1
AL6EMEEN NIEUWS- F.N APVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
0ofe<W-lUN&
Eerste Blad.
HEEREN-BAAI
No. 8560
VHIJDAG 1 AUGUSTUS 1930
70e Jaargang
Van de planken hut naar het
Witte Huis.
FBTJILLETOH,
Vampier-Vleugel
BIHNEBLAND.
ECHTE FRIESCHB
20S0ctptrcng
ENSCHE
-iBONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden ®^Llt®n
?r r.r nast f180 per 8 maanden - Bij voor uitbetallng fr. per post f 6,60 per jaar
VooT b^ en Amerika 2,25. overige lan den 2.60 per 3 maanden fr. per post -
Afcamanenten voor Het bultenland alleen bij vooruitbetaling.
U*»fh»r« Flrnm <L VAN DE 8ANDE. GIRO 38150 - TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor .elken regel meer f 0,30.
Grootere letters en clichd's wor den naar plaatsruimte berekend
Handelsadvertentien bfl regelabonnement te gen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrtjgbaar is. Inzending van advertentien llefst 66n dag voor de nitgavo.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VTilJDAGAVOND.
III.
In de praktijk en in de politiek.
Laten wij een oogenblik onzen held zijn
eigen- leven beschrijven, zooals hij dat
eens gedaan heeft op de volgende wijze,
waar hij beweert, dat zijn ouders uit
Virginia stammen en van onbeteekenende,
om zoo te zeggen tweederangsfamilie zijn-
dat zijn grootvader van vaderszijde in
1781 of 1782 naar Kentucky is getrokken,
waar hij door Indianen is doodgeschoten,
juist toen hij bezig was in het bosch een
boerderij op te zetten. Hij verzwijgt het
ook niet, dat zijn voorouders Quakers
waren, en dat zijn vader bijna zonder
eenige opleiding en opvoeding is opge-
groeid. Zelf, erkent hij, had hij ook niet
veel geleerd, en hij kon, toen hij meerder-
jarig werd, nog niet veel anders dan
lezen, schrijven en behoorlijk rekenen.
Tot zijn 22ste levensjaar heeft hij den
landbouw beoefend, toen is hij winkel-
bediend geworden te Nieuw-Salem. Hij
had daarop een veldtocht meegemaakt,
werd daarin zelfs bevorderd, werd toen
candidaat gesteld voor den landdag,
maar verslagen; doch die nederlaag was
tegelijk ook zijn laatste. Hij was toen,
vertelt hij zelf, rechten gaan studeeren.
en hij had zich te Springfield gevestigd
om daar de praktijk uit te oefenen? In
de politiek was hij steeds een Whig, hij
nam ook actief aan de campagnes deel
wij zullen er straks nog wel wat meer
van vertellen. En als men behalve deze
dingen soms nog meer van hem wil weten,
dan deelt hij mede, dat hij bijna zes voet
en vier duim lang is, dat hij mager is, en
ongeveer 180 pond zwaar, dat hij een
donkere huid, dik zwart haar en grijze
oogen heeft, maar geen bijzondere ken-
teekenen of litteekens.
Zoo ver Lincolns eigen beschrijving,
die sober is, en waar, en heel nauwkeurig.
Hij was dan nu getrouwd, ook al kon hij
zich dat haast nog niet voorstellen. En al
spoedig kwamen zijn vrouw en hij in be-
trekkelijk zoo goeden doen, dat zij een
eigen klein wit huisje konden bouwen.
De firmanaam wordt nu ook weer eens
gewijzigd, hij luidt voortaan: Lincoln en
Herndon", en die Herndon'blijft hem
trouw, de jaren door, ook al moet de ge-
zamenlijk opgezette en gevoerde praktijk
wel eens heel erg hebben geleden onder
Lincoln's andere werkzaamheden, speciaal
in de politiek. Dat niemand twee heeren
kan dienen, blijkt ook op dit punt wel
zonneklaar.
