ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSGH-VLAANDEREN
Twee uit een nest
No. 9696
WOENSDAG 15 DECEMBER ;I937
77e Jaargang
Binnenland
Feinlleton
Buitenland.
EERSTE BLAD
Burgemeester en Wethouders van Ter Neuzen
25.000 stuks Vlamovenstraatklinkers,
1e sort, z.g.n. eenigszins
getrokken, Waalformaat.
15.000 stuks Vlamovenstraatklinkers,
1e sort, z.g.n. eenigszins
getrokken, keiformaat.
250,— M2 Basaltine- of Quenasttrot-
toirtegels en
250 stuks uitgewasschen Basaltine-
of Quenasttrottoirbanden.
D. H. ROODHUYZEN Co. n.v
MAKELAARS
r^n&raa&mTxxrrvMrFvra w^wscrroa
uimmw inrot-. tsa&asu*
~>yT^/%gTi?ic^a-y-T—iinnr -TKiiir—nr'iT-- --j-^Kv.iu.~au
SiCTKaKajUB««*i>iW<!iui»K«^n5XTcn««!"»tv?T,T^«*^'j^-iB>w-^i—Mlll jn:inini.Tmniii^WCl
NEUZENSCHE CO U RANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen f 1,25 per 3 maanden Bui ten Ter Neuzen
tr. per post 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Beigie en Amerika 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
a ixjciiemeriten voor net buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Fir ma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20.
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bjj vooruitbetaling.
Grootere letters en dicky's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst 6An dag voor de ultgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG- WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
vragen v66r 21 DECEMBER 1931, prijsopgave
voor he.t eventueel leveren, franco voor den
wal te Ter Neuzen van:
Voorwaarden verkrijgbaar ten kantore van
de Gemeentewerken aan de Markt te Ter
Neuzen, waar ook nadere inlichtingen worden
gegeven.
Ter Neuzen, 15 December 1937.
Burgemeester en Wetbouders voomoemd,
P. TELLEGEN, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
DE PRINS VOOR KKRSTMIS NAAR
SOESTDIJK
Naar de Telegraaf verneemt, overwegen de
behandelende genecsheeren van Prins Bern-
hard de mogelijkheid, dat de Prins nog voor
het Kerstfeest naar het paleis Soestdijk ver-
voerd zal kunnen worden. Het ziekteproces
verlcopt, gelijk uit de officieele oommimique's
blpjt, gunstig, en, al zal de Prins nog gerui-
men tijd volkomen rust moeten houden, toch
is de kans niet geheel buitengesloten, dat over
eenige weken een voorzichtig vervoer moge-
ljjk zal zijn, zoodat het Prinselijk Paar met
KerUtmis weer in eigen omgeving zou kunnen
zijn. Uiteraard is een beslissing daarover nog
niet genomen en zal deze nog wel eenigen tijd
op zich laten wachten.
ADJUDANT VAN H.M. DE KONINGIN.
Bij Kon. hesluit is de adjudant in gewonen
daenst van H.M. de Koningin, de generaal-ma-
joor-titulair der infanterie van het Koninklijk
Nederlandsch-Indische leger, D. Q. C. F. de
Jbnge van der Halen benoemd tot ridder in de
orde van den Nederlandschen leeuw:
is met ingang van 15 Januari 1938 aan dien
opperofficier eervol ontslag verleend als adju
dant van Hare Majesiteit in gewonen diensl
met gelijktijdige benoeming tot Hoogstderzel-
ver adjudant in buitengewonen dienst en is be
noemd tot adjudant van Hare Majesteit in ge
wonen dienst de kapitein der infanterie van
bet Koninklijk Nederlandsch-Indisch leger, W.
Romswinckel.
DIENSTPLICHTWET AANGENOMEN.
De Tweede Kamer heeft Dinsdagmiddag
met 63 tegen 32 stemmen goedgekeurd het
wetsontwerp tot wijziging van de Dienstplicht-
wet.
