Als 4e HOEST
AbdusïroOP
2© BLAD
*t slapen belet
In elk Gezin
PUROL
Zooals de lezers weten, is de vorige week de groote
beslissing gevallen. MefSO—47 stemmen nam de Tweede
Kamer het verdrag met België aan. „Het was voor den
Minister een overwinning, maar een Pyrrhus overwin
ning, zooals het Handelsblad haar noemt en voor de
Heeren Heemskerk en Albarda een voldoening, voor
Monseigneur Nolens de zegepraal, want hij is de
eigenlijke bewerker van dit resultaat, dat wij met groote
bekommering beschouwen en dat stellig niet gedragen
wordt door de overtuiging van de groote meerderheid
des volks aldus de hoefijzer-correspondent van
genoemd blad. En de man staat in deze beschouwing
niet alleen. De „N. Rott. Crt." noemt het een
droeve beslissing, oit haar verbazing en erfenis en
meent, dat de beslissing bittre teleurstelling zal. wek
ken. Het blad eindigt zijn beschouwing met deze
woordenAan wie ertoe medewerktenen die de toe
komst van ons land eraan waagden, rest daartegenover
slechts de magere hoop, dat nu de Belgen eindelijk
tevreden mogen zijn, Wel bekome het hun". Raemaekers
geeft in de „Tel." een teekening van Piet Lut's Neder
laag. Mbeder Holland zegt tegen Piet Lut. een sukkelig
oud mannetje„Stuk ongeluk 1 Kun je nou zien wat, je
kabaal geholpen heeft Piet Lut)-ja-nu, maar wie had
d-dat kunnen denken I Het blad zelf schrijft in zfjn ka
meroverzichtAan de ministertafel kleine figuur, in zijn
grooten stoel zit Van Karnebeek, nog roerloos. Wat
moet er in dit oogenblik, als de Voorzitter afroept 50
vóór en 47 tegen, in hem zijn omgegaan.
Kroon op zijn moeilijke werk, maar ook kroon op het
edele, fiere hoofd van de Nederlandsche Maagd, door
hem geleid naar de nobele daad, die der breede, inter
nationale gedachte. Kroon, door Van Karnebeek eerbie
dig op dat hoofd gedrukt. Reeds drukken handen de zijne.
Kleine figuur met tengere schouders, maar schouders,
die zulk een zwaar tractaat dragen naar het groote in
ternationale doel. Het is alsof dit oogenblik daar in het
Nederlandsche parlement twee staten, broederstaten, el
kaar warm de hand drukken, het is, alsof in deze don
kere na-oorlogsehe tijden van nog te wrang-egoïstisch
nationalisme even een heldere blik in de groote toekomst
geworpen wordt, de toekomst van gezamenlijke welvaart
door toenadering der volken en wijken van grenzen. Het
is, of men de steenen hoort vallen van de kasteelen der
middeleeuwsche grensmuren, waarvoor in deze modern-
economische tijden geen plaats meer is. En geheel in
overeenstemming met deze beschouwing besluit het blad
„Een wonderlijke toevallige coïncidentiede broeder
hand gere kt op den wapenstilstandsdag". Het betoog is
wel mooi, indien werkelijk heel het Nederlandsche volk
er zoo overdacht, maar de stemming spreekt anders
en eigenaardig is, wat het R. K- blad „De Maasbode"
opmerkt, en deze opmerking is wel heel nuchter: dat
eigenlijk voor eea goed deel het „toeval" schuld is aan
de gevallen beslissing. Dat woord lijkt ons als een koud-
waterstraal op de enthousiaste beschouwing van de „Tel."
En de „Maaabode" logt het als volgt uit: Een zekere
fdhr. Dresselhuijs) en twee vermoedelijke tegenstanders
(de heeren Van Voorst en Scheurer) ontbraken wegens
ziekte op het appèl. Waren zij aanwezig geweest, het
verdrag zou misschien ten slotte verworpen moeten heeten.