Intusschen waren Lincolns eerlijkheid
en onbaatzuchtigheid spreekwoordelijk
geworden. Hij krijgt bijvoorbeeld eens
een klant bij zich, wiens zaa'k er aardig
goed voorstaat, maar dan zegt hij eerlijk
tegen dien man: ,,Ik kan uw zaak wel
door
SAX ROHMER.
winnen en u die 600 dollar dan verschaf-
fen. Maar nu moet u eens luisteren:
daardoor zou een eerlijke familie gewis in
het ongeluk worden qestort, en dat zou ik
niet graag willen. Ik wensch dus liever
af te zien en van uw affaire en van alle
honorarium. Maar dan wil ik u toch nog
graag gratis een raad meegeven: Ga
nu naar huis, en denk er eens over na,
hoe gij op eerlijke wijze deze 600 dollar
verdienen kunt Zoo eerlijk en zoo on-
baatzuchtig is Abraham Lincoln, maar dat
wi! heelemaal niet zeggen, dat hij een
lobbes zou zijn geweest, en dat hij dus in
bepaalde gevallen niet op zijn recht zou
hebben gestaan.
Laat men bijvoorbeeld heel voorzichtig
zijn om hem te krenken! Hij had eens
het grootste proces van zijn leven gewon-
nen, en het was hem gelukt den spoorweg
van Ilinois vrij te krijgen van belasting,
terwijl hij deze zaak nog wel gewonnen
had tegenover zijn eigen vroegere com-
pagnons. Hij eischt dan 2000 dollar
honorarium. Maar dat is den betrokken
ambtenaar veel en veel te veel, en die
zendt hem er 200! Dan doet Lincoln de
spoorwegmaatschappij een proces aan om
een honorarium van maar eventjes 5000
dollar, endat wint hij! Is het dus
te verwonderen, dat zij dezen man alleen
vertrouwden, en dat een predikant, die
hem hypotheek gaf, niet eens een kwitan-
tie verlangde; is het soms ook te verjvon-
deren, dat van alle kanten de menschen
naar Lincoln en Herndon" kwamen om
daar hulp en recht te zoeken en te vinden?
En hij vergat ook de kleintjes niet.
Toen er eens een beambte bij Lincoln
kwam om na veel jaren 17 dollar van hem
te vragen, die deze nog schuldig was,
stapte Lincoln naar een koffer en haalde
daar een beurs uit, waarin hij juist dat
bedrag (niet meer en niet minder) a!
sinds jaar en dag bewaard had tot de man
er om zou komen.
Zoo langzamerhand groeiden de advo-
caat en diens goede naam en roem, en
allengs qroeide daarnaast ook de politicus
op. t Waren anders wel heel primitieve
tijden. vooral in den politieken strijd. Als
er twee redenaars naar een plaats reisden,
die daar elkander zouden bekampen, reis
den zij meestal heel gemoedelijk in een
zelfden wagen het land door stapten
alsof zij concurreerende handelsreizigers
waren of aan hetzelfde logement en
lieten dan bekendmaken, dat de redenaars
gearriveerd waren! Dat nieuwtje ging
dan als een loopend vuurtje door zoo'n
plaats en van wijd en zijd stroomde alles
samen. Een van de twee tegenstanders
ginq er dan maar bij zitten en liet den
ander rustig aan het woord. En ook wist
men wel, dat men meer vliegen vangt met
honing dan met azijn; daarom beijverden
de candidaten zich om attent te zijn tegen
over de menschen, en vooral jegens de
dames, die erg gesteld waren op eenige
vriendelijkheid. 't Moet voorgekomen
zijn, dat de beide concurrenten eep boerin
naliepen tot in den koestal, waar zij bezig
was met melken, en dat een van de twee
dat zal dan wel de man zijn geweest met
de meer of meest democratische neigin-
37) (Wordt vervolgd.)
,,Op Cuba?"
Ze knikte.
Heeft u dan op Cuba Mr. Camber
leeren kennen?"
Ze knikte weer en ondertusschen keek
ze me oplettend aan.
,,Merkwaardig, dat een Amerikaan,
iemand geboortig uit Virginia, hier in
Surrey is komen wonen".
,,Ja?" zei ze aarzelend. ,,Vindt u dat
zoo merkwaardig? En toch is het zoo
gewoon. Colin's familie is zoo trotsch...
Kent u die menschen uit de Zuidelijke
Staten? Nee? O, ik haat ze!"
,,U haat ze?"
,,Nee, todh niet, want hij is een van
hen. Maar hij gaat nooit meer terug".
,,Waarom niet, Mrs. Camber?"
„Om mij".
„U bedoelt, omdat u liever niet in Ame
rika wil wonen?"
Omdat ik er niet zou kunnen wonen,
tenminste in Virginia niet. Ze willen me
daar niet".
