ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAO VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
LiCHTZINNIGE JEUGD
No. 9790
WOENSDAG 27 JULI 1938
78e Jaargang
Binnenland
Feuilleton
Buitenland
DE TOESTAND VAN PASTOOR
L. H. PERQUIN.
UZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJSBinnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Ruiten Ter Neuzen
fr. per post 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
ItLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichAs worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrrjgbaar is. Inzending van advertentien liefst feen dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
DIEN STPUCHT.
Uitspraak inzake vrjjstelling.
De Burgemeester van TERNEUZENbrengt
ter algemeene kennis, dat een uitspraak op
aanvrage om vrijstelling van den Dienst-
plicht, ter Secretarie dezer gemeente, voor een
ieder ter inzage is nedergelegd.
Tegen -deze uitspraak kan binnen tien
dagen na den dag van deze bekendmaking in
beroep worden gekomen.
a. door den ingesctorevene wien de uitspraak
geldt of door diens wettelijke vertegen-
woordiger;
b. door elk der overige voor deze gemeente
volar dezelfde lichting ingeschreven per-
sonen of door bun wettelijke vertegen-
woordigers.
Het verzoekschrift moet met redenen om-
kleed zijn. Het beboeft niet gezegeld te zijn.
Het moet worden gericbt aan de Koningin,
docb worden ingedlend bij den Burgemeester,
ter secretarie dezer gemeente.
De Burgemeester zorgt voor de doorzending.
Temeuzen, den 27 Juli 1938.
De Burgemeester vqomoemd,
P. TELLEGEN.
DE KONINGIN OOK NAAR DE OOSTZEE.
H. M. de Koningin is voomemens, het Prin-
selij-ke gezin tijdens zijn vacantieverblijf aan
de Oostzeekust te bezoeken.
DE BELGISCHE MINISTER BALTHAZAR
NAAR NEDERLAND.
Het A.N.P. meldt uit Brussel:
De Minister van openbare wenken, Baltha
zar, gaat heden naar Den Haag, ten einde ter
plaatse wegen en wegwerken te bestudeeren.
Dienzelfden dag zal de Minister een onder-
houd hebben met den Nederlandschen Minis
ter van Waterstaat, Mr. Dr. Ir. J. A. M. van
Buuren. Donderdag vertrekt Minister Baltha
zar weer naar Brussel.
VERHOOGING OREDIET VOOR
WERKVERRUIMING.
Aan de memorie van antwoord aan de
Eerste Kamer inzake het wetsontwerp tot
verhooging van het crediet voor de werkver-
ruiming wordt het vol'gende ontleend:
Ook naar de meening der regeering is het
dringend noodzakelijk, niet alleen om de
werkloosfheid in belangrijke mate te vermin-
deren, maar eveneens om alle krachten er op
geridht te houden, deze vermindering in het
snelst mogelijke tempo te doen plaats vinden.
Intusschen mag nimmer uit het oog worden
verloren, dat de geheele toestand in de wereld
er op wijst, dat het probleem van de werk-
verschaffing er een is, hetwelk niet binnen
zeer korten tijd in zijn vollen omvang is op
te lossen. Hieruit vloeit voort, dat de te
nemen maatregelen met beleid moeten worden
genomen. Nimmer mag de regeeringspolitiek
tot bestrijding van de werkloosheid er toe lei-
den, dat op het Nederlandsche volk voor een
lange toekomst zoodanige lasten worden ge-
legd, dat de ontplooiing van het bedrijfsleven,
waaruit de werkgelegenheid allereerst moet
voortkomen, in de toekomst zou worden be-
lemmerd.
Voor wat betreft de outillage van het werk
fonds wordt opgemerkt, dat het noodige is
en wordt verricht om het met de noodige
snelheid te doen werken.
