ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSGH-VLAANDEREN
HEHOENKING If AH DEN 3»STa JANUARI000R HITLER.
32e Jaargang
DUITSCHLAND STRJJDT
VOOR EUROPA.
NA NEGEft JAREN.
AJK5NNEMENTSPRXJSBtnnen Terneuzen 1,42 per 3 maanden Buiten Temeuzen
fr. per post 1,78 per 3 maanden Bjj vooruitbetaling fr. per post /6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,20, overige landen 2,65 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor hot bnitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dttgeefster: N.V. Flrma P. 3. VAN BE SAJNDE
Directeur. L van de Sande.
GIRO 88150 TKLEFOON No. 3073
,1DVERTENTIENVan 1 tot 4 regelfl 0,88 Voor elken regel meer 0,22.
KIMNE ADVEIiTENTIENper 5 regels 52 cent brj vooruitbetaling
Grootere letters en clicbd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst den dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAG A VON I>
Hoofdredacteur: N. J. Harte, Temeuzen.
Het. D.N.B. meldt uit Berlin:
De betooging van Vrijdag ter gelegenheid
van den verjaardag van bet overnemen van de
macht door bet nationaal-soeialisme, is inge-
leid door Ryksminister dr. Gobbels, die den
Flihrer verwelkomde.
De overvvinning, zoo zeide Gobbels ter her-
innering aan den toenmaligen dag, was voor
ons een zaak van geloof en wel van geloof in
Uw persoon. Thans staat bet geheele Duit-
scbe volk, aan het hoofd zijn weermaclit, in
den strijd ora de verdediging van bet verwor-
vene, van onze revolutie van, de veiligheid van
het Rijk en van, bet levensgebied der natie.
Wat toen een zaak van het geloof was, de
overwinning, dat is thans een zaak der zeker-
heid geworden.
Hitler spreekt.
Hitler begon met een blik op het verleden,
ten einde zicb „weer eens bezig te houden
met de fundamenten van ons bestaan, onze
ontwikkeling en onze overwinning". Wij hoo-
ren thans, zoo ging bij voort, zeer vaak de op-
merking, dat deze oorlog eigenlijk de tweede
wereldoorlog is. Men identificeert dus dezen
strijd met den eersten, dien, wij zelf nog voor
het grootste deel als 'soldaten mede beleefd
hebben. Eh dat is niet alleen juist in dien zin,
dat ook daze strijd thans werkelijk bjjna de
geheele wereld omvat, maar bet is nog veel
juister, wanneer men bedenk:, dat bet gaat
om dezelfde doeleinden, dat dezelfde kracnten,
die den eersten wereldoorlog hebben doen ont-
staan, verantwoordelijk zijn voor den tegen-
woordigen en dat deze kracbten en machten
dezelfde doeleinden nastreven, die indertijd in
de kern der zaak, de bedoelingen van hun
strijd vormden. Het zijn niet alleen dezelfde
oorzaken, maar bet zijn vooral ook dezelfde
personen. Ik mag daarbij met trots zeggen,
dat daarop een uitzondering wordt gevormd,
juist door de staten, die thans als bondgenoo-
ten worden belicbaamd door het DuiSsche
Rijk, Italie, Japan enz. Want den ding kan
niemand tegenspreken, nl. dat wel Churchill
reeds voor 1914 een van de gemeenste oor-
iogsopliitsers van den toenmaligen tijd was,
dat Roosevelt toentertijd de kleine man is gs-
weest van president Wilson, dat de kapitalis-
tische mannen van, thans ook toen reeds het
gewicht van hun invloed in de weegschaal ge-
worpen hebben voor den oorlog, terwijl omge-
keerd niemand kan bestrijden, dat wij vol-
komen onischuldig geweest zijn aan den oor
log van toen. Wij waren allemaal slechts heel
kleine soldaten. Het zijn dezelfde drijfkracii-
ten, die de schuld droegen aan den eersten
wereldoorlog en die thans ook voor den twee-
den wereldoorlog verantwoordelijk zijn. Het
toenmalige Duitschland was een monarohie,
dus geen socialistische dictatuur. Het was
democratisch, dus geen nationaal-socialisti-
sche staat. Het was parlemeh air, dus niet
wat 't tegenwoorjdige Duitschland is. Er moe-
