ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
LORRIE
Feuilleton
No. 9875
MAANDAG 13 FEBRUARI 1939
79e Jaargang
Binnenland
Buitenland
EERSTE BLAD
HET OVERLIJDEN VAN DEN PAUS.
Iriep, Kou, Pijn. heTpen'hierbJ
,4>«nanmi
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen f 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post /1,55 per 3 maanden Bij voor uitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige lan den 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20.
IiLEINE ADVERTENTIEN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
In verband met het overlijden van Paus
Pius XI was Vrijdag aan de gezantschaps-
gebouwen en aan het gebouw van het de-
partement van buitenlandsche zaken te Den
Haag de vlag halfstok uitgehangen.
Minister Patijn heeft Vrijdagmiddag een
bezoek van rouwbeklag gebracht aan den
Pauselijken internuntius, mgr. P. Giobbe.
Ook Minister Romme heeftf Zaterdag een
bezoek van rouwbeklag bij' den pauselijken
internuntius afgelegd, om de rouwregisters
te teekenen.
HET OVERLIJDEN VAN DEN PAUS.
De vlag halfstok van den toren van
een Ned. Herv. Kerk.
In Protestantsche kringen te Bergen op
Zoom heerseht groote ontstemming over het
feit, dat op last van den burgemeester van
den tonen van de Ned. Heirv. Groote kerk
de vlag halfstok is geheschen ter gelegenheid
van het overlijden van den Paus.
Kerkeraad en kerkvoogdij staan daartegen-
over volkomen machtedoos, aangezien toch
de kerk eigendom der Ned. Herv. gemeente
is, doch niet de toren. Deze immers is, zooals
meetr het geval is, eigendom van de burger-
lijke gemeente.
Naar de Ned. Herv. predikant Ds. H. de
Jonge mededeelde, gaan de bezwaren nlet
tegen het feit, dat van gemeentewege ibiji het
overlijden van den Paus halfstok gevlagd
wordt, ook al acht men dit in principe on-
juist. doch men acht het zeer onkiesch, bij
het overlijden van den opperherder van de
R. K. kerk, van gemeentewege die vlag half
stok uit te steken van den toren van een Ned.
Herv. kerk.
Het is troiuwens niet de eerste maal, dat
de Ned, Herv. Gemeente moeilijkheden met
de bungerlijke gemeente heeft over den toren
en ook thans zal de kerkeraad zieh beraden,
welke stappen door hem zullen worden ge-
nomen, ook al verwacht men van een protest
wedng resultaat.
HET GEVAL MARTENS.
Namwel^jks had, schrqft de N. R. Crt., .Spaak
zijin kabinet weer bij elkaar gelijmd, of op-
niauw weto de knuppel in het hoemderbok ge-
worpen en het geheele werk kan van begin af
aan worden hervat. De liberals minister® ver-
klaarden, dat ziij niet laniger in het kabinet
komden medewerken, indien die benoeming van
dir. Martens als lid van- de Vlaamsehe Acade-
mie werd gehandhaaft. Spaak heeft, volkomen
terecht en zeer correct, in deze eisehen niet
wlllen treden en heeft het ontslag van h'et
kabinet aangeboden.
Enikele d'agen geledien hebben wij reedia uit-
eengezet, hoe het leven van Spaak zuur werd
gemaakt door politieke mede en tegenistan-
ctefn3, die iedier oogenblik een ander argument
gebruiken om den val van het kabinet te ,be-
werkstelligen. Door hoeveel crisis heeft Spaak
zi/ch den laatsten tijd al niet moeten worste-
len Het is een emdelooze en trieste reeks,
te meer, omdat de opponentan niet bij machte
Bijn om een oploasing van meer blijvenden aard
aan de hand te doen.
In het rumoer, dat om de benoeming van
Martens is onitstaan, moet men twee dingen
Boheip onderschelden: eenerzijds de zaak-Mar-
tens opzichzelf, anderzijds de politieke gesebil-
len, welke zieh van dit geval bedienen. Want
het gaat hier ten slotte niet om een bepaald
persoon. Het gaat hier om de plaats van twee
volksgroepen in de Belgische staatsgemeen-
sehap, een strijd, welke reeds lang de veirhitte
gemoederen bezig houdt, en waarin men nu in
Door CHARLES GARVIOE.
