No. 46.
Zaterdag 31 Mei 1902.
le Jaargang.
FEUILLETON.
Wedergevonden.
Brievenstukken en advertentiën te zenden aan den Redacteur-Administrateur van „ZELANDIA te Zuiddorpe.
Zij, die zich tegen 1 Juli
op ons blad wenschen te
abonneerenontvangen
de nog tot dien tijd ver
schijnende nummers gra
tis.
Deze courant verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond.
Abonnementen worden aangenomen op post- en hulpkantoren.
Inzending van advertentiën vóór 3 ure op den dag der uitgave.
Staatkundig Overzicht.
7.)
ZELANDIA
Prijs per 3 maanden t
franco per post 75 cent. Bij vooruitbetaling voor een geheel jaar bedraagt de abonnementsprijs
slechts f2,50 voor Nederland en voor België frs. 6,50.
Aan deze uitgave is verbonden een ÖBILLUSTBBBRD ZONDAGSBLAD tegen den
prijs van 45 cent per 3 maanden, betaalbaar tegelijk met de abonnementsgelden.
Advertentiën
van 1 tot 5 regels 50 cent, voor elke regel meer 10.
BijQdriemaal plaatsing van dezelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen om dienstpersoneel ter grootte van hoogstens 8 regels worden
bij vooruitbetaling geplaatst voor 40 cent per advertentie.
Bij abonnement of herhaalde plaatsing belangrijke reductie.
De oorlog in Znid-AIMka.
Zou er dan eindelijk toch eens uitzicht
zijn op vrede
Maandagavond werd uit Pretoria aan de
Daily Mail geseind
De vredesonderhandelingen duren voort
en er worden tal van dépêches gewisseld
tusschen de Engelsche regeering en Lord
Kitchener en Lord Milner.
Het gros van de Boerenafgevaardigden
is nog te Vereeniging, waar zij den terug
keer van de commissie uit Pretoria af
wachten.
De commissie zal, als zij de finale be
slissing van de Engelsche regeering heeft
ontvangen, naar Vereeniging teruggaan
en de uitkomst van de onderhandelingen
aan de vertegenwoordigers van de com
mando's voorleggen, teneinde daarover te
stemmen.
In een uitvoerig bericht over de rede
die Seddon, de premier van Nieuw-Zee-
land, te Kaapstad gehouden heeft zien wij
dat deze man, van den vrede sprekende,
nog gezegd heeft»Als hij (de vrede) tot
stand komt, zal men met voldoening kun
nen getuigen dat hij op een altoosdurenden
grondslag berust." Het antwoord dat de
kolonies op het beroep van het moederland
hadden gegeven, vervolgde hij, (een woord
van president Kruger in een belachelijk
verband overnemende) had »het mensch-
dom versteld doen staan". Het zou een
ontzaglijke taak zijn, om de zaken in
«Hij zeide, dat hij gisteren avond onge
veer tegen middernacht daar voorbijkwam,
toen hij onder de lantaren op den hoek
der Tweede Laan een groepje zag, be
staande uit twee mannen en eene vrouw,
die, zoodra zij hem bemerkten, uit elkaar
gingen-, de mannen gingen terug naar de
Tweede Laan, en de vrouw kwam haastig
naar hem toe. Verwonderd bleef hij staan
wachten op hare nadering, toen zij, in
plaats van dichter bij te komen, bleef staan
bij de poort van het huis van den heer
Blake, en de hand uitstak om die te ope
nen, maar met een woest en verschrikt
gebaar sprong zij achteruit, bedekte haar
gelaat met de handen, en voor hij het
recht wist, was zij weggevlucht in de
richting, vanwaar zij gekomen was.
Eenigszins ongerust kwam Thompson
naderbij en keek door de poort tegenover
hem om te zien, wat. haar kon hebben
doen schrikken, toen hij tot zijne groote
verwondering het bleeke gelaat van den
heer des huizes, den beer Blake zelf, door
de traliën aan de andere zijde van de poort,
zag kijken. Op zijne beurt schrikte hij te
rug en eer hij weer tot zich zelf kon ko
men, was de heer Blake verdwenen. Hij
zegt, dat hij daarna probeerde de poort te
openen, maar ze gesloten vond."
