ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN LORRIE Feuilleton No. 9875 MAANDAG 13 FEBRUARI 1939 79e Jaargang Binnenland Buitenland EERSTE BLAD HET OVERLIJDEN VAN DEN PAUS. Iriep, Kou, Pijn. heTpen'hierbJ ,4>«nanmi NEUZENSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen f 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen fr. per post /1,55 per 3 maanden Bij voor uitbetaling fr. per post 5,60 per jaar Voor Belgie en Amerika f 2,overige lan den 2,35 per 3 maanden fr. per post Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling. Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE GIRO 38150 TELEFOON No. 25. ADVERTENTIeN Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20. IiLEINE ADVERTENTIEN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling. Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave. DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND. In verband met het overlijden van Paus Pius XI was Vrijdag aan de gezantschaps- gebouwen en aan het gebouw van het de- partement van buitenlandsche zaken te Den Haag de vlag halfstok uitgehangen. Minister Patijn heeft Vrijdagmiddag een bezoek van rouwbeklag gebracht aan den Pauselijken internuntius, mgr. P. Giobbe. Ook Minister Romme heeftf Zaterdag een bezoek van rouwbeklag bij' den pauselijken internuntius afgelegd, om de rouwregisters te teekenen. HET OVERLIJDEN VAN DEN PAUS. De vlag halfstok van den toren van een Ned. Herv. Kerk. In Protestantsche kringen te Bergen op Zoom heerseht groote ontstemming over het feit, dat op last van den burgemeester van den tonen van de Ned. Heirv. Groote kerk de vlag halfstok is geheschen ter gelegenheid van het overlijden van den Paus. Kerkeraad en kerkvoogdij staan daartegen- over volkomen machtedoos, aangezien toch de kerk eigendom der Ned. Herv. gemeente is, doch niet de toren. Deze immers is, zooals meetr het geval is, eigendom van de burger- lijke gemeente. Naar de Ned. Herv. predikant Ds. H. de Jonge mededeelde, gaan de bezwaren nlet tegen het feit, dat van gemeentewege ibiji het overlijden van den Paus halfstok gevlagd wordt, ook al acht men dit in principe on- juist. doch men acht het zeer onkiesch, bij het overlijden van den opperherder van de R. K. kerk, van gemeentewege die vlag half stok uit te steken van den toren van een Ned. Herv. kerk. Het is troiuwens niet de eerste maal, dat de Ned, Herv. Gemeente moeilijkheden met de bungerlijke gemeente heeft over den toren en ook thans zal de kerkeraad zieh beraden, welke stappen door hem zullen worden ge- nomen, ook al verwacht men van een protest wedng resultaat. HET GEVAL MARTENS. Namwel^jks had, schrqft de N. R. Crt., .Spaak zijin kabinet weer bij elkaar gelijmd, of op- niauw weto de knuppel in het hoemderbok ge- worpen en het geheele werk kan van begin af aan worden hervat. De liberals minister® ver- klaarden, dat ziij niet laniger in het kabinet komden medewerken, indien die benoeming van dir. Martens als lid van- de Vlaamsehe Acade- mie werd gehandhaaft. Spaak heeft, volkomen terecht en zeer correct, in deze eisehen niet wlllen treden en heeft het ontslag van h'et kabinet aangeboden. Enikele d'agen geledien hebben wij reedia uit- eengezet, hoe het leven van Spaak zuur werd gemaakt door politieke mede en tegenistan- ctefn3, die iedier oogenblik een ander argument gebruiken om den val van het kabinet te ,be- werkstelligen. Door hoeveel crisis heeft