zoon des menschen noemt Jezus zich hier en opzettelijk. Hij wil laten zien, dat het doel van Zijn mensch- wording is zalig te maken, dat verloren was Daarom vermijdt Hij het kruis niet, maar gaat het welbewust, vrijwillig te gemoet. De Heiland w i 1 overgeleverd wor den, omdat zoo de redding der wereld kon worden tot stand gebracht. Die overlevering is dus niet, gelijk men dat soms in moderne kringen hoort beweren, het droef einde van een mis lukt idealisten leven. Integendeel, in den wil tot overgave openbaart zich de hoogste liefde, die weet, dat haar plaats op het altaar is. Laat uw ziel hier weiden met een verwondrend oog. Er gaat in het sober tekstwoord voor ons oog een wereld van leed open. Straks moet Jezus verzinken in gronde- looze pijn. Straks komen al de baren van Gods toorn over Hem heen. Straks moet Hij onder in den eeuwigen dood. Hier staan wij huiverend stil. Dat was om onze zonde, om onze schuld. Wij zijn wetsovertreders, en alzoo aan den vloek onderworpen. Het kruis. Dat is om onze overtre dingen de verlossingsweg Gods. Maar ziet, daar straalt op eenmaal het volle licht van Jezus' liefde. Alzoo Hij de Zijnen liefhad, heeft Hij u liefgehad tot het einde. Wij kunnen veel van Jezus spreken. Zelfs nooit genoeg yan Hem spreken. Al wat aan Hem is, is gansch be geerlijk. Maar een van de trekken, die ons het meest ontroert en boeit, is toch wel zijn gewilligheid om ons leven van het verderf te verschoonen en ons te kronen met goedertierenheid en barmhartigheden. Gij twijfelt toch niet aan Zijn bereid vaardigheid om ook u te redden Zeker, Jezus is in den hemel nu, van heerlijkheid omstraald, maar Hij is gis teren en heden dezelfde en in der eeuwigheid. Wat zal ons scheiden van een liefde en wat zal een liefde scheiden van ons, die zich zelfs door de wetenschap van het nabijzijnde kruis, niet liet weerhou den om te gaan den voorgeschreven weg De maat van Jezus' liefde is oneindig. Dat moet ons doen overwinnen onze kleinmoedigheid, en ons doen gelooven, dat ervoor den grootste der zondaren plaats is onder de betooning van Jezus' van zonden-zaligende liefde. De Zoon des menschen zal overge leverd worden. De Heiland weet het en kiest den kruisweg. Hij wil de Zijnen ontrukken aan Satans macht. Hij wil hen maken tot Zijn eigendom. En als muziek zingt het in ons hart Niet hierin is de liefde, dat wij Hem liefgehad hebben, maar dat Hij ons heeft lief gehad en zich zelf voor ons heeft overgegeven. Want nu weten wij het: het gebouw der zaligheid staat vast, onwrikbaar. Het staat niet op den grondslag van onze liefde tot God, want die moet ons trouwens eerst ingestort worden, maar op het fundament van Gods liefde tot ons. En dat fundament kan niet bezwijken. De liefde vergaat nimmermeer. Veere. Wessels. Kerkelijk en Geestelijk Leuen. De Synode te Assen. KERKBODE. Vaste medewerkersD.D. L. BOUMA, F. J. v. d. ENDE, B. MEIJER, F. STAAL Pzn., en R. J. v. d. VEEN. Abonnementsprijs: per kwartaal bij vooruitbetaling f 1,^UITGAVE VAN DE Beriohten, Opgaven Predikbeurten en AdvertentiSn tot Vrydag- Afzonderlijke nummers 8 oent. PerSVereeniging Zeeuwsche Kerkbode. morgen 9 uur te zenden aan de Drukkers LITTOOIJ Sc OLTHOFF [Advertentieprijs: 15 oent per regelbij jaarabonnement van Adres van de Administratie Spanjaardstraat, Middelburg. Iminstens 500 regels belangrijke reduotie.Firma LITTOOIJ OLTHOFF, Middelburg. TELEFOON 2 3 8. GIRONUMMER 42 280. Gij weet, dat na twee dagen het Pascha is, en de Zoon des menschen zal overgeleverd worden, om gekruisigd te worden. Matth. 