Juf komt de box niet uit
Kookles op „bewaarschool"
Frankrijk
Jongens helpen in de keuken
VREUGDE IN SER OEI
Vijgen uit eigen land
^Saterdag 3 mei 1958
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 11
FOTOGRAFEREN?
VOOR „MANNEN" EN „VROUWEN" VAN VIER TOT ZES JAAR
Recepten op het
schoolbord
DE GANG ZIT ER WEER IN
Pu,J mee
Ingezonden mededeling (Adv.)
S;. A 'I
vraag A SS F A films
Riskeer^ niet si
Zo, de gang zit er weer in. Vlak na 1 april is,
om met Van Alphen te spreken, ons leren spelen.
Nu maken we ernst met de studie. We, „lezen
schrijven en jekenen", maar ik geef u vrijheid om
deze zware woorden met een korreltje zout te ne
men.
Een aangename afwisseling bij ons hoofdbrekend
werk is ons uurtje zaakonderwijs, hier bij ons op
school door alle geslachten plaatvertellen genoemd.
Gewoonlijk neem ik in april de plaat, waarop een
lekker mals weidje staat afgebeeld, waarop levens
lustig jong vee ronddartelt. Dat is voor onze dorpse
jeugd bekend gebied en zo krijg je de monden los-
Vanmiddag is het me onmogelijk die plaat te ne
men, want de weiden zijn helemaal nog niet mals
en wat er aan jong vee op te vinden is, dartelt niet,
doch verkleumt. Nee, ik kan het niet over mijn
hart verkrijgen, daar de aandacht op te vestigen. De
tegenstelling is te groot.
gemakkelijk uutgevalle, weet
je".
DEBAT OVER BOX
Zo is het te verstaan, dat
een box een integrerend meu
belstuk in Janneke's bestaan-
tje is. Eerst bezag ze natuur
lijk de afrastering van binnen
uit en op het ogenblik, dat zij
er uitstapte en een opvolger
van dit afgesloten hoekje be
zit nam, heeft zij de „tralies"
van buiten af bekeken. Verder
is het ook al niet vreemd, dat
Janneke zo veel bijval heeft
ontvangen, want veel van mijn
klanten komen uit jonge ge
zinnen. Er is een heel debat
over de box gaande en de con
clusie van de jeugd is, dat er
een box móét zijn. Ik zit me
al maar te verwonderen, want
deze kant zijn we nog nooit
Ik neem de plaat, waarop 'n
gezellige huiskamer staat af
gebeeld. Ook dat is bekend
terrein en we blijven binnens
huis. De gedachte verwarmt
alleen al. En de tongen komen
los. Al te los. Merkwaardig is,
dat de paar jaren, dat we deze
platen hebben, we telkens, als
de huiskamer aan de beurt is,
een geheel koers uitzwaaien,
wat meestal veroorzaakt
wordt, door een simpele op
merking van een van mijn
studenten.
VOORSTEL
En ben je eenmaal op een
bepaald pad aangeland, een
knap mens, die de koers ver
anderd krijgt.
Laat het vandaag weer pre
cies zo gaan. We zijn allemaal
tevreden, dat de huiskamer
plaat voor het front komt. Di
rect kun je gaan vergelijken
met thuis. Ik krijg op een
morgen een inzicht in de meu
bilering van meer dan vier
dozijn huiskamers. Mieke
vindt de stoelen van de plaat
niet zo mooi, omdat ze thuis
beter zijn, maar Hans waar
deert de grote tafel, want daar
kim je met zijn allen aanzit
ten. Dit is slechts een kort
voorspel, maar het is Janneke,
die ditmaal definitief de koers
verandert, door haar opmer
king: „Goeie, daer is geeniens
'n box, da's gek!" Ze krijgt
van veel kanten bijvalbetui-
gingen. Wat is nu een kamer
zonder box? Dank zij mijn
hospita begrijp ik Janneke's
kritiek. Mijn hospita is ge
woon na 1 april me uit te
vragen over mijn nieuwe
kroost en zij levert commen
taar bij elke naam. Tóen ik
Jannekes naam noemde, zei
ze: „Ja, dat doch ik wel, dat
het d'r tied zou weze. Nou,
't kind zei d'r rust nie weten,
no ze op school gaet". Bij deze
wonderlijke opmerking moet
mijn gezicht wel één groot
vraagteken zijn geweest, want
ze haastte zich te zeggen: „D'r
binne d'r nog vier onder Jan
neke en d'r moeder is nogal
ingeslagen. Wim maakt even
wel een opmerking, die dwars
tegen de gangbare mening in
gaat, want hij vindt het hele
maal niet zo natuurlijk dat er
overal een box zou moeten
zijn. Ik kan die Wim, die mijn
overbuur is zo goed begrijpen,
want hij is een nakomer en
de broer het dichtst boven
hem, heeft net met 1 april af
scheid van onze school geno
men. We kunnen dus Wim,
noch zijn broer, meer opber
gen in een box. Ik krijg nu
de kans om te zeggen, dat die
ook niet overal hoeft te zijn.