19)Vervolg
Met wijdopen neusgaten en gloeiende oogen
spande Gypsy iedere zenuw in. Centimeter
na centimeter won hij op zijn tegenstander en
verminderde hij den afstand. De menigte
stond zwij.gend te kijken naar zooveel moed
en volharding; doodstil was het. Niemand
juichte niemand bewoog zieh. Zoo wit als
de dood stond Seymour Melford met zijn
kijker tegen de oogen gedrukt. Hij kon van
razende woede niets zien. Meter na meter won
het natte, modderige paard op zijn tegen
stander. Toen kwam het oogenblik dat hij
naast het Ieraphe paard reed, het volgende
oogenblik nam hij de leiding. Nu vond het pur
bliek de tongen weer terug en Gypsy wint!
Gypsy wint! toch nog!" klonk het van alle
kan ten. Nog drie seconden en lord Kendale
boog zieh voorover om den heeten dampen-
den nek met zijn hand aan te raken.
Het was een laatste beroep op hem en
Gypsy gaf er gevolg aan. Ala een pijl uit den
boog sprong hij voorwaarts en Bet zijn tegen
stander wel een twaalf meter a-chter zieh toen
hij de eindstrsep passeerde.
(Ben daverend gejuich volgde. Mannen gooi-
den met hun hoed in de lucht; vrouwen wuif-
den met zakdoeken en programma's en te-
midden van die opwinding kwam de winnaar
langzaam het veld afrijden. Tegenover de
groote tribune steeg hij uit het izadel, maar
voor hij' den grond kon bereiken, was hij al
omgeven door de menigte, die het poBtiecor-
don verbroken had. Zij schreeuwden en juich-
ten hem opgewomden toe. Iemand hielp hem
Martens een figuur ziet, waaruit eeni»ge munt
geslagen kan worden.
Wij kunnen on® zeer goed indenken, dat be
noeming van dr. Martens ibij de Walen groote
oppositie heeft gewekt. Men moet niet ver-
geten, dat duizenden hun familieleden in den
wereldoorlog verloren, dat andere duizenden
hun leven hebben igewaagd in den strijd en
dat tij d ens dien oorlog Martens samenwerkte
met de tegemstanders en diaarbij niet steeds
gelukkig in zijn daden is geweest. Vele Walen
zien in hem een landsverrader, ook al is1 dat
etellig niet het geval. Maar hier spreken ge-
voelens, hier spreekt niet het verstarad'. Want
indien men het verstand liet spreken, dan zou
men algemeen in den lande begrijpen, dat er
nu eenmaal amnestie is en dat in het lands-
belanig zooveel mogelijk tegenstellingen over-
brugd moeten worden. In deze tijden is er
geen ruinate om de tegenstellingen te ver-
breeden. Men moet dan maar eens kwaad voor
lief nemen^ men moet dan maar eens berus-
ten in iets, wat voor het gevoel niet prettig
is of zelfs erger, omdat een grooter belang,
de eenheid van den staat, op het spel staat.
Zet een- streep onder het verleden; aanvaardt
nu ook -alle gevolgen van de amnestie en
tracht niet daarop af te dingen. Vasthouden
aan gedane dingen ibrengt nimmer winst. Wie
nu moet regeeren, moet vooruit zien, moet
zorgen voor de toekomst, een toekomst, welke
anders ds dan het verleden. Want ook Martens
heeft zijn fouten ingezien en is bereid loyaal
met Belgie mede te werken.
Konirag Leopold heeft Martens de onder-
scheiding van de benoeming gegeven. De actie
tegen Martens wordt daardoor een actie tegen
den Koning, tegen zijn politiek van, verzoening
van de beide volksdeelen, welke poldtiek door
ieder niet direct belanghebbende als zeer juist
en in het belang van onze zuiderburen wordt
geoordeeld. Men wenscbt door deze activiteit
een Koninklijk ibesluit ongedaan te maken.
