ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
GOUD
1
Als Uw kind
hoest...
LORRIE
No. 9874
VRIJDAG 10 FEBRUARI 1939
79e Jaargang
Binnenland
Feuilieton
Ve&stefckte
EERSTE BLAD
JAARVERGADERING STAATKUNDIG
GEREFORMEERDE PARTIJ.
AKKER'S
ABONNEMENTS-PRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 35.
ADVERTENTIfiN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20.
KLEINE ADVERTENTIeN per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERS CHI JNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
H.M. DE KONINGIN NAAR BELGIE.
Gelij-k men zich zal herinneren heeft H.M.
de Koninigin besloten, ter beantwoorddng van
het bezoek, dat Z.M. Kondng Leopold Haar
onlangs heeft gebracht, in het komende voor-
jaar een officieel tegfenibeizoeik te brengen aan
Bnussel.
In dit verband seint de Brusselsche corres
pondent van de Maasbode:
Volgens een niet bevestigd bericht, dat wij-
met het n-oodige voorbehoud mededeelen, zal
het officieel bezoek van 'H. M. Konlngin Wil
li elmina aan Belgie van 21 tot 23 Mei a.s.
plaats hebben.
KATHOHEK DEMOORATISOHE PARTIJ.
Naar De Tijd vemeemt, heeft het bestuu.r
der KathoMeke Democratische Partij K.D.P.
met algemeene stemmen besloten, aan een op
1® Februari te houden buitengewone partij-
vesrgadering een voorstel tot ontbinding van
de KjD.P. voor te leggen.
BURGEMEESTER DE VLUGT.
De regeeringspersdlenst deelt thans mede,
dat de regeering op den burgemeester van
Amsterdam, Dr. W. de Vlugt, aandranig heeft
uitgeoefend, nog gedurende eenigen tijd zijn
amfbt te willen blijven vervullen.
[Burgemeester de Vlugt heeft zich, naar
aanleiding van dat verzo-ek, bereid verklaard,
nog gedurende korten tijd zijn ambt waar te
neonen en zich, in verband daarmede, een her-
benoeming te -zullen laten welgevallen.
Aan het begin van de Woensdagmiddag ge-
houden raadsvergadering heeft burgemeester
de Vlugt officieel medegedeeld, dat hij, met
ter zijde stelling van zijn persoonlijke wen-
schen, gemeend heeft gevolg te moeten geven
aan de uitnoodiging der regeering, om nog
eenigen tijd zijn ambt te blijtven waarnemen.
Het was een mededeeling, welke door den raad
met applaus begnoet wend.
Namens het college van Burg, en Weth. be-
tuigde de heer de Miranda als oudste wetho-u-
der hierover zijn vreugde; een verklaring
waarbij de heer Ter Haar als oudste raadslid
zich aansloot.
Wloensdag is te Utrecht in ,,Tivoli°" de jaar-
vetrgadering der Staatkundig Gereformeerde
Partij geboud-en, waarin de voorzitter der
partij, het Tweede Kamerlid Ds. G. H. Kersten,
een rede heeft uitgesproken waarin hij het
standpunt der partij onder de huidige poli-
tieke omstandigheden uitvoerig besprak.
Ds. Kersten betoogde, dat de tijden zoo-
wel van maatschappelijk en staatkundig als
geestelijk standpunt bezien sedert zijn vroe-
gere jaarreden niet zijn veranderd, ja zelfs
nog banger zijn geworden, ook in ons eigen
land, waarin de eene na den anderen maat-
regel faalt. In plaats van te verlichten, ver-
meerderen de regeeringsmaatregelen den
druk. De wenkloosheid woed voort. Ook de
mlddenstand wordt doodgedtuikt en armoede
heerscht bij vele winkeliers, kleine bazen en
sehippers. Met kracht wordr. aanges-tuurd op
een menig bedrijf ten gronde richtende orde-
ning. Spr. wees hierbij op de varkens-misere,
waarvan en handelaars dn slagers £n boeren
de dupe zijn geworden, alsmede op de maat
regelen tegen de autobussen. welke in som-
mlge gevallen nog door den rechter konden
worden gestuit.
