I/772I
I/772J
Draadloos
de beste
STEEDS MEER GEZICHT
ONDER T.L.-BALKEN
LliA&SkSAlL
RZTelecom B.V.
Lindtsedijk 80,
Postbus 1109,
3330 CC Zwijndrecht
Tel. 078-10 25 99, Fax 078-10 17 01
De Sirenen
Speelse provocatie en versluierende romantiek
HEDENDAAGSE KUNST"
open: woensdag t/m zondag van 12.00-17.00 uur.
spreekwoordelijk, de groeicijfers zijn jong. En sterker nog:
ergens op afkomen is één, maar blijven staan is twéé. Wie in
de langzame spellijnen van Trajekt niets ziet, loopt gewoon
weg. En dat doen er maar weinigen. De mysterieuze beelden,
de droomachtige gebeurtenissen zijn kennelijk herkenbaar.
Ze komen van ver en ze roepen -blijkbaar van even ver- her
inneringen op.
DETAKKENBOSJES
In de glazen huisjes wonen de Takkebosjes; volgroeide
wezens en volkomen autonoom. Er zijn meer takkebosjes dan
huisjes. Een-takkebosje zonder huisje is niets, wordt niet meer
gevoederd en meedogenloos door de onderkasten afge
voerd.
'Windhuisjes' is nog altijd een locatie-project, omdat ook deze
voorstelling aangepast wordt aan de omgeving waarin hij
speelt. De buitenruimte wordt daarbij gebruikt als een onder
deel van het stuk. Maar er heeft inmiddels toch een ontwikke
ling plaatsgevonden. Voor het eerst speelt Wiepke zelf niet
mee. maar voert ze de regie. De beelden die in 'Windhuisjes'
worden opgeroepen hebben lange tijd gerijpt. Meer dan ooit
wordt deze voorstelling een schouwspel, waar tegenaan
gekeken kan worden.
Toch zal de verwondering en verbijstering blijven. Alledaags
zal het niet worden. Door de bizarre huisjes-op-poten die een
centrale rol vervullen. Door de wonderlijke wezens die ook dit
spel weer zullen bevolken en die door hun bezigheden zullen
beangstigen, vervreemden, onthutsen of vertederen. Als de
voornemens van Wiepke Poldervaart gaan uitkomen, zullen
die wezens met hun onaardse namen letterlijk en figuurlijk
toch steeds meer gezicht krijgen.
In een poging om de taferelen van Trajekt te beschrijven, is
wel eens de naam van Jeroen Bosch gebruikt. Wie weet.
Maar ook de naam van Salvador Dali zou kunnen vallen. Nog
het een noch het ander dekt de lading. Het zijn slechts vage
verwijzingen naar een intrigerende raadselachtigheid die des
ondanks bijna begrepen kan worden. Wiepke Poldervaart is
vol vertrouwen in de taal die haar beelden spreken. Jaren
geleden heeft ze eens bezworen: 'Ooit maak ik een stuk, dat
onder TL-balken en zonder muziek kan worden gespeeld.'
'Windhuisjes' zal ongetwijfeld een deel van zijn betovering
gaan danken aan de lokatie: de Oranjemolen. Die plek tussen
de leegte van het water en de volte van de stad, tussen on
tembaar en bedwongen, die plek hoort bij 'Windhuisjes'. Maar
ik voel ook wel aan ^met het kiezelsteentje nog aarzelend in
m'n hand- dat Trajekt hard op weg is om beeldender te wor
den dan ooit.
DE ONDERKASTEN
Op de grond leven de onderkasten. De onderkasten doen
niets anders dan hun opdracht uitvoeren. Ze houden het ter
rein schoon, voederen de bewoners van de glazen huisjes op
vaste tijden en baren in hun pauzes nieuwe peulen. Aan de
ene kant van de spoorbaan voeren ze dood leven af, aan de
andere kant scheppen ze nieuw. Wat hun opdracht in de weg
staat, wordt zonder pardon terzijde geschoven.
Première 1 augustus, daaraan voorafgaand kunt u vanaf 29
juli het wordingsproces meemaken. 'Windhuisjes' is een co-
produktie van Trajekt Theater uit Gouda en het Straatfestival
Vlissingen. De première is in Vlissingen mede mogelijk
gemaakt door Stichting Moerman Promotie Vlissingen.
Trajekt Theater wordt gesubsidieerd door het Ministerie van
W.V.C.. de gemeente Amsterdam en de gemeente Gouda.
Met dank aan:
Stichting Moerman .Promotie Vlissingen
In zijn Odyssee verhaalt Homerus van Sirenen, vrouwen die
met hemels gezang passerende zeelieden naar de kust lok
ten om hen daarna te doden. In Oost-Souburg nemen vanaf
26 juli drie hedendaagse Sirenen de watertoren in bezit.
Moeten voorbijgangers een blokje om? Worden zij anders
slachtoffers van verleidingskunsten, toverkracht en boosaar
dig geweld? Zijn mannen hun slachtoffer of richten zij zich
ook op sekse-genoten? Na een bezoek aan de watertoren
kunt u pas echt zeker zijn van hun activiteiten. Daaraan
voorafgaand toch wat 'geruststellende' informatie.
De Sirenen heten in het echt Tjarda Sixma, Anya Janssen
en Mitsy Groenendijk. Sixma houdt zich vooral met fotogra
fie bezig haar collega's schilderen en tekenen. In 1989 pre
senteerden zij zich gezamenlijk met werk over de vrouw als
kameraad, hoer of madonna. Zelf verspreidden zij persfoto's
waarop zij sexy en agressief gekleed stonden afgebeeld,
terwijl hun zwarte kaplaarzen een dikke, van het geld bul
kende man tegen de grond drukten. Cliché's werden dus
niet geschuwd! In feite vormden ze zelfs het centrale onder
werp in het werk van de drie Sirenen. Maar elke foto of schil
derij was voorzien van een dubbele bodem, die het vrouw
beeld van de beschouwer op z'n minst licht deed trillen. De
Sirenen verbeeldden vrouwen die ook in de meest stereoty
pe rol het heft stevig in handen hielden. In hun nieuwe rol
als 'Nature Women' zal dat niet anders zijn. Maar de
Sirenen brengen nu ook beelden van moederschap en
romantisch buitenleven. Schilderijen, foto's en combinaties
daarvan zijn ingebed in een totaalwereld, een speelse, pro
vocerende installatie!
WATERTOREN ;j j;
SIRENEN 1992 NATURE WOMEN'
FOTO MICHIEL VIJSELAAR EN SIRENEN
MET DANK AAN TORCH GALERIE AMSTERDAM