Onze SI. Nicolaas-Etalage
FRANS TIMMERMAN
van Woensdag 26 November 1924
ST. NICOLAAS
eerste blad
A. J. W. DE NIJS
J. J. DE VLIEGER
mmi
No. 280
62e Jaargang
1924
beboerende bij de
Ons St. Nicolaas-nummer
Wat hen tezamen bracht
Waf wilt ge?
ST. NICOLAAS-CADEAUX
F' STROO - Nieuwendijk 21
IS GEREED
„ELECTROLUX"-Stofzu iger
p O. VAIV PUFFELEIM w
SINT NICOLAASNUMMER
Tlissingsehe Courant
Het StÉ Nicolaasfeest behoudt toch
altijd maar zijn aloude attractie. Het is
liet feest waarop jong en oud reeds
weken vlassen, omdat het nun telken
jare een verrassing bereidt. Men rekent
daar zoo vast op, dat alleen nog maai
de vraag welke verrassing het zal zijn,
overblijft.
Wij hebben de gewoonte getrouw,
gemeend weer een St. Nicolaasnummer
te moeten uitgeven, teneinde de partijen
_<f. z. dus de koopers en verkoopers
tot elkaar te brengen.
Dat de laatsten gaarne de gelegen
heid aangrijpen om door een adverten
tie hun zaken onder de algemeene
aandacht te brengen, is wederom ge
bleken door het groot aantal adver
tenties.
Al valt er onmiskenbaar een malaise
waar te nemen, wil dit toch allerminst
zeggen, dat de winkelier den moed zou
moeten opgeven. Het zij er verre van.
Hij moet juist trachten zich door de
moeilijke tijden heen te slaan en daar
om vooral niet van het standpunt uit
gaan dat de reclame er niet af kan. Dat
is een bekrompen standpunt, waarop
ten volle van toepassing is dat zuinig
heid 'de wijsheid bedriegt.
Want wij leven in den tijd van de
reclame en wie geregeld de dagbladen
leest, kan zich er van overtuigen hoe
veel reclame er door de groote fabri
kanten voor hun artikelen gemaakt
wordt.
Juist door geregeld aandacht op
zijn zaken te vestigen kan de winkelier
ervan verzekerd zijn dat zijn adver
tentie het gewenschte succes heeft. De
voortdurende, onafgebroken reclame
levert de beste vruchten op.
Dit St. Nicolaasnummer is weer het
beste bewijs er voor dat de praclische
zakenman het nut van de reclame wel
degelijk inziet.
Wij hopen dat de adverteerders dat
gene zullen bereiken wat zij met hun
advertentie op het oog hebben, ni. de
aandacht te vestigen op de door hen
verkocht wordende artikelen niet alleen,
doch tevens een leidraad te geven aan
ben, die op St. Nicolaas een surprise of
cadeau aan vrienden en kennissen wil
len zenden.
Als men de advertentiekolommen eens
rastig nagaat zal men wei tot de over-
'"iging komen dat men hier alles kan
koopen, wat men slechts kan verlan
gen. Dat de onderlinge concurrentie een
waarborg is voor billijke prijzen staat
vast.
Wij wenschen de winkeliers veel
succes en hopen dat zij een
ruim debiet mogen hebben en dat zij
daaruit de conclusie kunnen trekken
dat reclame eisch des tijds is, waaraan
zich te onttrekken blijk geeft van kort
zichtigheid.
door
TRUUS EI J GEN-HUI J SEN.
(o)
„Wil ik een appel voor je schillen
vroeg ze zacht, angstig hem bespie
dend of hij soms op zou staan om met
de krant, die Grietje juist had binnen
gebracht, naar boven te gaan, naar
zijn kamer, wat ihij de laatste maanden
tot een gewoonte had gemaakt.
„Ze zijn heerlijk zacht", drong ze
aan, wetend zijn afkeer van harde,
scherp smakende vruchten.
„Ja, dat's goed", zei hij kort, maar
niet onvriendelijk, terwijl hij het naar
inkt riekende blad open vouwde en er
zich achter verborg.
Even ging er een schok door Ida.
