ALGEMEEN NIEUWS- F.N AQVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Eerste Blad.
GELDLEENING.
HEERENSAA1
No. 8539.
VRIJDAG 13 JUNI 1930.
70e Jaargang
BINNENLAND.
gKPIILETON.
Vampier-Vleugel
BTJITENLAND.
LANDB0UWBEBICHTE1T.
4Vs °/e conversie leening ad f 28500,—
DE BOYCOT DER GENTSCHE HOOGE
SCHOOL OPGEGEVEN.
Als het rustelooze klokje
Emdehjk het rustuur slaat,
Als de rustelooze u/erker
Na zijn dagtaak rusten gaat
Vindt hij thuis zytistoehzyn vrouwtje,
En ztm vuurfje en zyn thee
Completeert het rust ulee.
verschaft U ivoiketi van genot.
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post f 1,80 per 3 maanden Bfl voor uitbetaling fr. per post f 6,60 per jaar
Voor BelgiS en Amerika f 2,25, overige lan den f 2,60 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Ultgeefster: FIrma P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTI8NVan 1 tot 4 regels /0,80 Voor elken regel meer 0,20.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsrulmte berekend. S
Handelsadvertentien bfl regelabonnement tegen vermlnderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrtjgbaar Is. Inzending van advertentlen liefst 66n dag voor de nitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAA NDAG-, WOENSDAG- en VRIJD AG A V OND.
Burgemeester en Wethouders van WEST-
D O R P E maken bekend dat alle de nog niet
uitgeloote aandeelen der 5l/4 geldleening ad
36000,—, in 1923 aangegaan tot inrichting van
het Gemeentelijk Electriciteits Bedrijf, wegens
conversie dezer leening aflosbaar zijn gesteld
tegen 15 Augustus aanstaande.
Tot 28 Juni a.s. wordt de gelegenheid open-
gesteld in te schrijven naar eene
ult te geven in stukken vanf 500,—en van f 250,—
Inschrijvingsbiljetten kunnen ter gemeente-
secretarie worden ingebracht alwaar desge-
wenscht nadere inlichtingen zullen worden
verstrekt.
Westdorpe, 10 Juni 1930.
Burgemeester en Wethouders van Westdorpe,
De Secretaris, De Burgemeester,
R. KIEBOOM. F. HENDRIKSE.
EERSTE KAMER.
Vergadering van Woensdag.
De voorzitter herdenkt het overleden lid
mr. Verkouteren, dien spr. schetst als een
man met groote opgewektheid, die door zijn
levendig optreden een kleur aan de beraad-
slagingen gaf, die oorspronkelijk was als wei-
nigen en die den moed had zichzelf te zijn.
De overledene had een beminnelijk karakter,
een brave inbonst en een hart van goud.
Mededeeling wordt gedaan van het verslag
der centrale afdeeling tot behandeling van
een aantal wetsontwerpen in de afdeelingen.
Voor het wetsontwerp tot herziening van
de Gemeentewet wordt een commissie van
voorbereiding benoemd, bestaande uit de hee-
ren van Lansehot, Wibaut, de Savornin Loh-
man, Rink en Briet.
Vergadering van Donderdag.
Onder verschillende ontwerpen, die aan de
orde worden gesteld, is de goedkeuring van
het protocol nopens toetreding van de Ver.
Staten van Amerika tot het Permanente Hof
van Internationale Justitie.
De heer Anema (a.-r.) juicht de toetreding
van de Ver. Staten toe, doch critiseert de
wijize, waarop zij geschiedt, daar de Ver. Sta
ten door bun reserves het Hof blijven isolee-
ren van den Volkenbond en het recht krijgen
op grond van eigenbelang adviezen van het
Hof te verhinderen.
Daar de toetreding van de Ver. Staten van
groot Ibelang is, moet eventwel het protocol
volgens spreker aanvaard worden.
Minister Beelaerts van Blokland legt nadruk
op de groote Ibeteekenis van de toetreding van
de Ver. Staten.
Het ontwerp wordt aangenomen.
Bij het ontiwerp tot goedkeuring van het
arbitrageverdrag met de Ver. Staten criti
seert de heer Anema het verdrag, dat een
copie is van het achterlijke tractaat, dat
v66r ons aan 15 staten gedicteerd is door de
Ver. Staten en dat wij hebben te slikken
zonder morren.
