ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN ..Dokter Hartje t,,lli"een„Mijnhardljt; J Marion'sgroote avontuur De laatste dag van het bezoek van den Belgischen Koning aan ons land. Mi 25 Binnenland Buitenland Feuiiieton I De pijnverdrijver bij uitnemendheicf UZENSCHE COURANT i ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen f 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen tr per post 1,55 per 3 maanden By vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar /;>or Belgie eo Amerika f 2,-overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post s fibnner.ienten voor het buitenland alleen by vooruitibetaling. Uttgeef »terFlnna P. J. VAN DE SANDE GIRO 38150 TEIJEFOON No. 25. ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20. KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling. Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regeiabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag verkrijgtaar is. Inzending van advertentien liefst e£n dag voor de nitgave. DIT BEAD VERSJliUNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND. DE DUITSCHE VLUOHTELINGEN. Het Tweede Kamerlid Donker heeift aan den minister van. Justitie de volgende vragen gesteldi: a. Is het waar, dat de regeering alleen bereidi is ©en beperkt getal Duitsche vluchte lingen toe te laten, wanneer door particuliere bijdTagen de kosten tevoren zijn gedekt en diat dienitengevolge van het Protestantsche hulpcomitd, dat in de eerste plaats tot taak heeft den steun aan „niet-arische" Christe- nen, door de regeering een bankgarantie van 150.000 gevraagd wordt 2. Is de minister niet van oordeel, dat de toelatinig van deze Duitsche vluchtelingen onnoodig geremd wordt door den eisch van het te voren gestort zijn van een 'bankgaran tie tot een zoo hoog bedrag, te meer waar de inzamelingsactie van gemeld comity in voUen gang is en reeds giften en toezeggingen tot een bedrag van meer dan f 30.000 zijn inge- komen? Byzonderheden over de toelating. Te bevoegder plaatse heeft men er op ge- wezen, diat de belangen van Nederland en evenzeer die van de betrokkenen zelf eischen, dat de toelatinig van vluchtelingen georgani- seerd geschiedt en ook dat werkelijik deugde- lijke en blyvende onderbrenging gewaar- borgd zij. Ten aanzien van de kinderen zal het door Nederland mogelijke worden gedaan, doch hier voeral eischt de op de regeering druk- kende verantwoordelijMieid een nauwkeurige voorbereiding. Het departement van Justitie staat met de betrokken comitd's in nauw contact en pleagt daarmee regelmatig overleg. Toelating van kinderen kan alleen geschie- den <yp vergunning van den minister van Jus titie 'en dit op voordracht van het betreffen- de ikindercomite, dat de zorg voor de verdere onderbremging van die kinderen heeft te dra- gen. Die onderbrenging geschiedt voorshands ook alweer in georganiseerdien vorm, d.w.z. in teihuizen, inrich tinge n enz. iWat men, naar verklaard werd, vooral moet nalaten, is.het z.g. inriividueel binnenbrengen vara kinderen, aangezien dat de grootste moei- irjktieden zou veroorzaken en niet te verant- wooud'en ware, ook al moge dat dan wel eens geprobeerd zijn door ingevingen van het hart, wat echter niet voidoende is, om op veranit- woorde wijze voor de bei ail gen v an die kinde ren zelf zorg te dlragen. Vender woirdt nog vemomen, dat naar alle waarschijnlijkheid voorshands in hoofdizaak de volwass enen van midldelbaren leeftijd onderge- bracht zullen worden in de quarantaine-inrioh- ting te Rotterdam. Het schijnt, dat de regeering voor de eerste zes weken de beschikking over die inrichting heeft venkregem, met dien verstande, dat er nog voldoende ruimte gereserveerd is voor hdt geval, dat ten aanzien van binnenkomende sdhepen enz. quarantainemaatregelen noodig mlochten wezem. 