Eerste
in
stuk van
Veeregat
enorme
zichtbaar
dijk
HERDENKING
Bouw van brug Hoekschewaard'
Eiland van Dordrecht is urgent
Niet zómaar een boerenbruiloft
Oneerlijke procuratiehouder
boekte zijn malversaties
Zaterdag 3 mei 1958
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina f
Reeds 7000 ton
mijnsteen gestort
Vooral voor verkeer
uit Zeeuwse delta
MIDDELBURG
VLISSINGEN
BINNENLANDS
J7QURNAAL
Nieuw Brits
radarapparaat
MIDDELBURG i
Na ongeveer tien dagen werken,
waarbij men reeds 7000 ton mijn-
steen op de bodem van het Veer-
segat heeft gestort, is nu het eer
ste stukje van de enorme dijk
zichtbaar geworden. Vooral bij
laag water kan men vanaf de kust
duidelijk iets boven water zien
steken. Dit is voorlopig alleen nog
maar de mijnsteen, die men met
bakken vanuit de werkhaven naar
de drijvende kraan in het Veerse-
gat brengt.
Over enige weken hoopt men van
deze mijnsteen een perskade gemaakt
te hebben, die dan vol met zand ge
spoten zal worden. Een grote zandzui
ger is nu al bezig om in de onmiddel
lijke omgeving van het werk een twee
de werkhaven in de bodem van de
oude zeearm te zuigen. Hierin komt
straks een grote drijvende asfaltfa-
fabriek die het asfalt zal moeten leve
ren waarmede men het zandlichaam
van de dijk gaat bekleden. Zoals be
kend omvat dit werk de aanleg van
ongeveer zeventienhonderd meter dijk,
waarmede men iets meer dan de helft
van de oude zeeweg naar Veere hoopt
af te sluiten. Dit eerste dijkvak loopt
voor het grootste gedeelte over een
grote zandplaat, zodat de aanleg hier
van wel geen grote moeilijkheden met
zich mee zal brengen. De werkzaam
heden aan het tweede gedeelte zullen
echter van heel andere aard zijn, want
hiermee zal men de op enkele plaatsen
wel twintig meter diepe stroomgeul
moeten afsluiten.
MORGEN IS HET 4 mei, de dag van
de dodenherdenking. 5 mei is de da
tum, die gefixeerd als de bevrijdings
dag, hoewel voor belangrijke delen
van het land de datum der bevrijding
maanden vroeger ligt.
Met name die eerste dag spreekt ons
sterk aan.
Wie thans vlak bij, op of boven de
middelbare leeftijd is, heeft de vijf
daagse oorlog, de bezetting en de be
vrijding van Nederland ten volle mee
beleefd. Maar hij heeft ook de her
innering aan mannen en vrouwen uit
zijn omgeving, die hun leven gaven
in de strijd tegen de overweldigers
van ons land.
Hoe het was in die beruchte mei
dagen van 1940?
Het was een voorjaar als nu. Alles
stond in volle bloei, toen in de nacht
de overweldiger over ons kwam.
Er zijn punten, waar ons leger dap
per stand hield, de Grebbeberg bijv.
En Zeeland niet te vergeten. Daar
werd door ons leger gesteund door
Franse eenheden het langst stand
gehouden, ook na 5 mei. En Middel
burg vooral kreeg de wonden der ver
woesting, waarvan het herstel thans
pas in de richting van de voltooiing
gaat.
Toen vielen de eerste doden, ook in
onze provincie.
Daarna kwSmen de dagen der be
zetting.
Aanvankelijk was ons volk als ver
bijsterd. Slechts weinigen zagen van
de aanvang af de plicht tot verzet.
Maar hun aantal groeide onder de
maatregelen van de bezetter, tot in het
laatst vrijwel het gehele volk in ver
zet stond, uitgenomen dan een stel
landverraders.
DIE WEINIGE OORLOGSDAGEN,
maar vooral het verzet hebben van
ons volk de offers gevraagd.
Elke stad en elk dorp kent
de namen, waarvan er een aantal door
monumenten en straatnaambordjes in
herinnering worden gehouden, van
hen, die vielen en die voor het vuur
peloton werden gezet, of in gevange
nissen en concentratiekampen ten do
de werden gemarteld.
