Vrijzinnig Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Een trouw Trouwen hart.
No. 2515.
Zaterdag 17 October 1914.
25e Jaargang
BINNENLAND.
FEUILLETON.
ABONNEMENTSPRIJS:
Her 3 maanden 76 cent voor binnen en buiten Ter Neuzen.
Voor België 95 cent by ▼ooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen by alle
Boekbandelaren, Brievengaardere en den Uitgever.
Telef. latere. No 15.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 5 regels 50 cent; elke regel meer
10 cent. By abonnement aanmerkelijk ver
minderd tarief. Grootere letters naar plaatsruimte-
Redactie-adres: Noordstraat 10, Ter Neuzen,
De Burgemeester van TER; NEUZEN
- - brengt ter kennis dat in overeenstemming
met de bevelen gegeven door den Territorialen
Bevelhebber m Zeeland, door den Commandant der
Kustbattery is bepaald dat
lo. slechts brood verkocht mag worden, gebakken
van 80 procent ongebuild tarwemeel en 20 procent
bloem en
2o. op medisch voorschrift, brood gebakken met
een grooter procent bloem, geleverd kan worden.
Ter Neuzen, den 13 October 1914.
De Burgemeester voornoemd,
A. VISSER.
Tarwebloem.
De minister van landbouw, nijverheid en
handel heeft doen mededeelen, dat weldra la
dingen tarwebloem uit Noord-Amerika kunnen
worden verwacht, doch dat de regeling omtrent
de wijze van verdeeling over het land daarvan
nog in overweging is, en dat binnenkort,
wegens ruimer aanvoer van tarwe, het verbod
tot bloemmalen zal kunnen worden inge
trokken. 6
Het aantal geïnterneerden.
Voor zoover tot nu toe de cijfers bekend
zyn bedraagt het aantal geïnterneerden in ons
land
BelgenAmersfoort 12.000, Harderwijk
2500, Loosduinen 2600, Gaasterland 600 en
Zwolle 300 totaal 24600.
7Anng/l8Cxh8,?:,,Gr0nin«en 960 Leeuwarden
700 of totaal 1660.
De uittocht uit Oostende.
LONDEN, 14 Oct (Part.) De oorlogs
correspondent van de Daily News in België
beschrijft den uittocht van vluchtelingen uit
Oostende. Hij seint
j lkxT je°, vanavand 0m ^s uur te Sluis op
de Nederlandsche grens aangekomen, als een
vanjhetjgroote leger vluchtelingen uit' Oostende.
Het leek of heel de bevolking van de tevoren
zoo bedrijvige stad weldra in Nederland zou
zyn. Een paniek had de menschen bevangen,
toen s morgens om negen uur een Taube weer
twee bommen had geworpen, een in de nabij
heid van de loodsen van de vliegtuigen en
een by het hospitaal. Deze laatste veroor
zaakte brand in een brouwerij. Het vliegtuig
O
De zon ging heden zoo prachtig op als in
langen tfjd niet geschied was; de toppen de
bergen waren reeds door haar stralen gekoe-r
sterd en oit de dalen zweefde als een lange
witte bruidssluier een fijne damp omhoog.
„Wat heeft houtvester's gusje toch prachtig
weder op haar trouwdag'" zeiden de menschen,
die in het bosch geweest waren om voedsel
voor hun geiten te halen, „het heeft sterk
gedauwd."
En inderdaad fonkelden raillioenen dauw
droppels op kruiden en bloemen en spiegelde
zich de hemel in den helderen bergstroom
zoo blauw, alsof hy zich over het lachende
landschap van Italië en niet over het ruwe
Harzgebergte van Duitschland uitstrekte.
Daar, waar de dorpsstraat eindigde en het
woud begon, lag de oude houtvesterswoning
midden in eeD tamelyk grooten tuin, de tra-
liedeur in den muur was wyd geopend en een
guirlande van eikenloof wiegde zich tusschen
de pilaren; de weg, die naar het woonhuis
Voerde, was met wit zand en frisch groen
bestrooid en van de takken der beide oude
werd hevig beschoten door de Belgische kanon
nen, doch de afstand was te groot.
