ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Arabella de Verscbrikkelijke
No. 9948
MAANDAG 7 AUGUSTUS 1939
79® Jaargang
Feuilleton
Buiteniand
EERSTE BLAD
Wederom is ons een Prinsesje geboren
Hoe het bericht bekend werd.
Rondom het paleis Soestdijk.
Ook Indie viert feest.
Koninklijke boodschap aan
Eerste en Tweede Kamer.
Gelukwensch namens
Tweede Kamer.
Gelukwenschen
CHAMBERLAIN VOOR TWEE VUREN.
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
ir. per post f 1,55 per 3 maanden Bg vooruitbetaling fr. per post /5,60 per jaar
vcor BeJgie en Amerika 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
a connementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Citgeefster: Firina P. J. VAN DE SA.NDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIEN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
KLEINE ADVERTENTIENper 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN ViUJDAGAVOND.
De blijde gebeurtenis
De blijde tijding, dat Prinses Juliana weder
het leven geschonken heeft aan een d'ocbter,
kwam j.l. Zaterdag in den vroegen morgen
voor ons land wel als een verrassing. Op
grond van de beriohten waren we toch Vrij-
dagavond nog ter ruste gegaan in de meening,
dat eerst in den loop dezer week een tijd van
spanning zou aanbreken, en ziet,- zond'er dat
bier van eenige spanning sprake is geweest,
konden wij in den vroegen morgen per bulletin
ter plaatse en in de geheele omgeving reeds
het heuglijke nieuws verbreiden, dat het Prin
selijk Gezin weer was verblijd met de geboorte
van een dochter, en de aloude Oranjestam op-
nieuw met een loot is verrijkt.
Het reeds zoo algemeen geliefde Prinsesje
Beatrix heeft dus een zusje gekregen en er
is voor het Nederlandsche Volk weer reden
tot groote dankbaarheid en stof tot juichen,
want de berichten die uit Soestdijk komen
doen blijken van een goeden welstand van
moeder en kind.
Van harte hopen we, dat deze heuglijke ge
beurtenis, zal bijdragen tot verhooging van
het geluk van het Prinselijik Gezin, vah het
Oranjehuis ook moge strekken tot welzijn Van
het Nederlandsche Volk.
Op velerlei wijze gaf het Nederlandsche
Volk reeds uiting van zijn vreugde en van zijn
medeleven met het Vorstelijk Huis. In tal
van plaatsen werd daaraan uiting gegeven
door georganiseerde of spontane openbare
feestelijkheden, doch ook zijn wij overtuigd,
dat in geen enkel bedehuis, waar inmiddels
de geloovigen bijeenkwamen hetzij voor een
speciale herdenking van het gebeurde, hetzij
voor het bijwonen van de gewone diensten, is
verzuimd een woord van dank te richten tot
den Allerhoogste, die dit alles heeft bestierd,
en Zijn zegen af te smeeken voor de jong-
geborene en Hare Vorstelijke Ouders en Groot-
ouders, zoowel als voor het Nederlandsche
Volk, dat, hoe donker in verschillend opzicht
de tijden ook mogen zijn, toch een aanleiding
heeft voor het ontplooien van feestvreugde.
En wat een zegen ook voor het Prinselijk
Gezin en de grootmoeders, die met dezelfde
zorgen en spanning het gelukkige oogenbik
hebben verbeid, die zich in elk ander ge:in
voordoet, en zich thans gelukkig kunnen ge-
voelen, dat de blijde verwachting ook is vor-
vuld1.
Wat een verandering in een korte spanne
tijdsDe tijd, dat daar twee vrouwen een-
zaam in het Vorstelijk Paleis achterbleven
ligt nog kort achter ons. En thans is daar
reeds een rijkdom van jong leven, een rijkdom
die daar sinds tal vein jaren onbekend wa..
Ongetwijfeld zullen er ook velen zijn, die
zich ccnigszins teleurgesteld gevoelen, dat
thans niet een loot van de mannelijke linie het
levenslicht aanschouwde. Doch, ook deze zm-
len zich ten slotte met alien verheugen, dat er
meerder nieuw leven in het Vorstenhuis is
gekomen. Zij zullen zich d'ankbaar herinneren,
dat ons Nederlandsche Volk, dat sinds het
overlijden van Koning Willem HI, nu onge-
veer een halve eeuw geleden door een vrouw
werd bestuurd, onder de regeering van een
zachte vrouwenhand wel is gegaan, en dat
beroeringen die in andere landen voorkwamen,
verre van ons gebleven zijn. Daarom behoe-
ven we in dat opzicht ook niet bevreesd te
zijn voor de toekomst en onze beste wenschen
uiten voor het voorspoedig opgroeien onzer
Prinsessen.
