ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
OM DE KONINGIN
No. 9160
WOENSDAG 8 AUGUSTUS 1934
74® Jaargang
Binnenland
Buitenland
Feuilleton
EERSTE BLAD
HET AUTOVERKEER TUSSCHEN BELGIe
EN NEDERLAND.
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJSBinnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika i 2,overige ianden 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bjj vooruitbetaling.
Litgeefster: Flrma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Vac 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
KEEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichCs worden naar plaatsruimte berekecd.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien iiefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
DE KOSTGANGERSSTEUN.
Het R.K. Werkliedenverbond heeft er, naar
„De Volkskrant" vemeemt, in een schrijven
aan den Minister van Sociale Zaken op ge-
wezen, dat een familielid, dat bij een steun-
trekkende in huis is, in geval van werkloos-
heid, de belft kan ontvangen van het steun-
bedrag, dat bij als kostganger bij niet-familie-
leden zou ontvangen.
Tegen deze laatste bepaling heeft bet Ver-
bond beziwaren. Men meent, dat alleenstaan-
de kostgangers, die bij familieleden thuis zijn
de voile kostgangers-uitkeering moeten ont
vangen, die zij zouden krijgen, wanneer zij bij
vreemden thuis waren.
Zooals tbans de regeling is geworden, be-
staat nog altijd de drang om bij vreemden als
kostganger te gaan inwonen, terwijl het in de
meeste gevallen beter is, dat men bij familie
thuis is.
Zeer zou het Verbond het op prijs stellen,
indien de „kostgangersregeling" in door hem
genoemde richting verbeterd zou worden.
Een bevredigende overeenkomst bereikt.
Te Brussel zijn onderhandelingen gevoerd
tusschen Nederlandsohe gedelegeerden en ver-
tegenwoordigers van het Belgische ministerie
van Financien over het regime, dat moet wor
den toegepast wederzijds op de over de grens
komende automobilisten.
Belgie had in 1930 een overeenkomst ge-
sloten met Nederland, waardoor het vrij
grensverkeer voor Belgische en Nederlandsche
automobilisten mogelijk werd. Doch, zoo ver-
zekert men aan Belgische zijde, sedertdien is
Nederland toegetreden tot de conventie van
Geneve, waardoor automobilisten in de weder-
zijdsche landen vrij verkeer hebben gedurende
negentig dagen per jaar, op voorwaarde, dat
zij voorzien zijn van een fiscaal boekje. Naar
aanleiding hiervan had Belgie de overeen
komst met Nederland opgezegd en men weet,
dat sedertdien een maatregel was genomen,
waardoor, met ingang van 1 Augustus, voor
de Nederlandsche auto's, welke tot goederen-
vervoer dienen of betaald personenvervoer,
een fiscaal boekje werd geeischt aan de Bel
gische grens. Dit leidde tot een ware verkeers-
opstopping, wegens het cmvoorziene karakter
van den maatregel, daar niemand gelegenheid
had gehad, zich in regel te stellen.
De Nederlandsche gedelegeerden zijn geko-
men om een conventie tot stand te brengen
voor vrij en toegang in Belgie, van de Neder
landsche toerauto's en gemakkelijk grensver
keer per auto.
Naar de N. R. Crt. verneemt, is er een over
eenkomst bereikt, welke voor beide landen een
bevredigend karakter heeft en in een officieel
communique zal worden bekend gemaakt.
DE PLECHTIGE BIJZETTING V AN
RIJKSPRESIDENT VON HINDENBURG.
Tegen 2 uur Dinsdagnaoht had het rouw-
escorte, dat het stoffelijk overschot van wijlen
Rijkspresident Von Hindenburg begeleidde,
Reichenau bereikt en korten tijd later ging
het voorbij den Veldheerheuvel van Vrogenau,
den heuvel waarvanaf Paul von Hindenburg
de slag bij Tannenberg heeft geleid.
