ALGEMEEN NIEUWS- C.N ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Eerste Blad.
De dolende Juweelen
HEEREN-BAAI
No. 8511.
VRIJDAG 4 APRIL 1930.
70e Jaargang
GtSttSHIDE BSRICHTEW.
FEUILLET0N,
H
GRAFELIJK ECHTPAAR AANGEHOUDEN.
ONTAARDE OUDERS VEROORDEELD.
H-ORA^KUIKENVGER
JP^FOKT...
1ET EERST
AAN DE
Fa A. VAN OVERBEEKE-LEUNIS,
Vraitgt Uw UUnkelier 'n patcje D*E
LUIDSPREKERS ROEPEN TOT HET
GEBED.
RAADSELACHTIGE STERFGEVALLEN.
ABONNEMENTSPRIJS: Btnnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden Button Ter Neuzen
fr. per post 1,80 per 3 maanden Bij voor uitbetaling fr. per post /6,60 per jaar
Voor BelgiS en Amerika f 2,25, overige lan den 2,60 per 3 maanden fr. per post
A boon err. en ten voor het buitenland alleen bij voopiitbetaling.
Ottgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150
TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels f 0,80 :-: Voor elken regel meer f 0,20.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement te gen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgavc.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAA NDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
BRAND EN EEN CIRCUS.
Xh een circus te Birmingham is een brand
ultgebroken, die met ontzaglijke snelheid om
rich heen greep en geweldig tumult onder de
dieren veroorzaakte. Met levensgevaar wist
•en onverschrokken leeuwentemmer 8 leeu-
wen, die in een kooi waren opgesloten, door
welks tralies de vlammen reeds sloegen, te
kalmeeren en te redden. De olifanten bleven
betrekkelrjk rustig. De paarden werden in
het atadspark weer opgevangen. Een school-
rjjder moest door de vlammen springen, waar-
bij zjjn paard zware brandwonden opliep. Een
jong meisje, dat poogde een stel gedresseer-
de ganzen te redden, werd zwaar gewond.
De circus, die een der grootste reizende cir-
eussen van Engeland is, had tevoren reeds
aanzienlijke schade opgeloopen, doordat tijdens
•en sneeuwjacht de tent, door den grooten
vracht sneeuw, instortte.
VEBKOOP VAN KINDEREN IN SDLEZIe.
Men meldt uit Berlin aan de N. R. Crt.:
Ult een onderzoek van de Vereeniging Kin-
derbescharming is gebleken dat in Silezie her-
haaldelijk kinderen verkocht worden. Een va-
der van drie kinderen, die in financieele moei-
lijkheden was geraakt, vroeg voor elk van
zjjn kinderen een prijs van duizend mark.
Met het geld wilde hij een zaak oprichten. Een
andere vader had meubelen op afbetaling ge-
kocht; toen hij zijn schuld niet kon betalen en
de leverancier dreigde de meubelen terug te
nemen, poogde hij zijn vierjarig dochtertje te
verkoopen. De Vereeniging voor kinderbe-
scherming slaagde er niet in den man te over-
tuigen van de minderwaardigheid van zijn
besluit, zoodat de politie den verkoop van het
kind moest verhinderen. Een arbeider uit een
kleine stad, vader van negen kinderen, wilde
een van hen verkoopen om zijn financieele
zorgen kwijt te geraken. Uit een brief, die in
beslag werd genomen, bleek dat de vader alle
goeJe hoedanigheden van zijn kind uitvoerig
had beschreven om een zoo hoog mogelijken
prys voor het kind te verkrijgen.
MISDAAD
In een dorp bij Amiens vond men in zijn
woning een arbeider van 34 jaar geheel ver-
koold Da ongeveer negen jaar oudere vrouw
verklaarde bij haar verhoor, dat haar man in
beschonken toestand in den kelder was ge-
gaan, en een lucifer had aangestoken. Daar-
bij is hjj te dicht bij een bus benzine gekomen,
waardoor hij in brand geraakte.