Bekend is bovendien, dat de ziekte van den heer Schouten,
die alleen bij machte .was zijn „tegen" uit te brengen,
van invloed is geweest op de houding van een deel der
anti-rev. fractie. Maar wat ervan zij, van de ontwikkeling
der stemverhoudingen en de werking van het „toeval":
het land staat voor de beslissing dei Kamer. Maar hoe
dan ook, het blad meent toch, da deze door het „toeval"
beheerschte beslissing de grondslag heeft gelegd voor'n
hartelijke toenadering tussehen de beide volken. Ook het
„Vaderland" spreekt erover, dat hier wel een succes is
voor de voorstanders, maar „er zal wel niemand zijn, die
de wijze, waarop het verdrag met België, thans de over
zijde hoeft bereikt, een overwinning acht, waarop dege
nen, die haar bevochten hebben, trotech kunnen zijn,
Enthousiasme was er niet. Het leek wei, of de overwin
naars na deze overwinning, Ietwat schun waren, om den
Minister te gaan gelukwenschen. De heer Braat zelf gaf
echter het voorbeeld en toen volgden er meer. Even later
stroomde de zaal leeg. En het blad eindigt met de vraag
Zullen de genoemde Katholieken en de Communist niet
berouw hebben over hun hyper-principieel standpunt
Dat er geen herziening van dit verdrag beproefd wordt
althans indien de Eerste Kamer zich eveneens met
het verdrag vereenigt, hetgeen nog allerminst vaststaat,
is hun schuldde motie had met hun hulp aangenomen
kunnen worden. Het woord ls nu aan de Eerste Kamer.
Veler hoep zal op haar gevestigd zijn I Ook de „Ned."
spreekt in getijken geest, wijst erop. hoe velen meteen
bezwaard hart hun stem zullen hebben uitgebracht,
hetzij vóór, hetzij tegen, velen sullen ook met bekom
mernis der uitslag der stemming hebben aangehoord.
Bekommernis, allereerst om de gevolgen voor ons land,
die komen kunnen, gevolgen van het Moerdljkkanaal.
Een bezwaard hart, om het onbevredigende van den
uitslag 50 stemmen vóór en 47 tegen. Drie kamerleden
afwezig i de heeren Dresselhuijs, Scheurer en Van Voorst
tot Voorst. En dan te moeten weten, dat twee dezer
heeren zeker tegenstanders waren. 5047. Is dat een
aanlokkelijke uitslag voor een internationaal tractaat,
prnai
De ar
waar het toch steeds grootelijks wensehelijk is, dat zij
met zoo groot mogelijke meerderheid worde aanvaard
Thans rust een zware last §p de Senaat". Sterker
zegt het nog de „Rotterdammer". Dit blad zocht naar
een woord, dat het karakter der beslissing van de
Tweede Kamer kan uitdrukken en het heeft het gevonden
i« den schrijnende uitroepafgeperst. En het verklaart
zulks als volgtZoo zeker als het is, dat heel ons volk
een goede verstandhouding met België begeert, zender
eenig economisch voordeel onzerzijds, ja ten koste van
vele zware offfers, zoo zeker is het ook, dat een refe
rendum het tractaat, zooals het nu is, met een verplet
terende meerderheid zou verwerpenen even zeker is
het, dat de kamer —indien de dwangdruk niet zoo sterk
geweest was een krachtig néén had laten hooren.
Dit verdrag is ons afgeperst- De partij-discipline in de
Roomsche fractie was blijkbaar zóó machtig, dat
slechts enkele leden durfden stand houden en anderen
een minder sierlijken zwaai maakten. De dreiging van
Minister Van Karnebeek met de telkens onderstreepte
woorden„denk aan de politieke basis en aan de ge
volgen, waarover ik met bekommernis vervuld ben", zijn
pertinent weigeren om nieuwe onderhandelingen te openen
dit alles gaf den doorslag, om ook vele anti-rev., var>
wie we het niet konden verwachten, tot vóórstemmen
te bewegen. Voorts staat voor de S. D. A. P. vast, dat
de invloed der Belgische partijgenooten niet te ontkennen
valt. En zoo is het Verdrag de Kamer en ons Volk af
geperst. Zal het nu vrede zijn? Het „Centrum" is niet
pessimistisch gestemd. Het schrijft: Wel bedraagt de
meerderheid, waarmee de kamer haar goedkeuring aan
het tractaat schonk, slechts enkele stemmen. Maar e*
is ook zelden tegen een ontwerp een zóó hevige cam
pagne gevoerd, als thans het geval was, waaruit van
zelf een zekere stemming van bezorgdheid, van aarzeling
en weifeling moest ontstaan. Buitendien, valt bij een
zaak als deze, moeilijk, zoo niet onmogelijk, met bewijzen
te werken.
Men kan nu eenmaal niet vooruitloopen op de toekomst,
die nog in 't verschiet ligt, de verzekering geven, dat dit
of dat wèl of niet\zal geschieden. Zoo stond herhaalde
lijk bewering tegenover bewering, waarbij dan van de
zijde der tegenstanders zeer sombere profetiën werden
vernomen, met zulk een aplomb, alsof zij, als helder
zienden in d» toekomst konden lezen. Dat men zich aldus
warm maakt, voor de nationale belangen, welke men
bedreigd acht, is natuurlijk te waardeeren, ook door hen,
die op de zaak een anderen kijk hebben en niet zoo
pessimistisch in hun verwachtingen zijn".
