ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
LORRIE
No. 9907
Feuilleton
MAANDAG 1 MEI 1939
79© Jaargang
Binnenland
Buitenland
EERSTE BLAD
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJSBinnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post ,f 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150
TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20.
KLEINE ADVERTENTIEN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
HET OORDEEL OVER HITLERS REDE IN
HAAGSCHE REGEERIN GSKRINGEN.
In de boogste kringen der Nederlandsche
regeering is de rede van Hitler wat betreft
bet gedeelte, dat handelt over de neutrale
landen met belangstelling gevolgd. Zij
beeft een aangenamen indruk gemaakt. Vast-
houdende aan de beproefde politiek van zelf-
sltandige onzijdigheid, zal Nederland echter
wederom geen gebruik maken van Hitlers aan-
bod tot speciale wederzijdsche garanties, daar
de huidige positie in Europa aan duidelijkbeid
niets te wenschen laat.
Onze regeering acbt de intemationale ver-
boudingen door de rede van Hitler zeker niet
toegespitst. Dit neemt evenwel niet weg, dat
de militaire en maritieme maatregelen onver-
zwakt voortgang moeten bebben.
Wei kan als vaststaand worden aangenomen,
dat, indien de intemationale toestand niet ver-
scherpt, de grootst mogelijke soepelheid zal
worden betracbt ten opzicbte van onze opge-
roepen militairen, zoodat de niters te tege-
moetkomendheid inzake de vervanging der
grens- en kusttroepen en het geven van ver-
loven verwacht mag worden.
PLATEN BELEEDIGEND VOOR HITLER
IN BESLAG GENOMEN.
De justitie te Amsterdam heeft Vrijdag-
middag huiszoekingen op groote schaal ver-
richt. Op tien plaatsen in de stad zijn inval-
len gedaan om een uitgebreid en nauwkeurig
onderzoek in te stellen naar den vervaardiger
en drukker van een plaat, die beleedigend is
voor rijkskanselier Hitler, bet hoofd van den
bevrienden staat Duitschland.
Bij den inval in bet kantoor van de R.S.A.P.
aan de Jacob van Lennepkade zijn eenige
ohche's in beslag genomen. Men zoekt ecbter
nog naar drukker, verspreider en teekenaar
van de plaat.
De plaat werd eenige dagen geleden ver-
spreid in een formaat van een kwart van de
afmeting van een dagblad.
©ok zijn buiszoekingen gedaan te Haarlem.
Den Haag en Rotterdam.
DR. F. E. POSTHTJMA NEEMT AFSCHEID
ALS PRESIDENT-DIRECTEUR VAN
CENTRAAL BEHEER,
Raad van toezicht, directie en personeel van
de cooperatievereeniging „Centraal Beheer'
G.A. te Amsterdam bebben Vrijdagmorgen op
zeer hartelijke wijze afscbeid genomen van
den president-directeur van deze organisatie,
oud-minister Dr. F. E. Posthuma, die deze
functie in verband met het bereiken van den
pensioengerechtigden leeftijd beeft neergelegd.
Behalve het personeel, dat aan bet faoofd-
kantoor is verbonden, was ook een groot aan-
tal delegaties van de bijkantoren bijeenge-
komen om dit afscheid bij te wonen.
Vele vriendelijke, hartelijke en waardeeren-
de woorden zijn gesproken. De president-
commissaris, Dr. J. Smit Azn. gaf een foe-
knopt overzicbt van het vele belangrijke en
zoo zegenrijke werk, dat Dr. Posthuma voor
taJloos velen in den lande beeft verricht en
waarmede bij, ,,Centraal Beheer" gemaakt
beeft tot een veelomvattende en belangrijke
organisatie. In het vervolg van zijn rede her-
innerde spr. aan de totstandkoming van de
ongevallenverzekering voor arbeiders in den
land- en tuinbouw den der vele scbeppingen
van den thans scheidenden president-directeur,
voorts aan de rol, die Dr. Posthuma heeft ge-
speeld bij de totstandkoming van de zlekte-
verzekering en aan zijn enthousiast en wils-
krachtig streven voor pensioenverzekering bij
tal van ondernemingen, zoomede aan de tot
standkoming van de zeeongevallenverzekering.