Als je bv. op visite gaat bij
opa en oma (naar omstandig
heden ook opoe), dan vindt je
daar toch geen box, omdat
daar geen kleine kinderen
meer zijn. Ik ben niet geluk
kig in mijn voorbeeld, want
Janneke is er als de kippen bij
om me schaakmat te zetten,
met haar tegenwerping: „Jae
'oor, bij opoe is 't ook ientje,
want as moeder met de broer
tjes komt dan zitte ze alle drie
in de box
Ik kom eenvoudig ditmaal
de box niet uit, maar ik heb
er nu ook genoeg van, want
de bedoeling is, dat we ook
eens praten over een andere
kant van moeders levenstaak,
die in hoofdzaak zijn begren
zing in de huiskamer vindt,
natuurlijk de aanverwante
vertrekken als keuken en
slaapkamer meegerekend. Ik
richt de aandacht op moeders
zorgen voor het lekkere eten,
dat ze elke middag weer op
tafel brengt. Dat is niet zo
eenvoudig, want er moet eerst
heel wat gebeuren eer alles
zo lekker is klaargemaakt. Ja,
die moeders hebben het toch
druk. De jongelingschap heeft
aandacht voor het eetvraag-
stuk, want de opmerkingen
schieten als pijlen door de
klas. Dat eten klaarmaken
Te beginnen met aardappelen
schillenDe woorden zijn
mijn mond nog niet uit, of
Janneke zegt: „Dat doe vaeder
altied
Dat neemt Wim niet en hij
gooit er hartgrondig verachte
lijk uit: „Dan is-ie ,,'elemaele
zot
Dit is niet te tolereren, en
ik ontneem ieder het woord,
om zelf de teugels in handen
te nemen en te houden. Het
duurt echter niet lang meer,
want de klok gebiedt ons van
vak te wisselen. Volgende
week dezelfde plaat, maar we
komen niet meer in de box
terecht, dat staat vast, hoewel
ik met dankbaarheid vaststel,
dat ik veel geleerd heb.
De moeder van Bert dit le
zend, zal haar neus verachte
lijk optrekken en zeggen: „As-
of we daarveur onze guus naer
school stiere".
De vijgen uit eigen tuin.
(Foto Turkenburg)
Daar hebt u misschien nooit bij stil
gestaan, doch ook in ons eigen land
kunnen vijgen gekweekt worden en
heus er kunnen rijpe vruchten van
verwacht worden. U dient zo'n vijgen
boompje echter bij een solide firma
te 'bestellen en die moet dan ook di
rect na ontvangst al gepoot worden.
Vijgen zult u alleen maar succes mee
bereiken indien ze op een zeer zon
nige plaats gepoot worden. Ze kun
nen als struikvorm gekweekt worden,
doch over het algemeen zult u meer
vruchten oogsten van een leiboom die
op het zuiden gepoot wordt.
Vijgen verlangen wel een voedzame
grondsoort en u moet er voor zorgen
dat er wat oude mest onder gewerkt
wordt; ze zijn ook erg dankbaar voor
wat compost.
Zorg er tevens voor dat het plant-
gat niet alleen voldoende diep, doch
ook breed genoeg wordt gemaakt, zo
dat de wortels straks al niet direct
tegen een ondoordringbare wand zit
ten; ze moeten vrijuit kunnen groeien.
Vijgen zijn in ons klimaat niet hele
maal winterhard en daarom moeten
ze tegen het invallen van de winter
wel afgedekt worden. Leibomen in
pakken gaat vrij eenvoudig; de buig
zame takken worden naar beide kan
ten gebogen en dan met touw vast
Ingezonden mededeling (Adv.)