Op den weg tusschen Hohenstein en Pants-
gut stonden de troepen opgesteld van het es-
corte, dat van hieraf de kist met het stoffe-
door
VICTOR BRIDGES.
(Nadruk verboden.)
40) iVervolg.)
,,Neen", zed Tony, ,,om Da Freitas recht te
doen wedervaren, zou ik niet denken, dat er
in het een greintje sentimenteel overdreven
kieschheid te vinden is."
Hij hield even op, om zich een glas whisky
soda in te schenken.
„Ik geloof, dat je gelijk hebt, Guy. Het
beste wat men tagenover dergelijke geweten-
looze menschen doen kan, is de verleiding
buiten hun bereik te houden."
,,Hoe stel je je voor, dat te doen?" vroeg
Guy.
,,Ik zal vanmididag naar tante Fanny gaan
en pnoibeeren of ik haar kan overhalen, Isabel
te vragen bij haar te komen kJgeeren. Daar
moet zij, dunkt mij, toch veildg zijn. Geen
sterveling zal toch een koningin in Chester
Square gaan zoeken. 't Is zoo'n fatsoenlijke
buurt."
„Ik geloof, dat ik u hoe langer hoe meer
last veroorzaak", zei Isabel op eenigszins ver-
drietigen toon.
„In het geheel niet", zei Guy beslist. „Ieder
rechtgeaard mensch vindt het een genot en
een voorrecht, te voorkomen dat er onrecht
gepleegd wordt."
„Vooral tegenover iemand, die op schoonheid
kan bogen". liet Tony er op volgen. „Het is
venwonderlijk, dat juist mooie vrouiwen zoo
menigmaal dupe van het onrecht worden."
,,Dat is gemis aan zelfrespect en fijnen
stmaak", zei Guy.
i;He ja, van fijnen smaak gesproken; wat
lijk overschot van het auto- en motor-escorte
zou ovememen.
Aan den kop stonden de bereden muziek-
kapel en een regiment ruiterij, daarachter 2
eskadrons ruiterij, dan de kapel van een regi
ment infanterie, gevolgd door de vaandels van
Hindenburgs oude regimenten en daarachter
met rouwfloers omhangen de affuit die de
kist naar het Tannenberg gedenkteeken zou
brengen.
iDe affuit was bespannen met 6 paarden, die
elk door een officier aan den teugel werden
geleid. De affuit werd gevolgd door 2 com-
pagnien infanterie, een bataljon marine-infan-
terie en 2 batterijen der rijdende artillerie.
Tegen den ochtend had een groote menigte
zich langs den weg geschaard. Het was kwart
voor 5 als de stoet naderde. De auto die de
motor-affuit met de kist had getrokken, stopte
naast de bespannen affuit.
In een auto daamaast zaten officieren, die
de kussens met ordeteekenen, helm en degen
en veldmaarschalkstaf droegen.
Na het overtillen van de kist, zette de stoet
zich onder het doffe geroffel der omfloerste
trommels weer in beweging. Er klonken
koralen „Ach bleib mit deiner gnade" en
„Jesus, meine Zuversicht". Langs den gehee-
len weg door Hohenstein tot aan het gedenk
teeken toe staat langs den weg de arbeids-
dienst S.A. en S.S. geschaard. Daar achter
stond in dichte rrjen de bevolking, die met
ontroering de stoet zagen langs trekken.
Te ongeveer 5 uur hoorde men bij het Tan-
nenberg-gedenkteeken in de verte de klanken
der treurmuziek. Dit was het signaal voor
het ontsteken der reusachtige offervuren op
het terras der 8 hooge torens van het monu
ment. Zwarte rookpluimen stegen naar den
onbewolkten blauwen hemel omhoog. Dan
naderde de stoet en zwenkten de beide voor-
ste eskadrons voor den ingang naar rechts en
links.
