ALGEMEEN MEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Elisabeth en Maria. Als de heide bloeit 'n Barstende Hoofdpijn No. 9352 VRIJDAG 20 SEPTEMBER 1935 75e Jaargang Feuilleton Binnenland EERSTE BLAD De abonnd's van het Gelilustreerd Zondagsblad, DE UITGEEFSTER. H.H. Kantoorhouders Onze abonne's in het Buitenland NEUZENSCHE COURANT \BONNE3IENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen fr. per past 1,55 per 3 maanden Bg voor utbptaling fr. per post 5,60 per jaar Voor Belgie en Amerika f 2,overige lan len f 2,35 per 3 maanden fr. per post Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling. Uitgeefster: Flrma P. J. VAN DE SANDE GIRO 38150 TEEEFOON No. 25. ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20. KEEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling. Grootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave. DIT BLAD VERSCHUNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND die het blad per post ontvangen, wor den verzocht, hun abonnementsgeld fodr 1 Oct. a.s., in te zenden daar er anders over beschikt wordt met verhooginp van 15 cent. worden verzocht het abonnementsgeld over het 3e kwartaal 1935 van de Ter Neuzcnsche Courant voor 1 Oct. a.s. in te zenden. Wij vestigen er de aandacht van onze abonne's op, dat wij bij terug-ontvangst van eene onbetaalde kwitantie. onmiddel- lijk de toezending van het blad zullen sts ken DE UITGEEFSTER. worden driiigend verzocht, het verschul- digde abonnementsgeld voor 1 Oct. a.s. in te zenden. Bij niet-ontvangst voor dien latum wordt het abonnement gestaakt. Abonnementen voor het buitenland worden slechts aangenomen bij vooruit- betaling. DE UITGEEFSTER. Niemand minder" dan Vondel heeft in 1646 in zijn prachtig treurspel over Maria Stuart baar strijd en worsteling met haar nicht Elisabeth van Engeland gesteld naast en vergeleken met d'e in het Evan- gelie ons geteekende ontJmoeting tusschen Elisabeth, de moeder van Johannes den Dooper, en Maria, de moeder van onzen Zaligmaker. Zoo is het ook zeer weJ mogelijk, dat de lezers van dit artikel bij het vernemen van het opschrift, het eerst hebben gedacht aan die twee over-bekende bijbelsche figuren. Maar toch bedoelen wij die niet, wij willen enkele punten van overeenkomst, maar nog meer treffende punten van verschil noemen tusschen deze twee andere hoogst belangrijke vrouwen: een paar dames, die in haar dagen. en vooral omstreeks de jaren 15631565, zooals Stefan Zweig terecht heeft opge- merkt, geweest zijn de twee die het meest gewild en gezocht werden. Wie maar ergens in Europa kroonredhten en geen vrouw bezat, die zond nu zijn ge- zanten om naar haar hand te dingen; zoo deden even goed een Habsburg als een Bourbon, Filips II van Spanje als diens zoon Don Carlos, de aartshertog van Oos- tenrijk en de koningen van Zweden en Denemarken, stokoude mannen zoowel als knapen, mannen en jongelingen; in geen tijden was de huwelijksmarkt zoo goed voorzien. Want nog maar steeds betee- kende in die dagen het huwelij'k met een vorstin de beste manier voor een heerscher om zijn macht te vergrooten. Niet door een oorlog te gaan voeren, maar door een huwelijk zijn in de dagen van het absok- tisme de groote erfrijken opgebouwd, zie maar naar het tot 'n eenheid geworden Frankrijk, het 'n halve wereld omvattende Spanje en het sterke huis Habsburg. En nu lokken dan nog de het iaatst nog vaceerende kroon juweelen van Europa: Elisabeth en Maria, of wat hetzelfde wil zeggen: Engeland of Schotland; wie dat eene of dat andere land door een hu welijk weet te winnen, die wint het wereld- eindspel, en het gaat hierbij niet alleen om wereldmacht, dat wil zeggen: om bezit van uitgestrekte gebieden, maar het gaat tevens over geestes- en geestelijke goede- ren. Komt b.v. door een huwelijk met een dier beide vorstinnen het Britsche eiland aan een katholiek mede-koning, dan slaat de weegsdiaal door naar de zijde van de Roomsche Kerk, en dan wordt die