ten dus motieven zijn, die niet gelegen zijn in
den staatsvorm, die toen en thans wederom
geleid hebben tot den aanval van die kracb
ten, ofschoon zij in beide gevallen voorgeven,
dat het de staatsvorm is. Het zijn andere
motieven, die hen reeds toen den oorlog tegen
het Dui'sche Rijk in gebracht hebben. Toen
was Engeland de voomaamste ophitser in
dien strijd, het Engeland, dat in den loop van
300 jaren alleen door geweld en door een
heele reeks van bloedige oorlogen ongeveer
een kwart van de geheele oppervlakte der
aarde aan zich heeft onderworpen. Orn deze
verovering- der wereld, deze onderdrukking
van de volkeren te beveiligen,, he-eft Engeland
er naar ges reefd in [Europa het z.g. even-
wicht van krachten in stand te houden, dat
wil dus zeggqn er naar te streven, dat geen
enkele Europeesche staat boven eenzekere
mate uit in kracht zou kunnen toenemen en
misschien daardoor zou kunnen opstijgen tot
een leidende rol in Europa. Wat zij wilden,
dat was het versplinterde Europa, het inner-
lijk verdeelde. Om di doel te bereiken, heeft
Engeland ook in Europa den eenen oorlog na
den anderen gevoerd.
De Engeisohe doeleijiden.
De FUhrer schilderde vervolgen3 hoe Enge
land om der wille van de instandhouding van
zijn suprematie achter elkander Spanje,
Nederland, en met behulp van geheel Europa,
ook Frankrijk heeft bestreden. Voortgaande
zeide bij o.m.: dan geloofden de Engelschen
ook eens in Duitschland den factor te moeten
zien, die Europa wellicht zou kunnen vereeni-
gen, Thans begon de strijd tegen Duitschland,
niet uit liefde tode volkeren, maar uit net
meest toigen, meest nuchtere belang. Daar-
achter stond dat eeuwige Jodendom, dat weet
te verdienen aan en winst te maken uit iede-
ren strijd tusschen de volker^ji. Het is der-
halve s eeds de drijfkracht geweest ter ver-
wekking van onrust onder de volkeren.
Toen in 1314 voor de eersfce maal een
wereldcoalitie tegen het toenmalige Duitsche
Rijk bijeengebrach't moest worden, had men
daarvoor een paar motiveeringen. Men zeide
toen, dat Duitschland vrij moest worden, ten
eerste van zijn keizer. Men zeide verder, dat
het he! militarisme was, dat het Duitsche
volk ongelukkig maakte en bedrukt. Ten
slotte zeide men, dat er heelemaal een einde
moest komen aan den oorlcg, dus oorlog aan
den oorlog. Het zou wonderbaarlijk geweest
zijn, wanneer Engeland de wereld in afschuw
voor den oorlog zou zijn voorgegaan door de
resultaten van zijn oorlcgen vrij te laten en
weer ter beschikking te stellen van de overige
wereld. Maar onder het oorlog aan den oor
lcg" verstond men in Engeland ie s anders,
nl. den oorlog tegen Europa, tegen de moge-
lijkheid het onrecht in deze wereld nog een-
maal weer goed te maken.
Twee doeleinden dus: de macht aan den-
gene, die de macht heeft en iedere macht weg
van hem, die haar niet heeft. Het is ongeveer
zoo, zooals in het binmenlandsche politieke
leven vele lieden zeggen: wij willen geen ver-
andering in de maatschappelijke orde, wie rijk
is, moet rijk (blijven, wie arm is, moet arm
blijven, zooals het gegeven is en gewild en
zooals het gewild is zoo moet het blijven en
de mensch mag niet in opsiand komen tegen
datgene, wat gewild is, omdat het gegeven is.
Daartegenover kent gij onze nationaal-
socialistische opvatting. Wij zien in iederen
toestand en op ieder oogenblik van de wereld-
geschiedenis het resultaat van een zich nooit
onderbrekend levensproces en net is onmoge -
lijk op -een bepaald oogenblik te zeggen: nu
houdt dit onwikkelingsproces op. Veeleer ligt
het in de natuur van de ontwikkeling van alie
dingen, dat iedere sterilisatie van dit levens
proces moet leiden tot een afsterven. Het
slagwoord: „oorlog aan den oorlog" is dus
een volkomen leugenachtig parool geweest.
