H.WEGELING Vraag en Aanbod De Gevangene van If DRUKKERIJEN DRUKKERIJ WEEKBLAD VOOR WALCHEREN EERSTE BLAD WEEK-OVERZICHT Door het aanschaffen Drukkerij H. WEGELING Drukkerij De Lange Jan 32e JAARGANG VRIJDAG 5 MAART 1926 EEN DER BESTE Bureaux van Uïtqave; DRUKKERIJ H. WEOEUNG Noordstraat 44 Tbl. 190 Vusomqsm postrskbnimo No. 51407 DRUKKERIJ DE LANGE JAM ABONNEMENTSPRIJS 40 CENT PER 3 MAANDEN, FRANCO PER POST 36 CENT LOSSE NUMMERS S CENT Advertentieprijs Van 1—4 reoels 60 cent, iedere reoel meer 15 cent. INOEZONDEN MEDEDEELINOEN 60 CENT PER REOEL (dubbele kolom) PIJ CONTRACT AANMERKELIJK VERMINDERD TARIEF No. 9 beschikbaar voor Advertentie f 5.- per plaatsing. Bij meerdere plaatsing, speciaal tarief. Zij die zich mut ingang van 1 April a.s, op ons blad wenschen te abon- nëeren, en zich thans opgeven, ontvangen de tot dien datum verschijnende nummers GRATIS De Administratie. DOET UW SCHOENEN GOED_ VAN DC DIC QOCD WERK LEVEREN,IS NOORDSTRAAT 44 TILCFOON No. ISO VLISSINQKN LA^QB DBUFT B 144 MDOSL0URO Is Geheimzinnige treindiefstal. In den sne'- trein Parijs-Belfort heeft Vrijd ig een diefstal va gelds waarden plaats gehad, waaromtent de volgende bijzon derheden worden gemeld. De trein vertrok op den normalen tijd van 8 50 uur van het Oosterstation te Parijs ln den voorsten w; g on bevonden zich 5 zakken, inhoudende 183.000 frar cs in geld en meer dan een half millioen ip chéques. In de boschrijke omgeving van Ermenon Ville weid de trein door signalen tot staan gebracht. De remmer verliet den laatsten wagen, om den trein z.g met sign ilen te dekken. Hij werd vervangen door den hoofdconducteur, die zich in den voorsten wagen bevond Toen de sig nalen weder op veilig stonden, reed de trein door. Eenige kilometers verder stopte hij opnieuw, ditmaal als gevolg van het breken der Westinghouserem tusschen den eersten waggon en de rest van den trein. D entengevolge bleef de trein automatisch stilstaan. De hoofdconducteur ging toen zelf signalen op den weg plaatsen ter dek king van den trein, terwijl de machinist met de locomo tief, den tender en den eersten waggon doorreed naar het station Orzoir. Toen de hoofdconducteur terugkwam ontdekte hij daar, dat de zakken met geldwaarden uit den waggon verdwenen waren. Er wordt een uitgebreid onderzoek ingesteld. Hoe goed men op de hoogte is geweest van de spoor wegreglementen blijkt uit het feit, dat men, behalve het roode signaal, dat afkomstig bleek van een gewone fiets lantaarn, nog extra knalsignalen op de lijn gelegd had, zoodat de machinist ook had moeten stoppen a's hij het lichtsignaal niet had opgemerkt. Deze knalpatronen vormen in zooverre een aanwijzing, dat gebleken is, dat zij afkomstig zijn uit het magazijn van de Gare de l'est. Uit den geheele opzet van het plan blijkt wel, dat men te doen heeft met vroeger spooi wegpersoneel. De hoofdconducteur, die gisterenmiddag gehoord is, verklaarde nog, dat hij vergeten had, het portier van den waggon, waarin de waarden zich bevonden, te sluiten op het moment, dat hij dezen verliet om den trein te dekken, nadat zijn collega na het eerste oponthoud reeds op de lijn was achtergebleven ter dekking van den snel trein. Hij had echter den machinist gewaarschuwd een oogje in liet zeil te houden. Turkse lie huwelijksgebruiken. De Turk- sche huwelijksplecht gheden gingen tot nu toe met groote feeste ijKheden gepaard, dienvolgens eeu ven-oude traditie betaald moesten worden door den vader van de bruid. De aan de bruid toebehoorende goederen werden met veel praal en in optocht naar de to komstige woonj.1 tats overgebracht en hoe grooter de stoet was, des te meer bleek de rijkdom van den vader van de ariiid. Na huwelijk werd de bruid, vergezeld van all gasten, per rijtuig naar liet huis van haar echtgenoot geleid en ook hier weer was het zaak den stoet zoo groot mogelijk te maken. De huweiijas-feesten duurden over het alge meen een week, gedi rende welken tijd de vader der ru d open hof hield, zoodat alle voorbijgangers het recht hadden he' huis binnen te ticden m zich te goed te doen aan een maaltijd. Aan al deze kostbare gebruiken is nu een einde ge maakt, zekir niet liet mi 1st ten genoege der vaders van de huwbare ochters, deo een verordening, die Je