'Intusschen is het zeer waarschijnlijk, dat men naast die quarantaine-inrichting nog wel erg'ens een zg. barakkenkamp noodig zal heh- ben, al bestaat hieromtrent op het oogenblik nog geen zekerheid, evenmin als over de plaats waar zul'k een barakkenkamp zou komen. GEVVtEIGERD TE WERKEN IN DUITSCHLAND. In de gemeente Emm en hebben gedurende October en November verseheidene veenarbei- ders bezwaar gemaakt tegen plaatsing in de veendferijen in Duitschland, omdat in de korte dlagen bij de in die veenddrijen geldemde tarie- ven. niet zooveed te verdienen is, dat zij een dragelrjk beidrag naar hunne gezinnen kunnen zenden, terwijl bovendien het graven van gruppen in dezen tijd van het jaar zeer nat werk is en voor arbeiders, die in polderkeeten of cantines gehnisvest worden, dat werk aan de gezonldheid abnormale eischen stelt. Bedoelde arbeiders werden op last van den minister van Sociale Zaken van werkverschaf- fing en steunverleening uitgesloten. De arbei ders te Emmercompascuum hebben zich on- langs met een adres tot den minister van So ciale Zaken gewend, teneinde de schorsing opgehevem te krijgen. Ook de organisaties stellen pogingen in het werk, dat de minister den dwang zal opheffen. iVemomen wordt, dat de minister van So ciale Zaken aan het gemeentebestuur van Elm- men heeft laten weten, dat de uitsluiting van werkverschaffing en steun voor de arbeiders, die het werk in de Duitsche venen zonder ge- gronde redenen hehben geweigerd, tot 1 Jan. 1939 zal moeten duren en dat diaama de zaak opn'ieuw zal worden bezien. Roman van I. F. J. Groothedde. Nadruk verboden. i&i Vervolg. De ontsnapping. _Wr werd geschoten", zei Bluecorn, die voor huiskamerraam naar buiten zat te staren. De woorden klonken vreemd in de leege stilte rem de kamer en schenen te blijven hangen. Bluecorn keek nadenkend naar de immer ■mUemde sneeuw en sprak ineens, alsof het nu pas tot hem doordrong: „iHet waren revolverschoten, ginds op de beffling. Wie schiet er nu met een revolver in de sneeufw?" Da stilte van de kamer gaf hem geen amt- woord, die stilte scheen op hem af te sluipen, Wilde hem beklemmen. Onwillekeurig keek hy achter zich. De meubels schenen hem vragend aan te kijken of ze spreken wilden, maar niet konden. ,,W:aar is Marion dacht hij opeens. Elen vaag, onbestemd gevoel van onruist begon hem te bekruipen. Hij schoof zijn stoel ach- teruit en riep krachtig: .Marion!" Geen antwoord. Van de keuken kwam ver- wijderd gestommel en gerommel met pannen, verder niets. Hij luisterde, iets vooroverge- bogen. Waar zou ze zijn? Eigenaardig, dat het meisje haar koppigheid geheel had afge- legd. Ze was vriendelijk en meegaand en sprak geen woord. Maar toch, zijn oude oogen lieten zich niet zoo gemkkelijk beidriegen, tocih zag hij in haar onschuldige blauwe kijikers dikwijls een glans, die hem deed ver- moeden, dat onder haar gedweeheid een brand woekide, een felle, hartstochtelijke brand, die HET VLUCHTEUNGENPROBLEEM IN DE BELGISOHE KAMER. In de Kamer is Dinsdagmidldag een inter- peilatie geihouden over de kwestie van de politieke vluchtelingen en de Jodenvervolginig in Duitschland'. De socialistisdhe afgevaardig- voor Bruissel, mevrouw Blume, opende de besprekinigen met een beschrijvinig van de weerzinwekkende wijze, waarqp de Joden door de nationaal-socialisten in Duitschland wor den behandeld. Ik verhaai u dit alles, zeide mevirouw Blume, niet om u te ontroeren, maar opdat u zult toegrijpen, dat