Het nationale vermogen is geweldig geslon-
k-en, waartegenover de belastinge.i loodzwaar
drukken. Regeeringsmaatregelen maken het
leven maar steeds duurder, mede door den
verzekeringslast en de crisismaatregelen. Op
oaverantwoordelijke wijze wordt met de rijks-
finaneien omgesprongen.
18)
Door CHARLES GARVICE
Venvolg.
ILorrie staarde haar een oogenblik aan en
Wendde toen haar oogen weer naar de rijders.
Harry Trevanion had de ledddng op een groat
lersch paard, dat met iederen stap anderhalf
maal zoover scheen te komen als de anderen.
Aichter hem kwam kapitein Pepperel en lord
Kendale was mummer drie; hij trachtte zijn
aenuwachtige Gypsy zoo kalm en bedaard
mogelijk te houden. Lorrie keek even naar de
anderen en bepaalde toen haar aandacht bij
lord Kendale. Dan werd de hindernis genomen.
Eerste was Harry Trevanion, die in keurigen
stijl er over wipte, onder het gejudch van de
menigte, maar het paard van kapitein Pep
perel weigerde. Hij dreef het met de sporen
aan, on'handig sprong het over de hoogte,
raakte de hindernis met de pooten en gooide
zijn berijider met het hoofd voorover in het
gras.
De menigte schreeuwde, maar1 Lorrie hoor-
die het niet. Haar heele aandacht was geves-
tSgd op de zenuwachtige, gejaagde Gypsy met
haar glanzende huid en heldere oogen. Zou die
ook haar rijders afgooien als een zak zand.
Geen nood. Met een lichte handibeweging
zette lord Kendale hem aan, hij sprong en
het volgende oogenblik zat hij, in prachtigen
stijl rijdend, het Iersche paard op de hielen.
„Rravo!" riep Jack. ,,Dat is Guy op zijn
best! Menigeen zou uit het zadel zijm ge-
Mcht door den' val vain Pepperel, maar Guy
met. Hij is zoo bedaard als het maar kan!
Rijd-t hij niet fijn, Lorrie?" en hij keek
haar een oogenblik aan.
,,Ik... ik weet het niet", stamelde ze.
Haar gezichtje had zijn bios verloren en in
haar mooie oogen stond een angstige blik.
,,Natuu-riijk weet je het niet. Meisjes snap-
De Regeering- heeft zich niet het minste
aangetrokken van een noodkreet, door negen
vooraanstaande mannen geuit Van dit ern-
stige rapport maakte de minister van Finan-
cien zich in de Kamer met een lachertje af,
omdat hij op den steun dier Kamer kon reke-
nen. Een maar al te duur leven in heel het
staatsibestel blijft gehandhaafd.
iSpreker wees er o.m. op, dat de S.G.P. geen
kerkelijke partij is, al heeft zij gepleit voor
vrijmaking van de Hervormde Kerk, die door
mannen als Dr. Colijn en Mr. de Wilde wordt
afgewezen. Spreker zeide, dat in handen van
de anti-revolutionnairen wel de belamgen van
Rome veilig zijn, maar niet die van Neer-
land's kerk.
Ds. Kersten eindigde met zijn gehoor aan
te sporen de gelederen te sluiten, omdat er
niets is wat den vijand meer verheugt, dan
de verdeeldheid onder degenen die God's woord
belijden.
S.D.A.P. EN N.V.V. STELLEN f 10.000
BESCHIKBAAR VOOR DE SPAANSCHE
KINDEREN.
