ALGEMEEN NIEUWS- C.N APVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Eerste Blad.
Oe dolende Juweeler,
No. 8489.
WOENSDAG 12 FEBRUARI 1930.
70e Jaargang
IBINNENLAND.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
^OOK&lfS
43)
HYPOTHEEKRECHT.
Mr. Todd was evenmin optimistisch
gestemd. Afgezien van zijn sympathie
voor Carmencita, waardoor hij haar te
leurstelling meevoelde, had het wachten
den vorigen avond op George zijn ischias-
zenuw de gelegenheid gegeven te toonen
wat zij kon, hetgeen genoemde zenuw tot
zijn groot verdriet sindsdien energisch
was blijven doen. Vandaar, dat zijn
handigheid, om lichtpuntjes te ontdek-
ken, zich niet zoo duidelijk demonstreerde
als anders.
Dubbel is het genoi rael
Wybert-tabletten, de
is tegen ontsteking tw-
veiligd, de adent zuiver*
-jr- -- v. -
A BONNEMKNTSFRIJSBinnen Ter Ngnzet, 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post f 1,80 per 3 maanden Bil vcor uitbetaling fr. per post 6,60 per jaar
Poor Belgie en Amerika 2,25, overige lan den /2,60 per 3 maanden fr. per post
iUxmnetnenten voor Pet puiten land alleen oy vr/oruitbetaline.
t tgeefaterFlrma P. 4. VAN DE 8ANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer /0,2ft
Grootere' letters en clichCa wor den naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bo regelabonnement te gen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrt)gbaar Is. Inzending van advertentien liefst Sen dag voor de ultgave-
DIT BLAD VERSCHMNT IEIIEREN MA ANDAG-, WOENSDAG- en VRMDAGAVONX
LIJST VAN EIGENAARS
EN BEHKERDEKS VAN PAARDEN.
De Burgemeester van TER NEUZEN
maakt bekend, dat gedurende de maand
Februari op de gemeente-secretarie voor een
leder ter inzageis nedergelegd de alpbabe-
tlsche lrjist, bevattende de namen der in die
gemeente metterwoon gevestigde eigenaars
of beheerders van een of meer paarden, be-
■temd om ter vordering te worden aange-
boden, opgemaakt ingevolge het bepaalde brj
artikel 17 van het InkwartierragSbesluit.
Ter Neuzen, 10 Februari 1930.
De Burgemeester voomoemd,
J. HUIZINGA.
DIENSTPLICHT.
Uitspraak inzake vrijstelUng.
De Burgemeester van TER NEUZEN,
brengt ter algemeene kennis, dat een uit
spraak op aanvrage om vrystelling van den
Dienstplicht, welke uitspraak is gedagtee-
kend 10 Februari 1930, ter Secretarie deser
gemeente, voor een ieder ter inzage is neder
gelegd.
Tegen deze uitspraak kan binnen tien
tagen na den dag van deze bekendmaking in
keroep worden gekomen.
A. door den ingeschrevene wien de uitspraak
geldt of door diens wettigen vertegen-
woordiger;
B. door elk der overige voor deze gemeente
voor dezelfde lichting ingeschreven per-
sonen of door hunne wettige vertegen-
woordigers.
Het verzoekschrift moet met redenen om-
ideed zijn. Het behoeft niet gezegeld te zijn.
Het moet worden gericht aan de Koningin,
Aoch worden ingediend bij den Burgemeester,
ter Secretarie dezer gemeente.
De Burgemeester zorgt voor de doorzen-
4ing. Voor zooveel betreft uitspraken door
Cedeputeerde Staten gedaan, kan bovendien
de Commissaris der Koningin, binnen den-
celfden termrjn bij de Koningin in beroep
komen.
Ter Neuzen, den 12 Februari 1930.
De Burgemeester voomoemd,
J. HUIZINGA.
TWEEDE KAMEB.
Vergadering vein Dinsdag.
Brj den aanvang van de vergadering wijdt
de Voorzitter eenige woorden aan de nage-
dachtenis van wijlen Mr. Sannes, die 16 jaren
lid der Kamer was en die midden in zijn
edelen strijd voor de leniging van de nooden
der sociaal-behoeftigen is gevallen.