Tegen hebben gestemd de soc.-democraten,
vrijz.-democraten, communisten en chr. demo-
craten.
Tevoren had mr. Oud verklaard, dat de V.D.
fractie bereid was geweest mee te gaan met
een contingent van 27.400 man en een eerste
oesfentijd van acht maanden.
Nu gaat de wijziging de financieele grenzen
te buiten en daar de vrijz. democraten ook niet
overtuigd zijn van de noodzaak der voorge-
Sbelde wijzigingen, zouden zij tegenstemmen.
(Bijna het geheele kabinet had achter de re-
geeringstafel plaats genomen; alleen minister
Paitijn was afwezig.
DE SPELLING-MARCHANT.
Dinsdagmidag heeft de Tweede Kamer na
goedkeuring van het wetsontwerp tot wijzi-
door
ANNY VAN PANHUYS.
40) Vervolg.
Maria liet haar hoofdje hangen en allerlei
gedachten en plannen schoten haar door het
hoofd. Geen echter leek geschikt.
Bedroefd staarde zij den fabrikant aan.
Jfet stemt mij somber, zoo machteloos te
aijn," zuchtte zij.
Be was diep temeergeslagen, want ze was
naar Herman Stinner toegegaan in de vaste
overtuiging, dat die wel uitkomst zou weten.
Zou dat een dwaling zijn geweest? Voor haar
was hij een mensch, die op alles raad wist.
Be herinnerde zich plotseling, met welk een
hoogachting de naam Stinner altijd in het huis
barer ouders werd uitgesproken. Nadat hij in
den loop der jar en zeer goed met haar ouders
befvriend was geworden en dikwijls bij hen aan
huis kwam, werd hij langzamerhand haar ver-
trouwde; en nu zou hij niet in staat zijn, haar
liefsten wensch te vervullen?
Zachtjes zei ze, als sprak ze tot zichzelf: ,,Ik
Jean toch mijn bloedeigen moeder, nadat ik
haar heb leeren kennen, niet meer links laten
Iiggen, atoof zij heelemaal niet bestaan zou. Ze
is nu toch eenmaal mijn moeder. Ik doe daar
mijn pleegmoeder, van wie ik heel veel houd,
feocih niets met te kort."
Herman Stinner zei met ietwat hittere
sdherts: „(Heel veel jonge meisjes hebben
heelemaal geen moeder, jij heht er twee."
(Maria keek uitdagend.
ging der Dienstplichtwet (men zie hiervoor
elders in dit blad) gestemd over de motie-
Moller, die als volgt luidde:
De Kamer,
overwegende dat de instelling van een ndeu-
we commissie, die aan de regeering wederom
ad vies zal uithrengen over de schrijfwijze van
de Nederlandsche taal, overbodig geacht moet
worden;
van oordeel, dat thans de eenige aanvaard-
bare oplossing van het spelling-vraagstuk ge-
legen is in de algemeene doorvoering, ook in
de regeeringsstukken, van de spelling 1934,
gaat over tot de orde van den dag."
De heer Moller (r.k.) brengt in deze motie
een splitsing aan, daar de bezwar.en tegen de
twee leden ervan bij verschillende Kamerleden
verschillend zijn. De motie wordt dus in twee
gedeelten gesplitst.
De eerste motie (het eerste lid der oude
motie) wordt aangenomen met 67 tegen 28
stemmen (tegen de a.r., chr. hist., n.s.b.).
De tweede motie (2e lid) wordt aangenomen
met 57 tegen 38 stemmen (tegen de anti-rev.,
de chr. hist., behalve de heer Krijger, van de
r.k. de heeren Ruys de Beerenbrouck, Loer-
akker, Bagch, Groen, Sweens, Deckers en Bon-
gaerts, de lib., n.s.b. en staatk. geref.).
SPOORWEGVERVOER OP ZONDAG.