Spaak zi/ch den laatsten tijd al niet moeten worste- len Het is een emdelooze en trieste reeks, te meer, omdat de opponentan niet bij machte Bijn om een oploasing van meer blijvenden aard aan de hand te doen. In het rumoer, dat om de benoeming van Martens is onitstaan, moet men twee dingen Boheip onderschelden: eenerzijds de zaak-Mar- tens opzichzelf, anderzijds de politieke gesebil- len, welke zieh van dit geval bedienen. Want het gaat hier ten slotte niet om een bepaald persoon. Het gaat hier om de plaats van twee volksgroepen in de Belgische staatsgemeen- sehap, een strijd, welke reeds lang de veirhitte gemoederen bezig houdt, en waarin men nu in Door CHARLES GARVIOE. 19)Vervolg Met wijdopen neusgaten en gloeiende oogen spande Gypsy iedere zenuw in. Centimeter na centimeter won hij op zijn tegenstander en verminderde hij den afstand. De menigte stond zwij.gend te kijken naar zooveel moed en volharding; doodstil was het. Niemand juichte niemand bewoog zieh. Zoo wit als de dood stond Seymour Melford met zijn kijker tegen de oogen gedrukt. Hij kon van razende woede niets zien. Meter na meter won het natte, modderige paard op zijn tegen stander. Toen kwam het oogenblik dat hij naast het Ieraphe paard reed, het volgende oogenblik nam hij de leiding. Nu vond het pur bliek de tongen weer terug en Gypsy wint! Gypsy wint! toch nog!" klonk het van alle kan ten. Nog drie seconden en lord Kendale boog zieh voorover om den heeten dampen- den nek met zijn hand aan te raken. Het was een laatste beroep op hem en Gypsy gaf er gevolg aan. Ala een pijl uit den boog sprong hij voorwaarts en Bet zijn tegen stander wel een twaalf meter a-chter zieh toen hij de eindstrsep passeerde. (Ben daverend gejuich volgde. Mannen gooi- den met hun hoed in de lucht; vrouwen wuif- den met zakdoeken en programma's en te- midden van die opwinding kwam de winnaar langzaam het veld afrijden. Tegenover de groote tribune steeg hij uit het izadel, maar voor hij' den grond kon bereiken, was hij al omgeven door de menigte, die het poBtiecor- don verbroken had. Zij schreeuwden en juich- ten hem opgewomden toe. Iemand hielp hem Martens een figuur ziet, waaruit eeni»ge munt geslagen kan worden. Wij kunnen on® zeer goed indenken, dat be noeming van dr. Martens ibij de Walen groote oppositie heeft gewekt. Men moet niet ver- geten, dat duizenden hun familieleden in den wereldoorlog verloren, dat andere duizenden hun leven hebben igewaagd in den strijd en dat tij d ens dien oorlog Martens samenwerkte met de tegemstanders en diaarbij niet steeds gelukkig in zijn daden is geweest. Vele Walen zien in hem een landsverrader, ook al is1 dat etellig niet het geval. Maar hier spreken ge- voelens, hier spreekt niet het verstarad'. Want indien men het verstand liet spreken, dan zou men algemeen in den lande begrijpen, dat er nu eenmaal amnestie is en dat in het lands- belanig zooveel mogelijk tegenstellingen over- brugd moeten worden. In deze tijden is er geen ruinate om de tegenstellingen te ver- breeden. Men moet dan maar eens kwaad voor lief nemen^ men moet dan maar eens berus- ten in iets, wat voor het gevoel niet prettig is of zelfs erger, omdat een grooter belang, de eenheid van den staat, op het spel staat. Zet een- streep onder het verleden; aanvaardt nu ook -alle gevolgen van de amnestie en tracht niet daarop af te dingen. Vasthouden aan gedane dingen ibrengt nimmer winst. Wie nu