De heer Kranenburg (v.-d.) vraagt, daar
de uitdrukking ,,beginselen van recht en bil-
lijkheid" in Angelsaksischen zin moet opge-
vat, welke billijkheidsinstantie als het En-
gelsohe recht kent in het intematdonale
recht zal optreden.
door
SAX ROHMER.
16) (Vervolg.)
„Harley", zei ik, in een behoefte om iets
van die gedachten te uiten, ,,dit wordt
het eigenaardigste geval van de laatste
jaren, of ik moest me sterk veraissen'.
Wordt!" Paul Harley lachte kort op.
„Dit is het eigenaardigste geval van de
laatste jaren, Knox, t Is een probleem
met raderen in raderen, en mysterie op een
mysterie en weer op een mysterie. Heb
je onzen gastheer goed bekeken?'
,,kn hoe luidt de gevolgtrekking, waar-
toe je gekomen bent?
,,lk ben nog tot geen gevolgtrekking
gekomen... maar er is er een in wording".
,,Hm", mompelde Harley, terwijl hij op
een smal pad tusschen de rozen heen en
weer begon te loopen. ,,Van een ding ben
ik tenminste zeker".
,,En dat is?"
,,Dat Kolonel Menendez niet voor
vampier-vleugel" bang is, wat of wie
vampier-vleugel dan ook mag zijn
„Niet bang ervoor?"
„Nee, Knox, niet bang ervoor. Mis-
schien dat hij vroeger bang geweest is,
maar nu heeft hij zich overgegeven, heeft
hij het aanvaard".
,,Wat aanvaard?"
,,Dat hij gaat sterven".
Groote God, Harleydat-is het...
je hebt gelijk", riep ik uit. ,,Ik heb het in
zijn oogen gezien, toen we zooeven weg-
gingen".
Minister Beelaerts van Blokland ant-
woordt, dat een zoodanige instantie niet he-
staat, maar dat het intemationale rechts-
beiwustzijn zal gelden.
Het ontwerp wordt aangenomen zonder
stemming.
Zonder stemming wordt eveneens aange
nomen het ontwerp in zake de nieuwe wette-
lijke regeling van de arbeidsovereenkomst
tusschen kapitein en schepelingen na een
opmerking van den heer van Sasse van IJs-
selt (r.-k.), die een verwijizing naar den titel
van het Burgerlijk Wetlboek betreffende de
arbeidsovereenkomst beter had gevonden dan
de verwijzing naar het heele wetboek, waar
op Minister Donner antwoordt, dat daardoor
de schijm geiwekt zou worden, dat de artike-
len van het algemeen verbintenisrecht waren
uitgeschakeld.
Bij het ontiwerp tot nadere voorziening in
de financieele betrekking tusschen rijk en
gemeenten vraagt de heer De Veer (a.-r.), of
door het ontwerp de financieele betrekking
niet gewijzigd wordt, zoodat een gemeente
die een vaste som als uitkeering krijgt, niet
meer de garantie behoudt, dat zij tenminste
het tweevoud van de thans genoten uitkee
ring zal genieten.
Minister De Geer antwoordt, dat die ga
rantie niet meer noodig is.
Het wetsontwerp wordt aangenomen zon
der hootfdelijke stemming.
Na aanneming van een aantal kleine iwets-
ontwerpen komt aan de orde de behandeling
van de wijziging der Arbeidswet.
JUBILEUM MR. MARCHANT.
Zondag was het 30 jaar geleden, dat mr.
Marchant lid der Tweede Kamer werd. Bij
die gelegenheid heeft de heer Marchant tal
van gelukwenschen van verschillende zij den
ontvangen, zoowel schriftelijk als telegra-
fisch en mondeling.
Onder de bloemstukken, die hem gezonden
werden was er een van het hoofdbestuur van
den Vrijz. Dem. Bond en een zilveren mandje
met bloemen van de Tweede Kamerfractie.
Het hoofdbestuur van het Algemeen
Vlaamsch Hoogstudenten Verbond heeft in
zijn vergadering van Zaterdag jl. een resu-
lutie aangenomen, waarin wordt gezegd, dat
na kennisneming van de wet van 23 Maart op
het gebruik der talen aan de hoogeschool te
Gent, het doel waarvoor het hoofdbestuur de
boycot over de tiweetalige en gesplitste leer-
gangen had uitgeroepen, in beginsel is be-
reikt.
