ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANOEREN
Arabella de Verschrlkkelijke
No. 9951
Een treffend familietafreeltje op het
paleis te Soestdijk.
Irene, Prinses van Oranje Nassau.
MAANDAG 14 AUGUSTUS 1939
798 Jaargang
Binnenland
Feuilfeton
EERSTE 8LAD
Het Prinsesje Irene, in de wieg met de beide grootmoeders, Koningin
Wilhelmina en Prinses Armgard, terwijl Prinses Beatrix op den arm van
de Koningin met groote belangstelling Haar zusje bewondert.
(Een opname van Prins Bernhard.)
GELUKWENSOHEN
VAN DE EERSTE KAMER AAN DE
KONINGIN.
it
De jonge Prinses een week oud, slapend door haar Vader gefotografeerd
r. iJBSf. —U*P.1
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post fl,55 per 3 maanden Bjj vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
V'oor Belgie en Amerika 2,overige landen /2,35 per 3 maanden fr. per post
A bonnemehten voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150
TELEFOON No. 25.
ADVERTENTTEN Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20.
RLEINE AJDVERTENTIfiN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliehe's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BBAI) VERSCHI.INT IEDEREN MAANDAG-, \VOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
De Eerste Kamer heeft het volgende adres
tot de Koningin •jericht:
Mevrouw
De Eerste Kamer van de Staten-Generaal
heeft met levendige belangstellmg kennis
genomen van de mededeeling, haar, op Uwer
Majesteits last, door den minister van staat,
minister van algemeene zaken, voorzitter
van den raad van ministers, bij missive van
5 Augustus 1.1. gedaan, dat uit het huwelijk
van Hare Koninklijike Hoogheid Prinses
Juliana en Zijne Koninklijke Hoogheid Prins
Bernhard eene Dochtar is geboren.
De Kamer veroorlooft zich Uwer Majesteit
hare meest eerbdedige gelukwenschen aan te
bieden bij gelegenheid van deze voor het
Koninklijke Huis en het Vaderland zoo ge-
wichtige gebeurtenis.
Zij< bidt Gods r.ijkste zegeningen af over
Prinses Irene Emma Elisabeth.
EEN VROOUJKE LIEFDESROMAN
1®)
van Berta Ruck.
Vertaald door TEO DE WITTE.
Vervolg.
,,Och, loop naar de pomp. Dat maken
jullie zeker allemaal onder het kaarten klaar.
Jullie denken aan niets anders meer dan aan
die knielende ridders voor Arabella Ames. Ze
gaf haar ouden vader een zoen en verdween
in de richting van het park.
Toen zij bijna aan het landhuis was geko-
men, dat ze inmiddels naar de uiteinden der
aarde wenschte, bemerkte zij een ongewone
drukte aan den ingang.
.Men had een wagen voorgereden tot onder
het terras... niet de auto van Hare Hoogheid
de hertogin van Countshire, maar een andere.
In de hal liep men druk en zenuwachtig
heen en weer. Bedienden keken ernstig en
fluisterden, kamermeisjes liepen opgewonden
door elkaar en werden gecommandeerd door
een personage dat ten slotte de leidlng scheen
te hebben; een vrouw met een verbazend wils-
krachtig gezicht, in het koele grijze verpleeg-
stersuniform en met een even koel en grrjs
paar oogen.
„Wat is er aan de hand? Is er een onge-
luk gebeurd vroeg Arabella vlug, zoodra ze
bij dit personage had kunnen komen en deze
koele heerscheres juist een oogenblik niet
commandeerde.
„Een ongeluk? O nee, een doodgewone
rustkuur," zei de getrainde verpleegster in
een onderworpen maar beslisten toon. „Vol-
HET OVERIAJDEN VAN
JHR. A. F. O. VAN SASSE VAN YSSEET.
Naar uit goede bron gemeld wordt. is Jhr.
A. F. O. van Sasse van Ysselt, de nestor van
de eerste Kamer, te Interlaken overleden ten-
gevolge van een blessure, die hij in den trein
had opgeloopen en waarbij een der longen
gekwetst was.
