Weekblad voor de Gereformeerde Kerken in Zeeland.
Uit het woord
40e Jaargang.
Vrijdag 19 Februari 1926.
No. 8.
RedacteurenDs. P, VAN DIJK te Zaamslag en Ds. A. C. HEIJ te Koudekerke.
SCHADUWEN VAN HET KRUIS.
Het begin der lijdensweken is weer
'daar.
Het 'kruis van Christus komt in het
gezicht.
Het kruis, dat ons veroordeelt, want
het werd opgericht om onze overtre
dingen.
Het kruis, dat ons behoudt, want
daaraan is gehecht het handschrift
conzer zonden.
Dat ruwe kruis, al is het den Joden
een ergernis en den Grieken een dwaas
heid, is ons de volle uitsluiering der
genade Gods en het overwinningsteeken
van de liefde van onzen Heiland.
God is rechtvaardig en waarachtig.
Daarom kon alleen langs den weg van
den vjoekdood van den Zoon Gods
verlossing worden teweeggebracht, en
in Zijn gUtmde heeft Hij dien weg ge
baand.
Maar dano'ok: Zoo lief had ons Jezus,
dat Hij niet allien om onzentwille den
hemel verliet, m.W ook het kruis wilde
verdragen en de schande verachten,
opdat Hij ons tot L'Od zou brengen.
Aangrijpend blijkt vdit uit het woord,
dat hierboven is afgeschreven.
Hier kondigt Jezus zen* kniislijden
aan. Weliswaar had Hij ook' reeds eerder
over Zijnen dood gesproke.n U" 21),
en ook konden de discipelen ,Wten, dat
het komend Paaschfeest JeziTS' dood
zou brengen (20 18), maar nu s-prt.-ekt
de Heiland onomwonden uit, d.^t het
over 2 dagen met Hem naar het kruis
zal gaan. Dan is het uur gekomen, door
God daartoe bepaald.
Want neen, niet menschen hebben
het tijdstip te kiezen, dat Jezus sterken
zal, alles gaat naar den bepaalden Ra ad
en Voorkennis Gods.
Als het aan de Joden gelegen had',,
zou de Heiland geen drie jaar gepre
dikt hebben. Reeds meermalen had men
Hem naar het leven gestaan. Maar
steeds weer waren de aanslagen mis
lukt. Christus' ure was nog niet ge
komen. Zijn werk op aarde nog niet
voltooid.
Maar nu loopt 's Heilands arbeid ten
einde. Hij heelt Zijn prediking, voor
zoover Mattheus die meedeelt, afge
sloten. Den vollen Raad Gods tot onze
verlossing heeft Hij bekend gemaakt.
Hij heeft gewezen den weg der zalig
heid, gewaarschuwd voor het eeuwig
verderf, aangewezen de roeping der
gemeente in het midden der wereld,
en geprofeteerd het eindoordeel. En nu
dat geschied is, nu Hij alle woorden
geëindigd heeft, nadert Zijn ure om ais
Hoogepriester Zichzelf te offeren voor
de zonde. „Ik zal mijn vleesch geven",
zoo had Hij gesproken, „voor het leven
der wereld".
En nu zegt Hij het tot Zijn jongeren
rechtuitover twee dagen komt de
kruisdood.
Voorwaar, zoo ergens, dan komt hier
wel uit, dat Gods Raad bestaat en dat
'Hij al Zijn welbehagen doet. Niet wat
menschen beramen, maar wat God be
sloot, dat gebeurt.
Scherp stelt Mattheus dat in het licht.
Het is niet zonder opziet, dat de Evan
gelist vlak naast dat spreken van Jezus
plaatst het verhaal van de geheime be
raadslagingen, die de Joodsche over
heden houden. Deze zijn het er wel
over eens, dat Jezus moet sterven, maar
zij tasten nog rond in onzekerheid om
trent de manier, waarop men dit werk
der duisternis zal aanvatten. Een ding
.alleen spreken zij af: het moet niet
wezen op het feest, opdat er geen op
roer kome onder het volk. Voor de
Judeeërs waren zij niet bang, die zouden
wel op hun hand zijn, maar onder de
Galileeërs, die op het feest ook in
grooten getale te Jeruzalem waren,
dachten zij nog tal van aanhangers van
Jezus te vinden. En daarom voor
zichtigheidshalve besloten zij nog even
te wachten met de uitvoering van het
moordplan, totdat die weer vertrokken
waren.
Maar ze nu tegenover dit weifelen
de bewuste aankondiging van den Hei
land. Niet wat de Joden willen, maar
wat God wil gebeurt. Niets kan Gods
hoog besluit ooit keeren.
Menschen zeidenniet op het feest.
God zeidewel op het feest.
Menschen beraamdenin het ver
borgen. God wildein het openbaar.