Ook de heer Troelstra verblijdt zich over den uitslag
en zond minister van Karnebeek een telegram van geluk
ter begrensd, want hij
weinig ons volk i
jp den wereldvrede g
politiek meeleeft, zonder welk dit stuk vredeswerk niet
wensch. Zijn blijdschap is echter begrensd, want hl] zegt
o.a. Thans is gebleken, hoe weinig ons volk nog de
breede visie der moderne op den wereldvrede gerichte
is te begrijpen en alsnog door het nationalistisch en lokaal
dreigen eener verouderde belangenpolitiek wordt bedreigd.
Boven alles behoeft ons volk in al zijn gelederen poli
tieke scholing op internationaal gebied in den geest der
vredesgedachte, opdat het Europeesch leert denken en
in staat zij, de nieuwe methode van buitenlandsch beleid
door U in dit verdrag toegepast, te begrijpen. Moge dit
grootsche werk van Volksopvoeding tijdig ter hand worden
genomen met medewerking van allen, die de medezeg*
genschap des volks in het voeren van een buitenlandsch
beleid tot het hooget mogelijk peil zullen opvoeren. Be
sluiten wij deze persstemmen met die van het Belgisch
blad, het „Hbl. van Antwerpen."
Zonder overdrijving is het toegelaten te zeggen, dat
naar alls waarschijnlijkheid de rede van den minister Van
Karnebeek den doorslag heeft gegeven ln den vorm van
de ratificatie. Waarom? Vooreerst om het degelijke en
het overtuigende van de rede zelf. En ten tweede, omdat
tengevolge van de hevigheid van de campagne, in Ne
derland tegen dit verdrag gevoerd, er vooral onder de
Katholieken, verscheidene weifelaars waren. Welnu, die
zijn zoo mag men veronderstellen, door den heer Van
Karnefreek naar zijn zijde getrokken. De achtbare ministér
heeft aan zijn land een grooten dienst bewezen en door
het behalen eener meerderheid, eens temmeer een bewijs
geleverd van zijn. staatsmansbeleid.
En verder mef te melden, dat in verband met decaan-
neming van het Nederl.-Belgisch verdrag aan het secre
tariaat van de Kon. Nederl. Vereenfging „Ons Leger" de
vlag halfstok was geheschen, en dat de (Kath.) Resident
bode spreekt v» een „Dies alter", «en zwarten dag, de
(Kath.) „Tijd" van een verstandig besluit. De Eerste Ka
mer zal nu moeten beslissen.
9 -f I
Terwijl aller aandacht gegeven wordt aan de gevallen
beslissing gaat bet gewone leven zijn gang en hadden
vergaderingen plaats en lezingen en waren er kleine en
grootere gebeurtenissen, ook op ons eiland. En dan mag
Het Verzacht en Geneest
wel allereerst worden genoemd het zilveren jubileum van
den Belgischen Consul, den heer J. van Boven. Vele be
wijzen van belangstelling mocht de heer Van Boven on
dervinden. Zeer treffend was wel, wat de heer L. F.
Debra, sprekend namens de leden van de loodsensocleteit
„de Unie" onder meer zeide„Het is wel opmerkelijk
dat uw jubileum samenvalt met het huwelijk van onzen
hoog gewaardeerden Kroonprins Leopold met Prinses As-
trid. Evenals wij hun hedenmorgen onzen innigsfcen wensch
aanboden, voor een lang en gelukkig huwelijksleven, bie
den wij ook u onze beste wenschen aan en hopen u nog
vele jaren als onzen Belgischen consul aan de zijde uwer
echtgenoot» te mogen bègroet«n". Ook het „Hbl. van
Antw." 9preekt met groote waardeering over den jubilaris
en rijn arbeid in de volgende woorden. De heer Van
Boven heeft gedurende de oorlogsjaren groote diensten
bewezen, toen hij zich rusteloos opofferde voor de vluch
telingen en de te Vllssingen verblijvende Belgen. Terecht
geiiet hij in die stad de algemeene achting en wij hou
den er van dezen waardigen man hulde te brengen en
geluk te wenschen.
Ook de heer H. P. Edelman te Vlissingen jubileerde.
Als chef-teekenaar bij de Kon. Mij. #„de Schelde" was hij
40 jaar als zoodanig werkzaam. Door den ingenieur den
heer L. J. van Berlekom werd de jubilaris toegesproken
en werd hem een clubfauteuil met bijbehoorende oor
konde geschonken. Ook het personeel der machinwteeken-
kamer vereerde hem met een bloemenmand.