Aanvankelijk ondervond hij hiervan weinig
last. Na een paar dagen echter trad een
lichte infectie op, die'zich niet ernstig liet
aanzien, doch welk helaas tot zijn dood geleid
heeft.
Als treffende bijzonderheid kan nog worden
medegedeeld, dat hem de laatste Heilige
Sacramenten toegediend werden door Mgr. Dr.
G. C. van Noort, deken van Amsterdam, die
eveneens in Interlaken vertoede.
CENTRALE DIACONALE OONFERENTIE
DER GEREF. KERKEN.
De Centrale Diaconale conferentie der
Geref. Kerken bestaat dit jaar een halve eeuw
en dit felt zal feestelijk worden herdacht te
12 en 13 Sept. a.s. Aan den avond van Dins-
dag 12 Sept. zal in de Keizersgrachtkerk een
kome/i rust voor een paar weken. Dat is al-
les wat hij noodig heeft."
..Hij? Wie is hij?" vroeg Arabella.
,,Mr. Basil Cattermole," klonk 't koele, bijna
trotsche antwoord.
Basil. Dat is dan zeker de andere broer,
dien ik nog niet gezien heb, de jongeman, die
nog op het college was," zei Arabella. „Ver-
tel eens wat hij mankeert," vroeg ze belang-
stellend aan het hooge personage.
Maar de verpleegster had zich reeds uit de
voeten gemaakt om Frederick enkele bevelen
te geven hetreffende de bagage en Arabella
moest op het antwoord op haar vragen wach-
ten totdat Peggy haar wat kwam helpen met
het kleeden voor het diner. Want het vrien-
delijke arme familielid oordeelde het een
beetje haar Christenplicht om de nieuwe logde
zooveel mogelijk met haar persoonlijke zor-
gen te omkoesteren en haar tegen de hatelijk-
heden der anderen in bescherming te nemen.
Zoo kwam het dat Peggy even haar hoofd om
de deur stak en vriendelijk informeerde of
miss Ames nog iets noodig had.
,,Ja, beste Peggy, je moet me eens vlug ver-
tellen, wat al die herrie rond den persoon van
Basli Cattermole beteekent," vroeg miss
Ames met een glimlach, die Peggy ineens
deed denken aan 'n piano, die geopend wordt
en een rij blanke toetsen te zien geeft. „Wat
is er eigenlijk met hem aan de hand."
..Zenuwen! Zenuwen!" zei Peggy Delamere
gelaten. „Hij is verbazend knap weet je en
hij heeft veel te hard gewerkt op het College.
Hij overwerkt Zich altijd en dan krijgt hij een
tijd, dat hij volkomen overspannen is." Ze zei
het alles een beetje minachtend, want het
jonge meisje, dat haar hart heeft verpand
aan den man van het zwaard, heeft over het
algemeen niet veel achting voor den man van
de pen. Zij ging vender: „Dat is nu al de
derde keer. Den laatsten keer werd hij op-
genomen in een rusthuis in de buurt" van
Fitzroystreet, waar ze hem vijftien guinjes
dankstond worden gehouden, die zal worden
geopend door Mr. A. J. L. v. Beeck Calkoen
van Den Haag, chef van de afdeeling Hooger
Onderwijs aan het Dept. van Onderwijs, oud-
voorzitter van en adviseur van de conferentie,
waama Ds. T. Ferwerda, Geref. predikant te
Amsterdam, zal voorgaan.
Na afloop vindt in Krasnapolsky te Am
sterdam een begroetingssamenkomst plaats.
De 50e Centrale Diaconale Conferentie zal
Woensdag 13 Sept. eveneens in Kras worden
gehouden onder leiding van den heer J. H.
Veenkamp te Amersfoort. In de morgenver-
gadering van Dr. J. Hoek, Geref. predikant te
's-Gravenhage-West, en redacteur van het
Diaconaal Correspondentieblad, spreken over:
.,Onze conferentie in het goud". Ook zal in die
bijeenkomst een gedenikboek worden aange-
boden. In de middagvergadering komen de
huishoudelijke zaken aan de orde. In het
comite moeten twee nieuwe leden gekozen
worden. aangezien de heeren K. Boersma te
Enschede en A. N. Evers te Arnhem niet in
het diakenambt gebleven en dus ook niet her-
kiesbaar zijn. In deze vac. zijn, wat Overijssel
betreft, candidaat gesteld de heeren Jac.