gouverneur van de provneie Constantinopel heeft uitgevaard gd liet doel van de hierdoor opgelegde be- perKingen is tweevoudig. In de eerste plaats is de gou verneur van meening, dat ve e vaders huwelijken van hun dochters hebben tegengehouden, om tat zij niet in staat waren overeenkomstig hun stand de feestelijkheden te bekostigen, zoo'dat het aantal liuwe ;jken beperkt oleef, in de tweede plaats meent hij, dat algemeene bezuiniging geboden is Aan de dikwerf schilderachtige gebruiken en optoch ten d e een vaste plaats in het stadsbeeld hadden ver overd, is echter niet geheel en al een einde gemaakt. De bruid mag bij haar verhuizing nu nog slechts van vijf voei tu gen vergezeld worden en de feestelijkheden megen maar één dag duren Deze feesten mogen echter uitsiuitend bijgewoond worden door de naaste familie leden en de formeel uitgenoodigden. Zoo heeft de mo derne tijd weer ingegrepen in wat tot nu als ee.i Turk- sche traditie van gastviijheid gold. Twee personen do od geschoten. Zondag avond kwa t voor e f is i het café van zekeren Anton Cernetz te Heerlerheide een tweetal bezoekers, A. K. van een der modernste drukmachines, gaven wij wederom een belangrijke uitbreiding aan onze zaak. Deze machine drukt mooi en.... zeer vlug. Dit komt onze afnemers ten goede. Vraagt, indien gij prijs stelt op net uitgevoerd drukwerk tegen billijken prijs, eerst bij oi.s aan Noordstraat 44 Vlissingen L. Delft B 144, Middelburg en A M., door de i caféhouder dooJgetc ïoten, 'nadat zij weigerden, ondanks het s'u tingsuur, het 1 ikaal te verlaten en de herbergier te li|f g ngen. Tegen elf uur kwam de caféhouder zich op het po litiebureau te Heerlerheide aanmeldenen deed mededee- ling van zijn daad. Bij fouilleering werd op C. een re volver gevonden, waarn i hij in verzeKeide bewaring werd gesteld. Onmiddelijk werd de commissaris van po litie uit Heerlen gewaarschuwd, terwijl eenige politie agenten zich naar het bewuste café begaven Daar vonden zij de beide slachtoffers, A. K. en A. M. in het lokaal op den grond liggen. Een inmiddels ontboden geneesheer kon slechts con- stateeren, dat bij beiden de levensgeesten reeds geweken waren, tengevolge van verschillende schotwonden. De herbergier schijnt in zelfverdediging gehandeld te hebben, zegt het „N v. d. D." beide slachtoffers motten geweigerd hebben het café te verlaten, en na herhaalde aanmaning op den caféhouder zij l aangevallen, waai o i deze een revolver getrokken heeft en eenige schoio op beiden loste. De verslagenen zijn beiden gehuwd. Tragisch. Toen de machinist de W. van Roosen daal met zijn trein blokpost .52 te Wiliemsdo p p is- seeren moest, werd hij wegens onveilig sein tot shoppen genoodzaakt. De vertraging duurde opmerkelijk lang, zoodat, de machinist een onderzoek ging instellen en tot zijn grooten schrik moest bemerken dat de wachter dood op zijn post zat. De man was vermoedelijk door een hartverlamming getroffen. Een locomotief in een Huis. Te Renneborg gemeente Vlachtwedde, ontspoorde Maandagavord de stoomtram Oostelijk—Groningen De locomotief drukte den gevel in der behuizing van Warntjes op vijf meter van de rails staande. De halve schoorsteen kwam naar heneden. De iocimotief ligt met de wielen inde hoogte «I Al kan men nog zóó goed praten, Een Uitroeper zal veel meer baten. 4. Doch er v riepen dagen, weken en maanden zonder d it de heer -De Boville iets van zich liet hooren, en toch bleef EJmond nog maar altoos hopen Eerst had hij gedacht d it hij ten minste binnen den tijd van veer tien d igen zijne vrijheid zou herkrijgen maar de veer tien d igen verbenen en er kwam geene verandering in zijn lot. Hij waande nu dat de inspecteur eerst nog naar Pa'ijs was terug gekeerd eer hij de processtukken had dooiïoopen, en hij stelde zich nu tevreden met de ge dachte dat zijne invrijheidstelling nu hoogstens nog d ie maanden zou kunnen duren. Toen ook de/e waren vervlo- ge i, v >egde hij er r og zes bij, tot hij eindelijk dag aan d-'g tevergeefs hopende en wachtende en de uren tellende, met wannonge smart berekende, dat hij nu reeds tien en een halve maand vruchteloos had gezucht en dat het bezoek van den in spec eu voo taa i voor hem niets anders zou wezen dan een droombeeld. Tegen het einde