ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
HUJTSLAG met
ieil die dol maakt
KLOOSTERBALSEM
LICHTZINNIGE JEUGD
No. 9806
VRIJDAG 2 SEPTEMBER 1938
78e Jaargang
Binnenland
Feuilleton
veroorzaakt vurige wond
EERSTE BLAD
Dank zij den KLQOSTERBALSEM
verdwijnt wond en huiduitslag
RkKSD'C
„Geen goud zoo goed"
HB»»MWA6a!iW1tfW»»W>rii 'Wl fOtitl r^/>togfcai
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
cr. per post f 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
/oor Belgie en Amerika f 2,—, overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
oonoern eaten voor het budtenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Flnna P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TETJ5FOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst (sen dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSOHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAG A V OND.
DE KONINGIN SPRAK VOOR DE RADIO.
TOT HAAR VOLK.
iDe Koningin heeft Woensdagmiddag om
kwart voor edn voor de radio de hierna vol-
gende rede gehouden, welke door alle Neder-
landscihe zend'ers is uitgezonden:
Op den dag, waarop ik voor 40 jaar kraeh-
tens de Grondwet, na vOlbrenging van mijn
18de levensjaar, de teugels van bet bewind
overnam van mijne dierbare Moeder, die als
regentes tijdens mijne minderjarigbeid met
zooveel staatsmanschap en wijsheid bet schip
van staat gestuurd bad, gevoel Ik mij gedron-
gen mij recbtstreeks tot Mijn gebeele volk te
wenden, teneinde het te danken voor het ver
trouwen, dat het Mij geschonken heeft in die
lange reeks van jaren, en voor de steeds over-
nieuw betoonde liefde en aanhankelijikheid.
Beide zijn mij een bron van kracht geweest,
vooral in bewogen tijden en in dagen van zorg
en spanning. Zonder deze ware het mij niet
mogelijk geweest, mijn taak te volbrengen.
Na het overlijden van mijnen onvergete'lijken
Vader, toen Ik reeds als kind tot den troon
geroepen werd, gingen al spoediig mijne oogen
open voor de groote verantwoordelijikheid en
de veel omvattende plichten, die mij wachtten
en voor de hooge eischen, die aan mijn ambt
gesteld worden.
Op dien indlrukwekkenden en nimmer door
Mij te vergeten gang naar de Nieuwe Kerk
in Amsterdam, alwaar ik beeeddgd en inge-
huldigd werd, was Ik diep dOordrongen van
het tekort schieten van menschelijke wijsheid
en van mensehelijk willen en kunnen, en over-
tuigd dat in dit tekort niet anders dan dioor
God zelf kon worden voorzien.
Het zij Ons gegeven de 40 jaar, die thans
achter Ons liggen, in het licht van zijn leiding
te zien.
Dan welt als vanzelf een danktoon op uit
ons hart, voor uitkomst in zorgvolle tijden,
voor onverwachte wending van ongunstige
omstandigheden, voor zooveel, dat ons be-
spaard bleef, naast het goede dat ons deel
werd.
Op een dag als deze denk Ik meer dan ooit
met dankbaarheid en weemoed terug aan den
steun, welken Ik tijdens ons huwelijk van de
zijde van mijn geliefden echtgenoot bij de
vervulling vein mijn taak mocht ondervinden,
en tevens aan de hartelijke en onverflauwde
belangstelling van mijne Moeder, en haar
begrijpen van mij met mijne plichten en moei-
lijkheden in edn woord, van al wat ik tot
Haar bracht.
Met erkentelijikheid en waardeering gedenk
ik de bekwaamheid en toewijiding van de
raadislieden der Kroon, die in emstige, ja
soms benarde tijden tot het bewind werden
geroepen, die zich voor zulk een moeilijke en
veel omvattende taak geplaatst zagen en ook
heden nog zien.
Ook gaat mijn dank uit naar alien, die in
trouwe plichtsbetrachting het moederland of
Nedierland onder de keerkringen dienen of
eertijds hun kraohten aan dien dienst gaven.
Onverschilliig of zij aene vooraanstaande dan
wel een meer bescheiden plaats in den staats-
dienst hebben ingenomen of nog innemen, zij
waren en zijn alien van nalbij of uit de verte
mijn medewerkers en hebben, ieder op zijne
wijze, bijgedragen tot het welzijn van den
staat in het afgeloopen tijdperk.