moet regeeren, moet vooruit zien, moet zorgen voor de toekomst, een toekomst, welke anders ds dan het verleden. Want ook Martens heeft zijn fouten ingezien en is bereid loyaal met Belgie mede te werken. Konirag Leopold heeft Martens de onder- scheiding van de benoeming gegeven. De actie tegen Martens wordt daardoor een actie tegen den Koning, tegen zijn politiek van, verzoening van de beide volksdeelen, welke poldtiek door ieder niet direct belanghebbende als zeer juist en in het belang van onze zuiderburen wordt geoordeeld. Men wenscbt door deze activiteit een Koninklijk ibesluit ongedaan te maken. Men komt in open verzet tegen een beslissing van het landshoofd. Is de houding der opposanten onjuist en on- waandig, zij is in ieder geval menschelijk be- grijpelijk. Dit laatste kan niet gezegd worden van de ministers, die het kabinet verlieten. Indien zij' zulke overwegende bezwaren had- den tegen deze benoeming, dan hadden zij hun samenwerking moeten staken op het oogenblik van de benoeming, dan hadden zij niet, toen de benoeming eenmaal een feit wasbereid moeten zijin plaats te niemen in het gereorga- ruiiseerde kabiiniet-SpaakToen zij dat deden, verloren zdj hun moreel recht om dit feit nog- maals aan te grijpen. Wellicht hadden zij ge- hoopt, dat de volksvertegenwoordigmg Spaak wel ten val zou brengen. Nu blijikt, dat zij. zieh daarin vergist hebben, hadden zij die conse- quenties moeten dragen. Nu zij er alsnog op terugkoHien, is hun houding een' weindg sma- kelijke politieke manoeuvre geworden, waar in' die' zaak-Martens niets anders' is dan een voorwendisel, een stok om dien hond te slaan. Dat is geen houding, wielke bewondering af kan dwingen, dat is een optreden, dat met principes niets te maken heeft. Middelerwija zit Belgie voor de zooveelste maal in enkele maanden in een politieke im passe, Er moet gewerkt worden, maar maand in, muand uit gaat een groot dieel van. dten tijd verloren met politieke besprekimgen, het- zrj tusschen de volksdeelen', hetzij tusschen de partijien. Noch op het eene, moch op het andere gebied kan men een afdoende oplosslng be reiken. Want tensiotte moeten zij samen leven en samen werken, met alle lusten en lasten, welke daaraan zijn verbonden. Naar het zieh laat aanzien, weet ook de Koning met deze crisis geen raad. Hij heeft althans den verschillende ministers van staat verzocht zieh nog eens te beraden, wat in deze zaak kan worden gedaan en wacht voor- loopig maar af. De drie-partijen-regeering heeft tot dusverre allerminst getoond een bruikbaar apparaat te zijn. Een regeering van twee partijen, hoewel in een wijden ulster en velen drongen op om hem de hand te schudden. Met zijn gewone, zorgelooze glimlachje zag lord Kendale dit ailes aan, tot hij kon ont- snappen. Hij haastte zieh nlet naar de groote tribune, waar alle notalbelen zaten te wach- ten om hem te verwelkomen, maar hij ging regelrecht naar zijn gasten. Lorrie's geziohtje had nu weer haar gewone kleur teruggekre- gen, maar haar lippen beefden nog en haar oogen schitterden onder de lange wimpers. Seymour Melford was de eerste, die den overwinnaar begroette. Aan zijn gezicht te oordeelen, was hij even blij als iedereen. Bravo, lord Kendale!'"' zei hij hartelijk. ,,Prachtig gedaan! Ik feliciteer u hartelijk." ,,Dank u,", antwoordde Guy vriendelijk. ,,Het scheelde maar een haartje, nietwaar. E5en kerel wuifde met een lap vlak voor den kop