TERNEUZENSCHE COURANT
S
m
wmm
Buiteniand
No. 10.635
DINSDAG 15 AUGUSTUS 1944
84e Jaargang
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENHEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
DUITSCH WEERMACHTSBERICHT.
Aanvallen bij Orne en Vire afgeslagen.
Acht deelnemers aan den aanslag
op den Fiihrer ter dood veroordeeld.
Sfrijdt in de Walfen S.S. mede voor een nieuw Europa.
KEURINGEN
yy.RSnni.I1VT EEDEREN DINSDAG- EN VRUDAGAVOND.
ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanilen 1,42; Postabonnementen /1,73.
Losse nummers 5 cent per exemplaar.
DirecteurL VAN DE SANDE Hoofdredacteur: N. J. HARTE - Temeuzen - Tel. 2298
Het Opperbevel der weermacht maakte
Zondag bekend:
Aan bet front ter weerszijden van de Orne
en ten Zuiden van de Vire heeft de vijand tal-
rtjke afzonderlijke aanvallen uitgevoerd, die tot.
verbitterde gevechten leidden en die grooten-
deels werden afgeslagen. Om verscheidene
penetratieplekken wordt nog gestreden.
De gevechten in bet gebied van Alengon
hebben zich nog meer naar het Noorden ver-
plaatst en zijn toegenomen in omvang en lel-
beid.
Na kractitige luchtaanvallen znn de Ameri
kanen opnieuw overgegaan tot den aanval op
St. Malo. Wederom werden zij na felle gevecb
ten waarbij onze kust- en luchtafweerai tille-
rie doeltreffend ingreep, bloedig afgeslagen.
In de stad doorgebroken vijandelijke troepen
werden in een tegenaanval teruggeworpen,
srevangenen werden binnengebracbt.
Beveiligingsvaartuigen der marine hebben
in de wateren ten Weaten van Lie Havre een
vijandelijke motortorpedoboot tot zmken ge-
bracbt en een tweede zwaar beschadigd. Mari-
ne-afweergeschut en beveiligingsvaartuigen
hebben boven de kust van West- en Zuid-
Frankrijk 15 vijandelijke bommen w-rpers
neergeschoten.
In het Fransche.achterland werden 10/ ter-
roristen in den strijd gedood.
Het vergeldingsvuur op Londen duurt voort.
In Italie zijn geen gevechtshandelingen van
vrii srrooten omvang voorgekomen.
In het Oosten *ijn tusscben bet brongebied
van de Proeth en de groote bocht van den
Weichsel verscheiden aanvallen'der bolsjewis-
ten afgeslagen, waarbij talrijike tanks warden
vernield. Formaties slagvliegers ondernamen
ten Westen van Baranof doeltreffende aan
vallen op bolsjewistische tanks en colonnes
vop ft u. i srcn
Ten Noordwesten van Bialistok werden
nieuwe doorbraakpogingen va,n ruim 10 bols
jewistische divisies infatiterie in bai de ge
vecbten opgevangen.
Aan bet Letlandsohe front heeft de vijand
ook gisteren weer op talrijke plaatsen tever-
geefs aangevallen. Alleen ten Zuidwesten van
bet meer van Pskof kon bij zijn penetratiege-
bied uitbreiden. Zware gevecbten duren hier
voort. i
Na een aanval overdag van Amerikaanscne
bommenwerpers op de stad Metz hebben vrij
zwakke Britscbe formaties vliegers mden nacht
bommen geworpen op Brunswijk, Hildesheim,
Riisselsheim en Kiel. Door nachtjagers en af-
weergescbut werden 58 terreurbommenwer-
pers neergeschoten.
Het vonnis twee uur later door den
strop voltrokken.
(Slot.)
Op 19 Jui bevond Von Witzleben zich
wederom ,,oni persoonlijke redenen" .te Ber-
lijn. Men zeide hem daar, dat het „den vol-
gendeti dag waarschijnlijk voor elkaar zou
ziin" waarop hij zich weer naar huis begaf,
naar Seesen, district Kalau. Op 20 Juli werd
Von Witzleben volgens zijn bekentems te
Seesen opgebeld met de mededeeling, da.t het
er in Berlijn op los ging. Onderweg mfor-
meerde hij weer bij een militair bureau, maar
vernam daar, dat de FUhrer bij den moord-
aanslaig slechts licht gewond was.
Von Witzleben begaf zicb naar het opper
bevel van het leger in de Bendlerstrasse en
kwam daar bijeen met Bec;k, Hoppner en Ol-
brieht Daar was graaf Stauffenberg juist na
den aanslag uit bet boofdkwartiei- van *de.n
Fiihrer aangekomen. Beck zette in een korte
toespraaik uiteen, waarom men de revolte ook
zonder vaststaand bericht over den afloop van
den aanslag had ontketend. Aan Von Witz
leben werden thans zoogenaamde „bevelen
voorgelegd, die zijn naam droegen en waar-
vooc hij zicb, hoewel bij zeide ze tevoren met
gelezen te bebben, thans voor het Volksge-
recbtsbof verantwoordelijk verklaarde en wel
met de opmerking, dat hij deze bevelen juist
had geacht. Als z.g. opperbevelbebber der
weexmaeht" maakte hij in deze bevelen be
kend, dat er een „nieuwe Rijksregeering
was gevonnd.