Versohillende leden meenen, dat de lasten,
welke het werkfonds oplegt, voor een groot
deel worden overgeheveld naar de lagere or-
ganen. Die opvatting is in haar algemeenheid
niet juist. Men behoort hier wel te onder-
scheiden de bruto-lasten en de netto-lasten.
Tegenover de eerste staan de baten, welke
door de totstandbrenging van de werken door
de gemeenten of haar inwoners direct of in
direct worden verkregen. In de netto-lasten,
welke bijv. als gevolg van de vervroegde uit-
voering van een gemeentewerk ontstaan, komt
het Rijk tegemoet door voor de gelden, welke
uit het werkfonds worden verstrekt, een
lagere rente te berekenen, dan bij leenen op
de vrij-e mar.kt zou moeten worden betaald.
Nu in het voorloopig verslag enkele opmer-
kingen zijn gemaakt met betrekking tot het
vraagstuk van de loonen, herhaalt de regee
ring, dat een oplossing van het probleem,
waar het hier om gaat, bemoeilijkt zou kunnen
worden, wanneer zonder meer voortdurend op
loonsverhooging wordt aangestuurd. De re
geering zal in nauw overleg met het bedrijfs
leven te bevorderen. Zij heeft het vertrouwen,
leven zelf, dus oolk met de organisatie van de
arbeiders, izoeken naar de beste oplossing om
het bedrijfsleven te bevorderen. Zij heeft het
vertrouwen, dat ook de arbeidersstand, waar-
toe mede behoort het gros der thans werkloo-
zen, -hierbij volledig zal willen medewerken.
De opmerking is gemaakt, dat de werken
van het Werkfonds niet tegen het normale
loon worden uitgevoerd. Naar aanleiding
hiervan wordt de aandacht er op gevestigd,
dat het verschil met het normale loon heel
gering is en dat over de hoogte van het loon
steeds overleg wordt gepleegd met de bona-
fide vakbonden.
Niet juist is, dat bij het Werkfonds sprake
is van eigen beheer, noch, dat het werk ge-
concentreerd wordt bij enkele groote werk-
gevers. Alle bonafide aannemers hebben recht
tot inschrijving en maken daarvan dan ook
gebruik.
Het vraagstuk van den loonbijslag bevindt
zich niet alleen in de sfeer van de studie,
doch ook in die van de practijk. Elk voor-
komend geval wordt zeer nauwkeurig op Zijn
merites beoordeeld. Bij die beoordeeling wordt
nauwgezet met de bezwaren, die de regeering
ten voile kent, rekening gehouden.
De Minister van Binnenlandsche Zaken
heeft aan de gemeentebesturen dezer dagen
een circulaire doen toekomen, welke de moge
lijkheid opent om onder verschillende voor-
waarden woningen te verbeteren met premie
van Rijk en gemeente. Het is geenszins bui-
tengesloten, dat ook voor de uitbreiding van
laboratoria hulp uit het Werkfonds zal wor
den verleend.
ONTSLAG VERNJETIGD.
Het Ambtenarengerecht te Utrecht heeft
't twistgeding tusschen den Commissaris der
Koningin in de provincie Utrecht en den ge-
meente-veldwachter G. H. Koenders te Hoog-
land, inzake het ontslag van den laatste, een
uitspraak gedaan, waarbij het besluit van den
Commissaris der Koningin werd vemietigd en
het beroep van den veldwachter gegrond werd
verklaard. Zoodat deze thans geheel is gere-
habiliteerd.
De lichte verbetering, welke ruim een week
geleden in den toestand van pastoor Perquin,
den voorzitter van den K.R.O., mocht worden
vastgesteld, heeft niet aangehouden. Opnieuw
is er een inzinking gekomen, zoodat de toe-
stand zich weer ernstig laat aanzien. Onder
geen beding kan bezoek, van wie dan ook,
worden toegestaan.
DE Z.G. B-STEUN EN DE TUINDERS.