De feiten bewijzen, dat op het oogenblik,
waarop de oorlog ten einde was, de voorwaar-
den voor nieuwe oorlogen "geenszins uit den
weg konden worden geruimd, evenmin als de
insurumenten voor het voeren van nieuwe oor
logen. Het zou een prachtig gebaar geweest
zijn wanneer na de ontwapening van Duitsch
land ook Engeland, Amerika en Frankrijk
zouden hebben ontwapend. Wij- hebben hen
zoo vaak vermaand, tijdens de republiek van
Weimar gevraagd, later geeischt da. zij dat
zouden doen. Maar de oorlcgen gingen voort.
Alleen voor den eenigen versiagene, het Duit
sche volk, scheen het onmogelijk zijn beJiaan
in deze wereld nog eenmaal te zijnen gunste
te veranderen.
Men streed toen met gelijke methoden als
thans. Men voerde eerst den strijd in den
vorm van het samenbrengen, van coali ies.
Churchill heeft jarenlang door zijn voorgan-
geis garantiebeloften laten aanbieden. Hij
geeft thans zelf toe, dat de Engelschen heele
maal niet in staat geweest zouden zijn alleen
te strijden. Maar zij hebben de Oostzeelanden
gegarandeerd, zij bebben de (Balkanlanden
gegarandeerd. Aan iederen staat verklaren
zij, daGroot-Brittannie met heel zijn macht
achter hen zou gaan staan. Hun methoden
zijn ook verder dezelfde gebleven: beloften
aan al de lichtgeloovigen, kleingeloovigen of
dommen, die er in wilden vliegen, verder hun
po-ging om zooveel mogelijk met het hloed
van anderen de eigen belangen te laten ver-
tegenwoordigen. isteeds weer moet men be-
denken, dat het Britsehe wereldrijk in vier-
honderd jaren nauwelijks tien procent van het
bloed in tallooze oorlcgen heeft moeten ver-
gieten, dat Duitschland vergieten moest om
slechts zijn naakte bestaan te verdedigen.
Met de tweede Britsehe methode staat
de versplintering in verband. De Fuhrer
beschreef, hoe in denzelfden tijd, waarin
Duitschland verscheurd was door zware bin-
nenlandsche godsdiensttwisten, die het Duit
sche volk oneindig veel bloed kostten, Enge
land de mogelijkheid kreeg zich te verheEen
tot wereldmacht. Ik moet er steeds weer op
wijzen, zoo zeide hij, dat het nie waar is, dat
wij Duitschers de parvenus zouden zijn. De
parvenu is Engeland, wij niet. Wij hebben
een oudere geschiedenis, en in een tij.d, waar
in Europa een geweldig Duitsch keizerrijk
kende, was Engeland een klein, onbelangrijk
eiland.
Be vorige wereldoorlog en zijn nasleep.
In den vorigen wereldoorlog zag men de
mcgelijkheid van de versplintering op ander
gebied. Na de onmogelijkheid het Duitsche
volk nog in dynastieke binnenlandsche crises
te verwikkelen, zag men een nieuwe moge
lijkheid in het tegen elkaar uitspelen van de
partijen. He1! is toen gelukt heDuitsche volk
inwendig langzaam murw te maken. Er werd
een gemeene opstand ontketend door marxis-
tische liberalistische en kapitalistische belar.g-
hebbenden achter wie als drijvende kraciit da
eeuwige Jood stond. Zij hebben Duitschland
toen ten val gebracrr.
Wij weten thans uit de uitspraken der En
gelschen zelf, dat ziji in 1918 aan het eind
Waren, en voor hun eigen ineenstorting stom
dan. De eerste wereldoorlog kon niet verlo-1
ren worden door de verdiensten van onze
tegenstanders, maar uitsluitend door onze
eigen schuld. He gevolg van deze ineenstor
ting was niet zoozeer dat Duitschland met
open armen door de werelddemocratie werd
opganomen, integendeel de gevolgen waren
de meest ontzettende ineenstorting van politie-
ken en oeconomischen aard, die een volk ooit
beleefd heeft.