De president verwijst o.m. naar een ge_
heim bevel, dat Hdppner had uitgevaardigd
als z g ,opperbevelhebber van het reserve-
leger in het binnenland". Het betreft hier voor-
schriften voor de arrestaties van alien, die
in het nationaal-socialistische Duitschlana ae
handhaving van de orde, de voedselvoorzie-
ning de wapenproductie, kortom de geheele
oorlogvoering en bet staatsleven leiden. Von
Witzleben en Hdppner beschiikten bovendien,
en wel in een bevel waarvoor Von Witzleben
thans nog uitdrukkelijk de verantwoordelyk-
beid op zicfa neemt, dat de concentratiekam-
.pen door soldaten moesten worden bezet, de
bewakingsmanschappen geinterneerd en de
misdadigers bevrrjd. Men wilde hun alleen
v©rzoGhenzich voorloopig van alle d6mon-
straties te onthouden. Op de verklaring van
den president, dat dit de vrijlating" dui-
zenden zudver crimineele, deels buitenland-
sche misdadigers zou hebben beteekend,
zweeg Von Witzleben.
Von Witzleben was in totaal zeven kwar
tier in de Bendlerstrasse geweest.Toen
bleek dat de FUhrer in leven was en Beck's
poging zich van den omroep meester te
maken, was mislukt, liet bij zijn wagen voor-
komen en reed naar huis. Kort daarna werd
hii gearresteerd. Hij heeft aanvankely.v,
zooals bij thans toegeeft, bij bet politiever-
hoor onwaarheid gesproken. 'Hij had be
weerd, dat bij volkomien toevallig naar Ber
lijn gekomen was. Het radiotoestel in zijn
auto had hem van den aanslag in kennis ge-
steld. Hij was daarop met den vroegeren
kwartiermeester-generaal Wagner, die intus-
scben zelf een eind aan zijn leven gemaakt
heeft, onderweg in een militair bureau samen-
gekomen. Daarna was hij doorgereden naar
Berlijn. In de Bendlerstrasse had hij Beck,
Hdponer en anderen ontmoet. Graaf Stauf
fenberg had hem een bevel getoond, dat als
onderteekening den naam Von Witzleben
droeg. Hij had echter geweigerd, de rol van
opperbevelbebber der weermacht te spelen.
Tegenover deze onware verklaringen staat
het bewijsmateriaal, dat titans tot de beken
tenis van Von Witzleben heeft geleid.
Na de opheldering van de rol, door Von
Witzleben op 20 Juli gespeeld, vraagt de pre
sident hem: ,,Hebt u erover gedacht, wat de
andere Duitsche veldmaarschalken over uw
misdaad zouden zeggen?"
Hoppner over het gebeurde in de
Bendlerstrasse.
Von Witzleben: „Ik begrijp, dat zij mij ver-
oordeelen."
Vee-voigens werd de vroegere kolonel-gene-
raal Hdppner verhoord. Hdppner is de zoon
van een arts. Sedert 1938 was hij comman-
deerend generaal over een pantsercorps. In
1942 werd hij wegens lafheid en ongehoor-
zaamheid uit het leger gestooten.
Zijn bekentenis behelst het volgende.
'Hdppner woonde in de buurt van Olbricht
in Dahlem. Sedert September 1943 werd hij
door Olbricht ingewijd in de voonbereiding
van de misdaad. Hdppner verklaarde, dat
hij zich alleen in geval van positief slagen der
uitvoerinig van zoo'n onderneming ter beschik-
king beeft gesteld. Hij geeft toe dat hij bij de
besprekingen en mededeelingen die hem ge-
daan werden, ook gedacht beeft aan de moge-
iijkheid van een gewelddaad jegens den FUh
rer en dat hij voorstander was van den
scherpsten uitzonderingstoestand teft aanzien
van het Duitsche volk. Bij de beschrijving
van een op 15 Juli in Berlijn gebracbt be-
zoek, dat ,,vergeesch" was, aangezien de aan
slag door Stauffenberg niet was uitgevoerd,
had Olbricht reeds last gegeven tot apeciale
alarmeering van de in de omgeving van Ber
lijn liggende krijgsscholen van het lbger." Ol
bricht. werd, naar hij Hdppner op den dag van
den aanslag- des middags bij een besspreking
in bet ambtsvertrek mededeelde, door zijn su-
perieu.r iberispt aangezien hij overijld aanlei-
dng gegeven had tot de alarmeering van de
krijgsscholen. Olbricht verklaarde- in dit ver-
band, naar Hdppner bevestigde: „Er bestaat
andeys gevaar, dat kolonel-generaal Guderian
die tanks naar 't Oosten, door het front over-
brengt." De dad-ers vreesden dus, dat zij de
opzettelijk door hen in het vaderland achter-
gehouden strijdkraohten aan het front zouden
moeten afstaan en dat dan de door hen voor
hun omwentelingsplannen in het vaderland
achtergehouden troependeelen verzwakt zou
den worden. 'Hoppner en Olbricht gimgen na
het eerste gesprek op 20. Juli tegen 13 uur te-
zamen dineeren.