vol- slagen heerscheres. Zoo beteekent deze bruid-werverij heel wat meer dan een gewone familieaangelegenheid: het gaat hierbij om een beslissing voor de wereld. En voor die twee vrouwen tevens am een levensbeslissing, een beslissing voor en over haar leven, voor allebei tegelijk. Want als de eene een voorsprong krijgt, al is het maar alleen door 'n huwelijk, dan gaat de troon van de andere stellig wan- kelen; zij kunnen niet allebei tegelijk boven zijn of de een of de ander wint. Daar- om kan ook de schijn-vriendschap tus schen Maria Stuart en Elisabeth slechts zoolang duren als beiden ongehuwd blij- ven, de een dus alleen maar koningin van Engeland en de ander alleen maar konin gin over Schotland komt er maar n cleine verschuiving van macht, dan gaat een van de twee overheerschen. En geen van de twee wil van wijken weten: het is een strijd tusschen haar op leven en dood. Elisabeth van Engeland en Maria van Schotland zijn beiden persoonlijkheden van het allergrootst formaat, zeer begaafd en uiterst energiek. Dat komt vooral ui't, als wij ze maar even stellen naast de andere monarchen van dien tijd: naast den monnikachtigen Filips II van Spanje, naast het humeurige jongentje: Karel IX van Frankrijk, naast den onbeduidenden Ferdinand van Oostenrijk die alien zijn spelers met bijrollen, en geen van hen reikt ook maar even tot de geestelijke hoogvlakte, waarop deze buitengewone vrouwen elkaar tegemoet treden. Eerst maar haar overeenkomst! Beiden worden door echt vrouwelijk hurneur en hartstochten geremd, beiden zijn eergierig tot in het ombehoorlijke, en beiden hebben zich van haar vroegste jeugd af aan voor haar hoogen rang op bijzondere wijze voorbereid. Beiden gedragen zich voor- beeldig in haar optreden naar buiten, en beiden sitaan, wat haar vorming en ontwik- keling 'betreft, op de voile hoogte van het humanisme. Beiden spreken ze vloeiend Latijn, Fransch, en Italiaansch; Elisabeth is bovendien nog het Grieksch machtig; en beider brieven overtreffen in plastische zeggenskracht die vanhaar beste minis ters'. Ze zijn beiden kunstzinnig, maar met de overeenstemming op deze punten is ook alles gezegd, en de verdere tegen stellingen komen des te treffender uit. Nu dan enkele verschilpunten. die er zijn in veel grooter mate: Elisabeth had het vooral in het begin erg zwaar. en Maria Stuart speciaal aan het eind van haar leven. Maria Stuart's geluk en macht stijgen snel en gauw zij is als Roman van ANNY v. PANHUYS. (Nadruk verboden.) o 15) (Vervolg.) Zij trok Dirk naast zich op de sofa en ging voort: „Zie eens hier, Dirk... Buiten mij weet niemand, dat het lied ,,Als de heide bloeit van jou is. Je verzocht mij te zwijgen en ik heb gezwegen. Maar denk eens aan, als ik het niet gedaan had, hoe onaangenaam nu, na dat krantenartikel, je toestand zou zijn. Iedereen zou je kunnen verwijten, dat je met gestolen veeren pronkte. Maurits van Kem- pen is over de heele wereld hekend en nie mand twijfelt een oogenblik aan de waarheid van hetgeen die journalist beweert. Als ik jou niet zoo goed kende, zou er na de lezing van dat artikel misschien ook bij mij twijfel zijn opgekomen, of je werkelijk de componist van dat lied waart." „je hebt gelijk, Margo, ik ben het mijaelf verplicht, mij tot van Kempen te wenden..." Nog denzelfden dag schreef hij een korten, maar beleefden brief aan zijn vroegenen leer- meester Het antwoord liet niet op zich wachten, maar kwam reeds na tiwee daigen aan. Dirk voelde zijn hart kloppen, toen hij op de en- veloppe het schrift van Josine herkende. Het duurde een paar minuten, eer hij er toe kon besluiten, den omslag los te scheuren maar toen las hij den brief vlug door. Beste Dirk, Het heeft mij zeer verwonderd, dat je aan mijn man schreef. Daaruit maak ik op, dat je niet weet, dat hij een maand geleden ge- storven is. Het gebeurde heel plotseling; hij stienf aan een hartverlamming. Mij-n vader heeft de doodstijdingen rondgestuurd, maar hij zal waarschijnlijk