De omstandigheid dat Dr. De Groot, de be-
handelende geneesheer van Prinses Juliana
Donderdagavond zijn intrek in het paleis te
Soestdijk had genomen, en dat ook Zuster
Trijntje Boonstra, de diacones die Prinses
Juliana zou bijstaan nog des avonds laat op
het paleis was gekomen, terwijl ook H. M. de
Koningin niet naar Den Haag terugkeerde,
deed bij de te Baam wachtende journalisten
en anderen het vermoeden ontstaan, dat het
verbeide oogenblik nader was, dan men eerst
verwachtte.
Boven Soestdijk en omgeving heerschte Vrij-
dagavond een onweersbui. Het was stil ge-
worden in de hotels, waar het telexapparaat
van het A.N.P. stond opgesteld, waarop ,,het"
bericht uit het paleis zou worden ontvangen.
Een deel der journalisten die reeds een paar
nachten hadden gewaakt, waren in slaap ge-
vallen, een ander deel was nog op post, toen.
zonder het afgesproken waarschuwingsteeken
tegen kwart over 1 het telexapparaat begon
te klingelen. De spanning steeg, de toetsen
begonnen te bewegen en voor de toeschou-
wers te langzaam tikte het instrument
Prinses Juliana is bevallen van een dochter".
Precies te 9 minuten over een kwam het
Vorstelijk kind ter wereld. Onmiddellijk na-
dat het bericht bekend werd', heerschte er in
het Badhotel en het Hotel Trier, waar de
officieele personen, het A. N. P. en de jour
nalisten uit binnen- en buitenland verbleven,
een felle bedrijvigheid.
Enkele oogenblikken later was het nieuws
in het geheele land verspreid en werd door
de lucht en langs den kabel het heuglijke
nieuws naar de overzeesche gewesten en alle
uithoeken der wereld geseind.
In het officieele bulletin, dat door de docto-
ren De Jong en De Groot werd uitgegeven,
wordt gemeld, dat Moeder en Kind het uitste-
kend maken. De Prinses woog bij de geboorte
3 kilogram en 870 gram.
Te half twee werden op het postkantoor te
Soestdijk de eerste telegrammenserie, welke
door het Prinselijk Paar werd verzonden om
kennis te geven van de geboorte van een
dochter, aangeboden. Onder deze telegram-
men bevinden er zich aan den Koning en de
Koningin van Ehgeland, de Duitsche Regee
ring, den President der Fransche Republiek,
den Koning der Belgen en Prins Aschwin.
Het tijdstip der geboorte en de vlugge ver-
breiding van het bericht waren oorzaak, dat
b.v. in de hoofdstad late wandelaars het be
richt nog vemamen v66r zij zich ter ruste be-
gaven en daar een groot deel der bevolking
dus spoedig was ingelicht.
In Nederlandsch-Indie heeft men het be
richt ook ontvangen in den morgen van een
stralenden dag.
Waar het ook ontvangen werd, overal gaf
het bericht terstond aanleiding tot een vreug-
devolle stemming.
Gmstreeks 7 uur Zaterdag begon de riiks-
veldwacht in de buurt van het paleis te
Soestdijk volgens de bekende regeling het
verkeer om te leggen.
Terzelfder tijd leek het bijna alsof het
oranjezonnetje ^ou verschijnen, want een
bleek zonlicht scheen door de nog nadrup
pende boomen om het paleis.
Toen klonken uit de verte zwak de eerste
schoten van het salvo dat werd afgevuurd
door de saluutbatterij te Baarn. Tegelijkertijd
begonnen de klokken van de nabije kerken te
luiden.
Toen het weer weer begon te betrekken en
dikke regendruppels vielen, bleven de belang-
stellenden, voor een groot deel bestaande uit
de schooljeugd, tegenover het paleis wachten
op de dingen die komen zouden.
Dit was, gezien het vroege uur, nog niet
veel.
EEN VROOLIJKE LIEFDKSROMAN
van Berta Ruck.
Vertaald door TEO DE WTTTE.
16)
Vervolg.