In aansluiting hierop gingen zij weer naar
de Bendlerstrasse en wachtten ongeduldig op
het verwachte bericht uit het hoofdkwartier
van den Fiihrer. De mededeelingen die zij ont-
vingen luidden verschillend. Op de eerste, om
15.50 uur in de Bendlerstrasse van Stauffen
berg ontvangen mededeeling, dat de FUhrer
door den aanslag was gedood, nam Olbricht
uit een brandkast de voor het verraad voor-
bereide bevelen. Tegelijkertijd werd gemeld,
dat Stauffenberg, die on het vliegveld Rangs-
dorf was aangekomen, rapporteerde, dat er
bij de zware ontploffing, die hij gehoord en
gezien had, niemand het leven had kunnen
behouden.
Het was geweest als of er een 15 cm granaat
was ingeslagen. Intusschen kwam Beck naar
Olbricht en maakte zichzelf chef der rcgee-
ring. Ook Witzleben kwam en men begon te
,,regeeren." Hdppner begon als opperbevel
bebber van het leger in het vaderland" in het
daarvoor aangewezen dienstvertrek met de
lectu-ur van de intusschen door Witzleben uit-
gevaardigde bevelen." Hij had vervolgens
o.m. de Gruppenleiter van het opperbevel van
het leger bijeen geroepen, doch was hij hen
op einergieken tegenstand gestuit. Hij heeft
toen vervolgens tegen 18 uur officieel bekend
werd gemaakt, dat dc FUhrer nog leefde, er
met Beck over beraadslaagd, of men zich niet
door een ,,krachtproef" meester kon maken
van den omroep.
Het verraderlijke drijven van Beck, Witz
leben en Hdppner vond een plotseling einde,
toen officieren en soldaten van het leger het
dienstvertrek van Hdppner bestormden. Bij
de verdere, nog slechts minuten durende af-
wikkeling van de misdaad eiridigde een deel
van hen door standrechtelijke fusilleering1
kolonel-generaal Beck trachtte zelfmoord te
plegen en bracht zich met drie pistoolschoten
vei-wondingen toe. Om redenen die op het
oogenblik nog niet opgehelderd zijn, werd hij
daarop door kolonel-generaal Fromm per-
soonlijk definitief doodgeschoten. Hdppner
liet zich arresteeren.
De handlangers aan bet woord.
Na Hdppner kwamen de handlangers voor
den rechter. In de eerste plaats graaf York
von Wartenhurg, neef van Stauffenberg. In
het burgerlijk leven Oberregierungsrat, wilde
hij thans staatssecretaris van den Rijkskanse-
lier worden, een functie, waarmede Gdrdeler
zich zou telasten. De beklaagde was op de
hoogte van de verschillende moordtermijnen.
Hij was regelmatig op de hoogte gebracbt
en verklaarde dat het in het voornemen lag
onverwijld contact op te nemen met den
vijand in het Oosten ein in het Westen. Wel
koe-sterde, naar hii verklaarde, de samen-
zweerderskliek geen enkelen twijfel, dat de
vijanden zouden vasthouden aan een onvoor-
waardelijike capitulatie en vernietiging van
het Duitsche Rijk en volk.
De 24-jarige kapitein Freidrich Karl Klau-
sinig, die als volgende werd verhoord, is een
willoos wertktuig van den voornaamsten mis-
dadiger geweest. Klausing hield in het voile
bewustzijn van het feit waar het om ging,
wagen en viiegtuig voor den moordenaar ge-
reed. Slechts een ziekte, die hem plotseling
had overvallen, had hem ver-hieiderd om op
20 Juli eveneens actief deel te nemen aan de
uitvoering van de misdaad. De beklaagde
luitenant-kolonel Bernardis bekent schuldig
te zijn aan medeplichtigheid.
„Wanneer ik toen diet in handen zou zijn
gevallen van Stauffenberg" zeide hij
„maar een fatsoenlijk superieur had gehad,
stond i-k thans niet als misdadiger voor het
Duitsche volk. Maar toen ik in handen was
geraakt van mijn superieur Stauffenberg,
brak ik van dien dag af mijn eed. Iik was niet
meer in staat tegen 't voornemen van Stauf
fenberg een standpunt in te nemen, zooals
mijn plicht zou zijn geweest. Ik heb zelfs
mijn kameraden verleid tot deelneming. Ten-
slotte heb1 ik ook op 20 Juli gefaald. Wanneer
ik tot dien dag mede schuldig was, doordat
ik op de hoogte was, werd ik toen tot deel-
nemer en actief medeplichtige, doordat ik de
bevelen voor de revolte doorgaf.
President: „Waart gij daarmede niet mede
in het complot?"