En onbewust zullen de vijanden straks,
als Judas komt, meewerken, om tegen
hun eigen oorspronkelijk plan in, 's Hee-
ren Raad uit te voeren.
De Zoon des menschen moet over
geleverd worden ter kruisiging. Zoo
teekent de Heiland welbewust, wat ge
schieden gaat. Op dit Paaschfeest zal
het ware Paaschlam worden geslacht,
dat de zonden der wereld wegneemt.
Wat moet datjezus' lijden verzwaard
hebben, alles van te voren te weten.
Zijn lijden is dubbel lijdeneerst in
't vooruitzicht en daarna in werkelijk
heid.
Wij voelen het als huiveringwekkende
werkelijkheidHij was een man van
smarten.
En toch, zoo moest het, om schul
dige zondaren van den vloek, die op
hen lag, te bevrijden.
De Zoon des menschen noemt Jezus
zich hier en opzettelijk. Hij wil laten
zien, dat het doel van Zijn mensch-
wording is zalig te maken, dat verloren
was
Daarom vermijdt Hij het kruis niet,
maar gaat het welbewust, vrijwillig te
gemoet.
De Heiland w i 1 overgeleverd wor
den, omdat zoo de redding der wereld
kon worden tot stand gebracht.
Die overlevering is dus niet, gelijk
men dat soms in moderne kringen hoort
beweren, het droef einde van een mis
lukt idealisten leven. Integendeel, in
den wil tot overgave openbaart zich
de hoogste liefde, die weet, dat haar
plaats op het altaar is.
Laat uw ziel hier weiden met een
verwondrend oog.
Er gaat in het sober tekstwoord voor
ons oog een wereld van leed open.
Straks moet Jezus verzinken in gronde-
looze pijn. Straks komen al de baren
van Gods toorn over Hem heen. Straks
moet Hij onder in den eeuwigen dood.
Hier staan wij huiverend stil. Dat
was om onze zonde, om onze schuld.
Wij zijn wetsovertreders, en alzoo
aan den vloek onderworpen.
Het kruis. Dat is om onze overtre
dingen de verlossingsweg Gods.
Maar ziet, daar straalt op eenmaal
het volle licht van Jezus' liefde.
Alzoo Hij de Zijnen liefhad, heeft Hij
u liefgehad tot het einde.
Wij kunnen veel van Jezus spreken.
Zelfs nooit genoeg yan Hem spreken.
Al wat aan Hem is, is gansch be
geerlijk. Maar een van de trekken,
die ons het meest ontroert en boeit,
is toch wel zijn gewilligheid om ons
leven van het verderf te verschoonen
en ons te kronen met goedertierenheid
en barmhartigheden.
Gij twijfelt toch niet aan Zijn bereid
vaardigheid om ook u te redden
Zeker, Jezus is in den hemel nu, van
heerlijkheid omstraald, maar Hij is gis
teren en heden dezelfde en in der
eeuwigheid.
Wat zal ons scheiden van een liefde
en wat zal een liefde scheiden van ons,
die zich zelfs door de wetenschap van
het nabijzijnde kruis, niet liet weerhou
den om te gaan den voorgeschreven
weg De maat van Jezus' liefde is
oneindig.
Dat moet ons doen overwinnen onze
kleinmoedigheid, en ons doen gelooven,
dat ervoor den grootste der zondaren
plaats is onder de betooning van Jezus'
van zonden-zaligende liefde.
De Zoon des menschen zal overge
leverd worden. De Heiland weet het
en kiest den kruisweg. Hij wil de Zijnen
ontrukken aan Satans macht. Hij wil
hen maken tot Zijn eigendom.
En als muziek zingt het in ons hart
Niet hierin is de liefde, dat wij Hem
liefgehad hebben, maar dat Hij ons heeft
lief gehad en zich zelf voor ons heeft
overgegeven.
Want nu weten wij het: het gebouw
der zaligheid staat vast, onwrikbaar.
Het staat niet op den grondslag van
onze liefde tot God, want die moet ons
trouwens eerst ingestort worden, maar
op het fundament van Gods liefde tot
ons.
En dat fundament kan niet bezwijken.
De liefde vergaat nimmermeer.
Veere. Wessels.
Kerkelijk en Geestelijk Leuen.
De Synode te Assen.
KERKBODE.
Vaste medewerkersD.D. L. BOUMA, F. J. v. d. ENDE, B. MEIJER, F. STAAL Pzn., en R. J. v. d. VEEN.