Haar oogen schoten vol tranen; be-
schaamd liet ze ze schuil gaan achter haar
lange wimpers.
Willen ze u daar niet?" riep ik uit.
,,Waarom niet? Daar begrijp ik niets
van".
^Nee?" vroeg ze, lachend door haar
tranen. ,,'t Is toch heel eenvoudig. Ik
ben CreoolscheIk heb negerbloed in
mijn aderen".
gen) den ander de loef afstak door het
melken voor de bcerin te verrichten.
Intusschen zag de ander toen kans om
de boerin mee naar binnen te troonen en
haar daar zijn on twerp-program vol
schoone beloften te ont'.touwen!
Zoo, langs allerlei wegen, rijpte Lincoln
nu voor Washington, ook al was het nog
niet dadelij'k voor het Witte Huis.
Tegenstanders had hij anders nog ge-
noeg. Een gevaarlijk tegencandidaat van
hem moet vooral zijn geweest de zeer
populaire oude dominee Cartwright, die
haast bij iedereen bekend was, en die
maar brutaal-weg van Lincoln durfde te
beweren, dat deze geen Christen was.
Immers, zoo werd er gedecreteerd: Lin
coln was bij geen enkele kerk aangesloten,
en dus was hijatheist!
Nu moet het waar zijn, dat Lincoln
eens en nog wel in een kerk gesproken
had tegen de onbarmhartigheid van vele
Christenen, die, zooals hij vaak ervoer,
wel streng optraden tegen zondaars en
dronkaards, maar geen enkele poging
deden om die lui te verbeteren. De
dominee wou nu eens heel slim zijn, en
het verging hem, zooals dat wel meer
gebeurt met menschen, die erg slim willen
zijn, heel slecht. Tijdens een preek, die
ook door Lincoln werd bijgewoond, ver-
zocht hij, dat alien zouden opstaan, die
niet naar de hel wilden. Lincoln was de
eenige, die bleef zitten. Dan wordt hij
bij zijn naam opgeroepen om zich te ver-
dedigen en dat doet hij op deze manier.
Hij zegt als rustig burger hierheeq, te zijn
gekomen, niet vermoedende, dat hij door
een broeder daar zou worden aangevallen.
Zijns inziens behoorde men godsdienstige
vragen zeker met ernst te behandelen.
En nu achtte hij de vraag, die gesteld
was, zeker van groot belang, maar hij
wou daar niet op dezelfde wijze op ant-
woorden als de anderen. Wenschte de
dominee echter beslist te weten, waar hij
op aanstuurde, dan vezklaarde hij: ,,Ik
stuur aan op het Congres, daar wil ik
naar toe!" Met deze en dergelijke zetten
won Lincoln veler hart en stem. Het
lukte: hij werd lid van het Congres, en
zijn vrouw en hij kwamen werkelijk te
Washington. Nu mocht zij ook naar het
Witte Huis om daar aan de recepties
deel te nemen, maar het was toch nog
niet ,,dat"; zij woonden in een klein pen-
sionnetje, en het leven viel hier ook lang
niet altijd mee.
Debatteeren dat Abraham Lincoln
kon! Hij had het bijvoorbeeld met een
generaal Casz te kwaad, die niet beslist
tot de allergrootste helden had behoord.
En dus vroeg hij, of men het niet wist,
dat hij ook een militaire held was? Hij
had toch ook vroeger meegevochten.
Zeker, en nu lette men op zijn humor!
zeker, hij was niet tegenwoordig ge
weest bij de nederlaag van Stillmann,
maar hij was er todh even dicht bij ge
weest als Casz bij de overgave van Hull,
en hij had precies als die generaal het
slagveld na den slag aanschouwd. In
elk geval stond dit ook vast: hij had zijn
zwaard niet gebroken, om de eenvoudige
reden, dat hij er niet eens een had.
Generaal Casz was altijd vooraan ge
weestbij de bramenpluk, maar hij,
Lincoln, was weer de baas geweest bij
den aanval op de boschbessen. Had de
generaal misschien wel eens n echt
Indianengevecht aezien, dan stond daar
toch tegenover, dat hij, Lincoln, tamelijk
bloedige gevechten had geleverd met
muskieten. Ze konden dus ook op hun
manier best een oorlogsheld van hem
maken!