In de Nieuwe Middelkerk alhier trad Donderdag 11
Nov. op een gewezen R. Cath. Zendeling, de Heer J. Dols,
die mededeelmg deed van zijn werk in Chipa. Na e«n
inleidend woord, waarin hij aantoonde, hoe de zendings
gedachte door heel de Schrift héén loopt, vertelde spr.
van zijn verblijf in China, waar hij tijdens den Bokser
opstand aankwam. Qeteekend werden land en volk, wij
vernamen van den oorsprong der bevolking, van de op
komst der keizerlijke dynastie, van het mooiste meubel
ln het Chineesche huis, n.l. de doodkist, van offers en
huwelijk, van ouderlijk gezag en nakomelingen, van bij
geloof en zelfmoord. Roomsche zendelingen koopen vaak
kinderen op, dip buiten stad of dorp worden weggewor
pen en daar den dood sterven, of verscheurd worden door
wolven en honden. Spr. kocht soms in een jaar 4 tot
1500 kinderen. Verder vertelde spr. van het zendingswerk,
van de moeilijkheden daarvan en legde het verschil uit
tussehen de R. Cath. en de Protestantsche zending. Eerst
genoemde legt zich toe op massa bekeering. Minstens
6000 h 7000 kinderen zijn door hem gedoopt. Meer dan
60 uitsluitend Roomsche dorpen bestonden in sprekers
omgeving. De Protestantsche zending legt zich meer toe
op den enkeling. Nog zijn er veel te weinig zendelingen,
hoewel men dankbaar moet zijn, dat over heel de wereld
het evangelie wordt verkondigd. Ten slotte deelde de Heer
Dols nog mee van ziin arbeid onder de Chlneezen te
Rotterdam, ln de R. Cath. kerk te Mldjdelburg werd de
eerst der zes conferenties gegeven, welke zouden plaats
hebben. Als spreker trad op Pater D. van Geest uit Nijmegen
met het onderwerp„Onze levensbeschouwing". Naar aan
leiding van een zeer origineele gedachte van den Engelseh-
tnan Chesterton, deed spreker het leven van Chrl9tus zien,
beschouwd van zuiver menschelljk en zakelik standpunt,
en dan ziet men het als een mislukt leven, eindigend ln den
smadelijksten dood. En niettegenstaande dit. beheerscht
Hij na 19 eeuwen de wereld van onzen tijd nog door
zijn verheven wijsheid en wonderlijke macht. En hieruit
bewijst spr. dat de Christus inderdaad méér dan mensch
te, en dat Hij, wien de Christenen hun levensbeschouwing
danken, de waarachtige Zoon van God is. In de Flora
Bioscoop aldaar, werd Vrijdag een film gegeven over
Tuberculose. Nooit genoeg kan men verdacht zijn op
'ijand en nooit genoeg kan hl] worden
van dezen
>p dit punt nog te weinig kennis. De direc
teur van het Zwltsersoh Sanatorium te Leyein had het
toezicht gehouden op de vervaardiging van deze film.
dezen gevaarlijken vijand en nooit genoeg kan
bestreden. Daarop te wijzen was het tteel
avond. Er Is op dit punt nog te weinig kennis.
werk der bacil ln ons
Jonge kinderen vooral zijn In gevaar van besmetting
maar men kAn het tegengaan. Het
lichaam werd aangetoond, en men kan die werking tegen
gaan door rust, zonnebaden, Inspuiting en operatie. Af
schrikwekkende voorbeelden van verwaarloozing werden
getoond. Te Aagtekerke vergaderde de afd. van het
„Groene kruis*. Voorzitter was de burgemeester. Aftre-
WEGELING'S NIEUWSBLAD VAN 19 NOVEMBER 1926.
doordat er ontsteking veroor
zakende slijm op Uw borst zit,
störg dan, dat er naast Uw bed
staat, om U een rustigen
pacht te bezorgen. Akker*»
Abdijsiroop lost de slijm
op en verdrijft den hoest»
prikkel, beroemd en onge
ëvenaard bij bronchitis, kink
hoest, slijmhoest en asthma.
verkrijgt», in kokers f 1.50, f 2.75, f 4.50
groote flacons zijn voordeeliga r.
komt elk oogenblik Purol te pas de man
heeft het noodig bl] het scheren, de vrouw
bij het toilet, het kind bfj gesmette huid,
groot en klein bij bruyl- en snijwonden,
b|J ruwe en schrale hura, springende lippen
winterhanden en wintervoeten. Moeder
weet dat alle leden van het gezin er mede
gebaat zijn en heeft daarom altijd een doos
b(J de hand staan. BIJ Apofth. en Drogisten
in doozen van 30, 60 en 00 et. Tube 80 ot.