Het dagelijksch bestuur van .den Algemee-
nen Raad udt N.V.V. en S.D.A.P. heeft be
sloten
1. Zich onmiddellijk tot de Nederiandsche
regeering te wenden met het dringend ver-
zook, een ibelangrijk aantal Spaansche kinde-
ren in ons land toe te laten. Bij een toestem-
mend antwoord zal het Comite uit N.V.V. en
S.D.A.P. inizake de verpleging van Spaansche
kinderen de noodige maatregelen treffen.
>2. Een bedrag- van f 10.000 beschikbaar te
stellen voor het verleenen van hulp in den
drinigendsten nood van Spaansche kinderen
die thans in Zuid-Frankrijk in moeilijke om-
standigheden verkeeren. Aan den voorzitter
en den secretaris van het Oomite werd opge-
dragen, zich ter plaatse te vergewissen, op
welke wijze deze hulp het beste is te ver
leenen.
3. Aan de Nederiandsche regeering te ver-
zoeken, om, evenals dit door regeerinigen van
andere landen geschiedt, op ruime schaal ten
behoeve van de Spaansche vluchtelingen
financieele hulp te bieden.
NEDERLAND STAAT NIETS VAN ZIJN
KOLONIEN AF.
In zijn Memorie van Antwoord aan de
Tweede Kamer inzake de Indische begrooting
voor 1939 besipreekt minister Welter de kwes-
tie van de herverdeeling van de koionien. In
antwoord aan de Tweede Kamerleden, die
gaarne hadden gezien, dat de regeering nog
krachtiger de geruchten omtrent een inter-
nationale conferentie tot herverdeeling der
koionien had tegengesproken, vestigt de mi
nister de aandacht op de Memorie van Ant
woord op de rijksbegrooting, waarin deze ge
ruchten met een niets te wenschen overlaten-
de duidelijkheid worden ontkend.
Voonts herinnert minister Welter aan het
antwoord van de Indische regeering op de vra-
gen van het Volksraadlid Soetardjo, in welk
antwoord wordt verklaard, dat er voor het lot
van Nederlandsch-Indie geen reden tot onge-
rustheid bestaan omtrent de gevolgen van
recente ibeslissingen in de Internationale
politick.
Misschien ten overvloede voegt de minister
hier thans aan toe, dat afstand van eenig tot
het grondgebied van het Koninkrijlc behoorend
deel hoe klein ook door die regeering
zelf niet tot onderwerp van discussie zal wor
den gemaakt.
De minister onitkent niet, dat de snel ver-
anderende verhoudingen in en buiten Europa
de waarschijnlijkheid vergrooten, dat wij ter
inkoop en ruiling in vertrouwen
aan den hoogsten prijs bij
HEURSEL, 2 LANGE MUNT, GENT
pen niets van een steeple-chase", zei hij goe-
dig minachtend. ,,Jullie houden meer van een
race op de vlakke baan, hd
,,Die lijken me niet zoo gevaarlijk", zed ze.
,,Jaek, denk je, dat kapitein Pepperel zich
bezeerd heeft? Kijk, daar hinkt hij!"
„0, hij heeft zich niet ibezeerd", zei Jack
zorgeloos. ,,Hij' js er aan gewoon. Hij wordt
er altijd bij de eerste of tweede hindemis af-
gegooid. Hij vindt het geloof ik prettig. Kijik
eens hoe prachtig het paard van Trevanion
loopt! Maar wacht maar. Gypsy heeft nog
verrassdngen in petto. Wacht maar, tot Guy
hem zijn gang iaat gaan."
De twee paarden hadden de rest, die ach-
ter hen aan kwam tobben, ver achter zich
gelaten en het publiek wist nu, dat wanneer
Gypsy geslagen werd, dit zou zijn door het
groote Iersche paard en men bood wedden-
schappen aan met heesche schreeuwstem-
men.
,,'Het zal op het kantje af zijn", zei Jack.
Geloof je ook niet, Melford?"
tHij m'Oet het tweemaal zeggen, want de
aandacht van Seymour Melford scheen ge-
heel geconcentreerd op de race en wel zoo,
dat hij niets an-ders hoorde of zag.