Goed voorbeeld doet...
Zeker, haar grootmoeder en ook
haar moeder gebruikten reeds
MAÏZENA DUB YEA en zij volg
de dat goede voorbeeld. Vandaar
haar lekkere groenten, smakelijke
soepen en smeuïge sausen. En als
haar vriendinnen vragen hoe het
komt dat zij zo lekker kan koken,
dan zegt zijGoed voorbeeld dóet
goed volgen" en gebruik - zoals
ik - MAÏZENA PURYEA voor
het binden van groenten, soepen
en sausen. Dan zijn mislukkingen
by voorbaat uitgesloten.
WE ZULLEN VANDAAG maar bescheiden aan moeten doen, want
ijk ben van plan met u niet verder te komen dan de kleuterschool.
Toch hoeven we ons niet te vervelen, want er is daar genoeg te zien,
aelfs al waren er voor een ogenblik geen kleuters aanwezig. Je zou
net haast betreuren, dat je de kleuterleeftijd te boven bent.
Hoe ik zo opeens in een kleuterschool verzeild ben geraakt?
Wel, ik ben er helemaal niet geweest. En toch ben ik een paar
Êagen in gedachten enkel maar met de kleuterschool bezig geweest.
iat kwam door een boekje, bevattend zóveel plaatjes en gegevens
Van alles wat onze hummels ten dienste staat, of kan staan, zodra ze
de eerste stappen op het „pad der wetenschap" gaan zetten in hun
„eigen school(tje)".
Dat boekje bevat niet minder dan 71 pagina's. Voor een peuter om
van te watertanden. Zulk alleraardigst speelgoed, dat je er zelf mee
Wilt gaan knutselen, als je er de kans voor kreeg. En is ook veel
speelgoed bij, waarbij Van Alphen's befaamde rijmregels: „Mijn leren
is spelen", je direct in de gedachte komen, want al knutselend en
spelend doen die kleine mannen en vrouwkes toch al wat wijsheid
én ervaring op.
Eén ding vond ik verbazengwek-
kend en wel, dat een der jongetjes,
op de vraag van de onderwijzers: „Wat
maken we vandaag, Jean-Pierre?" van
het schoolbord leest: „appelbeignets
en dan nog het recept er van".
En een kleine Marie-Josecelyne spelt
dan de ingrediënten van de soep.
Ik vond onze kleuterschoolleerlin-
getjes werkelijk niet achterlijk, maar
dat ze al lezen, dat is toch nog geen
regel, naar ik meen.
Als die kleine van u dus op een
kleuterschool gaat, die een beetje be
hoorlijk is ingericht, dan kunt u ge
rust 's morgens, als ze onder moeders
Vleugels vandaan, daarheen stappen,
pij u zelf denken, daar gaat een be
voorrecht mensje.
Als we in dit verband eens over
„die ouwe tijd" gaan spreken, kun
nen we het anders zo gebruikelijke
„goeie" er wel bjj weglaten. Toen
hoorde je over niet veel anders dan
„matjes vlechten". Dat was dan wel
niet de enige bezigheid toen, doch ze
ker wel de voornaamste.
Het is de hummels van harte ge
gund, want het moderne verkeer, dat
door schier iedere straat raast, heeft
hen eenvoudig daarvan weggevaagd.
Elke moeder houdt dat grut dan nog
maar liever binnen, al is dat niet al
tijd een pretje.
Daarom is in deze tijden de kleu
terschool een uitkomst, voor de klei
nen en voor de moeders, die nu voor
een paar uren daags het jonge kroost
veilig weet en bovendien kostelijk
bezig gehouden.
Toen ik dat boekje met al dat
speelmateriaal gezien had, was ik er
verrukt van en ik heb het meer dan
eens bekeken en ook laten zien, maar
opeens kreeg de trots over onze kos
telijke „schooltjes" een lelijke deuk.
Ik las over heel wat nieuws op dit
gebied, maar.... dat kim je waar
schijnlijk alléén in een kleuterschool
In Parijs gaan bekijken. Dat is wel
wat ver uit de buurt!