Abonnementsprijs: per kwartaal bij vooruitbetaling f 1,^UITGAVE VAN DE Beriohten, Opgaven Predikbeurten en AdvertentiSn tot Vrydag-
Afzonderlijke nummers 8 oent. PerSVereeniging Zeeuwsche Kerkbode. morgen 9 uur te zenden aan de Drukkers LITTOOIJ Sc OLTHOFF
[Advertentieprijs: 15 oent per regelbij jaarabonnement van Adres van de Administratie Spanjaardstraat, Middelburg.
Iminstens 500 regels belangrijke reduotie.Firma LITTOOIJ OLTHOFF, Middelburg. TELEFOON 2 3 8. GIRONUMMER 42 280.
Gij weet, dat na twee dagen het Pascha is,
en de Zoon des menschen zal overgeleverd
worden, om gekruisigd te worden.
Matth. 26 2.
Toen de vorige Synode uitsprak, dat de
volgende gehouden zon worden te Assen, heeft
niemand er aan gedacht, dat deze reeds sa
men komen zou in de eerste maand! van het
jaar 1926. Wij zijn van gisteren en weten niet.
Naar men meende, moest die vorige bijieenko:-
men in 't midden van 'tland, want zij! zou zeer
gewichtig zijn en velen zouden haar bijwonen,
en dan was Utrecht al zeer geschikt, wijl men
uit alle deelen van het land daar 't meest ge
makkelijk kan komen. Doch zonder nu iets
tekort te doen aan de belangrijkheid van de
besluiten, welke in 1923 genomen zijin, toch
kunnen wij nu wel verklaren, dat d'e opge
wekte verwachting, niet verwezenlijkt is. De
vrucht van den voorgenomen arbeid was des
tijds nog niet rijlp en het zal wellicht nog wel
eenigen tijd duren, voordat zijl gedragen wordt
in \dio voorraadschuren der kerken. Het kan
zijin, dat er waren, die dachten, dat 1926 veel
zou brengen, maar ik geloof me niet te vergis
sen, als ik zeg, dat de hoop daarop verzwakt
was. Deuitbouw van de belijdenis over de
punten: de II. Schrift, de Kerk en de roeping
der overheid in betrekking tot de Kerk biedt
meer moeielijkheden aan, dan menigeen aan
vankelijk vermoedde. Het gaat ook hier, gelijk
in vele zaken, een bestuit nemen kost niet
zooveel moeite als de uitvoering. Zoo werd
algemeen goed gevondo» om Drenthe's hoofd
stad te kiezen als vergaderplaats.
Be tegenwoordige Synode is een buiten
gewone. Buitengewoon om den tijd alreeds,
waarin zij gehouden wordt. Dtf laatste helft
van Januari en de eerste van Februari vragen
in den regel veel werk van de Professoren in
de Theologie, de predikanten en de ouderlin
gen. Na de Kerstdagen en. de wisseling des
jaars is het een geschikt tijdstip om veel
werk te verrichten. Gewoonlijk wordt, er dan
ook niet aangedacht om langdurige kerkelijke
vergaderingen te houden, en terwijl! dit thans
plaats heeft, is het duidelijk, dat zulk een
Synode aanspraak mag maken op> het attribuut
„buitengewone". En dit valt te meer op, omdat
zij hoofdzakelijk zich bezig houdt met wat men
pleegt te noemen „de zaak Geelkerken". Het
is gelukkig, dat het zelden voorkomt, dal voor
een dergelijke zaak een Synode noodig is. Ik
behoef geen nadere aanduiding te geven, want
ieder weet, wat er in 't algemeen mee bedoeld
is, en wel is het buitengewoon, dat de Sy
node nu reeds iu de vierde week bijleen is.
Begrijpelijk is het dan ook. dat velen er zich
over verbazen en zeggen: hoe lang moet dat
duren en komt er dan nooit een einde aan.
Zij stellen zich voor, dat zij het wel spoedig
tot een beslissing gebracht zouden hebben.
Naarmate de dag naderde, waarop de Sy
node geopend1 zou worden, naar die mate
werd cle belangstelling grooter. Eiken dag wis
ten de bladen belangrijke mededeelingen te
doen: eiken dag werd er over gedacht en
gesproken. Niet alleen de Gereformeerden za
gen met spanning deze Synode tegemoet,
maar gerust kan men zeggen, dat heel Ne
derland vroeg, welke beslissing zal er vallen.
Meermalen kwam aan 't licht, hoe men stond
tegenover onze kerken, al bleek het niet al
tijd zoo duidelijk als in 't bericht van het
Handelsblad, dat van a tot z gelogen was.