Par-pardon", zei hij en toen hij zich naar
hem oniwendde zag Jack, dat zijn gezicht on-
gewoon bleek was. ,,Ja, het zal op het kantje
af zijtn, maar ik ben er van overtuigd, dat
lord Kendale wint. Zoo overtuigd ben iik er
van, dat ik je de kans wil geven om tegen
me te wedden."
,,Neen, dank je", zei Jack. ,,Ik heb van het
begin af op hem gewed en daar blijf ik bij."
,,Goed zoo", stemde Seymour met een glim-
lach toe. ,,Je wint vast en zeker. Het paard
van Trevanion zal wel gauw moe worden
die loopt te hard van stapel en Gypsy
neemt het eerst de laatste hindemis en zal
wel een meter of twaalf v'66r zijn bij de eind-
streep."
Dit scheen ook de meening van het publiek
te zijn, want ze riepen: Gypsy! Gypsy!" zoo-
dat het weerklonk in de lucht.
iSommigen, die erg opgewonden waren, hol-
den langs de afrastering naar de laatste hin
dernis, waar zich al een groote menigte ver-
eventueele verdedigintg van onze positie in
Oost-Azie, in grootere mate dan voorheen wel-
licht mocht worden verondersteld, op onszelf
zijn aangewezen.
De regeering zou voorshands geen aanlei
ding kunnen vinden tot herziening van het
Nederiandsche vlootprogram. De Kamer moge
zich er echter van verzekerd houden, aldus
zegt de minister, dat de regeering met betrek
king tot de situatie in het Verre Oosten
waakzaam blijft.
De zelfstandigheid van Indie.
In de beschouwingen, gewijd aan het Ko-
ninklijk besluit van 16 November 1938
waarbij afwijzend is beschikt op het verzoek
van den Volksraad tot het bijeenroepen van
een conferentie, die een plan zou hebben op
te stellen tot het toekennen van den „staat
van zelfstandigheid" »aan Nederlandsch-Indie
treedt opnieuw een element naar voren,
dat naar de meening van den minister uit deze
gedachtenwisseling geweerd zou dienen te
worden, omdat het aan een objectieve behan-
deling van het vraagstuk niet ten goede kan
komen. De minister heeft hier het oog op
den factor van de meer of minder gunstige
staatkundige stemming in Indie. Inwiiliging
van het verzoek van den Volksraad is aanvan-
kelijk bepleit als een middel ter tegemoet-
koming aan ontstemming.
Later is zoo'n inwiiliging wenschelijik ge-
noemd, omdat de stemming in Indie zoo goed
was geworden.
Het is duidelijk, dat deze elkander tegen-
sprekende motiveeringen de waarde van het
argument te niet doen.
De door eenige Tweede Kamerleden voor de
conferentie gedachte opzet biedt den minister
tevens de gelegenheid tot nadere toelichtirsg
van de in het K. B. voorkomende passage, dat
de bijeenroeping van een conferentie op de
wijze. als in de petitie kennelijk beoogd woidt,
strijdig moet worden geacht met het geldend
staatsrecht. Deze passage ziet op twee in de
petitie geibezigde uitdrukkingen, namelijk de
aanduiding van een deel der deelnemers aan
de gevraagde conferentie als ,,vertegenwoor-
digers van Nederlandsch-Indie" en den wensch
dat de te voeren procedure ,,op voet van ge
lijkgerechtigdheid" zal worden gevoerd. Ver-
tegenwoordigers van Nederlandsch-Indie in
den zin, als door de voorstellers van de petitie
bedoeld t.w. vertegenwoordigers aangewe
zen door de Indische regeering in overeen-
stemming met den Volksraad kent ons
staatsrecht niet, evenmin een iberaadsiaging
op den voet van gelijkgerechtigdheid tusschen
vertegenwoordigers van Nederland en van
Nederlandsch-Indie.