26 2. Toen de vorige Synode uitsprak, dat de volgende gehouden zon worden te Assen, heeft niemand er aan gedacht, dat deze reeds sa men komen zou in de eerste maand! van het jaar 1926. Wij zijn van gisteren en weten niet. Naar men meende, moest die vorige bijieenko:- men in 't midden van 'tland, want zij! zou zeer gewichtig zijn en velen zouden haar bijwonen, en dan was Utrecht al zeer geschikt, wijl men uit alle deelen van het land daar 't meest ge makkelijk kan komen. Doch zonder nu iets tekort te doen aan de belangrijkheid van de besluiten, welke in 1923 genomen zijin, toch kunnen wij nu wel verklaren, dat d'e opge wekte verwachting, niet verwezenlijkt is. De vrucht van den voorgenomen arbeid was des tijds nog niet rijlp en het zal wellicht nog wel eenigen tijd duren, voordat zijl gedragen wordt in \dio voorraadschuren der kerken. Het kan zijin, dat er waren, die dachten, dat 1926 veel zou brengen, maar ik geloof me niet te vergis sen, als ik zeg, dat de hoop daarop verzwakt was. Deuitbouw van de belijdenis over de punten: de II. Schrift, de Kerk en de roeping der overheid in betrekking tot de Kerk biedt meer moeielijkheden aan, dan menigeen aan vankelijk vermoedde. Het gaat ook hier, gelijk in vele zaken, een bestuit nemen kost niet zooveel moeite als de uitvoering. Zoo werd algemeen goed gevondo» om Drenthe's hoofd stad te kiezen als vergaderplaats. Be tegenwoordige Synode is een buiten gewone. Buitengewoon om den tijd alreeds, waarin zij gehouden wordt. Dtf laatste helft van Januari en de eerste van Februari vragen in den regel veel werk van de Professoren in de Theologie, de predikanten en de ouderlin gen. Na de Kerstdagen en. de wisseling des jaars is het een geschikt tijdstip om veel werk te verrichten. Gewoonlijk wordt, er dan ook niet aangedacht om langdurige kerkelijke vergaderingen te houden, en terwijl! dit thans plaats heeft, is het duidelijk, dat zulk een Synode aanspraak mag maken op> het attribuut „buitengewone". En dit valt te meer op, omdat zij hoofdzakelijk zich bezig houdt met wat men pleegt te noemen „de zaak Geelkerken". Het is gelukkig, dat het zelden voorkomt, dal voor een dergelijke zaak een Synode noodig is. Ik behoef geen nadere aanduiding te geven, want ieder weet, wat er in 't algemeen mee bedoeld is, en wel is het buitengewoon, dat de Sy node nu reeds iu de vierde week bijleen is. Begrijpelijk is het dan ook. dat velen er zich over verbazen en zeggen: hoe lang moet dat duren en komt er dan nooit een einde aan. Zij stellen zich voor, dat zij het wel spoedig tot een beslissing gebracht zouden hebben. Naarmate de dag naderde, waarop de Sy node geopend1 zou worden, naar die mate werd cle belangstelling grooter. Eiken dag wis ten de bladen belangrijke mededeelingen te doen: eiken dag werd er over gedacht en gesproken. Niet alleen de Gereformeerden za gen met spanning deze Synode tegemoet, maar gerust kan men zeggen, dat heel Ne derland vroeg, welke beslissing zal er vallen. Meermalen kwam aan 't licht, hoe men stond tegenover onze kerken, al bleek het niet al tijd zoo duidelijk als in 't bericht van het Handelsblad, dat van a tot z gelogen was. Ook was in 't gesprek aan velen merkbaar, dat zij wel de klok hadden hooren luiden, maar niet wisten' waar de klepel hing. Zoo hoorde ik in den trein iemand vreezen, Wien een stroom van woorden over de lippen vloeide, maar tot wien een ander de vraag richtte: maar is U wel op de hoogte? Op nieuw kwam er een vloed, doch de ander liet zich niet uit het veld slaan, en herhaal de: U zegt wel veel, maar ik word versterkt in de meening, dat U het niet weet. Als ik mij vergis, zeg U dan eens met korte en klare woorden, waar het omgaat. Daar zat de man, die zoo rijk in woorden was, zoo- dat de ander recht had om te verklaren ziet U, ik dacht het wel en het komt mij! voor, dat het velen gaat als U. Er wordt