!Het stilleggen van het geheele openbaar
vervoer op Zondag of de invoering van een
algemeenen wekelijkschen rustdag buiten den
Zondag acht minister Van Buren, naar hij in
de memorie van antwoord inzake de begroo-
ting van het Verkeersfonds opmerkt, maat-
regelen, die practisch niet doorvoerhaar zijn.
De in de Troonrede aangekondigde onthou-
ding door de overhead van aanmoediging van
alles wat tot ontheiliging van den wekelijk-
schtn rustdag aanleiding geeft, leidt op het
gebied van het spoorwegverkeer tot deze toe-
passing dat van de zijde der spoorwegdirectie
Zondags-vervoer tegen speciale lage tarieven
niet behoort te worden bevorderd. Het maken
van reclame voor dat Zondagsvervoer is mede
onder het begrip aanmoedlgen te verstaan en
behoort dus ook achterwege te blijven. Het
inleggen van extra treinen op Zondag in de ge-
vallen, waarin daaraan bepaadelijk behoefte
bestaat, waarbij vervoerprijzen naar het mi-
nisterieel goedgekeurde Nederlandsche Reizi-
gerstarief berekend worden, Is met het hier
voor vermeld standpunt niet in strijd.
De minister zal er nauwletitend voor waken,
dat hij de voorziening in de zoo juist bedoelde
vervoers,behoeften, de godsdienstige en gezins-
belangen van het personeel zooveel mogelijk
worden behartigd.
Dat overigens de regeling van den dienst en
van de diensbvervulling op Zondag zoodanig
dient te zijn, dat het personeel zoo min mo
gelijk in zijn godsdienstige helangen wordt ge-
schaa'd is ook de meening van den minister en
zal door hem zooveel mogelijk worden nage-
streefd.
DE POSTERIJEN TIJDENS DE
KERSTDAGEN.
Op den Eersten Kcrstldag, Zaterdag 25
December a.s., zal geen brief- en pakket-
postbestelling worden uitgevoerd. Alleen de
stukken, welke anders ook op Zondagen te
Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht,
Groningen en Scheveningen bestelld worden,
zullen d'och uitslui'tend in de genoemde plaat-
sen, op den Eersten Kerstdag worden besteld.
In alle overige plaatsen is het afhalen van
poststukkem op 25 December geregeld als op
Zondagen.
(Beide Kerstdagen zullen derhalve wat de
postbestelling betreft, voor het geheele land
als Zondagen worden beschouwd.
JAM- EN LIM ONADE-BESLUIT
■Het hoofdhestuur van den Koninklijken
Nederlandsche Middenstandsbond heeft zich
tot den Minister van Sociale Zaken gewend
met een adres inzake het z.g. nieuwe Jam- en
Limonade-besluit. Adressant geeft in over-
weging den datum van invoering op 1 Januari
1939 te stellen. Op dien datum mag redelijker-
wijze worden verondersteld, dat de oude voor-
„En ik laat op beiden mijn rechten gelden,
Ik wil ze alle twee ook heelemaal hebben. Ik
zal mijn willetje doorzetten. Mijn twee moe-
ders zijn zuster en ze zullen zich met elkaar
verzoentn en als ze dat niet willten om zich-
zelve dan moeten ze terwille hunner kinderen
den ouden haat maar begraven."
De opwinding had haar het bloed naar het
hoofd gejaagd en Herman Stinner keek met
bijna vrome aandacht naar het meisje, waar-
naar hij met geheel zijn hart en al zijn zinnen
verlangde en dat hij voor zich toch even on-
bereikbaar achtte als de sterren, die in mooie
nachten aan den hemel istaan.
,,Je heht gelijk. Maria", zei hij op gerust-
stelleniden toon, „maar mevrouw Kaiser is, ge-
loof ik, erg stijfhoofdig."
Plotseling kr:eg hij een inval, die hem het
eerste oogenblik weliswaar gewaagd voor-
kwam, maar die zich toch aan hem opdrong,
zich vastzette, hem niet meer losliet.
,,Zal je mevrouw Kaiser voortaan dikwijls
gaan opzoeken?" vroeg hij schijnbaar zonder
bedoeling.