«Vertelt Thompson dat verhaal
Zuid-Afrika weer op orde te brengen. Het
kwam er vooral op aan, het Engelsche ele
ment te versterken. Vele Nieuw-Zeelan-
ders waren bezig zich als kolonisten in
Zuid-Afrika te vestigen. Ten slotte betoog
de Seddon nog de wenschelijkheid van een
politiek van de open deur in alle Engel
sche kolonies ten aanzien van Britsche ar
tikelen en van de ontwikkeling van de
handelsbetrekkingen tusschen de kolonies
onderling.
Te Londen was men Woensdag, blijkens
de bladen, meer dan ooit overtuigd, dat
de vredesonderhandelingen geslaagd zijn.
Het afkondigen van den vrede werd slechts
tot Vrijdag uitgesteld, dan is het konings
verjaardag! Dat zou dus een mooi geschenk
wezen voor Z. MHoogstens wil men toe
geven, dat er nog een of een paar punten
met de Boeren te regelen zijn, maar dat
betreft slechts ondergeschikte belangen.
Het uitstellen van de begrooting, omdat
andere dingen (of „de dingen", zooals een
andere lezing van Balfour's woorden luidt)
hangende zijn, versterkt natuurlijk de blij
de verwachtingen.
Alleen uit Pretoria komen nog steeds
pessimistische beschouwingen. Die halsstar
rige minderheid schijnt 't nog maar niet
op te geven. Men zal in Engeland die
zwaartillende berichten midden in den
blijden roes, dien het uitzicht op den vre
de er over het volk brengt, wel op zij
schuiven met verwijzing naar het nieuws,
dat tachtig man van Jack Hindon, den
treinvernieler, het voorbeeld van hun aan
voerder gevolgd en zich overgegeven heb
ben. Als dat niet een teeken is, dat het
verzet gebroken is
Jack Hindon is een Ier en zijn comman
do zal wel grootendeels zoo niet geheel
bestaan hebben uit de overblijfselen van
de' Iersche brigade en nog andere vreem
delingen. En in dezen oorlog zijn de Boe
ren meer waard dan de meeste vreemde
lingen Als die mannen zich werkelijk
hebben onderworpen, omdat zij geen mu
nitie meer konden krijgen, zou dit een
veeg teeken wezen, maar we weten uit
zooveel onwraakbare getuigenissen van
Boerenkant, dat er aanhoudend patronen
op de Engelsc'hen buit worden gemaakt.
Is een commando tijdelijk er van versto-
»Ja."
«Wel," zeide ik, «het is eene tamelijk
vreemde geschiedenis, en al wat ik te zeg
gen heb is, dat zoowel gij als Thompson
het verstandigste zult doen er niet te veel
over te praten. Stilzwijgen is het parool,
als er zulke menschen als de heer
Blake in betrokken zijn." En ik ging
weg om Thompson op te zoeken.
Die had echter niets bij zijne verklaring
te voegen, behalve dat het meisje lang en
mager scheen te zijn en zorgvuldig in een
doek gewikkeld was. Mijn eerste werk
was nu, voor zoover ik het veilig kon
doen, een onderzoek in te stellen naar de
private aangelegenheden van den heer
Blake en zijne familie, en ik vernam de
volgende bijzonderheden
Dairde heer Blake een man was, die,
mocht hij dan ook weinig aandacht schen
ken aan huiselijke zaken, toch zelden bui
ten zijn eigen huis werd gezien, behalve
bij aangelegenheden van groot staatkundig
belang, wanneer men hem altijd kon vin
den op het spreekgestoelte van de kiezers
vergaderingen. Ofschoon hij voor den op-
pervlakkigen beschouwer een man was
die door zijn gunstig uiterlijk, mooie posi
tie en grooten rijkdom, in de eerste plaats
berekend was om veel in gezelschappen te
verkeeren, gaf hij niet slechts blijken van
een tegenzin daarin, maar ging zelfs zoo
ver, dat hij weigerde de gezellige diners
van zijne intiemste vrienden bij te wonen
de eenige diners, waaraan hij wilde deel
nemen, waren de staatkundige, waar hij
hij zeker was niemand te vinden behalve
zijne politieke medestanders.
ken, dan trekt het zich eenvoudig een
wijle terug, totdat de gelegenheid zich op
doet de bandeliers weer te vullen.
