Juf komt de box niet uit Kookles op „bewaarschool" Frankrijk Jongens helpen in de keuken VREUGDE IN SER OEI Vijgen uit eigen land ^Saterdag 3 mei 1958 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 11 FOTOGRAFEREN? VOOR „MANNEN" EN „VROUWEN" VAN VIER TOT ZES JAAR Recepten op het schoolbord DE GANG ZIT ER WEER IN Pu,J mee Ingezonden mededeling (Adv.) S;. A 'I vraag A SS F A films Riskeer^ niet si Zo, de gang zit er weer in. Vlak na 1 april is, om met Van Alphen te spreken, ons leren spelen. Nu maken we ernst met de studie. We, „lezen schrijven en jekenen", maar ik geef u vrijheid om deze zware woorden met een korreltje zout te ne men. Een aangename afwisseling bij ons hoofdbrekend werk is ons uurtje zaakonderwijs, hier bij ons op school door alle geslachten plaatvertellen genoemd. Gewoonlijk neem ik in april de plaat, waarop een lekker mals weidje staat afgebeeld, waarop levens lustig jong vee ronddartelt. Dat is voor onze dorpse jeugd bekend gebied en zo krijg je de monden los- Vanmiddag is het me onmogelijk die plaat te ne men, want de weiden zijn helemaal nog niet mals en wat er aan jong vee op te vinden is, dartelt niet, doch verkleumt. Nee, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen, daar de aandacht op te vestigen. De tegenstelling is te groot. gemakkelijk uutgevalle, weet je". DEBAT OVER BOX Zo is het te verstaan, dat een box een integrerend meu belstuk in Janneke's bestaan- tje is. Eerst bezag ze natuur lijk de afrastering van binnen uit en op het ogenblik, dat zij er uitstapte en een opvolger van dit afgesloten hoekje be zit nam, heeft zij de „tralies" van buiten af bekeken. Verder is het ook al niet vreemd, dat Janneke zo veel bijval heeft ontvangen, want veel van mijn klanten komen uit jonge ge zinnen. Er is een heel debat over de box gaande en de con clusie van de jeugd is, dat er een box móét zijn. Ik zit me al maar te verwonderen, want deze kant zijn we nog nooit Ik neem de plaat, waarop 'n gezellige huiskamer staat af gebeeld. Ook dat is bekend terrein en we blijven binnens huis. De gedachte verwarmt alleen al. En de tongen komen los. Al te los. Merkwaardig is, dat de paar jaren, dat we deze platen hebben, we telkens, als de huiskamer aan de beurt is, een geheel koers uitzwaaien, wat meestal veroorzaakt wordt, door een simpele op merking van een van mijn studenten. VOORSTEL En ben je eenmaal op een bepaald pad aangeland, een knap mens, die de koers ver anderd krijgt. Laat het vandaag weer pre cies zo gaan. We zijn allemaal tevreden, dat de huiskamer plaat voor het front komt. Di rect kun je gaan vergelijken met thuis. Ik krijg op een morgen een inzicht in de meu bilering van meer dan vier dozijn huiskamers. Mieke vindt de stoelen van de plaat niet zo mooi, omdat ze thuis beter zijn, maar Hans waar deert de grote tafel, want daar kim je met zijn allen aanzit ten. Dit is slechts een kort voorspel, maar het is Janneke, die ditmaal definitief de koers verandert, door haar opmer king: „Goeie, daer is geeniens 'n box, da's gek!" Ze krijgt van veel kanten bijvalbetui- gingen. Wat is nu een kamer zonder box? Dank zij mijn hospita begrijp ik Janneke's kritiek. Mijn hospita is ge woon na 1 april me uit te vragen over mijn nieuwe kroost en zij levert commen taar bij elke naam. Tóen ik Jannekes naam noemde, zei ze: „Ja, dat doch ik wel, dat het d'r tied zou weze. Nou, 't kind zei d'r rust nie weten, no ze op school gaet". Bij deze wonderlijke opmerking moet mijn gezicht wel één groot vraagteken zijn geweest, want ze haastte zich te zeggen: „D'r binne d'r nog