Vrijzinnig Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen, J)e Vrede nabij Verandering. Kgsttgtsproljfli. No. 2770. Woensdag 25 April 1917. 28e Jaargang. ABONNEMENTSPRIJS: - Per 3 maanden 7 6 cent voor binnen en buiten Ter NeuzeD. Voor België 96 cent bij rooruitbetaling. Abonnementen worden aangenomen bjj alle Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever. Telef. Interc. No 15. ADVERTENTIEPRIJS: Van 1 tot en met 6 regels 60 aent; elke regel meer 10 cent. Bij abonnement aanmerkelijk ver minderd tarief. Grootere letters naar plaatsruimte. Redactie-adresNoordstraat 10, Ter Neuzen. Deze Courant verschijnt eiken Woensdag- en Zaterdagmorgen bjj den Uitgever M- DE JONGE, te Ter Neuzen. De Burgemeester van TER NEU ZEN maakt bekend DE MINISTER VAN LANDBOUW, NIJ VERHEID EN HANDEL, HEEFT GOEDGEVONDEN Met ingang van heden ingevolge artikel 2 der Distributiewet 1916, vast te stellen een maximumprijs voor eieren van 9 cent per stuk. De aandacht zij er op gevestigd, dat deze prijs uitsluitend geldt voor eieren, door bemiddeling der. gemeenten geleverd. Ter Neuzen, 23 April 1917. De Burgemeester voornoemd, J. HUIZ1NGA. De Burgemeester van TER NEU ZEN maakt bekend DE MINISTER VAN LANDBOUW, NIJ VERHEID EN HANDEL, HEEFT GOEDGEVONDEN: Met ingang van heden ingevolge art. 8, 3e lid, der Distributiewet 1916 voor Kaarsen vast te stellen den maximumprijs in den kleinhandel van f 0.50 per pak van 300 gram netto. Ter Neuzen, 23 April 1917. De Burgemeester voornoemd, J. HUIZINGA. Mr. Troelstra, die door Duitschland naar Zwedens hoofdstad is gereisd, heeft ook een bezoek gebracht aan de socialisten te Berlijn. Het is merkwaardig te zien, hoe gemakkelijk dat alles gaat. Dat zou in het najaar van 1914 of in 1915 eens moeten gebeurd zijn. Wèl is er veel veranderd in Duitschland. De verantwoordelijke regeering hare hoop stel lend op de internationale verbroedering der socialisten Wie had het ooit durven denken Maar juist dit maakt de socialisten in de landen der Entente wantrouwend. Zij vreezen, dat de Duitsche regeering haar welbewust doel op deze wijze tracht na te streven tot nadeel der andere landen. leder gevoelt, dat dit gevaar niet denkbeel dig is. Vandaar, dat zeer velen onder de socialisten zich niet inlaten met de conferentie te Stock holm. Uit Engeland, Frankrijk en Italië zal wei nig deelneming zijn. In een intervieuw verklaarde Mr. Troelstra, dat bjj de besprekingen zoo weinig mogelijk over de schuldkwestie zal gehandeld worden. Dat nu zal velen tegen de borst stuiten. Men zal willen en ook moeten spreken over de verantwoordelijkheid voor dezen oorlog. Men denke aan den Franschen Hervé, die zoo heftig anti-militairistisch was vóór den oorlog en die door de houding der Duitsche sociaal-democraten zich genoopt zag zijn ge voelens te herzien en thans vurig patriot is. Zij vertrouwen op de internationale heeft een onherstelbaren knak gekregen. In het algemeen zijn de partijgenooten in Duitschland het meest gediend met het pogen der socialisten in de neutrale landen, zooals trouwens het werk van dezé (hoe zonderling het klinke moge) het meest ten goede is ge komen aan de autocratisch geregeerde staten. Trouwens, Troelstra heeft beweerd, dat de sociaal-democraten in Duitschland niet gedaan hebben, wat men redelykerwjjze van hen mocht verwachten. Zjj hebben niet gepoogd den oorlog tegen te houden, zjj hebben, niet geprotesteerd tegen gepleegde gruwelen, tegen de duikbootmanie, zijn gedwongen geweest uit het partijverband te treden. Er kan veel vergeven en vergeten worden in de wereld. - Maar men kan toch niet alles blauw-blauw laten. Zelfs niet voor het herstel der internationale. Wij juichen toe iedere vredespoging. Wjj zouden gaarne een einde aan het vreese- lijke bloedbad zien. Maar er moet gestreefd worden naar een duurzame vrede, naar een vrede, die den weg kan effenen tot goede verhoudingen tusschen alle landen. En dat zal o. i. slechts langzaam gaan en daar erkenning van schuld, waar schuld bestaat. De raad van arbeiders en soldaten te St. Petersburg (Petrograd), die uit niet minder dan 3000 personen bestaat en eene soort van controle op de voorloopige regeering uitoe fent, heeft de z.g. Oostenrjjksche vredesvoor stellen van de hand gewezen. Wel is men tot vrede geneigd. Trouwens de voorloopige regeering heeft duidelijk uitgesproken, dat Rusland geene oorlogsdoeleinden najaagde en dns geene ver overingen begeerde. Het comité te St. Petersburg heeft blijk baar ingezien, dat bjj bet