van het paard en dat bracht hem even van de wjjs." ,,.Zoo", zei Seymour. ,,Dat heb ik niet ge- zien. Het was toch zeker een ongeluk? Het zal toch niet expres gedaan zijn?" ,,Expres?" zei lord Kendale. ,,G, neen de kerel werd opgewonden, denk ik en wilde ons zeker aanvuren. Groote hemel, hij had bijna de heele boel in de war geschopt." Terwijl hij sprak ging hij naast Lorrie zitten. Zijn zijden jasje .was gescheurd en ge- vlekt, het water droop er nog uit, er was een krab op zijn gezicht en modderspatten op zijn voorhoofd, maar hij zag er even zorgeloos uit als altijd en gelu.kkiger dan anders. ,,Bn, juffrouw Latimer,"' zei hij. ,,Ik hoop, dat u het aardig hebt gevonden. Het was op het kantje af, nietwaar?" Zij keek hem kalm aan met volkomen zelf- beheersohing. Hij kon weinig vermoeden hoe bleek haar geziohtje een paar minuten ge- leden was geweest en hoe angstig haar hartje had geklopt. ,,Iik weet niet, wat u aardig vindt," zei ze; ,,ik vind het een dwaze boel. En ik was erg geschrofcken." Hij lachte, maar zijn oogen keken blij. technis'ch mogelijk, vindt tot dusverre weindg metemming. Kamemntbinding en nieuwe ver- kiezingen is vermoeddijk al evenmin een op- lossing, welke bevrediging kan brengen. Want die samens'telling van de Kamer zou niet in- grijpend veranderen en het is zeker onge- wenscht om de Viaamsche kwestie tot inzet van een verkiezin.gsstrijd te maken. De ge moederen zijn reeds hoog genoeg opgelaaid. Wat dan? Men heeft getracht van de be noeming van Martens een zaakje te maken. Van enikele zujden is voorgeeteld, dat Martens vrijwillig terug zou treden en in ruil daarvoor zouden de Vlamingen volledige cultureeie autonomie krijgen. Een weinig handige ma noeuvre, naar het ons wil voorkomen. Want indien de Vlamingen zien, dat cultureeie auto nomie duis wel mogelijk is, dan zullen zij straks beide vragen, en de handhavinig van de benoe ming van Martens fen de volledige cultureeie autonomie. Juist in deze onderhandelingen schuilt voor den Belgischen staat een gevaar. In hun ijver om Martens maar verwijderd te zien, worden tegenprestaties aangeboden, waarvan de ge- volgen niet steeds overzien kunnen worden. Belgie moet een eenheid blijven, het heeft niets; te winnen bij een oplossing, welke langs den weg van het federalisme op den duur tot een innerlijke verzwakking zou kunnen leiden. DE STRIJD IN SPANJE. Generaal Miaja wil niet met Franco onderhandelen. Generaal Miaja heeft, naar Havas uit Valen cia meldt, officieel tegengesproken, dat de buitenlandsche berichten juist zouden zijn, volgens welke hij er in zou hebben toege- stemd te onderhandelen met generaal Franco. Havas meldt uit Ferpignan, dat men het vertrek der rep ubl'i keinsche regeering naar de centrale zone nog steeds als ophanden be- schouwt. Men is n.l. van oordeel, dat de aan- wezigheid der regeering aldaar noodzakelijk is, welke oplossing ook gegeven zal worden aan het Spaansche probleem. Voor de orgamsatie van den tegenstand of voor onderhandelingen over een wapenstil- stand moet de regeering in Spanje zijn. Het standpoint van Negrin en zijn aanhangers is bekend: zij willen den strijd in de centrale zdne voortzetten. De vraag is hoeveel poli tieke persoonlijkheden Negrin zullen volgen. Terwijl eenige dagen geleden de afvalligheid nog verwacht werd van de gematigde minis ters, schijnt deze mogelijkheid thans terzijde ■gesteld te zijn. Er blijft echter nog het