vier onder Jan neke en d'r moeder is nogal ingeslagen. Wim maakt even wel een opmerking, die dwars tegen de gangbare mening in gaat, want hij vindt het hele maal niet zo natuurlijk dat er overal een box zou moeten zijn. Ik kan die Wim, die mijn overbuur is zo goed begrijpen, want hij is een nakomer en de broer het dichtst boven hem, heeft net met 1 april af scheid van onze school geno men. We kunnen dus Wim, noch zijn broer, meer opber gen in een box. Ik krijg nu de kans om te zeggen, dat die ook niet overal hoeft te zijn. Als je bv. op visite gaat bij opa en oma (naar omstandig heden ook opoe), dan vindt je daar toch geen box, omdat daar geen kleine kinderen meer zijn. Ik ben niet geluk kig in mijn voorbeeld, want Janneke is er als de kippen bij om me schaakmat te zetten, met haar tegenwerping: „Jae 'oor, bij opoe is 't ook ientje, want as moeder met de broer tjes komt dan zitte ze alle drie in de box Ik kom eenvoudig ditmaal de box niet uit, maar ik heb er nu ook genoeg van, want de bedoeling is, dat we ook eens praten over een andere kant van moeders levenstaak, die in hoofdzaak zijn begren zing in de huiskamer vindt, natuurlijk de aanverwante vertrekken als keuken en slaapkamer meegerekend. Ik richt de aandacht op moeders zorgen voor het lekkere eten, dat ze elke middag weer op tafel brengt. Dat is niet zo eenvoudig, want er moet eerst heel wat gebeuren eer alles zo lekker is klaargemaakt. Ja, die moeders hebben het toch druk. De jongelingschap heeft aandacht voor het eetvraag- stuk, want de opmerkingen schieten als pijlen door de klas. Dat eten klaarmaken Te beginnen met aardappelen schillenDe woorden zijn mijn mond nog niet uit, of Janneke zegt: „Dat doe vaeder altied Dat neemt Wim niet en hij gooit er hartgrondig verachte lijk uit: „Dan is-ie ,,'elemaele zot Dit is niet te tolereren, en ik ontneem ieder het woord, om zelf de teugels in handen te nemen en te houden. Het duurt echter niet lang meer, want de klok gebiedt ons van vak te wisselen. Volgende week dezelfde plaat, maar we komen niet meer in de box terecht, dat staat vast, hoewel ik met dankbaarheid vaststel, dat ik veel geleerd heb. De moeder van Bert dit le zend, zal haar neus verachte lijk optrekken en zeggen: „As- of we daarveur onze guus naer school stiere". De vijgen uit eigen tuin. (Foto Turkenburg) Daar hebt u misschien nooit bij stil gestaan, doch ook in ons eigen land kunnen vijgen gekweekt worden en heus er kunnen rijpe vruchten van verwacht worden. U dient zo'n vijgen boompje echter bij een solide firma te 'bestellen en die moet dan ook di rect na ontvangst al gepoot worden. Vijgen zult u alleen maar succes mee bereiken indien ze op een zeer zon nige plaats gepoot worden. Ze kun nen als struikvorm gekweekt worden, doch over het algemeen zult u meer vruchten oogsten van een leiboom die op het zuiden gepoot wordt. Vijgen verlangen wel een voedzame grondsoort en u moet er voor zorgen dat er wat oude mest onder gewerkt wordt; ze zijn ook erg dankbaar voor wat compost. Zorg er tevens voor dat het plant- gat niet alleen voldoende diep, doch ook breed genoeg wordt gemaakt, zo dat de wortels straks al niet direct tegen een ondoordringbare wand zit ten; ze moeten vrijuit kunnen groeien. Vijgen zijn in ons klimaat niet hele maal winterhard en daarom moeten ze tegen het invallen van de winter wel afgedekt worden. Leibomen in pakken gaat vrij eenvoudig; de buig zame takken worden naar beide kan ten gebogen en dan met touw vast Ingezonden mededeling (Adv.) Goed voorbeeld doet... Zeker, haar grootmoeder en ook haar