Ongetwij-feld herinneren zich de ouderen
onder mijne toehoorders de rust en den toe-
nemenden voorspoed, zoo hier als over zee,
welke den tijd van het regentschap mijner
Moeder kenmerkten, gunstige omstandigheden
die voortduurden tot het uitbreken van den
wereldoorlog, doch welke door deze gebeurte-
nis een plotseling einde namen.
De zorgvolle jaren van den wereldbrand, te
midden waarvan ons gebied onzijdige maar
daarom niet onbedreigde eilanden vormde,
bljjtven steeds in het geheugen van hen, die dit
medemaakten, voortleven. Nog altijd onder-
door ARTHUR APPUN.
51)
Vervolg.
HDOPDSTUK XXVI.
Robert Despard ontvangt onverwacht bezoek.
(Robert Despard zat in z'n nieuwe werk-
kamer in Duke Street, Londen. Een lamp,
die een zacht getemperd licht verspreidde
stand op z'n bureau. Een stapel documenten
en een privd kasboek lagen voor hem. Hij
genoot van een heerlijike Havana-sigaar. Een
glas whiskey-soda stond naast hem.
Een klein gouden reisklokje stond op den
schoorsteen. 't Was negen uur. Despard
schoof z'n stoel wat achteruit, deed een paar
trekken aan zijn sigaar en zuchtte; hij
fronste even zijn wenkbrauwen toen hij zag
hoe laat het was. De bezoeker scheen niet te
komen.
Twee jaren waren voorbijgegaan sinds hij
met ongekend succes de maatschappij op-
richtte voor de exploitatie der radiummijn te
Blaokthom-ParmIn den beginne was het
hem niet voor den wind gegaan, want het
was moeilijker geweest dan hij dacht de men-
schen te doen gelooven in radium. Het pu
bliek wenschte iets, dat men zien kon, waar
mede men kon handelen voor het uitgezette
kapitaal. Radium... ja, het was zoo moeilijk
er iets van te zeggen, de meesten hadden het
product natuurlijk nimmer gezien.
iDespard was echter, niettegenstaande al
zijn gelbreken, een vuurvreter, vooral wan-
neer hij een doel nastreefde. Hij held enkele
vinden de volken de gevolgen van dien nood-
lottigen strijd-, niet het minst in het oecono-
misch leven, dat met zooveel bezwaren te
kampen heeft bij zijn pogingen zich te her-
stellen.
Toch vormen deze gevolgen geen onover-
komelijken hinderpaal, die ni-et in de toekomst
met bereidwilligheid en vereende krachten
zou kunnen worden weggeruimd, opdat de zoo
noodige rust en het vertrouwen terugkeeren
en oeconomische ontplooi'ing, gepaard gaande
met verbetering van sociale omstandigheden,
tot stand kome.
Mijne gedachten en warme deelneming gaan
uit naar de velen, die door den nood der tijden
zwaar getroffen zijn en wier geduld op zoo
groote proef wordt gesteld.
Infcusschen is het niemand gegeven met
zekerheid in de toekomst te zien. Ik wil mij
hier dan ook beperken tot een woord, dat Ik
wensch te richten tot de jongeren, die geroe
pen zullen worden in een volgend tijdperk
op ieder gebied der maatschappij opbouwend
werk te verrichten, onverschdlllg in welk deel
van het rijk.
Ik wensch hen te wijzen op de groote ver
antwoordelijikheid, die op hen rust, want van
hun karakter, flinkheid, voortvarendheid, aan-
passingsvermogen en helder inzicht zal de
terugkeer tot betere tijden in hooge mate
afhankelijk zijn. Hun zal waarschijnlijk een
zeldzame kans geboden worden te toonen, wat
hun vemuft en noeste arbeid vermogen voort
te brengen.
De gronldslagen, waarop ons staatsbestel
rust, en de hoogste en heiligste goederen die
door de eeuwen heen het onvervreemdbaar
eigendom van ons volk zijn geweest, vormen
een hechten bodem om die toekomst op te
doen verrijzen.
Niet behoorend tot een omlijnden of afge-
sloten tijdkring, zijn zij evenzeer het erfdeel
dier jongeren gelij'k ziji dat geweest zijn van
de opeenvolgende geslaohten die hun vooraf-
gingen. Mits met vertrouwen en met oordeel
toegepast, kunnen zij zich steeds verjongen
en aanpassen aan de behoefte van den tijd,
gelijiken tred houdend met de ontwikkeling en
ontplooiing van ons volk.