par- lement, de geconstitueerde lichamen, die den staat vorrnen. Men kan zeggen, dat ook hier die ibesluiten der regeering de laatste aarze- lingen zullen wegnemen van de afgevaardig- den, de magiistraten, ambtenaren en militai- ren. Zoodra de regeering haar besluiten in Spanje zal kunnen afkomdigen, zal zij zeker een deel van haar gezag herwinnen. Dat be- teekent echter niet, dat die oppositie van hen, die haar zullen zijn gevolgd, zal verminderen, Integendeel, de politiek van weerstand zal slechts zwakken steiun vind'en, maar sommigen denken, dat horn aanwezigheid juist een ele ment is, dat een sterken invloed zal uit- oefenen op een vreedzamer regeling van het conflict. Republikemsche blad'en roepen de bewoners van het centrale gebied tot verderen tegen stand op. Vooral die amarchosyndicalistisehe en socialistische bladen veriangen de verdedi- gdng tot het uite.rste. Verder is de provinciale conferentie der commumisten begonnen, waar- bij o.m. de isamenwerking der partij met de regeering zal worden besproken. In officieele kringen te Louden wordt voorts vemomen, dat het bericht, volgenis hetwelk Sir Alexander Cadogan, de permanente onder- secretaris van het Foreign Office, besprekin- gen zou hebben gevoerd met den hertog van Alva over een; wapenstilstand in Spanje, on gegromd ds. „Was u geschrokken O, er was heelemaa] geen gevaar." ..Niet? Daar ben ik blij om." En schijnbaar onsehuldig ging ze verder, mijn hart klopte verschrikkelijk; ik was zoo bang dat hij zieh bezeerd zo-u, hebben." ,,IHij? Wie Trevanion vroeg hij. .,Neen, het paard uw paard natuurlijk," legde zij uit. ,,0," zei hij en zijn gezicht betook: ,,Is het dat. Dacht u aan het paard?" Natuurlijk,en ze zag hem met wijdopen oogen aan. ,,Ik vind het erg onrechtvaardig, ziet u." .Onrechtvaardig ,,Ja. Waarom moeten die stakkers gedwon- gen worden om over die ellendige hindernis- sen te springen? Zou het niet beter zijn als u zelf hard liep en sprong?" Hij lachte. Hij wist zelfs niet of zij het emstig meende of niet, want er was een spoor van een schittering in haar donkere oogen en de schaduw van een gBmlach speelde om haar roode lippen. ,,Geen slecht idee," zei hij. „Op de volgen de vergaderlng zal ik het voorstellen. Het zou in ieder geval niet zoo gevaarlijk zijn voor onze haizen." Diana had nog niet gesproken, maar zij had haar groote, zachte oogen op lord Kendale laten rusten, toen hij het groepje naderde en er had een uitdrukking van bewondering in gelegen en zonder een woord te. spreken had zij hem toch gelukgewenscht. Nu wendde zij zieh tot hem en haar zachte stem vroeg: ,3ent u er zeker van dat u niet gewond bent, lord Kendale? We zijn erg angstig geweest, nietwaar juffrouw Latimer?" iGuy lachte. ,,Ik heb me heelemaal niet bezeerd", zei hij. „fHet leek precies of u zoudt doodvallen", zei ze eenigszins huiverend. ,,Ja? Zoo'n val lijkt altijd erger dan het is. Ik voelde me een oogenblik erg suf, maar dat was niets. Het is alleen een wonder dat Gypsy niets gebroken heeft. Dat zou een Vrijdag is tegen den ocbtend kolonel Mo desto, de commandant van het Ebro-leger, die Donderdag nog de stelBngen ten zuiden van Figueras .bezet hield, met zijn staf via den Banyiuls-pas Frankrijiki ibinnengetrokken. Vrijdagnacht is de Culerabrug en zijn ver- scheidene verbindingswegen tusschen Figue ras en Port-Bou door de reigeerinigstroepen vemield. Zoowei langs den weg als langs de spoorlijn