Men komt in open verzet tegen een beslissing
van het landshoofd.
Is de houding der opposanten onjuist en on-
waandig, zij is in ieder geval menschelijk be-
grijpelijk. Dit laatste kan niet gezegd worden
van de ministers, die het kabinet verlieten.
Indien zij' zulke overwegende bezwaren had-
den tegen deze benoeming, dan hadden zij hun
samenwerking moeten staken op het oogenblik
van de benoeming, dan hadden zij niet, toen
de benoeming eenmaal een feit wasbereid
moeten zijin plaats te niemen in het gereorga-
ruiiseerde kabiiniet-SpaakToen zij dat deden,
verloren zdj hun moreel recht om dit feit nog-
maals aan te grijpen. Wellicht hadden zij ge-
hoopt, dat de volksvertegenwoordigmg Spaak
wel ten val zou brengen. Nu blijikt, dat zij. zieh
daarin vergist hebben, hadden zij die conse-
quenties moeten dragen. Nu zij er alsnog op
terugkoHien, is hun houding een' weindg sma-
kelijke politieke manoeuvre geworden, waar
in' die' zaak-Martens niets anders' is dan een
voorwendisel, een stok om dien hond te slaan.
Dat is geen houding, wielke bewondering af
kan dwingen, dat is een optreden, dat met
principes niets te maken heeft.
Middelerwija zit Belgie voor de zooveelste
maal in enkele maanden in een politieke im
passe, Er moet gewerkt worden, maar maand
in, muand uit gaat een groot dieel van. dten
tijd verloren met politieke besprekimgen, het-
zrj tusschen de volksdeelen', hetzij tusschen de
partijien. Noch op het eene, moch op het andere
gebied kan men een afdoende oplosslng be
reiken. Want tensiotte moeten zij samen leven
en samen werken, met alle lusten en lasten,
welke daaraan zijn verbonden.
Naar het zieh laat aanzien, weet ook de
Koning met deze crisis geen raad. Hij heeft
althans den verschillende ministers van staat
verzocht zieh nog eens te beraden, wat in
deze zaak kan worden gedaan en wacht voor-
loopig maar af.
De drie-partijen-regeering heeft tot dusverre
allerminst getoond een bruikbaar apparaat te
zijn. Een regeering van twee partijen, hoewel
in een wijden ulster en velen drongen op om
hem de hand te schudden.
Met zijn gewone, zorgelooze glimlachje zag
lord Kendale dit ailes aan, tot hij kon ont-
snappen. Hij haastte zieh nlet naar de groote
tribune, waar alle notalbelen zaten te wach-
ten om hem te verwelkomen, maar hij ging
regelrecht naar zijn gasten. Lorrie's geziohtje
had nu weer haar gewone kleur teruggekre-
gen, maar haar lippen beefden nog en haar
oogen schitterden onder de lange wimpers.
Seymour Melford was de eerste, die den
overwinnaar begroette. Aan zijn gezicht te
oordeelen, was hij even blij als iedereen.
Bravo, lord Kendale!'"' zei hij hartelijk.
,,Prachtig gedaan! Ik feliciteer u hartelijk."
,,Dank u,", antwoordde Guy vriendelijk.
,,Het scheelde maar een haartje, nietwaar.
E5en kerel wuifde met een lap vlak voor den
kop van het paard en dat bracht hem even
van de wjjs."
,,.Zoo", zei Seymour. ,,Dat heb ik niet ge-
zien. Het was toch zeker een ongeluk? Het
zal toch niet expres gedaan zijn?"
,,Expres?" zei lord Kendale. ,,G, neen
de kerel werd opgewonden, denk ik en wilde
ons zeker aanvuren. Groote hemel, hij had
bijna de heele boel in de war geschopt."
Terwijl hij sprak ging hij naast Lorrie
zitten. Zijn zijden jasje .was gescheurd en ge-
vlekt, het water droop er nog uit, er was een
krab op zijn gezicht en modderspatten op zijn
voorhoofd, maar hij zag er even zorgeloos uit
als altijd en gelu.kkiger dan anders.