moeder gebruikten reeds MAÏZENA DUB YEA en zij volg de dat goede voorbeeld. Vandaar haar lekkere groenten, smakelijke soepen en smeuïge sausen. En als haar vriendinnen vragen hoe het komt dat zij zo lekker kan koken, dan zegt zijGoed voorbeeld dóet goed volgen" en gebruik - zoals ik - MAÏZENA PURYEA voor het binden van groenten, soepen en sausen. Dan zijn mislukkingen by voorbaat uitgesloten. WE ZULLEN VANDAAG maar bescheiden aan moeten doen, want ijk ben van plan met u niet verder te komen dan de kleuterschool. Toch hoeven we ons niet te vervelen, want er is daar genoeg te zien, aelfs al waren er voor een ogenblik geen kleuters aanwezig. Je zou net haast betreuren, dat je de kleuterleeftijd te boven bent. Hoe ik zo opeens in een kleuterschool verzeild ben geraakt? Wel, ik ben er helemaal niet geweest. En toch ben ik een paar Êagen in gedachten enkel maar met de kleuterschool bezig geweest. iat kwam door een boekje, bevattend zóveel plaatjes en gegevens Van alles wat onze hummels ten dienste staat, of kan staan, zodra ze de eerste stappen op het „pad der wetenschap" gaan zetten in hun „eigen school(tje)". Dat boekje bevat niet minder dan 71 pagina's. Voor een peuter om van te watertanden. Zulk alleraardigst speelgoed, dat je er zelf mee Wilt gaan knutselen, als je er de kans voor kreeg. En is ook veel speelgoed bij, waarbij Van Alphen's befaamde rijmregels: „Mijn leren is spelen", je direct in de gedachte komen, want al knutselend en spelend doen die kleine mannen en vrouwkes toch al wat wijsheid én ervaring op. Eén ding vond ik verbazengwek- kend en wel, dat een der jongetjes, op de vraag van de onderwijzers: „Wat maken we vandaag, Jean-Pierre?" van het schoolbord leest: „appelbeignets en dan nog het recept er van". En een kleine Marie-Josecelyne spelt dan de ingrediënten van de soep. Ik vond onze kleuterschoolleerlin- getjes werkelijk niet achterlijk, maar dat ze al lezen, dat is toch nog geen regel, naar ik meen. Als die kleine van u dus op een kleuterschool gaat, die een beetje be hoorlijk is ingericht, dan kunt u ge rust 's morgens, als ze onder moeders Vleugels vandaan, daarheen stappen, pij u zelf denken, daar gaat een be voorrecht mensje. Als we in dit verband eens over „die ouwe tijd" gaan spreken, kun nen we het anders zo gebruikelijke „goeie" er wel bjj weglaten. Toen hoorde je over niet veel anders dan „matjes vlechten". Dat was dan wel niet de enige bezigheid toen, doch ze ker wel de voornaamste. Het is de hummels van harte ge gund, want het moderne verkeer, dat door schier iedere straat raast, heeft hen eenvoudig daarvan weggevaagd. Elke moeder houdt dat grut dan nog maar liever binnen, al is dat niet al tijd een pretje. Daarom is in deze tijden de kleu terschool een uitkomst, voor de klei nen en voor de moeders, die nu voor een paar uren daags het jonge kroost veilig weet en bovendien kostelijk bezig gehouden. Toen ik dat boekje met al dat speelmateriaal gezien had, was ik er verrukt van en ik heb het meer dan eens bekeken en ook laten zien, maar opeens kreeg de trots over onze kos telijke „schooltjes" een lelijke deuk. Ik las over heel wat nieuws op dit gebied, maar.... dat kim je waar schijnlijk alléén in een kleuterschool In Parijs gaan bekijken. Dat is wel wat ver uit de buurt! Een der vrouwelijke medewerksters van Elseviers Weekblad heeft in Pa rijs een bewaarschool bezocht. Zij gebruikt de term: „Bewaarschool", wat waarschijnlijk daar wel juist is, want uit enkele zinnen kunnen we opmaken, dat de kinderen daar een hele dag verblijven en wel tot des avonds