H.WEGELING
Draag en Aanbod
DRUKKERIJ
WINKELBONNEN
HET ÉÉNE ONRECHT
WEEK-OVERZICHT
DRUKKERIJEN
«EEKBLAD VOOR WALCHEREN
Drukkerij H. WEGELING Drukkerij De Lange Jan
SS*JAAROANO
VRIJDAG IS JANUARI IStS
N*. a
VAN Dl
*11 IOIB WINK
LIVININ, II
EEN DER BESTE
NOOftDSTRAAT 44
TKLKFOON No. ISO
VLIftftINQCN
Bureaux ham Uitgave
DRUKKERIJ H. WEGEUNO
ÜOOfiDêTRAAT 44 TEL. 180 VUSSMOl
Porrt»ocm«MO Na 51407
DRUKKERQ DB LANOE JAM
LANOB DBUPT BI4A
r ABONNEMENTSPRIJS 40 CENT PER I MAAMOBM,
r W>ranco per poot cent
J if losse nummers cent
Advsjttenttepriji
Yam 14 regels 60 cent,
iedere regel meer 15 cent.
INGEZONDEN MEDEDEELINQEN 60 CENT PER REGEL
(dubbele kolom)
BIJ CONTRACT AANMERKELIJK VERMINDERD TARIEF
Is
beschikbaar
voor
Advertentie
16.- por
plaatsing.
Bij meerdoro
plaatsing,
speolaal tarlof.
i
Een 14 jarige |erfgename| van m i 11 i o e-
nen. Een Amerikaansch meisje van 14 jaar, een wees,
jesnne Ferris, dat school gaat te Bournemouth In En
geland, is blijkens een bericht; uit San Fransisco ge
rechtigd tot de nalatenschap van haar grootvader den sui
kerkoning Claus Sprockets, ten bedrage van ruim negen
en een half millioen gulden in Nederlandsch geld.
Claus Spreckels stierf in 1908 te San Franslco na
een romantische loopbaan. Zonder geld kwam hij als
20 jarig Duitsuher in het land van een almachtigen
dollar aan en had spoedig een bloeiende winkelzaak.
Hij wijdde zijn aandacht aan het maken van suiker en
ging naar Europa terug om er het procédé van de ver
vaardiging van beetwortelsuiker te leeren kennen. In
Amerika teruggekeerd, vestigde hij zich als suikerraffi
nadeur en zijn fabriek werd de grootste ter wereld. Zijn
dochter trouwdo tegen zijn zin en zond hem haar bruid
schat van drie millioen in Nederlandsch geld terug.
Weduwe geworden hertrouwde zij twintig jaar geleden
met den heer Ferris en ging in Engeland wonen. Uit
dit huwelijk werd de thans schatrijke jeanne geboren.
De moeder, die inmiddels voor de derde maal huwde,
is overleden. De familie was intusschen verzoend ge
raakt en de heer Spreckels liet bij zijn dood zijn ver
mogen van 9 millioen aan zijne kleindochter na, die
•r thans toe gerechtigd is.
Dieren vriendschap. Bezoekers van den Dieren
tuin te 's Gravenhage, die er de moeite voor over heb
ben kunnen dich bijna dagelijks vergasten aan een in
de dierenwereld zeer bijzonder gebeuren, vertelt de
„Tuingida", Wanneer 's midd*«t de vee de vcgelzaal
in een der kooien zich bevindende raaf van voedsel is
voorzien, ziet men haar de stukjes vleesch in kuiltjes,
welke zij in den grond maakt, wegstoppen. Na eenigen
tijd komt een zwart-witte kat naar de kooi van de raaf
wandelen en gaat op haar gemak voor de tralies zitten
Wat men dan ziet is bijna ongelooflijk. De raaf haalt
telkens een stukje vleesch uit den grond en brengt dat
voor de tralies op de plaats waar de kat zit. Kan deze
het daar met haar poot niet gemakkelijk genoeg pak
ken, dan brengt de raaf het stukje vleesch met haar
snavel tusschen de tralies door en duwt het naar buiten.