„0, dat is verbazend vriendelijk van je,
nicht Christina," zei mrs. Cattermole met een
buitengewone zucht van verlichting. „Ik had
nooit gedacht..."
Ze was werkelijk in alle opzichten aange-
naam verrast door dit bezoek en de onver-
hoopte bespoediging van Arabella's vertrek
gaf haar ineens nieuw leven. Zou het
werkelijk niet langer dan een week duren?
..En je zult trouwen vanuit mijn knusse
huisje in Pont Street", decreteerde de her-
togin opnieuw allerminzaamst. „Ja, spreek
met niet tegen! Ik heb daar nu eenmaal mijn
zinnen op gezet." Zij. begon geheimzinnig te
gichelen. Overwinning en ondeugd. „Ik sta
daar op miss Ames. Ik ben van plan om daar
een feest van te maken, dat de society min-
stens vijf jaar tot het middelpunt van haar
hatelijke conversatie zal maken. Nee, waag
het niet iets te weigeren, ik ben van plan mijn
wil tot elken prijs door te zetten. Nee... geen
woord!... geen woord!"
,,Ja maar... ik zou alleen maar willen zeg
gen, dat ik juist wel een woord wil zeggen",
zei de in het nauw gebrachte Arabella. „Ik
vind het natuurlijk verbazend vriendelijk van
u en ik geloof wel, dat het een heele eer voor
me zou zijn om vanuit uw huis te mogen trou
wen, hertogin... hoe heet u ook alweer... en
mijn pap... mijn vader zou het natuurlijk on
middellijk aan zijn stam... aan zijn vrienden
oververtellen en niet weten waar hij het had
van trots indien ik het hem ging vertellen,
maar ik weet niet zoo net of ik het hem ten
slotte wel zal vertellen. Ik geloof dat ik hem
nooit zal meedeelen, dat die jonge snuiik
bedoel de jongeman die gisteravond bij ons
was, zoo'n idi... zoo'n langen brief aan mij
heeft geschreven, of zoo'n vriendelijken brief
eigenlijk, want ten slotte was het toch wel
heel aardig van hem. Ik kan me werkelijk
niet indenken hoe die Wynstone het in zijn
hers... in zijn hoofd heeft gekregen, om te
durven vertellen dat ik tegen hem heb geglim-
licht. Nou, ik zou zeggen, dat ieder fatsoen-
lijk meisje tegen elken aardigen jongeman
glimlach als ze hem goedendag zegt, en nou
jij... nou u... wat vindt u, bedoel ik."
Maar al de glimlachen verdwenen als
sneeuw voor de zon op de ijsberg-gezichten
•der familie Cattermole, toen ze tot de ont-
dekking kwamen, tot de nuchtere ontgooche-
ling, dat ze ten slotte ,,hei" geroepen hadden
voor ze over de brug waren. Dit ontzettend
kind scheen niet eens te beseffen, dat ze wer
kelijk de eenige kans van haar geheele leven
had, dat ze die alleen dankte aan de stupide
hersens van dat schaap van een Wynstone.
Mrs. Cattermole kon haar ooren niet geloo-
ven. Ze zocht tusschen de kopjes van haar
schoothondjes naar een vrij plaatsje voor
haar puntige elleboog en voegde het meisje
verbaasd toe:
,,Maar miss Ames, Mr. Wynstone heeft u
een volkomen huwelijksaanzoek gedaan. Hij
wenscht werkelijk met u te trouwen! Een van
de vermogendste jongelui van geheel Londen!
Begrijpt u dat niet?"
,,Ik begrijp het maar al te goed", zei Ara
bella gelaten, terwijl ze meewarig met haar
blonde manen schudde. „Ik ben geen geboren
idioot, al heeft hij daar veel van weg! Ik zal
hem even het gewenschte antwoord geven, in
dien jullie me toestaan om hem even te
smeren."
Kort na 7 uur werden ook aan beide zijden
van het paleis aan den rijksstraatweg de be
kende blauwe borden aan een boom gespij-
kerd, waarop in dikke witte letters het vol-
gende geschreven was:
,,Ingevolge den wensch van H. M. de Konin-
,,gin wordt het pubiek beleefd verzocht, zich
te onthouden van elk huldebetoon, met het
,,oog op de noodzakelijkheid van volkomen
,,rust voor H. K. ,H. Prinses Juliana".
Het eerste geschenk werd ten paleize afge-
geven om kwart over 8, het was een groote
bloemenmand van de Christelijke Oranjever-
eeniging te Baarn.