In dit verband herinnerde de Fuhrer aan
Wilson,, die het Dui sche volk voorloog, dat
wanneer Duitschland de wapens zou neerleg-1
gen, een algemeene overeenstemming zou vol-
gen en een nieuw tijdperk van vrede, van
rechtsgeiijkheid, van verstand enz. zou aanJ
breken.
Zoo kwam indertijd, aldus ging de Fuhrer
verder, het oogenblik van die uiter-st bittere
teleurstelling die begon op het oogenblik,
waarop de Duitsche onderhandelaars naar dfen
salonwagen gingen, en daar met de barsche
vraag werden on vangen: ,,wat wenschen de
heeren hier?" Het Duitsche volk vsrzonk
in enkele maanden in een ondenkbare, d'epe
versaagdheid. Het zag nergens meer hoop,
een uitgehongerd volk, dat men zelfs toen
zijn plaats niet terug gaf, toen het dsn waJ
penstilstand en den vrede had onderteekend,
dat men ook toen geen levensmiddelen gaf
toen het reeds zonder wapenen was, dat men
steeds weer afp-erste en met steeds nieuwe
afpersing een nieuwe onderwerping afdwor.g.
Hitler's eerste optreden.
In dien tijd ben ik in het politieke strijd-
perk getreden met het besluit di! Dui sch-
land weer op te richten. Het was een zoo
dwaas besluit in de ocgen van, vele anderen,
dat mij m\jn naaste vrienden niet begrepen.
Ik heb de kracht tot dit besluit slech s ver-
kregen ui't kennis van het volk. Het moesten
wel grenzenlooze idealisten zijn, die toen tot
mij kwamen, want zjj hadden heelemaal niets
te winnen, maar steeds alleen te verliezen en
op te offeren. Ik ben dezen strjjd begonnen
tegen de domheid en traagheid van onze zoo-
genaamde hocgere kringen, tegen de lafheid,
die zich overal verspreidde. Ik moest voorts
strijden, toentertijd, tegen zoovele belangen
van alle enkelingen. paarbij kwam de tradi-
tie, waarin iedere >keling opgegroeid was,
waarvan hij geloofde '.':ich niet te kunnen los-
maken. Het was een* strijd tegen bijna alle
levensgewoonten en bovendien nog een strijd
tegen de meest natuurjiijke belangen. Het was
toen heldendom de esrste nationaal-socialis'i
in een of andere groep, in een of andere fa-
briek te zijn, maar ook in een of andere salon.
Deze helden, die tot Ons kwamen hebben in
werkelijkheid den oorlog van 1914/1918 voort-
gezet. Men heeft het! la^er ook zoo voorge-
steld, alsof aan den eejnen kant soldaten zou
den staan en aan den anderen kant de partij.
Neen, zij waren eens de sioldaten geweest en
wel de beste, n.l. de eeuwige soldaten, die de
onderwerping niet wilden en niet konden ver-
dragen.
Then kwamen de georganiseerde tegen
standers, in het eerst zoo ongeveer 46 par
tijen. Toen ik den strijd toentertijd begon, was
ik mij er nauwkeurig van bewust, dat het een
strijd tegen een heele wereld was en hoe
moeilijk het was. In dien tijd moest ik de
beweging op de proef stellen en natuurlijk ook
mrjzelf. Het beslissende voor onze partij was
daarbij misschien de overweging: overwinnin-
gen behalen kan iedere zwakkeling, slagen
van het noodlot doorstaan, kunnen alleen de
sterken. Ik heb mij toen het woord van een
groot Duitsch filosoof ter harte genomen,: een
stoot, die een sterken man niet omver werpt,
versterkt hem nog slechts te meer. En, aldus
ging de Fuhrer verder, hoe was toen de hou-
ding van he: buitenland? Het nam van ons
geen notitie. Want dit buitenland werd inge-
licht door zijn diplomaten. En de diplomaten
gingen om in kringen, waarin wij, nationaal-
socialisten, niet konden verkeertfn, niet wilden
verkeeren en ten slotte ook niet mochten ver-
keeren. Deze diploma'en hebben prachtige
rapporten aan hun r.egeeringen gezonden,
waarin zij een uiteenzetting gaven van het
geheele spel van krachten in Duitschland en
de kracht over het hoctfd zagen, die voorbe-
stemd was zich eens met het geheele Rijk te
belasten.