Om van dit leuke schouwspel te kunnen genieten is
het raadzaam niet te dient bij de kooi van de raaf
te komen, maar even te blijven wachten bij de kooi
van de uilen.
-Een trein overvallen. Naar uit Guadalajara
wordt gemeld, heeft tusschen die plaats en Mexico-City
een troep van 20 bandieten een trein aangehouden Zij
vermoordden het meerendeel der passagiers en van het
militaire escorte en staken vervolgens de trein in brand
die met de lijken der slachtoffers verbrandde. Men ge
looft, dat slechts 7 leden vsnhet militaire escorte er net
leven hebben afgebracht. De dieven zijn met hun buit
van 200.000 peso's op de locomotief ontkomen. Verdere
bijzonderheden ontbreken. De bende wordt door troepen
nagezet.
De uitgeschudde reizigers, die aan den bandietenaan-
val op den trein ontkwamen en van alles beroofd te
Guadalajara arriveerden, hangen ontzettende tafereelen
van het gebeurde op. Ruim 50 Mexciaansche reizigers
werden in koelen bloede vermoord, onbeschrijfelijke
tooneelen vielen voor. De vloer der wagens dreef van
bloed; terwijl de opgesloten passagiers om lijfbehoud
smeekten, werden velen, die zich zelfs niet tegen de
rooverg verzetten, letterlijk geslacht. De doodskreten van
de gewonden, toen rijtuigen door de vlammen werden
verteerd, waren ontzettend om te hooren. Tenslotte reden
de bandieten In razende vaart naar Yurequaro,plun
derden die stad en vluchtten dan de bergen in. Een
treinconducteur vond eindelijk na een geheelen nacht
te hebben rondgezworven een telegraaflijn, die niet af
gesneden was, en zond met een bede om hulp bericht
van het gebeurde, waarop onmiddelijk hulptreinea met
troepen naar de plaats van het ongeval snelden.
Nadere berichten melden dat de minister van Oorlog
heeft bekend gemaakt, dat federale troepen de bandie
ten, die Zondag een trein overvielen, hebben omsingeld.
Gedurende den strijd doodden zij verscheidene derban
dieten en namen 8 hunner gevangen, die terstond ter
dood werden gebracht. De geheele buit is teruggevon
den de overige bandieten zijn verstrooid.
Roojmoord. Twee dieven hebben te New-York
twee juweliers met zware revolvers neergeschoten mid
den op straat op de Vijfde Avenue, 's ochtends op een
druk uur, en hebben zich ratster gcma&fct van twee
zakken ongeslepen diamanten ter waarde van meer dan
i 00.000 dollar. Zij zijn daarna in een automobiel ont
komen, ondanks een hagel van kogels, door de politie
op hen gericht:
De laatsten der maya's. De Londensche bla-
den wijden veel aandacht aan een 12-jarig meisje, dat
uit Britsch-Honduras is gebracht door den heer Mitchell
Hedges, die een ontdekkingsreis heeft gemsaktin deze
centraal Amerikaansche kolonie. Het meisje, Emalia
Vasquez geheeten, is een Indiaansche van het Maya-ras.
Zij heeft geprononceerd Mongoolsch type, lichtbruine
f(elaatskleiir en een schat van blond haar. Zij is geboren
n een dorp, dat op een uitgebluschten vulkanischen
krater is gebouwd nabij Lubaantun, een stad uit de
oudheid, welker overblijfselen ontdekt zijn door Mitschell
Hedges. De ontdekker vertelt, dat de vijftig menschen
van haar stam, welke in ellendige omstandigheden in
dezen krater bij de ruïnen van de huizen hunner voor
vaders wonen, de eenige overblijvenden zijn van het
Voor kleine zaken, dia gaan
Casta bezitten drukken wij
tagen iéir la ga prljzan
Noordstraat 44 Vllsslngtn Lange Delft B144 Mtddelb.