G.edempte commando's klonken. De kist
werd van de affuit geheven en door 12 offi
cieren van leger en marine in den veldheer-
toren gedragen, vanwaar het stoffelijk over
schot na de rouwplechtigheid zou worden bij-
gezet in den daartegenover liggenden Maar-
schalktoren.
Het achter de affuit komende gedeelte van
den stoet trok verder den straatweg op. Nadat
de vaandel-compagnien van de Rijksweer het
monument weer hadden verlaten, lag het weer
stil in den vroegen ochtend.
Slechts eenige Rijksweer-officieren en S.S.-
leiders waren in de omgeving. Pas tegen 7
uur werden de eerste gasten verwacht.
Op de plaat§ waar de 20 onbekenden, geval
len van de Tannenbergslag, rusten, werd
krans op krans gelegd.
Voor den toegang tot de Veldheer- en
Maarschalktoren stonden wachtposten. Bin-
nen in den Veldheertoren stond de met oor-
logsvlaggen bedekte kist op 'n katafalk.
Inmiddels kwamen op het station 'Hohen
stein de extra treinen na elkaar binnen en
het parkeerterrein naibij het Tannenberg-
monument was al vroeg in den ochtend ge-
vuld met auto's. Geleidelijk was het ook druk-
ker op de vlakte rondom het monument.
Vaandel-compagnien van SA., S.S., Hitler-
jeugd, arbeidsdienst en voormalige frontstrij-
ders marcheerden aan.
De omgangen van de torens werden bezet
met soldaten met het geWeer aan den voet.
Om het half uur gingen 4 kapiteins den
Veldheertoren binnen, om de eerewacht bij de
baar af te lossen. Men zag ve'e oude uni-
formen.
Tienduizenden stroomden uit Honenstein
naar het gedenkteeken.
Korten tijd later arriveerde ook het corps
diiplomatiek uit Berlijn. Men kan zeggen, dat
praktisch alle landen der wereld vertegenwoor-
digd waren; men zag prachtige uniform en en
zou je er van zeggen, Isabel, als wij vanavond
eens naar een variete gingen."
,,Ik zou het dol vinden", verklaarde zij.
Een waas van misnoegen vendonkerde den
blik van Guy.
,,Zou je niet denken, dat een theater meer
meer passend zou zijn?" vroeg hij.
„Neen", zei Tony, ,.dat geloof ik niet. Isabel
weet niets van de diepere en betere eigen-
schappen van ons Engelsch leven en het wordt
hoog tjjd, dat zij die leert kennen. Ik zal met
haar naar de ..Empire" gaan." Hij zweeg even.
„lnmididels zou ik haar dezen namiddag toch
niet gaame alleen willen laten. Zou jij mis-
schien een paar uurtjes over hebben, Guy?
Zeker niet, is het wel
„Op ik zal mij wel redden", onderbiak hem
Isabel. ,,U moet zich om mijnentwille niet
derangeeren, neef Guy."
Guy legde zijn mes en vork neer. Beste
Isabel", zei hij op zijn eigenaardige correcte,
waardige manier, ,,als je Tony zoo goed kende
als ik, dan zou je niet de minste notitie van
zijn opmerkingen nemen. Ik heb het toevallig
vanmiddag in het geheel niet druk en het za:
mij buitengewoon veel genoegen doen, als je
mijn gezelschap voor lief wilt nemen."
,,Ik vind het erg prettig", zei Isabel, „maar
ik ben nu in het geheel niet bang meer voor
Da Freitas. Kijk eens, wat ik gisteren ge-
kocht heb."
Zij stak haar hanid in haar zak en haalde een
kleine revolver met ivoren kolf te voorschijn.
Zij overhanidigde het prachtige vuurwapentje
aan Tony, om het te laten bekijken.
„Ik heb het bij Hevel gekocht" zei ze.
„Vindt u 't niet mooi?"
„Prachtig", zei Tony. „Ik wist niet dat
Hevel zoo bloeddorstig was."