Een der vrouwelijke medewerksters
van Elseviers Weekblad heeft in Pa
rijs een bewaarschool bezocht. Zij
gebruikt de term: „Bewaarschool",
wat waarschijnlijk daar wel juist is,
want uit enkele zinnen kunnen we
opmaken, dat de kinderen daar een
hele dag verblijven en wel tot des
avonds zes uur. Dit waarschijnlijk
Omdat de moeders overdag niet thuis
iijn door hun werk.
Niettemin is het dus ook een school
waar de kinderen worden bezig ge
houden, net als op onze kleuterscho
len. Ja, maar ze hebben daar, dank
zij een voortvarende en uitmuntende
inspectrice van het gehele huishoud-
Onderwijs voor Parijs en omgeving,
Iets heel bijzonders.
Keuken
De bezoekster keek zich de ogen
uit. Ze schreef: „Nu gaan ze allemaal
aan het werk, groente schoonmaken,
beslag roeren, schortjes wassen en
strijken, de vloeren boenen, de ra
men zemen. Het lijken wel bedrijvige
bijen in een korf. Het lijken vóóral
toekomstige huismoeders en vaders".
Ideaal dat jongetjes evengoed als
meisjes zich op huishoudelijk gebied
zo druk maken! Dat belooft veel goeds
voor de toekomst, in twee-erlei op
zicht, want dan zullen misschien de
jongetjes van nu, die dan mannen en
vaders zijn geworden, zich nog wel
iets herinneren uit deze huishoude
lijke periode endie kennis benut
ten, en het is te hopen, dat ze uit
hun „jeugdstudie" ook een grote
waardering hebben overgehouden voor
dit brok leven, dat anders uitsluitend
aan vrouwen is toegewezen. En be
slist, als mannen waardering krijgen
voor al wat in een huishouden gedaan
moet worden, dan krijgt dit onmid
dellijk zijn weerslag bij een groot
deel van de vrouwelijke jeugd, die
op de drempel staat een of ander vak
te kiezen en dan is er mogelijkheid,
dat ze niet het neusje meer optrek
ken voor dit mooie en veelomvatten
de beroep van huishoudhulp of huis
vrouw.
Dat had ik eerlijk gezegd niet ach
ter onze Franse vrienden gezocht,
maar wellicht is de inspectrice Ginet-
te Mathlot een pionierster. Ze was
eens in ons land en daarvan zegt ze:
„Ik ben van uw huizen geschrokken,
ik bedoel door mijn bewondering heen
vergeleek ik met schaamte de toe
standen in eigen land".
Zo krijgen wij, langs bewaarscho
len heen, als Hollandse huisvrouwen
een compliment van een Franse school-
inspectrice.
Dat doet ons Hollandse hart deugd.
Maja.
In Seroei heers
te grote vreugde
toen de kist met
speelgoed, ge
schonken door de
lezers van het
Zeeuwsch Dag
blad, arriveerde.
De onderwijzeres,
mej. Phia van deh
Berg, stuurde ons
enkele leuke kiek
jes, waarop dui
delijk te zien is,
hoe blij de Pa
poea-kinderen wa
ren met de in
houd van de kist.
Op de bovenste
foto ziet men Sa-
drach (links) en
Josafat (rechts)
met het kegelspel
van Sadrach.
Op de andere
foto: de verraste
goeroe bekijkt met
een aantal kinde
ren een doos vol
speelgoed.
Mijn beste nichtjes en neven,
Vanmorgen heb ik tegen de kachel
een lelijk woord gezegd, omdat ik er
nu schoon genoeg van heb elke mor
gen die grote mond vol te stoppen
en dan tot slot ook elke dag weer stof
weg te werken. Maar het hielp me
niet, want nu vanmiddag ben ik er
toch behaaglijk weer een poosje dicht
bij gekropen. Gelukkig was mijn
zwarte vriend niet kwaad gebleven,
maar zette als van ouds een vrien
delijk, roodgloeiend gezicht. Ik kreeg
echt spijt van mijn onhartelijkheid
van deze morgen.
Tot nu toe is het nog geen lente
weer en je krijgt heus geen kans dat
te vergeten, want ik heb in de morgen
steeds nog maar net een begin ge
maakt van de nieuwe dag, of de melk
boer levert me behalve melk en boter
ook het weerbericht. En dat gaat zo
door, want de hakker vult het een
beetje aan en de slager geeft ook 'n
woord ten beste, waardoor ik wel
goed op dehoogte blijf van de toe
stand, ook al zet ik geen voet buiten.