Zou hij... zou hij dezen avond niet naar
boven gaan, zou hij beneden blijven
dezen avond, juist dezen avond
Och... ze glimlachte, terwijl ze de
goudgele schil over haar handen liet
afkronkelen, och, wat was ze dwaas,
te denken dat hij hier de krant open
vouwde om beneden te blijven. Hoe
dwaas, zooiets kon alleen in de ge
dachte van een vrouw opkomen. Na
tuurlijk was het een of ander belangrijk
verslag dat hem de courant deed inzien,
nog vóór hij zich had teruggetrokken.
Terwijl ze de schil met de punt van
het mesje netjes ineen legde op het
dessertbordje en den appel in partjes
verdeelde, waaruit ze zorgzaam de
klokhuizen sneed, dacht ze er aan, hoe
ze vroeger in jeugdigen overmoed dik
wijls de vruchtenschillen over de krant
had heen geslagen. Hoe ze dan zijn
oogen, lachend en diep, over het blad
heen zag komen. Het was dan meestal
geëindigd in een vroolijk stoeipartijtje
en in dolle, dwaze grappen. Wat had
den ze geproest, als Grietje, die de ta
fel was komen afnemen weer naar de
keuken was gegaan, om de mal-ern-
stige pogingen die ze hadden gedaan
om bij haar binnenkomst zich plotseling
te gedragen als „meneer en mefrou",
hetgeen men volgens Grietje niet kon
zijn wanneer je als gelukkige kinderen
vroolijk lachte en pret maakte...
„Albert", kwam ze zacht, „hier zijn
vast wat stukjes."
Hij antwoordde niet, zijn aandacht
was geboeid door het verslag van een
conferentie, waarin zijn belangen nauw
betrokken waren. Ida durfde hem niet
nog eens opmerkzaam te maken, ang
stig voor een wrevelig opzien, angstig
om het ongewone, lange samenzijn te
verbreken. Ze teutte expres met het
verdeelen van de tweede helft van den
appel.
Later, dacht ze toen verder, later
werden de stoeipartijen niet meer on
derbraken door het binnenkomen van
Grietje en was er ook geen afkeurende
blik op het strenge gezicht van de oude
meid, want nu lachten ze en maakten
ze pret als Papa en Mama en was
Tini de. kleine hoofdpersoon van de
grapjes... Hoe kort was dit nog maar
geleden. Nog geen vol jaar. Een week
na Sint-Nicolaas was ze ziek gewor
den, tien dagen later...
Ze huiverde en Albert keek op.
„Heb je 't koud vroeg hij, een
appelpartje in den mond stekend, maar
meteen schoof hij het bordje met een
korte beweging van zijn hand van zich
'af. „Hé wat 'n dingen weer kwam
hij kribbig.
,/Roep Grietje voor den haard als je
't koud hebt vervolgde hij onmiddel
lijk daarna, ,,'t ding ligt op apegapen."
Met de krant, half uitgevouwen, af
hangend in zijn hand, ging hij de ka
mer uit, nam in het voorbijgaan zijn
pijp van het tafeltje.
Ida volgde hem met de oogen en het
gebogene en ihet sleepende in zijn gang
ontging haar niet, maar de plotselinge
verbittering die zich bij zijn woorden
van haar had meester gemaakt, werd
hierdoor niet verdreven door mildere
gedachten. Met iets van wrok in de
oogen keek ze naar de oude meid, die
binnenkwam en volgde ze de langzame
bewegingen van het tafel afnemen ze
vond er iets tergends in.
„Moet er nog wat op de kachel
vroeg Grietje, zich bukkend om het
schuifdeurtje van den haard weg te
trekken.
„Neen dank je, blijf er af kwam
ze kort.
„Mensch, hij gaat voort uit riep
de meid familiaar.
,,'k Zal er wei op letten dank je."