,,Is het geladen?" vroeg Guy een beetje
angstig.
,,Ja zeker", zei Isabel flink. Hevel zei, dat
het iemand op tien meter afstand doodelijk
treffen kan."
,,Da Freitas moet je op tien meter afstand
zeker kunnen raken", verklaarde Tony kri-
tisch, „hij is nog al corpulent."
„Je moet zulke ideeen niet bij haar aanwak-
indrukwekkende uitheemsche gewaden. Ook
alle Duitsche autoriteiten uit de verschillende
landen, de Rijksstadhouders en de gouwleiders
waren aanwezig. De ex-Kroonprins arriveerde
evenals zijn broeder prins August Wilhelm.
Overste Von Hindenburg heeft het rouwes-
corte met de kist met het stoffelijke over
schot van zijn vader den geheelen nacht be-
geleid en bevond zich thans ook bij het Tan-
nenberg-monument.
Tegen 9 uur begon de opmarsch van, de
eere-deLegaties der verschillende organisaties.
Om 10 uur betrok het eere-bataljon van de
Rijksweer de wacht bq het gedenkteeken. Op
het station werden geheele wagens met kran-
sen uitgeladen en met vrachtauto's naar het
monument vervoerd.
De geheele binnenplaats van het monument
te Tannenberg was omzoomd door de nationale
organisaties. Politie, marine, rijksweer en
lijfwacht van Hitler stonden opgesteld.
Vliegtuigen vlogen laag over het monument.
Tegen 10 uur arriveerden leden van de
rijksregeering. Generaal Mackenzen legde een
krans neer. De diplomaten arriveerden, die
per extratrein zijn aangekomen. De meesten
legden kransen met linten in de nationale
kleuren van hun land neer.
Tenslotte arriveerde de familie van den
overledene. Overste Von Hindenburg met
vrouw en kinderen en ook andere kleinkin-
deren.
Te elf uur arriveerde Adolf Hitler, die door
de aanwezigen staande met opgeheven hand
onder ddep stilzwijgen werd begroet.
Uit den Veldheertoren droegen officieren
de kussens met ordeteekenen naar buiten
voorafgegaan door een officier met den veld
maarschalkstaf.
Dan volgde, gedragen door zes officieren de
kist met het stoffelijk overschot. Allen ston
den zwijgend van hun plaatsen op en groetten
den doode met opgeheven arm. Als de kist
wordt neergezet klinken gedempt, doch mach-
tig, de tonen van de treurmuziek. Toen de
muziek was verklonken nam de Evangelische
Veldbisschop van de weermacht, Dr. D. Dhor-
man, het woord en sprak naar aanleiding van
Openbaringen 2 10: Weest getrouw tot den
dood en Ik zal u geven de kroon Jes levens.
De bisschop schetste de kwaliteiten van den
doode, die eens van zich zelf had gezegd: Ik
heb niets anders gedaan dan de gaven toe-
passen, die God mij heeft gegeven. Te loven
en te prijzen heb ik slechts Gods genade.
Dit leven was er een van echt soldatendom
geworteld in Pruisische aarde, ontplooid ge
durende drie menschenleeftijden, gevormd door
de school van het oude leger, beproefd in on-
telbare veldslagen. Zijn leven was trouw, en
trouw is het stempel, dat op al wat hij deed
werd gedrukt Deze trouw berustte op liefde,
die in den ernst des levens is beproefd, deze
trouw was liefde jegens volk en vaderland.
De zegen van wat de overledene voor het Duit
sche volk heeft gedaan, zal blijven bestaan,
wanneer het volk zijn voorbeeld volgt. Lof
en roem wilde de overledene niet aan zijn baar,
doch dankbaarheid en liefde kan hij niet af-
wijzen. De veldprediker eindigde zijn toe-
spraak met het „Onze Vader", waarna mach-
tig een koor het door de aanwezigen overge-
nomen lied inzette: Een vaste burcht is onze
God.