Het is nu eenmaal zo, dat er altijd
wel wat over te vertellen valt, omdat
het weer zo vaak wisselt en het
meestal tegenvalt. Zo langzamerhand,
zou je gaan denken, dat er geen plek
je op de wereld is, waar het zulk on-
pleizierig weer is als hier. Maar zo
erg is het niet hoor. O, ik weet wel,
dat er streken zijn, waar het altijd
mooi weer is. Zelf was ik eens een
fjjne tijd in een landstreek waar ze
geen echte winter kennen. Het was
toen net februari en de post bracht
brieven van hier, waarin verteld
werd hoe men hier kleumde van kou
in een van de winters, die sinds vijf
tig jaar niet zo koud was. En ik kon
die brieven lezen, lekker buiten een
kopje koffie drinkend in een warm
zonnetje.
Zo is het heus niet overal. Er zijn
grote stukken land, waar het nog
heel wat minder is dan bij ons. We
waren van uit dat zonrijke en warme
deel vertrokken, toen we dachten,
dat het in andere streken zo lang
zamerhand ook wel lente zou worden
en dat was begin april. Maar lelijk
misgerekend hoor. Dat kun je hebben
als je voor het eerst in vreemd ge
bied komt. Toen we 's avonds gingen
slapen wisten we wel, dat we nu, na
deze dagreis, het zomerse weer ach
ter hadden gelaten, maar dat we de
volgende morgen tot aan de knieën
in de sneeuw zouden stappen en een
rode neus van de kou zouden halen,
hadden we echt niet gedacht, want
de kalender wees toch al april aan.
Zo bont maakt april het bij ons toch
niet, al zegt het weerrijmpje naar
waarheid, dat we toch nog wel eens
een witte hoed kunnen halen. Je bent
in ieder geval ineens goed wakker,
als je dat, na bad en ontbijt, nog niet
zou zijn geweest.
Het zou nog erger worden. Toen
we in de middag bij ons logeeradres
aankwamen, was de mijnheer daar
druk bezig een schoon paadje te ma
ken voor het huis en toen kon je van
die man maar een klein stukje zien,
omdat de rest achter 'n hoge sneeuw-
wal, die hij zelf bezig was te maken,
om een looppad vrij te krijgen, ver
borgen bleef.
Nog eens, zó bar gaat april bij ons
toch niet te keer. We zouden het ech
ter nóg erger met april aan de stok
krijgen daar. Na een paar dagen daar
gelogeerd te hebben, werd een af
spraak gemaakt om in de avond er
gens op visite te gaan. Dat was een
gezellig plannetje, vonden we. We
behoefden niet ver te lopen, want die
ons zo hartelijk genodigd hadden met
de mijnheer en mevrouw, waar we
logeerden, woonden nog vijf minuten
lopen bij ons vandaan. Toch gingen
we die avond met de auto er heen.
De weg was best te berijden, want die
was na de laatste hevige bui, vlak
voor wij daar kwamen, wel schoon
geveegd. Het was een echt gezellige
avond, maar we merkten onder het
praten toch wel op, dat het buiten
niet pluis was, want de wind schreeuw
de haast om het huis en toen een
van het gezelschap eens buiten ging
kijken, kregen we het bericht, dat er
een fikse sneeuwstorm woedde.
Nu kun je het nog zo gezellig heb
ben, maar tenslotte moet je weer op
huis aan. Dat was toen een spul. Het
kostte heel wat moeite om de auto
uit een bergje sneeuw te voorschijn
te halen en op de weg te krijgen. Er
waren gelukkig een paar mannen bij,
zodat wij twee dames zolang binnen
bleven tot we een seintje kregen, dat
het gewaagd zou worden om naar huis
te gaan. Ik had, dat begrijp je, hele
maal geen ervaring van de kuren van
april in die streken, dus had ik al
gezegd, dat we die vijf minuten maar
naar huis moesten lopen. Je had eens
moeten zien, hoe ze me toen aankeken.
Uit die blikken begreep ik wel, dat
dit een niet te volbrengen kunst
stuk zou zijn. Toen ik de paar stap
pen naar de auto had gedaan was ik
ook al heel wat wijzer geworden.