En zoo zouden er heel wat treffende
staaltjes zijn te noemen van Lincolns
gevatheid en slagvaardigheid. Alleen de
manier, waarop hij voortging generaal
Casz in het zonnetje te zetten, willen wij
nog even oververtellen. Lincoln deelde
mee: de generaal had als gouverneur van
Michigan gedurende 17 jaren, 9 maanden
en 22 dagen toezicht gehad op den gang
van zaken? En in dien tijd had hij uit de
schatkist voor persoonlijke uitgaven en
diensten verdiend bijna 100.000 dollar
(Lincoln noemde het cijfer heel precies:
het was zei hij -96.038 dollar!en
dat maakt een gemiddelde van 14 dollar
en 79 cent per dag! De stakkerd had dat
cijfer alleen hieraan te dariken, dat hij
op onderscheiden plaatsen verschillende
diensten had verricht, en hij bovendien
nog allerlei betrekkingen waarnam op
een en dezelfde plaats! Zoo ging het dan
nog een heelen tijd door. Hij, Lincoln,
had wel eens gehoord van een dier, dat
tusschen twee hooischelven in stond en
doodhongerde; maar zoo iets zou den
generaal zeker niet overkomen!
Heel lang is Lincoln intusschen toen
niet in de politiek gebleven; hij was van
18491861 weer advocaat, en werkzaam
bij een reizende rechtbank. Zijn wel-
sprekendheid en gevatheid kwamen hem
ook daarbij uitstekend van pas. Zoo werd
lij tegelijkertijd alom bekend. Hij had
zijn land hartstochtelijk lief, en hij drukte
dat zoo mooi uit; hij hield zoo veel van
zijn land, omdat het zijn vaderland was,
maar toch ook en vooral, omdat het zoo'n
vrij land was. Een van zijn beste levens-
beschrijvers heeft wat hij in deze jaren
deed en was aldus uitgedrukt: ..Men
kan van Lincolns leven zeggen, dat het
een menschlievende poging was om een
juiste harmonie tot stand te brengen
tusschen rechtsoefening en medelijden
En toch was deze groote man met zijn zoo
welbesteed leven, dikwijls heel mistroos-
tig, op het wanhopige af.
Eindelijk, in 1861 wordt hij Washing-
tons vijftiende opvolger.
Ze schudde haar blonde krullen, of ze
zoo alle onaangename herinneringen van
zich af wilde zetten. Het volgende oogen
blik kwam Camber binnen met Ah Tsong
achter zich aan en stond ze op, om het
blad met glazen van den Chinees aan te
nemen.
Van het gesprek, dat zich daarna ont-
spon, heb ik'alleen een flauwe herinnering
over. Mijn gedachten bleven bezig met
het eene, belangrijke feit, dat Mrs. Cam
ber een Creoolsche was, geboortig van
Cuba. Ik voelde, dat dat de ontbrekende
schakel was, waarna Harley zocht. Want
Camber had zijn vrouw in Cuba ontmoet
en van Cuba kwam de vampier-vleugel-
bedreiging.
Wat had dit alles te betebkenen? Het
was toch zeker niet alleen aan een toe-
valligen samenloop van omstandigheden
te wij ten, dat die twee families, die op
hetzelfde eiland in West-Indie gewoond
hadden, die vele gemeenschappelijke her
inneringen en belangen moesten hebben.
nu practisch genomen, naast elkaar in
Surrey woonden? Daar moest opzet bij in
het spel zijn, maar dan opzet van den kant
van Kolonel Menendez, want de Cam
bers woonden al in het Guest House toen
hij Cray's Folly huurde.
Ik weet niet of het mij lukte om mijn
verstrooidheid te verbergen, maar ten
slotte was ook die beproeving voorbij en
wandelde ik met mijn gastheer naar het
tuinhek. Van zijn jonge vrouw had ik
al eerder, toen Ah Tsong haar ter reading
van eenige huishoudelijke quaesties kwam
roepen, afscheid genomen. t
Dit is 't tuinhuisje, waarover ik t zoo-
even gehad heb, Mr. Knox zei Camber.
Ik knikte, maar, eerlijk gezegd, herinner-
de ik me niet, dat hij het erover gehad
had. ,,Toen Sir JameS Appelton nog op
Cray's Folly woonde, werkte ik s zomers
altijd hier. Sir James heeft den tuin voor
het grootste deel aangelegd en het huis,
dat toen in ver gevorderden staat van
verval verkeerde, laten restaureeren".