Het Tweede Kamerlid Van der Sluis heeft
aan den minister van sociale zaken de vol-
gende vragen gesteld:
1. Is het juist, dat de z.g. B-steun (steun
in den vorm van schoeisel, kleeding en dek-
king), waarvoor de kleine boeren in aanmer-
king komen, gedurende het jaar 1938 niet aan
de kleine tuinders wordt toegekend?
2. Als de eerste vraag bevestigend
door ARTHUR APPLTN.
wordt beantwoord, is de minister dan bereid
om alsnog te bevorderen, dat ook de kleine
tuinders in 1938 van dezen aanvullenden
steun kunnen profiteeren?
GEEN VERNIETIGING VAN
AARDBEIEN.
Naar aanleiding van- een in de pers ver-
schenen bericht, als zouden op de veilingen
aangevoerde aardbeiden, -die niet den mini-
mumprijs opbrengen en door de Nederland
sche groenten- en fruitcentrale worden over-
genomen, vernietigd worden, wordt van be-
voegde zijde medegedeeld, dat dit bericht
onjuist is.
Het ligt in geen geval in de bedoeling, tot
vernietigin-g van aard-beien over te gaan.
Partijen, welke door de centrale worden over-
genomen, worden verduurzaamd en aldus tot
waarde gebracht.
DE BIJEENKOMST VAN DE OSLOSTATEN
TE KOPENHAGEN.
Het Deensche ministerie van buitenlandsche
zaken deelt, naar de N. R. Crt. meldt, mede:
-De ministers van buitenlandsche zaken van
Belgie, Denemarken, Finland, Luxemburg,
Noorwegen-, Nederland en Zweden, die 23 en
24 Juli te Kopenhagen hebben vergaderd,
hebben den intemationalen toestand aan een
bestudeering onderworpen. Zij erkennen, dat
de toestand eenige reden tot ongerustheid
geeft, doch zij blijven vol vertrouwen in de
hoop, dat de volken en staatslieden het noo
dige zullen doen om voor de ernstige proble-
men van het oogenblik een oplossing te vin
den. De te Kopenhagen vertegenwoordigde
landen zijn bereid, actief mede te werken aan
ieder internationaal streven naar verzoening
in een geest van onpartijdigheid en onafhan-
kelijkheid ten opzichte van de verschillende
mogendheden-groepen. Zich bewust van de
gevaren van een bewapeningswedloop zijn de
ministers het er over eens, dat alle mogelijk-
heden bestudeerd moeten worden om te komen
tot een internationaal aecoord, dat een einde
zal maken aan den bewapeningswedloop. Zij
zijn o.a. vast besloten elk initiatief te steu-
nen, dat de totstandkoming van een conventie
inzake luchtbombardementen beoogt.
De ministers zijn er van overtuigd, dat hun
landen de deelname aan het werk van den
Volkenbond moeten voortzetten. Zij stellen
vast, dat hun on-derscheidene regeeringen
vastbesloten zijn, de uitgestippelde gedrags-
lijn te blijven volgen, en dat zij van meening
zijn, dat het sanctiestelsel onder de tegen-
woordige omstandigheden en na de praktijk
der laatste jaren, een niet-verplichtend karak-
ter heeft gekregen.
De ministers kwamen overeen, de tusschen
hen gesloten accoorden inzake bestudeering
van kwesties van gemeenschappelijk belang
te bandhaven. Zij zullen ter gelegenheid van
de volgende Volkenbondsvergadering te
Geneve bijeenkomen.
Het oordeel van Mr. Patijn.
De Scandinavische correspondent der N. R.