zijn hiermede de verbindingen tus schen Frankrrjk en Spanje verbroken. Vol gens te Cerbfere ontvangen inliehtingen, ver wacht men, dat de eerste deelen van het leger van Franco in den namiddag aan de grens bij Cerbfere zullen verschijnem De aankomst der rechtschen aan de Fransche grens. De aankomst der rechtsche troepen aan de Fransche grens is zonder moeilijkheden ge- schied. Langs den (geheelen weg van Figueras tot Le Perthus trokken de rechtschen, voor- afgegaan door tanks, op met wapperende vaandels in voile vrachtauto's, toegejuicht door de bevolkimg. Een half uur later werden zij gevolgd) door vrachtauto's met guardia civil. Op hun weg ontmoeten de rechtschen de overblijfselen van het republikeinsche leger, terwijl zij ter hoogte van Viure gedesorgani- seerde elementen passeerden, die van den ver deren teirugtocht afzagen. De zone, gelegen in den vierhoek Le Perthius, Figueras, Olot en Coldaras, tegenover Prats de Mollo, is nog slechts gedeeltelijk bezeit. De bezetting zou Vrijdag voltooid worden. Na de aankomst van de rechtsche troepen te Le Perthius hebben dirie rechtsche gene- raals zieh naar den bevelvoerenden Franschen generaal begeven, en hem harteljjk de hand gedrukt. Later kwam ook generaal Solchaga, die het 'bevel voert over het Navarreesche leger. Hij zeide, dat de linksehen te Figueras geeni tegenstand hadden geboden. Hij ver- klaarde voorts, niet te gelooven, dat de huidige episode het elude van den oorlog beteekende. Hij sprak als zijn meeming oiit, dat de regee- ringstroepen in de centrale zone krachtigen tegenstand zouden bieden. Na zieh eenigen tijd met den Franschen generaal te hebben onderhouden, keerde hij naar Spaansch gebied terug. Toen hij daar aankwam, riepem de troepen van Franco: ,,Vive Ja France", en ,,De Franschen en Span- jaarden zijn breeders." Te Cerbfere werden ontploffingen vemomen', welke er op duiden, dat de regeeringstroepen verschillende gebouwen te Portbou, aan de kust, in de lucht laten vhegen, o.a. het muni- tie-depot en het station. Den geheelen dag zijn de vrachtauto's uit Spanje blijven aanrijden. Volgens de zieh hierop bevindend'e soldaten, zijn Franco's troepen eenige kilometers ten zuid'oosten van Portbou. Voorts zijn Vrijdag 380 manschappen der intemationale brigade Frankrgk binnengekomen. Radio Malaga heeft de volgende mededee- lingen uitgezondenIn den loop van d'en mid- dag heeft het Aragoneesche legercorps zijn op- marsch ten noorden van Ripoll voortgezet en het dorp Neustoa de Nora Neria aan de Fran sche igrenis genomen. De Franische vlag werd er geheschen. Radio Union heeft een oommuniqufe uitge- geven van het republikeinsche ministerie van defensie. Het luidt: Aan het front van Cata- lonie trefcken de troepen zieh, ter uitvoerdmg van de door het commando gegeven bevelen, langzaam terug zonder den strijd te staken en in volkomen orde. Zij houden hun manschap pen en materiaal bij'een. Van de andere fron ton valt niets te melden. Franco verklaart den ooriog in Catalonie geeindigd. In een Zaterdagavond door Franco's hoofd- kwartier uitgegeven officieel communiqufe wordt gezegd: De zegevierenid oprukkende troepen hebben Zaterdag de Fransche grens bezet van Puigcerda tot Portbou. De oorlog 11 mm m iiiiiii iii i ini I mm-—III i—nr rnwrxm—nit strop zijn geweest." ,,Wiie denkt er nu aan het paard," ant woordde ze verontwaardigd. „Wel, ik bijvoorbeeld," lachte hij. „Want ik hoop nog veel geld met hem te verdienen. Hij is nog beter dan ik dacht en dat wil heel wat zeggen." 