Aan het slot van zijn toespraak bood spr.
Dr. Posthuma een portret aan, dat de schilder
Anton van Welie van den scheidenden oresi-
Door CHARLES GAR VICE.
51) Vervolg.
Lorrie's opgewondenbeid werd niet minder
en met schitterende oogen en roode wangen
ging ze naar de piano. Ze vroeg Bios om te
zingen, zong zelf een vroolijk, jolig deuntje.
Haar heldere, muzikale stem vulde de kamer,
de gesprekken zwegen, maar de ongerustheid
in Greta's zachte oogen werd steeds du,ide-
lijker merkbaar.
De heeren kwamen binnen om thee te drin-
ken en spoedig was de conversatie in vollen
gang.
Dorrie zat voor de piana en liet een paar
minuten voorbijgaan, terwijl' ze de toetsen
neergedrukt bield zonder geluid te maken.
Toen kon ze het geluid van de zoemende
stemmen niet langer verdragen; ze stond op
en liep de hal in. Het was dwaas, want een
halve minuut later was Seymour Melford
haar met zijn sluipende kat-achtige tred ach-
tema gekomen. Hij kwam baar zoeken.
,,0, ben je hier, Lorrie, beveling!" zei bij
vrij onnoodig.
,,Ik tra,cht het niet te ontkennen", ant-
woordde zij, terwijl ze naar den turn staarde,
die door bet maanlicbt in een sprookjesland
van zilver en donkere sohaduwen werd ver-
anderd.
„Word je niet koud?" vroeg bij, terwijl hij
naar haar blooten hals en airmen zag, die be-
schenen werden door het maanlicbt dat door
de glazen deur naar binnen viel.
„Koud! Neen" antwoordde ze met slecht
verborgen ongeduld. „Ik ben heet bran-
dend heet! Die kamer is om te bezwijken.
Hoe kun je het verdragen om daar te zitten
dent-directeur heeft vervaardigd en dat een
eereplaats in het gebouw van het hoofdkantoor
zal krijgen. Verschillende personen hebben
daarna nog het woord gevoerd en geschenken
aangeboden.
Dr. Posthuma heeft tenslotte in een harte
lijke en geestige toespraak voor de waardee-
rende woorden en voor de geschenken dank ge-
bracht, daarbij zoowel directie als personeel
goeden raad gevende voor de toekomst. Spr.
bracht den raad van toezicht dank voor de
prettige samenwerking.
VERLAGING CRISISHEFFING OP
Sl lKKK GEVRAAGD.
Het Verbond van Nederlandsche Werk-
gevers heeft zicb tot den minister van Econo-
miscbe Zaken gewend1 in verband met de stij-
ging van den suikerprijs. De prijs van witte
kristalsui'ker loco Rotterdam/Amsterdam was
per 100 kg gemiddeld in 1938 /5,20 en thans
7,87 y2. De prijzen voor levering op latere
termijnen zijn weliswaar lager, maar bewegen
zicb tocb nog steeds op een hooger niveau
dan de noteering in 1938. In verband hier-
mede wijst het verbond op den zeer hoogen
accijns, welke nog steeds op het suikerver-
bruik drukt.