Ik maakte me, niet zonder moeite, los
uit den droomtoestand, waarin ik door
mijn doorzeuren over dat eene onderwerp
geraakte was, en keek om me heen. We
stonden voor een klein huisje, dat juist
op de scheiding tusschen de terreinen van
Cray's Folly en het Guest House ge-
bouwd was. Het stond op een soort van
plateau boven een miniatuur-ravijn, waar-
door het stroompje, dat verderop het meer
van Cray's Folly vormde, tevreden mur-
melend zijn weg vervolgde.
Van dit punt had men een uitstekend
gezioht op de bezitting van Kolonel
Menendez. Ik zag het huis, den Tudor-
tuin, den toren en een gedeelte van de
gazons bij het meertje.
„Ik heb het werken hier eraan ge-
geven", Hng Camber voort, ,,toen de...
nieuwe huurder op Cray s Folly kwam
wonen. Ik werk nu in de kamer, waar
we zooeven gezeten hebben
Hij zuchtte, keerde zich opeens bruusk
om en ging, een zonderlinge figuur in zijn
versleten kamerjas, me voor, naar het huis
terug. u
Onze weg liep door den achtertuin. riet
was ideaal zomerweer en ik kon niet na-
laten mijn bewondering te kennen te geven
over den prachtigen ouden tuin, die ach
ter het huis door een bouwvalligen, maar
schilderaohtigen muiir omgeven was.
,,Ja, 't is een mooi plekje, stemde Cam
her toe. „Toen ik pas hier kwam wonen,
dadht ik, in hoofdzaak door den naam.
dat het huis vroeger deel van het klooster
uitgemaakt had. Maar ik ben er achter
gekomen, dat dit niet zoo is. t Heert zijn
EERSTE KAMER.
Vergadering van Woensdag.
Het ontwerp Wegenwet wordt met alge-
meene stemmen aangenomen, het ontwerp tot
goedkeuring van het protocol nopens den che-
mischen en bacteriologischen oorlog wordt
aangenomen met 39 tegen 3 stemmen.
Bij het ontwerp tot goedkeuring van de
onteigening ten behoeve van den verkeersweg
aan den buitenkant van Utrecht klaagt de
heer Moltmaker (s.d.) over de slechte oplos-
Ingez. Med.)
sing, die hier gekozen is. Spr. doet een andere
aan de hand, hij wenscht slooping van de for-
tificatias en bouw van een nieuw station.
Minister Ruys de Beerenbrouck verwijst
aangaande de fortificaties naar het departe-
ment van defensie en adviseert deze oplossing
te aanvaarden, waarna verschillende kwesties
nader kunnen worden bekeken.
Het ontwerp wordt aangenomen z.h.s.
Voorts is aan de orde wijziging van de sub-
sidieregeling voor de K. L. M., waarbij de heer
Oudegeest (s.d.) wijst op de -strjgende tekor-
ten en vraagt of het beheer wel zuinig is.
Minister Reijmer antwoordt, dat er een
tweeledige controle op de uitgaven is en dat
men hier aan den lagen kant is met de uit
gaven voor de luchtvaart.
Het ontwerp wordt aangenomen z.h.s.
Aan de orde is de verhooging van het in-
.voerrecht op consumptiesuiker.
De heer v. d. Lande (r.k.) acht de bescher-
ming van 25 pet. hier gegeven, sterk protec-
tionistisch en begrijpt niet, waarom deze fis-
cale accijnslasten moeten worden gecompen-
seerd en andere fiscale lasten niet. Spr. be-
toogt, dat het ontwerp den bietenbouw niet
helpt en noemt het half werk of nog minder.
De heer v. d. Bergh (lib.) zegt, dat hij tegen
dit ontwerp geen principieel bezwaar heeft en
meent, dat een compenseerend recht de belang-
hebbenden ten goede zal komen. Spr. zal, zij
het zonder enthousiasme, voorstemmen.
De heer Dobbelmann (r.k.) verdedigt het
ontwerp, dat reeds gerechtvaardigd is door-
dat het den invoer belemmert.
De heer Wibaut (s.d.) bestrijdt het ontwerp.
Als men op suiker dit middel toepast, is toe-
passing op andere landbouwproducten onaf-
wijsbaar. Bovendien houdt het ontwerp de
verlaging van de pachtprijzen tegen.
De heer van Lanschot (r.k.) vraagt naar de
plannen der regeering voor de naaste toe-
komst ten aanzien van de landbouw-politiek.