Daar de echtgenooten reeds sinds jaren in
hevige twisten met elkaar leefden en reeds
eenige malen ult elkaar zijn gegaan, meent de
politie te kunnen aannemen, dat de vrouw
van de dronkenschap van den man gebruik
heeft gemaakt om hem met benzine te over-
gieten en daarop in brand te steken.
GEHEIMZINNIGE VERKOOP
GEANNULEERD.
Kort geleden is melding gemaakt van den
verkoop van een kostbaar halssnoer, dat door
Napoleon aan keizerin Marie Louise was ten
geschenke grgeven, aan een New Yorksche
juweller, die er 144 000 gulden voor had be-
taald. Het halssnoer behoorde toe aan aarts-
hertogin Maria Theresia van Oostenrijk en
degeen, die het verkocht had, zou daartoe
geen machtiging hebben gehad.
door
K. R. G. BROWNE.
65)
Vervolg.)
„Nee het zijn geen echte. Wist u dat
niet? Och, natuurlijk welu probeert
alleen mij erin te laten loopen. Ze zijn
trouwens uitmuntend, dat moet ik toe-
geven; bij negen van de tien menschen
nadt u succes gehad. Mnar toevallig",
ging Sir John nederig voort, „ben ik de
tiende, omdat ik een expert ben. Edelge-
steenten is mijn liefhebberijVroeger,
in mijn magere jaren ik ben de jongste
van drie broers geweest heb ik er een
soort van handel in gedreven. Ik heb me
zelfs aan een boek erover bezondigd en
volgens de meening van kenners heb ik de
mooiste collectie ruwe smaragden in heel
Euroa. Het grootste deel bewaar ik in
stad, maar ik.heb er hier ook... een paar
zeer behoorlijke exemlarenals u ze
misschien zien wilt...?"
Hij stond op, liep de kamer dwars door
en begon in een kleine safe, aangebracht
in den muur bij de deur, naar iets te zoe-
ken. Hij vond het wel 'n tikje eigenaar-
dig dat de neef van zijn oude vriendin
Helen met imitatie-juweelen in zijn zak-
doek geknoopt rondliep; maar na den
eersten schok accepteerde hij het als het
zooveelste bewijs van de excentriciteit van
zijn gasten. En daarbij was hij, als ver-
zamelaar, zoo in zijn nopjes met de gele-
genheid om zijn collectie en eventueel zijn
wijsheid te laten zien en te luchten, dat
andere overwegingen niet telden.
George en Mr. Todd gingen op hun
Thans is de zaak bijgelegd, doordat het hals
snoer, waa van de waarde op 960.000 gulden
wordt geraamd, aan de eigenares is terugge-
geven, die daarvoor den kooper gedeeltelijk
heeft schadeloos gesteld. (Hbl.)
EEN HUWELIJKSSCHANDAAL.
Verleden week heeft te Olmutz hij een
huwelijksfeest een opzienbarend schandaal
plaats gehad.
De heer Franz Polednik, naar men geloofde
een rijk industrieel uit Duifschland, trouwde
met een rijke weduwe in Olmutz. Aan het hu
welijksfeest werden geen kosten gespaard.
Teen 's avonds het jonggetrouwde paar met
zijn gast.n aan een schitterend souper zat,
werd plotseling de deur opengeworpen door
een opgewenden vrouw, die op den bruidegom
losstormde en hem een P9.ar klinkende oor-
vegen gaf. Er ontstond een geweldig tumult,
waaraan de politie een einde maakte door den
biuidegom mee naar het bureau te nemen.
De aldus te elfder ure verschenen gast bleek
een vrouw uit Praag te zijn, waarmede Poled
nik in intieme relatie had gestaan en die hem
groote bedragen had geleend. Het toppunt van
zijn onbeschaamdheid was, dat hij korten tijd
geleden zijn vriendin uit Olmutz had geseind,
dat hij een o-geluk met zijn auto had gehad
en nu verpleegd werd te Olmutz, zoodat hij
haar verzocht een aanzienlijke som geld te
zenden. Met haar geld had hij de onkosten
van zijn huwelijksfeest betaald. Zijn vriendin
echter was naar Olmutz gekomen om hem zelf
te verplegen; aldaar aangekomen, vond zij de
stad geheel vervuld van de schitterende hu-
welijksfeesten, welke zij betaald had!
