NIEUWS- EN
0
Als de heide bloeit
Uw HOEST
Oorlogsnieuws.
akker'S Abdijsiroop
Feuilleton
Binnenland
verdwijnt in 24 uur!
hst beproefde hoest-geneesmiddel
fr. per post J 1,00 per o ui^tcaxiucii a-»ij »wuiu.i.wv^i."6 r-
Voor Belgie en Amerika 2,overige lan den j 2,35 per 3 maanden
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
fr. per post
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte Derenena.
Handel sadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Intending van advertentien liefst een dag voor de uitgavo.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG- WOENSDAG- EN V RIJ HAG A VOND.
Wij geven hier geen nieuws over den
oorlog, dat vindt men elders ook in dit
blad, en de zaak is ellendig genoeg om er
ook niet nog in deze rubriek veel van te
gaan spreken. En toch willen wij het over
„oorlogisnieuws hebben, maar dan op
deze manier, dat wij eens enkele staaltjes
er van geven: hoe weinig betrouwbaar
deze berichten vaak zijn, en hoe voorzich-
tig men dus vooral moet zijn met het al
te grif aannemen van berichten over tal
van gruwelen, en met het daaruit afleiden
van allerlei conclusies. Want dit is ook
in den laatsten. grooten oorlog wel zonne-
klaar bewezen: men kan op al deze ver-
halen van welken kant zij ook mochten
komen in het geheel niet aan.
Nieuws verzinnen was bij voorbeeld
een van de leuzen, waarmede men den
oorloq voerde, en met dat doel voor oogen
beschouwde men alles, waardoor het ka-
rakter van den vijand maar kon worden
zwart gemaakt, als zeer welkome copie.
Een Amerilkaansch hoogleeraar, Prof. G.
Lowes Dickinson, heeft een aantal belang-
rijke gevolgen van zulke couranten-berich-
ten verzameld, die wel op heel duidelijke
wijze de manier illustreeren, waarop de
volkeren opeens werden verdwaasd en
verbitterd door journalisten, die voor de
eer van hun vaderland zoogenaamd op-
kwamen. September 1914 wend er in de
Kolnische Zeitung bericht, dat „toen de
val van Antwerpen bekend was geworden.
de klokken van de kerken geluid werden'
(dat wil dan zeggen: te Keulen Eenige
dagen later stond in de Parijsche Matin
het volgende te lezen: „Naar de Kolnische
Zeitung mededeelt, werd de geestelijkheid
te Antwerpen gedwongen om de kerk-
klokken te luiden, toen die vesting in Duit
sche handen viel
De Londensche Times nam dat bericht
over en maakte dit nieuws nog weer wat
erger door te vertcllen: „Overeenkomstig
hetgeen de Matin gehoord heeft uit Keu
len.' zijn de Belgische priesters, die gz-
weigerd hebben de kerkklokken te luiden,
toen Antwerpen werd ingenomen, uit hun
ambt ontzet". En Italie ging nog een
stapje verder, want de Corriere della Sera
te Milaan vertelde dit: ,,In aansluiting bij
wat de Times uit Keulen via Parijs ge
hoord heeft, zijn de rampzalige Belgische
priesters, die geweigerd hebben de kerk
klokken te luiden, 'toen Antwerpen was
ingenomen, tot dwangarbeid veroordeeld
Maar het was aan de Parijsche Matin
overgelaten om nog de laatste hand te
leggen aan al deze fantasie en valsohheid
door te vertellen: „Ten vervolge op de in-
lichtingen, die de Corriere della Sera uit
Keulen via Londen verkreeg, wordt nu (er
staat. wonder genoeg, niet bij: ,,uit goede
bron"!) verzekerd, dat de barbaarsohe ver-
overaars van Antwerpen de ongelukkige
Belgische priesters voor hun heldhaftige
weigering om de kerkklokken te luiden
hebben gestraft door hen als levende
klepels in die klokken op te hangen met
hun hoofd naar beneden
Ten aanzien van dit reeds gegeven
voorbeeld van propaganda door legenden,
behoeft het zeker niet te verbazen, dat.
terwijl Britsche en Fransche bladen vol
stonden van verhaaltjes over Duitsche
gruweldaden, de Duitsche couranten op
hun beurt niet minder vol stonden van fol-
teringen door Geallieerden.