IK licb er nuull. pi'ljS Op geaLelu.
hoe het buitenland over mij oordeelt. He't is
mij volkomen onverschillig. Wanneer mij mijn
vijanden eens mochten prijzen, dan kan het
Duitsche volk mij. naar den duivel jagen.
De Fuhrer herinnerde er nogmaals aan, hoe
echter ook tezelfdertijd de democraten in
Duitschland door het bui'enland werden be-
handeld. Zij zijn zoo zeide de Fuhrer -
werkelijk als ,,haveloozen" behandeld, maar
zij hadden tenminste \de ee-r in Geneve te mo-
gen zitten. Men heeft hun alle menschen-
rechten geweigerd, maar zij hadden de eer
hier en daar deel te nemen aan een intema-
t:onal.e conferentie of zelfs te mogen presi-
deeren. Men heeft het zelfbes emminosrecht
van het Duitsche volk mishandeld, maar zij
mochten ten minste van het zelfbes' emmirgs-
recht in het Geneefsche Volkenbondspaleis
spreken ten aanzien van andere naties.
En dan, aldus Hitler verder, ds ontzaglijke
werklooshejd, de oeconomische ellende. Waar
is toen de oeconomisghe hulp der wereld ge
bleven? Wanneer ik hans lees, dat de heer
Roosevelt verklaart, dat Amerika de wereld
een nieuw, oeconomisch systeem zal geven,
welnu, misschien wel een nieuw maar het zal
een miserabel systeem zijn, n.l. het systeem
waardoor Roosevelt zelf reeds bankroet is
gegaan en dat hij gelooft alleen door een oor
log te kunnen redden van het gerecht.
De opbouw.
Hitler beschreef hoe na September 1930,
toen de partij met 107 mandaten haar irs-
trede deed in den Rijksdag, de moeilijkheden
eerst toenamen. Hij herinnerde aan de par-
tijgenooten, die toen ten offer vielen aan
siuipmoord, aan de ruim 40.000 nationaal-
soeialistische gewonden *in die jaren, aan de
verschillende tegenslagen die tie partij be-
leefde, tot eindelijk de dag kwam, die thans
herdacht wordt. Uitvoerig besprak Hitler
tie erfenis, die hij aantrof. Alles geruineerd,
het bedrijfsleven vernietigd, vele miliioenen
werkloos, het aantal weikloozen toenemend
van week tot week, zeven millioen personen,
die een verkorten werktyd hadden, bij
's rijks en 's lands-financien een ontzaglijk
tekort, het boerenvolk ineengestort. Ik heb
toen gewaagd, zeide Hitler, en wij hebben
het gewonnen.
Na een beschrijving van het geweldige op-
bouwwerk in he binnenland, ging Hitler o.m.
voort: In- 1935 begon de vrijhei|d naiar buiten
zich, reeds 'Le verwezenlijken. Toen de oorlog
begon, had ik een program van cultureel,
oeconomisch en sociaal werk ter hand geno
men, of voor een deel ook re-eds voltooid.
Wanneer deze oorlog niet zou zijn gekomen,
zou men van ons tijdperk, van ons alien en
ook van mij gesproken hebben als scheppers
van de werken des vredes. Wanneer echter
deze oorlog niet zou zijn gekomen, wie zou
dan van Churchill spreken? Thans echter
zal men van hem spreken als van den vernie-
tiger van een imperium, dat hij zelf ver-
woestte.
Hitler karakteriseerde Churchill als ,,onbe-
kwaam om ie s te scheppen, iets te prestee-
ren, een creatieve daad te volbrengen, slechts
in staat om te vernielen". Zijn ,,:rotgenoot in
het Wiitte Huis", over wien hij daarbij, heele
maal niet zou willen spreken, noemde Hitler
een armzaligen dwaas.
-Hoe meer wij werkten, aldus de Fuhrer
verder, hoe meer wij in orde brachten, hoe
meer de haat toenam, wan nu kwam daarbij
de bekrompen haat van maatschappe'.jke
lagen, die in het bui enland geloofden, dat het
sociaie Duitsche voorfce'eld -ev-entueel ook daar
zou kunnen worden toegepast.