In den morgen kwamen de eerste Aneta-
A.NjP.-telegrammen binnen uit Nederlandsch-
Indie met de reacties, die het heugelijk be
richt aldaar had gewekt.
Om ongeveer 8 uur in den Indischen mor
gen was het, toen de Gouvemeur-Generaal als
eerste van de blijde gebeurtenis op de hoogte
werd gesteld.
Spoedig was de blijde tijding door den ge-
heelen Archipel bekend, en alom veroorzaakte
deze vreugde. Zoowel uit de hoofdstad als
uit de andere plaatsen in Indie kwamen be
richten binnen, die melding maakten van de
feestelijke stemming die er heerschte.
Alle bevolkingsgroepen deelen in de feest
vreugde, niet alleen de Europeanen, doch ook
de inlanders, Japanners, Chineezen en vreem-
de Oost-Indiers.
In de verschillende plaatsen, waar de ge
boorte door saluutschoten zou worden aange-
kondigd, geschiedde dit des morgens 7 uur.
In Nederlandsch-Indie kon men daarmede
Nederland voor zijn, omdat het daar bij de
ontvangst van het bericht dag was.
In vele plaatsen van ons land zijn reeds
feestelijkheden gehouden of samenkomsten
met een min of meer officieel cachet, door de
medewerking van het gemeentebestuur of
toespraken van de burgemeesters, o.m. te
Amsterdam, waar tal van vereenigingen naar
Den Dam togen, voor de onthulling van de
feestversiering opgesteld in het Damplant-
soen, hetgeen geschiedde na een toespraak
door de burgemeester, Dr. De Vlugt.
In de residentie werd een bijeenkomst ge
houden, waarbij het woord werd gevoerd door
den burgemeester, den heer De Monchy. Des
avonds werden vele bals in de openlucht ge
houden.
Om bij onze provincie te blijven vonden wij
vermeld, dat men te Vlissi'ngen spontaan een
optocht met muziek arrangeerde en optrok
naar het Wooldhuis, de woning van burge
meester Van Woelderen en dezen een ovatie
bracht, waarbij de heer Van Woelderen dank
bracht voor deze betuiging van hulde aan het
Huis van Oranje en onder luide hoera's de
beste wenschen uitsprak voor het Vorsten
huis en de jonggeboren Prinses.
Te Utrecht had Zaterdagavond op het Dom-
plein een concert plaats, dat was georgani-
seerd door de Christelijke Oranjevereeniging
en waaraan de corpsen van het Leger des
Heils en de gereformeerde muziekvereeniging
Maranatha meewerkten. Er bestond voor
deze muziekuitvoering van gewijde en vader-
landsche liederen een zeer groote belangstel-
ling, en toen aan het eind Maranatha ons
volkslied deed weerklinken, werd het door
duizenden kelen meegezongen. Nauwelijks
waren de laatste klanken verstorven, of de
kapel van het Leger des Heils deed ,,Dat
's Heeren zegen op Haar daal" tegen de
hooge kathedraalmuren weerklinken. Weer
werden de hoofden ontbloot en uit vele kelen
rees de zegenbede op.
'Het concert, dat door den burgemeester,
Mr. Dr. G. A. W. ter Pelkwijk, werd bijge-
woond, werd besloten met een driewerf hoera
op de Prinses.
Na afloop vereenigden een zestal muziek-
korpsen, waarvan verschillende reeds afzon-
derlijk door de straten hadden gemarcheerd,
zich op initiatief van het Centraal Oranje-
comite tot een fakkelstoet, waaraan ieder kon
deelnemen. Als een lange, golvende slang
Met de gewoonte uit haar vroegere om
geving verzamelde ze wederom de kruimels
uit haar schoot om ze naar de duaven in den
tuin te werpen.
Toen stapte ze resoluut naar binnen, ont-
steltenis en afschuw achter zich latend.
Pearl Cattermole, het schoolkind met de
twee staartjes en haar hatelijke methode om
alles en iedereen uit te vragen, scheen ten-
slotte de eerste te zijn, die weer voldoende op
adem kwam om iets te zeggen. En in woorden
gietend, wat de anderen dachten, schreeuwde
ze:
,,Wil je zeggen. dat je hem niet onmiddellijk
gaat schrijven, dat je zijn aanzoek aanneemt!"