,,Bn, juffrouw Latimer,"' zei hij. ,,Ik hoop,
dat u het aardig hebt gevonden. Het was op
het kantje af, nietwaar?"
Zij keek hem kalm aan met volkomen zelf-
beheersohing. Hij kon weinig vermoeden hoe
bleek haar geziohtje een paar minuten ge-
leden was geweest en hoe angstig haar hartje
had geklopt.
,,Iik weet niet, wat u aardig vindt," zei ze;
,,ik vind het een dwaze boel. En ik was erg
geschrofcken."
Hij lachte, maar zijn oogen keken blij.
technis'ch mogelijk, vindt tot dusverre weindg
metemming. Kamemntbinding en nieuwe ver-
kiezingen is vermoeddijk al evenmin een op-
lossing, welke bevrediging kan brengen. Want
die samens'telling van de Kamer zou niet in-
grijpend veranderen en het is zeker onge-
wenscht om de Viaamsche kwestie tot inzet
van een verkiezin.gsstrijd te maken. De ge
moederen zijn reeds hoog genoeg opgelaaid.
Wat dan? Men heeft getracht van de be
noeming van Martens een zaakje te maken.
Van enikele zujden is voorgeeteld, dat Martens
vrijwillig terug zou treden en in ruil daarvoor
zouden de Vlamingen volledige cultureeie
autonomie krijgen. Een weinig handige ma
noeuvre, naar het ons wil voorkomen. Want
indien de Vlamingen zien, dat cultureeie auto
nomie duis wel mogelijk is, dan zullen zij straks
beide vragen, en de handhavinig van de benoe
ming van Martens fen de volledige cultureeie
autonomie.
Juist in deze onderhandelingen schuilt voor
den Belgischen staat een gevaar. In hun ijver
om Martens maar verwijderd te zien, worden
tegenprestaties aangeboden, waarvan de ge-
volgen niet steeds overzien kunnen worden.
Belgie moet een eenheid blijven, het heeft
niets; te winnen bij een oplossing, welke langs
den weg van het federalisme op den duur tot
een innerlijke verzwakking zou kunnen leiden.
DE STRIJD IN SPANJE.
Generaal Miaja wil niet met Franco
onderhandelen.
Generaal Miaja heeft, naar Havas uit Valen
cia meldt, officieel tegengesproken, dat de
buitenlandsche berichten juist zouden zijn,
volgens welke hij er in zou hebben toege-
stemd te onderhandelen met generaal Franco.
Havas meldt uit Ferpignan, dat men het
vertrek der rep ubl'i keinsche regeering naar
de centrale zone nog steeds als ophanden be-
schouwt. Men is n.l. van oordeel, dat de aan-
wezigheid der regeering aldaar noodzakelijk
is, welke oplossing ook gegeven zal worden
aan het Spaansche probleem.
Voor de orgamsatie van den tegenstand of
voor onderhandelingen over een wapenstil-
stand moet de regeering in Spanje zijn. Het
standpoint van Negrin en zijn aanhangers is
bekend: zij willen den strijd in de centrale
zdne voortzetten. De vraag is hoeveel poli
tieke persoonlijkheden Negrin zullen volgen.
Terwijl eenige dagen geleden de afvalligheid
nog verwacht werd van de gematigde minis
ters, schijnt deze mogelijkheid thans terzijde
■gesteld te zijn. Er blijft echter nog het par-
lement, de geconstitueerde lichamen, die den
staat vorrnen. Men kan zeggen, dat ook hier
die ibesluiten der regeering de laatste aarze-
lingen zullen wegnemen van de afgevaardig-
den, de magiistraten, ambtenaren en militai-
ren. Zoodra de regeering haar besluiten in
Spanje zal kunnen afkomdigen, zal zij zeker
een deel van haar gezag herwinnen. Dat be-
teekent echter niet, dat die oppositie van hen,
die haar zullen zijn gevolgd, zal verminderen,
Integendeel, de politiek van weerstand zal
slechts zwakken steiun vind'en, maar sommigen
denken, dat horn aanwezigheid juist een ele
ment is, dat een sterken invloed zal uit-
oefenen op een vreedzamer regeling van het
conflict.