RUSSISCH „VUUR" GEWEERD.
Korten tijd geleden, zoo vemeemt Aneta, is
eT door enkele fabrikanten van Russische lu-
cifers een poging gedaan, om het product in
Australie aan de markt te brengen. Men be
gon met een „proefzending" van 1100 kisten.
De poging mislukte, omdat de Australische
regeering de invoerrechten op buitenlandsche
lucifers met een paar honderd procent had.
verhoogd, zoodat er tegen het eigen product
in Australie niet te concurreeren viel. Na
deze mislukking werd door den importeur in
Australie, die volkomen te goeder trouw han-
delde, nagegaan, of het fabrikaat misschien in
Ngderlandsch-Indie afzetgebied zou kunnen
vinden. i
Men had er echter niet op gerekend, dat de
overheid in Indie op deze invoering absoluut
niet gesteld is, zooals men in het algemeen
ook in het buitenland niet gesteld is op den
invoer van Russische artikelen, die een een-
voudig middel zouden kunnen zijn voor com-
munistische propaganda. Met lucifers is dit
zeker het geval, zooals trouwens reeds geble
ken is, in China bijvoorbeeld. Zoo heeft zich
het feit voorgedaan, dat een gezagvoerder
van een der China-Singapore-booten, in een
nieuw doosje Russische lucifers, een minia-
tuur pamflet vond, in Chineesche karakters
gedrukt, en inhoudende propaganda voor de
communistische zaak.
Het zou natuurlijk ondoenlijk zijn om bij
invoer van een bezending Russische lucifers,
zich volledig van den inhoud van alle doosjes
te overtuigen. De van verschillende fabrieken
in Rusland afkomstige doosjes lucifers zijn
voorzien van in rood en zwart gedrukte eti-
ketten met de duidelijke vermelding: made
in Russia.
Er is reeds eerder een poging gedaan om
Russische lucifers in Indie in den handel te
brengen, n.l. in Bengkoelen. De importeurs-
firma echter, die de partij toegezonden kreeg,
weigerde uit eigen beweging de zending, zoo
dat de toeleg mislukte.
EEN ESPERANTO-HUWELIJK.
Te Skalitz, Tsjecho-Slowakije, is een dezer
dagen het huwelijk voltrokken tusschen den
Tsjechischen bouwmeester Robert Jochmann
en de Bulgaarsche jongedochter Dofinka Spas-
sow, uit Sofia. Het m. rkwaardige van het
huwelrk was, dat alle deelnemers aan de
pleehtigheid. met inbegrip van den geestelijke,
zich uitsluitend bedlenden van de Esperanto-
taal. De bruLegom had zijn bruid een jaar
ge eden door briefwisseling in het Esperanto
leeren kennen.
De crimineele politie te Berlijn arresteerde
graaf Eberhard von Konigsdorf, den zoon van
den oud-politie-president van Kassel, en zijn
vrouw, wegens oplichting op groote schaal,
gepleegd sedert 1927.
Het reeds bejaarde echtpaar de man is
65 j ar oud huurde kamers bij oude, rijke
dames in het westen van. Berlijn, van wier
afwezigheid dan gebruik werd gemaakt om
ta e zi ver, tapijten, enz. naar een bank van
j leening te brengen, Boveridien weigerden zij
karr.eihuur te betalen. Tot dusver konden vijf
dergelijke gevallen van oplichting worden aan-
getoend. Voorts is gebleken, dat talrijke kleine
w nkeliers, d'e het echtpaar geld hadden ge
leend, zijn benadeeld.
EEN PAASCHtTITSTAPJE DOOR DE
LUCHT.
Te°-en Goeden Vrijdag zullen 20 eigenaars
van lichte vliegtu-'gen met hun toestellen uit
Engeland vertrekken voor een vacantievlieg-
tocht van tien dagen bpven het vasteland.