'Er begon weer een race en Lorrie vroeg wat het was. Terwijl ze dat deed, raakte ze even zijn arm aan om zijn aandacht te trek- ken. Het was maar een licht tikje, maar hij kromp in elkaar en zij zag het. ,,Wat scheelt er aan?" vroeg zij en haar gezichtje werd ernstig. ,,Heb ik u bezeerd?" ..Neen, zei hij glimlachend, ,,maar ik denk, dat u een gevoelig plekje aanraakte. Die heb ik nogal veel." ,,En u zei, dat u niet gewond was," ver- ontwaardigde zij zieh halfluid, met een eigen- aardig beven van haar lippen. ,,Ga direct eens kvjken wat er aan scheelt." ,,0, het is niets," deed hij luchtig. ,,Maar ik ga eens wat modder van me afschrappen en wat anders aantrekken. Ik ben nu niet bepaald een sieraad voor mijn omgeving, is het wel Over een paar minuten gaan we lunchen." Toen kwam hij weer naast haar staan en voegde er fluisterend aan toe: ,.Ga niet weg voor ik terugkom, alstublieft!" Waarom niet?" vroeg zij met gedempte stem. Omdat ik naast u wil zitten," verklaarde hij, terwijl zijn smeekende oogen de hare zochten. Een zachte bios kwam op haar wangen. ,,Ik zal eens zien", zei ze. ,,Maar ga nu toch. Ik heh het onaangename gevoel, dat u verschei- dene ribben hebt gebroken." 'Hij liep lachend weg en Lorrie boog zieh naar Jack. Haar anders zoo vroolijk, lucht- hartig gezichtje droeg nu een heel andere uitdrukking. ,,Jack," fluisterde ze, ,,denk je d'at hij zieh bezeerd heeft." ,,Hie, wat?" zei hij zonder zijn oogen van de race-haan af te wenden. altijd een poeder of cachet van Mijnhardt. Mijnbardt's Poeders per stuk 8 ct. Doos 45 ct. Cachets.genaamd..Mijnhardtjes"2st. lOct. Doos50ct (Ingez. Med.) in Catalonie is geeindigd. Zooals igemeld, is Puigcerda, het meest wes- telijke punt van de stoook langs de Framsch Oatalaansche grens welk nog i,n handen der republifceinen was, Vrijdagmiddag door de rechtschen bezet. Eveneens hadden de recht schen Vrijd'ag Portbou aan de kust bereikt. Nog slechts weinig republikeinsche soldaten bevinden zieh op Catalaansch gebied. Union-radio heeft het volgende commumiqufe van ten oentralen staf van het republikeinsche leger uitgezonden: Aan het front van^, Catalonie bleven onze stoijdlkrachten zieh in goede orde terugtrekken, met behoud van al haar effectieven en materiaal. Zaterdagavond is een aan-tal door dis republi- keinen vrijgelaten krrjgsgevan'genen over Le Perthus naar het rechtsche Spanje terugge- keerd. Voorts hebben ook 150 republikeinsche soldaten die eveneens verzocht hadden, naar Spanje te mogen terugkeeren, toestemming gekregen, de grens te passeeren. Negrin heeft te Valencia het volgende ver- klaaird: Na de evaeuatie van het Catalaansche leger begeeft de regeering zieh definitief naar het onbezette Spaansche gebied. Zij heeft haar officieelen zet el gevestigd in Madrid. Ondanks den tegenslag, is d'e regeering besloten om, geinspireerd door het volk, tot het einde toe d'e onafhankelij kheid en de zedfbeschikking van het land te verdedigen, in vereeniging met alle Spanjaarden. Onze beginselen maken den strijd onontbeeirlijk en deze mag niet eindigen onder een vreemde overheersching. Om een duurzamen vredte te verwerven is in de jong- ste zitting van de Cortes besloten den sitrijd niet te staken, zoolang de gestelde doeleinden niet bereikt zijn, idoeleindein, welke goedige- keurd zijn door alle parlementaire