Minister De Graaff sluit zich namens de
regeering daarbij aan.
Het in de vacatiure-Sannes benoemde lid
De Boer wordt daama geinstalleerd.
De heer De Visser (comm.) dringt aan op
het houden van zijn interpellatie inzake de
Indisdhe arrestaties.
De Voorzitter acht daartoe geen reden aan-
door
K. R.NG. BROWNE
Vervolg.
wezig vlak voor de behandeling van de In-
dische begrooting.
Het voorstel van den heer De Visser, om
de interpellatie aan de agenda toe te voegen
wordt niet ondersteund.
Aan de orde komt de Surlnaamsche be
grooting.
De heer Van Kempen (lib.) constateert, dat
het met de industrie in Suriname bergaf-
waarts gaat; alleen debauxiet-industrie gaat
goed vooruit, al meent spreker, dat de belas-
tingen daarom niet moeten worden verhoogd.
Het groot-kapitaal moet zich meer voor dit
gewest gaan interesseeren; daarom moet men
ondememingsgeest niet hiinderen met fiscale
en administratieve maatregelen.
De heer Van Boetzelaar v. Dubbeldam
(c.h.) acht de terughouding van het groot-
kapitaal ten Opzichte van Suriname een natio-
nalen misslag. Slechts langzame opbouw is
mogelijk; vandaar dat de Minister geen
grootsch plan aanvaardt.
De heer IJzerman (s.d.) wijst er op, dat de
toestand van Suriname armoedig is. Spreker
betreurt het, dat de Minister van een alge-
meen plan niets weten wil en dringt opnieuw
aan op een onderzoek inzake de levensvat-
baarheid van een gemengd of gouvemements-
grootbedrijf.
wettelijke REGELING van HET
Verschenen is het door de Staatseommissie
voor de Nederlandsche Burgerlyke wetgeving
samengesteld outwerp tot herziening van de
wettelijke regeling van het hypotheekreeht.
De leemten, zijn kort omschreven, de vol-
gende: lo. de onvoldoende bescherming van
den hypotheekhouder tegen voor hem schade-
lijke handeiingen van den verhuurder van het
verhypothekeerde goed; 2o. het ontbreken van
een regeling, welke de hypotheekhouder be-
schermt tegen de gevolgen van het vestigen
van zakelyke rechten op zijn onderpand na de
vestiging van zijn hypotheekreeht; 3o. de ge-
brekkige wijze van te gelde maken van het
onderpand, te weten, voor wat betreft den
eersten hypotheekhouder, door verkoop
„krachtens een onherroepelijke volmacht",
voor wat betreft de verdere hypotheekhouders
door verkoop na executoriaal beslag; 4o. de
onvoldoende regeling der zuivering.
De eerstgenoemde beide leemten leiden
hoofdzakelijk tot een waardevermindering
van het onderpand reeds v66r de executie. De
laatste beide zijn oorzaak, dat bij verkoop ten
verzoeke van een hypotheekhouder de op-
brengst veelal beneden het normale blijft.
Op het stuk van de gevolgen van latere ves
tiging van zakelijke rechten heerscht onder de
bestaande wet, die dienaangaande niets be-
paait, rechtsonzekerheid. Daartoe is by dit
ontwerp het ontwerp het belang van den
hypothecairen schuldeischer beschermd en
omschreven.
Inzake de uitwinning: De nieuwe regeling
moet geheel breken met de belastingsgedachte
en moet ervan uitgaan, dat de hypotheekhou
der, gelijk thans reeds de pandhouder, ver-
koopt krachtens een eigen, aan zijn zakelijk
recht verknochte bevoegdheid. Dit wordt
trouwens algemeen 00k in alle reeds ver
schenen wetsontwerpen erkend. Gelrjke
bevoegdheid moet worden toegekend aan
tweede en lagere hypotheekhouders. Daar-
tegen kan geen bezwaar bestaan, indien den
eersten hypotheekhouder, 00k in het nieuwe
systeem, het recht van overneming wordt toe
gekend.