wij de Jooen die brj ons een toevlucht zoehten, naar deze hel niet mogen terugdrijven. (Instemming op vele banken. Uit naajn van de christelijke traditie richt ik mij tot den minister van justitie, opdat hij meer zal dioen dan tot dusverre is gedaan ten bate van de vluchtelingen, die geen andere keuze meer hebben dan uitwijking of de dood. Spr. drortg er op aan, dat de regeering tegen wat zij noemde de Duitsche excessem, zou pro- tesbeerem en tevens zeer ruim zou zijn bij de toelating op Belgisoh grondgebied van de on- gelukkige Israelieten, die als opgejaagde die- ren in Belgie onderkomen zoeken. Deze rede werd door bijna alle aanwezigen met applaus beloond. De minister van justitie, mr. Fholien, zeide grootendeels in te stemmen met de rede van mevrouw Blume. Wij kuimen niet ongevoelig blijven ten overstaan van zoo veel menschelijk leed, zei hij. Ik ben bereid alle practische voorstellen tot hulpverleening aan Joodsche vluchtelingen te onderzoeken. De minister herinnerde verdter aan de j.ongste incidenten in het Belgisch-Duitsche grensgebied. Som- migen dezer incidenten warden fel overdreven en hadldien niets met de Jodenvervolging te maken. De Belgische politie heeft geen be- trekkinlgen met de Gestapo. Tusschen de Bel gische en de Duitsche regeering is sedert 1933 een accoord' getroffen om bij dergelijke gevallen die noodiige enquetes te verrichten. De regeering, aldus de minister, doet haar best om het algemeen helang met de huma- nitaire plichiten te vereenigen. Het is onge- hoord, dat men het gerucht verspreid, als zou Belgie op dit igebied zijn internationale ver- plichtin'gen niet nakomen. Wij zijn integen- deel op dit gebied vaak de anderen voorge- gaan. De regeering zal zich aansluiten bij iediere internationale maatregel ten bate van de vlucihtelingen. Men moet echter rekening houden met de beperktheid van het Belgische grondgebied en de belangen van de Belgische oeconomie. Het aantal vluchtelingen, dat op clandes- tiene wijze Belgie binnenkwam, is den laatsten tijd zeer toegenomen. Het vorige jaar hebben wij 850 Joodsche vluchtelingen oogluikend toegelaten. In Augustus j.l. telde men er on- geveer 1250 meer. De meeste waren zonder middelen van bestaan, velen hadden geen iden- tibeitspapieiren. Meb ingang van 27 Aug. heb ben wij boen bob eenige uibzebtingen moeten bij de m-inste aanleiding schroeiend zou uit- slaan. Waar bleef ze nui toch, Marion? Er was geschoten buiten op de helling met een revolver. ,,Ik zit te droomen", mompelde hij, ,,ik word oud". Toch liet dat vreemde gevoel van onrust hem niet los. Hij richtte zich op uit zijn ge- bogen houding, stond recht midden in de kamer en riep met een stentorstem, dat het daverend tegen de wanden opsloeg: Marion, Marion!" (Sloffende stappen werden hoorbaar in de gang. De oude huishoudster stak haar hoofd om dien hoek van de deur en zei afkeurend: ,,U doet een mensch schrikken met uw schreeuwen. Marion is een half uur geleden naar buiten gegaan, juist, toen het begon te sneeuwen." „Naar buiten?"', schrok Bluecorn, ,,er is geschoten!"' ,,W"at zou dat? Er wordt hier zoo dikwijls geschoten. Moet u daar nu zoo om schreeu wen ,,Met een revolver!", kreet Bluecorn, duwde haar hardhandig opzij, vloog naar buiten en rende den heuvel op, zoo snel zijn oude beenen hem dragen konden. Niets ziende keek hij verdwaasd rond. Dan viel zijn oog op een verhooging en op die verbooging teekende zich een bloedVlek af, waaraan zijn blik in starre ontzetting bleef hangen. Het volgende oogenblik knielde hij er bij neer, groef koortsachtig-gejaagd de sneeuw weg en nam, met een kreet van ontroering, haar