De gedachte, dat de minister niet den weg
van onderling overleg zou willen volgen op
staatkundig gebied, berust zeer stellig op een
onjuiste appreciate van zijn inzichten. Hij
is integendeel overtuigd, dat ook misschien
vooral op staatkundig gebied de weg van
onderling overleg de beste is.
In beginsel bestaat tusschen hen, die inwiili
ging van de petitie voorstaan, en den minister
weinig verschil. Het koninklijk besluit ken-
schetst bet verlangen, dat in de petitie tot
uiting komt, als ,,op ziehzelf verklaarbaar en
ook te waardeeren".
Zelfstandigheid van Nederlandsch-Indie
binnen het rijksverband is immers het erkend
einddoel van Nederlands koloniale staatkunde.
Doch het Koninklijk besluit geeft tevens een
omschrijving van de voorwaarden, waarvan
de vervulling den onmisbaren grondslag moet
leggen voor zelfstandigheid.
Het houdt den Indisohen politieken leiders
bij- wie een streven tot overijling in dezen
niet onnatuurlijk kan worden geacht voor,
dat zelfstandigheid verworven moet worden,
dat zij groeien moet tot waarlijk geestelijk
eigendom van het volk en dat die groei slechts
zameld had. Seymour Melford nam zijn kijiker
op en s-telde hem nauwkeurig af.
,,iWBlt u misschien' den kijiker hebben, juf-
frouw Latimer?" vroeg hij op ho-ningzoeten
toon, maar Lorrie schoof hem met een onge-
duldig gebaar opzij-; haar oogen waren scherp
genoeg om ieder paard, ie-dere kleu,r te zien;
strak waren ze gevestigd op het belangrijke
punt.
Er moesten nog verscheidene hindernissen
genomen worden v<5<5r de gevreesde laatste,
maar Harry Trevanion, die nog de leiding
had, nam ze in keurigen stijl, met Gypsy
vlak op zijn hielen en toen een kleinere hin
demis was genomen, liehtte lord Kendale
even zijn zweep op. Met een sprong was
Gypsy naas-t zijn tegenstander. De opgewon
den toeschouwers vuurden Gypsy aan met
een gejuich van aanmoediging en bijval en
Lorrie kreeg weer kleur in haar gezicht.
„Denk je, dat hij zal winnen? denk je
heusch, dat hij zal win-nen!" vroeg ze onge-
duldig aan Jack.
,,Vast!" antwoordde hij lacomiek.
,,Jia! O, ik wou, dat ik duizend pond had
om te wedden!" riep ze uit. ,,Als iik een man
was en ik was rijk, dan zou ik al het geld,
dat ik had zetten op lord Ken op
dat dappere, kleine paardje!"
Seymour Melford Met zijn kijker zakken en
keek haar glimlachend aan, maar er was een
valsche blik in zijn oogen.
.Wacht- tot hij over de laatste hindemis
is, juffro-uw Latimer", zei hij.
Lorrie glimlachte minachtend.
„Ik ben niet bang. Hij zal er over vliegen
als -als een
,,iE(en vogel", s-telde Jack voor.
,,Ja! Hij schijnt te kunnen vliegen!" stem
de ze in. ,JIet is prachtig. Ik wist niet, dat
racen zoo opwindend is. Ik begrijip nu best,
dat mannen zich ruineeren -bij- de wedrennen.
Of hij er over komt? Ik geloof, dat Gypsy
ever een huis kan spriugen!"
..We zvll-en het spoedig zien," zei Sejunour
Melford bedaard, ,.ze zijn er nu heel ddcht
bij-."
Zij war-en er inderdaad dicht bij. Naast
het natuurlijik resultaat kan zijn van inne-r-
lij-ken groei in sociaal, economisch en in-tellec-
tueel opzicht.