Republikemsche blad'en roepen de bewoners
van het centrale gebied tot verderen tegen
stand op. Vooral die amarchosyndicalistisehe
en socialistische bladen veriangen de verdedi-
gdng tot het uite.rste. Verder is de provinciale
conferentie der commumisten begonnen, waar-
bij o.m. de isamenwerking der partij met de
regeering zal worden besproken.
In officieele kringen te Louden wordt voorts
vemomen, dat het bericht, volgenis hetwelk
Sir Alexander Cadogan, de permanente onder-
secretaris van het Foreign Office, besprekin-
gen zou hebben gevoerd met den hertog van
Alva over een; wapenstilstand in Spanje, on
gegromd ds.
„Was u geschrokken O, er was heelemaa]
geen gevaar."
..Niet? Daar ben ik blij om."
En schijnbaar onsehuldig ging ze verder,
mijn hart klopte verschrikkelijk; ik was zoo
bang dat hij zieh bezeerd zo-u, hebben."
,,IHij? Wie Trevanion vroeg hij.
.,Neen, het paard uw paard natuurlijk,"
legde zij uit.
,,0," zei hij en zijn gezicht betook: ,,Is het
dat. Dacht u aan het paard?"
Natuurlijk,en ze zag hem met wijdopen
oogen aan. ,,Ik vind het erg onrechtvaardig,
ziet u."
.Onrechtvaardig
,,Ja. Waarom moeten die stakkers gedwon-
gen worden om over die ellendige hindernis-
sen te springen? Zou het niet beter zijn als
u zelf hard liep en sprong?"
Hij lachte. Hij wist zelfs niet of zij het
emstig meende of niet, want er was een
spoor van een schittering in haar donkere
oogen en de schaduw van een gBmlach
speelde om haar roode lippen.
,,Geen slecht idee," zei hij. „Op de volgen
de vergaderlng zal ik het voorstellen. Het
zou in ieder geval niet zoo gevaarlijk zijn voor
onze haizen."
Diana had nog niet gesproken, maar zij had
haar groote, zachte oogen op lord Kendale
laten rusten, toen hij het groepje naderde en
er had een uitdrukking van bewondering in
gelegen en zonder een woord te. spreken had
zij hem toch gelukgewenscht. Nu wendde zij
zieh tot hem en haar zachte stem vroeg:
,3ent u er zeker van dat u niet gewond bent,
lord Kendale? We zijn erg angstig geweest,
nietwaar juffrouw Latimer?"
iGuy lachte.
,,Ik heb me heelemaal niet bezeerd", zei hij.
„fHet leek precies of u zoudt doodvallen",
zei ze eenigszins huiverend.
,,Ja? Zoo'n val lijkt altijd erger dan het
is. Ik voelde me een oogenblik erg suf, maar
dat was niets. Het is alleen een wonder dat
Gypsy niets gebroken heeft. Dat zou een
Vrijdag is tegen den ocbtend kolonel Mo
desto, de commandant van het Ebro-leger, die
Donderdag nog de stelBngen ten zuiden van
Figueras .bezet hield, met zijn staf via den
Banyiuls-pas Frankrijiki ibinnengetrokken.
Vrijdagnacht is de Culerabrug en zijn ver-
scheidene verbindingswegen tusschen Figue
ras en Port-Bou door de reigeerinigstroepen
vemield. Zoowei langs den weg als langs de
spoorlijn zijn hiermede de verbindingen tus
schen Frankrrjk en Spanje verbroken. Vol
gens te Cerbfere ontvangen inliehtingen, ver
wacht men, dat de eerste deelen van het leger
van Franco in den namiddag aan de grens
bij Cerbfere zullen verschijnem
De aankomst der rechtschen aan de
Fransche grens.