Het hoofdbestuur herroept daarom zijn
boycotbesluit van 29 Aug. 1923 en zet alle
Vlaamsche Hoogstudenten er toe aan zich op
de Vlaamische colleges te Gent te laten in-
schrijven.
Voorts verklaart het de actie voor volledige
vemederlandsching der Gentsche Universiteit
krachtdadig voort te zetten.
NIKKELEN BELGASTUKKEN.
Nu ook de Senaat de wet, waarbij een mo-
netair fonds wordt opgericht, heeft aangeno
men, zal met het slaan van nikkelen belga-
stukken een begin worden gemaakt. De eer
ste uitgifte zal bestaan uit 10 millioen stuk
ken van 1 belga of 5 frs. een tweede uitgifte,'
wordt overwogen. Aangemaakt zullen worden
ongeveer 57.000 geldstukken per dag. De eer
ste zullen binnen een paar weken ter be-
schikking van de Nationale Bank worden ge
steld en in omloop worden gebracht. De dia
meter der belgastukken zal 31 millimeter, het
gewicht 14 gram bedragen.
Harley bleef staan en keek me onder-
zoekend aan.
„Je zegt, dat je het in zijn oogen gezien
hebt?" vroeg hij scherp.
„Lat is dan een bewijs te meer voor de
juistheid van mijn theorie", zei hij lang-
zaam. ,,Want ik heb het ergens anders
gezien".
„Wat bedoelje, Harley?"
,,Ik heb het in het gezicht van Madame
de Stamer gezien."
,,Wat!"
,,Knox!" Harley legde zijn hand op mijn
arm en keek speurend om zich heen
,,zij weet het".
,,Wat bedoel je? Wat weet ze?"
„Dat moeten we zien uit te vinden.
Daarvoor zijn we hier. Maar een ding is
zeker. Wat de Kolonel ons ook vanavond
vertellen zal en het kan zijn, dat hij ons
heel wat wetenswaardigs vertelt, over
een punt bewaart hij vast en zeker het
stilzwijgen".
,,En dat punt is?"
,,De beteekenis van het vampier-vleugel
teeken.
„Denk jij dan, dat hij de beteekenis er-
van weet?"
,,Hij heeft ons verteld, dat het een soort
van aankondiging van een Voedoe ter-
doodveroordeeling is".
Ik staarde Harley verbaasd aan.
,,Maar cjeloof jij dan dat die verklaring
onjuist is?
,,Dat is niet bepaald noodig, Knox.
Het is zeer goed mogelijk, dat het zoo is
als hij zegt. Maar hij houdt iets achter.
Hij praat en hij confereert met ons, maar
dat gebeurt alles van achter een slag-
boom, dien hij zelf tusschen ons geplaatst
heeft".
,,Ik kan niet begrijpen, waarom hij dat
TER NEUZEN, 13 JUNI 1930.
RIJKSWATERSTAAT.
Op Woensdag 9 Juli a.is. zal aan het ge-
bouw van het provinciaal bestuur te Middel-
burg worden aanbesteed het maken van twee
geleidingswerken aan de Noordzrjde van het
buitenhoofd van de Oostschutsluis te Ter
Neuzen (raming 26.000).
ZEEUWSCH TECHNISCH INSTITUUT.
Het Zeeuwsch Technisch Instituut waarvan
de advertentie toetreffend aangifte van nieuwe
leerlingen in dit nummer van ons tolad is op-
genomen, is in 1922 opgericht als cursus voor
Waterfbouwikundig Opizichter.
Gedeidelijk is de opleading meer en meer be
kend geworden en steeds is er naar gestreefd
in overleg met technische diensten over ge-
heel Nederland de eischen aan te passen aan
de hehoeften dezer diensten.
Geregeld wordt contact met oud-leerlingen
gehouden, waardoor ook van hunne ervarin-
gen kan iworden geprofiteerd om het onder-
wijs zoo doeltreffend mogelijk te doen zijn.
Hierdoor is het mogelijk, dat de afgestudeer-
den zich spoedig kunnen inwerken in de taak,
waarvoor ze in de verkregen betrekking ge
steld worden. Hier vloeide tevens uit voort,
dat het bestuur tal van aanvragen bereiken
om personeel. Dikwijls kon aan deze aanvra
gen niet worden voldaan, omdat er geen oud-
leerlingen meer beschikhaar waren en in ver
schillende gevallen werd dientengevolge een
keuze gedaan uit de reeds gevorderde leer-
lingien.