Het Verbond meent, dat er, gezien bet
prijsverloop van de suiker, alle aanleiding be-
staat deze zeer hooge lasten thans aanzien-
lij'k te verlagen en wel ten minste zoodanig,
dat de Nederlandsche verbruiker daardoor
compensate verkrijgt voor de prijsstijging op
de wereldmarkt. Voor een dergelijke verlaging
komt de crisisheffing op suiker in de eerste
plaats in aanmerking. Dit kan zonder be-
zwaar gesohieden, omdat de noodzakelijke
steun aan de suikerbietenvenbouwers afhan-
kelijk is van den prijs welken de suiker op de
wereldmarkt noteert. Bij een hoogen suiker
prijs behoeft derhalve minder steun te worden
uitgekeerd dan bij een lagen suikerprijs.
De opibrengst van de crisisheffing op suiker
is reeds nu rond 3 millioen hooger dan het
■bedrag dat in totaal wordt uitgekeerd voor
den steun aan de suikerbietenverbouwers.
Het kan toch niet de bedoeling zijn, om, door
een ongewijzigde handhaving van deze crisis
heffing bij de thans stijgende prijzen, dit voor
het landbouwcrisistfonds reeds nadeelige saldo
nog verder te laten stijgen. Het verbond legt
er den nadruk op, dat voldoende verlaging
van de crisisheffing op suiker tegemoet komt
aan de bezwaren, welke de suikerverwerkende
industrie ondervindt.
De ondervonden moeilijkheden worden
thans vergroot door de prijsstijging van de
suiker bij onveranderde crisisheffing. Maar
bovendien zou een voldoende aanpassing van
de crisisheffing op suiker in het belang zijn
van de suikerbietenverbouwers zelven, omdat
een te hooge prijs van de suiker den consu-
ment ongetwijfeld zal nopen het verbruik in
te perken.
FRANKRIJK MOET WAAKZAAM
BLIJVEN.
De Fransche pers ontvangt over het alge-
meen de rede van Hitler zonder verbazing en
zonder diepe reactie. In Le Jour schrijft Bail-
by, dat de toon van de rede terughoudend
was, behalve waar het Polen betrof. Over dit
land is g'esproken in bewoordingen, welke
woord voor woord gewogen moeten worden en
welke dreigend genoeg zijn. Bailby voegt
hieraan toe, dat men waakzaam moet blijven
en niet vergeten, dat „den mensch de spraak
is gegeven om zijn gedadhten te verbergen".
d'Ormesson schrijft in de Figaro, dat de
rede voornamelijk een oratio pro domo was.
Bourgues schrijft in de Petit Parisien, dat
het doel van de rede blijkbaar was het drie-
voudig verbond tusschen Polen, Engeland en
en maar te praten, te praten, uren achter
elkaar
,,'We zijn maar een minuut of vijf hier bin
nen geweest", zei hij bedaard. ,,Ik ben bang,
dat je kou zal vatten, lieveling."
,,Ik vat nooit kou", zei zij met nadruk. ,,Ik
ging hierheen omdat ik wou afkoelen en om
dat ik rust wilde hebben." g
,,Dat is een duidelijke wenk, dat mijn ge-
zelschap niet gewenscht is", zei hij: met een
vriendelijken glimlach, terwijl hij hoopte,
dat ze zou protesteeren. Maar dat was ver-
geefsche hoop.
,,Ik ben in geen humeur om te praten",
zei ze zoo luichthartig mogelijk. „Ga terug en
amuseer Bios en Giechel, want die zullen dien
armen Jack nog den dood aandoen."
,,Laat Jack op zichzelf passen", vond hij.
„Ik wou veel liever bij jou blijven, schat."
Hij kon haar gezicht niet zien, wat mis-
schien wel zoo goed' was, want nu werd hem
den minachtenden trek om haar mond be-
spaard.
,,Ik wou toch maar liever, dat je terug-
ging"', hield zij vol.
„Ik zal je gehoorzamen, lieveling", ant
woordde hij.
,,'Het is mijn plieht om je vanavond ge-
hoorzaam te zijn de laatste avond niet-
waar? Morgen zal jij mij gehoorzamen" en
hij glimlachte teeder. Morgen om dezen tijd,
Lorrie, zijn we op weg naar Frankrijk
naar zonneschijn, warmte en geluk.