Dit heeft wonden geslagen, die in
veler leven tot het eind zullen blijven
schrijnen, ook al giet onze God door
de tijd balsem in de zo diepe won
den.
In 1944'45 ging het oorlogsgeweld
nogmaals over onze provincie heen.
Zeeuwsch-Vlaanderen en Walcheren
dragen er nog de diepe sporen van.
Ook bij het zo ver gevorderde herstel,
bij de prachtige nieuwbouw en restau
ratie, gaat het vele ouderen nog altijd
als de Joden uit de dagen van Ezra,-
die de oude tempel gekend hadden,
toen zij de grondlegging van de nieu
we zagen. Al wenen zij niet, zoals de
oude Joden, er blijft iets in hen leven,
dat altijd pijn zal doen.
O, ZEKER: wij gedenken de bevrij
dingsdagen. Levendig heugt ons de
blijdschap, die door het volk voer, toen
het benauwende juk der onderdruk
king werd weggenomen. Het geslacht,
dat dit heeft beleefd, zal het altijd als
een blijde herinnering in zich blijven
dragen.
Maar het gaat met de bevrijdings
dag, zoals het met de andere bevrij
dingsdagen in de geschiedenis van ons
volk gegaan is. Naarmate de jaren
voortschrijden en het geslacht wegvalt,
dat de dag zelf meemaakte en besef
heeft van het gevoel van verlossing,
dat toen door aller harten ging, zou
het een feestdag worden, die gevaar
heeft, door zijn feestelijkheid de ware
warmte van het besef der verlossing
te verdringen.
Daarom spreekt ons de dodenher
denking altijd het meest aan.
Wij weten, dat ook het begrip daar
van zal slijten en al gesleten is bij hen,
die niet in directe relatie stonden tot
de mannen en vrouwen die vielen.
Maar het blijft eis der dankbaarheid,
dat wij gedenken aan hen, die het
hoogste offer van een mens, het leven,
gaven in de strijd tegen de overwel
digers van ons volk.
WIJ HEBBEN DAARBIJ te beden
ken, dat een groot deel van het volk,
dat op dit ogenblik leeft, toch slechts
de heugenis heeft aan één bevrijding.
Maar voor heel ons volk geldt en
zal blijven gelden, dat er een reeks
van bevrijdingen is geweest, waardoor
de Nederlandse natie haar zelfstandig
heid verkreeg. En altijd weer heeft diel
verlossing offers gevraagd van het|
beste deel van ons volk.
Het heeft ongetwijfeld zin, op del
duur de herdenking van die allen in|
het gezichtsveld te nemen, als wij de
doden herdenken.
Naarmate het aantal van hen, die in a
verwantschap stonden tot de mannen
en vrouwen, die van 1940 tot 19451
vielen, vermindert, zal dit steeds ster-|
ker naar voren treden.
Dan zullen we goed doen, toch ze-I
ker eens in het jaar te gedenken aan»
hen, die bij en sinds de verwerving
van de zelfstandigheid van ons volks-1
bestaan de inzet van hun volle per-|
soonlijkheid en ook het offer van hun
leven brachten, om het bestaan vanl
het Nederlandse volk op zijn besehei-n
den grondgebied tot een zo welva
rend volk te maken, als wij het zelfs I
thans, in de depressietijd, kennen.
En het zal ons moeten aansporen,
om hun voorbeeld te volgen. I
NIET IEDER wordt geroepen zijnl
leven te geven, als hij het benut ten»
beste van hen, die rondom hem.leven,
ten bate van het volk, waarin Godl
hem een plaats gaf.
Dat is de roeping, die van de her
denking van verzet en offer en bevrij-l
dmg tot ons uitgaat. Vanaf de zeedijk te Vrouwen-
Onze God vraagt niet m alle tijden" J TI7.
en van allen hetzelfde. Hij zet ons inl Volder slaan de Walcherse
onze tijd en onze omstandigheden. hoeren de vorderingen van 't
Daarin zullen we moeten leven en ons
moeten geven met gebruik van de ta-l
lenten, die Hij ons gaf. Dat zal in de
ene tijd zijn grote moed en zal vragen
het offer van het leven in een geweld
dadige dood. Dat zal in de andere tijd
zijn toewijding aan onze arbeid, geven
van onze liefde aan onze naaste, zon
der dat wat men dan noemt „grote"
dingen van ons gevraagd worden.