Er zijn op dit punt door tal van men
schen zeer openhartige bekentenissen ge-
daan, toen de groote oorlog maar eenmaal
voorbij was. Admiraal Sims, bij voorbeeld.
die voor Amerika vlootcommandant was.
vertelde bij een interview: ,,Een van de
offers, die men noodzakelijkerwijze zich
getroosten moet, als het nu eenmaal oor
log is, is een nauwkeurige kennis van de
gebeurtenissen ,,Gij moet allerlei nieuw-
tjes over uw eigen volk missen, en daar-
voor krijgt gij dan in ruil' tal van berichten
over den vijand. Het zou wel heel weinig
vaderlandslievend zijn voor een krant om
de absolute waarheid te vertellen omtrent
dingen, die plaats grepen tijdens een oor
log, zelfs als een courant de voile waar
heid zou kunnen vernemen en doorgeven
Het laten zinken van de „Lusitania door
een Duitsche onderzeeer veroorzaakt,
kwam als een schok in 1915 voor men-
schen, die reeds diep waren begraven on-
der dagelijksche rapporten over oorlogs-
gruwelen. maar de propaganda-dienst zag
daar prachtig materiaal in; want er werd
aan-een-stuk-door in de Engelsche pers
volgehouden, dat dit groote schip een on-
schuldig koopvaardij schip was, dat niets
aan boord had, wat naar oorlogsredht,
contrabande mocht heeten. En toen, 9
Mei 1915, (Amerika was toen nog niet in
oorlog) gaf de New York Times een rap
port van Mr. Herman Winter, een em
ploye van de Cunard Lijn, die toegaf, dat
de ,,Lusitania" op haar noodlottige reis
4200 kisten met patronen had vervoerd i
Maar die waarheid werd toen in Enge-
land niet toegelaten, noch verspreid.
In 192.2, gedurende een openbaar diner
te New York, heeft een mijnheer, die een
van de oorlogscorrespondenten in Belgie
geweest is van de Londensche Daily Mail
gedurende den Duitschen inval in Augus
tus 1914, met groot plezier erkend, hoe hij
het wijd en zijd verspreide verhaal zelf had
uitgevonden over dat Belgische kind,
waarvan de handjes waren afgebakt, na-
dat men eerst den vader en de moeder ge-
dood had. Zooveel medelijden en veronf-
waardiging werden door dit vefhaal ver
oorzaakt, dat op het bureau van de Daily
Mail aanbiedingen inkwamen van allerlei
menschen, die het kind wilden aannemen;
de hoofdredacteur telegrafeerde den cor
respondent om het arme kind naar Enge-
land te brengen, en toen seinde hij onmid-
dellijk terug, dat het kind te bed lag met
een aanval van typhoide. In het eind bood
Koningin Alexandra zelf aan om voor het
kind te zorgen, en toen dat alles te be-
zwarend voor den correspondent werd,
telegrafeerde hij maar, dat het slachtoffer
j van al die wreedheid aan koorts over-
leden was. Maar de leugen, die de cor
respondent in omloop bracht, bleef rond-
loopen als een onderdeel van een rapport
over Duitsche wreedheden, en dit verhaal
had een lang en kwaad leven, en liet een
spoor van bloed en haat aChter voordat
het eimdelijk, eindelijk bezweek onder den
invloed van de onverwachts gebleken
waarheid
Een heel bijzonder staaltje van valsche
propaganda, dat enorme gevolgen had van
haat en kwaadaardigheid, was het bericht,
door foto's nog aangedikt, dat de Duit-
schers de gewoonte hadden om hun doo-
den op te zenden naar een lijken-fabriek.
waar die cadavers werden omgezet in han-
dels^vet, waar de Duitschers juist in die
dagen zoo groote behoefte aan hadden.
