Wij hebben stiekem wel eens een stukje gepikt Duinen zijn net mini-bergen Schilderijtjes KRANTEDIRECTEUR MARCO DE SWART DINSDAG 13 JUN11989 De Krullebak is niet meer de enige jeugdkrant van Zeeland. Sinds een half jaar verschijnt de ZWART WIT krant. De jongste krantendirecteur van Zeeland is Marco de Swart (11) uit Middelburg. Marco: „Eerst had ik de Kleuren- krant bedacht. Maar ik ontdekte datje niet in kleur kunt kopiëren". „Daarna bedacht ik de Solokrant. Omdat ik hem alleen zou maken. Maar ook deze krant is nooit ver schenen". „Tenslotte bedacht ik de Zwart Wit krant. Ik werk nu samen met mijn onderdirecteur Bastiaan de Decke- re (11), ook uit Middelburg". Huiswerk Bastiaan zal binnenkort ontslag ne men. Want hij gaat naar het voortge zet onderwijs. „Ik krijg dan teveel huiswerk", zegt Bastiaan. De ZWART WIT krant kost 3 kwar tjes. Een advertentie kost 1,15. Marco: „We gaan gewoon de winkels langs en vragen of ze willen adverte ren in ons krantje". „Wist je trouwens dat we in deze Krullebak ook zelf advertenties hebben geplaatst. Drie keer dezelf de. Dat valt lekker op. Kijk maar bij de Krullebakjes". „Ik heb ook een goede relatie met onze bankdirecteur. Elke donder dagmiddag breng ik hem een zakje koekkruimels van de markt. Zake lijke relaties moet je te vriend hou den", vertelt de jonge directeur. Hoe wordt de krant gemaakt? Onderdirecteur De Deckere (11 dus): „We gaan gewoon ergens heen. Daar schrijven we dan een verslag van. Als we 6 kantjes hebben is hij klaar". „We hebben wel eens stiekem een stukje gepikt uit de PZC". „De vader van Marco kan hem goed koop kopiëren. We maken 35 kran- tjes. De winst per krant is 0,45". Directeur De Swart (ook 11 dus): „Zelf lees ik graag kranten. Soms neem ik gewoon een proefabonne ment voor 10,- bijvoorbeeld op het AD". Hoe moet dat nu in de toekomst? Directeur De Swart (nog steeds 11): „Gelukkig heb ik een goede opvol ger. Mijn vriendin Natasja (maar dat weet ze zelf nog niet) mag mijn nieu we onderdirecteur worden. Omdat ze mijn redactiekantoor zo goed heeft opgeruimd". „Lees de ZWART WIT krant, dat geeft je gevoel meer kleur!" besluit de directeur. Puffend tegen de duinen op, zou je haast vergeten even om je heen te kijken. Naar wat? Richard Struijk: „Onze duinen zijn bijzonder". Behalve een echte lief hebber is hij ook voorzitter van de Stichting Duinbehoud. „Het leuke van de duinen is, datje er zo verschrikkelijk veel verschillen de dingen kunt zien. Er zijn plantjes die je pas 300 km verderop weer kunt zien. Dat komt doordat er zo veel overgangen zijn. Hoge duintjes, lage valleitjes. En vooral: veel ver schil in nat en droog. Als het op een voetbalveld regent, dan is het middenin even nat als bij de goal. Dat is in de duinen niet zo. Water zakt snel door zand heen. Ho ge plaatsen zijn dus droger. En het stuift er meer. Je vindt er korstmos sen, zandblauwtjes. Aan de noordkant en lager wordt het steeds natter. Daar groeien zelfs geen varens. En in de natuur geldt altijd: hoe meer verschillen in voch tigheid van de grond, hoe meer soor ten planten en dieren er voorko men". Mini-bergen Duinen zijn net mini-bergen. Zelfs in de winter kan het op sommige plaat sen echt heet zijn. En in de zomer kan het er hier en daar soms zelfs bij na vriezen. De duinen hebben hun eigen mini-klimaat". De plaats bepaalt wat er groeit. Op het strnd groeit vrijwel niets. Naar het duin toe overstroomt het wel eens. Daar groeien grassen die daar tegenkunnen (zandhaver en biestar- wegras). Zodra het niet meer overstroomt, groeit helm. „Da's een plant die goed op z'n donder moet hebben", zegt mener Struijk. „Zandbombar- dementen, storm, zeewind. De mooi ste helm groeit op de moeilijkste plekken. Over de