Een slam en een bail Bart biedt gewoon kindertv Museum herinnert aan leed in oorlog Asielzoeker moet steeds langer op huis wachten Doorbraak Berlijn SKATEBOARDWEEKEND IN ARNEMUIDEN MIDDELBURG - „Er komt einde lijk een oorlogsmuseum op Walche ren", zegt John Daane (25) uit Mid delburg. John is één van de grootste verzamelaars van spullen uit de Tweede Wereldoorlog. Zijn huis staat barstensvol oorlogs tuig, uniformen, boeken enz. voor namelijk uit Walcheren. „Ik ben vanaf m'n tiende bezig met verza melen. Nu haal ik zelfs spullen uit Frankrijk die ook op Walcheren ge bruikt zijn. Ik heb veel uniformen van Duitsers en Engelsen. Schotten en Canade zen zijn moeilijk te vinden. Ik vind vooral bunkers interessant. Op Walcheren staan nog ongeveer 40 bunkers. Vroeger stonden er wel een paar honderd. De meeste zijn gesloopt. Dat vind ik jammer. Aan de ene kant kopen ze nieuwe monu menten om de oorlog te herdenken. Aan de andere kant blazen ze de echte monumenten op. Er is op Walcheren nog veel te vin den. In de Westerschelde moet nog een compleet landingsvaartuig lig gen, vol met tanks. Voor Westkapel- le moeten nog heel veel pantservoer tuigen in de zee liggen". Dood - Vind je het eigenlijk geen ver schrikkelijke verzameling. Al jouw spullen zijn ooit gemaakt om ande re mensen dood te maken. „Inderdaad", zegt John. „Ik vind het ook troep. Maar we moeten het wel bewaren. Want dan kan ieder een zien wat er gebeurd is in de oor log". - Wat wil je nu doen met al die spul len? „Het liefst zie ik ze in een museum op Walcheren staan. Twee studen ten hebben uitgezocht of een oor logsmuseum in Valkenisse kan be-, staan. En dat moet kunnen. Het museum wordt een onderdeel van een bunkerroute van 5 km. De gemeente Valkenisse probeert nu zo'n museum op te zetten". Meneer Holtkamp van de gemeente Valkenisse: „We hopen inderdaad dat dat museum er komt. Het pro bleem zit in de centen. Zo'n museum kost 1 miljoen. En dan elk jaar nog eens een ton. Wie moet dat betalen? Dat moeten we eerst uitzoeken". John: „We hebben recht op zo'n mu seum. Nergens in Nederland is er zo hard gevochten als hier". ARNEMUIDEN - Voor 32 jongens van 10 tot 20 jaar ging vrijdag 3 no vember de grote trucendoos open. Ze hadden hun oudeïs gauwgauw- gauw naar huis gezwaaid om zo- vlugvlugmogelijk te beginnen met waar ze weken lang naar uitgeke ken hadden: drie dagen skaten met de internationale skateboard- kampionen Elger Blitz en Jan Roo- denrijs. Het eerste skateboardkamp van Nederland is een daverend succes geworden. Toen de jongens (uit het hele land, maar weinig uit Zee land) zondagavond op camping De Witte Raaf in Arnemuiden af scheid van elkaar namen, hadden ze een week-end lang geskated, geskated, geskated. Op het par keerterrein over hindernissen en binnen op de miniramp en vooral de vijf meter hoge half-pipe. Ze hadden allemaal wel eens een slam gemaakt (per ongeluk hard vallen) en talloze keren een bail, (expres vallen), maar de verband doos was dichtgebleven. Huiswerk „We waren er natuurlijk op ge kleed," zegt Jeffrey uit Zierikzee. „Knie- en elleboogbeschermers kun je bij skaten niet missen en een goede helm zeker niet. Een been breken, nou ja. Maar iets aan je hoofd... ik zou niet weten hoe het dan met mijn huiswerk moet." René uit Goes skated regelmatig op de mini-ramp van de Holland- sche Hoeve: „Maar vijf meter hoog zo als hier, is zo leuk dat ik niet kan vertellen hoe leuk." Dennis en Huib (allebei uit Goes) hebben daar ook geen woorden voor, maar weten nu wel waarom hun arials en kickturns tot dan toe altijd mislukten. „We konden het wel een beetje," zegt Dennis, „maar trokken verkeerd aan ons deck en draaiden niet in een goede punt." Volgens Huib werd er tot diep in de nacht in de zomerhuisjes van de camping over niets anders dan skaten gepraat: „Ik gebruikte 's morgens het eerste kwartier op de baan maar een beetje om bij te slapen. Anders had ik het niet vol gehouden." De jongste deelnemer aan het kamp was Neéls. Net als de andere jongens heeft hij veel geleerd en reusachtig genoten. „Maar 's nachts vond ik het wel eens moeilijk," zegt