Vanavond is vanavond en morgen is mor
gen", gaf ze ten antwoord, met moeite glim-
lachend. „Ga terug en help Jack en Greta
om die ongeluikkige stakkerds te amuseeren,
die we genoodzaakt hebben om bij ons op be-
zoek te komen. Ga met sir Christopher pra
ten en ga Bios en Giechel venhaaltjes ver-
tellen. Ik... ik wil een poosje alleen zijn."
Hij kon moeilijk weigeren en ging, maar
voor hij dit deed, nam hij een shawl van den
kapstok en sloeg die om haar heen, fluiste-
rend: „Pas op lieveling, de hal is koud na die
Frankrijk te breken; dit is evenwel een ijdele
hoop, eerder zal het tegendeel worden bereikt.
Volgens de Excelsior is de rede het beste
middel geweest om het Britsche volk te over-
tuigen van de juistheid van de beslissing van
Chamberlain. Ook was het een goed middel
om de vaderlandsliefde van de Polen te ver-
grooten en Warschau te drijven naar een
overeenstemming met.Mouskou. Wat betreft
de antwoorden op Roosevelt's boodschap is
Pays van meening, dat deze niet weinig zul
len bijdragen tot de herziening van de neu-
traliteitswet.
Harm el schrijft in de Peuple, dat indien
men niet begrijpt, dat na de rede een dijk
tegen geweld moet worden opgeworpen, de
dictators gelijk hebben te gelooven in him
brute kracht en het verachten van het intel
lect. Men moet evenwel wachten op de reac
tie, welke buiten Duitschland en zijn vazal
Italie zal komen.
De indruk in Zuid-Slavie.
De officieele houding van Zuid-Slavie ten
aanzien van Hitlers redevoering kan volgens
Reuter als volgt worden samengevat:
1. Men geeft uitdrukking aan voldoening
ever het feit, dat over Zuid-Slavie gesproken
is als over een bevriende natie.
2. Verklaard wordt, dat de controverse
tusschen Hitler en Roosevelt niet de zaak van
Zuid-Slavie is.
Een dergelijke houding wordt uiteraard in-
gegeven door den delicaten diplomatidken
loestand van Zuid-Slavie. Niet-officieele
kringen hebben met gemengde gevoelens
naar de redevoering geluisterd en sommigen
vragen zich af, waarom het noodig geacht
nioest worden om zooveel jonge mannen onder
de wapenen te roepen, wanneer Zuid-Slavie
er in geslaagd is vriendschappelijke betrekkin-
gen te vestigen met zijn buren.
De indruk in Litauen.
Hoewel Hitler opnieuw verzekeringen heeft
gegeven voor de veiligheid en de neutraliteit
van Lithauen, schijnt men te Kaunas volgens
Reuter van meening te zijn, dat de rede ook
voor Lithauen geen vermindering van de
spanning heeft gebraoht, omdat een stijgende
Duitsch-Poolsche spanning verwikkelingen in
Oost-Europa zou kunnen doen ontstaan.
Hitler's verwijzing naar de markten der
Oostzee-provincien wordt hier ibeschouwd als
sen aanwijzing voor den Duitschen wenscn
een overheerschende positie in den buiten-
lauaschen handel van Litauen en de andere
l'andstaten te verkrijgen.
WIL ENGELAND NIEUWE
ONDERHANDEUNGEN MET BERLIJN?
De B'ritsche regeering zal haar ambassadeur
te Berlijn, sir Nevile Henderson, opdracht
geven, zoo spoedig mogelijk ophelderin.g te
vragen over zekere punten in Hitler's rede, in
het bij zonder met betrekking tot zijn verkla-
ring, dat hij gaame bereid is met Engeland
in onderhandelingen te treden over een vloot-
verdrag, meldt de Daily Mail.