Vol moed kropen de mevrouw en ik
achter in, want we dachten de auto
haalt het wel. Wil je Wel .geloven, dat
ik meelij met de auto kreeg, wat
moest die zwoegen en kreunen om
vooruit te komen. De twee heren die
voorin zaten hielden de deuren van
de auto open, om zo een beetje te
kunnen zien, of we zo ongeveer op
de weg bleven, wat stipt nodig was,
anders zouden we een rare buiteling
gemaakt hebben.
Nooit heb ik te voren geweten, dat
een stukje weg waarover je, als alles
gewoon is, slechts vijf minuten lopen
zou, zo veel tijd zou vergen om dat
in een auto af te leggen.
Het was toen ongeveer half april.
Sinds dat tochtje denk ik, als april
hier in ons land ook eens met sneeuw
en regenbuien om zich heen zwaait,
dat het in ons land dan altijd nog
meevalt. En, we moeten niet vergeten,
dat april ons toch ook vaak verrast
met een allervriendelijkst gezicht,
waar warme zonneschijn zomaar af
straalt.
Het is met april eigenlijk net als
met ons zelf, wij zetten ook wel eens
een donker gezicht en kijken op een
andere dag weer met een blij gezicht
het leven in.
Maar nu genoeg over aprilletje zoet.
Je hebt nu wel gemerkt, dat het in
een andere streek wel heel wat erger
kan zijn dan bij ons.
Gegroet hoor.
Jullie tante Truus.
gemaakt; daarna komt er een dub
bele rietmat omheen en onder aan de
voet kan men nog wat turfmolm aan
brengen; de stam zelf zal men ook
met matten moeten omwikkelen.
BOOTTOCHT
DELTAWERKEN
De firma Den Herder, van de Hol-
land-Veluwelijn uit Harderwijk, koestert
plannnen, vanuit Veere tochten te on
dernemen naar de werken voor het
Drie-eilandenplan, die kortgeleden In
het Veersegat begonnen zijn. Of het er
dit jaar echter nog van komen zal Is
een vraag, die vooralsnog onbeantwoord
blijft. Men weet namelijk niet, of er al
voldoende belangstelling zal bestaan
voor dit soort tochten, vooral nu er nog
niet zo veel te zien Is. De firma Den
Herder, die vanuit Harderwijk regel
matig rondvaarten naar de Zuiderzee
werken onderneemt, zou hier gaan sa
men werken met de provinciale Zeeuw
se V.V.V. en de gemeente Veere.
De boot, waarmee gevaren wordt,
kan ongeveer 150 personen vervoeren
en het is de bedoeling, dat het schip in
Veere gestationeerd wordt. Bij V.V.V. is
men enhousiast voor dit plan. Vorig
jaar is de firma Den Herder vanuit
Hellevoetsluis gaan varen naar de wer
ken in het Haringvliet en in enkele
maanden tijds werden er toen 30.000
mensen vervoerd. Met name voor bui
tenlanders zal een tocht naar de Drie-
eilandenwerken een extra attractie zijn.
Elseviers medewerkster ging dus
eens kijken in zo'n bewaarschool en
kwam in een keuken terecht. Een keu
ken waarin alles in „zakformaat" was.
Maar alles was er, wat in een be
koorlijke keuken verwacht wordt, dat
er zal zijn enalles bruikbaar
Voor „mannen en vrouwen" op de
leeftijd van vier tot zes jaar. Om de
beurt is een groep van die bewaar
school een hele week in de keuken
aan het werk. En wat doe je voor
namelijk in een keuken? Koken na
tuurlijk.
Nou, dat doen die Franse meisjes
en jongetjes daar dan óók. Onder lei
ding, spreekt. Het is allemaal echt
HORIZONTAAL: 1. Aansluiting van
rten, 8. titel, 10. bestaat, 12. takje,
titel, 14. familielid, 16. fijngemalen
tufsteen, 18. gevangenis, 19. nieuws- en
rsbureau, 20. vloeistof, 22. vogel, 23.
om, 24. koor, 26. Chin, maat, 27. mo-
torpech, 29. revolutie.
VERTICAAL: 2. Getijde, 3. vreemde
Snijboon, 4. dikke pap, 5. kompasstreek,
6. naam onbekend, 7. voortrekker, 9.
gemeen volk, 11. schoonmaakartikel, 13.
Weefsel, 15. zwaardvis, 17. gemalin van
Aeglr, 21. metselspecie, 22. koortswe-
rend middel, 25. boomloot, 27. per post,
28. voegwoord.