„Hem aannemen? Zoo maar ineens? Ik?
Je hebt blijkbaar geen idee van wat een fat-
soenlijk meisje tegen jongelui moet antwoor-
den."
,,Nou weten we eigenlijk nog niet, wat ze
hem gaat schrijven", vertolkte de in haar
wiek geschoten bakvisch de gedachten der
anderen.
Ditmaal scheen een geheel regiment huza-
ren over Peggy's graf te draven. Na alles
wat ze gehoopt had, scheen Eric meer dan
ooit in gevaar te zijn.
HiOOFDSTUK IX.
Arabella weigert.
Arabella sloot zich op in haar vriendelijke
slaapkamer van ,,De Schuur", snoof eens even
aan 't boeketje viooltjes dat Peggy daar had
neergezet, en ging toen zitten om haar eer
ste huwelijksaanzoek te beantwoorden.
,,Ik kan het veilig als het eerste beschou-
wen", begon ze in zich zelf te praten, terwijl
ze omslachtig een velletje luxe post uit de
lade van haar elegante schrijftafel te voor-
schijn haalde. ,,Ik heb er natuurlijk meer dan
een gehad van den jongen mr. Sharpe. Maar
pappie heeft immers gezegd, dat die ordinaire
kronkelde de menigte door de straten langs
de woning van den Commissaris der Konin
gin en langs het stadhuis, waar de burge
meester, die hartelijk werd toegejuicht, op
het bordes den stoet gadesloeg. De groot-
ste drukte concentreerde zich op de Stad-
huisbrug, waar uit luidsprekers gramofoon-
muziek ten gehoore werd gebracht. De stem
ming zat er nu in en overal in de stad trof
men juichende en zingende groepen aan. Wie
binnen de pret wilde voortzetten, vond de
cafe's, die Maandagnacht onbeperkt geopend
zullen zijn, dezen nacht tot vier open, of kon
in verschillende amusementsgelegenheden
dansen op geanimeerde Oarnjebals.
Dit is een greep uit de feestviering in ver
schillende steden.
In alle plaatsen in Nederlandsch-Indie heeft
de Blijde Tijding groote vreugde gewekt. De
omstandigheid, dat het in Indie reeds acht
uur in den morgen was, toen het heugelijke
bericht bekend werd, had tot gevolg, dat de
Zaterdagochtend een geheel ander karakter
dan gewoonlijk kreeg. Uit tal van groote
steden in den Archipel komen de meest geest-
driftige berichten binnen. Overal werden on
middellijk vlaggen uitgestoken; de schooljeugd
kreeg vrijaf en de kantoren sloten.
Geheel Indie viert feest!
De Chineesche wijk in de benedenstad van
Batavia was in een opmerkelijk korten tijd
in een volledige vlaggenzee herschapen, waar
bij ook de Europeesche zaken zich niet on-
betuigd lieten.
De omgeving van het paleis Koningsplein
zal de grootste attractie op illuminatiegebied
zijn, aangezien Noordwijk, Rijswijk en een
deel van Molenvliet zoo zijn versierd, dat het
licht in het water weerkaatst wordt.
Verder concentreerde de belangstelling zich
op het paleis te Rijswijk, waar de geluksregis-
ters ter teekening waren gelegd. Tot de eer
ste teekenaars behoorden de consul-generaal
en de consul van Japan. Hieruit blijkt, dat
ook van Japansche zijde ten voile met de
blijde gebeurtenis wordt meegeleefd. Op ver
schillende manieren wordt hieraan uiting ge
geven.
Ook de inlandsche bevolking ging spontaan
op de blijde gebeurtenis in. Duizenden tooi-
den zich aanstonds met oranje en in groote
groepen trok de bevolking naar het centrum
van de stad om de versieringen, voorzoover
zij gereed zijn, gade te slaan en om uiting te
geven aan de feestvreugde.
Naarmate in den loop van den morgen de
warmte toenam, zetten de ouderen zich op de
terrassen voor de cafe's om de optochten van
de jeugd, die inderhaast werden gevormd, te
aanschouwen.
De verkeerspolitie had handen vol werk om
het met de minuut toenemende verkeer in
goede banen te leiden. De herhaalde opstop-
pingen gaven hierbij aanleiding tot vreugde-
betoon over en weer.
Te Tandjong Priok, de haven van de hoofd
stad, werd het geboortebericht begroet met
het geloei der in de haven liggende schepen,
van fabrieksemplacementen enz. Ook hier
zorgde spoedig een vlaggenzee voor de feeste
lijke stemming.