Men denkt 3000 mijl te zullen afleggen.
Vljfentwintig menschen zullen eraan deel-
nemen, ender w'e zes vroifwsn. Een van de
deelnemers is Gordon Self ridge Jr. Een vlieg-
tu g m~t reserve-onderdeelen zal het gezel-
schap b gelsiden.
Elke dag zal men drie uur vliegen.
Be luch reizigers nemen weinig kleeren mee,
maar hebben maatregelen getroffen om hun
een vliegtuig met schoon ondergoed na te
z:nden.
De Berlijnsche rechtbank heeft den arbei
der Ju ius Schroeder, die, zooals indertijd
reeds gemeld, te zamen met zijn vrouw zijn
d iejarig dochtertje zoo zwaar mishandeld
J heeft, dat de kleine aan de gevolgen overleed,
I tot drie jaar tuchthuis en vier jaar eerver-
l:es veroordeeld. De ontaarde moeder, die nog
j beestachtiger is opgetreden aan haar man,
werd vercordesld tot vier jaar tuchthuis en
vijf jaar eerverlies. Het klndje, dat ten ge-
v lge van een ziekte nog niet zindelijk was,
I werd om deze reden voortdurend door beide
oude s g ranseld. Torn het ten gevolge van
j nog wreeder pijnigingen overleden was, ver-
toonde het l'jkje talrijke kneuzingen, waaruit
e'e schuld der ouders duidelrjk bleek, hetgeen
thans tot hun veroordeeling heeft geleid.
HET BEDORVEN BERENVLEESCH.
Naar aanleiding van het feit, dat ongeveer
vijftig personen te Stuttgart zijn ziek gewor-
de i en eenige personen zrjn gestorven na het
nutti_en van berenvleesch, heeft de veearts
van den Berlijnschen Dierentien, een verkla-
rirg afgelegd, waarin hij erop wees, dat bet
wel een g oote zeldzaamheid is, dat in
Duitschland of in andere landen een beer tri-
ch nen heeft. In de praktijk van den Dieren-
tuin heeft men bij gestorven beren nog nim-
rrer bjj ond rzeek zulk een geval geconsta-
tee.d. Beren in den dierentuin worden niet
hurken zitten en staarden elkaar aan.
Deze openbaring was zoo verbluffend on-
[ekomen, dat ze het nog niet
verwacnt at
konden qelooven! Ze troostten zich met
>pei
:ht
de gedachte, dat er misschien van een ver-
gissing sprake was; wie weet, had Sir
John het niet bij het rechte eind
Maar er was geen sprake van een ver-
gissing en evenmin had Sir John het niet
bij het rechte eind. Na een minuut of vijf
kwam hij met een kleine doos naar het
tafeltje bij het raam terug en noodigde
hen door een gebaar uit om zijn exempla-
ren te komen bewonderen, om de imita-
ties met de „echte" te komen vergelijken.
Zwijgend zochten ze de rest van hun
pseudo-schat bij elkaar; zwijgend voldeden
ze aan zijn verzoek. Op het eerste ge-
zicht was er geen verschil tusschen de ju
weelen van hun gastheer, en die, waar-
voor ze een honderd vijftig kilometer ge-
tuft en zooveel geriskeerd en doorgestaan
hadden, te bespeuren. Maar naar mate
Sir John hun meer vertelde, begon het tot
hen door te dringen. dat hij de waarheid
gesproken had. Ondcr zijn duidelijke
voorlichting werden de fouten in hun
„steenen" benauwend duidelijk zichtbaay
en lanazamerhand raakten ze ervan over-
tuigd dat hun juweelen stonden als water
tot wijn of als kaarslicht tot het licht van
de zon. Naast de collectie Croyde toon-
den de schatten van Guayacuador zoo
minderwaardig, zoo absoluut „klater-
goud", dat Mr. Todd en George, toen Sir
John's miniatuurlezing ten einde liep, zich
verbaasd en diep ongelukkig stonden af te
vraqen, hoe ze toch zoo stom geweest
hadden kunnen zijn, om die waardelooze
prullen voor echte juweelen aan te zien.