zes uur. Dit waarschijnlijk Omdat de moeders overdag niet thuis iijn door hun werk. Niettemin is het dus ook een school waar de kinderen worden bezig ge houden, net als op onze kleuterscho len. Ja, maar ze hebben daar, dank zij een voortvarende en uitmuntende inspectrice van het gehele huishoud- Onderwijs voor Parijs en omgeving, Iets heel bijzonders. Keuken De bezoekster keek zich de ogen uit. Ze schreef: „Nu gaan ze allemaal aan het werk, groente schoonmaken, beslag roeren, schortjes wassen en strijken, de vloeren boenen, de ra men zemen. Het lijken wel bedrijvige bijen in een korf. Het lijken vóóral toekomstige huismoeders en vaders". Ideaal dat jongetjes evengoed als meisjes zich op huishoudelijk gebied zo druk maken! Dat belooft veel goeds voor de toekomst, in twee-erlei op zicht, want dan zullen misschien de jongetjes van nu, die dan mannen en vaders zijn geworden, zich nog wel iets herinneren uit deze huishoude lijke periode endie kennis benut ten, en het is te hopen, dat ze uit hun „jeugdstudie" ook een grote waardering hebben overgehouden voor dit brok leven, dat anders uitsluitend aan vrouwen is toegewezen. En be slist, als mannen waardering krijgen voor al wat in een huishouden gedaan moet worden, dan krijgt dit onmid dellijk zijn weerslag bij een groot deel van de vrouwelijke jeugd, die op de drempel staat een of ander vak te kiezen en dan is er mogelijkheid, dat ze niet het neusje meer optrek ken voor dit mooie en veelomvatten de beroep van huishoudhulp of huis vrouw. Dat had ik eerlijk gezegd niet ach ter onze Franse vrienden gezocht, maar wellicht is de inspectrice Ginet- te Mathlot een pionierster. Ze was eens in ons land en daarvan zegt ze: „Ik ben van uw huizen geschrokken, ik bedoel door mijn bewondering heen vergeleek ik met schaamte de toe standen in eigen land". Zo krijgen wij, langs bewaarscho len heen, als Hollandse huisvrouwen een compliment van een Franse school- inspectrice. Dat doet ons Hollandse hart deugd. Maja. In Seroei heers te grote vreugde toen de kist met speelgoed, ge schonken door de lezers van het Zeeuwsch Dag blad, arriveerde. De onderwijzeres, mej. Phia van deh Berg, stuurde ons enkele leuke kiek jes, waarop dui delijk te zien is, hoe blij de Pa poea-kinderen wa ren met de in houd van de kist. Op de bovenste foto ziet men Sa- drach (links) en Josafat (rechts) met het kegelspel van Sadrach. Op de andere foto: de verraste goeroe bekijkt met een aantal kinde ren een doos vol speelgoed. Mijn beste nichtjes en neven, Vanmorgen heb ik tegen de kachel een lelijk woord gezegd, omdat ik er nu schoon genoeg van heb elke mor gen die grote mond vol te stoppen en dan tot slot ook elke dag weer stof weg te werken. Maar het hielp me niet, want nu vanmiddag ben ik er toch behaaglijk weer een poosje dicht bij gekropen. Gelukkig was mijn zwarte vriend niet kwaad gebleven, maar zette als van ouds een vrien delijk, roodgloeiend gezicht. Ik kreeg echt spijt van mijn onhartelijkheid van deze morgen. Tot nu toe is het nog geen lente weer en je krijgt heus geen kans dat te vergeten, want ik heb in de morgen steeds nog maar net een begin ge maakt van de nieuwe dag, of de melk boer levert me behalve melk en boter ook het weerbericht. En dat gaat zo door, want de hakker vult het een beetje aan en de slager geeft ook 'n woord ten beste, waardoor ik wel goed op dehoogte blijf van de toe stand, ook al zet ik geen voet buiten. Het is nu eenmaal zo, dat er altijd wel wat over te vertellen valt, omdat het weer zo vaak wisselt en het meestal tegenvalt. Zo langzamerhand, zou