We denken, dat er andere redenen in
het spel zijn geweest; b.v. dat deze vreem
delingen nu eindelijk genoeg van den oor
log krijgen, gelijk andere er al veel eer
der genoeg van hadden. Niet, onmogelijk
heeft men deze mannen van Hindon reeds
als het commando van Visagie opgegeven.
Maar wat in het bijzonder bemoedigend
is in het verhaal van deze overgave, is dat
een korps Boeren getracht heeft die man
nen van de onderwerping af te houden.
En dit zijn Boeren van Louis Botha, die
voor den vrede is, en uit het Oosten van
Transvaal, waar de Boeren immers gede
moraliseerd zijn. De aanvoerder van dat
Boerenkorps heet Slegtkamp. Kan dat wel
een andere wezen dan de wakkere jonge
Nederlander, die in den slag van Spioen-
knp al zoo uitgeblonken heeft? Nu staat
hij dan aan het hoofd vari een commando
Boeren. Dat is een bewijs van vertrouwen
in den vreemdeling, waarop deze trotsch
mag wezen.
DIITSCIILAM).
Schandelijk.
Dezer dagen is, bij le behandeling van
een rechtzaak, een geval van ongelooflij
ke barbaarschheid in het Beiersche dorp
Neukirchen aan het licht gekomen. Deze
gemeente had een stompzinnig epilepticus
van twintig jaar ten haren laste. Tot kort
geleden was hij in een inrichting ver
pleegd, maar, daar de gemeente de verple-
gingskosten te hoog vond, later uit de in
richting genomen en naar het armhuis ge
bracht. Dit achtte men voldoende. De
arme, hulpelooze idioot werd daar, of
schoon hij zich zelf niet meer kon bedie
nen, aan zijn lot overgelaten. Niemand
bekommerde zich om hem Zijn jammer
kreten waren op straat te hooren, maar
ook dit bewoog niemand, eens naar hem
om te komen kijken. Ten slotte hoorde
men hem niet meer; hij lag, verhongerd,
in een hoek van het armhuis. De gemeen
te wilde hem maar gauw onder den grond
stoppen. Voor dit gebeurd was, kwam
echter een gerechtelijke commissie het lijk
schouwen. Uit de schouwing van het lijk
bleek dat de maag volkomen leeg was ge
weest, in de ingewanden waren alleen
overblijfselen van laken en graankorrels
beide beenen waren bevroren, het lichaam
zag er uit als een geraamte en was bedekt
met ongedierte. Het openbaar ministerie
diende een aanklacht in tegen de verant
woordelijke autoriteiten, wegens het ver
oorzaken van den dood door schuld.
FRANKRIJK.
Dc zaak Humbert-Crawford.
De minister van binnenlandsche zaken
looft een som van 25,000 francs uit aan
hem, die mededeéiingen weet te doen, die
de politie op het spoor brengen van de fa
milie Humbert-Daurignac, indien die me-
dedeelingen waarlijk tot de arrestatie der
beschuldigden leiden. Men heeft echter
nog geen aanwijzingen van beteekenis ge
kregen en zoolang als de familie zelf niet
spreken kan om van haar schelmerijen te
getuigen, wordt door anderen die taak
ijverig waargenomen. Elke dag brengt
nieuwe verhalen van pngelukkigen, die
door mevrouw Humbert in de val gelokt
zijn. Thans wordt er verteld van een ze
keren heer V., die reeds in 1886 tot 6 ja
ren gevangenisstraf zou veroordeeld zijn,
beschuldigd van valschheid in geschrifte,
gepleegd ten nadeele van de bankiers der
familie Humbert. Te vergeefs verklaarde
de beschuldigde destijds voor den rechter,
dat niemand anders dan mevrouw Hum-
bert zelf hem had verzocht de valsche
stukken te maken, en dat hij de daarmee
verkregen geldsom van 300,000 francs aan
haar ter hand gesteld had. Aan een zoo
brutale en onwaarschijnlijk klinkende ver
dediging werd geen geloof gehecht. Nu
men thans weet, wie mevrouw Humbert
is, wordt bet waarschijnlijk, dat de ver
oordeelde destijds de waarheid heeft ge
sproken.