Ook iSemarang, Bandoeng, Djockjokarta en
Palembang vierden Zaterdag feest, al was
men op alle plaatsen nog niet ten voile voor-
bereid en kwam de tijding onverwacht.
Er kan worden verwacht, dat den dag na
den nationalen feestdag, dus Dinsdag even-
als dat na de geboorte van Prinses Beatrix
geschiedde zoowel de Eerste als de Tweede
Kamer bijeen zullen worden geroepen om de
heugelijke Koninklijke boodschap aan te hoo-
ren en den voorzitters gelegenheid' te geven,
de blijde gebeurtenis te gedenken. Van de re-
geeringstafels zal dan de premier, die met al
zijn Ministers bij dergelijke gelegenheden aan-
wezig pleegt te zijn, op de redevoeringen der
voorzitters antwoorden. Men neemt aan, dat
Dinsdag het oude kabinet nog in functie zal
zijn, zoodat Dr. Colijn en zijn demissionnaire
collega's de plechtigheid zullen bijwonen.
De voorzitter van de Tweede Kamer der
Staten-Generaal, Mr. J. R. H. van Schaik
heeft den volgenden brief aan H. M. de
Koningin gezonden.
,,Mevrouw,
De verblijdende mededeeling, welke heden
ten verzoeke van Uwe Majesteit aan de
Tweede Kamer der :Staten-Generaal werd ge
daan. heeft de Kamer met groote vreugde
vervuld.
Dankbaar voor den zegen, welke opnieuw
aan Uw Dochter en Haren Gemaal werd ge
schonken, deelt de Kamer eerbiedig in de ge-
voelens van Uwe Majesteit en van het Prinse
lijk Gezin.
Het verheugt haar, te weten, dat het volk
in zijn aanhankelijkheid aan Oranje zich hoog
gedragen voelt door het geluk, dat over het
Koninklijk Huis kwam.
God behoede de nieuwe telg uit Uwer Maje-
steits geslacht."
Koning Leopold van Belgie heeft telegram-
men van gelukwensch doen toekomen aan
Koningin Wilhelmina, aan Prinses Juliana en
aan Prins Bemhard. Voorts heeft de Vorst
een bloemstuk aan H. K. H. Prinses Juliana
toegestuurd.
V
De heer Pierlot, minister-president en minis
ter van Buitenlandsche zaken van Belgie,
heeft den gezant van Belgie te Den Haag,
baron Herry, opgedragen, aan de Koninklijke
familie en aan de Nederlandsche Regeering de
gelukwenschen van de Belgische Regeering en
van het Belgische volk met de Blijde Gebeur
tenis.
In verband met de geboorte van een Prin
ses te Soestdijk heeft Hitler, zoowel aan H. M.
de Koningin als aan Prinses Juliana en Prins
Bernhard telegrafisch gelukwenschen gezon
den.
tongenreiziger niet meetelde. Ik kan maar
niet begrijpen, waarom die jongen noil zoo
ordinair was. Ik voor mij zou zeggen, dat hij
zeker zoo aardig was en zeker zoo goed zijn
manieren kende als die heeren van gister
avond met hun deftige regiment en al die din
gen meer. En hij had zeker zoo'n flinken rug",
mediteerde miss Ames, terwijl er een beetje
melancholie in haar mooie oogen zweefde.
Toen maakte ze ineens een eind aan haar
droomerijen.
Sidney Sharpe is noch hier noeh daar",
sprak ze zich zelf moed in. ,,Ik heb dien an
deren snuiter wat terug te schrijven". Ze
doopte haar pen in den inktkoker en begon
tamelijk haastig te schrijven:
Beste mr. Wynstone.