je gaan denken, dat er geen plek je op de wereld is, waar het zulk on- pleizierig weer is als hier. Maar zo erg is het niet hoor. O, ik weet wel, dat er streken zijn, waar het altijd mooi weer is. Zelf was ik eens een fjjne tijd in een landstreek waar ze geen echte winter kennen. Het was toen net februari en de post bracht brieven van hier, waarin verteld werd hoe men hier kleumde van kou in een van de winters, die sinds vijf tig jaar niet zo koud was. En ik kon die brieven lezen, lekker buiten een kopje koffie drinkend in een warm zonnetje. Zo is het heus niet overal. Er zijn grote stukken land, waar het nog heel wat minder is dan bij ons. We waren van uit dat zonrijke en warme deel vertrokken, toen we dachten, dat het in andere streken zo lang zamerhand ook wel lente zou worden en dat was begin april. Maar lelijk misgerekend hoor. Dat kun je hebben als je voor het eerst in vreemd ge bied komt. Toen we 's avonds gingen slapen wisten we wel, dat we nu, na deze dagreis, het zomerse weer ach ter hadden gelaten, maar dat we de volgende morgen tot aan de knieën in de sneeuw zouden stappen en een rode neus van de kou zouden halen, hadden we echt niet gedacht, want de kalender wees toch al april aan. Zo bont maakt april het bij ons toch niet, al zegt het weerrijmpje naar waarheid, dat we toch nog wel eens een witte hoed kunnen halen. Je bent in ieder geval ineens goed wakker, als je dat, na bad en ontbijt, nog niet zou zijn geweest. Het zou nog erger worden. Toen we in de middag bij ons logeeradres aankwamen, was de mijnheer daar druk bezig een schoon paadje te ma ken voor het huis en toen kon je van die man maar een klein stukje zien, omdat de rest achter 'n hoge sneeuw- wal, die hij zelf bezig was te maken, om een looppad vrij te krijgen, ver borgen bleef. Nog eens, zó bar gaat april bij ons toch niet te keer. We zouden het ech ter nóg erger met april aan de stok krijgen daar. Na een paar dagen daar gelogeerd te hebben, werd een af spraak gemaakt om in de avond er gens op visite te gaan. Dat was een gezellig plannetje, vonden we. We behoefden niet ver te lopen, want die ons zo hartelijk genodigd hadden met de mijnheer en mevrouw, waar we logeerden, woonden nog vijf minuten lopen bij ons vandaan. Toch gingen we die avond met de auto er heen. De weg was best te berijden, want die was na de laatste hevige bui, vlak voor wij daar kwamen, wel schoon geveegd. Het was een echt gezellige avond, maar we merkten onder het praten toch wel op, dat het buiten niet pluis was, want de wind schreeuw de haast om het huis en toen een van het gezelschap eens buiten ging kijken, kregen we het bericht, dat er een fikse sneeuwstorm woedde. Nu kun je het nog zo gezellig heb ben, maar tenslotte moet je weer op huis aan. Dat was toen een spul. Het kostte heel wat moeite om de auto uit een bergje sneeuw te voorschijn te halen en op de weg te krijgen. Er waren gelukkig een paar mannen bij, zodat wij twee dames zolang binnen bleven tot we een seintje kregen, dat het gewaagd zou worden om naar huis te gaan. Ik had, dat begrijp je, hele maal geen ervaring van de kuren van april in die streken, dus had ik al gezegd, dat we die vijf minuten maar naar huis moesten lopen. Je had eens moeten zien, hoe ze me toen aankeken. Uit die blikken begreep ik wel, dat dit een niet te volbrengen kunst stuk zou zijn. Toen ik de paar stap pen naar de auto had gedaan was ik ook al heel wat wijzer geworden. Vol moed kropen de mevrouw en ik achter in, want we dachten de auto haalt het wel. Wil je Wel .geloven, dat ik meelij met