Een groote Belgische troepenmacht was de
stad binnengetrokken, doch begon tegen den
middag weer af te trekken. In de verte was
kanonvuur hoorbaar. In de straten bewoog
zich een dichte menigte vluchtelingen uit
naburige gemeenten en ook de mindere stand
van de bevolking der stad zelve verdrong zich
daar, voornamelijk voor de gebouwen, waar
passen om het land te verlaten werden uitge
reikt. Duizenden menschen stonden op den
strandboulevard naar zee te kijken, alsof van
daar hulp zou opdagen.
Om twee uur 's middags werd tot algemeene
ontsteltenis kennis gegeven, dat vandaag geen
booten meer naar Engeland zouden vertrekken.
Bij het station stond het vol menschen, die
luidruchtig doende waren om middelen te
zoeken, ten einde weg te komen. Bijna alle
welgestelden hadden de stad reeds op de een
of ander wijze verlaten.
De strandboulevard, gewoonlijk zoo druk en
edrijvig, zelfs in dezen tijd van het jaar, was
inmiddels nagenoeg verlaten alleen groepjes
armelijk gekleede menschen stonden er met
pak en zak bijeen. Zij schenen alle hoop om
het land uit te komen, te hebben opgegeven.
Sommigen schreiden, doch de meesten bleven
onverstoorbaar kalm.
Het was een jammerlijk gezicht, de stroomen
gewonde en verbonden soldaten door de straten
te zien strompelen, sommigen op krukken,
anderen elkaar voorthelpend naar de booten
van het Roode Kruis, die op hen lagen te
wachten.
Alle beschikbare booten waren blijkbaar
bestemd om hen te vervoeren en dat was de
reden, waarom de passagiersdienst waren ge
schorst.
Alle winkels hadden de luiken voor de
ramen gedaan en toen ik er 's middags om
halftwee eindelijk in slaagde er een te vinden
waar burgerschoenen te koop waren voor ge-
pasporteerde soldaten, kon de winkelierster
bijna niet spreken door haar tranen. De
trieste toestand waarin de stad thans ver
keerde, deed zich nog sterker gevoelen dooi
de tegenstelling met het luchthartige aanzien
dat Oostende in gewone tijden heeft en met
de militaire bedrijvigheid van een paar dagen
geleden, 't Was nu algemeen bekend dat de
noteboomen, ter zijde der geopende huisdeur
waaiden eveneens bonte bloemkransen heen
en weder. De gebeelo dorpsjeugd scheen op
het grasperk verzameld; eeD moedige joDgen
was reeds bjj een der noteboomen geklommen
en had van den slingerenden tak uit, een
groote struik in het gewei van het hert boven
de huisdeur gestoken en du riepen de jongens
jubelen den vol verlangen
„Brut! Brut! Kauken 'rut!"*)
terwijl de kleine meisjes, die zich tot den
drempel des huizes gewaagd haddeo een rood
zyden lint uitgespannen hielden en zongen:
„De bruidegom krijgt nu zijn vrouw
y i® 200 schoon, zjj is zoo trouw,
deen schooner kan men vinden.
Veel zegen in uw huwelijksstand
Wij willen n met dezen band
Recht vast te zamen binden I"
Uit het hnis klonk vroolyk gelach en een
stevige dienstmaagd trad met een voorschoot
vol NDeden koek in de huisdenr
terrtil 'i=P 2(1 Lcbeod,
terwyl de klDderen de koek voorhield,
„daar zal u toch -"
Hoog nep eeD kleiDe vlaskop ee wiem
mut8 Iü de lucht. „Hoog! de bruid zal
Bruid 1 BruidMet koeken er uit.
regeering naar Havre was vertrokken. Een
dozyn Engelsehe dagbladcorrespondenten en
lotografen zyn gevangen gemaakt, doch ge-
okkig had ik een paar dagen geleden de
voorzorg genomen mij een fiets aan te schaffen,
wat mij het onpleizierige van een moeilijken
aftocht over zee heeft bespaard.