Crt. telefoneerde Zondagavond uit Kopen
hagen:
Nog bijna 3 uur zijn de ministers van bui
tenlandsche zaken van de zeven Oslostaten
vandaag op Ohrstiansborg bijeen geweest om
den tekst van het -officieele communique vast
te stellen. Direct na afloop van deze slotbij-
eenkomst mochten wij een kort onderhoud
hebben met minister Patijn. Op onze vraag,
wat Zijne Excellentie het belangrijkste achtte
antwoordde hij: ,,-De hoofdzaak was ongetwij-
feld de gedachtenwisseling over art. 16 van
het pact, waaromtrent toij alle ministers een
volkomen een-dere opvatting bleek te heer-
schen. Onze regeeringen han-dhaven het in
1936 bekend gemaakte standpunt inzake het
facultatfeve karakter van de sanctie-bepalin-
gen, maar wij voelen de noodzakelijkheid,
dit te gelegenertijd nog eens nadrukkelij-k te
herhalen, in het midden latend of een for-
37) Vervolg.
iHet was haiar onaangenamer vrienden of
bekenden te ontmoeten -dan vreemdelingen die
er slechts behagen in schenen te scheppen,
het oude landhuis in oogenschouw te nemen.
Evemiw-el, haar intultie zei haar, dat, nu men
wist, dat de oude tinmij-n schatten scheen te
bevatten, die het bestaan van de familie ver-
zekerden, de menschen gemakkelijker de
sch-ande en oneeir zouden vergeten door haar
broer den ouden n-aam aange-daan. Men zou
haar niet meer zien als de zuster van den tot
dwamgarbeid veroordeelde, doch als de toe-
komstige erfgename van een groot vermogen.
Schaamte deed haar echter iedereen, behalve
haar verloofde, ontlOopen. Zelfs ontweek ze
zooveel mogelijk haar vader, de landarbeiders
en hun helpers uit de omgeving.
lESndelijk, 't was op een Vrijdagochtend, ont-
ving ze bericht van Jim. 's Avonds arriveerde
hij te Pos t-B ridge -HallDe gebeurtenissen,
die zich te Blackthorn-Farm voltrokken, wa-
ren intusschen ook tot hem doorgedrongen.
Sir Reginald was toevall-ig op reis voor enkele
dringende zaken. Jim nam deze gelegenheid te
baat haar te vragen hem's avonds te ontmoe
ten. Hij vdrzocht haar echter, niemand van
zijn komst in kennis te stellen.
Marjorie zweeg dus. Haar liefde was haar
te dierbaar om er met anderen over te spre-
ken. Bovendien was het beter Despard geheel
er buiten te laten. Daar hij zich nog steeds in
zijn gevoelens voor Marjorie gesteund zag
door Dale, liet hij haar nagenoeg geen oogen
blik met rust. Gfschoon hij zijn zaak bij haar
niet m-eer bepl-eitte, kon hij toch niet nalaten
haar zijn tegenwoordighei-d op te dringen op
de meest o-nbescheiden manier.
MarjOrie lachte hem vierkant uit.
U kunt nu wel lachen zijn toon was
nijdig doch voor mij staat het vast, dat u
mijn vrouiw zult worden. Ik zal uw weerstand
breken. Slechts weinigen zouden voor een
vrouw doen, wat ik voor u heb gedaan. Ik
heb uw familie gered van den ondergang en
wat daarmede gcpnard gaat. Misschien zelfs
zou ik er voor kunnen zorgen, dat uw broer
weer op vrije voeten komtals we een-
maal getrouwd zijn.
Marjorie was er in haar hart steeds van
overtuigd geweest, dat Despard, als hij dit
slechts had gewild en tijdens het proces de
waiarheid had geproken, Rupert s onschuld
had kunnen bewijzen. Een paar dagen na dit
onderhoud dach ze over die woorden nog na.