Maria zei met veel nadruk van ja.
,,Ze is een heel eenvoudige vrouw, die er veel
ouder uit'ziet dan mijn stiefmoeder, naar haar
voorkomcn zou zij haar moeder wel kunnen
zijn. Toch heeft ze iets in haar verschjjning,
dat mij bevalt mij aantrekt. Kijk eens, oom
Stinner, bjj moeder heb ik altijd het gevoel,
dat zjj een goede vriendin, een goede kame-
raad is en ik zou haar ve:l kunnen vertellen
van de dingen, die mtj belang inhoezemen, mij
bezig houden. Zou ik echter eens in de om-
standigheid komen te verkeeren, dat ik iets
moest beleven of uitvechten, dat mij tot in het
diepste van mijn ziel aangretp en al mijn ge
dachten :n ideeen in beslag nam, dan zou ik
dat toch liever aan mijn echter moeder, die ik
nu pas gevonden heb, vertellen. Het komt mij
voor, dat ik bij haar het beste begrijpen zou
radten geheel, of althans grootendeels gebruikt
zullen zijn, waardoor de schade tot een mini
mum heperkt blijft.
DE GEGIJZELDE JOURNALIST.
Het Gerechtshof te 's-Gravenhage heeft in
hooger beroep afwijzend heschikt op het ver-
zoek tot opheffing van de gijzeling van den
journalist C. L. Hansen, redacteur van ,,Het
Vaderland", wiens gijzeling was bevolen op
grond van zijn weigering om als getuige mede-
deelingen te doen over de bron van een publi-
catie in zijn blad betreffende een geheime
raadsivergadering.
De advocaat-generaal, Mr. Vermeulen, had
bevestiging van de beslissing van de recht-
bank gevraagd.
Door de Rechthank te 's Gravenhage is de
gijzeling van den journalist C. L. H. met 12
dagen verlengd.
Het Tweede Kamerlid Van der Waerden
heeft aan den minister van Justitie de volgen-
de vragen gesteld
1. Beschikt de minister over middelen om
aan de gijzeling van den journalist Hansen,
wegens weigering een beroepsgeheim prijs te
geven, een einde te maken?
2. Zoo ja, is de minister dan bereid deze
met bekwamen spoed aan te wenden
3. Zoo neen, is de minister dan bereid
maatregelen te treffen, teneinde soortgelijke
grjzelingen in de toekomst te voorkomen?
DE Z.G. VONDSTEN TE BREDA.
Een lezer schrijft aan de N. R. Crt.
In uw avondblad van 9 dezer las ik, dat, in
verband met een mededeeling in „De Katho-
liek" vah 1923, thans van een ontdekking van
onhekende graven geen sprake kan zijn.
Dit is volkomen in overeenstemming met de
beschrijving van de Groote of Lieve Vrouwe-
kerk te Breda, welke voorkomt in de in 1907
bij Herman de Ruiter aldaar verschenen ,,Ge-
illustreerde Gids voor de Baronie van Breda".
Het hekende werk van Thomas Ernst van
Goor ,,De Beschrijving van Stad en Lande van
Breda", dat daarin wordt aangehaald, is hlijk-
haar de bron, waaruit in dezen geput is. In
die Gids leest men op biz. 29, na ,een korte
beschrijving van het praalgraf ter eere van
Graaf Engelbrecht H van Nassau, het vol-
gende:
Onder deze tomhe in een kelder Iiggen nog
begraven Graaf Hendrik (t 13 Sept. 1538), zijn
eerste en tweede vrouw, een pasgeboren kind
en zijn zoon Ren6 van Chalons (t 15 Juli
1544)".
HET BEZOEK VAN LINDBERGH.