Wat betreft de onder 4o gencemde leemte,
aan de bezwaren tegen de bestaande regeling
wordt tegemoet gekomen door de volgende
regeling: de kooper zal, indien er meer hypo-
theken of beslagen op het goed rusten, den
1 koopprijs op de griffie moeten betalen, waar-
op de voorzitter van de rechtbank, zoodra hij
door den griffier van die betaiing in kennis is
gesteld, de doorhaling zal bevelen van alle,
v66r de levering op het goed gevestigde, hypo-
theken of gelegde beslagen. De griffier zal
het ontvangen bedrag moeten overbrengen in
de consignatiekas. Is de rangregeling pro
cedure afgeloopen, dan zal de rechte-commis-
saris aan de daartoe gerechtigden aanwijzin-
gen afgeven op de consignatiekas, welke daar-
op tot uitbreiding overgaat.
Op dezen algemeenen gang van zaken laat
het ontwerp echter een uitzondering toe voor
het geval de eerste hypotheekhouder het goed
heeft uitgewonnen. Bepalingen zijn dan vast-
gesteld voor betaiing door den kooper. De
toelichting bevat omtrent de wijze van beta-
ling c.a. verder uitvoerige beschouwingen.
Hij glimlachte den verbaasden dienaar
der wet bemoedigend toe en wandelde
gracielijk weg. Maar even voorbij de
eerste bocht in den weg bleef hij staan,
keek om zich heen en schoof vlug achter
een boom, van uit welke schuilplaats hij
zijn kostbaas kon observeeren en kon zien,
welken loop de zaak verder nam.
Hij behoefde niet lang te wachten. Nog
een halve minuut lang ging veldwachter
Turtle voort met zich achter de ooren te
krabben en den bewusten zakdoek te be-
staren. Dan kwam er opeens beweging
in hem. Hij keerde zich om, sjokte het
huisje binnen, bleef een minuut of vijf
onzichtbaar en verscheen dan. weer in
groot tenue. Het volgende oogenblik
zag Fanshawe-Smith de omvanarijke
donkerblauwe figuur in een sukkeldrafje
den weg naar het ,,Wapen van Croyde"
afloopen. Hij glimlachte tevreden, kwam
uit zijn schuilplaats te voorschijn, en wan
delde op/zijn gemak denzelfden kant op.
Op de bank voor het „Wapen van
Croyde'' zaten George en Mr. Todd.
Ze waren niet bepaald in een rooskleu-
rige stemming. Vooral George was tien-
tallen meters diep in den put, in hoofd-
zaak door het fiasco van den vorigen
avond. En toch had Carmencita het niet
zwaar opgenomen, ze had George van
alle schuld vrijgesproken, hem bedankt
voor de moedige poging, door hem in het
werk gesteld en hem getroost met de ver-
zekering, dat hun zaak er niet slechter
op geworden was. Maar dienzelfden
morgen was ze alleen gaan wandelen om
na te denken, had ze gezegd en
George had haar niet durven voorstellen
om met haar mede te gaan. Het droevige
figuur dat hij als dolende ridder of cava
lier sans peur et reproche geslagen had,
drukte hem zoo, dat hij het liefst ergens
in een hoi gekropen was en daar was
blijven liggen. George Merriweather
Ashburnham Carr bekeek het leven op
dien mooien zomerschen morgen door een
somber-gekleurden bril.
Op een gegeven oogenblik hoorden
deze twee in zak en assche zittende cava
liers van Carmencita het geluid van
zware voetstappen. Twee tellen later
kwam de indrukwekkende figuur van den
veldwachter Turtle statig den hoek om-
zeilen en ging op een meter afstand van
hen voor anker.
,,0, zoo!" zei veldwachter Turtle
zwaarwichtig.
,,Ook zoo", gaf George niet bepaald
vriendelijk ten antwoord. Maar die on-
vriendelijkheid was een pose, die n klein
gevoel van onrust moest verbergen. Bij
zijn eerste en laatste ontmoeting met
dezen hoogwaardigheidsbekleeder der
wet had hij niet bepaald een schitterend
figuur geslagen en hoe minder of korter
LANDBOUWPROEFVELDEN.