Kort na de lunch verliet Marjorie dus
Blackthorn-Farm en wandelde naar Bear-
dwon, daar ze het plan had opgevat de nog
overblijvende uren van den dag aldaar met
eenige leetuur door te brengen, tot het tijd
wias haar verloofde op het kasteel te ontmoe
ten. Toen echter een mistbank kwam opzet-
ten, zag ze zich genoodzaakt haar plannen te
wijizigen, ze nam den hoofdweg, ten einde de
goede richting niet te verliezen. Ze was ook
bevreesd, dat Jim, door den mist, over tijd
zou zijn, derhalve bleef ze zoo dicht mogelijk
in de nabijheid van Post-Bridge-Hall, tot de
duisternis was ingevallen. Ze hield zich zoo
intens met den man, dien ze liefhad, bezig,
dat ze nauwelijks het kanonschot hoorde, dat
van uit de gevangenis van Princetown werd
gelost, ten teeken, dat een of meer gevange-
nen waren ontsnapt.
De mist was juist opgetrokken, ze bevond
zich in de groote laan, die naar het kasteel
voerde, toen een auto haar achterop kwam,
deize stopt-e en Jim stapte uit.
Ze keken elk-aar aan, doch spraken geen
woord. Jim gaf den chauffeur order om door
te rijden; hij kwam naar Marjorie, gaf haar
z'n arm en samien wandelden ze naar het slot.
Eerst toen ze in de eetzaal waren, waar het
haardvuur een gezellige warmte verspreidde,
sprak Jim. Hij nam haar hand, en keek haar
diep in de oogen.
Ik kan nauwelijks gelooven, dat jij nu
hier bent, Marjorie, zei hij zacht. Het lij-kt te
mooi, am waar te zijn. De maanden token me
wel jaren. Doch ik heb je geen oogenblik
vergeten zelfs in m'n werk was je altijd
bij me dag en nacht. Als ik er ooiit aan ge-
twijfeld had, dat liefde het grootste is in het
leVen van een mensch, dan zou ik dit zeker
nu moeten weten.
Marjorie glimlachte gelukkig. Ze maakte
wel een beweging met de lippen, alsof ze iets
wilde zeggen, doch de woorden wilden niet
komen. Hij had juist d&t gezegd, wat ze ver-
wacht had op rustigen, kalmen toon.
Eenige oogenblikken was het stil. Toen liet
hij haar hand los en omhelsde haar innig. De
sehei-ding van enkele maanden had hun liefde
niet verminderd, integendeel!
M'n meisje, m'n lieveling! Wat kan het
ons schelen, wat rondom ons gebeurt, zoolang
we elkaar maar hebben, zei Jim zacht.
jim! Jim! snikte ze, niet in st-aat iets
meer te zeggen. Ze schreide van vreugde. Ik
ben maar 'n vrouw, Jim. Daarom is liefde
alles voor mij. Jij bent echter een man, die
Niets kan doen zonder z'n trouwe meisje.
[Het haardvuur gaf aan alles een f-antastlsch
uiterlijk. Buiten werd de stilte verbroken door
het geroep van mannen en het geblaf van
honden.
iPlotselin.g klopte men zenuwachtig op de
deur. Na het gebruikelijke binnen" van Jim,
kwam een bedien-de de eetzaal in.
Wat is er aan de hand? vroeg Jim, die
even tevoren licht had gemaakt.
De bediende verkeerde blijkbaar in zenu-w-
achtige stemming. Hij gaf te kennen, dat
meele erkenning van dit standpunt zal wor
den verlangd. Behalve met het probleem van
de sanctie-bepalingen hebben wij ons nog
met verscheidene andere vraagstukken bezig
gehouden, zooals het vluchtelingenvraagstuk
en de kwestie van de betrekkingen tot het
nationalisfische deel van Spanje, al wordt
dat dan niet in het communique verm eld. Om
nog iets positiefs te noemen, aldus minister
Patijn verder, kan ik U mededeelen, dat wij
overeen gekomen zijn een onderzoek in te
stellen naar het standpunt van de verschil
lende staten in den Volkenbond omtrent be-
perking van de bewapening en aangaande de
mogelijkheid van een reglementeering van de
kwestie van de bombardementen uit de lucht.