de auto kreeg, wat moest die zwoegen en kreunen om vooruit te komen. De twee heren die voorin zaten hielden de deuren van de auto open, om zo een beetje te kunnen zien, of we zo ongeveer op de weg bleven, wat stipt nodig was, anders zouden we een rare buiteling gemaakt hebben. Nooit heb ik te voren geweten, dat een stukje weg waarover je, als alles gewoon is, slechts vijf minuten lopen zou, zo veel tijd zou vergen om dat in een auto af te leggen. Het was toen ongeveer half april. Sinds dat tochtje denk ik, als april hier in ons land ook eens met sneeuw en regenbuien om zich heen zwaait, dat het in ons land dan altijd nog meevalt. En, we moeten niet vergeten, dat april ons toch ook vaak verrast met een allervriendelijkst gezicht, waar warme zonneschijn zomaar af straalt. Het is met april eigenlijk net als met ons zelf, wij zetten ook wel eens een donker gezicht en kijken op een andere dag weer met een blij gezicht het leven in. Maar nu genoeg over aprilletje zoet. Je hebt nu wel gemerkt, dat het in een andere streek wel heel wat erger kan zijn dan bij ons. Gegroet hoor. Jullie tante Truus. gemaakt; daarna komt er een dub bele rietmat omheen en onder aan de voet kan men nog wat turfmolm aan brengen; de stam zelf zal men ook met matten moeten omwikkelen. BOOTTOCHT DELTAWERKEN De firma Den Herder, van de Hol- land-Veluwelijn uit Harderwijk, koestert plannnen, vanuit Veere tochten te on dernemen naar de werken voor het Drie-eilandenplan, die kortgeleden In het Veersegat begonnen zijn. Of het er dit jaar echter nog van komen zal Is een vraag, die vooralsnog onbeantwoord blijft. Men weet namelijk niet, of er al voldoende belangstelling zal bestaan voor dit soort tochten, vooral nu er nog niet zo veel te zien Is. De firma Den Herder, die vanuit Harderwijk regel matig rondvaarten naar de Zuiderzee werken onderneemt, zou hier gaan sa men werken met de provinciale Zeeuw se V.V.V. en de gemeente Veere. De boot, waarmee gevaren wordt, kan ongeveer 150 personen vervoeren en het is de bedoeling, dat het schip in Veere gestationeerd wordt. Bij V.V.V. is men enhousiast voor dit plan. Vorig jaar is de firma Den Herder vanuit Hellevoetsluis gaan varen naar de wer ken in het Haringvliet en in enkele maanden tijds werden er toen 30.000 mensen vervoerd. Met name voor bui tenlanders zal een tocht naar de Drie- eilandenwerken een extra attractie zijn. Elseviers medewerkster ging dus eens kijken in zo'n bewaarschool en kwam in een keuken terecht. Een keu ken waarin alles in „zakformaat" was. Maar alles was er, wat in een be koorlijke keuken verwacht wordt, dat er zal zijn enalles bruikbaar Voor „mannen en vrouwen" op de leeftijd van vier tot zes jaar. Om de beurt is een groep van die bewaar school een hele week in de keuken aan het werk. En wat doe je voor namelijk in een keuken? Koken na tuurlijk. Nou, dat doen die Franse meisjes en jongetjes daar dan óók. Onder lei ding, spreekt. Het is allemaal echt HORIZONTAAL: 1. Aansluiting van rten, 8. titel, 10. bestaat, 12. takje, titel, 14. familielid, 16. fijngemalen tufsteen, 18. gevangenis, 19. nieuws- en rsbureau, 20. vloeistof, 22. vogel, 23. om, 24. koor, 26. Chin, maat, 27. mo- torpech, 29. revolutie. VERTICAAL: 2. Getijde, 3. vreemde Snijboon, 4. dikke pap, 5. kompasstreek, 6. naam onbekend, 7. voortrekker, 9. gemeen volk, 11. schoonmaakartikel, 13. Weefsel, 15. zwaardvis, 17. gemalin van Aeglr, 21. metselspecie, 22. koortswe- rend middel, 25. boomloot, 27. per post, 28. voegwoord.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1958 | | pagina 11