Hase: „Ik had van den aanslag gehoord en
had nu natuurlijk dezen aanslag moeten rap-
porteeren."
Hase verklaart verder, dat hij op 19 Juli
om 16 uur des middags opnieuw bij Olbricht
werd ontboden, die hem mededeelde, dat de
aanslag thans op 20 Juli gepleegd zou worden.
Hase besprak daarop met Olbricbt nog eenige
maatregelen, aangezien de aanslag hem tech-
nisch ontzaglijk moeilijk uitvoerbaar voor-
kwam, waarop Olbricht antwoordde, „dat voor
alles op de m-eest nauwkeurige wijze zorg was
gedragen."
De president beldert door verder verhoor op,
dat Hase overal van op de hoogte is* geweest
en aan alles heeft meegedaan.
Op 20 Juli om 12 uur werd Hase opgebeld
door een gevolmachtigde van Olbricbt, die hem
rfiededeelde, wanneer de aanslag werd ge
pleegd. Om 16 uur deelde Olbricht hem telefo-
niseh mede, dat de Fiihrer ,,bij een ongeluk
om het leven was gekomen." Het wachtbatal-
jon van Berlijn moest de regeeringswijk „om-
singelen."
De president vermeldde vervolgens reeds m
bijzonderheden bekende gebeurtenissen van den
middag en den avond van 20 Juli te Berlijn.
Hase was tot 8 uUr des avonds op zijn bu
reau en gaf bevelen tot vorming van dertig
1 stoottroepen, die ter beschikking moesten
worden gehouden om de openbare gebouwen
te bezetten en de nationaal-socialistische mi
nisters te arresteeren. Tegen 19 uur vernam
hij dat de FUhrer nog leefde. Hase beveelt na
de officieele radiomededeeling over het mis-
lukken van den aanslag nog, dat behalve de
oorspronkelijke door hem met het Berlijnsche
wachtbataljon getroffen maatregelen een taij-
zonder sterke stoottroej. de arrestatie van
Rijksminister dr. Gobbels thans zonder verwijl
ten uitvoer moest leggen. Intusschen reed
Hase eerst snel naar 't ,,-Generalkommande."
Daar vernam hij dat majiior Remer hij dr.
Gobbels was en gaf thans bevel zoo spoedig
mogelijk een officier zijn stoottroep a-chterna
te zenden, opdat teneinde dien terug te roe-
pen, opdat hij niet in handen zou vallen van
majoor Remer. Hase reed vervolgens van het
Generalkommando via zijn bureau Untei den
Linden zelf naar bet propagandaministerie en
werd daar bij Rijksminister dr. Gobbels binnen
geleid. Toen Hase hier nog bevelgevende macht
over het wachtbataljon wilde uitoefenen, werd
hem door Rijksminister dr. Gobbels kortweg
medegedeeld dat de commandeur van het
wachtbataljon zijn bevelen rechtstreeks van
den FUhrer had ontvangefi.
Het verhoor van beklaagde Hase was daar
mede beeindigd. De Ober-reichsanwalt ver
klaarde, dat de bijzondere schuld van beklaag
de Hase, die van alle beklaagden, aan wie op
dien historischen 20sten Juli een leidende taak
was toegedacht, het nauwkeurigst ervan op
de hoogte was wat zich zou afspelen, juist in
deze bekendheid met de feden was gelegen.
Hij was op de hoogte van net tijdsbestek, ja
van het uur van den aanslag op de persoon
van den FUhrer. Hij heeft reeds op 15 Juli de
bevelen in hantjen gekregen en tot®20 Juli
gehouden en op 20 Juli precies volgens de
plannen getracht bevelen te geven.
Aan het slot van het verhoor wees de voor-
zitter er op, dat de putschisten het misdadige
voornemen hadden tot een overeenkomst te
komen met het vijandelijke buitenland. Hij
stelde voorts den beklaagde Witzleben de
vrahg of hij in zijn vorige militaire dienstbe-
trekking na het mislukken van het verraad
nog verklaringen heeft afgelegd in dien zin
dat voor den putsch niet voldoende personen
ter beschikking hadden gestaan.
De beklaagde antwoordde hierop, dat hii oij
het mislukken van deze putschpoging ,,een
fundamenteele vergissing" had geconstateerd.
Hij had steeds geloofd, dat „betrouwbare troe
pendeelen en een vrij groote ^kring hoogere
cfficieren" zouden meedoen. Zijn groote dwa-
ling is het geweest, dat hij zich volledig ver-
gist heeft ten aanzien van de nationaal-socia
listische houding der Duitsche weermacht.
Vervolgens hehandelde de Oberrechsanwalt
de kwestie van het voltrekken van het te ver-
wacbten doodvonnis. De beklaagden hebben
zich met hun daad gesteld buiten iedere be-
trekking tot de volksgemeenschap, den grond
en het vaderland. De plegers van den aanslag
hebben trouwbreuk gepleegd jegens den
Obersten Kriegherr" en tegenover hun kame
raden en Duitschland op het oogenblik van
het grootste gevaar blootgesteld aan nieuwe
ongehoorde lasten. Dat zoo'n smadelijlp actie
er niet mee kan worden geboet, dat een eer-
lijke kogel een einde maakt aan het leven van
de beklaagden, is een onbetwistbaar feit. De
doodstraf kan slechts met den strop voltrok
ken worden.