Henderson zal een onderhoud aanvragen met
von Ribbentrop, den Duitschen minister van
buitenlandsche zaken.
Dat Hitler het vlootverdrag van 1935 heeft
opgezegd, was geen verrassing voor Londen.
Men had dezen stap reeds in de afgeloopen
maanden verwacht.
Men is het er te Londen nog niet over eens,
of Hitler's aanbod van nieuwe onderhandelin
gen en de wensch om te komen tot een beter
begrip van elkaars moeilijkheden slechts slaat
op de vlootverhoudingen dan wel op het pro-
bleem van de bewapening in zijn geheel.
De diplomatieke correspondenten van de
bladen zijn van meening, dat in verband met
de klacht*van Duitschland over een omsinge-
lingspolitiek, de Britsche regeering bereid is,
tezamen met andere, Duitschland een garantie
warme kamer."
Lorrie hoorde zijn zachte voetstappen zich
verwijderen, daarna hoorde zij het drukke ge-
praat, toen de deur openging en hij het salon
binnentrad. Instinctief ging ze dichter naar
de haldeur toe.
Wat zag het er buiten met het maanlicht
stil en vreedzaam uit! Die lieve oude tuin!
Wanneer zou ze hem weerzien? Wat zouden
er veel vervelende maanden voorbijgaan, eer
ze den moed zou hebben naar het oude huis
terug te gaan en te droomen van den tijd,
toen zij en Guy met een rilling wierp ze de
gedachte ver van zich.
Welk recht zou zij, de vrouw van Seymour
Melford hebben om te denken aan lord Ken-
dale, die met een andere vrouw getrouwd zou
zijn. Haar hersenen waren verward, haar hart
deed pijn als ze in doffe wanhoop dacht aan
den komenden dag. Half zonder te weten, wat
ze deed, deed ze de deur open en ging naar
buiten. Het was koud buiten, maar Lorrie's
voorhoofd en haar handen schenen nog
steeds te branden. Haastig rusteloos, liep ze
over het effen grintpad, waar ze als kind op
had leeren loopen, naar het hek.
Morgen zou ze er voor de laatste maal als
Lorrie Latimer doorgaan! De laatste maal!
Met een zwakken kreet van ellende wend-
de zij zich af en leunde tegen den lagen muur,
die het kerkhof scheidde van den tuin van de
pastorie. Zonder het te weten of was het
een soort instinct was ze op dezelfde plek
blijven staan, waar Guy en zij samen hadden
gepraat op dien avond van het diner op De
Dennen, de avond toen ze hem het portret van
den zwarten, Afrikaanschen zendeling had
gegeven. Wat leek dat lang geleden. Was zij
dat wel geweest, die toen met hem gepraat
had of een andere Lorrie Latimer? Terwijl
ze dit zich zelf afvroeg, ging er' een eigen-
aardige trilling door haar been een trilling
van angst en van niets anders, onbestemds^
want ze hoorde voetstappen op het korte
wintergras van het kerkhof achter haar. Een
te verleenen tegen een aanval, mits Hitler
bereid is van zijn kant ook een bindende be-
lofte af te leggen niet tot een aanval te zullen
overgaan.
DUITSCH MEMORANDUM AAN
LONDEN.
In het Duitsche memorandum aan de Brit
sche regeering wordt o.m. verklaard, dat, toen
de Duitsche regeering in 1935 aan de Britsche
regeering het aanbod heeft gedaan door een
verdrag de sterkte der Duitsche vloot in een
bepaalde verhouding te brengen tot de sterkte
der zeestrijdkrachten van het Britsche rijk,
zij dat heeft gedaan op grond van de vaste
overtuiging, dat de mogelijkheid van een ge-
wapend conflict tusschen Duitschland en
Groot-Brittannie voor altijd uitgesloten is.