Spr. verdedigt verder het ontwerp.
EEN VERZOEK OM BANKBILJETTEN
VAN VIJF GULDEN.
Door de Nederlandsche Maatschappij voor
Nijverheid en Handel is aan den minister van
zult tijdens Uw arbeid VJ
zoo nu en dan een krachtige
opwekking noodig hebben;
het beste middel is ongetwijfeld
naam gekregen door een van de bewo-
ners, een zekeren Sir Jasper Guest, een
tijdgenoot van Koning Karel, zaliger ge-
dachtenis."
,,Toch is het huis en de tuin heerlijk.
juist het oude, het bezonkene ervan,"
zei ik.
,,Dat 's waar," gaf Camber ernstia ten
antwoord. ,,Je kunt hier je eigen leven
leiden; de wereld, de rumoerige, eeuwig
jachtende wereld stoort je niet." Hij
zuchtte zwaarmoedig. ,,Ja, t zal me wel
spijten om hier weg te gaan.''
,,Wat Gaat u dan weg
,,Ja. Zoodra ik iets gevonden heb, dat
met de eischen, die ik wat ruimte betreft
stellen moet en met mijn bescheiden beurs
overeenkomt. Maar laten we 't over iets
anders hebben, Mr. Knox, die prozaische
dingen interesseeren u natuurlijk niet.
Doet u mij en mijn vrouw het genoegen,
om bij ons te blijven lunchen
Dank u wel," gaf ik ten antwoord.
,,Maar het is al bij eenen. Ik moet noodig
naar Cray's Folly terug.
Onder het praten was ik een paar stap-
pen voor hem gaan loopen, want het pad
was daar aanmerkelijk smaller door de
rozenstruiken, die onder hun vracht van
witte bloesems tot den grond neerbogen.
,,U neemt het me wel niet kwalijk,"
voegde ik er nog aan toe en keerde me om.
Het schouwspel, dat ik toen zag, zal ik
niet licht vergeten.
Het bleeke, aristocratische gezicht van
Camber had een grauwe tint aangenomen
en hij stond, midden op het pad, met ge-
balde vuisten en groote, verwilderde
oogen me aan te staren.
",Wat is er riep ik bezorgd uit.
,,Voelt u zich niet goed. Mr. Camber
Hij bevochtigde zijn droge lippen met
zijn tong en: „U moet terug naar
FAB Rl KANT
VAN 5LOOTE N
HA RLINCEN
(Ingez. Med.)
Cray's Folly vroeg hij op een manier.
of elk woord hem moeite kostte.
,,Ja, Mr. Camber. Ik logeer bij Kolonel
Menendez."
„Ah
Hij stak zijn vingers in den boord van
zijn pyjama en rukte hem zoo wild open,
dat de knoon eraf vloog. Zijn woede was
onbeschrijflijk, ontstellend, verschrikkelijk
om aan te zien. Hij was niet meer tot
behoorlijk spreken in staat.
,,U logeert bijbij Duivel Menen
dez," fluisterde hij en het was, of die
naam hem worgde, zoo benauwd werd
zijn stem, toen hij hem uitsprak. ,.Bij
Duivel MenendezUu bent
eenspion! U heeft misbruik gemaakt
van mijn gastvrijheidU bent onder
valsche voorwendsels hier binnengedron-
gen. God Als ik het maar geweten had."
„Mr. Camber," zei ik streng ik be-
heerschte me met de grootste moeite en ik
merkte, dat ik eveneens mijn vuisten ae-
bald had want het optreden van den
man was grof beleedigend, ,,u vergeet
u
,,'t Is mogelijk", zei hij moeilijk, „en
daarom" hij hief zijn hand op en wees
de richting van het tuinhek uit „en
daarom: ga weg! Als u een sprankje van
medelijden voor me voelt, ga dan nu on-
middellijk wegmijn huis uit.'
Met opgespalkte neusgaten stond hij
me aan te kijken; zijn trillende hand wees
naar het hek. Sprakeloos van verontwaar-
diging om dat optreden keerde ik me om
en liep haastig naar het huis terug.
„Ah Tsong Ah Tsong de stem
van den man was bijna onherkenbaar,
die eenvoudige roep klonk als een nood-
kreet. ..De hoed en stok van Mr. Knox'
Vluq Vlug wat
(Wordt vervolgd.)