Zij- die meenen, dat aan deze voorwaarden
thans reeds zou zij-n voldaan, dat het verlan
gen naar grooter zelfstandigheid tbans op de
eerste plaats dient te worden gesteld en dat
daarin de geestesigesteldbeid van de inbeem-
sche -bevolking tot uiting komt, begaan naar
de zienswijze van den minister een tijdreken-
kunddige fouit. Zij willen de historie met zeven-
mijlslaarzen vooruitsnellen.
Ieder, die redelijik oordeelt, moet erkennen,
dat aan Nederlandsoh-Indie in een "zeer snel
tempo een groote mate van zelfstandigheid
is verleend, Een ontwikkeling, die in de lan
den van het Westen eeuwen heeft gevorderd,
is binnen enkele decennia met geforcee-rde
snelheid tot stand gebracht. Historische nood-
zaak eis-chte deze snell-e opeenvolging van her-
vormingen; het ibehelst geen verwijt aan de
staatslieden, die dezen ontwikkelingsgang met
een open oog voor de behoeften van den tijid
hebben geleid, indien men tbans vaststelt, dat
de massa der bevolking deze evoluti-e geens-
zins heeft kunnen bijhouden.
Met omzichtigheid voorwaarts.
Wie de situatie helder ziet, al-dtus minister
Welter, zal daarin geen -reden vinden om
te p-leiten voor terugtreden op den afgeleg-
den weg, doch wel voor het betrachten van
omzichtigheid bij het doen van verd-ere schre-
den voorwaarts. Aan Indie en zijn bevolking
moet de tijd gegund worden, het verworvene
te verwerken.
Ten voile d-eelt de minister de waardeering
voor d-en arbeid van den Volksraad. Het ver
heugt hem te ontwaren, dat steeds meer de
overtuiging veld wint, dat zoowel van de zijde
van de regeering als van die van de-n Volks
raad het streven gericht is op een wede-r-
zijdsch begrij-pen, dat tot vruchtbare sam-en-
werkinig leidt. -Hij kan in het algemeen in-
stemmen met het streven, toeletselen weg te
nemen tegen de poMtieke vrijheid der ambte-
naren en dus ook tegen hun lidlmaatsehap van
den Raad.
DE TERUGLBIDING VAN JOODSCHE
VLUCHTELINGEN.
De minister van justitie, mr. C. M. J. F
Goseling, heeft als vol-gt geantwoord op de
vragen van den beer Van Embden betreffende
de temigleiding van Duitsch-Joods-ch-e vluchte
lingen.
De verontmstende toename van het aantal
vluchtelingen, ook uit ver verwijderde streken
van Duitschland afkomstig, dat sinds de be-
kende gebeurtenissen in Duitschland op on-
regelmatige wijze de Nederiandsche grens
heeft weten te oversc-hrijden en binnenslands,
-met name in Amsterdam, is aangetroffen,
heeft nadere maatregelen dringend noodig -ge
maakt.
De minister heeft zich daarom tot zijn leed-
wezen genoodzaakt gezien te bepalen, dat de
mannelijke vluchteMngen, die van 9 November
af tot 17 December 1938 ons land onregel-
matig waren binnen,ge-komen, in ibij-zondere
kampementen zouden worden ond-ergebracht
en voorts, dat vluchtelingen, die na laatstge-
noemden datum zonder toestemming de
Nederiandsche grens nog mochten overschrij-
den, met name wanneer zij in grootere getal-
len in eenige gemeenten worden aangetroffen,
zouden worden teruggeleid naar het land van
herkom-st.
Met -betrekking tot laatstbedoelden maat-
regel is uitdrukkelijk bepaald, dat teruglei-
ding achterwege dient te blijven niet alleen
in gevallen, waarin direct levens-gevaar aan-
nemelijk kan worden geacht, doch is ook
overigens nog een nadere aanwijzing gegeven,
ingevolge welke onder omstandigheden, ook
zonder dat van direct levensgevaar sprake is,
niet mag worden uit-geleid.
e-lkaar, nek aan nek, maderden de twee paar
den de moeilijke hindernis. Gypsy liep nog
even gelijkmati-g, maar de kenners zagen wel
teekenen, dat het Iersche paard vermoeid
werd. Zijn zwaarte deed afbreuk aan -zijn
snel-heid. De op-gewondenheid was zoo groot,
dat de menigte er stil v-an werd en in die
stilt-e naderden de twee paarden de hindernis.