De New York Times en andere bladen
hebben meegedeeld, hoe dit verhaal in de
wereld is gekomen en hoe men aan die
foto's was gekomen. Een Engelsch gene-
raal was de auteur; deze opperofficier was
verbonden aan een apart departement, en
daar ter plaatse kwamen hem eenige foto s
in handen, waarvan er een het transport
weergaf van doode paarden naar zoo n
lijken-fabriek, en het ander de overbren-
ging liet zien van gesneuvelde soldaten
vlak voor hun begrafenis. De rest was
makkelijk genoeg: hij verwisselde de titels,
verdichtte een Duitsch dagboek of jour-
naal, en stopte dat in den zak van een
dooden Duitsdher, waar zijn mannetjes het
,,vonden'
Een compleete colleetie oorlogsleugens,
die als propaganda dienst deden, zou een
belangwekkende studie vormen voor men-
schelij'ke boosaardigheid; maar Sir Philip
Gibbs, de welbekende oorlogscorrespon-
dent, heeft al vooraf een onontkoombaar
vonnis over zoo'n collectie uitgesproken.
als hij zegt: ,,Er was een sterk verlangen
naar wreed'heidsverhalen, en hoe gruwe-
lijker die waren, des te meer en des te
gretiger gingen zij er bij de menschen in
terwijl hij dan ook nog als zijn oordeel
geeft, dat de haat bij de thuisblijvers voor
al sterk werd aangezet door vrouwelijke
hysterie en door de officieele oorlogs
propaganda.
Wij zullen, nu wij weer dagelijks over
stroomd worden door allerlei oorlogs
nieuws", goed doen om niet al te grif dit
alles maar te aanvaarden. De leugen-
campagne is laat men eerlijik zeggen
van weerszijden weer in het werk gezet
Wij zullen goed doen om alles te doen,
wat in ons vermogen is, om de vijand-
schap, die er toch al is tusschen menschen
en volken, niet nog onnoodig te versCher
pen.
HET PARKHERSTELUNGSOORD TE
HAARLEM GEOPEND.
H. K. H. Prinses Juliana heeft Donderdag-
middag als voorzitster van het hoofdibestuur
van het Nederland'sche Roode Kruis het
nieuwe parkherstellingsoord van de afdeeling
Haarlem en Omstreken officieel geopend. Een
feestelijke ge.beurtenis, die voor velen onver-
getelijk zal zijn, welke een traditie voortzet
in de koninklijke belangstelling, die in 1928
door Z. K. H. Prins Hendrik en in 1930 door
Koningin Emma is betoond.
DIRECTEUR-GENERAAL VAN DEN
RIJK-WATERSTAAT.
Bij Kon. besluit is met ingang van 1 Dec.
aan Dr. Ir. J. A. Ringers, te 's Gravenhage,
op zijn verzoek eervol ontslag verleend als
directeur-generaal van den Rijkswaterstaat,
met dankbetuiging voor de door hem aan den
lande bewezen gewichtige diensten, en is met
ingang van dien datum benoemd tot directeur-
generaal van den Rijkswaterstaat Ir. J. P. van
Vlissingen, te 's Gravenhage, thans hoofd-
ingenieur-directeur van den Rijkswaterstaat.
De heer Van Vlissingen is thans hoofd-
ingenieur-directeur van den Rijkswaterstaat,
werkzaam aan het bureau van den directeur-
generaal als hoofd van de afdeeling nieuwe
wegen.
Geboren 2 Februari 1875 te Amsterdam.
Roman van ANNY v. PANHUYS.
(Nadruk verboden.)
29) (Slot.)