Mijn algemeene indruk is tenslotte, aldus
Zijne Excellentie, dat het goed was eens met
ekaar over al deze dingen van gedachten
te wisselen, al is aan den anderen kant het
practisch nut van een conferentie als deze
nu niet zoo groot, dat wij de behoefte zouden
gevoelen er een vaste instelling van te ma
ken, zooals de Scandinavische ministerconfe-
renties dat geworden zijn. In feite is het ver
schil met de onderlinge besprekingen, die
wij in Geneve plegen te voeren, niet groot
en dat overleg zal natuurlijk bij voorkomende
gelegenheden plaats hebben.
Tot zoover minister Patijn.
Enkele zijner Scandinavische ambtgenooten
verzekerden ons, het van veel belang te ach-
ten dat Nederland, Belgie en Luxemburg aan
deze conferentie -hebben deelgenomen en de
Finsche minister Holsti legde er speciaal den
nad-ruk op, dat het hem veel genoegen had
gedaan minister Patijn, dien hij te Geneve
heeft leeren kennen, hier in het Noorden op
nieuw te mogen ontmoeten.
Eenige teleurstelling.
Naar de Scandinavische correspondent ver
der nog meldt, heeft het officieele communi
que onder de journalisten te Kopenhagen
eenige teleurstelling gewekt. Het is niet zoo
een uitvoeri-ge en belangrijke verklaring ge
worden als verscheidene deelnemers aan de
conferentie Vrijdag meenden te kunnen voor-
spelen. De oorzaak hiervan moet gezocht
worden in de omstandigheid, dat men het
betreffende enkele punten gewenscht acht
voorloopig nog niet al te veel te zeggen en
dat het ten aanzien van andere op het oogen
blik nog niet wel mogelijk is reeds een stand
punt te bepalen. Bovendien en hierop kan
nog wel eensi den nadruk gelegd worden
was deze conferentie in de eerste plaats be-
doeld om ervaringen en opvattingen uit te
wisselen, om de behandeling van -de problemen
die over anderhalve maan-d te Gendve aan de
orde komen voor te bereiden voor zoover de
kleine staten daar dan bij betrokken zullen
zijn, maar was zij niet bijeengeroepen om
belangrijke, bindende besluiten te nemen. De
relatieve beknoptheid van het communique
maakt het ons mogelijk op grond van inlich-
tingen van verschillende zijden nog enkele
aanvullingen te geven.
Betreffende het vraagstuk van de sanctie
valt nog te vermeliden, dat een poging om
formeeile erkenning van het standpunt der
kleine staten te verkrijgen, in September ge
daan zal worden, indien zich daar dan een
geschikte gelegenheid toe voordoet. Dit wordt
door sommigen als een „overwinning" voor
Sandler opgevat en men neemt ook aan, dat
de passage in het communique betreffende
het voor alle leden geldende facultatieve
karakter der sanctie-bepalingen, opgenomen
is om Munch, die bij een formeele erkenning
alle aanspraken op hulp meende te zullen
verliezen, voor het standpunt, dat een poging
tot het verkrijgen van erkenning toch wel
gewenscht is, te winnen.
De kwestie van de bewapeningbeperking is
ter sprake gebracht door den Noorschen
minister Koht. Hoewel men over 't algemeen
moeilijk kan gelooven, dat onder de op het
oogenblik heerschende omstandigheden de
arbeiid voor beperking van de bewapening
iemand van de Princetown-gevangenis Jim
wenschte te spreken. Ik heb gehoord, sir, dat
twee gevangenen hedenmiddag van de mist-
bank geprofiteerd hebben om te ontsnap.pen.
Een is er gesignaleerd, die de richting van
het slot heeft genomen. Hij werd gewond J-or
een schot van een der bewakers. Zij vragen
toestemming de landerijen en de gebouwen te
doo-rzoeken.