Ik verlang niet, dat de nationaal-socialis- j
tische gedachten in het buitenland worden
verwezenlijkt. Want ik ben er niet voor om
te zorgen voor het geluk van andere volken,
maar ik voel mij alleen verantwoordelijk voor
mijn eigen volk.
Be igevolgde buitenlandsche politiek.
In dit verband noemde Hitler het door
Roosevelt aangekondigde wereldprogram, dat
den menschen vrijiheid en recnt op arbeid
moet geven, een grap. Wat hij aankondigt,
zijn dingen, die hij aan het nationaal-sociaLs-
tische program heeft ontleend. Om hun e.gen
volkeren te lokken, moeten deze kapitalis
tische hyena's in ons par ijprogram kruipen
en er enkele zinnen uit opvisschen, die Stum-
perds. Daarbij1 doen ze nog alles onvolmaakt.
Nogmaals gaf de Fuhrer een uiteenzetting'
van het buitenlandsche politieke program, da<.
hij na het overnemen van de macht traehtte
in te voeren: he. voornemen om met drie lan
den, met Engeland, Italie en Japan, een nauwe
verhouding aan te gaan. Iedere poging, zoo
verzekerde hij, om met Engeland tot een over
eenstemming te komen was volkomen doel-
loos. Zij zagen in Duitschland een vijand. Dat
niet Duitschland in laatste instantie hun
empire bedrelgde, maar dadit empire slechts
in stand gehouden kon worden, wanneer En
geland het verband met Europa vond, werd
hun niet bewust. Zij streden tegen Europa bij
iedere gelegenheid en het was vooral de man,
dien ik reeds verscheidene malen genoemd
heb: Churchill. Iedere poging dezen man
nader te komen, strandde op zijn hardnekkig:
ik wil een oorlog hebben. Om hem heen stond
een clique. Wanneer men hun namen noemt,
zijn dat louter nullen. Wanneer een man
binnenkomt, zooals Wavell, dan wordt hij er
ters ond weer uitgeworpen. Van de Joden wil
ik hierbij niet spreken. Zij zijn in ieder geval
onze oude tegenstanders. En wij zijn ons er
van bewust, dat de oorlog er slechts mee kan
eindigen, dat of wel de Germaansche volkeren
worden uitgeroeid of dat het jodendom uit
Europa verdwijnt.
Ik heb op 9 September in den Rijksdag
reeds gezegd en ik hoed mij voor overijide
voorspellingen dat deze oorlog niet zoo zal
eindigen, als de Joden het zich voors ellen.
In Europa zullen niet de arische volken wor
den uitgeroeid, maar deze oorlog zal de ver-
nietiging van het Jodenddm zijn. Voor de
eerste maal zullen niet andere volkeren dood-
fr] pr!<a;n_ maar vocr de EBTSLe man1 col
echt oud-Joodsche wet worden toegepast: ocg
om oog, tand om tand. En hoe verder daze
gevechten zich uitbreiden, des te meer zal,
dat mag het Jodendom zich voor gezegd hou
den, het anti--semitisme zich uitbreiden. Het
uur zal komen, waarop de slechtste wereld-
vijand van alle tijden weer ten minste wel
licht voor duizend jaar, zijn rol uitgespeeld
zal hebben.
Des te gelukkiger was ik, zoo ging Hitler
verder, dat ik in plaats daarvan, met den
tw-eeden staat die verhouding tot stand kon
brengen, die wij eens nastreefden. Dat is
geen wonder, het zcu bijna een wonder ge
weest zijn, wanneer het anders zou zijn ge-
loopen, want het is geen toeval, wanneer een
volk in den loop van nauwelijks honderd
jaren bijna hetzelfde lot ondergaat als een
ander. Het begon reeds in 1935, toen plotse-
ling Engeland zicb tegen Italie keerde, zon
der eenige aanleiding. Italie heeft Engeland
in het geheel niets ontnomen. Engeland han-
delde alleen op grond van de overweging, dat
het niet wilde, dat Italie zijn levensvrijheid
zou krijgen. Duitschland en Italie staan
thans tegenover denzelfden vijand, om vol
komen dezelfde redepen. Zij zijn gedwongen
samen denzelfden strijd te voeren, op leven
en dood met elkander verbonden te zijn.