De Minister van Binnenlandsche Zaken en
Landbouw heeft een regelingscommissie in-
gesteld voor het landbouwproefveldwezen.
Tot lid en voorzitter dezer commissie is be-
noemd de heer ir. W. C. van der Meer, rijks-
landbouwconsulent te Hengelo, tot lid o.a. de
heer ir. C. G. P. Stevens, rijkslandbouwcon-
sulent te Goes.
DE CONTRoLE OP EIEREN.
Naar het ,,Ned. Weekblad voor Kruide-
nierswaren" meldt, wordt er momenteel in de
regeeringsbureaux met voortvarendheid ge-
werkt aan de samenstelling van een algemee
nen maatregel van bestuur, regelende de con-
trole op eieren, van de Landbouwuitvoerwet.
Zoodra het concept gereed is, zullen alle
georganiseerde groepen, welke belang bij
dezen maatregel hebben, tot een bespreking
worden uitgenoodigd.
Behoudens onvoorziene omstandigheden,
kan deze byeenkomst reeds vrij spoedig
tegemoet worden gezien.
DE PAPEGAAIEN ZIEKTE.
De voorzitter van den Gezondheidsraad
meldt:
Het tegelijkertijd ve .rkomen van gevallen
van een ziekte, genaamd Psittacosis, die van
papegaaien op den mensch kan worden over-
gebracht, in Engeland, Duitschland en elders,
heeft overal de aandacht getrokken, ofschoon
er reeds vroeger enkele kieine epidemieu be
kend gemaakt werden, zoo in 1892 in Frank-
ryk en in 1897 in Italie.
Nu bij den mensch het aantal ziektegeval-
len in het buitenland grooter schynt te wor
den, is het geraden een waarschuwing tot hei
publiek te richten, al zijn wij in Nederiand
nog gespaard gebleven. Voor noodelooze on-
gerustheid is er geen reden, maar toch dient
er op gewezen te worden, dat het raadzaa
is voorzichtig te zijn.
De ziekte doet zich bij papegaaien voor in
hoofdzaak als een darm-aandoening! Bij den
mensch zijn het vooral de luchtwegen, die
aangetast worden en dit vaak op ernstige
wijze.
Besmettelyk zijn in hoofdzaak de uitwerpse-
len van den papegaai, zoodat de kiemen va
de ziekte in de kooien aanwezig zijn, maar
00k op het lichaam van het dier, vooral op zijn
veeren en zijn pooten, dit als gevolg van ver-
ontreiniging.
Het feit, dat de ziekte in den eersten tijd
niet werd herkend, zal er zeker veel toe bij-
gedragen hebben om de verspreiding der be-
smetting te bevorderen.
De aandoening heerscht op het oogenblik
onder de papegaaien in Zuid-Amerikaansche
hij den man te zien kreeg, hoe aange-
namer het hem was.
De genoemde hoogwaardigheidsbeklee
der blies zijn snor op en keek den ver-
dachte nadenkend aan. Ten eerste had
hij een soortgelijk geval nog nooit bij de
hand gehad en dus was hem er alles aan
gelegen, om het tot een goed einde te
brengen. En ten tweede vertegenwoor-
digde George een nieuw type misdadiger
en dus voelde hij zich wat onzeker. Maar
dan schoot het hem te binnen, dat uiter-
lijke achtenswaardigheid niet noodzake-
lijk behoeft samen te gaan met innerlijke
deugd en dat de houding van het jong-
mensch in quaestie den laatsten keer, op
zijn zachtst gesproken, eigenaardig was
geweest. Dus schraapte hij zijn keel en
trok ten aanval. Met een dikken rooden
wijsvinger in een beschuldigend gebaar
op de borst van George gericht, vroeg hij
streng:
,,Heet u Carr?"
landen, vooral in Brazilie en Argentinie. De
epidemie schijnt in het midden van 1929 in het
laatstgenoemd land ontstaan te zijn. Zij kan
zich van dier op dier verspreiden.
Wat nu het gevaar betreft, het is eenvoudig
zich tegen besmetting te beschermen.