in zijn armen, haar, zijn dochter Marion keek neer op haar doodsbleek gelaat en stapte voorzichtig den berg £if, mompelend: „Ik voelde het, ik wist het. Dat ik niet dadelijik gegaan ben!" Op de ranch aangekomen, liep hij de doode- lijk-ontstelde huishoudster zwijgend voorbij en legde Marion zoo zacht mogelijk te bed, haal- de snel een verbandkistje en trachtte het bloed te stelpen, dat nog steeds vloeide uit een wonde aan haar hals. Vaardig en vlug legde hij een verband. Inderdaad smaakte hij het overgaan. Sedlert de Tsjechische crisis is het drama nog aan.grijpender gewordlen, daar de Sudeten-Jodcn eveneens werden weggejaagd. Zoo lang dit mogelijk is-zullen geen verdere uitwijzingen plaats vinden. In die voormalige Bedelaarskolonie te Merksplas zijn talrijke Joodsche vluchtelingen ondergebracht. Giste- ren mochten zich 160 viuehbelingen daarheen begeven. Slechts 54 zijn er heengegaan, De minister verklaarde verder, dat het bin- nenkomen van 250 Joo-dsohe vluchtelingen is toegestaan. Hij dankte de comity's voor de steunverleening, die zich zoo veel moeite -ge- ven om de nood van de ongelukkige Joden te 1-emigen. Belgie kan echter op eigen krachten het vluchtelingenvraagstuk niet oplossen. Elen internationale regeling is hoogst noodig. 600 VAN DE RIJKSTE DUITSCHE JODEN ZUEliEN HET LAND NIET MOGEN VERLATEN VOOR DE „BOETE" IS RETAALD. 'De correspondent van de Times meldt uit Berlym: Nog steeds is niet officieel bekend hoe de boete, welke den Joden is opgelegd, gelncas- seerd1 zal worden. De autoriteiten. zien wel in dat het Duitsche economische leven een zware slag zou worden toegebraoht als den Joden in eens tot pauperS zouden worden gemaakt. Daarom zal de boete geleidelijk worden ge- incasseerd. Eh- schijnen 600 van de rijkste Jo den in Duitschland op een lijst te zijn gezet, die onder geen voorwaarde het land zullen mogen verlaten, voordat zij van hun geheele fortuin zijn ontdaan. Ettelijke Joodsche winkels, die twee weken geleden vemield werdten, zijn thans weer ge- opend1. De ,,niet-arische" naam van de eige- naars staat, zooals de wet dat eischt, met groote witte letters op de nieuwe spiegelrui- ten. De winkeliers trachten natuurlijk in de komende zes weken zooveel mogelijk goed te maken wat zij hebben verloren, voordat zij op 31 December moeten sluiten. Wat er dan met hen zal gebeuren, w-eet niemand. Men gelooft, dat spoedig een decreet zal worden afgekomdigd, dat de Joden een zicht- baar teeken moeten dragen. Te Luneberg heeft zich een geval voorge- daan dat van beiang is voor de kennis van den status welken een J-ood in het tegenwooirdige Duitschliand heeft. Een Jodin was voor de rechtbank gebracht, besehuldigd van abortus provocatus. Zij werd vrijgesproken, omdat de wet tegen abortus alleen voor ,,arische Duitschers zou gelden. Toepassing van deze wet tegen Joden zou volgens de rechtbank een verkeerd effect hebben, ,,daar het Duit sche volk een defensieven oorlog tegen het Joodsche ras aan het voeren is". EEN FRANSGH-DCITSCHE VERKLARING TE WAOHTEN. Naar Havas uit Parijs meldit, bevestigen officiee-le kringen aldaair, -dat binnenkort tus schen Eranikrijk en Duitschland een verkla- ring zal worden geteekend gelijk aan die, wel ke te Munchen door Hitler en Chamberlain geteekend is. De EYansch-Duitsche verklaring zal o.a. een betuiging behelzen van vriendschap tusschen bed.de landen, erkenning der wedierzijdische gremzen en een ven-bintends tot raadpleging in geval van een conflict. Von Ribbentrop zal waarschijnlijk aan het einde van dteze maand te Parijs komen om deze verklaring te teekenen. iDe a.s. FYansch-Duitsohe