Dan trad Hitler naar voren om zijn rede-
voering te houden.
Tweemaal in zijn leven wordt de soldaat
meestal met eere genoemd, zeide hij, na een
overwinning en na zijn dood. Toen de naam
van den generaal-veldmaarschalk en Rijks
president voor de eerste maal bij het Duitsche
volk klonk, lag reeds een afgesloten leven van
werk achter hem. Als officier van den groo-
ten Koning, streedt hij in den slag van Ko-
niggratz en kreeg hij zijn eerste overwinning.
keren", viel Guy hierop in. ,,Wij zijn niet in
Livadia of Zuid Amerika". Hij wendde zich
tot Isabel. ,,Hiier in Engeland schieten de
menschen niet op elkaar; dat is tegen de wet
en wordt zwaar gestraft. Geef dat ding maar
aan mij en laat mij op je passen."
Isabel schudde haar hoofid. „Als hij pro-
foeert mij te ontvoeren zal ik op hem schieten",
sprak zij op beslisten toon. „Ik geef de voor-
keur aan de gevangenis boven een huwelijk
met Pedro."
„Dat is een gezonde en verstandige rede-
neering", verklaarde Tony. ,,Guy heeft de
meest ziekelijke ideeen betreffenide de on-
schendbaarheid van het menschelijk leven. Hij
behoorde lid van de Nationaal liberale club
te zijn."
Isabel stak het revolvertje in haar zak en
Guy zag er na eenige vruchtelooze pogingen
van af, nog verder te protesteeren.
„Ik geloof, dat de toestamd er niet door zal
verbeteren en wij alien ten slotte in de gevan-
genis zullen terechtkomen, als het nog niet
erger is."
Tony lachte en schoof de whiskykaraf van
zich af. „Dat is nog zoo erg niet, Guy", ant-
woodde hij op bemoedigeciden toon. „Wij zul
len dan op een weibesteed leven kunnen terug-
zien en dat is toch het eenige, waar het op
aan komt."
Het was bij vieren, toen Tony op Chester
Square aanbelde en in de huiskamer werd ge-
laten. Lady Jocelyn zat op de sofa een nieu-
wen roman te lezen en sloot haar bosk, toen
haar bezoeker op den drempel verscheen.
„Beste Tony", sprak zij, ,,dat is nu eens
aardig van je, om zoo spoedig terug te komen.
Ik kan mijn nieuwsgierigheid haast niet be-
dwingen."
Tony kuste haar hartelijk en ging naast
haar op de sofa zitten.
,,Gevoelt u zich sterk genoeg, tacite Fanny,
om een lange, pijnlijke geschiedenis aan te
hooren, waarin eenige van de oudst adelrjke
nam en van Europa voorkomen?"
„Hoe langer en pijnlijker zij is", zei lady
Jocelyn, ,,des te liever ik haar hoor." Zij stak
haar hand uit naar een klein tafeltje naast
haar en drukte op een electrisch knopje.
Vier jaar later was hij getuige van de kro-
ning van zijn Koninklijken krijgsheer tot
Duitsch keizer. Hitler schetste de verdere of-
ficiersloopbaan van Von 'Hindenburg, zijn af-
treden als generaal in 1911 en zijn be-
noeming tot opperbevelhebber van het Duit
sche leger in Oost-Pruisen in 1914. Wat is er
al geschied in de 20 jaren van 28 Augustus
1914 tot heden. Een oorlog, die alle herinne-
ringen van het verleden in het niet doet ver-
zinken. Hevige spanningen en vreeselijke crises
volgen elkaar op. Het bestaan van de natie
werd bedreigd en trouw en gehoorzaam deden
millioenen Duitsche mannen hun plicht. Voor
een geheele volgende eeuw zal het Duitsche
volk het niet noodig hebben zijn wapenen te
rehabiliteeren. Nooit zijn soldaten dapperder
en volhardender geweest dan in deze 4% jaar.