Het in nauwe aanraking komen met huis-
dieren, zooals dit al te vaak de gewoonte is,
moet ten alien tijde ernstig afgeraden worden,
niet alleen omdat het niet zindelijk is, maar
vooral omdat tal van ziekten, waaronder 00k
de ziekte, die hier bedoeld wordt, op dezo
wijze op den mensch kunnen worden overge
bracht. Velen hebben de gewoonte de pape
gaaien op hun hand te nemen, of hun suiker
of nootjes uit den mond te laten pikken. Voor
al dit laatste moet meer nog dan onder ge-
wone omstandigheden nagelaten worden.
Onnoodig te zeggen, dat zij die papegaaien
sinds eenigen tijd hebben, niet bevreesd be-
hoeven te zijn, dat die dieren ziek zouden
wezen, althans niet als zij nimmer met andere
kort geleden ingevoerde in aanraking zijn ge
weest.
Hoe het 00k zij, het is met klem aan te
raden op het oogenblik geen papegaaien aan
te schaffen of als geschenk aan te nemen.
Dit geldt op het oogenblik voomamelijk
voor Zuid-Amerikaansche papegaaien.
Men zij dus op zijn hoede.
DE PAUS TEGEN DE VERVOLGING DER
RUSSISCHE KERKEN.
In een scherpen brief aan kardinaal Pompili
den vicarus-generaal van Rome, heeft de Paus
de v/andaden der Sowjets tegen de kerken
veroordeeld en bekend gemaakt dat hij op 19
Maart, op den dag van den heiligen Jozef, in
den St. Pieter een mis zal opdragen voor de
redding der geloovigen uit hun grooten nood. In
paus Pius XI heeft de wereld, schrijft de N.
R. Crt., een geestelijk machthebber die streeft
naar gerechtigheid en vrede en verzoening in
de wereld en zijn rondborstig pleidooi voor ge-
wetensvrijheid zal overal in de wereld weer-
klank vinden, waar men de gruwelijke vervol-
ging der geloovigen en hun instellingen in
Sowjet-Rusland van hooger hand afkeurt. Ook
elders is een protestbeweging ertegen reeds
gaande. Dr. Cosmo Lang, de aartsbissehop van
Canterberry, opende Vrijdag te Louden de
voorjaarszitting van de Kerkvergadering van
zijn kant met gebeden voor de Christenen die
de ,,folteringen van woeste vervolging door de
Sowjet-regeering te verduren hebben".
Vrijdag heeft Kerenski, de leider der Rus-
sische omwenteling in 1917, in een rede te
Oxford mede een aanklacht tegen de schrik-
barende vervolging verheven. Hij verzekerde
dat in Rusland officieel bekend was gemaakt
dat er in 1933 in het geheele gebied der
Sowjet-Unie geen kerk, geen synagoge, geen
moskee, geen bedehuis van welke gezindte
ook, meer over zou zijn. Hij noemde de be-
strijding der reactie van Stalin tegen den gods-
dienst een plicht van het geheele vrijheidlie-
vende Westen. De bolsjewiki hadden, zoo lang
zij hun dictatuur oefenen, nooit gewetensvrij-
heid gedoogd. Niet door liefde, maar door
meedoogenloozen haat wenschte het commu-
nisme van Lenin de menschheid te kne^hten
en het van de vrije gedachte en de vrijheid
van geweten te berooven.
De Paus heeft in zijn brief in het licht ge
steld dat men in de Sowjet-Unie de geloovigen
ook tot verzaking van hun godsdienst dwingt
door hen met inhouding van brood- en woon
kaarten te bedreigen. Het scherpe zwaard van
den honger wordt nu hoe langer hoe meer het
wapen van de Sowjet-autocraten. In een land
,Ja", zei George.
,Hee"
leeft u gisteren iets verloren?"
,,He", vroeg George verwonderd. ,,Of
ik iets verloren heb! Niet dat ik weet".
„Zoo! Benne de letters van uw naam
G. M. A. C?"
,,JaMaar wat
,,Zoo", zei veldwachter Turtle nog
eens, terwijl hij in zijn zak greep en met
een gebaar, dat een beroepsgoochelaar
eer aangedaan zou hebben, den zijden
zakdoek te voorschijn haalde. ,,Hoort dit
misschien van u
..Verroest... Ja!" riep George, zonder
zich een oogenblik te bedenken uit.