verklaring zal de verbintenis tot raadpleging in geval van een conflict behelzen onder reserve der byzondere betrekkingen met derde mogendheden. Koning Leopold en Koningin Wilhelmina zijn Woensdagmorgen om tien minuten over half elf van het paleis op den Dam vertrok- ken, voor een bezoek aan de Fokkerfabrie- ken. Het weer was dezen morgen buiten- gewoon slecht. Dichte regenvlagen zwiep- ten over de binnenstad, de vlaggen klap- ten in den stormachtigen wind en vele sloegen stuk. De eerewacht werd gevormd door een detachement van de marine. Toen Koning Leopold het paleis verliet hracht de marine- kapel het Belgische vlokslied ten gehoore. Ondanks de zeer slechte weersomstandig- heden sloegen velen het vertrek op den Dam gade. De vorstelijke personen wer den bij het instappen en het wegrijden harte- lijk toegejuicht. Ook langs de route op het Damrak en aan de De Ruyterkade waar de vorsten met een extra pont naar de overzijde van het U werden vervoerd, stonden groote groepen belangstellenden in den regen om het voorbijkomen van den stoet gade te slaan. Bij Fokker. Op de fabrieksgebouwen van Fokker, wapperden de Nederlandsche en Belgische vlaggen en tusschen de verschillende werk- tuigen waren vlaggelijnen gespannen, die echter in den stroomenden regen het beeld van het doorweekte fabrieksterrein slechts weinig opfleurden. Tegen half elf bevonden zich bij den in gang van de groote hal voor vleugel.bouw de president-commissaris der Fokkerfabrie- ken de heer C. G. Vattier Kraane, en de onder-directeur, de heer J. E. van Thyen, die den directeur, Anthony Fokker, verving, om dat deze om zakelijke redenen in de Vereenig- de Staten vertoeft. Te omstreeks kwart voor elf naderde de Koninklijke stoet de toegangspoort tot de Fokkerfabriek< Veertien auto's waarin de leden van het gevolg der Koningin en van den Belgischen Koning gezeten waren, volgden de Koninklijke auto, die werd voorafgegaan door een auto waarin zich de burgemeester van Amsterdam, dr. W. de Vlugt en de hoofd- commissaris van politie, bevonden. Op het oogenblik dat de Koninklijke auto het terrein opzwenkte, werden voor den in gang die standaarden der beide vorstelijke bezoekers geheschen. iDe auto's reden voor bij de hal voor vleu- gelbouw, waar een smaakvol met bloemen en planten versierde en door een baldakijn be- schermd bordes was gemaakt. Hier stelde buirgemeester De Vlugt de beeren Vattier Kraane en Vian Tyen aan de beide vorsten voor en werden ook de leden van het gevolg voorgesteld. Na de begroeting begon de rondleiding door de fabriek. Koning Leopold werd rondge- leid door den heer Van Tyen en de Koningin door den officier m.s.d. eerste klasse H. J. Taken, chef van het militair toezicht bij Fokker. Voor in de groote hal was ruimte gemaakt om daar te exposeeren drie toestellen van verschillende typen uit de series, die in op- dracht van de Nederlandsche weermacht door Fokker zijn gebouwd. Links stond de beroemde tweemotorige jachtkruiser G 1, het vliegtuig waarmede de Fokkerfabriek twee jaar ge leden op de internationale luchtvaartsalon te Parijs zooveel sensatie verwekte. Ter rech- terzijde stond de snelle eenmotorige Fokker- jager D 21, een der laatste exemplaren van de door Soesterberg bestelde serie, welke vrij- wel geheel is afgeleverd. In het midden be- vond zich de laatste gereed gekomen lucht- genoegen, dat het bloeden na eenigen tijd op- hield. Hy keek naar haar roerlooze gedaante en mompelde: ,,Waarom ging ik niet direct? Ik wist toch, dat het dit moest zijn! Die revolver schoten waren op haar gericht, een kogel trof doel." Hij zweeg en keek doelloos om zich heen, niet