De Duitsche regeering heeft steeds vastge-
houden aan dien wensch en is er ook nog
heden van vervuld. Zij is zich bewust in haar
politiek dienovereenkomstig te hebben gehan-
deld en in geen geval te hebben ingegrepen
in de Engelsche belangensfeer of deze belan-
gen op eenige wijze te hebben benadeeld.
Daarentegen moet zij tot haar leedwezen
vaststellen, dat de Britsche politiek zich on-
langs steeds verder heeft verwijderd van de
lijn van een overeenstemmige politiek tegen-
over Duitschland.
Met de nieuwe politiek van omsingeling
heeft de Britsche regeering eenzijdig aan de
vlootovereenkomst van 18 Juni 1935 den
grondslag ontnomen en daardoor dit verdrag,
zoomede de tot aanvulling daarvan overeen-
gekomen „yerklaring" van 17 Juli 1937 bui
ten werking gesteld. Hetzelfde geldt ook voor
deel 3 van het Duitsch-Engelsche vlootver
drag van 17 Juli 1937, waarin de verplichting
is vastgelegd voor een tweezijdige Duitsch-
Engelsche uitwisseling van inlichtingen.
Door deze aan de Duitsche regeering tegen
haar wil opgenomen constateeringen bleven
de kwalitatieve bepalingen van het Duitsch
Engelsche verdrag van 17 Juli 1937 onberoerd.
De Duitsche regeering zal deze bepalingen
ook in de toekomst in acht nemen en aldus
haar deel er toe bijdragen, dat een algemeene
onbeperkte wedloop in de maritieme wapenin-
gen der naties wordt vermeden.
Daarenboven zal de Duitsche regeering, in-
geval de Britsche regeering er prijs op stelt
met Duitschland opnieuw in onderhandeling
te treden over de hiervoor in aanmerking
komende prbblemen, daartoe gaame bereid
zijn.
Zij zal het toejuichen, indien het dan moge
lijk zou blijken op zekeren grondslag te komen
tot een klare en ondubbelzinnige overeen-
komst.
DE BRITSCH—ROEMEENSCHE
OVEREENKOMST.
Een overeenkomst is tot stand gekomen
tusschen Groot-Brittannie en Roemenie,
waarbij Engeland een crediet van '5 millioen
pond sterling verleent onder export-garantie,
voor het bouwen van radio-stations in Roeme
nie voor een geregelde verbinding met West-
Europa, alsmede het financieren van militaire
uitgaven.
Naar vernomen wordt is dit bedrag slechts
een begin; het totaal bedrag van de credie-
ten is nog niet vastgesteld, doch volgens
,,Financial News", zal dit hoog zijn. Boven
dien zal, wanneer Roemenie Britsche wapens
koopt, dit bekostigd worden onder garantie
van de Britsche regeering.
De leider van de Britsche missie, Leith Ross,
die ook naar Athene zal gaan, heeft verklaard
dat zijn opdracht is de garantie van de Brit
sche regeering aan Roemenie en Griekenland
te ontwikkelen. Het is waarschijnlijk, dat ook
Polen door de Britsche regeering gegaran-
deerde credieten zal krijgen.
Gafencu's besprekingen te Parijs.
De Roemeensche minister Gafencu heeft
oogenblik durfde ze haar hoofd niet omwen-
den en toen ze er den moed toe vond, gaf het
geen resultaat, want er was een wolk voor
de maan gekoimen en ze zag niets dan den
vorm van een donkeren kerktoren. Een
oogenblik later dreef de wolk voorbij en nu
zag ze, tegen een grafsteen geleund, een
man staan.
Het was de grafsteen, waarachter zij zich
verscholen had op den middag, toen Guy zijn
eerste bezoek had gebracht. De gestalte was
een jonge man in een langen ulster. Hij had
zijn kraag opgezet en zijn hoed over zijn
oogen getrokken, maar Lorrie herkende hem
onmiddellijk. Het was lord Kendale.