Jim twijfelde even. Natuurlijk kunnen ze
hun gang gaan, antwoordde hij even- later, oe
weet toch, waar de sleutels zijn van de ga
rage, de stallem en de andere gebouwen, Per
kins? Het zal wel het beste zijn, dat jij de l.ii
vergezel-t. Denk er echter aan, alles goed af
af te sluiten.
In orde, sir!
De bediende stond op het punt heen te
gaan, toen een bewaker in uniform in de deur-
opening verscheen. Hij groette.
Ik heb vernomen, dat sir Reginald niet
thuis is. Mag ik u vragen, mij eenige oogen
blikken te woord te staan, sir?
Jim keek in de richting van Marjorie. Ze
zat wat achteraf, in een armstoel.
Met genoegen, antwoordde hij. Hij ging
naar de deur -en volgde den man in uniform
door de vestibule, na eerst de eetzaal te heb
ben afgesloten. Terwijl hij dit deed, hoorde
Marjorie in den Wi-ntertuin een ongewoon ge-
rucht. Er viel iets stuk. Ze luisterde even. Ze
stond op.
Lan.gizaam, met zachten tred gin-g ze ver
der; ze schoof de goidijnen op zij en keek door
het raam
HlOOFDiSTUK XIX.
„Terug!"
Marjorie zag niets. Buiten was het volsla-
gen -doriker. Ze luisterde aandachtig; geen
geluid drong echter tot haar door. Het ge-
rucht was dus veroonzaakt geworden door iets
wat was omgevallen of omgestooten. Blijk-
haar bevond er zich dus iemand hier.
hervat kan worden, wil men tooh voorbereid
zijn om, mocht er zich een gelegenheid voor-
doen, direct naar beste krachten aan derge-
lijk werk deel te kunnen nemen.
Over het vluchtelingenprobleem is lang-
durig van gedachten gewisseld. Het bleek
dat dit probleem voor de verschillende ter
conferentie vertegenwoordigende landen een
vaak nogal sterk afwijkend aspect heeft, het-
geen uiteraard het bepalen van een gemeen
schappelijk standpunt bemoeilijkt. Bovendien
verwacht men een positief voorstel van de
desbetreffende Vokenbondscommissie op de
vergadering in September; een voorstel tot
een nieuiwe regeling van den arbeiid, die nu
door het Nansenbureau en door den hoogen
commissaris te -Londen verricht wordt, en
dat vermoedelijk in belangrijke mate met de
wenschen van de Oslo-staten overeen zal
stemmen, vooral omdat de zaak nu in vocr-
bereiding is en binnenkort wellicht tot een
oplossing gebracht kan worden, achtte men
het niet opportuun nu verklaringen dienaan-
gaande af te leggen.
POLITIE-EXCESSEN IN RIO DE JANEIRO
Een bericht van het Duitsche Nieuwsbureau
uit Rio de Janeiro beheilst, dat na de inhech-
tenisneming van het voormalige hoofd van de
politieke politic aldaar nu ook diens vroegere
secretaris in hechtenis is genomen. Zij zou
den zich hebben schuldig gemaakt aan mis-
handeling van politieke gevangenen. Verschei
dene speurders van de politieke politie zijn
ontslagen.
POOLSCHE BOEREN TRACHTEN NAAR
SPANJE TE KOMEN.
Naar de Elustrowan Kurjer Codzien-ny
meldt, zijn in het district Pinsk in Oost-
Polen een aantal gewapend'e Poolsehe boeren
aangehouden, die zich naar Sowjet-Rus-land
wilden begeven om van daar naar Spanje te
gaan en te strijden aan regeerin-gszijde. En
kele dagen geleden is een gevecht ontstaan
tusschen de politie en een groep gewapende
boeren, die eveneens naar Sowjet-Rusland
wilden gaan. Het is thans vast komen te
staan, dat ook deze boeren door agenten wa
ren overgehaald in Spanje te gaan strijden.