wetend, wat te doen. Er drong zich nu een vraag aan zijn ver- sufte hersens op, de vraag: ,/Wie was het, die de schoten loste?", die hem in beweging hracht. Toen hij de deur opende, stond de huishoudster met een behuild gezicht ervoor. Ze greep hem bij den arm en stamelde: ,,'t Is vreeselijk, baas. Wat is er gebeurd? Is ze dood?" „Klets niet", grauwde Bluecorn met inge- houden drift, „stuiur een boy naar de stad om een dokter en de politie." „Dat heb ik al gedaan", snikte ze, „mag ik haar nu even zien?" ,,EJen echte prairievrouw", dacht Bluecorn, ,,om ondanks schrik en verdriet toch te han- delen." Hij ging met haar in de kamer terug en ze bleven samen aan het bed zitten, tot het geronk van een motor aankondigde, dat de dokter op komst was. Deze trad even later het vertrek binnen, groette vluchtig en boog zich aanstonds over het meisje heen, om haar te onderzoeken. Hij verwijderde het verband, onderzocht nauwkeurig de wond, voelde den haitslag, legde een nieuw verband aan en wendde zich tot Bluecorn, die gespannen en onbeweeglijk had toegekeken. De dokter haalde de schouders op en fluisterde: „Op het kantje af, juist den slagader. De wond is gevaarlijk, maar niet direct doodelijk. De kogel heeft "t lichaam weer verlaten, dat is een geluk. Maar ja, het bloedverlies, niet- waar? En als er koorts bij komt! Ik spreek tot u als man tegen man, veel hoop om haar te behouden is er niet." IZonder zelfs maar met zijn oog te knip- peren, vroeg Bluecorn jEir is dus nog hoop?" fOLIflHAHO#; Ook helpen „Mijnhardtjes" wonder goed en snel bij: Kiespijn, Spit. Rheumatiek, Maandbezwaren, Zenuwpijnen, Griep, Gevatte koude. 1 ..Mijnhardtje" 5 c». 12 „Mljnhardtjes" 50 ct. (Ingez. Med.) kruiser van het type T 5, het laatste toestel van de serie der zestien macJhtige tweemoto rige bommenwerpers bestemd voor Soester berg. De drie vliegtuigen waren alle in de scbut- kleuren geschilderd zooals ze door de Fokker- flabrieken worden afgeleverd en trokken de groote belangstelling des Konings, die zich verschillende onderdeelen ervan liet uitleggen en van diohtbij de toestellen bekeek. De vorstelijke personen hebben vervolgens alle afdeelingen van de fabriek bekeken. Overal waar de hooge gasten langs kwamen, ging het werk gewoon voort, waarbij van tijd tot tijd een speciale machine een bijzonder instrument, de aandacht trokken, van den Koning, van de militairen uit zijn gevolg en ook van den Belgischen minister-president Spaak; die tezamen met den Nederlandschen minister van buitenlandsche zaken jhr. mr. J. A. N. Platijn, het bezoek meemaakte. Alvorens de fabriek te verlaten werd een der kleine metalen schuilkelders bekeken, welke "op ihet fabrieksterrein zijn aange- bracht ten behoeve van de fabrieksbrandweer, die ingeval van een luchbaanval, niet zooals het overige personeel, het terrein verlaat, mia.ar aanwezig blijft om eventueel uitbrekende branden te blusschen. De luchtbeschermings- ploeg in speciale kleeding en uitgerust met gasmaskers stond voor het administratie- gebouw opgesteld. Terwijl het hooge gezelschap afscheid nam, weerklonk de fabriekssirene. Op dat oogenblik werd in alle afdeelingen het werk gestaakt en in looppas begaf het geheele personeel zich naar het terrein voor den uit- gang, waar weldra 1500 arbeiders, die bij Fokker werkzaam zijn, in hun werkkleeding, alsmede het technisch en administratiefperso- neel verziameld stond en de Koning en de Koningin hartelijk toejuichten toen de Konink lijke stoet het fabrieksterrein verliet en de twee standaarden omlaag werden gehaald, als teeken dat het hooge gezelschap was ver- trokken. ,,Een weinig, ja", gaf