Geruimen tijd bleef ze roerloos staan, bid-
dende, dat hij haar niet zou zien dat hij
zich zou omkeeren en weggaan. Ze had veel
verdragen; ze had besloten den volgenden
dag zonder klacht of tranen door te maken;
maar ze wist dat ze nooit kracht genoeg kon
verzamelen om vanavond ook maar een woord
te hooren van die beminde lippen, die voor
haar verloren waren.
Het scheen dat haar gebed zou worden ver-
hoord, want nadat Guy een minuut lang on-
bewegelijk was blijven staan, bukte hij zich,
plukte een paar grassprietjes en wilde toen
heengaan. Maar toen hij een stuk of zes stap-
pen had gedaan, bleef hij staan en keek om,
alsof hij de plaats niet gaarne wilde verlaten.
Hij keek niet alleen om, maar kwam, alsof hij
half boos was over zichzelf, terug en sprong
over den muur. Hij liep voorzichtig en zacht
naar de pastorie. Een zucht ontsnapte Lorrie.
Als hij een geest had gezien, had hij niet
mder kunnen schrikken. Hij wendde zich om
en stond voor haar.
„Lorrie!" zei hij schor fluisterend. „Lorrie
Goede hemel, ben jij het?"
Onder haar shawl drukte zij haar hand
tegen haar wild-kloppend hart en dwongzich
hem koel en afgemeten te antwoordden. Ze
dacht tenminste dat ze dat deed, maar ze
wist niet dat haar lippen beefden en haar
stem schor klonk.
Zaterdag te Parijs de ambassadeurs vna Polen,
Turkije en de Vereenigde Staten en de gezan-
ten van Zuid-Savie en Griekenland ontvan-
gen. In een interview verklaarde Gafencu
over de FranschRoemeensch betrekkingen,
dat zij hartelijker en vertrouwelijker zijn dan
ooit. Alles is reeds geregeld tusschen onze
beide bevriende landen. Ik voer besprekingen
met den minister van handel, Gentin, over de
middelen om de economische betrekkingen
tusschen Frankrijk en Roemenie doeltreffen-
der te maken.
Gafencu was onder den indruk van de stem
ming, die hij te Parijs had aangetroffen, en
zeide: ,,Een sterk Frankrijk is een hechte
waarborg voor den vrede''.
DE INVOERING VAN DEN DIENSTPLICHT
IN HET BRITSCHE RIJK.
Op een vergadering te Glasgow heeft het
Schotsche vakvereenigingscongres besloten,
zich bij de Engelsche vakvereenigingen aan te
sluiten in den strijd tegen de invoering van
conscriptie. Little, de voorzitter van den bond
van electriciens en machinisten, zeide, dat er
moeilijkheden in de munitiefabrieken zouden
uitbreken, als de regeering haar plannen on-
gewijzigd zou trachten door te zetten en Elgin,
een ander bestuurslid, zeide, dat Chamber
lain door het breken van zijn gelofte, nu ook
de vakvereenigingen bevrijd had van de van
haar kant gegeven belofte van medewerking
aan het defensieprogram.
Op een bijeenkomst van de Primose League,
in de Abert Hall, heeft minister Simon ge-
zegd, dat het volk in de kwestie van den
dienstplicht veel hechter achter de regeering
stond, dan de uitslag- der stemming in het
Lagerhuis zou doen vermoeden. Het zou ook
inderdaad meer dan erg geweest zijn, als het
land over zulk een zaak op zulk een tijdstip
als het huidige, emstig verdeeld had kunnen
zijn.
De minister had het verwijt gehoord, dat hij
zelf uit het kabinet-Asquith was getreden,
omdat hij tegen de invoering van dezelfde
conscriptie geweest was. Inderdaad had hij
toen gevreesd voor dezelfde verdeeldheid als
de arbeiderspartij nu als motief voor haar
tegenstemmen had aangevoerd. Maar de ge-
beurtenissen hadden spr. in het ongelijk ge
steld, zooals zij thans alle tegenstanders in
het ongelijk zouden stellen. De maatregelen,
welke de regeering heeft voorgesteld, hebben,
naar spreker's meening, de algemeene toe-
stemming van het volk, ook in arbeiderskrin-
gen, verkregen.