Buiten weerklonk een nieuwe wals. De
twee dames en Dirk gingen naar het venster
en zagen, dat Antoon naar zijn landgenooten
ging, een enkel woordje met hen sprak en toen
eveneens zijn viool aan zijn kin drukte. H6,
hoe vloog zijn strijkstok over de snaren
Een, twee, drie, een, twee, drieDat
was de afscheidsgroet van Antoon Halek!
,,Ja, als vrouwe Musica iemand te pakken
heeft,' laat zij hem niet meer los, dat gaat net
als met de echte liefde," zei Dirk en zijn blik
vestiigde zich vol vreugde op de jonge huis-
vrouw.
IZij lachte. Haar rouwkleeren omhulden
haar als e4n feestgewaad, heelemaal niet som
ber of treurig, vond Dirk.
De wals was ten einde. Antoon zwaaide
met zijn hoed naar het venster, daama ver-
wijderden zich de muzikanten. Aan den hoek
der s^raat bleef de voormalige huisknecht nog
even staan. Hij schrok, legde zijn hand boven
de cog en om beter te zien Stond daar niet
iemand aan de huisdeur, die hem met een wit-
ten -zakdoek toewuifde?
Maar dadelijk keerde Antoon zich om en
liep vercer; het was Mientje Donker, die nu
haar zakdoek moest gebruiken om haar tra-
nen af te drogen. De dikke, weigedane keu-
kenmeid huilde om een straatmuzikant
Ja, dat gebeurt meer. De mooie Camilla
ginds in zijn dorpje had ook gehuild, toen hij
wegging... tien jaar geleden. Waarschijnlijk
was zij nu al iang getrouwd... IKomaan, er
zouden tdch wel aardige meisjes te vinden
zijn in zijn mooi geboorteland!
Antoon richtte zich kaarsrecht op, hij ge-
voelde zich als een veroveraar van vrouwen-
harten.
,,Ja, beste vriend, dat is de beste en een-
voudigste oplossing van het leelijke vraag-
stuk," zei Luigi Marini, toen Dirk hem stra-
lend van geluk het resultaat van zijn onder-
houd met Josine meedeelde.
„U bent jong en vol nieuwe ideeen en idea-
len. Maurits van Kempen was uitgeput, hij
was oud en moe geworden en toch wilde hij
zich niet tevreden stellen met hetgeen hij be-
reikt had. Zijn zucht naar roem was niet te
verzadigen. Och ja, er is een tftd van komen
en er is een tijd van gaan. Wie niet meer in
staat is, iets nieuws te scheppen, moet weten
afscheid te nemen van het publiek... Arme
van Kempen, die dat niet begreep!" Hij nam
de beide handen van den jongeman in de zijne
en voegde er aan toe: „Maar een ding wordt
zonneklaar bewezen, zoowel door „Veroverd
Land" als door „Margo", namelijk dat Dirk
Willebrands eens zal gerekend worden onder
de groote, zeer groote componisten."
„Meent u dat werkelijk, maestro?" Dirk
als Gij direct Akker's Abdijsiroop neemt.
Gij zult dadelijk de gunstige werking on
dervinden van de vanouds beproefde
„genees-kruyden", waaruit Abdijsiroop in
hoofdzaak bestaat, thans door den beken-
den Apolheker Dumont nog versterkt door
nieuwe, snel werkende toevoegingen.
Daardoor is nog meer dan vroeger, nu
Verlaagde prijzenf 0.75, f 1.25, f 2.- per flaccn.
(Ingez. Med.)
(Ingez. Med.)
verkreeg de heer Van Vlissingen, na de
'H.B.S. te Haarlem en de toenmalige Poly-
technische school te Delft te hebben doorloo-
pen, in 1895 het diploma van civiel ingenieur.
In hetzelfde jaar werd hij benoemd tot ad-
junet-ingenieur van den Rijkswaterstaat. Ir.
Van Vlissingen doorliep de verschillende ran-
gen en werd in 1919 benoemd tot hoofd-
ingenieur-directeur.
De loopbaan van de nieuw-beno«mde
directeur-generaal van Waterstaat.