Den atgeloopen nacht heb ik met een klein
gezelschap kooplieden uit Oostende op de
kale blanken van een lokaal in een klooster
school te Sluis geslapen. Voor elk een deken
was al wat de goede monniken ons konden
geven, want wij behoorden tot de laatstaan-
gekomenen. Het schoollokaal was dien dacr
voor een Engelsehe les gebruikt, en op 't bord
stond met krijt geschreven: »A friend in need
is a fnend indeed.* De laatste anderhalf uur
van onzen tocht waren we tot op den huid
toe nat geworden door een dichte mist, en
duizenden zijn in den ellendigsten toestand de
grens overgetrokken. Er waren tal van kleine
kinderen die op den arm werden gedragen en
heel wat aardige meisjes van Oostende en
Blankenberge zag men door den modder
sjouwen met haar kokette schoentjes en kousen.
anneer de krachten haar begaven, werden
ze weer aangespoord door het geboem van de
kanonnen uit 't Zuiden.
In Sluis heb ik menschen ontmoet, behoo-
rende tot de gezeten burgers van Oostende,
hotel-eigenaren, winkeliers, rustende dokters,
advocaten enz., die nu haast geen cent meer
op zak hadden en erg blij waren dat ze nog
15 cent voor een kop koffie konden betalen
en den op die manier veroverden stoel mochten
behouden om er den nacht op door te brengen.
Nederland en de bezetting wan
Antwerpen.
BERLIJN, 14 Oct. (W. B.) De «Berl. am
Mittag» schrijft onder den titel«Duitschland
en Nederland» om.: Duitschland denkt er
met aan Nederland te bedreigen. Het bezit
van Antwerpen heeft ook zonder de vrije be
schikking over den Nederlandschen Scheldèmond
zeer groote waarde, dezelfde waarde, welke
het voor België had en steeds in de oo^en
van Engeland gehad beeft. Van eenige on
vriendelijke plannen tegen 't Koninkrijk Ne
derland was en is bij ons geen sprake. Wij
betreuren reeds genoeg, dat Nederland door
de vluchtelingen-invasie en de interneering
leven en de bruidegom daarneveDHooghoog
oor bet venster, achter de sneeuwwitte
gordijnen, verschenen een paar vrooljjke
meisjesgezichten, die de kinderen toeknikten
en op de bovenverdieping werd in de voor
kamer een raam geopend een bleek vrouwen-
gelaat zag een oogenblik weemoedig lachend
naar het schonwspel van jengdige vroolykbeid
daar beneden in den gouden zonneschijn.
„Hebt gy 't gezien?" fluisterde een klein
meisje haar makkertje toe, „daar boven heeft
juffer kabline zoo juist naar buiten gekeken
bndie ziet er uit alsof zy iu het graf gele
gen heefthet is om bang te wordeD En
werkelijk verstomde de luidruchtige schaar
en zag nieuwsgierig en aDgstig naar den
gevel op.
En daar boven in het kleine kamertje, daar
speelden de zonneschijn op den sweeuwwitten
vloer en viel op de bladen van het oude
gezangboek, dat geopend op het tafeltje lag
voor den grooten leuningstoel, en twee diep
ingevallen oogen, die een geheele geschiedenis
van smart en kommer verrieden, rustten op de
bladen en een bleeke mond sprak de woorden na
Bij enkel licht en zonneschijn
Kan 't veld geen vruchten geven
Zoo moeten ramp en tegenspoed.