Bosch te Zwolle, H. W. Bosnian te Enschede
en J. Schipper te Hemgelo en wat de Gelder-
sche vacature betreft, R. Loos te Arnhem en
H. J. Wikkerink te Aalten.
Voorts zijn ter behandeling ingekomen
vraagpunten van de diaconieen van Zeist en
van Zwolle.
Dr. C. Bouma, Geref. predikant te 's-Gra-
venihage-Oost, zal refereeren over: „Rijkdom
en armoede onder Nieuw-Testamentische be-
lichting". Dr. B. Wielenga, Geref. predikant
te Amsterdam, zal een opwekkend slotwoord
spreken.
Uit de Diaconie van de Geref. Kerk van
Amsterdam heeft zich een regelingscommissie
gevormd, bestaande uit de heeren J. Deute-
kom, Mr. G. H. A. Grosheide, H. J. Oosten
en J. de Vries.
MENDELSSOHN EN CO. VRAAGT
SURSEANCE VAN BETAEING AAN.
Naar gemeld wordt, heeft de commanditaire
vennootschap Mendelssohn en Co. te Amster
dam Vrijdag bij de rechtbank te Amsterdam
surseance van betaling aangevraagd.
Op de beurs te Amsterdam heeft deze tij-
ding Vrijdagochtend heel wat constematie
verwekt. Mendelssohn en Oo. toch vormt een
der grootste in ons land gevestigde bankiers-
huizen. De belangen, waarbij zij betrokken is,
hebben een geweldigen internationalen om-
vang.
Men wist Vrijdagmorgen nog niet, welke
beteekenis aan de aanvraag om surseance van
betaling moet worden toegekend.
Merkwaardig is het intusschen, dat de aan-
vrage werd gedaan onmiddellijk na den dood
van dr. F. Mannheimer, den beheerenden ven-
noot, die Vrijdagnacht plotseling te Parijs
stierf. Zooals men zich zal herinneren is er
mdertijd nog al wat te doen geweest over de
naturalisatie van den heer Mannheimer, die
geboren Duitscher het Duitschland van Adolf
Hitler den rug moest toekeeren, omdat hij van
Joodsche afkomst is.
Hij werd op 19 September 1890 te Stuttgart
Wurtenberg) geboren en promoveerde te
Heidelberg, naar het Hbl. meldt, in de rechts-
wetenschap op een proefschrift over een on-
derwerp van strafrecht. De ambities van dr.
Mannheimer gingen echter al spoedig een
andere richting uit en al spoedig werd hij
aangetrokken tot het bankiersvak.
Het was in den oorlogstijd, dat de heer
Mannheimer zich in ons land vestigde als lei-
der van de Duitsche Kriegsmetall Ges. een
door Walter Rathenau gestichte organisatie
ten behoeve van de Deutsch Grondstoffenvoor-
ziening. Enkele jaren later, d.w.z. na het einde
van den oorlog kreeg hij de vertegenwoordi-
ging van de Duitsche Rij.ksbank hier te lande,
die hij verscheidene jaren waamam.
Intusschen trad de heer Mannheimer in
1920 toe tot de firma Mendelssohn Co. te
Berlijn, "die te Amsterdam een zaak had ge-
per week lieten betalen, maar waar hij nog
slechter werd van de straatorgels, die onder
zijn raam voorbijkwamen. Toen zei tante
Sybil, dat zij hem een volgende maal liever
onder haar eigen dak wenschte te hebben. Hij
wordt aan een speciale behandeling onderwor
pen, die haar eigen huisarts heeft voorge-
schreven. Hij mag de eerste twee dagen niets
anders hebben dan yoghurt en al dien tijd in
een halfdonkere kamer en slechts fluisterend
spreken."
,.Laeve deugd, wat een leven," riep Arabella
medelrjdend uit. „Dat jong is te beklagen
hoor. Ik zou niet graag met hem oversteken.