„Daar heb ik nou overal naar aezocht!
Waar heeft u 'emHij schrok en
hield opeens zijn mond. Want op dat
oogenblik herinnerde hij zich, dat hij den
bewusten zakdoek vlak voor den slag op
de slakropjes om zijn gewonden vinger
gewonden had en dat hij bij zijn terug-
ln origin, doozen a 45 en 65 els
(Ingez. Meft. i
»»n I'lmrrtse^i^ggEA:' •aaa^t
waar reeds zoo algemeen gebrek wordt ge
leden, is dit wapen zeker doeltreffend. Het is
nu al zoo ver gekomen, dat, naar Vrijdag vat
Kowno gemeld is, door den Raad van Votka-
commissarissen elf vleeschlooze dagen pef
maand voorgesehreven zrjn. Dit wil zeggen
voor de menschen die zich nog vleesch ktrnnen
veroorlooven en daartoe behoort de groote
massa zeker niet. Als reden voor den nieuwen
maatregel wordt gebrek aan slachtvee opge-
geven, maar er wordt natuurlijk niet bij ge
zegd dat dit gebrek aan de maatregelen van
hoogerhand te wijten is.
Toen de oorlog aan alle boeren met ten
minste drie stuks vee of hun tegenwaarde aan
gevogelte werd verklaard, was te voorzien da
de oncelukkige eigenaars van levende have
door tijdig slachten van hetsreen zij meer daw
twee beesten hadden, zouden zorgen dat zsj
niet als ..koelaki" van huis en hof verdreven
en hun bezittingen aan de collectivistische
boerenbedriiven toegevoegd werden. -A bramo-
witsj, een leider der Russische sociaal-demct-
cratisehe partij, heeft in een lezing te Ber-
lijn den toestand in zy'n vaderland een vot-
ledige oorlogvoering van de regeeriusr tegen
den boerenstand genoemd. Deze oorlogvoenng
dagteekent echter niet van het ionvcte dr^
conische besluti tot uitroeiing van de koelaki:
af. Zij was al eerder in andere vormen aan
den gang Prof. Auhagen, een Duitsch land-
bouwkundiee die te Moskou werk-aa-o is
weest heeft in Osteuropa verteld hoe t reed*
verleden jaar op het platteland toeging. Het
vermeende succes van de bolsjewiki met het
vormen van collectivistische boerdernen was,
naar liri uiteenzet.te. te verklaren uit een stei-
sel van schrikbewind. dat den bn— -een
andere keus liet dan zich bij deze orgamsat*
aan te sluiten. Ten einde meer srraan t-w,
te kriigen werd van de boeren een hoeveelhenS
koren opgeeischt, die in vele gevallen turn
p-ohppipn ongst te boven ging Tn het Sib°rfseh-e
district Slavgorod bhvoorbeeld, waar vele van
de uitgeweken Duitsche boeren vandaan kwa-
men, moesten twee boerderiien 3093 p"«I
koren (62 poed staat geliik met 1 ton) or*-
b-engen terwijl hun heele oogst maar 1SOB
poed bedroeg. Van 200 andere boerdernew
met een totale opbrengst van 25 000 poerf.
werd levering van 34 000 poed geeischt. TV1
boeren moesten het tekort met aankmn van
koren on de open markt aanvuPen. Blaven la
in g-pbreke de voorgesehreven hoeveelheid te
leveren. dan werd een boete in geld opgeleext
ten bedrage van vijfmaal de waarde van feet
tekort Konden zij niet betalen, dan werd aRes
verkocht. Zulk een executorial verkoon &e-
teekende voor de boeren den ondergang. In tie
Krim brachten bij een dergelijke verkoopfng
paarden en koeien zes stuivers en kipoen 2
stuivers op. Gebouwen die 12.000 tot 2A.ittiQ
gulden gekost hadden, gingen voor 24 tot 'SO
gulden van de hand. Men begrijpt nu ami
welke middelen het succes van de ((graan-
inzamelihg" bereikt is.