Maar het is even goed het offer van
ons leven.
Dat is het, wat God van ons vraagt.
Zoals Hij Zijn Zoon gaf, opdat een
ieder, die in Hem gelooft, het eeuwige
leven zal hebben, zo vraagt hij van
ons, dat wij, uit liefde tot Hem, onze
naaste het beste zullen geven, wat wij
voor onszelf zouden wensen.
De door het gemeentebestuur van Dor
drecht Ingestelde commissie, die tot taak
had na te gaan of het noodzakelijk en
mogelijk is een vaste oeververbinding tus
sen het eiland van Dordrecht en de Hoek
schewaard tot stand te brengen, is met
haar werkzaamheden gereed gekomen.
Zij komt tot de conclusie, dat de capaci
teit van het veer tussen deze eilanden
nog maar juist aan de behoefte van nu
voldoet en dat mede in het belang van de
ontwikkeling van de Hoekschewaard de
vervanging van dit veer door een brug
als zeer urgent moet worden beschouwd.
De commissie is van oordeel, dat een
vaste oeververbinding een belangrijke
plaats zou innemen in het stelsel van
wegen, dat ontstaat bij de uitvoering van
het deltaplan. Het is wenselijk het van
het zuiden en zuidwesten uit komende
verkeer, dat niet bestemd is voor de rich
ting Rotterdam-Den Haag, zo gauw moge
lijk van de drukke Zoomseweg af te voe
ren. Dit verkeer kan dan over het eiland
van Dordrecht zijn weg naar het midden
en oosten van het land vinden. De ooste
lijke verbindingsweg moet namelijk over
de rijksweg zestien en over ene over het
Wantij te bouwen brug naar de Baan-
hoekse verkeersbrug lopen. Van hier af
is in korte tijd het centrum van het land
bereikbaar.
P.Z.E.M.-Personeelsvereniging
op reis
De personeelsvereniging der P.ZE.Mi
heeft een excursie naar de WerelcU
tentoonstelling te Brussel gemaakt,
diverse paviljoens werden bezichtigd»
De belangstelling voor deze exeursti
was zo groot, dat 5 autobussen inge
schakeld moesten worden.
Zilveren jubileum bij de P.Z.E.M.
De heer W. Camper, boekhouder op
de afdeling Stroomverkoop der N.v.
Provinciale Zeeuwse Electrieiteits-
Maatscharppij vierde zijn zilveren
dienstjubileum. Des morgens werden
de heer en mevrouw Camper ontvan-
gen in de directiekamer van het P.Z.
E.M.-kantoor aan de Poelendaelesin-
gel, waar de directeur, ir. T. Michiel-
sen, de jubilaris hartelijk dank bracht
voor de gedurende 25 jaren aan het
bedrijf bewezen diensten en hem de
gebruikelijke enveloppe met inhoud
aanbood. Des avonds recipieerde de
jubilaris te zijnen huize, waar vele
chefs en collega's hem geluk kwamen
wensen. Namens het personeel werden
de jubilaris enige blijvende herinne
ringen aangeboden, terwijl mevrouw
Camper bloemen ontving. Ook van an-
dere dan P.Z.E.M.-zijde mocht de heer
Camper vele blijken van belangstel
ling ondervinden.
De personeelsvereniging der P.Z.IJ.
M. boo:d eveneens een geschenk aan.
werk gade.
WISSENKERKE
Ned. Herv. Kerk
Aangenomen naar Wissenkerke W.
Koole te Uitwijk, die bedankte voor
Nijland.
Het onderzoek naar de malversaties
die door de procuratiehouder H. H. op
het bijkantoor van de Rotterdamse
Bank in Roosendaal werden gepleegd,
zal enige weken in beslag nemen. Vier
controleurs van de bank houden zich
bezig met de fraudes, waarvan de eer
ste reeds uit 1945 dateert. Alle onre
gelmatigheden zijn gepleegd met gel
den en waardepapieren van cliënten
uit Zundert en omgeving, waar de
procuratiehouder elke week een zit
dag hield.