Ik zeg je dat het middel erger is dan de kwaal.
Mag niemand van ons alien eens zijn hoofd
binnen de deur steken om hem een beetje op
te monteren? Hij zal er zeker niet beter van
worden als hij al dien tijd in dat akelige don-
ker ligt te piekeren over al zijn examens."
„G nee, nee. Zoolang hij er zoo erg aan toe
is, mag niemand in het geheele huis zich ook
maar een oogenblik met hem inlaten. De
nurse en niemand anders dan de nurse gaat
over hem," zei Peggy Delamere haastig, al
vreesde ze reeds een onverhoedschen aanval
op de ziekenkamer.
lEn ze was maar juist op tijd, want Basil's
moeder had reeds met zijn zusters een rege-
ling getroffen, waarbij ze elkander om beur-
ten zouden aflossen voor de uren van den dag
om bij den aristocratischen lijder de wacht te
houden en hem met hun zorgvuldig gemodu-
leerde stemmen enkele trage woorden toe te
voegen.
Wat Peggy zelf betrof... zij wist maar al te
wel, dat men haar direct zou komen zeggen,
dat ze elken morgen en elken middag een uur
zou moeten voorlezen in dat zwakke, mystieke
licht van de duistere ziekenkamer.
Dan kon ze haar arme zwakke oogen zit-
ten inspannen boven het diehte zetsel van een
of ander Duitsch philosophieboek.
Maar ze wist eveneens, dat de stralende
vestigd, waarvan de heer Mannheimer de lei
ding kreeg. Dank zij1 zijn voortvarendheid
werd de firma feitelijk het officieele bankiers-
huis van de Weimar-Republiek.
Uit den aard der zaak waren het geduren-
de een reeks van jaren de Duitsche zaken, die
bij. de firma domineerden. Hierin kwam ech
ter verandering nadat het Nationaal Socialis-
me aan het hewind was gekomen. Het was
reeds te voorzien, dat het nog slechts een
kwestie van tijd was, dat de Berlijnsche firma
Mendelssohn haar zaken zou moeten stopzet-
ten en inderdaad is de Berlijnsche zaak dit
jaar dan ooik geliquideerd.
Reeds lang te voren had de werkzaamheid
van de Amsterdamsche firma onder de leiding
van dr. Mannheimer zich in andere richting
bewogen en nam de intemationale crediet-
verleening. vooral aan Frankrijk en Belgie
daarbij een voomame plaats in.
De Fransche staat zou geen
verliezen lijden.
Havas meldt uit Parijs: Het Fransche mi-
nisterie van financien deelt mede:
Mandelssohns bank was lid van de Neder-
landsche en Zwitsersche banksyndicaten,
waarmede de Fransche staat contracten heeft
tegenwoordigheid van miss Arabella Ames en
haar onbedwingbare stem voldoende zouden
zijn om den meer dan overspannen zieke een
zenuwaanval te bezorgen, waarvan hij de eer
ste maanden niet herstellen zou.
jEn zijn kamer wordt heelemaal met wit
linnen bespannen," ging Peggy verder, terwijl
ze het zwart zijden kleed over Arabella's
schouders het glijden. Arabella had haar
reeds in vertrouwen medegedeeld, dat ze Man
ners' vingers gewoonweg niet aan haar lijf
kon dulden. Eten wit vloerkeed, witte meu-
bels, witte bloemen.
Arabella kreeg een rilling van afgrijzen.
..Verschrikkelijk. Het lijkt wel alsof er een
begrafenis en een bruiloft zijn samengevallen.
Ik kan je wel zeggen, dat ik erg met dat jong
te doen heb, Peggy."
Zij kreeg ineens een fel verlangen om hem
te zien. Dat alles prikkelde haar nieuwsgie-
righeid.
Iedereen weet, hoe een huishouden als bij
tooVerslag verandert, indien het onder de al-
leenheerschappij van een strenge Londensche
nurse is gekomen.
In dit opzicht was de jonge vrouw in haar
koelgrijze uniform een ware tzaar. De ge
heele familie Cattermole had ze aan haar
voeten en niemand, niemand in het geheele
huis, van meesteres tot bedienden, had nog
het idee, dat hij over zijn eigen wil beschikte,
zoolang nurse Hester den commandostaf
zwaaide... niemand, dat wil zeggen behalve
Arabella.