IS ER ONTSPANNING IN EUROPA?
Na afloop van het bezoek, dat von Dirksen,
de Duitsche ambasadeur in Londen, -in het
laatst van de vorige week aan Chamberlain
heeft gebracht, wees, schrijf.t de N. R. Crt., de
politieke barometer van Europa volgens
de international^ pers althans plotseling
op mooi weer. Waanschijnlijk omdat men be-
seft, dat verandering der vooruitzichten, als
zij slechts op stemmingsiwisselingen berust,
door de ervaring bewezen heeft geenszins
duunzaam en nog minder betrouwbaar te zijn,
wilden velen hieraan ook een materieelen
grond geven. Zij beseffen wel, dat zooals de
omstandigheden nu in -Europa zijn, alleen
nieuwe concrete stappen of maatregelen tot
een ontspanning kunnen bijdragen. Al spoedig
deden dan ook allerlei geruchten de ronde
over wat Duitschland zou hebben voorgesteld
o.a. betreffende een accoord van vier, garan-
ties voor de Tsjechische integriteit, een ple-
biscdet na een reeks van jaren enz. Zij wer-
den echter alle door officieele kringen te Lon
den ontkend en naar men kan aannemen te-
recht, omdat zij berustten op een meer of
minder onjuiiste interpre-tatie van het behan-
delde. Hoe deze interpretaties tot -stand kwa
men, is niet moeilijk te beden'ken, indien men
in het oog houdt, dat alle diplomatieke en
aanverwante kringen eensgezind waren in de
overtuiging, dat de Tsjechische zaak op deze
wijize niet Voor elkaar komt en dat het ont-
breken van overeenstemming tot een crisis
in Europa kan leiden, redenen waarom men
overal ijveriig zoekt naar wegen, welke een
uitweg uit de impasse zouden kunnen bren
gen. Dat men de mogelijkheid van het zoeken
naar andere oplossingen in het oog moet hou
den bij mislukking van de thans gevolgde
methode, ontkent men trouwenis ook te Lon-
iZe betastte den deurknop, de deur was open.
Haar eerste gedacht gold een der honden, die
wellicht bij vergissin-g was opgesloten. Eenige
vrees bezielde haar toch, toen ze door den
wlntertuin liep, want p-lots-eling dacht ze aan
de mogelijkheid, dat een der ontsnapten zich
hier kon verbergen.
Deze vrees was echter even vlug verdwenen
als ze gekomen was. Ze was nu aan de duis
ternis gewoon en- onderscheidde de vormen
der varens, klimplanten en palmen. De lucht
was vervuld met een subtielen geur van frisch
groen.
Ze ging nu naar de tuindeur; deze was ge
sloten en gegrendeld. Niemand kon dus bin
nen zijn gekomen. Toc-h kwam weer de ge-
dachte biji haar op, dat iemand zich hier be
vond. Ze riep, doch er kwam geen antwoord.
Ze stond op het punt weer naar de eetkamer
teru,g te gaan, toen ze tegen een scherf van
een gebroken pot stootte. Ze keek scherp toe
en zag, dat een groote stapel bloempotten
omver moest zijn gevallen, waarbij tevens ook
een voile emmer water.
Ze lachte 'n beetje zenuwachtig wat was
alles vanavond toch mysterieus. Zou er dan
toch ietaand binnen zijn? Ze vond deze ge-
dachte bespottelijk... toch... de emmer met
water... de bloempotten... 't was toch niet
vanzelf gebeurd?... Misschien wel een groote
rat...
Ze bukte even en keek onder de groote
plank. Ze hoorde buiten duidelijk voetstappen
op het kiezel; een helder licht scheen door de
deur, die toegang gaf tot de eetzaal; -een be
diende had de lamp daar blijkbaar neergezet,
want ize hoorde Jim in druk gesprek met een
paar bewakers van de Princetown-gevangenis.
(Wordt vervolgd.)