Verder kon ze niet. Heel het wonderlijke
van de situatie stond haar ineens duidelijk
voor oogen. Daarbuiten had ze er zich eigen
lijk heelemaal geen denkbeeld van kunnen
vormen. Nu ze hier rustig zat na te denken
sprak ze weer tegen zich zelf: ,,Wie zou ooit
hebben durven denken, dat ik nog eens tegen
zooveel zakken zout zou aanloopen. En mijn
portret in de Sketch? En heele meters over
me in de bladen. Op mijn eerewoord, ik geloof
dat er wat meisjes met me zouden willen
oversteken! Geld en huizen en japonnen en
juweelen! Ik kan me levendig voorstellen, dat
mrs. Zeur Zus en Zoo of mrs. Cattermole in
d'r vuistje zouden hebben gelachen indien ze
zoo'n kans voor d'r doclfters hadden kunnen
waiarnemen. En ik geloof ook wel, dat zij en
die dochters nooit vermoed hebben, dat ik
juist die kans zou krijgen. Ik vermoed wel, dat
zij er niet aan denken, dat er altijd twee mo-
gelijkheden overblijven om te antwoorden in
dien een van die fijne vrienden van hun Eric
mij ten huwelijk wenscht te vragen. Zij ver-
wachten natuurlijk dat ik maar gevraagd be-
hoef te worden."
De jonge kruideniersdochter ging in al de
waardigheid, die volgens haar een jonge gra-
Het Engelsche Lagerhuis is tot 3 October
uiteengegaan. Maar in de laatste zitting- heeft
schrijft de N. R. Crt., Chamberlain nogmaals
moeten spreken over de kwestie van het Verre
Oosten. In deze zooveelste uiteenzetting van
de afgeloopen week kon men moeilijk nieuwe
feiten verwachten. Maar wel was er een
andere toon, een andere Chamberlain, die het
woord voerde. De Engelsche minister-presi
dent is verbeten en in deze gemoedsstemming
heeft hij zich laten leiden tot een uiteenzetting
van de koele berekening, welke aan de Engel
sche politiek ten grondslag ligt.
Vriendschap voor Japan was in deze rede
ver te zoeken. Als Engeland toegeeft, dan
doet het dat, omdat het meent op dien weg
de beste bescherming voor Britsche onder-
danen en belangen te vinden. De kern van
Chamberlain's rede is, dat er twee conflict-
haarden zijn en maar een vloot. Derhalve
moet Ehgeland kiezen. Ten deele heeft het
gekozen, maar het zou mogelijk zijn, dat het
zijn keuze herzag. Er kunnen, aldus de Engel
sche minister-president, omstandigheden
komen, dat wij de vloot naar het Verre Oos
ten zenden. Voorloopig doen wij dat nog niet,
vin zich maar kon aanmatigen, rechtop in
haar stoel zitten. Zij was menschelijk genoeg.
Was het dan zoo vreemd, dat ze zich een
oogenblik overgaf aan een gevoel van buiten
gewone zelfvoldaanheid. Is het niet eens pret-
tig te kunnen zegevieren.
..'Nu ben ik gevraagd", dacht ze. ,,En een
rasechte hertogin heeft zich al aangeboden
om het huwelijk vanuit haar beroemde woning
te doen plaats hebben. Denk je dat eens goed
in. Een echte hertogin!... Wat moet ik daar
tenslotte allemaal op antwoorden?"
Zij keek naar het deftige vel postpapier met
haar eigen ronde handschrift.
Beste mr. Wynstone! Ja, heel wat
meisjes zouden hem beslist opperbest vinden.
En daarbij aardig en leuk. Hij zag er tenslotte
lang niet zoo beroerd uit. Groot flink, regel-
matig gebouwd. Zijn kleeren zaten hem zoo
keurig aan zijn lijf en geen spatje er op te be-
kennen. En zulke dure stof! En wat een
prachtige dunne zijden sokken en die das! Ja,
voor 'n aardig meisje was hij beslist 'n patent
echtgenoot. Vriendeijk en goedhartig, daar
behoefde je gaan oogenblik over in te zitten,
en heelemaal niet halsstarrig. Je zou eerder
zeggen een goedzak, maar dat behoefde je
nou weer direct niet zoo hatelijk op te
nernen, als die daar op het terras gewend wa
ren. Wat zaten die haren keurig gekamd en
geplakt, ze glommen om er je eigen in te
spiegelen. Misschien wel brillantine van een
guinje per druppel. Als je immers zooveel
geld hebt. Maar toch in heel dat hoofd geen
enkele gedachte... Dit was de slotzin waar-
mede Arabella voor zich zelf haar aiistocra-
tischen vrijer taxeerde. O, ik heb werke
lijk heel erg met hem te doen, maar ik weet
zeker, dat ik nooit tegen hem zou kunnen
opzien. En een meisje moet toch altijd een
zekeren eerbied hebben voor haar echtgenoot,
al voelde ze er natuurlijk niets voor om zijn
huissloof te worden.
(Wordt vervolgd.)