Inmiddels is aan het licht gekomen
dat H. daarbij valsheid in geschrifte
pleegde en valse handtekeningen
plaatste. Thuis hield de procuratiehou
der er een complete boekhouding van
zijn malversaties op na, waardoor hij
zeer secuur te werk kon gaan.
Bij het onderzoek werd reeds vast
gesteld, dat het totale bedrag, waar
voor de bank benadeeld is, iets hoger
zal liggen dan aanvankelijk geschat.
Bij de eerste verhoren kwam men tot
een bedrag van rond honderdduizend
gulden. Gisteren is H. voor de officier
van justitie te Breda geleid.
Gevonden voorwerpen
De volgende voorwerpen zijn op het
bureau gedeponeerd: diverse dames- ett
herenrijwielen, alsmede enige autopeds,
witte sluier, 2 sleuteltjes, jongensjasje,
vulpen, reclamebord, stropdas, rozen
krans, fietspompje, portemonnee, baret»
regenbroek, ballettricot, diverse hand
schoenen en wanten.
Inlichtingen zijn te verkrijgen over d«
volgende voorwerpen: herenpolshorloge,
zakdoek, kwitanties, kinderschepje, lede
ren jas, loper, colbertjas, mapje foto'%
bankbiljet, gouden oorknop, portemon
nee met inhoud, reddingsboot, zangboek
jes, zakkam in etui, sleutelbos, windjaok,
armband, poederdoos, armplaatje blolü
ploeg, medalje, paar damesschoenen,
sleutels en diverse handschoenen.
ROMMEL.
ALS WIJ in de eerste dagen van mei
1958 deze dingen overdenken, springen
in onze herinnering vanzelf twee din
gen naar voren.
Het eerste is die ochtend van 5 mei
1940, toen de vliegtuigen door de lucht
dreunden en wij de eerste impressie
kregen van de moderne oorlog.
Het andere is de scherpe herinne
ring aan de eerste meidagen van 1942,
toen de eerste groep verzetslieden, de
72 officieren, werden neergeknald, al
thans voorzover wij weten.
Eén hunner zond aan zijn nu ook S
reeds overleden vrouw een afscheids- n
brief, waarbij hij insloot een kalender
blaadje, net van die laatste dag van I
zijn leven. Het had als opschrift de h
woorden:
Dan ga ik op tot Gods altarenI
Zij heeft dit blaadje in een lijst ge- b
zet en het op een plaats in haar huis
kamer bij de foto van haar man ge-1
hangen.
Meermalen hebben wij èn foto èn
kalenderblaadje met ontroering bezien. I
Wie zo de herinnering bewaart, ook b
„aan hen, die vielen", is, ondanks het
schrijnend verlies, toch rijk.
Ook in de weg van oorlog, van be- n
zetting, van gevangenschap en fusil-
lage brengt God Zijn kinderen tot Zijn I
Koninkrijk. b
Een lezer kwam ln het gelukkige bezit
van een huis, maar dat geluk werd
een beetje verduisterd door heel ergl
veel rommel en vuil ln het huls, door-
de vorige bewoner achtergelaten.
Zelfs afgekeurde meubelen, of liever,
resten daarvan, Is nu hij of de elge-|
naar verplicht, om de rommel op te
ruimen I
Wij zouden zeggen: u. U huurt het|
huis zo en zult dus zelf voor 't schoon-,
maken moeten zorgen. Tenzij u met
de eigenaar anders overeen kwam.l
Maar tien tegen een, dat de eigenaars
zelf niets van deze auglusstal wist,
hij is nooit eens gaan kijken. U moetl
maar blij zijn met het hulsdies
rommel is wel te overkomen.
De opperbevelhebber van de Britse I
Marine, lord Mountbatten heeft mee- b
gedeeld, dat Britse geleerden een ra-
darapparaat hebben gebouwd, dat een I
revolutie teweeg kan brengen in de
oorlogvoering ter zee en in de lucht.
Dit drie dimensionele radarapparaat, I
het magische oog, is aangebracht op
het vernieuwde vliegkampschip „Vic
torious".