In zichzelf mopperend verliet Grietje
de kamer, 't Mensch scheen het weer
te pakken te hebben met haar 'humeur,
nou, een prettige Sint-Nicolaasavond
zou dat worden
Ida, nog onbeweeglijk zittend voor
de nu met een warm kleed bedekte ta
fel, keek stuursch voor zich uit. Sint-
Nicolaasavond, dacht ze ook, vroeger
een feestdag, een avond vol emoties,
nu een als alle andere avonden, lang,
triest en eentonig. Tot half tien alleen,
dan kwam Albert beneden om een kop
je thee, dat hij zwijgend dronk. Een
boek had voor het verdere deel van den
avond zijn aandacht of zijn cello, waar
aan hij in de tusschenkamer bij de
piano, sombere melodieën ontlokte,
waarvan de klanken zich dikwijls paar
den met de huilende herfstwinden om
het vrij staande huis. Een avond, als
alle andere avonden. Hoe was het 't
vorig jaar
O niet denken, niet denken. Ida legde
haar hand voor de oogen. Het gaf niet
of ze haar denkvermogen gebood
werkloos te blijven, duidelijk zag ze
dien laatsten Sint-Nicolaasavond voor
oogen. Tini en zij beiden. Tini met
opgewonden kleurtjes en schitterende
oogjes, zij beiden van innigheid door
straald om het geluk van hun kind...
Wat was het leven toen vol, over
vol. Onbegrijpelijk, dat ze toen geen
angst had gekend, dat het eens zou
breken en leeg worden. Misschien juist
daarom was het gebeurd. Met hun kind
was het geluk uit hun beider leven
weggevloeid. Leeg en slap was het nu,
zonder eenige emotie. Geen dag, dien
ze na Tini's dood met vreugde had te
gemoet gezien en met lust en opge
wektheid was begonnen. Albert had
gepoogd haar uit haar apathie op te
halen, had haar gewezen op den geluk
kigen tijd vóór Tini's geboorte, maar
ze had er geen aandacht aan geschon
ken. Ze had stil voor zich heen blijven
leven, alleeij. vervullend haar plichten
als huisvrouw.
'En ze had niet bemerkt hoe Albert
behoefte had aan haar vroeger-zijn. In
dien tijd leerde hij zijn hart het zwij
gen op te leggen en hij werd stiller,
teruggetrokkener >en bijna schuw.
Eerst toen ze er zich rekenschap van
gaf, dat ze zijn milde hartelijkheid en
kleine blijken van zorgzaamheid miste,
bemerkte ze zijn verandering, die zoo
wel uiterlijk als innerlijk had plaats ge
had. Toen voelde ze wel iets van de
oude liefde over zich heen gaan, maar
ze stond onhandig tegenover de uitin
gen er van en ze sloot haar gedachten
en gevoelens in zich op.
Een enkele maal, als hij niet thuis
was, noemde ze dan zijn naam met
een warmen .klank in haar stem en als
ze dit wilde herhalen bij zijn thuis
komst of des avonds na het eten, als
het samen zitten aan de tafel nog iets
van het oude geluk scheen te vertellen,
dan belette het kloppen en heftig bon
zen van haar hart eenig geluid uit te
brengen Toch fluisterde dan een zach
te stem vol liefde diep in haar teere
woorden en meende ze soms een lied
te hooren, een' oud, mooi lied, waarvan
de klanken haar bekend voorkwamen.
In zulk een stemming had ze de
laatste weken de dingen vervaardigd,
die ze hem als Sint-Nicolaasgeschenk
dezen avond wilde geven, hoewel ze
steeds in zich de overtuiging had ge
dragen, dat de geschenken hem nimmer
onder de oogen zouden komen. Want
ze huiverde bij de gedachte htm ver
wonderd te zien opkijken om dat plot
seling veranderde en ongewone van
haar. Ze durfde niet en ze voelde
scherp en duidelijk, hoe arm en zielig
hun positie was.
■Lijzig liet de wandklok eenige slagen
hooren. Ida richtte zich wat op. Half
negen... 't Was .koud geworden in de
kamer. De haard scheen te zijn uitge
gaan. Hoor... haastige stappen langs
het venster over de hard bevroren
straat. Menschen, dje zich naar huis
spoedden, naar een warme kamer vol
leven, naar een liefdevolle, wachtende
vrouw en naar verlangende, vroolijke
kinderen.
ineens kwam er een heftig verlangen
in haar om ook zulk een behaaglijke
sfeer te scheppen, om zichzelf weer de
vrouw te maken die ze vroeger was,
mooi, jong en opgewekt.