Ik heb de laatste wek-en gedurende de en
kele vrije uren, die ik had, zeer veel ook over
de Italiaansche fascistische revolutie gelezen.
Het was alsof ik de geschiedenis van mijn
eigen partij voor mij zag. En nu strijden wij
ook op dezelfde oorlogstooneelen. Duitschers
in Afrika, Italianen op het Oostelijk ooriogs-
tooneel, wij strijden gemeenschappelijk en men
moet zich niet vergissen: deze strijd wordt
tot de gemeenschappelijfre overwinning ge
voerd.
En nu is ook de derde staat aan onze zijde
getreden, waarmede ik steeds goede betrek-
kingen wilde sedert vele jaren: Japan. Daar-
mede zijn nu de drie groote ,/Ha/benichtse"
vereenigd en wij w-illen thans ziep wie in
dezen strijd de stenkst-en zijn: zij, die niets te
verliezen en alles te winnen hebben, of zij, die
alles te verliezen en niets te winnen hebben.
Want wat wil Engeland, -wat wil Amerika
winnen? Zij bebben zooveel, dat zij met het-
geen wat zij bezitten, niets weten te beginnen.
Zij hebben al die zorgen niet, die wij hebben
en zij slagen er niet in met hun probiem-en
een verstandige oplossing te vinden. En wan
neer een Britsehe vorst-aartsbisschop tot God
bidt, dat hij het bolsjewisme over Duitschland
en over Europa moge z-enden als straf, kan ik
slechts zeggen: over Duitschland komt het
niet. Maar of bet niet over Engeland komt,
dat is een andere kwestie.
Het slot der rede moeten wij uitstellen
tot het vokgend nummer. Wij laten hier echter
nog volgen 2 passages van het slot:
Ik kan op dezen dertigsten Januari slechts
een ding verzekeren. Hoe dit jaar zal afloo-
pen weet ik niet. Of dan de oorlog voorbij
zal zijn, weet ik niet, doch een ding weet ik:
waar de vijand ook opduikt, wy zullen hem
in dit jaar weer verslaan, precies als tot
dusver. Het zal weer een jaar van groote
overwinningen zijn.
Het gebed van den aartsbisschop, die
wensclit, dat Europa door het bolsjewisme
gestraft wordt, zal niet in vervulling gaan.
Doch het volgende gebed zal in vervulling
gaan: God, geef ons de kracht, opdat wij
voor ons volk, onze kinderen en kindskinde-
HO
ffl
DUITSClH WEERMACHTBERICHT.
Het opperbevel van de Duitsche weer-
macht deelde Zaterdag mede:
Op verscheidene plaatsen aan het Oos
telijk front hebben Duitsche, Italiaansche
Roemeensche en Slowaaksche troepen bij
het afweren van plaatselijke vijandelijke
aanvallen, alsmede bij eigen aanvaLs- en
stoottroepacties den vijand opnieuw
zware verliezen toegebracht. Daarbij
werden 19 vijandelijke pantserwagens
vernield en talrijke vijandelijke stellingen
verwoest.
In het gebied ten N.O. van Koersk
heeft een tegenaanval van Duitsche in-
fanterie- en pantsertroepen onder bevel
van generaal-majoor Breitb na gevech
ten van verscheidene dagen tot een vol-
iedig succes geleid. Een uit verscheidene
divisies en pantserformaties bestaande
vijandelijke strijdmacht, die de Duitsche
iinies was binnengedrongen, werd met
zware verliezen voor den vijand versla-
gen en naar het Oosten teruggedrongen.
In het zeegebied rond Engeland heb
ben vliegtuigen in het bes-tek van de ge-
wapende verkenning een militaire in-
richting aan de Oos kust van het eiland
aangevallen en spoorwegdoelen in Noord-
Ierland met de boordwapens beschoten.
In Noord-Afrika verkenningsactie. In
het Noorden van de Cyrenaica hebben
Duitsche gevechtsvliegtuigen, duikbom-
menwerpers en jachtvliegtuigen auto-
mobielconcentraties der Engelschen uit-
eengedreven.
De aanvallen van de Duitsche lucht-
mach' op vliegtuig- en vlootsteunpunten
van het eiland Malta werden overdag en
des; nachts met succes voortgezet. De
staatswerf te La Valetta werd met bri-
sant- en brandhommen bestookt.