De aankomst der rechtsche troepen aan de
Fransche grens is zonder moeilijkheden ge-
schied. Langs den (geheelen weg van Figueras
tot Le Perthus trokken de rechtschen, voor-
afgegaan door tanks, op met wapperende
vaandels in voile vrachtauto's, toegejuicht
door de bevolkimg. Een half uur later werden
zij gevolgd) door vrachtauto's met guardia
civil. Op hun weg ontmoeten de rechtschen
de overblijfselen van het republikeinsche leger,
terwijl zij ter hoogte van Viure gedesorgani-
seerde elementen passeerden, die van den ver
deren teirugtocht afzagen. De zone, gelegen
in den vierhoek Le Perthius, Figueras, Olot
en Coldaras, tegenover Prats de Mollo, is nog
slechts gedeeltelijk bezeit. De bezetting zou
Vrijdag voltooid worden.
Na de aankomst van de rechtsche troepen
te Le Perthius hebben dirie rechtsche gene-
raals zieh naar den bevelvoerenden Franschen
generaal begeven, en hem harteljjk de hand
gedrukt. Later kwam ook generaal Solchaga,
die het 'bevel voert over het Navarreesche
leger. Hij zeide, dat de linksehen te Figueras
geeni tegenstand hadden geboden. Hij ver-
klaarde voorts, niet te gelooven, dat de huidige
episode het elude van den oorlog beteekende.
Hij sprak als zijn meeming oiit, dat de regee-
ringstroepen in de centrale zone krachtigen
tegenstand zouden bieden.
Na zieh eenigen tijd met den Franschen
generaal te hebben onderhouden, keerde hij
naar Spaansch gebied terug. Toen hij daar
aankwam, riepem de troepen van Franco:
,,Vive Ja France", en ,,De Franschen en Span-
jaarden zijn breeders."
Te Cerbfere werden ontploffingen vemomen',
welke er op duiden, dat de regeeringstroepen
verschillende gebouwen te Portbou, aan de
kust, in de lucht laten vhegen, o.a. het muni-
tie-depot en het station. Den geheelen dag zijn
de vrachtauto's uit Spanje blijven aanrijden.
Volgens de zieh hierop bevindend'e soldaten,
zijn Franco's troepen eenige kilometers ten
zuid'oosten van Portbou. Voorts zijn Vrijdag
380 manschappen der intemationale brigade
Frankrgk binnengekomen.
Radio Malaga heeft de volgende mededee-
lingen uitgezondenIn den loop van d'en mid-
dag heeft het Aragoneesche legercorps zijn op-
marsch ten noorden van Ripoll voortgezet en
het dorp Neustoa de Nora Neria aan de Fran
sche igrenis genomen. De Franische vlag werd
er geheschen.
Radio Union heeft een oommuniqufe uitge-
geven van het republikeinsche ministerie van
defensie. Het luidt: Aan het front van Cata-
lonie trefcken de troepen zieh, ter uitvoerdmg
van de door het commando gegeven bevelen,
langzaam terug zonder den strijd te staken en
in volkomen orde. Zij houden hun manschap
pen en materiaal bij'een. Van de andere fron
ton valt niets te melden.
Franco verklaart den ooriog in
Catalonie geeindigd.
In een Zaterdagavond door Franco's hoofd-
kwartier uitgegeven officieel communiqufe
wordt gezegd: De zegevierenid oprukkende
troepen hebben Zaterdag de Fransche grens
bezet van Puigcerda tot Portbou. De oorlog
11 mm m iiiiiii iii i ini I mm-—III i—nr rnwrxm—nit
strop zijn geweest."
,,Wiie denkt er nu aan het paard," ant
woordde ze verontwaardigd.
„Wel, ik bijvoorbeeld," lachte hij. „Want
ik hoop nog veel geld met hem te verdienen.
Hij is nog beter dan ik dacht en dat wil heel
wat zeggen."
'Er begon weer een race en Lorrie vroeg
wat het was. Terwijl ze dat deed, raakte ze
even zijn arm aan om zijn aandacht te trek-
ken. Het was maar een licht tikje, maar hij
kromp in elkaar en zij zag het.