De correspondent van de Times te New-
York meldt:
Het doel van het bezoek van kolonel Lind
bergh aan dit land werd verklaard toen de
Pan-American Airways aan acht groote vlieg-
tuigfabrieken verzocht plannen in te dienen
voor vliegmachines, in staat 100 passagiers
te vervoeren met een snelheid van 200 mijl
per uur over een afstand van 5000 mijl. Aan
boord moet ook een slaapzaal en een eetzaal
zijn. Deze plannen moeten aan kolonel Lind
bergh worden gezonden. De inschrijvingen
moeten gaan voor 3, 6 en 12 van deze vlieg-
booten, met optie en nog eens 12 andere. De
nieuwe vloot zou worden gebouwd met geld
van de Pan-American Airways en er zou geen
staatssubsidie worden gevraagd.
DE BREUK.
Wat verwacht werd, is gekomen Zaterdag-
avond heeft Mussolini het besluit van den
Grooten Fascistischen Raad medegedeeld, dat
Italie den Volkenbond zal verlaten. Andere
besluiten, men zal zich herinneren, dat aan
den vooravond van deze bijeenkomst in de in-
temationale pers nog vele geruchten zijn op-
gedoken, zijn niet genomen.
(Practisch, schrijft de N. R. Crt., komt er
door het hesluit van den Duce in den arbeid
vinden."
Ze ademde diep en lachte even.
..Wonderlijk, dat van de eerste minuut af
mijn echte moeder mijn vertrouwen heeft ge-
wonnen. Ik denk maar, dat dit een geheim
der natuur is het is zeker de onzichtbare
band, die er tusschen moeder en kind bestaat,
ook al zijn beiden nog zoover van elkaar ge-
scheiden."
Opmerkzaam had Herman Stinner toege-
luisterd, maar de gedachte van zooeven hield
hem voor alles bezig.
,,Ik zal morgenochtend weer naar moeder
toegaan en haar nogmaals vragen, zich toch
niet tegen een verzoening te verzetten", zei
Maria vasthesloten. ,,Ik zal haar bij alles wat
haar lief is, bezweren, vergevingsgezind te zijn,
opdat de vrede in de familie hersteld wordt."
Herman Stinner dacht nog steeds ingespan-
nen na.
,,Als ik je raden mag, Maria, val dan de
goede vrouw niet lastig met zoo'n verzoek." zei
hij, ,,geef haar tijd om haar gedachten te laten
bezinken."
Hij knikte haar toe. „Dat je naar haar toe
gaat, vind ik natuurlijk uitstekend daar is
niets tegen."
Maria antwoordde: ,,Ik ben er blrj om, dat
u het daarin met mij eens bent."
Ze reikte hem de hand. .Overigens zal ik
doen zooals u aianraadt en haar voorloopig niet
meer met een verzoek lastig te vallen. Maar
dan moet u er ook goed over denken hoe u
mij zult helpen daar reken ik op."
Met een onbegrensd vertrouwen keek ze
hem aan.
,,Dat zal ik doen", beloofde hij. In plaats
daarvan had hrj ook kunnen zeggen: Daar ben
ik al druk mee bezig. Maar bet was beter, over
dingen te zwijgen, die hij zelf nog niet heele
maal helder zag.
Nadat het jonge meisje was weggegaan,
van het Geneefsche instituut geen verschil.
Men weet, dat sinds de kwestie Abessinie zich
te Geneve heeft voorgedaan, Italia aan den ar
beid van den Volkenbond en zijn commissies
geen deel meer genomen heeft. Van zeer
recenten datum is nog de erkenning van Mant-
sjoekwo, in strijd met een vroeger genomen
hesluit, waarmede Mussolini reeds aan zijn ge
voel van onafhankelijkheid uiting heeft ge
geven.
Na Japan en Duitschland is nu ook Italie
heengegaan. Tezamen vormen zij nu een
statendriehoek van ontevredenen, die hun aan-
klacht richten tot diegenen, die zij als de be-
zitters van den aardschen rijkdom beschou-
wen. Die bezitters zouden in Geneve ver-
eenigd zijn. De Volkenbond, waarin nu nog
slechts drie groote staten en een lange reeks
van middelgrooten en kleineren zitting heeft,
zou daarvan als het ware het symbool zijn.