Vrijdag zijn tijdens luch' gevechten elf
Sowjet-vliegtuigen neergeschoten. Ver
der werden nog 22 toestellen der Sowjet-
unie bij aanvallen op vliegvelden op den
zijn tot nu toe riiet op hun bases terug-
v gekeerd, aldus het D.N.B.
6&<s>«><s>®<s><sx«><5>®®xsx»x5>«x»x®«>sxsxsx
De weg van een volk, dat de nioujive
wereldbeschouwing aanvaardde.
Negen jaar geleden, op 30 Januari 1933
ontving de grijze Rijkspresident von Hinden-
burg, Adolf Hi Ter in audien tie en benoemde
hem tot Rijkskanselier, waarop de Ftihrer
het nieuwe kabinet samenstelde.
Wie getuige is geweest van de spontane
demonstratie, welke er dien avond te Berlijn
in de Wilhelmstrasse werd gehouden: een
groobsehe, eindelooze fakkeloptocht van de
leden der partij langs de Rijkskanselarij.
waar de Fuhrer voor het raam stond. zal deze
nooit vergeten. Erheerschte in die dagen
angst en verwarring in Duitschland; velen
vreesden door het aan het bewind komen yan
de gehate en gesmade ,,nazi's" hun bestaan
bedreigd. De stemming was dus buiten de
kringen der Partij allesbehalve rooskleurig.
En toch: men kon den indruk niet van zich
afzetten, dat er op dat oogenblik iets geer
groots gebeurde, dat wellichf het nieuwe
Duitschland, waarover alien spraken, werd
geborenVandaar ook, dat de regeerings-
proclamatie, welke Hitler op 1 Februari 1933
voor de radio voorlas, ondanks alle. enrustige,
verwarde gevoelens, weerklank vond bij
velen, die overigens buiten de partij stonden.
Het zou te ver voeren om in dit bestek, deze
proclamtie van den Fuhrer wederom te citee-
ren, doch wij kunnen een ieder, die zich waar-
lijk interesseert voor de politieke geschiede
nis der volkeren, aanraden haar nog eens op
te slaan. Zelden hoorde men een regeerings-
verklaring, welke van z<56 verstrekkende ge
volgen voor de historie zou blijken. Zelden
heeft men een regeeringsprogramma gehoord,
dat op zoo onverzettelijke wijze werd door-
gevoerd in de praktijk, zelfs toen door het
samenspannen van alle anti-Duitsche mach
ten ter wereld de consequenties van di
politieke beginsel een wereldoorlog bleken
te zijn.
ren de vrijheid behouden en niet alleen voor
ons Duitsche volk, doch voor de andere
volken van Europa. Want het is een oorlog
voor geheel Europa en zoodoende werkelijk
voor de geheele menschheid.
Het Duitschland van begin 1933 was, in den
wurgenden greep van het dictaat van Ver
sailles, een staat welke de ontbinding rnet
reuzenschreden tegemoet ging, terwijl het
Duitsche volk dat ncg tijdens den wereld4
oorlog blijik had gegeven zulke verheven
eigenschappen te bezit'en ten doode ge-
doemd scheen, zoozeer was het ten prooi ge
vallen aan de ontbindende invloeden, welke d?
uiterste consequenties vormden der ioodsc':-
liberalistische wereldbeschouwing. Duitsch
land had praktisch geen stem in het kapittel
der groote mogendheden, ondanks het feit,
dat elke buiteniandsche staatsman in theo-
rie altbans inzag, dat het uitschakelen van
Europa's grootste en krachtigste natie le'die
tot een eeonomische malaise, welke op den
duur doodelijk kon blijken voor alle volkeren
van dit continent. (Een typisch bewijs voor
de steliin.g, dat het lenslotte alleen de vress
der regeerders der oude volkeren was om het
jonge Duitsche volk de positie te geven, welke
het toekwam, die leidde tot de latere anti-
Duitsche ophitserij en niet de schijnheilige
..afschuw van den nationaal-socialistischen
regeeringsvorm".)
Negen jaar geleden kwam Adolf Hi Ter aan
het hoofd van het verarmde, verscheurde en
verdeelde Duitsche volk, dat acht millioen,