de ander, opnieuw schouderophalend, toe. ,,Dan zal zij er door komen, ze is van een sterk ras." De geneesheer keek hem bewonderend aan. ,,Als ze naar u aardt, ja naar lichaam en ziel. Ik kom morgen terug. Wat zij voor- loopig noodig heeft, is absolute rust, -verder niets". Hij reikte den rancher de hand en suisde weg op zijn motor, nadat hij de machine eerst enkele honderden yards had voortge- duwd, mompelend: ,,Naar lichaam en ziel. Haar ziel zal haar moeten redden, het lichaam is er niet meer toe in staat." Bluecorn keerde in de ziekenkamer terug, maar toen hij de oude huishoudster aan het bed zag zitten, wist hij, dat hij hier wel een oogenblik gemist kon worden en begaf zich naar buiten, waar eenige menschen van de Bereden Politie hem zwijgend opwachtten. Zwijgend volgden ze hem naar den heuvel, waar hij de plek aanwees, waar Marion had gelegen. ,,E!en sc'hurk schoot hier mijn dochter neer met een revolver. Ik hoorde vijf schoten, een ervan heeft haar getroffen. Breng mij den dad,er, dood of levend, breng hem mij." ,,iEenig vermoeden, wie het geweest kan zijn?", vroeg Huddlesfield, die nauwkeurig de naaste omgeving had opgenomen. ,,Wie?", vroeg Bluecorn. Lang staarde hij naar Pavlicb's Ranch aan de andere zijde van de helling en antwoordde dan zonder een moment van aarzeling: Breng mij Jim Pav-lick en we hebben de moordenaar. Breng mij ook Hall Pennock. Hij kiijgt mijn dochter, als ze geneest." De manschappen keken hem verbaasd aan en Huddlesfield opende zijn mond, om iets te zeggen, maar hij voorkwam dit met een hand- gebaar en sprak bevelend: „Ga en kom me niet meer onder mijn oogen, voor je ze beiden gevonden hebt." 'Hij keerde zich af en liep langzaam naar beneden, een gebogen gestalte, spoedig ver- vagend in de steeds dichter vallende sneeuw. Huddlesfield oogde hem na, keek dan zijn mannen aan en sprak: ,,Voorwaarts, boys dezen keer moeten we ze vinden. We zijn het aan hem en onszelf verplicht." Totaal verbijsterd was Jim Pavlick zijn huis binnengestormd. Alle drift en pasaie was uit zijn ziel gerukt, in hem leefde alleen en heftig de zucht tot zelfbehoud, die hem opzweepte tot dolle radeloosheid. EJven stond hij roerloos in't midden van de kamer, sohich- tig rondziend. Dan joeg hij zich op tot koortsachtige haast, opende de brandkast, stak het aanwezige papiergeld bij zich, krab- bslde nerveus eenige woorden op een papier, liet dat op de tafel fladderen, sprong de trap op naar den zolder, schoot een pelsjas aan, rende naar beneden, vloekte, toen de huis houdster hem iets vroeg, keek nog even rond en stapte bedaard naar den stal, een haas'ti- gen, schuwen blik op de helling werpend. In den stal beving hem weer de angstkoorts. Met jachtige, korte rukken gespte hij den patroongordel om, slingerde het geweer over den rug, bevestigde zorgvuldig, doch snel het zadel op Sheila's rug, gaf een snauw, toen het beest nijdig achteruit trapte, voerde het naar buiten, kletste in het zadel en joeg, nadat het dier eerst koppig een cirkel had beschreven, in daverende vaart weg, regerecht naar het Noorden. De sneeuw sloeg hem in het gezicht, ver- blindde hem in enkele minuten tijds, verblind- de ook het paard. 'Hy wist echter, dat het dier niet zou afwijken van de eenmaal aan- genomen richting, als het niet daartoe ge- dwongen werd. Daarop had hij het, als had hij in ?ijn diepste onderbewustzijn dezen fata- len dag voorzien, zorgvuldig afgericht. In- dien hij niet krachtig naar links of rechts stuurde, zou Sheila hem met onfeilbare zeker- heid naar het Noorden brengen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1938 | | pagina 1