George was de eerste, die het gebruik
van zijn spraakvermogen weer terug
kreeg. En toen bracht hij de gedachte
onder woorden, die in hun beider hoofd
toen ze weer tot geregeld denken in staat
waren, gelijktijdig opgekomen was.
,,Enne... wat denkt u dat deze waard
zijn?"
Sir John woog de „steenen" in zijn
hand, bekeek ze van alle kanten, draaide
ze een, twee maal om.
,,Een veertig of vijftig pond, denk ik".
„Per stuk?" informeerde Mr. Todd met
een trillende onderlip.
,,Nee, dat geloof ik niet", gaf Sir John,
met een glimlach om die dwaze veronder-
stelling ten antwoord. ,,Waarom? Wilt
u ze verkoopen?" Bij die vraag keek hij
op en zag nu voor het eerst de eigenaar-
dige uitdrukking op de gezichten van zijn
gasten. ,,Maar hoor eens hier... u wist
toch zeker dat het imitaties waren? Ik be-
doel..."
„0javiel George hem haastig in
de rede. „We wisten het".
„Zoo is 't," stemde Mr. Todd met een
holle stem in. „We wisten het".
Sir John keek gerustaesteld.
,,Dan is het in orde. Ik was een oogen-
blik bangWel, wat is er Sanders?"
.Hopjoy om u te spreken, Sir John".
Sir John knikte en stond op.
,,Goed. Een oogenblik heeren. Mijn
koddebeier is er, zeker om me te vertellen
dat al mijn voaels vannacht gesuccom-
beerd zijn. 't is maar een quaestie van
enkele minuten. Schenk u zelf ondertus-
schen nog eens in. Hier zijn je juweelen,
jongmensch". Bij die laatste woorden
liet hij de bewuste diamanten en smarag
den als een klein wit-en-groen stroompje
in de krachtelooze hand van George
glijden, borg zijn collectie in de safe weg
en qing de kamer uit.
Een halve minuut lang bleef het benau
wend stil. Dan steunde Mr. Todd zwak-
jes en liet zich in zijn stoel achterover
vallen.
1 gevoed met varkensvleesch. Bij Hagenbeck
zijn echter geruimen tijd geleden plotseling
zeven ijsberen gestorven; bij onderzoek kon
de aanwezigheid van trichinen worden vast-
gesteld. Verder bleek, dat de dieien besmette
ratten hadden gegeten. Waarschijnlijk heeft
zich in het geval te Stuttgart iets dergelijks
voorgedaan. Wederom is gebleken, hoe drin-
gend noodzakelijk het is alle vleesch te onder-
zoeken alvorens het voor consumptie wordt
beschikbaar gesteld.
HET MILDE O. M. EN DE STRENGE
VERDEDIGER.
Een buitengewoon gevalletje, waarin de
officier en verdediger, als het ware de rollen
verwisseld hadden, heeft zich afgespeeld voor
de Sehepenrechtbank Berlijn-midden. Terecht
stond de reeds vaak gestrafte koopman Do-
brin, wegens het afleggen van een valschen
eed, verduistering en bedrog. De beklaagde,
die tot dusver ontkend had, legde een vol-
ledige bekentenis af en de officier was mild
en eischte slechts vier maanden gevangenis-
straf. Toen stond de verdediger op en deed
den officier scherpe verwijten wegens zijn
mild requisitoir. De beklaagde had niet zoo
als de officier meende de waarheid gezegd, om
door zijn bekentenis de zaak te vergemakke-
lijken, maar had er een bepaald doel mee: Hij
wilde een hoogere straf hebben. In Beieren
is hij n.l. tot 15 maanden tuchthuisstraf ver
oordeeld en hij zou liever zijn straf in Pruisen
afzitten, omdat hij vreest als Berlijnsche Jood
in een Beiersche strafinrichting slecht be-
handeld te zullen worden. Daarom wenschte
hij een zoo hoog mogelijke straf, om daardoor
in een Pruisische gevangenis te komen. De
rechtbank kan dit ook heel goed doen, zei de
advocaat. De beklaagde is een geraffineerde
bedrieger en zijn wanaaden verdienen heele-
maal niet mild te beoordeeld te worden. Als
de rechtbank hem enkel maar vier maanden
geeft, is dat veel te weinig. Voor elk geval
verdient hij minstens acht maanden.