sluiten van een afzonderlijken vrede door Rusland de centrale mogendheden al hunne macht zouden coucen- treeren in het Westen en daar hare verove ringen bevestigen, misschien zelfs uitbreiden. Zoo zal Rusland Duitschland aan de over winning helpen, die het zich anders ziet ont gaan. Het zou daardoor in de kaart spelen van conservatieven, nationaal-liberalen (het best te vergeljjken met de nationaal historischen in ons land) en andere op annexatie beluste par tyen. Het gevoel, dat in Rusland thans meer rechten door het volk genoten worden dan in Pruisen, zal ook wel tot het besluit hebben medegewerkt. Immers, een autocratisch Pruisen kan later een gevaar zijn voor de jonge democraten in Rusland. Toch gaat van een lichaam van 3000 per sonen weinig kracht' uit en groote eenheid en samenhang zjjn van zoo'n uitgebreid college moeilijk te wachten. Het zal o. i. belemmerend werken op de verschillende noodige maatregelen, die de re geering moet nemen. Teekenend voor den geest in Duitschland blijft het in ieder geval, dat men in het begin van den wereldoorlog de sociaal-democraten in Duitschland volgzaam maakte met te wijzen op het Russische gevaar, terwijl men nu zijne verwachtingen voor een echten Duitschen vrede bouwt op datzelfde Rusland. Maar Breêro zei immers reeds»'t Kan verkeeren* Van Duitsche zijde is de meest stellige tegenspraak gevolgd op de algemeen verbreide berichten, als zouden uit menschenljjken som mige producten bereid worden. Deze producten worden wel verkregen uit cadavers, maar deze zjjn afkomstig van paar den en andere dieren. Het is inderdaad een opluchting voor het gemoed, dat althans dit niet gebeurt. Minder afdoend is de Duitsche voorstelling omtrent het beschieten van het reliefvaartuig Haelen, waarbjj 7 knènschen gedood werden, Uit een schrjjven van een der geredden blijkt, dat het verhaal van den kapitein van het schip juist is en dat het vaartuig inder daad zonder eenige waarschuwing is beschoten en dat het onmmiddellijk stopte. Het trachtte zich dus niet aan een onderzoek te onttrekken. DE OORLOG. De algemeene toestand. In de vlakte van de Aisne wordt nog ge vochten tusschen de rivier en den hooggelegen Chemin des Dames, die evenwijdig met de ljjn SoissonsReims loopt. Volgens de Fran- sche berichten breidden de Franschen daar hun linies uit in noordelijke richting, het Duitsche bericht meldt echter, dat de Fran- sche aanvallen daar door het Duitsche vuur werden gebroken. Overigens heerscht aan het front een zekere kalmte, die volgens de Fransche mededeeling wordt veroorzaakt door de maatregelen om achter het aanvalsfront de hieuwen opstelling der troepen en de verplaatsing der artillerie massa's voor te bereiden. Maar aan de fronten hadden overal gevechten plaats, die echtpr door gebrek aan onderlingen samenhang een plaatselijk karakter hadden. De Engelschen zetten inmiddels den strijd voort om en bjj Lens en bjj Looszij gingen er volgens hunne berichten vooruit, en maak ten gevangenen. De Duitschers melden, dat de strjjd er nog niet geëindigd is. Van de meeste deelen vau het front wor den hevige artilleriebeschietingen en patrouille- en verkenningsgeveehten gemeld. Een Duitsche bericht meldt nog, dat bij Wijtschaete een Engelsche aanval werd afge slagen. En verder niet. s Ook aan de andere fronten is de toestand weinig veranderd. Aan het oosteljjk front is wel op enkele plaatsen gevochten, doch zonder groote beteekenis. Trouwens, aan die zjj de voorloopig nog niet veel aanvallende kracht te wachten. Bjj de ontvangst van de Fransche en Engelsche missies door de Voorloopige Russische Re geering hebben Miljoekof en Kerenski het woord gevoerd. De minister van Buitenland- 8che Zaken verklaarde weliswaar, dat ondanks de democratiseerir.g van Rusland dit land tweemaal zoo sterk is geworden en dezelfde oorlogdoeleinden heeft behouden, Kerenski daarentegen betoogde: «De geestdrift, die de Russische democratie bezielt, vloeit voort uit het bewustzjjn, dat de verbroedering der volken haar verwezenljjking nadert. De democratieën der wereld zullen begrijpen, dat tusschen volken geen vjjandschap meer kan bestaan. De Russische demokraten zullen het stand punt handhaven, dat in de verklaringen van de voorloopige regeering en van den raad van arbeiders en soldaten tot uiting is gekomen. Wij zullen niet gedoogen, dat Rusland terug keert tot zijn oud, imperialistisch oorlogsdoel. Wij verwachten van u, dat gjj op de burge- ljjke standen der bevolking in uw landen den zelfden beslissenden invloed zult oefenen als wij op onze bourgeoisie, die thans varf elk imperialistisch streven afstand heeft gedaan.