Ook was in 't gesprek aan velen merkbaar,
dat zij wel de klok hadden hooren luiden,
maar niet wisten' waar de klepel hing. Zoo
hoorde ik in den trein iemand vreezen, Wien
een stroom van woorden over de lippen
vloeide, maar tot wien een ander de vraag
richtte: maar is U wel op de hoogte? Op
nieuw kwam er een vloed, doch de ander
liet zich niet uit het veld slaan, en herhaal
de: U zegt wel veel, maar ik word versterkt
in de meening, dat U het niet weet. Als ik
mij vergis, zeg U dan eens met korte en
klare woorden, waar het omgaat. Daar zat
de man, die zoo rijk in woorden was, zoo-
dat de ander recht had om te verklaren
ziet U, ik dacht het wel en het komt mij!
voor, dat het velen gaat als U. Er wordt
ontzettend veel over deze zaak gepraat, doch
er zijin slechts weinigen, die er over oor
deel en kunnen. Hij' voegde er aan toe: ik
wil niet beweren, dat ik het kan, maar ik
kan wel bespeuren dat er velen zijn, die er
over spreken, zonder dat zij! zich de moeite
getroost hebben om er achter te komen. Ik
heb beproefd om er iets meer van te weten,
doch ik heb' gemerkt, dat het hoogst bezwaar
lijk gaat. Daarop mengde zich een derde in 't
gesprek, die heel nuchteren was. Ondertus-
schen had de trein het station bereikt, waar
wij allen uitstapten en ik was vol daarover wiat
ik gehoord had en ik dacht bij mijzelfik
wilde wel, dat allen, die er zoo maar op
los praatten, iemand, tegenover zich vonden
die zoo zakelijk een dergelijk en lichtvaar
dig spreken en oordeelen verstond, als deze
medereiziger het deed.
Buitengewoon is ook deze Synode, omdat
zij meestal in comité-generaal vergadert. Een
openbare zitting duurt tot dusver zeer kort.
Die vertegenwoordigers van de pers hebben
weinig te melden aan hun couranten. Daar
aan is het zeker te danken, dat er nog al
lange beschrijvingen gegeven worden over As
sen, hare geschiedenis, haai- bewoners en wat
dies meer zij. Voor mij is Assen een aange
name stad. Als ik door hare straten ga, denk
ik aan vroegere dagen, waarin mijln vrouw
en ik wel eens vertoefd hebben. W,ijl vonden
ér een gastvrij! dak en we waren er graag.
Assen is de hoofdstad van Drenthe, maar
het draagt een landelijk karakter. Als men
aan de buitenzijde is, waar de latere wonin
gen gebouwd zijn, dan is er daar niets, van
wat benauwt. Ruime Woningen met een be
hoorlijke afstand van den naasten buurman,
terwijl ieder er een tuin heeft, die goed on
derhouden het geheel een aantrekkelijk aan
zien geeft. Daarbij komen dan de vele hoo
rnen, die hier uitnemend tieren, die in den
zomer met hun rijken bladerdos een toon
beeld zijin van kracht en die een verkwik
kende schaduw bieden. Bekend is het bosch
in de onmiddelijlke nabijheid der stad waarop
elke Assenaar met billijkheid trotsch kan zijin.
Hoe heerlijk zal het hief zijn op een mooien
Meiavond, als de nachtegalen hun wegslee-
pende liederen weergeven. Waarlijk, dan zou
men hier kunnen luisteren. Mij viel thans op,
welk een indruk de Brink maakt. Ook de
omstreken zijin inderdaad schoon. Wie een
rijtoer kan maken, zal mei genot zich laten
herinneren, hoeveel hij gezien heeft.
Het Gereformeerd kerkelijk leven kan er
ook wezen in dit vroegere bolwerk van het
modernisme. Thans staan er twee' ruime kerk
gebouwen, welke eiken Zondag bezet zijn. In
het laatst gebouwde vergadert de Synode; het
leent er zich uitnemend toe. Al biedt het
aan 't oog geen weelde, het is eenvoudig
toch maakt het geheel een aangename indruk.
Als de gemeente er vergaderd is, moet het
er echt gezellig zijin. Wijl hebben in dit op
zicht goede tijden, want hoevele kerken zijin
er in de laatste jaren gebouwd', welke goed
beantwoorden aan het doel, waartoe zij be
stemd zijn. De gemeente blijkt ook zeer gast
vrij te zijin. Met de ad'viseerende leden telt de
Synode ruim zestig man, die op enkelen na
allen bij particulieren ónder dak zijin gebracht.
Hoewel ik niet met volstrekte zekerheid spre
ken kan, toch geloof ik te mogen zeggen,
dal allen over hun logies tevreden zijin. Zulk
c-en opoffering van een niet groote gemeente
mag wel met lof vermeld worden, temeer
als men bedenkt, dat het een niet al te gun
stige tijd van 't jaar is om aan zoovelen met
hartelijkheid herberg te verschaffen. Assen
heeft zich kranig gehouden en zij verdient een
loffelijke vermelding.
Welk einde zal deze Synode hebben? Het
is niet vreemd, dat velen het vragen. Wij