Voorzitter: Dat is de wereld net op haar
kop gezet. De officier is voor mildheid en de
straf zou beklaagde ook niets helpen, want
hij moet daar in de gevangenis, waar de hoog-
ste straf tegen hem is uitgesproken
Verdediger: Ja, hij moet hier een zwaardere
straf krijgen.
Voorzitter: Dus u wilt ook tuchthuis
vragen
ECHTE FRIESCHE
20-50ct. perons
HET
Alvorens elders te koopen, vrage men
eerst prijs bij
TER NEUZEN.
(Ingez. Med.)
,,Gommenikkie" zei hij. ,,Geef me een
liter van die whisky, jong, en gauw
wat..."
Met de bewegingen van iemand, die
een flinke dosis morfine ,,in" heeft, be-
reidde George een hartversterking voor
zijn metgezel en daarna een voor zich zelf.
Toen deze op hun plaats van bestemming
waren aangekomen, gingen ze ieder in een
stoel zitten en keken elkaar met begrafe-
nis-gezichten aan.
,,Da's een verduveld mooie boel, zeg",
zei Mr. Todd. „Gomminnee, ik voel me
der heelemaal slap van".
,,Ik kan het nog niet gelooven", zei
George, ,,'t Is gewoonweg onmogelijk!"
,,En toch is 't zoo, als je 't mij vraagt,
jong! Die ouwe heer weet, waar-ie't over
heb... Trouwens, je heb zelf 't verschil
tusschen die van ons en die van hem ge-
zien. Maar aan den anderen kant begrijp
ik diaar niet, hoe "t imitaasjes kunnen zijn.
Als
,,'t Zal voor Carmencita allerberoerdst
zijn", zei George op een manier, of hij in
zichzelf sprak.
Mr. Todd knikte neerslachtig.
,,Dat zal't zeker zijn. Jij zal 't er moete
vertelle, George. Ik durf't niet..."
„Na al die illusies, die ze zich van die
ellendige dingen gemaakt heeft", ging
George in een soort van perverse behoefte
om alles van den donkersten kant te be-
kijl<en voort, ,,dat ze haar vader ermee
zou kunnen redden, enzoovoorts, enzoo-
vodrts... zal dit een slag voor haar zijn,
die ze niet gauw te boven zal komen
Neeik vertel't haar niet!U zult
't moeten doen".
Mr. Todd maakte allerlei gebaren, die
ziin geprononceerden onwil om een derge-
lijk luguber karweitje op zich te nemen, te
kennen moesten geven.
„Nee, ik doe't niet. Ik mag dat meisje
(Ingez. Meu.
mEsaeEs^ssexxT'aass.
Onder algemeene vroolrjkheid verklaardo
de verdediger daarop, dat beklaagde een hoo
gere straf wild dan de in Beieren tegen hem
uitgesproken tuchthuisstraf. Daar moesten
de andere straffen die vroeger in Berlijn tegen
hem waren uitgesproken, dan maar bij wor
den geteld.
Bij de mededeeling van het vonnis ver
klaarde de voorzitter, dat de rechtbank geen
aanleiding vond om zich bij deze redeneering
aan te sluiten. Ze had recht te spreken, en
voor de misdaad een passende straf te vin
den. Deze straf was zes maanden gevange
nis. Niet meer maar ook niet minder had da
beklaagde verdiend.
Sinds onheuglijke tijden roept in de Moham-
medaansche wereld tweemaal daags, de muez
zin van den toren van de moskee de geloovi-
gen tot het gebed met de woorden: „Er is
geen God dan Allah en Mohammed is zijn
profeet". De groote reformator van Turkije,
Kemal Pascha, wil nu ook den bijl in dit oude
geloofsgebruik zetten en als plaatsvervanger
van de muezzin heeft hij de radio gekozen.