BELGIB.
De verkiezingen.
Over den uitslag der verkiezingen han
delend, zegt het N. v. d. D. uit Brussel
het volgende:
Van de 14 r.ieuwe zetels, waarvoor er
moest gekozen worden, hebben de katho
lieken er 9 gewonnen, de liberalen slechts
Naar allen schijn wenschte hij de da
mes te vermijden, eene theorie, die zijn
grond vond in het feit, dat hij nooit, zelfs
niet in de kerk, of op straat, of in de
eene of andere plaats van vermakelijkhe
den gezien werd in gezelschap eener
vrouw. Deze eigenaardigheid bij een man,
jong hij was toen niet ver van de vijf
en dertig rijk, en huwbaar, zou echter
nog opvallender zijn geweest, zoo men niet
geweten had, dat hij tot eene familie be
hoorde, die bekend was wegens hare
excentriciteit.
Er was geen enkel man van zijn
geslacht, dié niet een bepaalde eigenaar
digheid bezat. Zijn vader, een boeken
verzamelaar, behandelde iemand, man of
vrouw niet beleefd, die Shakespeare in
in zijne tegenwoordigheid noemde, en tot
op zijn sterfdag wilde hij niet toegeven,
dat die goddelijke dichter eenig talent
bezat behalve eene gelukkige woorden
keuze. De oom van den heer Blake haat
te allen, die een betrekking bij de rech
terlijke macht bekleedden, en wat zijn
grootvader aangaat maar hij hebt wel
gehoord van diens manie, een zeer groote
tegenzin tegen dat eenvoudige voedings
middel, visch; hoe zijn vrienden verplicht
waren het van hunne menu's te schrap
pen, als zij hem te eten verwachtten. In
dien de heer Blake dus eene storke an
tipathie verkoos te hebben voor vrou
wen b. v. waren er voorbeelden ge
noeg in zijne familie om hem daarin te
stijven. Een zijner vroegere politieke
ambtgenooten, die met hem in Washing
ton was geweest, vertrouwde mij echter
toe, dat men wist, dat hij eens veel werk
gemaakt had van mejuffrouw Evelijn
Blake, die nicht van hem, die later zulk
eene schitterde partij heeft gedaan door
een rijken ouden deugniet van een Fran
schen edelman, den graaf de Mirac, te
huwen en terstond daarna door den dood
te verliezen. Maar daarover mocht niet
gesproken worden, daar mevrouw de gra
vin nu vrij en in New-York was, hoe
wel zij blijkbaar op een alles behalve
vriendelijken voet stond met haar vroe-
geren bewonderaar.
Daar ik mij het portret herinnerde, dat
ik in de studeerkamer van den heer Bla
ke had gezien, vroeg ik, of die dame ee
ne brunette was, en op het bevestigend
antwoord meende ik voor het oogenblik,
dat ik een sleutel tot het geheim had
ontdekt; maar toen ik met mijne inlich
tingen bij Gryce kwam, schudde hij het
hoofd met een lachje, en zeide mij, dat ik
dieper moest duiken, indien ik de waar
lieid wilde opvisschen, die op den boden
dezer put verscholen lag.
V.
Ondertusschen bleken al onze pogin
gen om inlichtingen te verkrijgen omtrent
het lot of de verblijfplaats van het ver
miste meisje, tot nu toe vruchteloos te zijn
Zelfs de door juffrouw Daniels geplaatste
advertenties hadden geene uitwerking; en
nu mijn plan verijdeld was, begon ik te
wanhopen, toen het vreemde en onver
klaarbare gedrag van juffrouw Daniels in
deze dagen van spanning, waarvan ik
1, de socialisten 3 en de daensisten 1. De
katholieken nemen daarenboven de libe
ralen een zetel af te Dinant, zoodat zij in
t geheel 10 zetels winnen, terwijl de
winst voor de liberalen door dat verlies
op 0 komt.