De nieuw benoemde directeur-generaal van
den Waterstaat, die deze functie op 1 Decem
ber a.s. zal aanvaarden, stond ons een kort
praatje toe, schrijft het Alg. Hbl. Geen inter
view namen wij hem afDe groote bescheiden-
heid van Ir. J. P. van Vlissingen, die vooral
zoo weinig mogelijk over zichzelf in de krant
wilde zien, zou zich daartegen onmididellijk
verzet hebben.
Op onze vraag, of hij eenige groote werken
kon vermelden, die in den loop der jaren onder
zijn leiding tot stand waren gekomen, kregen
wij reeds onmididellijk te hooren, dat daarvan
eigenlijk niet gesproken kon worden. Wel had
hij met betrekking tot eenige werken van min
of meer bijzondere beteekenis voorbereidenden
arbeid verricht, maar het toeval had nu een
maal gewild, dat Ir. Van Vlisingen zich juist,
als de verdere ten uitvoerlegging aan de orde
of althans in het verschiet kwam, naar elders
verplaatst zag.
In zijn Goeschen tijd had hij den allereersten
opzet tot het aanbrengen van een derde sluis
aan het kanaal van Zuid-Beveland onder-
nomen. Tijdens zijn amibtsbezigheden in Nij-
megen, eerst vnl. de gewone rivierdienst tot
zijn werkzaamheden had behoord, zag hij zich
na het vertrek van ir. Lely thans directeur-
hoofduitvoerder der Mij tot uitvoering van de
Zuiderzeewerken, in welke positie hij ir. Rin
gers opvolgd.e, toen deze directeur-generaal
van den Waterstaat werd ook belast met
den voorarbeid met betrekking tot het Maas-
Waalkanaal. En toen Leeuwarden zijn stand-
plaats was, had hij o.m. voorbereidend werk
verricht (maar meer ook niet, voegde de a.s.
directeur-generaal er nog eens extra-beschei-
den en uit alle voorzichtigheid aan toe) voor
wat tenslotte uitliep op de kanaalplannen
Groningen-IJisselmeer.
Ir. Van Vlissingen vertelde verder nog
dat hij in 1912 korten tijd in Rusland aan de
Caspische Zee werkzaam was geweest. Dit op
verzoek van een Russische Aannemings-Mij,
die met een groot Russisch petroleumconcem,
iwaarvoor zij een bepaald werk bij Rakoe had
te doen, een technisch geschil had gekregen;
in verband daarmede wilde men gaarne het
oordeel van een Nederlandschen ingenieur
inwinnen, want Delft heeft terecht altijd een
goeden naam genoten en geniet dien nog, ook
in den vreemde. Aldus ir. Van Vlissingen, die
na dit uitstapje naar het buitenland weer
terugkeerde tot zijn loopbaan hier te lande,
en nu naar wat zijn taak op bet bureau in
Den Haag was geweest. In hoofdzaak had hij
daar den zgn. „natten Waterstaat" onder zich
gekregen, daaronder meteen begrepen wat er
zoo aan nieuwe werken te doen viel, met uit-
zondering dan van de drooglegging van de
Zuiderzee en al wat daarmee samerihangt.
keek den Italiaan met schitterende oogen aan.
Marini knikte. „Kom bij mij in mijn groot,
stil paleis te Venetie, laat daar uw ziel door-
gloeien ran de atmosfeer van het Zuiden en
begin dan een nieuwe opera, ginds bij mij in
mijn mooie stad. In het najaar gaat u dan
terug naar het Noorden en haalt daar uw
bruid, de blonde Josine. Wat zou ik het heer-
iijk vinden, een poos zoo'n verliefd duivenpaar
te herbergen!"
>,0, maestro Marini, hoe zal ik u danken!"
Ja, dat zou heerlijk zijn, met Josine den
schoonsten droom zijns levens te beleven in
een antiek paleis, met zijn jonge vrouw Italie,
het land der muziek te leeren kennen
Witte, marmeren paleizen glanzen in het
zonnelicht, palmen wuiven, mandolinen bege-
leiden juichende liefdesliederen...