Er zullen op alle moskeeen groote luidspre-
kers worden gezet, die van ddn zendstation
uit zullen worden bediend.
Deze maatregel zal een groote besparing
geven, daar de verschillende gemeenten nu de
„roepers tot het gebed" niet meer voor hun
diensten behoeven te beloonen. In het geheel#
land zullen hier door millioenen worden be-
spaard. Maar met de traditie Is gebroken en
het plechtige moment zal veel van zijn be-
koring hebben verloren.
De Berlijnsche politie tracht een raadsel-
achtige zaik op te helderen. Een 57jarige
vrcuw Nocker was Zaterdag met haar 23jarige
dochter, die te Neudorf in het district Bees-
kow-Storkow woont, naar Berlijn gekomen om
de bruiloft van de jongste dochter van vrouw
Nocker bij te wonen. Moeder en dochter stap-
ten af in een pension te Neukoln. Vrouw
Nocker bracht den Zaterdagavond met haar
twee dochters en haar toekomstigen schoon-
zoon door. Het heele gezelschap was uiterst
gocd geluimd. Om negen uur 's avonds gingen
vrouw Nocker en haar oudste dochter naar
haar kamer te Neukoln terug. Toen nu Zon-
dag'ochtend de schoonzoon daar kwam klopte
hij tevergeefs op de kamerdeur. Hij waar-
sohuwde de po'itie. Agenten die de deur open-
braken, vondan vrouw Nocker dood in haar
ted liggen, haar dochter leefde nog, maar
overleed tijdens het transport naar het ziekenr-
huis. Twee geneesheeren slaagden er niet in
de oorzaak van het overlijden vast te stellen.
Een misdaad is niet gepleegd en ook van zelf-
moord kan geen sprake zijn. De gaskraan In
het vertrek was goed dicht en de kachel was
geheel uitgebrand zoodat de vrouwen ook met
door gas of kolendamp om bet leven kunnen
zijn gekomen. De twee lijken zijn in beslag
genomen.
te graaqik kan haar niet zoo ies aan-
doen. Maar jij
„Wel... ik... ik mag haar ook graag",
zei George scherp.
Op het vellemaansgezicht van Mr.
Todd, voor wien het psychisch onmogelijk
was, om langer dan vijf minuten terneer-
geslagen te blijven, verscheen bij die
woorden een oolnke grijns.
..Natuurlijk. Ik heb al een poos mee-
nen te merken, da-je niet bepaald het land
an der hadDan mosten we der maar
om opgooien, wat!"
George sprong met een luidruchtig
wanhoopsgekreun uit zijn stoel op en be
gon de kamer gejaagd op en neer te loo
pen. En ondertusschen trok hij zich de
haren uit het hoofd, of beter gaf hij een
zeer behoorlijke imitatie van die mythische
manier van wanhoop-uiten en hield een
onsamenhangnden gemompelden mono-
loog.
„\Vaarom heeft Milligan haar ermee
hierheen gestuurd... als die lamme dingen
imitaties zijn? Of wist hij niet dat het
imitaties waren? Of zijn ze misschien
veranderd sindsdien? Nee, dat's onmoge
lijk... O, verdorie... wat komt dat er
eigenlijk op aan... Het zijn imitaties en
wij mogen haar dat prettige nieuws ver
tellen". Hij stak zijn hand met een woe-
dend gebaar in zijn zak, vischte de ver-
zameling waardelooze steenen eruit en
bekeek ze met onverholen antipathie. ,,En
dan te denken" ging hij bitter voort, „dat
ik daarvoor aan het zakkenrollen ben ge
weest, ingebroken heb, in een regenton
heb gezeten, gearresteerd ben wegens
stroopen, een politie-agent te lijf gegaan
ben en in een vrachtauto opgesloten heb
gezeten... voor dat, voor een handvol
imitaties ter waarde van veertig pond!...
O, verduiveld waarom heb ik nu geen
tienduizend pond?" (Wordt vervolgd.)