Hij wordt door de drie uitgetreden staten be
schouwd als het gemeenschappelijke middel,
waarin het strev.en van de anderen, hen op den
achtergrond te dringen, is geincorporeerd.
De kansen, deze drie uitgetredenen weer
eenmaal te zien terugtreden in den bond van
Geneve, kunnen onmogelijk gunstig worden
beoordeeld. Het Duitsche commentaar laat
geen twijfel open. Krachtiger nog dan uit
Rome klinkt de stem uit Berlijn: een terug-
keer in den Volkenbond zal voor ons nooit
meer in aanmerking komen.
In Geneve is een gro-ep overgebleven, die
deels tegen die fascistische landen gekeerd is,
anderdeels zich strikt neutraal tracht te hou
den. Voor de laatsten wordt de positie nog
moeilijker dan zij reeds is. Want er zal reeds
van nature een drang bestaan hen mede te
sleepen in een richting, die gericht is tegen
de gedachten en tegen de helangen van den
driehoek. Want het behoeft hierbij niet te
blijven. Er is geen reden om aan te nemen,
waarom op de negatieve daad van de uittre-
ding geen positieve zal volgen, waarom niet
over eenigen tijd een nieuwe statenbond zal
worden uitgeroepen, gebaseerd op het anti-
komintem-pact. Dan zullen twee groepen
staten tegenover elkaar staan, dan zal de
Volkenbond nog verder afbrokkelen, want een
deel van zijn leden wenscht niet betrokken te
zijn in eenig front of in eenige groepeering en
betuigde zijn adhaesie aan Geneve juist in de
overtuiging samen te werken in een instituut,
waarin alien aanwezig zouden zijn. Een insti
tuut, dat tegen niemand gericht zou zijn en
dat zich slechts zou keeren tegen onrecht. Het
besluit van Italie, aangevuld met Duitsch-
land's commentaar, maakt aan de politieke
werkzaamheid van den Volkenbond een voor
loopig einde. De scheidingslijn, die zich tus
schen de groote staten afteekende, is nog eens
aangedikt, de hoop, dat zij eenmaal uitge-
wischt zou worden, is ijdel gebleken. Beter
dan vele heschouwingen geeft dit feit weer,
hoever de landen nog van elkaar afstaan, hoe
groot de spanning in Europa nog is ,en hoe
weinig de jongste besprekingen de uitzichten
op betere betrekkingen hebben vermogen te
openen.
■Onze kameraden van de spil Berlijn en
Tokio hebben geen pressie geoefend, maar
een volstrekte terughoudendheid aan den dag
gelegd. Dat is, samengevat, het antwoord van
Mussolini op de geruchten, welke ten aanzien
van dit punt de ronde doen. Er is geen reden
om den Duce hierin niet te gelooven. Want
inderdaad heeft Italie redenen genoeg om ook
zonder de pressie van anderen boos te zijn op
leiders van het Geneefsche milieu.
Mhissolini heeft den laatsten tij'd menig
teeken van onrust en ongeduld gegeven. Wel
heeft Italie de sancties, door den Volkenbond
ingesteld, overwonnen, maar het heeft de lei
ders van't Italiaansche volk 'n hovenmensche-
lijke inspanning gekost. Met de beeindiging
van de sancties waren de zorgen niet opge-
heven. Het touw, om in Mussolini's beeld-
spraak te blijven, waarmede men het Italiaan
sche volk had willen wurgen, is wel losser ge-
maakt, maar niet weggenomen. Mussolini her-
kreeg niet die bewegingsvrijheid, welke hij
ging de fabrikant niet weer voor zijn schrijf-
tafel zitten. Hij was zeer onrustig en dat be-
lette hem, na Maria's bezoek weer aan het
werk te gaan.
Hij had een bijna koortsachtig verlangen om
aan het verzoek van Maria te voldoen. Een
plotstlinge afgunst op alle mannen, die nog
jong waren, kwam in hem op. Wat moest het
heerlijk zijn, jong te zijn met dat jonge meisje
en tot haar te durven zeggen: Ik heb je lief.