Ook heil'gen 's mensohen leven;
En valt de laat u al te zwaar,
wilt u toch niet beklagen,
Maar denk, de Heer geeft nimmer meer
Dan gij vermoogt te dragen.
van Belgische en Engelsehe troepen zonder
zyn toedoen in moeilijkheden gekomen is en
wy koesteren oprechte bewondering voor de
gastvrijheid, waarmede men daar de honderd
duizenden dakloozen opneemt. Het zijn geen
geringe moeilijkheden, welke voor de Neder
landers rijzen ten gevolge van de komst over
hun grenzen van die scharen, welke onder
steuning behoeven.
De menschlievende hulpvaardigheid, welke
deze lieden vinden, vereischt de grootste er
kentelijkheid nu Nederland zelf ook nog in
de ellende van den volkerenoorlog te betrekken
ligt allerminst in de bedoeling. Duitschland
dergelijke plannen toe te schrijven, is even
dwaas als arglistig.
Antwerpen.
De directeur van de Rotterdamsche Auto-
Maatschappij, die deze week een paar keer de
reis naar Antwerpen heeft gedaan, deelt mede,
dat het in de stad thans overal rustig is. Er
zyn niet veel Duitsehe militairen te Antwer
pen. Langzamerhand herleefd de beproefde
stad weer. Het aantal Antwerpenaren, dat de
vesting niet verlaten heeft, wordt geschat op
40 a 50000. Bijna alle huizen zyn gesloten.
Enkele winkels met voedingsmiddelen zijn
geopend.
Zij, die in de stad achtergebleven zijn, drin
gen er op aan, dat hun families, die zich in
Holland bevinden, zoo spoedig mogelijk terug-
keeren. Zij kunnen hun niet schrijven, daar
de postverbinding verbroken is. Voor vrees,
dat de teruggekeerde Antwerpenaren de stad'
met meer zullen mogen verlaten bestaat, naar
onze zegsman met stelligheid vernam, geen
enkele grond.
Er zijn nog groote voorraden levensmiddelen
m de stad, zoodat voor gebrek aan voedsel
ook geen angst behoeft te bestaan.
Geleidelijk keeren weer kleine troepjes uit
gewekenen naar de stad terug.
Woensdag was er militair concert voor het
stadhuis.
Voor de vluchtelingen.
Times» verneemt
uit NewYork. dat het Leger des Heils in
Amerika reeds bij openbare oproeping 400 000
bijeenbracht voor de Belgische vluchtelingen.
Rockefeller bood 20,000 pond sterling aan.
„Atnen klonk het zacht. Tosn werd het
gezangboek dicht gedaan en een kleine, ge
brekkige gestalte verhief zich uit deD leunstoel
en schoof, terwijl zy zich aan ieder meubelstuk
vasthield, naar de kommode, die tusschen de
vensters ODder den spiegel stond.
„Ik moet my toch tor eere van myn gusje
een weinig optooien," sprak zy zacht voor
zich heen, „de hemel eo de bergen daar buiten
hebben bet ook gedaan trouwens, de natuur
blyft eeuwig jong en zulk een oud, gebrekkig
menscbenkind moest zich niet met haar ver
gelijken, maar vandaag is het een uitzonde
ringnu moet ik toch eens de nieuwe muts
met de blauwe lintenWat een gejuich
is dat daar beneden," viel zy zich zelf in de
reden en luisterde naar de deur „ik moet
mij baasten, anders komt het bruidspaar
boven en vindt zuster kaboline nog niet
eens in het bruiloftskleed."
Met bevende handen zette zjj het mutsje
op het nog altijd bruine haar en maakte den
sneeuwwitteu kraag op het zwarte kleed met
een kleine gouden broche vast, die zy uit een
kartonnen doosje nam en een poos beschouwde,
waarbij baar plotseling twee groote trauen
uit de oogen weldeD, en donkere vlekken op
de blauwe mutsebanden achterlieten.
Toen was zy met haar toilet gereed en
terwijl zy met moeite op een ku k steunende
verder ging door de kleine, nette kamer,
wischte zjj ieder stofje van de ouderwetsche,
MIZEISC