De Oberreichsanwalt besloot met de woor-
den: .Wanneer bet vonnis zal zijn voltrok
ken is een schandvlek uit de gesehiedenis van
de Duitsche weermacht uitgewischt, zooals er
nooit tevoren een geweest is en zooals er nooit
in de toekomst meer een zal zijn.
De rol van Von Hase.
Als laatste beklaagde werd de in 1855 in Han
nover geboren Paul von Hase verhoord. In
1940 werd hij benoemd tot luitenant-generaal
en weermachtscommandant van Berlijn. Hase
kwam volgens zijn uiteenzetting eind 1943
voor de eerste maal in contact met Olbricht
en wel door een gesprek waarin Olbricht de
vraag stelde of bij binnenlandsche onlusten
van eenigerlei aard te Berlijn tegenstellingen
tusscben weermacht en partij te verwachten
waren. Hase hoorde toen van Olbricht niets
meer tot 15 Juli 1944. Op dien dag werd hij
bij Olbricht ontboden, die verklaarde dat er
iets i» de hoogste oorlogsleiding gefoeuren
moest. Aangezien de FUhrer niet vrijwillig
aftrad, moest bij uit den weg geruimd wor
den. Dit onderhoud vond plaats tegen 12 uur
en Olbricht voegde er ondubbelzinnig aan toe,
dat waarschlijk op dat oogenblik een aanslag
op den Fiihrer werd gepleegd. Het was moge
lijk, dat hij ieder oogenblik een mededeeling
zou ontvangen over het resultaat van deze
actie. Er waren reeds bevelen vastgelegd
tegen z.g. binnenlandsche onlusten". Als eer
ste maatregel -moest de regeeringswijk wor
den afgezet.
De president stelde Hase de vraag, wat hij
daarop gezegd had.
Hase antwoordde: „Ik heb in het eerst niets
^GZ6§"d.''
President: „Hij bad u echter een opdracht
gegeven, welke er aanspraak op maakte een
bevel te zijn en wachtte op uw hntwoord. Er
kon tocb ieder oogenblik bericht over den aan
slag ontvangen worden."
Hase: „Ik heb Juist" geantwoord. Ik heb
de bevelen aanvaard en ben naar huis gegaan."
i Het S.S.-Ersatzkommando deelt mede: iedere gezonde
Nederlander kan zich aanmelden teneinde gekeurd te
worden voor de VVaffen S.S. (Wikjng), S.S. pantzer-
grenadier-brigade Nederland, S.S. pantzer jagerkom-
pagnie Scheveningen, Landstorm Nederland en Ger-
maansche S.S. in Nederland.
15.8.44 812 uur, Venlo, Deutsches Haus, Egmond-
straat 16.
15.8.44 1618 uur, Arnhem, cafd Royal.
16.8.44 812 uur, Zwolle, hotel Geitenbeek.
17.8.44 813 uur, Amsterdam, Dam 4.
18.8.44 812 uur, Utrecht, S.S. Ersatzkommando
Niederlande, Nebenstelle, Vredenburg 19.
18.8.44 1517 uur, Amersfoort, Pol. Durchgangslager,
Leusderweg.
Tijdens de keuringen worden alle inlichtingen ver-
strekt met betrekking tot de verzorging van familie-
leden, daur der opleiding, extra levensmiddelen, kolen,
elc. Personen tussehen 19 en 35 jaar, die aanmeldings-
f plichtig zijn voor de tewerkstelling, kunnen zich even*
eens aanmelden en worden gedurende de verbintenis
van de tewerkstelling vrijgesteld.
Officier in de Waffen-S.S. kan ieder worden, die, na
Bij onze vrijwilligers. Met verre- tenminste een jaar diensttijd, zijn geschiktheid voor de
kiikers wordt gezocbt naar vijan- officiersopleiding heeft bewezen. Zijn sohoolopleiding
delijke weerstandsnesten. is niet doorslaggevend. Beslissend voor bevordering
(SS P.K. Scbulz O/H P s.) zijn: gedrag, karakter, prestatie.
Alle verdere inlichtingen en gratis reisbiljetten voor de heen- en te-
rugreis verstrekken de navolgende Netenstellen der Waffen S.S.:
Amsterdam, Dam 4; Alkmaar, Langestraat 56; Utrecht, Vredenburg 19; Heerlen, Saro-
leastraat 25; Groningen, Heerenstraat 46 en Enschede, Hengeloschestraat 30. Even
eens bij het S.S.-Ersatzkommando Niederlanden, Den Haag, Korte Vijverberg 5.
Een V- 1, kort voor-
dat hij wordt afge-
schoten.
(Telefoto Hoffman-
Stapf Pax s)
De requisitoiren.