van dat jaar werd de gouverneur verplaatst, hij nam versciieidenen zijner onderhoo 'gen met zich mede, en onder deze behoorde ook de cio'er van Edmonds kerker. Nu kwam er eer* rieu ve gouvr- neur, die geen tijd had om al de n. ien der gevan genen te merken en d:e ze derhalve maar nummerde. De ongelukkige jongem »n heette uerh tlve net meer Edmond Dintes; maar hij bestond alleen nog maar als nummer 34 De gevangene doo- liep al de gewone tijdperken van het z:elelijJen der onschuldig gekerkerder. en vergetene slachtoffers. In den beginne sterkte hij zich door het gevoel van eigenwaarde, dat zijn goed geweten hem deed smaken doch later begon hij zelf aan zijne on schuld te twijfjlen. Eerst was hij somber, zwijgend en verdrietig doch later begon hij luide met zich zeiven te spreken om al hips het geluid zijner stem te hoo en, maar ziin eigene stem joeg hem ontzetting aan. Hij smeekte om boeken, om 't genot dor frisscue lucht en lichamelijke beweg ng, maar men sloeg het hem rondweg af. Ook zijn verzoek om een metgezel in den kerker werd op dezelfde wij'e beantwooid. Zijn cipier w.is zoo mogeiijk nog on oegankelijker dan de vorige; maar t was althans voor Ldmond een genot- met een mensch lijk wezen te kun en sp.eken. Landelijk begon hij luide en innig te bidden en zijne eigen sietn ver schrikte he n nu niet langer. Al de gebeden, die zijne moeder hem had geleerd, riep hij m t' geheugen en t( 1- kens vond hij da r«u een nieuwen zin en n euwen troost, want in gelukkige d gen wordt de waai de van het gebed nauwelijks begrepen,* maar geheel anders is het als kommer, ongeluk en Gods zware hand op den verlatene drukken. Na bidden verviel hij tot onverschilligheid en van onverschilligheid tot rusieloosmijmeren over éénzelfde denkbeeld, nameliik de gedachte aan zijne verlorene vrijheid, aan zijn verloiene geluk, hem door het al te wreede lot ontroofd. Aan die gedachte klemde hij zich vast met de hardnekkigheid van een waanzinnige, on ophoudelijk haalde hij ze door zijn hoofd en zij knaagde aan zijn hart niet dezelfde onverbiddelijkheid als in Dantes Hel de onverzoenlijke Ugolino knaagt aan den schedel van den aartsbisschop Ruggiero. Op dien gemoedstoestand volgden weldra de woedenste, harts ochtelijkste uitdrukkingen. Dantes stiet ln zijne vertwijfeling godslasteringen uit, voor welke zelfs de ruwe cipier vol ontzetting terug deinsde. Hij riep de straffen des hemels in over zijne vijanden, hij liep met zijn hoofd tegen den muur zijns kerkers, maar zelfs zijne krachtige natuur raakte uitgeput in die vergeefsche los barstingen zijner razernij, en hij smachtte naar den dood als den eenigen die hem rust kon brengen.Van dit oogenblik hield hem deze niet minder ontzettende ge dachte bezig. Voor hem bestond er nu geen hoop meer, Integendeel, hij had nu het vreeselijkste te verwachten van de toekomst, doch daarom juist kon hij zich des 'e beter vereenigen met de gedachte aan den dood. Hij werd nu rustiger en tevredener met zijn. hard brood en zijn armoedig leger, ja, hij lachte zelfs weder. Thans bleef hem nog alleen maar over te kiezen op welke wijze hij zou sterven en in den lijdenden toestand waarin hij zich bevond, koos hij den hongeidood. In den beginne kostte hem dit besluit niet veel op offering. Twee malen daags als men hem zijn voedsel bracht, wierp hij het opgeruimd door het kleine tralie venster, waardoor hij een vierkant stukje van den hemel kon zien. Maar allengskens werd hij bedachtzaam onder 't wegwerpen van zijn voedel, en 't begon h4em te spijten dat hij zulk een besluit had genomen. De lerde tot het leven deed zich weer sterker in hem gevoelen, al had hij ook niets wat hem verbond aan het leven, hij wasstoch nauwelijks vier-en-dertig of vijf-en-dertig jaren oud. Wat kon er al niet gebeuren, dat aanleiding zou kunnen geven om zijn kerker te openen of zelfs de muren van het vreeselijk kasteel van If te verpletteren. Intusschen, hij had eene gelofte gedaan om zich dood te hongeren en hij hield die gelofte. De spijzen die hij vroeger nauwelijks kon aanzien van afkeer en walging, kiegen nu zelfs een aanlokkelijk voorkomen voor zijne door den honger gescherpte ingewanden. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1926 | | pagina 1