In een korte rede zeide minister Kingsley
Wood in dezelfde taal, dat de dienstplicht een
stap was op den weg naar behoud van den
vrede en een contributie van Engeland voor
het vestigen van orde in de wereld.
Anthony Eden heeft te Kenilworth een rede
ten gunste van den dienstplicht gehouden,
waarin hij geen nieuwe argumenten naar
voren heeft gebracht.
In Iersche kringen stelt men zich, volgens
Reuter, op het standpunt, dat burgers van
Icrland, die in Groot-Brittannie en Noord-
Ierland wonen, niet aan den dienstplicht
onderworpen kunnen zijn. Van Britsche zijde
verdedigt men daarentegen de opvatting, dat
de aanvaarding van de wet op het staats-
burgerschap van Ierland iemand niet de Brit
sche nationaliteit doet verliezen. Indien zoo
iemand, aldus zegt men, in Groot-Brittannie
woont en aanspraak maakt op de rechten en
privilegien van Engelsch onderdaan, is hij
ook aan den dienstplicht onderworpen.
HITLERS MEMORANDUM AAN POLEN.
De Duitsche regeering heeft, volgens het
Handelsblad. aan de Poolsche regeering een
memorandum overhandigd, waarin o.m. wordt
verklaard
De Duitsche regeering heeft door de van
Poolsche en Britsche zijde openbaar gemaakte
,,Ja, ik ben het."
Hij bleef stilstaan en ze keken elkaar aan.
Indien hij de verandering in haar gelaat zag,
ook zij merkte die hij hem op.
--Jijjij! herhaalde hij, alsof hij maar niet
kon gelooven, dat ze het echt was en geen
visioen, opgeroepen door het verlangen van
zijn kloppend hart. ,,Wat doe jij hier in de
kou?"
"Ik ik kwam naar buiten om wat af te
koelen", hijgde ze, terwijl ze trachtte kalm
en onverschiUig te spreken, alsof het heel ge-
woon was, dat hij hier op dezen specialen
avond ronddrentelde, inplaats van mijlen ver
weg te zijn, zooals iedereen dacht.
„Het vriest!" zei hij, „en jij loopt alleen
buiten"', voegde hij erbij, ternauwernood we-
tend wat hij zei, terwijl zijn oogen gericht
waren op het lieve gezichtje, terwijl het he-
vige verlangen van zijn ziel duidelijk op zijn
gelaat stond afgeteekend.
,,Je bent hier", zei ze. Waarom? Di
ze zeiden, dat je in Latcham was."
„I'k was vanmorgen in Latcham", bevestig-
de hij. ,,Een paar uur geleden was ik nog niet
van plan hierheen te komen."
Zij zweeg een oogenblik. Zijn stem was
hard en bitter, maar klonk als hemelsche
muiziek in haar ooren. Ieder woord ging naar
haar hart en veroorzaakte een nieuwe won-
de. De stilte, de straikke blik van zijn oogen,
werden tenslotte onverdragelijk.
"Ik ik zou je willen bedanken voor je
mooie geschenk en je goede wenschen," zei
ze slapjes.
„Doe dat niet", zei hij ruw. „Als het moge
lijk was geweest, zou ik je niets hebben ge-
stuurd. Maar dan zouden er gekken zijn ge
weest. die met hun leelijke tongen waren
gaan kletsen en kwaadspreken. Anders zou
ik je geen woord van me hebben laten hoo
ren. Waarom zou ik?"
,,Neen", zei ze onderdanig, „waarom zou ie
ook J
(Wordt vervolgd.)
o