Sroote ras der Maya's, dat eeuwen terug een hooge
eschsving en welvaart genoot en welks land bedekt
was met groote steden. Hedges gelooft dat de ge
schiedenis der Maya's wel dertigduizend jaren teruggaat
Deze laatste der Maya's vormen, naar hij zegt, den
meest interresanten stam, welken hij ooit gekend heeft
Deze menschen geven nimmer blijk van eenige emotie.
Zelfs onder de vreeselijkste pijnen krimpen zij nimmer
ineen of uiten een klacht. Zij zien in alles wat gebeurt
voorteekenen en bovennatuurlijke machten. Zij sterven
uit, bij gebrek aan wilskracht en uithoudingsvermogen.
Mitchell Hedges is weer op weg ussr Britsch Hon
duras om zijne onderzoekingen te nervstten. Hij wordt
vergezeld door kapitein joycovan het Britsche museum
Een zonderlinge geschiedenis. De rijks
politie houdt zich te Haastreoht bezig met een zonder
linge zaak. Zondag 3 januari kwam op den Haastrecht-
schen Dijk op de hofstede van den landbouwer K. een
man, die voorgaf te zijn de hoofdcommissaris van politie
te Utrecht, de heer Schuitemaker. De man, die een 2S
ik 30 jaar leek te zijn, was van middelmatige lengta
blond van uiterlijk en gladgeschoren. In zijn gelast had
hij verschillende vetpuistjes. Hij trad op met zekere
waardigheid en beweer de onderzoek te moeten doen natr
valsch bankpapier, dat in omloop was. Hij vroeg den
boer zijn bankpapier te mogen zien, aan welk verzoek
deze voldeed. De bezoeker naaide een lijst tevoorschijn
waarop een groot aantal nummers geschreven stonden
toen een der nummers op de lijst bleek te kloppen met
een nummer van een bankbiljet, nam hij dat biljet
het was er een van 10 gulden in beslag, zeggende
dat het valsch was. Voor het biljet gaf hij een kwitantie
met den naam Schuitemaker, commissaris van politie.
Den volgenden dag kwam aan de hofstede van den
zelfden landbouwer weer een man, met een stofbril op,
en heel anders gekleed dan de bezoeker vandevprigen
avond. Deze man beweerde de broer van commiisa'*ii
Schuitemaker en rechercheur te zijn. Hij wilde In de
Pleats sen Ultrospsr van 4 regels, of aoht of Ben,
Succes zal men ten allen tijde xlen I 1 I I I I
28
„Ik heb honger!" klonk het den ouden man nadruk
kelijk in de ooren.
De toon dier stem joeg Ivo een bangen schrik in het
hart. Hij ging een stap achteruit, en toen eerst zag hij
de ellendige icleeding van den zwerver.
„Kom", sprak hij, hem bij do hand vattende,, kom,
gij zijt arm, gij zijt ongelukkig en als iedereen u ver
stoot, zal de grijze Ivo u nog altijd ontvangen."
Frans trad binnen en zette zich zwijgend aan de tafel
neer. Hij scheen ongevoelig voor de woorden des school
meesters, en staarde strak voor zich heen. Ivo haalde
brood en zette het hem voor. De bedelaar sloeg er de
hanop en at met eene graagte, die men verslindend
zou hebben kunnen noemen. De arme schoolmeester
•to d op eenige schreden van hem en wachtte naar een
wo rd, naar een gebaar, naar eenen blik van Frana,
welke hem over de ledigte In het huis, over het afzijn
van Clara zou ondervragen. Niets echter kwam dewen-
schen van den ouden man voldoen j de jongeling ver
slond het hem voorgezette brood en zweeg.
Die ijskoude onverschilligheid deed den ouden man
zeer. Herhaalde malen haa hij den naam van Clara op
de lippen, om hem aan het oor van Frans te doen sui
zelen, en misschien hierdoor nog eene der snaren van
Sevoel en liefde in zijn hart te doen trillen. Te vergeefs
at hart scheen verstaald tegen al de zoete indrukken
van voorheen.
De grijsaard greep eindelijk moed toen Frans van
tafel opstond, en zei de met eene stem welke de diep
ste aandoening aantoonde
„Clara
De jongeling stond stil en zag naar de deur.