Met gerustheid in dit opzieht zie ik in onze
toekomst, nu ik menigmaal getuige mocht
zijn van de bereidwilligheid, den emst en de
geestdrift die het jongere geslacht bezielen
voor de groote taak die het wacht.
Op het onafzienbare arbeidsveld, dat zal
moeten worden ontgonnen, zie ik in gedach-
ten mijne kinderen, ieder op eigen gebied,
aan die taak madewerken, de idealen van hun
tijdlgenooten deelende, hen begrijpende en door
hen begrepen.
Moge het mijner Dochter gegeven zijn, wan-
neer Zij eenmaal tot den troon geroepen
wordt, met raad en daad door hen gesteund
en door hun liefde en vertrouwen gedragen,
mijn gel-iefd volk met wijsheid1 en beleid naar
een gelukkige en voorspoedige toekomst te
leid'en.
U alien dankend voor uw med-eleven met mij
op dit hoogtij, onverschilliig of gij in het
moederland, in Nederlandsch-Indie, Suriname
of Curacao woont, dan wel in het buitenland
toeft, besluit ik met den wensch, dat deze
herdenking het besef van ons aller saamhoo-
righeid moge verlevendigen en dat wij ons
bewust mogen zijn edn te zijn in willen, stre-
ven en offervaardigheid waar het geldt de
hoogste belangen van volk en rijk. Dat God
daartoe uw en mijn gemeenschappeljjk streven
met Zijn zege krone.
VEERTIG JAAR AAN HET HOOFD.
Prins ilVlaurits en iKoning Willeni III
dien den de gemeenebest ook 40 jaren.
V6<5r H. M. Koningin Wilhelmina dienden
herinnert het ,,Handelsblad" reeds twee
andere Oranjes het Nederlandsche gemeene
best gedurende veertig jaren. Zoowel Prins
Mauri-ts als Koning Willem HI stond immers
40 jaar aan het hoofd van de regeering al
was dan ook de positie van den stadhouder
personen, die over kapitaal beschikten, voor
zijn plannen kunnen winnen ofschoon de
finamcieele steun in den aanvang niet zoo
heel groot was geweest. Een paar menschen
beschikten over eenigen invloed. Langzaam
doch met kracht en energie, en -gesteund door
een alleszins dcordachte reclame, was het
hem toch gelukt een maatschappij te stichten;
het publlek had langzaam toegegeven, tot
eindelijk de speeulanten en aandeelbezitters
op de beurs hadden gevochten om de aan-
deelen.
De volgestorte aandeelen van een pond ster
ling liepen van vijf shilling omhoog naar pari.
Kort daarop noteerden ze vijf en twintig en
het duurde niet lang of de noteering luidde
3 pond 10 sh. Sir Reginald Chrichton met
nog een paar anderen, leden van de eerste
financieele combinatie waren, ofschoon ze de
ondememing ten voile vertrouwden, toch
eenigszins verlbaasd. Tot nog toe was er niet
een halve gram radium gewonnen uit het
pek-erts, niettegenstaande de rapporten der
mijn-autoriteiten alleszins schitterend waren
en de toon, waarin ze waren opgesteld, hoop-
gevend was. Crichton verwachtte dan ook,
dat hijl nog een paar jaar zou moeten wachten
voor zijn kapitaal goed rendabel zou worden.
Als hij nu zijn aandeelen verkocht zou hij
zeer zeker door de koerswinst een aardig
kapitaal tje winnen. Despard gaf hem echter
in overweging te wachten.
Ze bereiken heusch vijf pond, verklaarde
hij-
Zijn optimisme, dat hem nooit verlaten had,
zelfs niet in de eerste maanden van het in-
dustrieele avontuur, toen men hem ronduit
had uitge'lachen met zijn radium-exploitatie
in Devonshire, toen er werkelijk gevaar dreig-
de voor de jonge onderneming en het woord
,,fraude" meer dan eens door hem werd op-
gevangen dit optimisme verliet hem lang-
zamerhand.
een andere dan die van den koning, en al had
Maurits nog een Friesch stadhouder naast
zich.
De zoon van den Vader des Vaderlands had
van 15851625 een goed deel van de staat-
kundige, en de geheefe milltaire leiding in
handen. Koning WiHem HI regeerdie van
1849eind November 1890.