kop van het duin kwijnt helm weg. De duindoorn rukt dan op. Ook struiken als kardinaals muts en meidoorn voelen zich daar goed. Heerlijke plekken voor kleine zangvogeltjes als nachtegaal, win terkoninkje en heggemus. Zijn onze duinen bedreigd? „Jawel, maar meer door de vervui ling dan door afslag van de zee. Je moet er natuurlijk niet tegenop klauteren, dan gaan ze stuk. Maar Rijkswaterstaat zorgt wel dat de duinen niet wegspoelen. Nee, het echte gevaar zit in de ver vuiling. Dat is een soort mest. En door die mest vergrast het duin. Al les groeit dicht met duinriet. En er wordt teveel drinkwater uit het duin gehaald. Daardoor zijn ook veel planten verdwenen. Vroeger groeiden hier zelfs orchideeën". Marco de Swart met zijn onderdirecteur schilderijen met veel bruin. Het mooiste was de uitgang omdat de zon naar binnen scheen. Schilderijtje Johanna Kruit is geboren in 1940 en woont in Biggekerke. Op 17 oktober 1987 stond voor het eerst een kindergedicht ('Vrienden') van haar in De Blauw Geruite Kiel, en sindsdien is ze niet meer weggeweest uit de kinderkrant van Vrij Nederland. Bij uitgeverij Holland vond men haar poëzie zo bijzonder dat er een boekje van gemaakt werd. De bundel telt vierentwintig gedich ten waarin Johanna Kruit terug roept wat ze lang geleden meege maakt en gezien heeft; hoe ze was en wat ze toen voelde. Het is voor 'vreemden' interes sant daar over te lezen, omdat er iets wonderlijks met de gedichten boek aan de hand is: er komt in je hoofd vanzelf een lijstje omheen. Bijna elk gedicht wordt een teer, wat mistig geschilderd schilderijtje waar je lang sprakeloos naar blijft kijken. Watje ziet is zo levensecht dat het van jezelf lijkt. En dat is nog niet alles. Johanna Kruit leertje op zo'n manier om je heen kijken dat je nu al kunt ver moeden wat je je jaren later zult herinneren. Moeders Uit: Als een film in je hoofd. Johanna Kruit Als een film in je hoofd door Johanna Kruit en met tekeningen van Wim Hof man verschijnt in de reeks De Zonne wijzer van Uitgeversmaatschappij Holland, Haarlem. Prijs 9,90. Jan Smeekens Van alles wat je op een dag mee maakt vergeet je het meeste. En soms zo snel dat je 's middags al niet meer weet hoe 's morgens de dag begon. Je onthoudt alleen die dingen die een diepe indruk op je gemaakt hebben. Een goed cijfer voor rekenen, en dat je voor het eerst een vogelnestje kon. Of je je die belangrijke gebeurte nissen jaren later ook nog zult herinneren? Wie zal het zeggen. Misschien denk je dan juist terug aan wat je eerst niet zo opgeval len was. Zoals het verlegen knip oogje van je meester toen hij je schrift teruggaf. En datje zo hoog boven de grond heel even heel ze ker wist dat je veren had. In de gedichtenbundel Als een film in je hoofd van Johanna Kruit vind je veel van dat soort herinneringen aan opwindende gebeurtenissen die pas echt on vergetelijk worden op het mo ment dat je je ervan bewust bent dat je vooral onthouden hebt waar je aanvankelijk geen oog voor had. Het gedicht 'Museum- bezoek' is daar een mooi voor beeld van. Museumbezoek In het museum staan schatten waar mensen van gaan fluisteren. We gingen met de klas en de meester legde uit. Er was eèn kamer ingericht van vroeger met poppen in klederdracht. Ook zagen we de buit van een schip en Soms vraag ik het weer omdat het antwoord zo fijn is: hou je nog van me? Ook het knuffelen is fijn. In bed stopt ze me in alsof ik klein ben. Natuurlijk houdt ze van me. Moeders doen dat. Ook als je steelt of spijbelt vloekt of huilt. Zelfs als je je niet wast. Doe je sokken in de wasmand zegt ze, en vraag niet naar de bekende weg.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant katern Krullebak (1981-1999) | 1989 | | pagina 3