je adres niet geweten hebben. Je moiader schijnt je ook|niet er van in kennis te hebben gesteld. Op je vraag naar het bewuste lied, moet ik je zeggen, dat zeker iweer zoo'n alwetende journalist dat artikel gesehreven heeft, want er is geen woord van waar. Wei werd in New-York een nieuwe opera van mijn man opgevoerd, maar daarin kan dat lied' niet zijn voorgakomen, want ik heb nooit met Maurits over den tekst gesproken of hem de melodie voorgezongen. Overigens kon ik dat ook niet doen, want de partituur, die je aan mijn man ter hand stelde en waarin dat lied voorkwam, is voor zoover ik weet, verbrand. Je moogt je gerust als de comiponist van het bewuste lied aan bet publiek voorstellen. Ik hoop, dat het je goed gaat en eindig met hartelijkie groeten, Josine van Kempen-Boymans." Maurits van Kempen gestorven!Dirk stond als verbijsterd. Hoe was het mogelijk, dat hij daar niets van wist? Dat zou toch zeker wel in alle kranten gestaan hebben Och ja, hij was niet gewoon, veel kranten te lezen, nu vooral niet, nu hij door zijn drukke werkzaamheden zoo in beslag werd genomen. Zijn moeder had het zeker niet de moeite waard gavonden om hem erover te schrijven. Zij was voortdurend ongesteld en ziekelijke oude menschen hebben genoeg met zicbzelf te doen. Dus van Kempen was dood! Sedert eenige weken reeds! En Josine droeg den weduwen- sluier Dat zwart zou goed staan bij haar blond haar en fijne teint Maar mi ergerde hij zich over zichzelf... Wat bekommerde hij -zich over Josine van Kempen?... Toch had het hem getroffen, dat zijn voormalige leermeester zoo plotseling gestorven was. Hij schaamd© zich nu, dat hij hem nooit gesehreven had. De professor had hem toch altijd zijn besten ieerling ge- een morgenster aan 'n helderen hemel zij is als koningin geboren, en terwijl zij nog koningin is, wordt zij reeds voor de tweede maal tot koningin gezalfd. Maar het pad, waarlangs zij neerstort, is even j steil: haar ondergang voltrekt zich ijlings. s In drie of vier afzonderhjke,, los van elkaar staande katastrophen concentreeren zich haar ongeluk en ondergang. Daarom is het waarlijk geen wonder, dat Maria telkens weer als heldin heeft dienst ge daan voor tragedies, terwijl daarentegen Elisabeths opgang slechts geleidelijk en heel kalm zich voltrekt. Elisabeth heeft niets zonder strijd, zoo-maar, cadeau ge- kregen. Als jong kind wordt zij voor bastaard uitgemaakt, door haar eigen zuster wordt zij in den Tower gevangen gezet, bijna was zij ter dood gebracht. Wat Elisabeth bereikt heeft, heeft zij door eigen werkzaamheid en energie zich ver- overd. Twee zoo onderscheiden levenslijnen moeten wel noodzakelijk divergeeren. Bij 'n enkele gelegenheid kunnen zij elkaar eens snijden, maar nooit vallen zij ook maar een oogenblik samen! En bij elk van deze twee vrouwen ontwikkelt 'haar bijzonder levenslot ook n aparten vorm van karakter. Bij Maria Stuart ging eerst alles zoo erg gemakkelijk zij wordt vrijwel licbtzin- nig en zelfbewust; haar goed vertrouwen is haar grootheid, maar wordt ook ihaar ongeluk. Zij verbeeld't zich: waar God haar de kroon gegeven heeft, kan en zal niemand die haar ontnemen; zij heeft maar te gebieden. het heerschen zit haar in het bloed. Zij laat zich spoedig voor iets innetmen, neemt snel besluiten, en zooals zij als 'n ervaren amazone allerlei horden en hindernissen weet te nemen. zoo derikt zij ook, dat zij toch dood-gemakkelijk alle bezwaren van dit leven wel zal kunnen overwinnen. Maar voor Elisabeth be teekent heerschen 'n soort schaakspel, een voortdurend ingespanuzn nadenken en op alles bedacht moeten zijn; Maria Stuart heeft plezier in haar heerscheres-zijn, zij doet dat met groot genoegen, ja met wel- behagen. De Paus moet eens van haar gezegd hebben, dat zij had ,,het hart van een man in het lichaam van een vrouw", en juist die lichtzinnige waag'halzerij, deze egoistische souvereiniteit is het, die haar zoo aantrekkelijk maakt voor gedichten, balladen