,,Innig dankbaar keek Dirk Marini aan. Ja,
de Italiaansche maestro was beroemd, zooals
Maurits van Kempen het geweest was
Maar hoe geheel anders was hij, wat karak-
ter en denkwijze aangaat. De doode meester
ontstal hem zijn eerste werk, zijn eerste suc-
ces, de levende maestro wilde hem behulpzaam
zijn om nieuwe lauweren te vergaren. De een
vol afgunst, de andere onbaatzuchtig.
„Maestro, wat bent u goed!" zei hij diep
aangedaan.
Marini schudde het hoofd. ,,Slechts een-
zaamen dan, ik verheug mij altijd over
hen, die iets presteeren kunnen, over men-
s-hen, zooals gij, mijn beste, jonge vriend."
Een uur later vertrok hij, door Dirk tot aan
den trein vergezeld.
„Ik ga nu nog een beetje in de wereld
rondzwerven", zei hij bij het afscheid nemen.
Toen hij in de coupd gestapt was, opende hij
het raampje en zei: „Breng mijn hartelijke
groeten over aan die mooie, jonge vrouw in
den Haag."
Dirk knikte, want de trein zette zich in be-
weging. „Addio! Tot weerziens!" Het roover-
hoofdmangezicht knikte en groette en het was
Dirk te moede, alsof een dierbare vriend van
hem was weggegaan.
Toch keerde hij met een gelukkig lachje
terug naar zijn hotel. Morgen zou hij met zijn
moeder naar Leeuwarden vertrekken om
eenigen tijd bij haar door te brengen. Hij
verheugde zich daar over, want het zou een
soort vacantie zijn in de mooie, rustige hoofd-
stad van Friesland. Daama zou hij naar Ve
netie gaan, naar het huis van Luigi Marini,
om onder den blauwen, Italiaanschen hemel,
in de oude dogenstad, een nieuw werk te be
ginnen.
Welk een heerlijk vooruitzicht! Hoe zon-
gen de melodieen reeds in zijn geest, hoe
rangschikten zich de tonen tot nieuwe klank
effecten en combinaties!
En dan, als het rouwjaar voorbij was, dan
zou Josine de zijne worden, dan zou liefde
zich met liefde vereenigen!
Zachtjes neuriede hij:
„Als de heide bloeit, als de heide bloeit!
Met bloempjes fijn en teer,
Als klokjes, luidend tot geluk,
Mijn lief, dan keer ik weer!"
Opeens dacht hij aan Margo Girardin. Hoe
dikwijls had zij dat lied gezongen, avond aan
avond, weken lang.
Doordat ir. Ringers, die als directeur-gene
raal van den Waterstaat, behalve het gewone
onder dien functionaris vallende werk nog
allerlei andere belangrijke werkzaamheden
van bijzonderen aard voor zijn rekening had
gekregen, zoodat deze dikwijls met werk over-
kropt zat, en er bovendien ook dikwijls op uit
moest, placht ir. Van Vlissingen hem voor
den dagelijkschen gang van zaJken nogal eens
te vervangen als directeur-generaal.
De nieuw benoemde bleek het ten zeerste
op prijs te stellen, dat ir. Ringers als adviseur
der Regeering die extra-werkzaamheden zal
blijven vervullen, zoodat deze niet tot de taak
van den directeur-generaal zullen behooren.
Als wij nog vermeld hebben, dat ir Van Vlis
singen deel heeft uitgemaakt of nog uitmaakt
van verschillende op waterstaatsgebied advi-
seerende commissies, hebben wij zeker de
grens bereikt van wat er omtrent hem in de
krant mag.
DE WIJZIGING VAN DE WARENWET.
Verschenen is de memorie van antwoord op
het voorloopig verslag over het wetsontwerp
tot vervanging van de Warenwet voor een
andere wet, betreffende hoedanigheid en aan-
duiding van waren.