,,Wat scheelt er aan?" vroeg zij en haar
gezichtje werd ernstig. ,,Heb ik u bezeerd?"
..Neen, zei hij glimlachend, ,,maar ik denk,
dat u een gevoelig plekje aanraakte. Die heb
ik nogal veel."
,,En u zei, dat u niet gewond was," ver-
ontwaardigde zij zieh halfluid, met een eigen-
aardig beven van haar lippen. ,,Ga direct eens
kvjken wat er aan scheelt."
,,0, het is niets," deed hij luchtig. ,,Maar
ik ga eens wat modder van me afschrappen
en wat anders aantrekken. Ik ben nu niet
bepaald een sieraad voor mijn omgeving, is
het wel Over een paar minuten gaan we
lunchen." Toen kwam hij weer naast haar
staan en voegde er fluisterend aan toe: ,.Ga
niet weg voor ik terugkom, alstublieft!"
Waarom niet?" vroeg zij met gedempte
stem.
Omdat ik naast u wil zitten," verklaarde
hij, terwijl zijn smeekende oogen de hare
zochten.
Een zachte bios kwam op haar wangen. ,,Ik
zal eens zien", zei ze. ,,Maar ga nu toch. Ik
heh het onaangename gevoel, dat u verschei-
dene ribben hebt gebroken."
'Hij liep lachend weg en Lorrie boog zieh
naar Jack. Haar anders zoo vroolijk, lucht-
hartig gezichtje droeg nu een heel andere
uitdrukking.
,,Jack," fluisterde ze, ,,denk je d'at hij zieh
bezeerd heeft."
,,Hie, wat?" zei hij zonder zijn oogen van
de race-haan af te wenden.
altijd een poeder of cachet van Mijnhardt.
Mijnbardt's Poeders per stuk 8 ct. Doos 45 ct.
Cachets.genaamd..Mijnhardtjes"2st. lOct. Doos50ct
(Ingez. Med.)
in Catalonie is geeindigd.
Zooals igemeld, is Puigcerda, het meest wes-
telijke punt van de stoook langs de Framsch
Oatalaansche grens welk nog i,n handen der
republifceinen was, Vrijdagmiddag door de
rechtschen bezet. Eveneens hadden de recht
schen Vrijd'ag Portbou aan de kust bereikt.
Nog slechts weinig republikeinsche soldaten
bevinden zieh op Catalaansch gebied.
Union-radio heeft het volgende commumiqufe
van ten oentralen staf van het republikeinsche
leger uitgezonden:
Aan het front van^, Catalonie bleven onze
stoijdlkrachten zieh in goede orde terugtrekken,
met behoud van al haar effectieven en
materiaal.
Zaterdagavond is een aan-tal door dis republi-
keinen vrijgelaten krrjgsgevan'genen over Le
Perthus naar het rechtsche Spanje terugge-
keerd. Voorts hebben ook 150 republikeinsche
soldaten die eveneens verzocht hadden, naar
Spanje te mogen terugkeeren, toestemming
gekregen, de grens te passeeren.
Negrin heeft te Valencia het volgende ver-
klaaird:
Na de evaeuatie van het Catalaansche leger
begeeft de regeering zieh definitief naar het
onbezette Spaansche gebied. Zij heeft haar
officieelen zet el gevestigd in Madrid. Ondanks
den tegenslag, is d'e regeering besloten om,
geinspireerd door het volk, tot het einde toe
d'e onafhankelij kheid en de zedfbeschikking
van het land te verdedigen, in vereeniging met
alle Spanjaarden. Onze beginselen maken den
strijd onontbeeirlijk en deze mag niet eindigen
onder een vreemde overheersching. Om een
duurzamen vredte te verwerven is in de jong-
ste zitting van de Cortes besloten den sitrijd
niet te staken, zoolang de gestelde doeleinden
niet bereikt zijn, idoeleindein, welke goedige-
keurd zijn door alle parlementaire delegaties
en welke alleen in staat zijn de nationale sou-
veretniteit te consolideeren en de verzoening
van alle Spanjaarden te verzegelen.