Zoodoende vierde de Koning, wiens gezond-
heidstoestand toen reeds zeer veel te wen-
schen liet, op 12 Mei 1889 zijn veertigjarig
regeeringsjubileum, ter gelegenheid waarvan
in een buitengewone Staatscourant een
koninklijke proclamatie verscheen.
HET REGEERINGSJUBILEUM.
Het A. N. P. mel-dt uit Stockholm:
Svens-ka Dagbladet publiceert een artikel
onder het opschrift: „Een Koningin jubileert",
waarin het hlad o.m. schrijft:
Nauwelijks een vrouw ter wereld geniet op
dit oogenblik zoo diepe achting en eerbied als
de verstandige en suecesrijke Koningin van
Nederland.
Zich krachtig bewust van de tradities van
Haar Huis, gevoelt de Koningin -in hooge mate
liare iverantwoordelijkheid als regeerend
Vorstin. Hoe Zij die verantwoordelijkheid
heeft gedragen, weet een ieder die Haar be-
stuur tijld'ens de afgeloopen veertig jaren
heeft waarg^nomen. In Haar persoon ziet
men het zegel van de materieele en geestelijke
welvaart in Nederland, die langzaam, maar
zeker tijdens den veertigjarigen regeerdngs-
tijd van Wilhelmina gegroeid is. De Koningin
en het land zullen in deze dagen in, het be-
wustzijn der Nederlanders op een of andere
wijze met elkander vereenzelvigd worden en
zoo zal Koningin Wilhelmina het waarsohijn-
1-ij'k ook gewild hebben.
Gelukwensch van Koning Leopold.
In verband met het regeerinigsjubileum
heeft Z. M. Leopold III der Belgen, a-an H. M.
de Koningin het volgende telegram gezonden:
„Aan H. M. de Koningin, 's-Gravenhage.
Ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum
der troonsbestijging van H. M. richt ik tot
haar mijne hartelijkste gelukwenschen en be-
tuig ik tevens mijne oprechte wenschen opdat
onder hare voorspoedige regeering het Konink-
rijk der Nederlanden heil en welvaart moge
kennen.
w.g. Leopold."
Waardeerende Duitsche woorden over
regeering van Koningin Wilhelmina.
Naar aanleiding van het regeeringsjubileum
van Koningin Wilhelmina bevatten alle Duit
sche bladen in hartelijke toon geschreven arti-
kelen, deels voorzien van fotols, waarin hulde
wordt gebracht aan de verdienste van H. M.
de Koningin voor Nederland.
GELUKWENSCH VAN HITLER.
De Fiahrer en rij-ks-kanselier, Adolf Hitler,
heeft H. M. Koningin Wilhelmina telegrafisch
gelukgewenscht met haar verjaardag.
FRAAIE GESCHENKEN VAN DE
INDISCHE ZELFBESTUURDERS AAN
HET PRINSELJJK PAAR.
Ddnsdagochtend werden door de Indische
zelfbestuurders aan het Prinselijk paar ver-
schdlende gesohenken overhandigd.
Door den Sultan van Deli werd aan de
Prinses en den Prins aangobccen ean cassette,
inhoudende een waaier van goud op fluweel,
een gouden vaas met zilveren sirih laden cn
een gouden bloemtak (zijade volgens lands-
gebruik ceremon-ieele huwelij'ksattributen). In
de cassette is een inscriptie in zilver aange-
bracht.
Voorts bood de Sultan een ges-chenk aan
voor H.K.H. Prinses Beatrix, nl. een geheel
in handwerk vervaardigde goud bestikte
draagdoek (slendang), alsmede ean cassette,
Hij wist, dat hij John Dale, Sir Reginald
Crichton en nog een paar anderen kon ver
trouwen, ofschoon zij zijn slachtoffers waren.
Doch zijn vrienden in de City, flesschentrek-
kers van zijn kalibenoteon. hij niet vertrouwen.
Het waren speeulanten, die op obscure wijze
meegelholpen hadden aan de financiering der
nieuwe maatschappij en -die de noteering der
aandeelen, welke oorspronkelijk nauwelijks
zooveel stuivers waarde hadden als ze nu 'n
shillings genoteerd stonden, kunstmatig naar
boven hadden helpen brengen.