„Frans ging de schoolmeester voort, „gij hebt haren
naam nog niet over de lippen laten vloeien, en toch
was een der laatste woorden, die zij gesproken heeft,
uw naam."
„Waar is zij I" vroeg de hardvochtige op kouden toon.
De grijsaard trad nader, opende de deur en de hand
dea jongelings grijpende, geleidde hij hem naar buiten.
„Ginds", sprak nij ontroerd en wees mst den vinger
naar het kerkhof„ginds slaapt zij naast Martha
Frans, In den naam van God, in de naam van de liefde
uwer moeder en van mijn kind, geef een traan aan
beider nagedachtenis."
Een sombere aandoening scheen den jongeling te be
stormen. Ivo dacht aan inkeer. Hij zag strak naar het
gespannen oog des jongelings, of daarin niet een traan
kwam perelen. Er heerichte zichtbaar een strijd in do
ziel des weergekeerdendoch deze verstiet de goede
denkbeelden, en zich tot den grijsaard koerende, deed
hij eene dier vragen, waarin aT de verhardheid, al de
boosheid van zijn gemoed doordrong.
„Hebt gij geen geld V"
De oude man stond als verpletterd. Geld I hfj vroeg
hem geld, als hij hem smeekte een enkelen traan te
plengen op het graf zijner moeder en op dat van Clara.
„Geld 1 zegt gij, Frans, geldWat zi)t gij diep be
dorven Weerhoud die dreigende beweging van uwen
arml Hef de handen niet op tegen hem, die eens uw
)leegvader was, die u nog bemint, al beloont gij zijne
iefde ook met ondankbaarheid! Frans, gij hebt mijn
Kind misschien den dood aangedaan, nadat gij u onder
iet dak, dat u eene schuilplaats bood, aan eene on*
toerende misdaad hebt sohuidig gemaakt. Ik had u kun-
nen vloeken, ik heb u vergeven. Ach, ik smeek u, bi)
de heilige schim uwer moeder
„Zwijg!" riep de jongeling.
„In den naam van die moeder, wier graf gl) miskent.
Hoort gij dan de stem van uw geweten niet meer, die
uw toeroept „wee! wee, wie zijne moeder miskent!"
„Zwijgbulderde de vagebond en atak zijn handen
weer dreigend uit. „Zwijg! Geef mij wat mij van de
erfenis toekomt, en ik zal voor eewig heengaan."
„Van de erfenis uwer moeder 9 Gij dwaalt, kind. Weet
5Ij dan niet, dat zij van gebrek gestorven is 9 Wsst gij
an niet, dat al wat zij bezat nauwelijks genoeg was
om hare schulden te betalen Y Gij zelf hebt haren laat
sten schat, het gouden kruis
„Zij had eene woning 1" onderbrak driftig de |onge*
ling, als wilde hij met die pijnlijke herinneringen afbreken.
„la, Frane, maar zij was zwaar belast."
„Neen, neen I Gij hebt mijn geldgij zult het mij geven."
„Frans, God ie mijn getuige, dat ik nlete bezTic I Dat
ik zelfe veoi van mijne penningen aan uwe moeder ge
geven heb, om haar te helpen, om haar te ondersteunen."
„Gij liegt."
„la dat een woord jegens m!) Gij hebt dan een wel
hevigen haat tegen den ouden Ivo opgevat I Wat heb
ik u toch misdaan 9 Herroep dat woord, en laat ona
vrienden zijn."
„Ijdele woorden! geef mij geld of..."
En bij die woorden greep Frana den grijsaard b(j de
borst, en stiet hem ter aarde.
„Genade, Fransheb genade met mij I" kermde Ivo.
De misdadige jongeling had geen gevoel van genade
in de ziel. Van onbedachtzaamheid, fn het losbandige,
daarna in de landlooperij, in het wanbedrijf vervallen,
had hij elke edele opwelling in zijne borat gesmoord.
Het onkruid had de goede vruchten van voorneen ver
drongen en verstikt.
(Wordt vervolgd.)
WegelingsTlieuwsblad
mmmmmamm1 'r i i mi*
H
H