In zijn betoog zette Oberreichsanwalt Lautz
o.m. nog uiteen, dat de gesehiedenis van de
Pruisisch-Duitsche weermacht, die rijk is aan
heerlijke bewijzen van moed, dapperheid,
trouw.en eer geen voorbeeld kent van de af-
grondelijke laaghartigheid die thans hier ont-
huld is. De snelheid, de vastberadenheid.
waarmede de misdadige revolte op -20 Juli *is
neergeslagen heeft een vraag in de sehaduw
gedrongen, die desondanks gesteld moet wor
den wanneer men de schuldmaat op juiste
waarde wil schatten: Wat zou wel gebeurd
zijn wanneer op grond van deze daad der,
beklaagden op 20 Juli 1944 de infame moord-
aanslag op den Fiihrer "-eslaagd was en daar
mede het Duitsche volk op het toppunt van
zijn levensstrijd beroofd zou zijn geweest van
den stelligsten waarbor°-er van de meest
vastberaden wil tot zelfbehoud? Het is schok-
kend zich er een beeld van te vormen van wat
in het bijzonder aan den dag getreden is m
de leidende instanties der kliek van samen-
zweerders. Elen ding echter heeft ook het
proces van heden duidelijk uitgewezen: Het
was slechts een kleine kring van eervergeten
schooiers, die er toe bereid waren de hand op
te heffen tegen den FUhrer, wien zij als sol
daten de eed van trouw hadden gezworen.
De Oberreichsanwalt constateerde ook dat
het bij de beklaagden slechts gaat om een
kleinen kring van leden die door persoonlij-
ken invloed en kliekbelangen tot elkaar was
gekomen, maar die door hun posities invloed-
rijk waren en die niets uit te staan heeft met
het officiercorps van de Duitsche weermacht.
Nadat de Oberreichsanwalt vervolgens de
verschillende beklaagden op grond van het
resultaat van het verhoor behandeld had,
kwam hij tot het volgende oordeel over hun
schuld
Alle beklaagden zijn zonder uitzondering
medeplichtigen of daders van den aanslag en
het verraad. Bij geen hunner is het zoo ge
iegen, dat hij niet voor zijn persoon ten min
ste een belangrijke bijdrage voor het hoogver-
raad had. Zij hebben de oorlogsinspanningen
van Duitschland svstematisch gablokkeerd. Zij
hebben getracht door een moordaanslag op
den FUhrer, die laf was in zijn uitvoering,
maar die door Gods zegen is mislukt, macht
te krijgen over leger en vaderland. Zij waren
typische reactionnairen. Zij wilden laf en on-
waardig Duitschland aan den vijand uitleve-
ren. Zij zijn derhalve niet alleen hoogver-
raders, zij zijn ook infame landverraders. De
straf die elk hunner volgens de wet moe*
treffen, is de doodstraf.
Na het requisitoir van den Oberreichsan
walt kregen de aangewezen verdedigers het
woord. In de anderhalf uur durende uiteen-
zettingen der verdedigers van de beklaagden
kwam behalve een diepgaande juridische
waardebapaling van de aanklacht tot uit-
drukking, dat reeds op 20 Juli het vonnis over
deze beklaagden was uitgesproken door de
uitspraak van het lot en door de stem van
het Duitsche volk.
De beklaagden kregen toen het hun vol
gens de wet toekomende laatste woord. De
beklaagden Klausing en Bernardis verzoch-
ten het door hen verwachte vonnis met den
kogel te voltrekken.
NAAR EEN BEWEGINIGSOORLOG IN
FRANKRIJK.
De correspondent der N. R. Crt. te Berlijn
telefoneerde Maandagochtend
Aan het Westelijke front gaan belangrijke
dingen gebeuren; wij staan voor liet begin van
een bewegingsoorlog in Frankrijk, zei de
militaire woordvoerder te Berlijn eergisteren.