en tragedies, maar die ook de schuld heeft aan haar vroegtijdigen onder gang. Elisabeth heeft het op den duur alleen van Maria gewonnen door 'n heel listig en verstandig gebruik te maken van de zwak- heden en dwaasheden van haar toch steeds ridderlijke tegenstandster. Zij was aarts-wantrouwend, maar zij had de ge- varen van de wereld dan ook al heel vroeg leeren kennen en vreezen. Zij weet, dat de macht vaak slechts hangt aan een zijden draadje. Elisabeth houdt kroon en scep ter vast alsof die van glas waren: eigen- lijk brengt zij heel haar leven door in zor- gelijkheid en besluiteloosheid. Alle por- tretten, die van haar over zijn, laten ons dat heel duidelijk zien, er is er niet een, waarop zij vrijmoedig en trotsch uitkijkt als een echte gebiedster, haar gelaat is altijd zorgelijk en onrustig, net alsof zij op iets wadit, nooit is er een blij-e glimlach nGcinci en had het goed met hem gemeend1... Wie weet of z\jn tweede werk zoo goed zou gelukt zijn, als de professor niet zoo energiek te werk was gegaan met Zijn eerste opera Zijn ,,Overwinnaar" was verbrand, maar Margo", het nieuwe werk, was door de direc- tie van de Grand Opera aangenomen! Dirk glimlachte Met toestemming van den libretto-dichter had hij de heldin van zijn opera Margo ge- noemd. Dat was als een geschenk voor Margo Girardin. De volgende week zou het werk opgevoerd worden, tegelijk met „Paljas". Er werden al gerachten over die premiere verspreid en het uitjgaand publiek verkeeride reeds in spanning. Wat Dirk he tref t, hij zag den heslissenden avond met angst en hoop tegemoet. De dood van Maurits van Kempen had hem ontroerd, maar wat Josine hem schreef over het bewuste lied, interesseerde hem opeens slechts matig. Natuurlijk had de journalist zich vergist; zijn onmuzikaal gehoor had de meiodieen verwisseld en toen had hij dien klinkklaren onzin gesehreven. Maar Josine was weduwe en die gedachte liet hem niet los. Hjj moest veel aan haar denken en was bang voor de doordringende oogen van Margo, met wie hij schijnbaar on- verschillig sprak over den ontvangen brief. Maar de actrice had zijn geheim wel ont- dekt. Zij begreep, dat het nu niet lang meer zou duren of Dirk zou teruggaan naar Hol land, waar de blonde Josine woonde. Nu moest zij zich aan de gedachte wennen, af- scheid van hem te nemen... Dapper verkropte zij haar smart, het moest zoo zijn. Zij zag het wel, dat hij nauwelijks aan haar daoht. dat hij het niet bemerkte hoe zij leed, want ja, zij beminde hem met een on- baatzuchtige liefde, de eerste reine liefde in haar leven. Josine zat aan het bureau van haar over- leden echtgenoot tegenover een deftigen heer, om haar mond. Zij is en blijft een al vroeg oude vrouw, een eenzaam mensch, vol tragiek, een, die nauwelij'ks haar eigen nood, en dus nog veel minder een wereld of maar werelddeel weet te beheerschen. Zij was op haar manier een soort schraap- ster, een die ook en vooral ,,op de kleintjes paste men zou kunnen zeggen: zij was burgerlijk, huishoudelijk, en die over- dreven voorziichtigheid en angstigheid zijn in haar staatkunde toch wel uiterst productief gebleken. Men zou kunneti zeggen: Maria Stuart leefde alleen voor en dacht ook alleen aan zichzelf. Elisa beth daarentegen leefde voor haar land, zij nam haar ambt plichtgetrouw waar als de beste ambtenaar, terwijl Maria Stuart haar koningschap beschouwde als een ge- heel vrijwillig aanvaarde eer. Beid'en waren zwak en beiden waren sterk in zeker opzicht. Voor Maria Stuart wordt haar heldhafte en tegelijk dwaze waag- halzerij tot ondergang, voor Elisabeth wordt dit voorzichtige talmen en dralen en overwegen tot winste. Beiden zijn niet alleen als heerscheres- sen, dodi ook als vrouwen elkaars tegen- voeters. Maria Stuart was in alles vrouw, en al de belangrijke beslissingen in haar leven zijn door dit volkomen vrouw-zijn ingegeven en veroorzaakt. Wij bedoelen daarmee niet, dat zij altijd hartstochtelijk zou zijn geweest integendeel: deze fac- toren ibegonnen bij haar eerst vrij laat tot uiting te komen. Zij was nog lang een jong meisje. Opvallend sensitief is zij, haar gemoed raakt spoedig in beweging, zij bloost heel gauw, de tranen komen bij haar gemakkelijk voor den dag. Maar haar voile kracht ontplooit zich toch pas in combinatie met de werking van haar geslachtsleven. Op zoo'n oogenlblik wijlkt al het andere, weet zij van geen enkele ramming of redenatie, dan wijlkt zelfs haar koningin-zijn, dan is zij geheel en alleen vrouw. Maar zoo iets heeft Elisabeth nooit ber leefd, of zeg wat mij betreft: dat heeft zij nooit mogen beleven. Zij was die U kwelt en belel te werken? Neem een "AKKERTJE" en binnen een kwarlier voelt Ge de hoofdpijn wegtrekken als mist voor de zon. Heb steeds AKKER-CACHETS in huis, vannacht kunnen zij le pas komen bij Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijn, Spier- pijn. Slechts 52 cent per 12 stuks. Overall Vraagt ook: „Laxeer-Akkertjes"( de nieuwe vinding van Apotheker Dumont tegen ver- •topping, hardhjvigheid, enz.Werken zacht (Ingez. Med.) die haar om een onderhoud had verzocht. Hij was de vertegenwoordiger van een der groot- ste uitgeverszaken voor het tooneel, waarvan het hoofdkantoor in Berlijn was, maar dat in alle groote steden agentschappen had. ,,Ik ben zoo vrij, mevrouw," begon hij, ,,u te bezoeken naar aanleiding van de opera „Veroverdi Land". Het is toeh niet billijk, dat zulk een heerlijk werk alleen voor de Ameri- kanen zou zijn. Ik kwam u verzoeken, ons het recht te geven het in Europa op te voeren, opdat alle muziekliefhebbers, tot welke natie zij ook behooren, ervan zouden kunnen genie- ten. De ware kunst toch is aan geen vader- land gebonden, de geheele wereld eiseht die op. Dunkt u 'dat ook niet, mevrouw? Geef aan onize firma het recht, de laatste opera van uw overleden echtgenoot op te voeren en heel Europa zal u er dankbaar voor zijn." De jonge vrouw scheen niet zoo dadelijk zijn over te halen, zij maakte een afwijzend gebaar en zei: „Het spijt mij, mijnheer, dat ik uw verzoek niet kan inwilligen. Maurits van Kempen gaf het recht tot opvoering uit- slui'tend aan de Vereenigde Staten." ,,Maar uw echtgenoot is overleden en u is zijn erfgename", zei de deftige heer en lachte bemoedigend. „Het zou van weinig pieteit jegens de na- gedaChtenis van mijn man getuigen, als ik tegen zijn uitdrukkelijken wil handelde," ant- woordde zij koel en bedaard. Hij keek haar lichtelijk verwijtend aan. Mevrouw, ik ben er van overtuigd, dat mijn heer de professor na het overweldigende suc- ees in New-York on® opk het opvoerings- recht zou hebben gegund. Ik hoard de heele zaak voor een grap, die de beroemde compo nist zich wilde veroorloven tegeniover de schouwburgen van het continent. ,Zij moesten vergaan van nijd, geel en groen worden van jalouzie en dan... na sen poos zouden wij aan deze zijde van den grtooten plas het werk van uw echtgenoot wel hebben leeren kennen." De gewiekste zakenman merkte op, dat de uitdrukking van Josine's gelaat nadenkend niet volkomen een vrouw, zij bleef maagd, en misschien wel ui't noodzaak. Dit alles had den machtigsten invloed op heel haar wezen en doen, vandaar dat besluitelooze, dat nerveuse, dat onevenwichtige en ook onberekenbare in haar besluiten en beslis singen, dat voortdurend omschakelen van heet op koud, van ja op neen, vandaar dat toomeelspelerige en geraffineerde bij haar, vandaar ook dat acbterbaksche en niet het minst die coquetterie, die haar telkens parten speelde, wat alles afkomstig was uit deze innerlijke onzekerheid. Zij was nooit eens echt natuurlijk, men kon nooit op haar aan, zij had altijd nog iets achter den mouw, en toch ook dit dient ge zegd: was zij nooit onmenschelij'k of hard. Elisabeth was diplomate, maar de zwaarste beslissingen kostten haar ontzag- lijlc veel hoofdlbreken. Zij zou Maria Stuart nooit bevochten hebben, als zij zich niet door haar bedreigd had gevoeld. Zeer