De Kamer bestaat nu uit 96 katholie
ken, 34 liberalen-progressisten, 34 socia
listen en 2 daensisten, dat is, zooals wij
hooger zeiden eene katholieke meerder
heid van 26 stemmen. In den Senaat be
draagt onze meerderheid 16 stemmen.
Wat bovenal verheugend is, dat is de
groote vooruitgang door de katholieken
in de steden gedaan. Overal is ons getal
stemmen aanzienlijk vermeerderd, terwijl
de liberalen en vooral de socialisten ach
teruit gaan. Te Brussel en te Gent begin
nen de socialisten voor goed den berg af
te gaan. Te Antwerpen hebben de libe
ralen, die dachten heer en meester te zijn
in de stad, eene klopping gekregen, die
hen terecht doet vreezen voor het verlies
van het stadhuismet eene groote meer
derheid hebben de katholieken er de twee
nieuwe zetels gewonnen, zoodanig dat
een der kandidaten, enkel voorgesteld als
plaatsvervanger, als werkelijk volksver
tegenwoordiger moest uitgeroepen worden.
Liberalen en socialisten zijn dus beiden
even zeer door het kiezerskorps veroor
deeld, en nogtans, zij hadden gehoopt,
zooniet het ministerie in eens omver te
werpen, dan toch de katholieke minder-,
heid op zulk bespottelijk klein getal stem
men te brengen, dat het onmogelijk zijn
zou erop te rekenen.
Die prachtige overwinningen, gansch
het land door, zijn nog bekroond door on
zen zegepraal te Brussel, bijna zoo schoon
als die van Antwerpenhet vooruit
springen van den naam van Colfs van de
8e plaats op de le plaats. 13512 voorkeur
stemmen zijn aan M. Colfs gegeven ge
weest, en deze is dus gekozen zonder ee
ne enkele der lijststemmen noodig te heb
ben: zooals wij het in onze artikels uit
gelegd hebben, is hij aan het hoofd der
katholieke lijst gekomen, en dit heeft in
niets de andere kandidaten benadeeld,
die zij, tot M. De Coster, de negende, ge
kozen zijn in de orde waarin zij voorge
dragen waren.
hoorde door Fanny (het aardige dienst
meisje van den heer Blake, met wie ik in
den laatsten tijd kennis had aangeknoopt),
mijne slapende geestkracht wakker schud
de en mijzelf deed afvragen, of de zaak
inderdaad zoo hopeloos stond als het leek.
«Als zij een geest was," zoo luidde hare
laatste uitdrukking betreffende dit onder
werp, „zou zij niet meer door het huis
kunnen dwalen dan zij nu doet.
Zij schijnt geene minuut rustig te kun
nen blijven. Van boven naar beneden,
van beneden naar boven, tot wij er haast
gek van zijn. En bleek als zij is, en hoe
zij beeftWel, hare handen trillen voort
durend, zoodat zij geen schotel van de ta
fel durft nemen. En dan de wijze, waar
op zij om meneer Blake's deur heendraait,
als hij thuis is! Zij gaat nooit binnen, dat
is het gekste er van, maar loopt op en
neer, wringt hare handen en praat met
zich zelf juist als eene krankzinnige. Wel,
ik heb haar misschien tweemaal op een
namiddag hare hand bijna op den deur
knop zien leggen en ze dan terugtrekken,
alsof zij bang was, dat die haar zou bran
den en als toevallig de deur openging en
meneer Blake er uit kwam, dan moest
gij eens gezien hebben, hoe zij liep. Wat
dat alles beteekent, weet ik niet, maar
ik heb er mijne gedachten over, en als zij
niet gek is, wel enz., enz.
In tegenwoordigheid van zulke feiten
gevoelde ik, dat het dwaasheid zou zijn
te wanhopen. Laat er slechts een geheim
zijn en, ofschoon er iemand van den heer
Blake's positie in betrokken was, ik was
gered. Wordt vervolgd.