Geen wonder dat de sociaal-demociaat
Abramovitsj bij zulke aantasting van. Rws-
keer na zijn tweede inbraak-poging tot de
ontdekking gekomen was, dat hij zijn
verband verloren had. Alle kans dus,
dat die verschrikkelijke politie-agent de
geheele droevige historie wist en dat hij
nu gekomen was, om de scha, aan zijn
huis en hof berokkend, op den schuldige
te verhalen. George werd bleek om zijn
neus en kromp onder den blik van de
Nemesis in uniform duidelijk zichtbaar
ineen.
,,Zoo!" zei Nemesis tevreden. Nu be
hoefde hij niet langer aan de schuld
van den jongen man voor hem te twijfe-
len op zijn lijkbleek aangezicht had de
angst zijn duidelijk ontcijferbaar stempel
afgedrukt. ,,Zoo! Dus je zou wille wete,
waar 'k dit ding 'evonden heb, eh! Maar
ik wil wete, waar jij v'nnacht geweest
bintv'ruit, zeg op!"
George hoorde de boeien al rinkelen,
voor z'n geestesoog verrees een stamp-
voile gerechtzaal. In zijn benauwenis
keerde hij zich, om hulp zoekend, naar
Mr. Todd. Maar Mr. Todd zat, met
zijn mond open, de verschijning in de
blauwe uniform aan te staren; daar hij
van de wederwaardigheden van den be
wusten zakdoek niets afwist, was het
heele gesprek van het eerste tot het laat
ste woord langs hem heen gegaan. Toen
dit tot George doordrong, probeerde hij
zich met mannenmoed te beheerschen en
even onschuldig te kijken, als hij zich
niet voelde.
,,Ehvannacht?" herhaalde hij met
een imitatie van een geamuseerd alim-
lachje. ,,Waar ik geweest ben? Wei,
in mijn bed! Natuurlijk. Waar anders?"
,,Ka-je dat bewijze?"
„Hoe bedoelt u dat? Bewijzen? Hoe kan
je vertikke bewijzen, dat je in bed ge
weest ben? En hoor eens even wat
bedoelt u, vertikke, met die vraag?"
,,Dat za'k je vertelle", zei veldwachter
Turtle grimmig. Omdat ik der zoos
bietje zeker van ben, da-je der niet in ge
weest ben, begrijp u! Da-wil zegge, asset
de heele nacht". Hij kwam een scap
naderbij en doorpriemde den bibberendetJ
George met het officieele oog der wet
.Vannacht benne der in Croyde Park
stroopers an de gang 'eweest, begrijps al!
Ze benne ezien! Ze hebbe wel weg
kenne komme, maar ze hebbe een dozrjm
jonge fesante, met hun poote bij mekaar
ebonde met dezen zakdoek, achter motte
late. Nou dan!"
Deze mededeeling werd onder die$s
stilzwijgen aangehoord.
,,En dus", ging veldwachter Turtle n
de vaste overtuiging voort, dat zijn illusie:
brigadiersstrepen, op het punt stonden te
materialiseeren, „mo'k je verzoeke om
uitleg van je doen en late v'nnacht.... da-
wil-zegge, as je uitleg geve ken"
De stilte, die weer op deze woorden
volgde, werd na een halve minuut ver-
broken door de stem van Mr. Todd.
,,Ik begrijp der niks van, George! Wat
mot die snuiter van je?'
De snuiter keerde zich een achtste siag
om en vestigde zijn adelaarsblik op Mr,
Todd. Tot dusver was zijn aandacht te
volkomen door z'n prooi in beslag ge-
nomen geweest, dan dat hij op den corpsu-
lenten metgezel van genoemde prooi had
kunnen letten: maar nu begon hij dezen
te bekijken of hij een bezienswaardigheid
in het een of andere museum was. En
onder het bekijken schoot hem de kem-
achtige beschrijvina van de beide boos-
doeners door Mr. Hopjoy: twee kieine.
dikke kereltjes, te binnen. Met onver-
holen voldoening constateerde hij, da»
Mr. Todd ontegenzeggelijk klein en diS
was.
,,En uwe ook", zei hij streng.
„En ik wat ook?" vroeg Mr. Todd ver-
baasd. (Wordt vervolgd.)