Ondanks de gebeurtenissen in Catalonie,
heeft Negrin te Madrid niets van zijn aanzien
verloren, aldus Havas. Het publiek staat op
het standpunt, dat de tegenslagen ndet te
wijten zijn aan fouten van d'e leiders, maar
aan de ongeBjkheid van den strijd, door in-
menging van buitenlandsche staten.
Men vraagt zieh thans af, of de vrjiand een
nieuwen aanval op Madrid zal doen, of wel
een offensief in de richting van Valencia zal
inzetten. De Madrilenen schijnen intusschen
weindg ongerust te zijn, te oordeelen althans
naar het beeld, dat de stad biedt. Zaterdiag
genoten talrijke vrouwen met h^ar kinderen
in een heerlijk zonnetje van de buitenlucht.
In een bespreking van de gebeurtenissen
op het eiland Minorca schrijft de Times
Wat zieh in werkelijikheid heeft afgespeeld
is het volgende: Toen de Devonshire den
gouvemeiur van Majorca, kolonel San Luis,
naar Minorca had gebracht, verschenen er
van Majorca, komende bombardementsvlieg-
tuigen, in d'e kleuren van de rechtschen, boven
Minorca en begonnen bommen uit te werpen.
Daar San Luis aan alle werkelijk Spaansche
vliegtuigen bevel had gegeven nist op te stij-
gen, was hij hiervan zeer onder don indruk.
Eenige oogenblikken leek het of de onderhan
delingen zouden miislukken. De vliegtuigen,
die, zooals iedereen zag, Italianen waren.
wierpen bommen op ongeveer 200 m. van de
Devonshire, welke getroffen werd. Tensiotte
werden da besprekimgen hervat. Terstond
werd getelegrafeerd naar Majorca, waar de
Spaansche officieren even verbaasd waren als
San Luis.
„Denk je, dat hij zieh bezeerd heeft dat
hij werkelijk gewond is?" herhaalde zij fluis
terend, op een toon, dien zij tevergeefs on-
verschillig trachtte te doen klinken. „Hij
zegt van niet en hij lacht
,,0, hij zou zeggen van niet en blijven
lachen al had hij geen enkel heel hot meer
in zijn lichaam," antwoord'de Jack. Be
zeerd! Dienk je, dat een man van elastiek
is en dat hij zoo'n smak kan maken, zonder
zieh te bezeeren? Wat zijn meisjes toch voor
idioten!"
(Haar gezichtje beefde, toen ze zieh nog
verder over hem heenboog.
,,Ga hem na Jack en en probeer het te
weten te komen. Toe, wees nu eens een Ueve
jongen! Misschien misschien heeft hij
iemand noodig om hem te helpen. Toe dan
Jack!"
,,Och, je zanikt. ,,Hij heeft meer dan ge-
noeg hulp. Hij zal me wel met een kluitje in
het riet sturen."
,,Dat hindert niet, ga toch maar. Doe het
om mij een plezier te doen," ging ze vleiend
verder. En mopperend volgde Jack lord Ken
dale naar de kleedtent.
Op hetzelfde oogenblik bijna verwijderde
Seymour Melford zieh en begaf zieh tusschen
de menigte, die nu, dooreenwoelde over het
grasveld. Teleurstelling en woede raasden in
zijn binnenste, maar zijn bleek gelaat droeg
een masker van onbewogen kalmte en zooals
hij voorwaarts drong met zijn gemakkeltjken
glimlaeh op de lippen, zou iedereen hebben ge
zegd: Dat is tenminste iemand, die met zijn
werk van dezen morgen bevreden is.
Na een paar minuten reeds zag hij den
man, dien hij zocht. Hij keek hem even aan
en liep toen door, overtuigd als hij ervan was,
dat zijn medepUchtige zou volgen. Een oogen
blik later vo-eldte hij, een tikje op zijn arm en
de weinig vertrouwenswekken.de gestalte
stond naast hem.
(Wordt vervolgd.)