Arabella kon zich maar niet voorstellen,
om welke reden zij haar krachtige stem tot
een graftoon zou moeten dempen, alsof er een
doode in huis was, omdat nurse Hester tel-
kens haar wenkbrauwen verontwaardigd op-
trok, telkens als zij Arabella haar ver-
rukkelijken mond opende. Arabella verkoos
even luid te spreken als zij steeds gewend was.
,,De patient kan me van hier toch niet
hooren," zei ze uitdagend. Dit gebeurde na
gesloten, zoowel voor de conversie in 4 pro-
cents-leeningen van de Fransche buitenland-
sche leeningen, welke tegen een hoogere rente
waren geplaatst. als voor de consolideering
voor zes jaar van de in het buitenland ge-
plaatste leeningen op korten termrjn. Deze
contracten zijn uitgevoerd. De operaties zijn
gesloten en de winst is definitief door den
Franschen staat verworven. In de toekomst
zal de dienst deze laeningen verze.kerd wor
den door het filiaal van de Banque de Paris
et des Pays-Bas te Amsterdam.
MINISTERSFENSIOEN VAN f 54.
De parlementaire redacteur van de Tel
schreef aan zijn blad:
De ministers van het vijfde kabinet-Colijn
..ebben Donderdag* op de meest eervolle wrjze
ontslag gekregen uit hun ambt. Zij zijn op
25 Juli j.l. beeedigd en dus 17 dagen in functie
geweest. Hiervoor hebben zij, krachtens de
geldende wettelijke regelen recht op pensioen.
Niet over een vol jaar, zooals wel eens ge-'
dacht en beweerd wordt. Er geldt ten deze
niet een minimum wel een maximum van
f 6000, doch het pensioen wordt precies per
dag berekend. Volgens art. 68 van de Pen-
het diner in de eetzaal, toen de nauwgezette
nurse nog even zat te spelen met een Dres-
dener perceleinen koffiekop, voordat zij naar
het ziekbed van haar patient terugkeerde,
waar Beryl, Basil's favoriet hem op het oogen-
blik gezelschap hield. ,,En wanneer zal ook
ik hem op zijn minst eens mogen bezoeken?"
ging Arabella verder. „Ik zou hem op zijn
minst toch wel eens in die witte voliere willen
zien. Dat moet verbazend opbeurend zijn, zou
ik denken. Miss Delamere heeft me wel ge-
zegd. dat niemand van het huis in de zieken
kamer mocht binmentreden, maar ik heb zoo
het idee, dat ze er allemaal al geweest zijn,
behalve ik. Op het dorp schijn ik bij de zieke
menschen nog al goed in den smaak gevallen
te zijn, anders zou de molenaar niet speciaal
met Kerstmis een krentenbrood voor ons ge-
bakken hebben, omdat ik zijn zieke moeder
zoo mooi aan haar eind heb gebracht. En
dan de jongen van den veldwachter, toen die
onder een boom zijn linkerbeen verpletterd
had. Die lag gewoon te schudden van het
lachen, als ik zoo eens langs kwam. Ik schijn
er een aparte manier op na te houden om de
menschen een beetje te doen vergeten, dat ze
werkelijk ziek zijn. Je moet ze wat zien op
te kikkeren, zeg ik altijd maar."
„Deze patient heeft geen speciale hehoefte
om... hm... opgekikkerd te worden," ant-
woordde nurse Herster met 'n Siberiestem.
,,Dat zou zelfs heel gevaarlijk voor hem zijn",
ging ze op haar beroepstoon verder, met een
dwingende overtuiging, waarvoor de geheele
Cattermole-familie gelaten zwichtte. „Ik kan
niet de verantwoordelijkheid op me nemen om
hem de eerste weken in aanraking te bren-
gen met vreemdelingen."
,,Net zooals je wilt," zei miss Ames, zon-
der eenige rancune. ,,Dan zal ik probeeren of
ik al dien tijd zonder hem kan."
(Wordt vervolgd.)