Een hinderlijke omstandigheid was het
examen om de tiwee jaar, waardoor gedurende
geruimen tijd geen afgestudeerden beschik-
baar waren.
Tevens vormde dit een bezwaar voor de
regelmatige opleiding.
Daarom werd indertijd besloten, dat er ieder
jaar examen moest kunnen worden afgenomen
om te komen tot regelmatige driejarige oplei
ding. Overleg, ongeveer twee jaar geleden
gepleegd met den Groep Waterbouwkundigen,
voerde niet tot resultaat. Het Instituut be-
sloot de noodige maatregelen door te voeren
en thans kunnen van af 1930 regelmatig de
aanstaande waterbouwkundigen ieder jaar in
de gelegenheid worden gesteld examen te doen.
Reeds meer dan honderd jongelieden werden
met succes opgeleid aan het Z. T. I.
SAS VAN GENT,
lets voor duivenmelkers.
Zooals aan ieder duivenisportman bekend, is
eenigen tijd geleden de laatste oorlogsduif aan
ouderdom bezweken.
Zij was gedecoreerd met het Fransche Le-
gioen van eer, wegens belangrijke diensten, die
zij bij de herovering van het fort Donaumont
bij Verdun bewezen had.
Met een afgeschoten been bracht zij n.l. het
door de in het nauw zittende bezetting van dit
fort toevertrouwde alarmbericht ondanks haar
ernstige verwonding ter bestemder plaatse.
Als blijk van waardeering is bij het sterven
van deze duif te harer vereering een gedenk-
teeken opgericht.
De postduif heeft sedert onheuglijke tijden
in het leven van den mensch steeds een belang
rijke rol vervuld.
Vanaf de Arke Noachs werd zij reeds als
de zendbode bij uitnemendheid gebruikt. De
Egyptische en Grieksche zeevaarders kondig-
den hun terugkeer in het vaderland aan door
middel van postduiven, die veel vroeger dan
hun schepen de haven bereikten.
gedaan zou hebben", zei ik, toen Harley
me na zijn laatste bewering, strak bleef
staan aankijken. ,,Ik heb juist den in-
druk gekregen, sinds het laatste half uur,
dat zijn te-hulp-roepen van jou goeden
grond gehad heeft. En als dat zoo is,
waarom zou hij je dan niet in alle opzich-
ten helpen? Dat is toch in zijn eigen be-
lang?"
,,Ja, waarom niet?' mompelde Harley
met een schouderophalen.
,,En hetzelfde geldt voor Madame de
Stamer", ging ik voort. ,,Want ze houdt
van hemals ik ooit liefde in de oogen
van een vrouw heb gezien dan was het in
de hare, telkens als ze hem tijdens de
lunch aankeek. Ik geloof, Harley, dat ze
hem aanbidt, dat ze den grond, waarover
hij gaat, letterlijk wel zou willen kussen."
,,Dat is't'm juist," riep Harley uit, ter
wijl hij, om zijn woorden kracht bij te zet
ten, met zijn rechtervuist in de palm van
zijn linkerhand sloeg. ,,Dat is t m juist
Het is wanhopig-geheimzinnig, eenvou-
dig-weg onbecjrijpelijk. Maar zij weet,
Knox, zij weet.
,,Je bedoelt dat zij weet, dat hij ten
doode opgeschreven is
Harley knikte vlug eenige malen achter-
een.
„Ze weten het allebei," antwoordde hij
me, ,,maar er is iets, dat ze niet durven
of willen vertellen."
Hij keek me aan; zijn gebruind gezicht
kreeg een eigenaardige, half verlegen en
half geslepen uitdrukking.
,,Ben je in de gelegenheid geweest, om
eens rustig met Miss Beverley te praten
informeerde hij.
„Ja", zei ik. „Dat weet je trouwens zelf
wel. Toen jij van je onderzoekingstocht
op den toren terugkwam, heb je ons samen
zien praten."
Gedurende de kruistoehten van 1096 tot 1276
maakten Christenen en Muzelmannen veel ge
bruik van de gevleugelde boden om hun be-
richten over te brengen.
In den aanvang van de negentiende eeuw
werden de beursberichten in Frankrijk en ook
elders overgebracht door postduiven.