ontzettend veel over deze zaak gepraat, doch er zijin slechts weinigen, die er over oor deel en kunnen. Hij' voegde er aan toe: ik wil niet beweren, dat ik het kan, maar ik kan wel bespeuren dat er velen zijn, die er over spreken, zonder dat zij! zich de moeite getroost hebben om er achter te komen. Ik heb beproefd om er iets meer van te weten, doch ik heb' gemerkt, dat het hoogst bezwaar lijk gaat. Daarop mengde zich een derde in 't gesprek, die heel nuchteren was. Ondertus- schen had de trein het station bereikt, waar wij allen uitstapten en ik was vol daarover wiat ik gehoord had en ik dacht bij mijzelfik wilde wel, dat allen, die er zoo maar op los praatten, iemand, tegenover zich vonden die zoo zakelijk een dergelijk en lichtvaar dig spreken en oordeelen verstond, als deze medereiziger het deed. Buitengewoon is ook deze Synode, omdat zij meestal in comité-generaal vergadert. Een openbare zitting duurt tot dusver zeer kort. Die vertegenwoordigers van de pers hebben weinig te melden aan hun couranten. Daar aan is het zeker te danken, dat er nog al lange beschrijvingen gegeven worden over As sen, hare geschiedenis, haai- bewoners en wat dies meer zij. Voor mij is Assen een aange name stad. Als ik door hare straten ga, denk ik aan vroegere dagen, waarin mijln vrouw en ik wel eens vertoefd hebben. W,ijl vonden ér een gastvrij! dak en we waren er graag. Assen is de hoofdstad van Drenthe, maar het draagt een landelijk karakter. Als men aan de buitenzijde is, waar de latere wonin gen gebouwd zijn, dan is er daar niets, van wat benauwt. Ruime Woningen met een be hoorlijke afstand van den naasten buurman, terwijl ieder er een tuin heeft, die goed on derhouden het geheel een aantrekkelijk aan zien geeft. Daarbij komen dan de vele hoo rnen, die hier uitnemend tieren, die in den zomer met hun rijken bladerdos een toon beeld zijin van kracht en die een verkwik kende schaduw bieden. Bekend is het bosch in de onmiddelijlke nabijheid der stad waarop elke Assenaar met billijkheid trotsch kan zijin. Hoe heerlijk zal het hief zijn op een mooien Meiavond, als de nachtegalen hun wegslee- pende liederen weergeven. Waarlijk, dan zou men hier kunnen luisteren. Mij viel thans op, welk een indruk de Brink maakt. Ook de omstreken zijin inderdaad schoon. Wie een rijtoer kan maken, zal mei genot zich laten herinneren, hoeveel hij gezien heeft. Het Gereformeerd kerkelijk leven kan er ook wezen in dit vroegere bolwerk van het modernisme. Thans staan er twee' ruime kerk gebouwen, welke eiken Zondag bezet zijn. In het laatst gebouwde vergadert de Synode; het leent er zich uitnemend toe. Al biedt het aan 't oog geen weelde, het is eenvoudig toch maakt het geheel een aangename indruk. Als de gemeente er vergaderd is, moet het er echt gezellig zijin. Wijl hebben in dit op zicht goede tijden, want hoevele kerken zijin er in de laatste jaren gebouwd', welke goed beantwoorden aan het doel, waartoe zij be stemd zijn. De gemeente blijkt ook zeer gast vrij te zijin. Met de ad'viseerende leden telt de Synode ruim zestig man, die op enkelen na allen bij particulieren ónder dak zijin gebracht. Hoewel ik niet met volstrekte zekerheid spre ken kan, toch geloof ik te mogen zeggen, dal allen over hun logies tevreden zijin. Zulk c-en opoffering van een niet groote gemeente mag wel met lof vermeld worden, temeer als men bedenkt, dat het een niet al te gun stige tijd van 't jaar is om aan zoovelen met hartelijkheid herberg te verschaffen. Assen heeft zich kranig gehouden en zij verdient een loffelijke vermelding. Welk einde zal deze Synode hebben? Het is niet vreemd, dat velen het vragen. Wij

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1926 | | pagina 1