delegaties en welke alleen in staat zijn de nationale sou- veretniteit te consolideeren en de verzoening van alle Spanjaarden te verzegelen. Ondanks de gebeurtenissen in Catalonie, heeft Negrin te Madrid niets van zijn aanzien verloren, aldus Havas. Het publiek staat op het standpunt, dat de tegenslagen ndet te wijten zijn aan fouten van d'e leiders, maar aan de ongeBjkheid van den strijd, door in- menging van buitenlandsche staten. Men vraagt zieh thans af, of de vrjiand een nieuwen aanval op Madrid zal doen, of wel een offensief in de richting van Valencia zal inzetten. De Madrilenen schijnen intusschen weindg ongerust te zijn, te oordeelen althans naar het beeld, dat de stad biedt. Zaterdiag genoten talrijke vrouwen met h^ar kinderen in een heerlijk zonnetje van de buitenlucht. In een bespreking van de gebeurtenissen op het eiland Minorca schrijft de Times Wat zieh in werkelijikheid heeft afgespeeld is het volgende: Toen de Devonshire den gouvemeiur van Majorca, kolonel San Luis, naar Minorca had gebracht, verschenen er van Majorca, komende bombardementsvlieg- tuigen, in d'e kleuren van de rechtschen, boven Minorca en begonnen bommen uit te werpen. Daar San Luis aan alle werkelijk Spaansche vliegtuigen bevel had gegeven nist op te stij- gen, was hij hiervan zeer onder don indruk. Eenige oogenblikken leek het of de onderhan delingen zouden miislukken. De vliegtuigen, die, zooals iedereen zag, Italianen waren. wierpen bommen op ongeveer 200 m. van de Devonshire, welke getroffen werd. Tensiotte werden da besprekimgen hervat. Terstond werd getelegrafeerd naar Majorca, waar de Spaansche officieren even verbaasd waren als San Luis. „Denk je, dat hij zieh bezeerd heeft dat hij werkelijk gewond is?" herhaalde zij fluis terend, op een toon, dien zij tevergeefs on- verschillig trachtte te doen klinken. „Hij zegt van niet en hij lacht ,,0, hij zou zeggen van niet en blijven lachen al had hij geen enkel heel hot meer in zijn lichaam," antwoord'de Jack. Be zeerd! Dienk je, dat een man van elastiek is en dat hij zoo'n smak kan maken, zonder zieh te bezeeren? Wat zijn meisjes toch voor idioten!" (Haar gezichtje beefde, toen ze zieh nog verder over hem heenboog. ,,Ga hem na Jack en en probeer het te weten te komen. Toe, wees nu eens een Ueve jongen! Misschien misschien heeft hij iemand noodig om hem te helpen. Toe dan Jack!" ,,Och, je zanikt. ,,Hij heeft meer dan ge- noeg hulp. Hij zal me wel met een kluitje in het riet sturen." ,,Dat hindert niet, ga toch maar. Doe het om mij een plezier te doen," ging ze vleiend verder. En mopperend volgde Jack lord Ken dale naar de kleedtent. Op hetzelfde oogenblik bijna verwijderde Seymour Melford zieh en begaf zieh tusschen de menigte, die nu, dooreenwoelde over het grasveld. Teleurstelling en woede raasden in zijn binnenste, maar zijn bleek gelaat droeg een masker van onbewogen kalmte en zooals hij voorwaarts drong met zijn gemakkeltjken glimlaeh op de lippen, zou iedereen hebben ge zegd: Dat is tenminste iemand, die met zijn werk van dezen morgen bevreden is. Na een paar minuten reeds zag hij den man, dien hij zocht. Hij keek hem even aan en liep toen door, overtuigd als hij ervan was, dat zijn medepUchtige zou volgen. Een oogen blik later vo-eldte hij, een tikje op zijn arm en de weinig vertrouwenswekken.de gestalte stond naast hem. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1939 | | pagina 1