Tijdens een algemene vergadering,
van de K.V.P. is de kandidatenlijst
voor de gemeenteraadsverkiezingen
als volgt samengesteld: 1. P. H. M.
Adriaansens; 2. F. A. M. Clarijs; 3. A.
v. Leest; 4. D. J. Niesthoven.
TER GELEGENHEID van de
verjaardag van de koningin op
30 april heeft men te Kruinin-
gen een boerenbruiloft gehou
den. Niet zomaar een bruiloft
waarop twee mensen elkaar
voor de.ambtenaar van de bur
gerlijke stand trouw beloven en
met een feestje de zaak beslui
ten. Neen, in dit zo vooruitstre
vende dorp heeft men de zaak
anders aangepakt. Men is niet
uitgegaan van twee geliefden
die zo graag willen trouwen,
maar van het standpunt dat er
een bruiloft moest komen,
trouwlustigen of niet. En aan
gezien er toevallig geen jonge
lui met grote plannen rondlie
pen, heeft men een reeds enkele
jaren getrouwd paar nog eens,
maar nu op z'n oud Zeeuws, in
den echt verbonden.
DE HEER en mevrouw Sinke,
Sinke-Westveer wilden nog wel
een keer opnieuw hun ja-woord
geven, al was het dan nu onder
het pseudoniem van de oude
Kruiningse namen, Marinus der
Weduwe en Cornelia Vereke.
Zoals begrijpelijk was op dit
feest niet het bruidspaar het be
langrijkste, maar het feest zelf.
Ieder inwoner van Kruiningen
was bij voorbaat genodigde, on
der één voorwaarde echter:
men moest in boerenkleder-
dracht verschijnen.
Het feest is een succes gewor
den. Ruim honderdzeventig
bruilofstgasten hebben zich, uit
gedost in alle soorten kleder
drachten, gemeld. Costuums uit
Volendam, Marken en Zeeland
waren er te zien. In brede rijen
liepen de boerinnen en boeren
door de dorpsstraatjes. De echt
genote van een bankdirecteur
droeg haar prachtige antieke
Walcherse muts, alsof ze nooit
anders had gedragen; een char
mant achttienjarig meisje had
zowaar ergens een Bretonse
(Frankrijk) klederdracht weten
te bemachtigen, waarvan voor
al de zeker 60 centimeter hoge
met kleurige motieven bewerk
te muts opviel. De jongens en
mannen met hun stoere pakken,
allen waren zij in een bovenste-
beste stemming. En als om de
vreugde nog te verhogen scheen
er een heerlijk oranjezonnetje.
's Morgens hadden de gasten
zich reeds in en bij de hofstede
van de heer J. J. de Jonge aan
de oostzijde van het dorp ver
zameld. Van hieruit ging het
lopend, de bruidegom met zijn
bloemetje in de hand in de ve
rewagen, dwars door het dorp
naar de boerderij van de heer
Chr. Kole. De bruid, die voor
een paar uur daar haar intrek
had genomen, moest hier opge
haald worden. De cameramen
sen van de Nederlandse Tele
visie Stichting kregen hier vol
op de gelegenheid een zeldzaam
stukje Zeeuwse folklore op het
scherm te brengen.
In het oude rechthuis is 's
middags het huwelijk voltrok
ken door de schout, die bij na
dere beschouwing veel van bur
gemeester Schipper weg ha<U
In Zeeuws dialect werd een ge
deelte uit de vroegere huwe
lijkswetgeving voorgelezen. De
uutspraek van de Zeeuwse taelt
door de schout verschilde ech«i
ter wel iets vanr bijvoorbeeld,
die van de ceremoniemeester.
Na de plechtigheid werden er.
ten aanschouwe van enige duU
zende bezoekers op het dorps-
pleintje volksdansen uitgevoerd.
Op de maat van de boerenkapel
zwierden de wijde rokken en
klepperden klompen, dat het
een lust was en men zich even
verplaatst voelde naar een pe
riode, waarin de vrouwen nog
tijd (en zin) hadden om uren
lang met een strijkbout bezig te
zijn teneinde hun grote mutsen
in het fatsoen te krijgen.