Geld... Goud... Dit waren de twee goden,
die volgens Despard in de wereld alles te ver-
tellen hadden. Alles had hij er voor over om
geld, veel geld te bezitten. Want het was zijn
vaste overtuiging, dat. met geld en goud alles
te koop was, zelfs de liefde van een vvouw.
En wel van die vrouw, die hij, meer nog dan
wat anders in de wereld verlangdeMarjorie
Dale.
Despards gelaatsuitdru-kking werd ernstiger
naarmate de wijzers van de klok, onverbid-
dellijk langzaam maar z-eker, een later uur
aanwezen. Niettegenstaande al.es wat hij in
het werk had gesteld, zoowel by Jim's vader
als den ouden Dale, Marjorie bleef weigeren,
omdanks de schitterendste beloften.
Haar verloving met luitenant James Chrich
ton was bekend gemaakt, doch door sir Regi
nald tegengesproken. Marjorie's vader had
haar naar Londen gezonden, om hier eenigen
tijd bij welgestelde vrienden te verblijven, die
door sir Reginald's introductie en den roem
der radium-mijn nu ook tot hunne relaties
behoorden. De oude Dale had gehoopt, dat
een season verblijf in Londen haar alles wel
zou doen vergeten en haar meer In overeen-
stemming zou doen handelen met de wenschen
van het oogenblik.
Doch hij bleek zijn eigen doubter niet te
kennen. 'Hij was er steeds trotsrh op geweest
dat een Dale het eenmaal gegeven woord nim-
inhoudende een gouden rammelaar in den
vorm van het drieduhbele ceremonieele statie-
zonnescherm (pajong van den zelfbestuurder)
gedekt door een kroontje van briljanten en
de gebruikelijke franje vervangen door schel-
letjes, in welke cassette in zilver een toepas-
selijke inscriptie is aangehracht.
Tevens werden door den Sultan van Lang-
kat verschillende ges-chenken aangebod'en, nl.
aan Prinses Juliana een byouteriekistje, ge-
heel vervaardigd' van ivoor, versierd met
fraaie omamenten in goud. Het kdstje heeft
een bekleeding van fluweel en wit satijn. Een
bijlzonder vak is aanigebracht voor den kost-
baren juweelen armband, d!ie ter gelegenheid
van haar huwelijk door de ingezetenen van
NederlandscK-Indie aan H.K.H. werd aange-
boden.
De Prins ontving een filmcassette, waarin
een zestal films. Een daarvan geeft het
huwelijk weer van de dochter van den Sultan,
terwijl de vijf andere folkloristische opnamen
uit Langkat toonen. De cassette is vervaar
digd van Indisch ebbenhout en gevoerd met
goudkleurig fluweel.
Voorts weri^ nog aangeboden een gouden
bord en een gouden lepel voor Prinses Beatrix,
eveneens in een cassette van Indisch ebben
hout, versierdi met het wapen van Langkat.
De cassettes vallen op door de bijzondere
strakheid van lijn, overeenkomstig den wensch
van den Sultan, dat het een kostbaar, doch
eenvoudig geschenk zou zijn.
De Sultan van Pontianak bood de volgende
geschenken aan: Voor de Prinses een antieke
smaragd, welke steen vroeger gebruikt is als
kroonjuweel, en enkele geweven sarongs, door-
stikt met goud- en zilver-draadi, voor Prins
TBernhard een gouden -kris en voor Prinses
Beatrix een gouden poederdoos.
De Sultan van "Boeloengan hood aan Prinses
Juliana een kralen mandje aan van Dajaksch
werk, aan Prins Bernhard een Dajaksch
zwaard en voor Prinses Beatrix een gouden
sohotel.
BEZOEK VAN DEN SULTAN VAN
LANGKAT AAN DE NIEUWE KERK
TE DELFT.
Dinsdagmiddag heeft de Sultan van Lang
kat, vergezeld door zijn echtgenoote en beide
dochters een bezoek gebracht aan de Nieuwe
Kerk te Delft.
Aan den voet van het praalgraf van Willem
den Zwijger legde de Sultan een groote krans
met linten in de Nederlandsche en Langkat-
sche kleuren, als hulde aan het Huis van
Oranje.
De burgemeester van Delft, Mr. G. van
Baren, was bij de kranslegging aanwezig. Na
het bezoek aan de kerk vertrok het gezel-
scha,p per auto naar Den Haag.
DE TOCHT VAN H. M. DE KONINGIN
NAAR DE STUDIO DER P. T. T.