hij. „Ik sliep bij gro te jongens en moest daarom vaak aan mijn skate vriendjes in Middel burg denken." Problemen De regering heeft de gemeenten ge vraagd meer woningen beschikbaar te stellen. Het was 1 per duizend in woners; ze vraagt er nu 2 per dui zend. „Ik vraag me echt af, hoe lang we dit nog volhouden", verzucht Gort worst. „Raakt het systeem niet ver stopt? Hebben we wel genoeg wo ningen?" Het centrum in Goes zit overvol. Dat geeft veel problemen. Voeding, kleding, wie bij wie op de kamer, wat doe je overdag? „We lopen hier met zo'n dertig men sen te werken", zegt de directeur. „En we hebben gelukkig hulp van wel 100 vrijwilligers. Elke week ma ken we een activiteitenoverzicht. Er is gelukkig van alles te doen, maar we hebben te weinig ruimte". Er zijn al plannen voor verbouwing. Die gaan hopelijk snel door. Als alles volgens plan verloopt krijgt Middelburg volgend jaar ook een asielzoekerscentrum. Daar zul len ongeveer 300 mensen terecht kunnen. ten ze er een kleurtje op. Na de uitzending was ik het er weer uit". - Hoe ben je nu bij de tv. terechtgekomen? „Door een reclamefilmpje op t.v. M'n baas had dat filmpje gezien en belde me op. Zo werd ik aan genomen". - Heb je daar een opleiding voor gehad? „Eigenlijk niet. Ik heb wel m'n mavodiploma ge haald". - Wat vind je zelf van het programma? „Een half uur echt kijkplezier", zegt Bart. Veel afwisseling, leuke interviews, goede artiesten. Geen moeilijk gedoe, geen geweld, geen stoere toestanden. Gewoon kinder-t.v. - Wie zijn die kinderen toch die rondspringen in je kelder (studio)? „Dat zijn kinderen uit Bussum. Ik woon daar ook. Af en toe bel ik een paar scholen op. Liefhebbers genoeg". - Vind je niet dat de t.v.-bazen misbruik maken van je ziekte. Ze laten je een kind spelen, maar je bent al 22. „Helemaal niet", zegt Bart beslist. „Het is toch machtig dat ik deze baan kreeg. Niet alleen door m'n lengte. Ook doordat ik volgens hen goed kan presenteren". Baal je nog niet van al die fans? „Meestal niet, soms wel. Ik kom wel eens in Goes. Daar woont veel familie van m'n vaders kant. Fans zijn meestal wel gezellig. Maar als ik daar uit eten ga wil ik ook wel eens ongestoord lekker eten". - En heb je nog wensen Bart? „Ja, een eigen praatprogramma en een gastrol in een Amerikaanse film. Lijkt me tof'. CENTRA OVERVOL GOES Vijf weken geleden woon den ze nog in Asmara, een stad in Noord-Ethiopië. Moeder, vader en hun zes kinderen. Ze moesten vluch ten. Nu verblijven ze met 300 andere vluchtelingen in het asielzoekers centrum in Goes. Ze zijn al een beetje gewend. LemLem, de oudste dochter van 10 jaar vertelt: „Ik ga hier naar Neder landse en Engelse les. En tafelvoet bal spelen vind ik leuk. Ik heb het hier goed. Die Hollandse regens vind ik fijn, want bij ons hadden we drie jaar lang geen regen gehad". LemLem en haar familie zitten te wachten tot ze ergens in Nederland een woning krijgen. De directeur van het centrum, J. A. Gortworst legt uit hoe dat gaat. „We hebben hier een tijdelijke opvang. Het is de bedoeling, dat de mensen hier na twee maanden weggaan naar een woning. Omdat het aantal asielzoekers verdubbeld is, zijn er woningen te kort en dus blijven de mensen hier nu wel drie maanden". HILVERSUM - „Het is toch niet te geloven", zegt Bart de Graaff (22) trots. „Dat de Amerikanen ons programma tot de beste drie jeugdprogramma's ter wereld rekenen". De Bart Omroep Organisa tie Stichting (B.O.O.S) wordt door zes mensen ge maakt. „M'n baas, Rob de Boer, verkoopt ons programma aan Verqnica en Super Channel". Volgende week gaat Bart met z'n ploeg naar New York. Op 20 november valt de beslissing: Neder land, België of Canada. Hé Bart, op t.v. heb je toch geel haar? Nu ben je blond. „Blond haar is lastig voor de camera", zegt Bart. „Door de felle lampen lijk ik kaal. Dus spui- René Schrier, Jeffrey Bakker, Neels Smeekens, Huib Slotboom en Dennis Scholten (vlnr) oefenden in Arne muiden de indrukwekkende skatestunts van Amerikaanse professionals.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant katern Krullebak (1981-1999) | 1989 | | pagina 1