Zulks werd naar voren gebracht in verband
met het feit, dat de geallieerden er in zijn
geslaagd operaties uit te voeren, die groote
gebieden beslaan. De Amerikanen loodsen
steeds meer troepen door den corridor bij
Avranches. Welke plannen de aanvallers
echter hebben behalve de onderneming van
Le Mans uit direct naar het Noorden, is nog
niet geheel duidelijk. De verschillende berich-
ten bieden ook geen goede overzichtsmogelijk-
heden. Zoo zijn er bijv. meldingen van Duit
sche zijde, dat deelen van het snelle derde
leger van generaal Patton, zich van Le Mans
uit in Oostelijke richting hebben begeven. Aan
den anderen kant echter worden berichten
van de Amerikanen, dat hun troepen bij Char-
tres staan, van Duitschen kant met klem
tegengesproken en beoordeeld als misleiding,
met het doel om de Duitsche leiding te sugge-
reeren, dat er een directe actie tegen Parijs
gaande is. Weer andere meldingen gewagen
van een Amerikaansche onderneming, die in
de richting van Chateaudun en Orleans wordt
ontplooid. Verder heet het en dat wordt
ook door die Duitschers bevestigd dat een-
heden van de Amerikanen den benedenloop
van de Loire zijn overgestoken en zicli naar
het Zuiden bewegen. Doch de aankondiging
te dien aanzien, dat daarmee een offensief in
de richting van Bordeaux is geopend, wordt
weer als overdreven gekenschetst. Het schijnt,
dat wij hij een periode zijif a angel and. waar de
aanvallers trachten hun tegenstanders over
het doel van hun plannen zooveel doenlijk in
twijfel te laten. Dit behoeft echter niet te
beteekenen, dat de Duitsche legerleiding de
plannen van den tegenstander niet doorziet,
want zij zal toch wel door middel van de ver-
kenning hebben kunnen vaststellen, waarheen
de voornaamste macht van de Amerikanen
opereert. Klaarblijkelijk is de onderneming
waarachter de meeste kracht staat, die van
Le Mans uit naar het Noorden en Noordoos-
ten. Tussehen Le Mans en Alengon, op den
nationalen weg, hebben de Duitschers dim
Amerikanen tankafweerformaties tegemoet
geworpen, maar desondanks gewagen de
jongste berichten reeds van gevechten ten
Noorden van Alengon. Bij Alengon echter
hebben de Amerikanen weer een splitsing uit
gevoerd, n.l. een deel poogt.naar het Noorden
naar Argentan terrein te winnen, het andere
deel is naar het Oosten afgehogen. Wellicht
dat deze groep zich zal moeten aansluiten bij
de formaties, die van Le Mans uit in de rich
ting van Mamers zijn opgerukt. De druk van
de Engelschen en Canadeezen van het brug-
genhoofd uit blijft vooral hij Falaise, dat onder
artillerievuur van de aanvallers ligt, aan-
houden. -
Van de hardheid van de gevechten in Frank
rijk krijgt men een goeden indruk uit de vol
gende aanhaling uit een Duitsch frontverslag:
,,Om 22 uur wijkt hier in het Westen hel
laatste daglicht voor den nacht. Dan verdwij-
nen de contouren en verzinken in de duister-
nis, die uit de bosschen schijnt te komen. Pas
om viif .uur begint het dan weer te schemeren:
zeven" uur wachten in een waakzame, halve
sluimering, die geen uitrusten kent' en geen
verademing brengt. Aan de overzijde bleefhet
rustig. Alleen het ononderbroiken ratelen van
de rupsbanden liet vermoeden boe zwaar de
komende dag zou worden. Kort voor 6 uur
begon de aarde te beven van het inslaan van
de granaten, begeleid door het bekende doffe
lawaai. Van links werkte de krakende vuur-
schijn zich over den voorsten waarnemings-
post en stortte zich dan in een diepte van on-
geveer 200 meter op de geheele stelling, zoo
als een orkaan op een stuk bouwland. Van
nu af aan blijft elk waarnemend registreeren
uitgeschakeld. Er is in zulk een stortvloed van
vernietiging geen wil meer buiten dien van
zelfbehoud, die de bescherming van de wapens
mede insluit. De soldaat heeft in deze bitterste
phase van het leven alle kracht van het hart
en het verstand noodig om dit vreeselijke te
verdragen en aan het einde daarvan nog
kracht voor besluiten te hebben. De vermin-
dering van het trommelvuur brengt reeds een
bevrijding van deze ongehoorde inspanning
van alle zintuigen. Het was echter niet meer
dan de voorbereiding tot het losbarsten van
alle kracbten van de vernietiging uit een
andere dimensie. In de heldere morgenlucht
vliegen de eskaders viermotorige bommenwer
pers boven de strijdlinie. Hun bommentapijten
liepen als dichte, naast elkaar gelegde linten
door de daleei, heuvelruggen en hofsteden.
Geen taal ter wereld heeft woorden om het
vreeselijke uit te drukken dat de mannen in
een smalle strook van het gevechtsterrein en
daarachter de artillerie in deze moeilijke uren
moeten doorstaan en geen taal is rijk genoeg
de kracht in woorden te vatten., die de gre
nadier na deze slagen, onder het gejwicht waar-
van de bosschen verbranden, dorpen tot stof
worden en rotsen uiteenspringen als hros leem,
steeds weer tot tegenstand doet opstaan.
Duizelend van vuur en rook, bedolven, half
gestikt, dikwijls het evenwicht verstoord, hijna
blind van den lucbtdruk, werken de overleven-
den zich omhoog. Zij woelen naar hun bedolven
wapenen, helpen kameraden op uit het stof en
de verbrande aarde. Zij scbreeuwen naar de
kameraden om te weten hoe sterk bun tegen
stand nog kan zijn, want zij kennen het lawaai
dat nu steeds nader komt; tanks, nog in den
rook van de laatste bommen, de schqfiuwen
van de groen-gele Shermans ratelen over het
omwoelde land. Daarachter storm en infante-
risten naar voren."
Het zijn dergelijke schilderingen, die eerst
het rechte besef geven van de groote en
schijnbaar onmogelijke dingen, welke de Duit
sche legers in hun hardnekkigen verdedigings-
strijd telkens weer volbrengen.