Gedurende den Fransch-Duitschen oorlog
van 1870 tot 1871 organiseerde de directeur
van de pasterijen bij de belegering van Parijs
door de Duitschers, een lucht-postdienst die
de verbinding in stand hield tusschen de be-
woners van de belegerde stad en die der pro-
vincien.
Eenige jaren later nam het Fransche Gou-
vemement een besluit om militaire postduiven
stations op te richten.
De groote hulp van de postduif is echter het
best gebleken in den langen wereldoorlog van
1914 tot 1918.
Voor Verdun, om van dit gedeelte van het
front alleen melding te maken, hebben de
postduiven geregeld een groote rol vervuld als
oorlogsboden.
Bij sommige gelegenheden waren zij zelfs
de eenige middelen, die de verbinding in stand
hielden tusschen de verschillende legerafdee-
lingen. Gedurende den oorlog werden de post
duiven als soldaten beschouwd.
Men weet met hoeveel furie door de Duit
schers in heel Belgie jacht werd gemaakt op
de postduiven, die door de liefhebbers zoo
lang en zoo goed mogelijk voor den speur-
neus van den bezetter verborgen werden en
hoe degenen, die niet voldaan hadden aan de
order hun duiven in te leveren met zware
straffen getroffen werden, ingeval ze ont-
dekt werden.
In het jaar 1916 was de Fransche comman
dant Raynal binnen de muren van het fort
Vaux met zijn kleine groep verdedigers opge-
sloten door den met verbittering aanvallenden
vijand.
Het waren vreeselijke dagen, die de held-
haftige verdedigers daar, half begraven in de
tot puin geschoten muren doorbrachten.
Maar noch de commandant, noch de moe-
dige vastberaden manschappen die tot de ver-
dediging behoorden, waren bereid het fort
over te geven.
V(jf dagen lang overstroomden de zware
Duitsche belegeringskanonnen en de verstik-
kende gassen de tot een ruine geworden
sterkte. De toestand was taijna onhoudbaar
geworden. Eenst toen liet commandant Reyna.1
zijn laatste postduif los met dit alarmbericht:
„Dit is mijn laatste duif. Wij stikken door
het gas. Souville komt ons niet te hulp."
Onmiddellijk na ontvangst van dit bericht
werd versterking gezonden. Dank zij de bood-
schap van Raynal's laatste duif viel het fort
Vaux niet in handen van den vijand.
De duif werd voor het overbrengen van vier
gevaarlijke berichten bij krijgsorder eervol
vermeld en met het oorlogskruis en het Le-
gioen van Eer gedecoreerd.
Eenige jaren na den Wapenstilstand liet
de dappere commandant Raynal in een van
de stukgeschoten muren van het fort Vaux een
marmeren gedenkplaat aanbrengen.
Zij stelt voor een postduif, die op den helm
van een Franschen soldaat neerstrijkt en
draagt in het Fransch dit beteekenisvolle
opschrift:
„Toegewijd aan de duivenliefhebbers, die
voor Frankrijk het leven lieten. Aan de duif
van Verdun".
Wie ooit de gelegenheid zal hebben om een
pelgrimstocht te maken naar de forten van
Verdun, zal ontroerd worden bij het aan-
schouwen van zooveel honderden graven, door
dien hartaangrijpenden loopgraaf van bajo-
netten en het indrukwekkende knekelhuis,
waarin het gebeente van duizenden gesneuvelde
soldaten is opgestapeld, maar hij zal ook in
,,Dat weet ik wel, maar het kon zijn, dat
je haar pas ontmoet hadik wist niet,
hoe lang je had zitten praten. Je he'bt dus
van de gelegenheid, om bij haar in een
goed blaadje te komen, met je gewone
grondigheid gebruik gemaakt, Knox. Dat
doet me buitengewoon veel genoegen,
want om dat te bereiken ben ik juist alleen
naar den toren gegaan. Frons nu maar
niet je wenkbrauwen, beste kerel. Behalve
dat ik je nu en dan aan het feit, dat zij
Madame de Stamer goed kent en al jaren
gekend heeft, zal herinneren, zal ik me op
geen enkele manier met jou prive plannen
die richting uit bemoeien.