EEN ZEGETOCHT.
Woensdagmiddag te kwart voor 1 uur heeft
H. M. de Koningin een toespraak tot Haar
Volk gehouden van uit de studio der P. T. T.
Zij vertrok daartoe te 12,30 van het Paleis
in het Noordeinde. Voor het gebouw van de
P. T. T. aan de Kortenaerkade te Den Haag
was voor den hoofdingang een haldakijn op
gesteld; een foreede looper was over het trot-
toir tot aan de straat uitgelegd.
De duizenden menschen, die in den loop van
den mongen langs de touwafzettingen voor
het Paleis Noordeinde defileerden om de ver-
siering van het Paleis te bekijiken en mis-
schien ook in de hoop H. M. de Koningin te
zien u-itrijden, waren -tegen den tijd, dat de
Koningin naar de Kortenaerkade zou rijden
niet van hun plaats te krijgen. Zij bleven zich
achter de touwen verdringen en de poging
van de politie om beweging in de massa te
krijtefen, bleef vruchteloos. Te half een reed
een hofauto voor en oogenblikkelijk daama
kwam de Koningin naar buiten om plaats te
nemen in de auto, welke haar naar het
P. T. T.-gebouw zou brengen. De auto reed
,Ge moet er niet aan krabben, zeide
men mij, als ik klaagde dat de uitslag,
die ik op een kwaden morgen op mijn
hand ontdekte, zoo verschrikkelijk
jeukte. Maar door 't krabben ontstond
een wond op mijn hand zoo groot als
een kwartje, welke wond mij hevige
pijn bezorgde. Toen niets hielp, nam
ik Kloosterbalsem. Dadelijk vermin-
derde het jeukerige gevoel, de wond
werd mooi zuiver, de uitslag vermin-
derde en verdween en ook de wond
genas geheel" L BL le D_
ORIGINEEL TER INZAGE
mer had verbroken. Hij vergat hierbij echter,
dat ook Marjorie een Dale was en dus
evenmin als hij het gegeven woord zou terug-
Hemen.
Hij vond den toestand hopeloos en had sir
Reginald dan ook te verstaan gegeven, dat hij
niet mddr kon doen.
Sommi-ge gebeurtenissen schijnen dikwijls
heel vlug vergeten te zijn. Zoo geschiedde het
ook met het avontuur van Rupert Dale, die
destijds, wegens ehequevervalsching tot vijf
jaren diwangarlbeid veroordeeld was geworden.
Zij, die met de geschiedenis niet bekend waren
stelden uiteraard gaan vragen. Miss Marjorie
Dale was jong, rijk en mooi; zij zou dus een
flinken bruidsc'hat meekrijgen. Zelfs sir Regi
nald, de conservatieve edelman, begon lang
zamerhand zijn oude principes los te laten.
Despard wist dit, zijn laatste troeven speelde
hij nu uit. 'n Gevaarlij-k spel; het spel van
iemand, die door wanhoo-p tot het uiterste
word gedreven.
Het was dus niet te verwonderen, dat zijn
onrust steeds grooter en grooter werd. Dien
ochtend had hij een begin gemaakt met den
verkoop van zijn aandeelen der Radium-Ex-
ploitatie.
Zeer voorzichtig was hij te werk gegaan,
opdat het publiek niet zou worden verontrust.
Het was van het grootste belang, dat niemand
er achter kwam, dat hij zich practis-ch uit de
maatschappij terugtrok; eerst als hij zijn
winst ruimschoqts zou hebben binnengehaald,
was het nog tijd genoeg het groote publiek
in te lichten. Hij was er van overtuigd, dat,
zoodra de aandeelen gingen" zakken, een alge-
meene onrust zich van de mannen achter de
scherm-en zou meester ma.ken, terwijl het
groote publiek zich in den kortst mogelijken
tyd zeer zeker zou willen ontlasten van aan
deelen, die geen cent waarde hadden. Despard
hoopte, dat hij tegen dien tijd het land reeds
zou hebben verlaten, op reis voor z'n gezond-
Onovertroffen bij brand-en snijwonden
Ook ongeevenaard als wrjjfmiddel bij
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten: 62'/2 ct. en f 1.04
n nji i^R^Airnr i r»
Ingez. Med.
via Noordeinde, Hooge Wal, Piet Heinplein
en Kortenaerkade naar het P. T. T.-gebouw,
op haar tocht toegejuicht door de talloozen,
die langs de straten een plaatsje hadden ge-
vonden.