* Hieruit blijkt, dat er onder de leden der Vgorloopige Regeering nog al een aanmer- keljjk verschil van meening bestaat over de oorlogsdoeleinden maar op één punt waren Miljoekof en Kerenski het roerend eens, in de verzekering, dat de Russische strjjd- macbt voorloopig niet in staat is om krachtig op te treden. Miljoekof erkende ronduitdat het vraagstuk, waarvoor de Russische regee ring staat, is de organisatie der door de om wenteling geschokte verdedigingskracht. En beiden waren het ook eens over bet ideaal, voortaan eiken oorlog onmogeljjk te Ugen de deportatiés der Belgen, enkelen, zoo- als Liebknecht uitgezonderd, maar juist dezen maken. Miljoekoet zocht de oplossing daar van in de vernietiging van het Duitsche mili tarisme, Kerenski in het besluit der Russische democratie om voor altjjd een einde te maken aan alle imperialistische en op gebiedsroof gerichte pogingen, wjjl de democratie niemand knechten wil, doch wil werken voor de vrij heid, gelijkheid en broederschap van alle volken. Dat is ook het doel van de te Stockholm bjjeengekomen sociaal-democraten. In een on derhoud dat de Deensche minister Stauning aan een berichtgever van de »Kölnische Ztg verleende, zeide Stauning, dat hij, ook door een lang gesprek met den Franschen minister van ammunitie Thomas tot de overtuiging gekomen is, dat het niet alleen mogeljjk zal zijn om uit de neutrale en oorlogvoerende landen sociaal-democraten naar Stoekholm te doen komen, maar ook om een grondslag van vredesonderhandelingen te vinden. StauniDg meende, dat alle volken van Eu ropa ineenzakken onder den last van den oorlog. De arbeidende klasse uit alle landen moet nu de handen ineenslaan, om de taak te volbrengen, waartegen de diplomaten niet opgewassen bleken te zjjn. Het wordt dan ook tjjd. Duizend-en-een-dag duurt nu de strjjd. En zooals wjj spreken over de beroemde vertel lingen van de Duizend-en-een-nacht», zoo zullen latere geslachten spreken over de dwaas heid van de Europeesche volken, om elkaar in een strjjd, die «Duizend en een dage en nog langer dnurde, uit te moorden, met vuur en zwaard, te land en ter zee, in de lucht en onder de wateren, om het dwaze standpunt, wie de macht zal hebben, terwjjl leven in vrede en vriendschap, als vrije en gelijke volkeren naast elkaar, zonder elkaar te overheerschen het doel en beginsel van elke volkerensamenleving moet zjjn. Duizend dagen duurt de strjjd en dit heeft den bekenden vredesapostel dr. Alfred Fried, den eeredoctor der Leidsche Hoogeschool, aan leiding gegeven in zjjn orgaan »die Friedens- warte* te schrjjven, als een merkteeken en een waarschuwing »De mensehheid heeft op dezen dag duizend dagen van den vreeselyksten oorlog achter den rug. Duizend dagen, waarin de menschen bloed en tranen hebben vergoten, waarin de vljjt en de hoop van geslachten zijn vernietigd, waarin de schepende arbeid slechts de vernietiging van leven en goed beoogde. Duizend dagen van smaad voor de mensehheid, duizend dagen, welker werking een eeuw niet zal kunnen goedmaken. «De apostels van den frischen, vrooljjken oorlog, wier wjjsheid den oorlog altjjd als een korte verfrisschen aderlating voorstelde, zullen stil op den achtergrond moeten bljjven, als de kroniekschrijver dezen duizendsten dag van den oorlog zal boeken. «Zij zullen inzien dat zij een dwaalleer ver kondigden, en dat in onze dagen de oorlog niet meer de verwekker, maar de vernieler van de kuituur is. Mogen op dezen treurigen gedenkdag millioenen tijdgenoten in stillen inkeer tot zichzelf rekenschap afleggen van de waarzinnigheid van den oorlog en van de be teekenis van deze duizend verloren dagen. Dat kan de treurig toekomst, die de tjjdgenooten wacht, iets verlichten. Het zou goed zjjn, als op den 22sten April de pers, de kerk en de school in alle landen de aandacht op de be teekenis van dezen dag zouden vestigen en op de groeiende beweging, die bet grootste kwaad van alle tijden voor eeuwig wil verbannen. De gedenkdag zal in zoover iets verzoenljjks hebben, als bij de menschen van alle landen evenzeer betreft, vriend en vjjand. «Het bittere van dezen gedenkdag zal even wel ip de gedachte liggen, dat zelfs deze duizepdste dag v'an het onheil nog niet de laatste"is. Hoe 'lang' nog Ja, hoe lang nog?-"

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensch Volksblad / Zeeuwsch Nieuwsblad | 1917 | | pagina 1