BOLWERK IN OOST-PRUISEN.
In record-tempo door burgerij opgeworpen.
De opmarsch van bet roode leger in Lit-
tauen en de daaruit voortvloeiende onmiddel-
lijke bedreiging van de grens van Oost-
Pruisen, is, meidt de C.D., uit Berlijn, uiter-
aard door bet geheele Duitsche volk met span
ning gevolgd. Nergens echter en het aller-
minst in Oost-lPruisen zelf zoo constateert de
Duitsche pers die zich voor het eerst uitvoe-
rig met de gebeurtenissen van de laatste weken
in Oost-Pruisen bezighoudt ontaardde deze
spanning in paniek.
Integendeel, honderdduizenden Oost-Pruisen
hebben gehoor gegeven aan den oproep, dien
gouwleider Koch den 16en Juli publiceerde en
zijn met spade en bouweel uitgerukt om een
zoo sterk mogelijken dam tegen de bolsjewis
tische vloedgolf op te werpen. Het was in
Oost-Pruisen niet anders dan elders in
Duitschland: alle weerbare mannen en voor
al de jongere lichtingen waren reeds onder de
wapenen geroepen en stonden aan het front.
Alleen zij, di^ absoluut onmisbaar waren of
door, hun lichamelijke gesteldheid ongeschikt
waren het vaderland met de wapenen in de
hand te verdedigen, waren nog thuis. Maar
ook deze rukten thans op, nu de roode spring-
vloed aan de grens beukte. Professoren en
fabrieksarbeiders, boeren en dagiooners, win-
keliers en ambtenaren. Hitierjongens en
landwachters gaven geboor aan de stem van
gouwleider Koch. Zij stroomden naar Lit-
tauen om daar langs de Oost-Pruisische grens
versterkingen op te werpen, terwijl in alle
sectpren van het dagelijksche leven, die niet
absoluut onmisbaar waren, hun taak werd
overgenomen door de vro-uwen.
Met spade en houweel.
Binnen drie uur na de publicatie van den op
roep van den gouwleider stonden alle profes
soren, studenten en bet geheele personeel vhn
de universiteit van Koningsbergen klaar voor
het transport naar Litauen. Den eersten dag
den 16en Juli dus, trokken er 30.000 jnan met
spade en houweel op uit. Allerwegen zag men
gesloten colonnes naar het dichtstbijzijnde ver-
i zamelpunt opmarcheeren. Hier was het vol-
I tallige personeel van een fabriek, daar van
een opeiibaren dienst enz.
Millioenen kubieke meters grond werden
verplaatst. Reeds binnen 24 uur was er een
j bolwerk van honderd kilometer opgeworpen.
j Eh sinds den 16den Juli wordt dit bolwerk
j ononderbroken versterkt. Men werkt in ploe-
gen dag en nacht, Zondags en in de week,
week voor week. Deze volksbeweging staat
in het teeken van ,,niet organiseeren, uit-
sluitend improviseeren". Elk spoor van bu
reaucratic ontbreekt. Dr. Ley reisde naar
Oost-iPruisen om bij gelegenheid van een
groote demonstratie te verklaren, dat de Oost-
Pruisen niet hun krachten inspannen om
alleen maar hun geboortegrond te beschermen,
maar dat zij het geheele Duitsche Rijk ver
dedigen.
Zware slag woedt.
Sinds weken nu woedt er vlak aan de Oost-
Pruisische grens een zware slag. De divisies
van het roode leger wier taak het was als
eerste Duitschland binnen te dringen, staan
niet alleen tegenover de Duitsche strijdkrach-
ten, die reeds aan dit deel van het front waren
opgesteld, maar ook tegenover sterke Duit
sche reserves, die intusschen zijn aangevoerd.
Het zwaartepunt van den strijd ligt in den
sector Kalavaria en Scharken, ten Noorden van
de Memel, die drie jaar geleden, toen de Duit
sche opmarsch naar het Oosten begon, bij den
eersten stormloop werd oveiwonnen. Hier
strijden sinds eenige dagen de Duitsche gre
nadiers en pantsergrenadiers onder een bijna
tropische zon in een bolwerk, dat in record-
tempo dor de burgerij van Oost-Pruisen werd
opgeworpen. Reeds verschillende malen is het
Sovjet-Russische tankcolonnes gelukt over dit
bolwerk heen te komen. Telkens weer echter
slaagde de Duitsche verdediging er in de bre's-
sen, die op deze wijze in het bolwerk waren
geslagen, af te sluiten, waarna de doorgebro
ken Russische tanks in achterwaartsche Duit
sche linies voorgoed tot staan werden ge
bracht. Een deel van de Russische tanks, die
zoo ten onder gingen, staat op naam van majoor
Rudel, den bekenden tankjager, die met de
3 y2 -cm-kaonnen van zijn voor deze jacht
gebouwden Junkers duikbommenwerper den
5den Augustus zijn 300ste tank buiten gevecht
stelde.