Er lag tooverkracht in den naam van den ge
neraal-veldmaarschalk, die met zijn leger de
grootste militaire macht ter wereld tot buk-
ken dwong, en toen de Keizer hem, helaas te
laat, aan het hoofd van het geheele veldleger
stelde, slaagde hij er in met zijn geniale mede-
werkers, niet alleen de crisis van het oogen-
blik te overwinnen, doch nog 2 jaar lang over-
Winningen te boeken. Het tragische einde van
dezen strijd zal dan ook niet ten laste van
dezen veldheer komen, doch slechts een ver-
oordeeling der politici zijn.
Het is een der wonderbaarlijkste beschik-
kingen van een raadselachtig wijze voorzienig-
heid, dat in het presidentschap van dezen sol
daat en dienaar van ons volk de voorberei-
ding tot verheffing van het Duitsche volk
kon worden begonnen en dat hij zelf nog de
poort der Duitsche vemieuWing heeft ge-
opend. Als Rijkspresident werd de generaal-
veldmaarschalk beschermer van de nationaal-
socialistische revolutie en daarnaast van de
wedergeboorte van ons volk.
Hitler eindigde met de Woorden: „Doode
veldheer, ga nu het Walhalla binnen".
De muziek speelde nu zacht een oud solda-
tenlied. "De armen verhieven zich weer ten
groet.
Tegelijkertijd klonk het eerste salvo van
een in de nabijheid opgestelde batterij. Op-
nieuw traden de officieren met maarschalk-
staf en ordeteekenen naar voren. Achter de
kist schreedt de eenige nog levende Duitsche
veldmaarschalk uit den wereldoorlog, Von
Mackensen. S.S. groepleiders droegen een
reusachtigen krans van Hitler, die zelf de
krans op de kist neerlegde. Verder volgde de
familie van den overledene en autoriteiten.
Na de bijzetting defileerde een onafzienbare
menschenstroom langs den maarschalkstoren,
om een blik naar binnen te werpen. Dit defile
zal waarschijnlijk nog eenige dagen duren.
STRIJD TEGEN HET „NATTE AMERIKA"
De aanwijizingen voor een tegenizet van de
prohibitionisten worden steeds duidelijker,
aldus de .United Press" en alles duidt er op,
dat hun leiders als ervaren strategen de eerste
overwinnaars-geestdrift van de alcohol-vrien-
den rustig voorbij liet gaan, om daama des te
energieker in te grijpen.
Bisschop James Cannow Jr., een der invloed-
rijste leiders van de ,,idrogen" heeft zijn ba-
nier geheven en verzamelen geblajzen.
,,Nu het gedachtenlooze, dolle en bedriege-
lijke verlangen naar opheffing van het drank-
verbod vervuld en voorbij is", verklaarde de
bisschop, „ontdekt het volk het aangerichte
onheil". De lieders der politieke partijen heb-
Iben het droge terratorium altijid beschermd".
In de laatste twee maaniden is op het metho-
distisch-episcopale algemeene eongres, op de
Presbyteriaansche algemeene vergadering de
aptisten-convenltie van het Noorden en Zuiden
de algemeene vergadering der Vereenigde
Presbyterianen en den bondsraad der kerken
Zoo loom?
Het houdt steeds frisch, zoo'n "Akkerlje"
Slaat maar gebruikers gadet
Een "Akkertje" doet meer don ijs
En stroomen Limonadet
(Tngez. Med.)
„Misschien is het beter, dat wij eerst thee
drinken", vervolgde zij. „Een kop thee maakt
de pijnlijkste geschiedenis dragelijk."
„Ik veronderstel dat dit een der hoofdoor-
zaken is van den rijkdom van Lipton en
Lyons", zei Tony. „Vroeger daoht ik, dat het
een gevolg was van hun Schotsch bloed."