Bij het gebouw van het Hoofdbestuur was
de belangstelling enorm en toen de Koningin
voorreed, ging een luid gejuich uit alle ran-
gen op.
H. M. de Koningin was vergezeld door kapi-
tedn Romswinckel, adjudant van H. M. en
door een hofdame.
Aan den ingang van het gebouw werd H. M.
ontvangen door den Minister van Binnenland-
sche Zaken, den heer H. van Boeijen en door
den Directeur-Generaal van de P. T. T., Dr.
Ir. M. H. Damme. Bij deze ontvangst waren
tevens aanwezig de algemeen-secretaris van
de P. T. T., Mr. J. F. van Rooyen, de hoofd-
ingenieur H. J. Boetje en de referendaris der
derde afdeeling, de heer P. A. Enserinck.
Deze heeren waren ook in de spreekstudio
bij de uitzending aanwezig.
Te ruim een uur kwam H. M. de Koningin
wederom naar buiten, luide bejubeld door het
publiek, dat natuurlijk had gewacht op dit
oogenblik. De auto's verdwenen in snelle
vaart via de Mauritskade en de Koninginne-
gracht naar den ..Ruigenhoek".
RIJTOEK VAN HET PRINSELIJK PAAR
DOOR DE VERLIOHTE RESIDENTIE.
Na afloop van den eereavond in het gebouw
voor Kunsten en Wetenschappen te Den Haag,
hebben Woensdag Prinses Juliana en Prins
Bernhard geheel onverwachts een rijtoer ge
maakt door de verlichte residentie. De Prins
en de Prinses vergezelden eerst H. M. de
Koningin van het gebouw voor K. en W. naar
den Ruigenhoek en daama begaven zij zich
op weg om de verl-ichting in de residentie
in ocgenschouw te nemen.
Na alle uitbundige drukte van ctezen avond
was de feeststemming in de stad min of meer
geluwd en velen hadden een plaats gevonden
in -de cafd's en op de terrassen, welke dan
ook buitengewoon vol waren. Maar de straten
en pleinen, waar men enkele uren geleden
geen voet kon verzetten, waren nu leeg en
derhalve was het oogenblik wel buitenge-
heid! Hij was er daarbij innig van overtuigd,
dat Marjorie Dale, als zijn wettige echtge
noote, de reis met hem zou meemaken. Als
zijn vrouiw... terwijl indien ze pertinent zou
blijven weigeren, hij er niet voor zou terug-
deinzen, eventueel de hem ten dien,ate staande
middelen te benutten om zijn doe-1 toch te be
reiken.
'Hij zette er alles op, dat Jim Chrichton haar
nimmer zou bezitten. Hij haatte den officier.
Jim had zijn belofte aan Ruby Strode gedaan,
gehouden; niets was onbeproefd gelaten om
Despard er toe te brengen Rupert Dale's ©n-
schuld te bewijizen.
Alle pogingen waren evenwel nutteloos ge
weest. Sir Reginald's wantrouwen ten op-
zichte van Despard was weer ingedommeld.
Despard had den ouden edelman er van
weten te overtuigen, dat het 't beste was
Rupert te laten waar hij was; bovendien was
hij toch ontsnapt en vermoedelijk door ieder-
een wel geheel en al vergeten. Het verdiende
dus aanibeveling, deze oude vervelende ge
schiedenis maar te laten rusten en laten ster-
ven in vergetelheid.
Het klokje wees half tien aan. Despard
sloot z'n boeken, vouwde de papieren op en
borg alles weg. De gemaakte berekeningen
hadden uitgewezen, dat hij een niet onaardig
kapitaaltje gerealiseerd had. Hij besloot, dat
hij morgen sir Reginald den raad zou geven
-z'n aandeelen te verkoopen. Zou Marjorie
Dale geen gevolg geven asm zijn brief
namelijk hem hedenavond een bezoek te bren
gen, hier in zijn studeerkamer dan stond
het -voor hem vast, dat hij den ouden Dale
zou laten zitten met enkele h-onderden prach-
tig gedrukte papiertj-es, die den naam van
..aandeel" droegen, doch geen cent waarde
hadden en als berinnering aan een schoonen
droom, de waardelooze mijn op het oude land-
goed van Bla-ckthom-Farm.
(Wordt vervolgd.)