waarsdhijnlij'k zouden beiden, als zij het voor't zeggen hadden gehad, liever in vrede hebben geleefd, Maria Stuart uit 'n soort laksheid en Elisabeth gedreven door een zekeren angst, maar de tijdsom- standigheden lieten nu eenmaal geen rus- tig naast elkander leven toe. Want de groote tegenstellingen en tegengestelde machten dier dagen wilden het anders. Laat men het geen toeval ach- ten, dat Maria Stuart voor het oude Kafcholieke geloof optrad en Elisabeth de beschermvrouwe wilde zijn van het Pro- testantisme, of beter gezegd: van de Her- vorming. Waren zij mannen geweest zoo merkt Zweig op dan zou -het een openlijke en bloedige oorlog zijn gewor den, maar nu werd het een soort katten- gevecht. Maar met niet weinig wee en ellende! VERTREK H. M. HE KONINGIN NAAR HET LOO. Prinses Juliana zal de Koningin, die, naar reeds gemeld is, Vrijdagmiddag naar het Loo zal vertrekken, daarheen vergezellen. EERSTE KAMER. In de vergadering van Dinsdagmiddag is uitgehracht het verslag der oommissien tot onderzoek der gelocfsbrieven. De heer Mendels (s.-d.) rapporteert namens de eene eommissie (Noord-Holland en Fries- land); de heer Briet (a.-r.) namens de andere. Tegen de toelating is geen bezwaar. Be- houdens wat betreft den heer graaf de Mar- chant et d'Ansembourg; er was twijfel ge- rezen over de vraag of deze Nederlander is, n.l. in de vergadering der Staten van Lim- burg. De heer d'Ansembourg is 18 Januari 1894 geboren als Nederlander, doch zou door zelfstancfige naturalisatie op 23 November 1912 Pruisisch onderdaan zijn geworden. Toen was betrokkene nog minderjarig. In verband met verschillende wetsartikelen en de inter- pretatie daarvan moet t.a.v. betrokkene, die in Pruisisohen staatsdienst is geweest, niette- min worden besloten tot toelating. De eom missie is echter van oordeel dat de Kamer deze aangelegenheid nader moet kunnen be- oordeelen en stelt voor, haar rapport naar de afdeelingen te verzenden. Zonder hoofdelijke stemming wordt hiertoe besloten. De overige nieuwgekozenen worden toege- laten en leggen de voorgeschreven eeden of beloften af, althans voor zooveel aanwezig. werd. Hij moest redeneeren, overtuigen „Ja, mevrouw, 2bo is het," ging hij voort. ,,De beroemde componist heeft zijn tnouwe bewonderaars in Europa een beetje voor het lapje willen houden. Als zijn plotselinge dood hem dat niet belet had, zou hij het u zeker zelf zoo verklaard hebben." Aarzelendl antwoordde Josine: „Zou u dat denken?" Zeker, mevrouw, ik ben er vast van over tuigd. Het was slechts een gril van den pro fessor om zijn opera alleen in Amerika te doen opvoeren. Een gril, waaraan hij ieder oogenblik een eind kon maken en het is van uw kant ook volstrekt geen igemis aan pieteit, als u doet, wat uw echtgenoot zeker zou ge daan hebben, indien niet de dood hem over- rompeld had." Maar Josine bleef twijfelen. ,,Ik mag mij niet laten leiden door wat mogelijk zou kun nen zijn. Wat u zegt, mijnheer. klinkt niet onwaarschijnlijk, maar ik moet mij aan de werkelijkheid houden en niet rekenen met het geen mijn man misschien zou gedaan hebben. Ik voldoe het beste aan zijn wenschen door ze te handhaven." De deftige heer onderdrukte een zucht. Hij meende dat mooie, jonge vrouw.tje al voor zijn zaak gewonnen te hebben en nu bleek het, dat hij nog even ver was al® toen hij het eerste woord er over siprak. Maar toch, ontmoedigd was hij niet. Het scheen, dat juist de tegenstand zijn welsprekendheid vermeerderde. Josine wist telkens minder te antwoorden en terwijl zijn wioorden als een stortvloed over haar heen gingen, herinnerde de jonge weduwe zich opeens, wat haar man gezegd had, of liever gestameld, toen de dood hem zoo plotseling overviel. Wjeer meende zij zijn stem te hooren, duide lijk zooals in dat verschrikkelijke oogenblik, toen hij rochelend op het tapijt aan haar voe- ten neerzonk. „Mijn laatste werkGeheel EuropaVergeef mij (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1935 | | pagina 1