Lord Kendale was het dichtst bij de afz-et-
tin-g rond het terrein. Hij was doodbedaar-d en
zat zoo gemakkelijik en licht in het zadel, als-
of hij in een leunst-oel zat. De hand, die zijn
opgewonden paard leidde, was vast en toch
was zijn druk vederlicht. Voor hem rees de
hooge hindernis op met de koude, zilveren
waters-treep erachter. Met een oogopslag mat
hij den afstand en raakte Gypsy's bevenden
schouder met zijn zweep aan.
[Lorrie zag dat het paard zich gereed-
maakte om te springen en ze hield haar
adem in. Op dat oogenblik werd, ze wist niet
waarom, haar aandacht getrolcken d-o-or een
man on-d-er het publiek, dicht bij- de hinder
nis, die op de afscheiding was geklommen en
die plotse'l-in-g een zakdoek uit zijn zak nam.
M-e-t een gil, die evengoed wel als niet een
kreet van aanmo-ediging kon zijn, wuifde hij
met den witten lap wild door de lu-cht.
Lord Kendale zag het en trok even de
leidse-ls in om Gypsy in toom te houden, maar
het gillen en die witte lap vlak voor zijn
oogen waren te veel voor het zenuwachtige
paard? waarvan iedere vezel gespannen stond.
Met een rilling schoot hij- op-zij-, tenwijl hij
sprong en hoewel hij de hindernis nam, viel
hij in het water er achter.
Eten s-chreeuw, die aangro-eide tot een oor-
verdo-ovend lawa-ai klonk uit duizend kelen.
Gypsy is gevallen. De favoriet is geval
len!" schreeuwden de bookmakers. ,,Het Ier
sche paard wint."
Van haar plaats had Lorrie alles gezien.
Een oogenblik st-ond ze ombeweeglijk, met een
gezichtje zoo wit als sneeuw; toen liet ze
ha.ar handen vall-en op Greta's schouders en
greep ze krachtig vas-t.
iWiat gebeurde er met haar? Ging ze flauiw-
vallen? De baan, de deinende massa, alles
SERPVLLI
loert altijd het gevaar van erger
gevolgen en daarom mag een
hoestje nooit verwaarloosd wor
den. Als Uw kind hoest, geef't dan
dadelijk AKKER's Abdijsiroop,
bestaande uit extracten van oude
kruiden, welke verzachtend, slijm-
oplossend en genezend werken,
benevens de krachtigste hoest-
bedwingende stof .codeine". Door
deze veelzjjdige werking noemt
men Akker's versterkte Abdijsiroop
,,'s-WereIds beste Hoestsiroop".
tegen hoest, griep, bronchitis, asthma
Flacon90 ct.. f 1.50, f 2.40, f 4.20. Alom verkriigbaar
(Ingez. Med.)
Moeilijkheden.
De uitvoering van dezen maatregel is in de
eerste plaats opgedragen aan de krachtens de
vreemdelingenwetgeving met het toezicht o-p
de hier te lande verblijvende vreemdelingen
belaste hoof den van plaatselijike politie (bij
de onderwerpelijike aangelegenheid in het bij-
zonder die in de groote gemeenten). Wanneer
twijfei omtrent de te nemen beslissing bestaat
zijn de procureur-generaal, fungeerend direc-
teuren van politie in-gescbakeld, die in daar-
voor in aanmerking komende gevallen de be
slissing van den minister dienen in te roepen,
(dit laatste geschiedt in de practijk veel-
vuld'ig).