Haar dat als iets vamzelfsprekends te zeggen...
Herman Stinner bleef voor het raam staan
en keek naar het drukke bedrijf op het groote
fabrieksplein. Maar hij, die anders het klein-
ste gebeuren aldaar met aandacht volgde, had
vandaag nergens oog voor en scheen van het
drukke gedoe daar beneden niets te zien.
Hij dacht plotseling aan een oude geschiede-
nis een liefdedroom, die hij eens lange jaren
geleden gedroomd had en waar nooit iets van
gekomen was. Zooals van zooveel in iemands
leven, dat men zich mooi en groot gedacht
heeft. Vandaag begreep hij nauwelijks, dat hij
zoolang over eene trouwelooze getreurd had.
Maria's jonge, blonde schoonheid riep al de
verlangens van zijn hart en zinnen wakker.
De eerste post bracht mevrouw Normann
een brief. Ze stak hem in den zak van haar
ochtendjapon, daar ze de gewoonte had, eerst
te ontbijten alvorens de post of het ochtend-
blad te lezen. Ze ontbeet altijd met smaak.
Normann wilde vandaag weder naar de fa-
briek en zijn vrouw was van plan, wat bood-
schappcn te doen.
„jJa je met mij mee, Maria?" vroeg ze.
'Ze verwachtte natuurlijk een toestemmend
antwoord en vervolgde dus: ,,Dan kunnen wij
tegelijk de nieuwe voorjaarshoeden bij Gerstel
eenis bekijken. Misschien is daar wel wat voor
ons bij. Louise heeft vandaag juist mijn haar
zoo prachtig gewatergolfd en de golf zit zoo
SU1KER - RUBBER - KOFFIE - CACAO
per contraci Amsterdamsche Liquidatiekas N.V.
S'JIKER, RUBBER. KOFFIE. CACAO. KATOEN. ALLE GRANEN ENZ. TER BEURZE
VAN LONDEN. LIVERPOOL. NEW YORK. CHICAGO. WINNIPEG. ENZ
DAM 2a Taleloon No. 30012-31012 AMSTERDAM-C.
Beura Nil 2. Talaf 30012 - Telegramadres: CARLOS-AMSTERDAM
Agent
L. Sandee
Nieuwdorp. Tel. 24
Ingez. Med.
wenschte. Wel keerde het handelsverkeer
terug, maar het kapitaalverkeer bleef uit.
Londen toont nog steeds geen haast om zijn
geldmarkt voor Italie oped te zetten. Iedere
poging van Italiaansche zijde ondemomen om
een leening op te nemen, is totdusver mislukt.
Albion's geduld schijnt den Italianen schier
eindeloos. Eenmaal, aan het begin van den
Italiaanschen expansie-oorlog heeft Engeland
zich vergist; nu zal de Britsche leeuw toonen,
wat uithoudingsvermogen en vasthoudendheid
vertmogen.
WBj kunnen slechts trachten de wederzijd-
sche stemmingen te verklar.en. In Ekigeland
heeft men het oog onafgehroken op de Mid-
dellandsche Zee gericht, in Rome weet men,
dat Londen de krachten beheerscht, die over
de exploitatiemogelijkheden van Abessinie be-
slissLn, dat daar de, door de Engelsche regee
ring bewaakite, geldbronnen zijn, zonder wier
hulp een kolonisatie in Afrika vrijwel onmoge
lijk is. En niet zonder leedvermaak ziet men in
Londen, hoe zich geleidelijk de mislukking vol-
trekt van de grootsche plannen, waarvan Ita
lie in Afrika heeft gedroomd.