Het dienstmeisje bracht de thee en kreeg
order, geen bezoekers toe te laten.
„Nu kun je beginnen, Tony", zei lady Joce
lyn terwijl zij hem een teer Sevres kopje over-
handigde. „Spreek langzaam en sla geen en-
kel detail over."
Aldus aangemoedigd, begon Tony zijn taak
in ongeveer dezelfde bewoordingen, als hij
haar reeds aan Molly had verteld. Hij her-
haalde de roerende geschiedenis van zijn ont-
dekking van Isabel en hun voortgezette ken-
nismaking. Lady Jocelyn luisterde met ge-
spannen aandacht en genoegen, hetgeen dui-
delijk bleek uit het schitteren van haar zwarte
oogen.
Zij onderbrak hem niet, tot hij zijn v^rhaal
ten einde had. Slechts nu en dan gaf zij door
een knikje of een goedkeuremd glimlachje blijk
van haar aandacht. Toen ten slotte allies was
verteld, liet zij zich achterover in de kussens
zinken en keek hem met een hartelijken blik
aan.
.Beste Tony", zei ze. ,,Ik heb je groot on
recht aangadaan. Reeds toen je nog een
kleine jongen was, heb ik je pogingen, om het
familieleven op te vroolijken bewonderd,
maar ik had nooit verwacht, dat je tot iets
als dit in staat zou zijn!"
,,Ik geloof, dat ik altijd eenigszins verkeerd
begrepen ben", zei Tony bescheiden. „Vele
menschen ontwikkelen zich eerst laat, zooals
u weet."
„Nu kan ik in vrede gaan", zei lady Jocelyn
met een kort lachje. „Indien iemand mij had
verteld, dat ik het nog zou beleven dat Laura
en Henry te eeniger tijd in een bloedig Euro-
peesch schandaal gewikkeld zouden wor
den Zij brak haar zin af, alsof woorden
niet bij machte waren de diepte van haar
emioties te vertolken.
,,Maar het is toch verblijdend nieuiws, niet-
waar?" zei Tony. ,,Eigenlijk is het hun eigen
besloten tot een scherp offensief tegen het
natte Amerika.
Men kan dus aannemen, dat het eerste
gevecht van de prohibitionisten, die het be-
roemde 18de amendement of een dergelijke
wet bij de grondwet willen voegen, ter gele
genheid van de verkiezingen door het eongres
in den herfst zal geleverd worden.
TOCH HERSTEL DER HABSBURGERS IN
OOSTENRIJK
De Parijsche editie van de ..Chicago Tri
bune" verklaart, dat een deputatie van
Oostenrijke monarchisten, die een week ge-
leden uit Weenen vertrokken, is onderhandelt
met ex-keizerin Zita en aartshertog Otto,,
over de troonbestijging van den aartshertog.
De onderhandelingen werden vertraagd,
daar men moeilijk in contact kon komen met
de regeering-Schuschnigg.
Thans zou men, volgens het blad, bericht
hebben gekregen, dat de bondskanselier onder
zeeir bijzondere voorwaarden, die nog niet zijn
medegedeeld, niet vijandig tegenover deze
plannen zou staan.
Men tast nog volledig in het duister om-
trent de juiste verblijfplaats van aartshertog
Otto van Oostenrijk.
Men vraagt zich af, of de aartshertog wel
werkelijk in Italie is, zooals werd bericht.
DE CRISIS IN AMERIKA.
De ..Observer" meldt uit New-York: Bij
zrjn terugkeer vindt president Roosevelt den
algemeenen toestand slechter dan toen hij
vertrok.
Er zijn teekenen, die er op wijzen, dat de
werkloosheid begint toe te nemen.
De rapporten uit de Industrie zijn verre
van veelbelovend, terwijl de langduxige droog-
te verwoesting en eenzaamheid heeft gebracht
in de welvarendste landbouwdistricten van
Amerika.
I1AVK HOLIDAY IN ENGELAND.