Zeker in de omstand-igheden van de laatste
maanden, welke niet door de Nederiandsche
overbeid in het leven zijn geroepen, is -het ten
eenenmale uitgesloten, dat een voorschrift zou
kunnen worden gegeven, krachtens -hetwelk
elk geval, waarin een vluchteling aanvoert,
dat terugleiding voor hem onmiddellijik levens
gevaar oplevert, aan den minister zou moeten
worden voorgelegd. Er zij slechts op gewezen,
dat alsdan wel zonder uitzondering een be-
roep op levens-gevaar zou worden gedaan.
Werd daamaast nog een procedure met ver-
weermiddelen ingesteld, dan zou het wel zeer
geruimen tijd duren, voordat een beslissing
zou kunnen worden gegeven. Niet bet mlnst
in het belang van de vluchtelingen zelf is
echter ee-n zoo spoedig mo-gelijke beslissing
•gewenscht. Overigens zou een wijze van be-
handeling als hierboven bedoeld, welke aan
de vluchtelingen gelegenheid zou ibieden te
bereiken, dat zij althans voor eenigen tijd in
ons land zouden kunnen verblij-ven, uiteraard
nieuwe pogingen tot onregelmatige binnen-
komst van vluchtelingen in de hand werken
en de georgani-seerde hulpverleening, die in
meer dan een opzicht heilzaam heeft gewerkt,
ontwrichten.
Voorzichtigheid geboden.
Met betrekking tot de wij-ze van uitvoering,
zooals die verder in de vraagpunt ter sprake
zwom voor haar oogen als in een mist, het
schreeuwen klonk dof en vaag in haar ooren
en haar oogen, die ze stijf gericht hield op
de plaats waar Gypsy was gervallen, werden
bran-dend heet.
Greta v-oelde den stevigien greep van de
kleine handen en kreeg een scho-k van ver-
bazing en schrik, toen ze het witte gezichtje
zag. Lorrie!" riep ze, zen-uwachtig fluiste-
rend. ,,Wees niet bang! Lorrie, Lorrie!"
Lorrie's witte lippen beiwogen zonder ge-
luid te geven, t-oen fluister-de ze in doods-
ang-st: ,,Hij is do-od! Hij is dood!"
St, stil!" smeekte Greta, die voor haar
ging staan om haar voor de anderen te ver-
bergen. ,,-In hemelsnaam, beveling! Hij is niet
do-od. Kijk maar!"
,,Waar? W-aar?" vroeg zij en ze wreef met
haar hand over haar oogen om den mist weg
te vegen die er over lag.
Toen zag ze iets zonderlings. Wie wilde be-
werem dat de moderne Engelschman geen moed
meer heeft? Half bewusteloos, drijfnat, zijn
vro-olijk, kleu-rig jasje gescheurd en vol vlek-
ken, strompelde lord Kendale naar zijn paard.
dat bevend en nat naast de sloot stond.
Zou hij- pro-beeren weer op te stij-gen?
iBij het idee alleen al schreeuwde de me
nigte van op-gewondenheid, hetgeen tot een
ovatie aanzwol, toen lord Kendale in het
zadel sprong en terwijl hij reed a-lsof zijn
leven er van afhing, zijn mededinger achter-
na zette. Zijn zweep lag in -het water, maar
Gypsy scheen dien niet noodig te hebben.
Alsof hij wist dat zijn reputatie als wed-
strijdpaard op het spel stond en afhing van
een geweldige poging, holde hij voort. Zij
waren nu op het vlakke gedeelte en alleen
snelheid, de uiterste snelheid kon nu de winst
verzekeren. Maar wat was het Iersche paard
ver voor! Alleen een w-onder -zou er voor kun
nen zorgen, d-at zijn achtervolger hem zou
inhalen. Doch er was Arabisch bloed in de
tengere Gyp-sy, dat bloed dat nooit erkend.
dat het verslagen is en d-at niet opgeeft vo-or
h-et uiterste is gedaan, ook al is de dood er
mee gem-oeid.
(Wordt vervolgd.)
6)