Wat het uitblijven van het Engelsche kapi-
taal is voor de economische krachten van het
Italiaansche rijk, beteekent het uitblijven van
de erkenning van de verovering voor het mo-
reeil van het Italiaansche volk. Hoe moet Mus
solini, die beter dan eenig ander de lasten kent,
waaronder het volk gebukt gaat, verlangen
naar het oogenblik van de erkenning van het
Italiaansche imperium, het moment waarop
hij zijn menschen voor kan houden, dat ook de
anderen de prestatie van het Italiaansche volk
bekrachtigen. Maar zoowel dit moment als het
benoodigde kapitaal blijven uit, ondanks het
terugtrekken van de Italianen uit Spanje.
Engeland en Frankrijk laten den tijd voor zich
werken en op Mussolini moet dit passeeren
van weken, waarin niets gebeurt, werken als
verstrijken van de uren voor den man. wien
het schavot wacht.
De impulsieve Duce kon zich niet langer be-
heerschen, zijn tot berstens geladen gemoed
had behoefte aan een daad. Langs vriend-
schappelijken weg kon hij zijn doel niet berei-
ken, hij kreeg het gevoel uitgehongerd te
worden. Hij zal laten zien, wat hij vermag;
men wil hem tergen, maar men zal er plezier
van beleven. Zoo dient men het Italiaansche
gebaar in de eerste plaats te bezien.
DE HOUDING
VAN DE VEREENIGDE STATEN.
President Roosevelt heeft een boodschap
aan den Japanschen keizer gezonden, waarin
hij zijn diepe bewogenheid tot uiting brengt
over het bombardeeren van de Panay. Tege-
lijkertijd heeft de Amerikaansche regeering
aan de Japanscbe regeering den eisch gesteld,
dat volledige schadevergoeding zal worden be-
taald, verontschuldigingen aangeboden en
waarborgen gegeven, dat soortgelijke aanval-
len niet herhaald zullen worden.
Naar Maandagochtend op het Witte Huis te
Washington werd verklaard, zou de politiek
der regeering met betrekking tot het zinken
van de Panay worden vastgesteld op nationa-
len patriotischen grondslag, met volkomen
achterwege laten van politieke overwegingen.
Roosevelt verwachtte, dat het Amerikaansche
volk en de pers hem hun welwillenden steun
zouden schenken.
vast juist zooals het zijn moet als men een
dozijn hoeden wil passen."
Robert Normann stond op en ging naar zijn
vrouw toe, die tegenover hem aan tafel zat.
Met zijn hand streek hrj over het mooie
haar zijner vrouw, dat zoo goed en volgens de
laatste mode zat weliswaar een beetje on-
handig.
..Tr^eis, ik geloof, dat je stiekum een of
ander jeugdwater drinkt, want je huid blijft
zoo glad en zacht en je haar zoo dicht en zijde-
achtig. Je ziet er uit als een oudere zuster van
Maria. Ik daarentegen ik ben een op zijn
gemak gestelden ouden heer geworden." Hjj
streek zich met de hand over zijn reeus aardig
kaal wordend hoofd. ,,Maar dat komt er niets
op aan, je houdt toch altijd nog evenveel van
me. Niet, Trees?"
De knappe vrouw knikte en lachte daarbij
behaagziek.
Voldaan keek Normann haar aan en ging
toen weg.
Even later hoorde men buiten de motor aan-
slaan en de auto wegrijden.
Mevrouw Normann vouwde haar ontbtjtser-
vet op.
,jW'e zullen ons nu aankleeden, om klaar te
zijn als de auto terug komt", zei ze tegen
Maria.
■Deze antwoordde vlug: ,,Als u het goed
vindt, moeder, ga ik vandaag niet met u mee.
Ik htb een beetje hoofdpijn en zou liever een
lange wandeling in de open lucht maken. Mis
schien over de Hohenzollemplatz naar Books.n-
heim toe ik zie dan een paar uitloopers van
den Taunus en de zuivere, frissche lucht ver-
drijft mijn hoofdpijn."
Haar moeder was direct ongerust.
,,Neem een aspirientje of een migraine-poe-
der. Of anders ten bruispoeder. Wacht even
ik haal je wel wat om in te nemen uit mijn
kamer." (Wordt vervolgd.)