De regeering zegt daarin, dat zij door den
nood van dezen tijd moet vasthouden aan de
noodzakelij'kheid, die ook sterk gewogen heeft
bij de overweging van de bezwaren tegen het
wetsontwerp.
De overweging, hoe de belangrijke bezwa
ren tegen het wetsontwerp zouden kunnen
worden ondervangen, heeft geleid tot de con-
clusie, dat het mogelijk is om een belangrijke
besparing van kosten te verkrijgen, om voor
behoud van toezicht op waren, ter wille van de
volksvoeding, in het geheele land keurings-
diensten te laten blijven werken, evenwel met
deze vooraanstaande behoefte: er moet zoo
veel mogelijk bezuinigd worden, hoewel er in
de laatste jaren reeds een paar ton op de
i kosten is bespaard. Daarom wordt mede ter
wille van den eenvoud en bespoediging van
behandeling een nota van wijziging aange-
boden en een gewijzigd ontwerp dat in hoofd
zaak overeenstemt met de geldende Waren
wet, zoodat de keuringsdiensten blijven ge-
handhaafd.
Evenwel zal, zoo dit gewijzigd ontwerp wet
wordt, worden gestreefd naar een sterke be-
perking van het aantal keuringsdiensten en
naar beperking van het personeel van de
diensten tot hetgeen volstrekt noodzakelijk is.
Ook zal worden onderzocht, of de taak van de
diensten beperkt kan worden.
In art. 12 van het gewijzigd wetsontwerp is
ten aanzien van de verdeeling van kosten
opgenomen
een nieuwe regeiling, ter ver-
lichting van d,e lasten des Rijks
en om industrie en handel, die van de keu
ringsdiensten veel steun ondervinden en er
veel voorlichting van ontvangen, mede eeniger-
mate in de lasten te doen dragen. Het voor-
stel is aldus: de gemeenten (de provincie voor
provinciate keuringsdiensten) dragen de helft
van de verlaagde kosten, het Rijk en de be-
drijven, die waren voortbrengen of verkoopen,
dragen samen de andere helft. Tot dit voor-
stel is vooral overgegaan omdat van de zijde
van bedrijven bereidverklaring is ontvangen,
een retributie te betalen voor behoud van de
diensten.
In het eerste lid is een bepaling opgenomen,
die de bevoegdheid geeft, den
De journalist, die beweerd had, dat het lied
voorkwam in het laatste werk van Maurits
van Kempen, had gelijk gehad, al wist hij niet
beter. Maar als ,,Veroverd Land" ook in
Frankrijk zou opgevoerd worden, zou Margo
missehien aan zijn oprechtheid gaan twijfelen.
Neen, zij mocht hem niet aanzien voor een
bedrieger, voor iemand, die zich tooit met
geleende, of liever gestolen veeren. Zij moest
de ware toedracht der zaak weten. Hij zou
haar alles schrijvenzij was toch een door
en door eerlijk meisje, zij zou er over zwijgen
en het geheim zou veilig zijn.
Maar aan Josine zou hij voorloopig niets
zeggen, wat betreft Margo Girardin. Nuch-
tere Hollandsche vrouwen, konden meisjes
als Margo niet begrijpen.
Zoo waren dan zijn gedachten als vanzelf
weergekeerd tot Josine. 'Haar blonde schoon-
heid, haar fijne gelaatskleu-r, zoo gelijkend op
een ontluikende roos, boeiden hem al even on-
weerstaanbaar als haar nu gerijpt karakter,
en met jubelende zekerheid gevoelde Dirk het,
dat, met Josine als zijn vrouwtje, hij in staat
1 zou zijn het eene werk na het andere te com-
poneeren. Betere, rijkere, schoonere werken
dan zijn Margo". Betere, rijkere en schoonere
ook, dan het laatste werk van Maurits van
Kempen
EINDE.