Met een ruk stond ze op en ze be
keek haar beeld in den schoorsteen-
spiegel. Een oogenblik kwam er iets
hulpeloos in haar, toen ze haar gezicht
zag met de scherpe.trekken, de doffe,
bijna uitgebluschte oogen en heel haar
slappe figuur, dat eerst zoo jong en
veerkrachtig was geweest. Een wrak
vond ze zich nu, een gedoofd vuur,
waarvan wat asch was overgebleven.
Maar dan scheen er iets van de oude
energie 'door haar heen te zweepen.
Snel, maar onhoorbaar, vloog ze de
trappen op, haar kamer binnen. Met
koortsachtige haast begon ze zich te
ver.kleeden, kamde ze haar haren op de
wijze, zooals ze ze vroeger droeg en
koos ze de japon, die Albert haar eens
gegeven had, meegebracht van een ver
re reis, waarop hij zoo naar haar en
het kind verlangd had. Dan, in één
greep had ze de pakjes genomen, die
ze in haar kast had weggesloten en
vóór ze zich er van bewust was, stond
ze voor de deur van Albert's kamer.
Ze had niet de kracht tot denken.
Met tastende vingers draaide ze de
deurknop om en met voeten, die als
lood schenen, trad ze over den drem
pel.
Even had ze een vreemd gevoel
Alsof ze iets achterliet.
Ze zag hoe Albert voor zijn tafel zich
omdraaide, verschrikt en dan opstond.
Ze had willen roepen „Kijk me niet
verwonderd aan, want dan kan ik niet
verder maar ze voelde een weldadi
ge rust in zich komen, een gevoel van
eindelijk te zijn in behouden haven,
toen ze hem met oogen, waarin lang
zaam de oude innigheid terug kwam
vloeien, op haar zag toekomen.
„Albert", zei ze en de bekende ws'-
me klank klonk zonder terughouding in
haar stem, „dit bracht Sint-Nicolaas
voor je, dit en mijzelve."
In één greep had hij haar en de hem
toegestoken pakjes in de armen.
„Kom mee", zei hij en hij voerde
haar naar de tafel, waar zé ingepakte
en half uitgepakte presentjes zag lig
gen, van haar naam voorzien.
Er brak iets in haar, maar nu niet om
iets te verliezen, doch om iets te laten
binnenstroomen en het weerkeerende
geluk dreigde haar te bedwelmen.
„Er is geen schooner feest dan het
Sint-Nicolaasfeest", zei hij zacht en
teeder, „want het doet de menschen
elkander vinden..."
„En het 'heeft ons tezamen gebracht",
voltooide ze.
(o)
Een mooi stuk Speelgoed voor de kinderen
Een degelijk Huishoudelijk- of Luxe-
Artikel voor de ouderen
Komt dan ons Magazijn bezoeken, daar betaalt ge
de laagste prijzen.
KLEINE MARKT 15, VLISSINGEN
GROOTE SORTEERING
zooals Bekleede Stoelen, Kinderstoeltjes,
Poppenwieg ies, Poppenmeubelen, enz.
H Beleefd aanbevelend,
en noodigen wij U beleefd tot een bezoek uit.
HEERENÜ Gij kunt geen mooier, beter en nuttiger
geschenk indenken dan een
Uw vrouw zal er U 30 jaar lang dankbaar voor blijven
Honderden tevredenheidsbetuigingen direct ter inzage
Komt eens kijken in onze Showroom en Filiaal
KORTE DELFT 15 MIDDELBURG
en U kunt kennis maken met verschillende modellen
en prijzen.
Beleefd aanbevelend, ELECTROLUX
MEUBELMAKERIJ
BEHANGERIJ
STEENENBEER 7
Ruime keuze in St. Nioolaas-Cadeaux
als Theekasten en Theekleedjes, Rooktafels, Vouwstoeltjes,
Pijpenhangers, Stofdoekenbakken, Courantenhangers, Kap
stokken en Kapstokkleeden, Divankleeden, Kussendekjes,
Buffetloopers en een collectie Oud-Hollandsche Meubelen
Aanbevelend.
STOFFEERDERIJ
BEDDENMAKERIJ
Banketbakker Walstraat 88
BOTERLETTERS - SPRITSLETTERS - ST. NICOLAAS I
MARSEPAIN I
i BORSTPLAAT CHOCOLADE LETTERS
SMMMVUtMHMIfMMMMMMttMMMtaMMM