Een aanzienlijk deel van de vacantiegangers
heeft Londen Zaterdag reeds verlaten en de
cijfers van het treinverkeer bewezen, dat er
nog nooit zooveel menschen op reds waren ge-
gaan. In minder dan twee uur waren Zater-
dagmorgen 10.000 reizigers van het Padding-
tonistation vertrokken met bestemming naar
ver afgeiagen vacantie-oorden. Dit is het
hoogste aantal, dat de Great Western Maat-
schappij in dertig jaar heeft geboekt. Voor
treinen welke van Waterloo-station vertrok
ken werden 21.000 plaatsen gereserveerd, dat
is 6000 meer dan verleden jaar bij deze ge
legenheid. Voor het vervoer van reizigers
van Londen naar de boottreinen voor het
vasteland waren 50 extra-treinen noodig en
men scha't dat 50.000 vacantiegangers in den
loop van den dag naar het vastelanid zijn
avergestoken. De spoorwegen van het land
hebben voor deze bankvacantie gerekend op
een totaal vervoer van 12 millioen menschen.
De Londenaars vertrokken in drommen naar
buiten om Bank-Holiday te vieren, meldt men
nog nader. Meer dan 20.000 locomotievear.
en 43.000 spoorwagens hebben Zaterdag een
afstand van 4 millioen mijl afgelegd. Naar
schuld. Zij hebben niet opgehouden mij na den
oorlog tot een of andere emstige daad aan
te sporen."
,,Nu, dan behoeven zij zich ook niet te be-
klagen", stemde lady Jocelyn toe. „Koningin-
nen beschermen is het emstigste bedrijf, dat
een jongmensch kan kiezen."
Zij schikte zich een weinig gemakkelijk op
de sofa en keek Tony glimlachend aan. ,,En
welke rol moet ik in het stuk spelem Moet
ik de fantastisehe petemoei zijn?""
Tony zweeg een oogenblik. ,,Ik weet het
niet", zei hij. ,,Op mijn woord van eer, tante
Fanny, ik zie er tegen op u er ook in te be-
trekken."
„Gekheid", antwoordde lady Jocelyn opge-
wekt. .Menschen van mijn leeftijd hebben
geestelijke opwekking noodig, om hun belang-
stelling in het leven te kunnen bshouden." Na
een oogenblik gezwegen te hebben hervatte
zij: „Bovendien moet je aan het meisje den
ken. Zelfs met den goeden naam van een
Prinses moet rekening gehouden worden".
Tony knikte. ,,Dat is ons ziwakke punt",
verklaarde hij. ,,Wii hebben flinke menschen
genoeg, maar op het gebied van chaperonnes
zijn wij slecht voorzien."
„Dat bezwaar is gemakkelijk op te heffen'%
zei lady Jocelyn. ,,Je moet haar hier brengen,
am bij mij te logeeren. Ik geloof, dat wij het
somen best zullen kunnen vinden. Ik houd
van meisjes met rood haar."
„Ik heb er ook over nagedacht", bekende
Tony, ,,maar beste tante Fanny, het is wer
kelijk gevaarlijk. Sluwe, gluiperige menschen,
zooals Da Freitas, zijn gevaarlijke schavuiten
wanneer zij iets kwaads in het schild voeren."
„Ik maak mij niet ongerust", antwoordde
lady Jocelyn kalm. „Op den hoek staat steeds
een vertrouwde politieagent, Tony", zei ze
plotseling, na eenige stilte. ,,Ik heb een inval
gekregen. Als jij werkelijk voor dolenden rid-
der van dit meisje wilt spelen, stel dan je
mooie stoomjacht disponibel en vaar met haar
buiten gevaarlijk terrain. Als -je naar een
mooie streek gaat, heb ik er geen bezwaar
tegen, made te gaan en als chaperonne dienst
te doen. Ik ben dol op een zeereisje."
(Wordt vervolgd.>