Ik keek hem aan en de uitdrukking van
mijn oogen was zeker niet bepaald vrien-
delijk, want na een paar oogenblikken
wachten ging hij voort:
„Je begrijpt me toch niet verkeerd Een
beschaafd meisje, een meisje van haar
type'kan niet jarenlanq onder een dak met
die menschen gewoond hebben, zonder het
een en ander over de dingen, die ons nu
zoo onbegrijpelijk toelijken, te weten te
komen. Dat is toch niet te veel gevraagd?"
,,Hm, nu begrijp ik je beter," antwoord
de ik hem langzaam. ,,Nee, dat is niet te
veel gevraagd. Je hebt gelijk, Harley.
„Goed aan." zei hij langzaam. ,,Dien
kant van het onderzoek zal ik dan maar
aan jou overlaten, Knox.'
Hij zweeg en keek om zich heen.
,,Kijk zei hij, „van dit punt af heb je
een uitstekend gezicht op den toren."
Ik keerde me om en bekeek het logge,
grijze' gevaarte met zijn vier rijen stijve,
rechthoekige ramen en zijn minaret-ach-
tigen ommegang bovenaan.
,,Eigenaardig," zei ik, na een paar
oogenblikken stilte. ,,Neem het huis nu...
de plattegrond is opvallend on-symme-
trisch, maar de kamers ik laat daar dat
Een fyn pypje DOUU/E EGBERTS
Clm9e Doorervbos
ECHTE FRIE5CHE
A3
(Ingez. Med.)
een oogenblik van weemoedige herinnering
aan al die te vroeg afgesneden levens even
denken aan de talrijke gevederde postboden,
die in den dienst van land en volk instinct-
matig hun taak vervullende daar het leven
hebben moeten laten.
De gedenkplaat in de muren van fort Vaux
en het gedenkteeken voor Baily, de snelge-
wichte met het houten been zal hen daaraan
trouwens levendig herinneren.
SLOOPING VAN EEN GEDEELTE DER
FABRIEK „ZEELAND".
Thans staat vast, dat een gedeelte der coope-
ratieve beetwortelsuikerfaJbriek ,,Zeeland" alhier
gesloopt zal worden. Door een combinatie waar
van o.a. dr. Vlekke, directeur der cooperatieve
suikerfabriek ,,Dinteloord" deel uitmaakt, zijn de
gebouwen met inventaris aangekocht, waarbij zij
de verplichting op zich hebben genomen de z.g.
oude fabriek gevestigd aan de Z.Z. Haven met
den grond gelijk te doen maken. Verwacht wordt
dat het sloopingsw^irk reeds spoedig een aan
vang zal nemen.
Wat er met de nieuwe gebouwen zal geschie-
den is nog onbekend.
ze allemaal denzelfden vorm hebben en
op dezelfde manier ibetimmerd zijn, wat de
interieurs irriteerend saai maakt maar
de kamers zijn ruim en hoog en hebben
een behoorlijke ventilatie. Maar die toren
is een vergissing, een niet te verontschul-
digen vergissing, tenzij het oorspronkelijk
het plan geweest is, om de bewoners in de
gelegenheid te stellen over de boomen
heen den omtrek te kunnen zien.
,,Ja," stemde Harley toe, ,,'t is een bui
tengewoon leelijk ding, een vlek op de
schoonheid van het landschap. Dan is dat
daar, tegen die helling op, heel wat an
derste oordeelen naar wat we er van
zien kunnen, is 't een schilderachtig huis."
,,Dat heb ik vanmiddag ook al gezien,'
zei ik. ..Eigenaardig, van dit punt zie je
er meer van dan bij den toren. Een heel
oud huis, naar den vorm van de schoor-
steenen te oordeelen."
Ik bleef staan en tuurde naar het roode
huis tusschen de boomen. Maar Harley
liep, met gebogen hoofd en zijn handen
op zijn rug, langzaam door en dus ging ik
hem achterna en wandelde samen met
hem langzaaim verder. Bij een van- de
berceau-uitgangen van den rozentuin
zagen we een tuinman; de man hield bij
onze nadering met werken op en tikte be-
leefd tegen zijn pet. Even leek het, of
Harley hem wat wilde vragen, maar zijn
gedachten waren blijkbaar van meer be-
lang, want hij liep door, den rozentuin
uit en langs een pad, dat over de terrassen
naar het meertje voerde naar beneden. Bij
het tweede terras keerde hij zich naar
me om.
Laten we de zwanen maar eens gaan
interviewen," mompelde hij verstrooid en
liep zwijgend verder.
(Wordt vervolgd).
